EU-burgerschapsrapport moet nog meer handen en voeten krijgen

vrijdag 17 mei 2013

DEN HAAG (PDC) - Het tweede EU-burgerschapsrapport is een stap in de goede richting, maar laat de diepere inhoudelijke vraagstukken over burgerschap ongemoeid. Terwijl het burgerschapsrapport rept over grondrechten, komen ook sociale rechten niet aan de orde.

Dat zijn de belangrijkste conclusies uit een debat dat gisteren in Den Haag werd georganiseerd door het Montesquieu Instituut i en de Europese Commissie, Vertegenwoordiging in Nederland i.

Het burgerschapsrapport is ontstaan na inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon i. Eurocommissaris Viviane Reding i publiceerde in 2010 het eerste burgerschapsrapport met daarin 25 punten om het Europese burgerschap te verbeteren. Onder andere rechten van consumenten bij online winkelen, rechten van vrouwen en erkenning van identificatiedocumenten kwamen aan de orde. Deze 25 punten staan volgens de eurocommissaris i allemaal op de rails.

Sophie in 't Veld i, Europarlementariër namens D66, is blij met een eurocommissaris voor burgerrechten en ook met de burgerschapsrapporten. Voor haar gaat het burgerschapsrapport echter nog niet ver genoeg. Grote problemen in Europa, zoals bijvoorbeeld de discriminatie van Roma's en de inperking van de vrije pers, blijven in het rapport onaangeroerd.

Bijna ieder Europees land schendt bovendien de grondrechten van haar burgers. Laat staan dat er concrete stappenplannen in het rapport staan om deze meer structurele problemen te verbeteren. Ook de Europese Raad i gaat bij deze vertraging niet vrijuit, omdat het de 'echte' issues weigert te behandelen.

In 't Veld loofde Reding wel vanwege haar inzet en haar regelgeving over de bescherming van persoonsgegevens, die dan ironisch genoeg weer botsen met de bewegingsvrijheid van de burgers. Die, en andere burgerrechten, staan onder druk door wetgeving op het terrein van veiligheid.

De verkiezingen voor het Europees Parlement van 2014 gaan volgens In 't Veld over de toekomst van Europa. De bal ligt bij de politieke partijen, die de kiezer moeten overtuigen van hun visie op de EU. De Europese Commissie is daarna pas aan zet. Indien de politici de burgers niet weten te raken en mee te nemen, wordt burgerschap een moeilijk verhaal.