Richtlijn 2021/2167 - Kredietservicers en kredietkopers

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 438/1

De uitwerking van een alomvattende strategie voor het aanpakken van niet-renderende leningen (non-performing loans, NPL’s) is een prioriteit voor de Unie. Hoewel het aanpakken van NPL’s in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van kredietinstellingen en lidstaten is, heeft de vermindering van de huidige NPL-volumes ook een duidelijke Uniedimensie, en dat geldt ook voor de preventie van buitensporige opeenhoping van NPL’s in de toekomst. Gezien de onderlinge verwevenheid van de bancaire en financiële stelsels in de Unie, waar kredietinstellingen in verschillende rechtsgebieden en lidstaten actief zijn, is er aanzienlijk potentieel voor overloopeffecten tussen de lidstaten en de Unie als geheel qua economische groei en financiële stabiliteit.

Een geïntegreerd financieel stelsel zal de economische en monetaire unie beter bestand maken tegen negatieve schokken door grensoverschrijdende particuliere risicodeling te vergemakkelijken, en zal tegelijkertijd de behoefte aan publieke risicodeling verminderen. Om die doelstellingen te bereiken, moet de Unie de bankenunie voltooien en de kapitaalmarktenunie (KMU) verder ontwikkelen. Het aanpakken van de hoge niveaus van NPL’s en de mogelijke toekomstige opeenhoping ervan is essentieel voor de versterking van de bankenunie, aangezien het onontbeerlijk is voor de waarborging van de concurrentie in de banksector, het behoud van de financiële stabiliteit en het stimuleren van kredietverlening met het oog op het scheppen van banen en groei in de Unie.

In de conclusies van de Raad van 11 juli 2017 over het “Actieplan inzake niet-renderende leningen in Europa” (het “actieplan”) werden diverse instellingen opgeroepen passende maatregelen te nemen om het grote aantal NPL’s in de Unie verder aan te pakken en de mogelijke opeenhoping ervan in de toekomst te voorkomen. Het actieplan ontvouwt een brede aanpak die gericht is op een combinatie van elkaar aanvullende beleidsmaatregelen op vier gebieden: i) bankentoezicht en -regulering, ii) hervorming van de kaders voor herstructurering, insolventie en schuldinvordering, iii) ontwikkeling van secundaire markten voor noodlijdende activa, en iv) bevordering van de herstructurering van het bankstelsel. Maatregelen op die gebieden moeten worden genomen op nationaal niveau en, waar passend, op het niveau van de Unie. De Commissie heeft een soortgelijk voornemen aangekondigd in haar “Mededeling over de voltooiing van de bankenunie” van 11 oktober 2017, waarin werd gepleit voor een uitgebreid pakket maatregelen om NPL’s in de Unie aan te pakken.

Deze richtlijn zal, in combinatie met andere maatregelen die de Commissie voorstelt en de maatregelen van de Europese Centrale Bank (ECB) in de context van het bankentoezicht via het gemeenschappelijk toezichtmechanisme en van de Europese toezichthoudende autoriteit (de Europese Bankautoriteit) (EBA), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (4), de juiste omgeving voor kredietinstellingen creëren om de NPL’s op hun balans aan te pakken, en zal het risico van opeenhoping...