Verordening (EU) 2017/625 van het Europees Parlement en de Raad van 15 maart 2017 betreffende officiële controles en andere officiële activiteiten die worden uitgevoerd om de toepassing van de levensmiddelen- en diervoederwetgeving en van de voorschriften inzake diergezondheid, dierenwelzijn, plantgezondheid en gewasbeschermingsmiddelen te waarborgen, tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 999/2001, (EG) nr. 396/2005, (EG) nr. 1069/2009, (EG) nr. 1107/2009, (EU) nr. 1151/2012, (EU) nr. 652/2014, (EU) 2016/429 en (EU) 2016/2031 van het Europees Parlement en de Raad, de Verordeningen (EG) nr. 1/2005 en (EG) nr. 1099/2009 van de Raad en de Richtlijnen 98/58/EG, 1999/74/EG, 2007/43/EG, 2008/119/EG en 2008/120/EG van de Raad, en tot intrekking van de Verordeningen (EG) nr. 854/2004 en (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad, de Richtlijnen 89/608/EEG, 89/662/EEG, 90/425/EEG, 91/496/EEG, 96/23/EG, 96/93/EG en 97/78/EG van de Raad en Besluit 92/438/EEG van de Raad (verordening officiële controles)Voor de EER relevante tekst.

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 95/1

Het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) eist dat bij de bepaling en de uitvoering van het beleid en het optreden van de Unie een hoog niveau van bescherming van de gezondheid van mens en dier en van het milieu wordt verzekerd. Die doelstelling moet onder meer worden nagestreefd door middel van maatregelen op veterinair en fytosanitair gebied met de bescherming van de menselijke gezondheid als einddoel.

Het VWEU bepaalt ook dat de Unie moet bijdragen aan de verwezenlijking van een hoog niveau van consumentenbescherming door middel van maatregelen die zij in het kader van de totstandbrenging van de interne markt neemt.

De Uniewetgeving voorziet in een reeks geharmoniseerde voorschriften om ervoor te zorgen dat levensmiddelen en diervoeders veilig en heilzaam zijn, en dat activiteiten die van invloed kunnen zijn op de veiligheid van de agro-voedselketen of de bescherming van consumentenbelangen met betrekking tot levensmiddelen en informatie over levensmiddelen worden uitgevoerd overeenkomstig specifieke voorschriften. Er zijn ook Unievoorschriften om te zorgen voor een hoog niveau van gezondheid van mensen, dieren en planten alsmede van dierenwelzijn in de agro-voedselketen en op alle activiteitengebieden waar een van de hoofddoelen bestaat in de bestrijding van de eventuele verspreiding van dierziekten, die in sommige gevallen op mensen overdraagbaar zijn, of van schadelijke organismen bij planten of plantaardige producten, en om te zorgen voor de bescherming van het milieu tegen risico's die kunnen ontstaan door het gebruik van genetisch gemodificeerde organismen (ggo's) of gewasbeschermingsmiddelen. De correcte toepassing van die voorschriften, die hierna gezamenlijk worden aangeduid met de term „agro-voedselketenwetgeving van de Unie”, draagt bij aan de werking van de interne markt.

De basisvoorschriften van de Unie met betrekking tot de levensmiddelen- en diervoederwetgeving zijn vastgelegd in Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad (4). Naast deze basisvoorschriften is er ook meer specifieke levensmiddelen- en diervoederwetgeving die verschillende terreinen bestrijkt, zoals diervoeding, ook met medicinale werking, levensmiddelen- en diervoederhygiëne, zoönosen, dierlijke bijproducten, residuen van diergeneesmiddelen, verontreinigende stoffen, bestrijding en uitroeiing van dierziekten die van invloed kunnen zijn op de menselijke gezondheid, etikettering van levensmiddelen en diervoeders, gewasbeschermingsmiddelen, levensmiddelen- en diervoederadditieven, vitaminen, minerale zouten, sporenelementen en andere additieven, materialen die met levensmiddelen in contact komen, eisen betreffende kwaliteit en samenstelling, drinkwater, ionisering, nieuwe levensmiddelen en ggo's.

De Uniewetgeving inzake diergezondheid heeft tot doel een hoog niveau van gezondheid van mens en dier in de Unie en de rationele ontwikkeling van de sectoren landbouw en aquacultuur te waarborgen en de productiviteit te verhogen. Die wetgeving is noodzakelijk om bij te dragen aan de totstandbrenging van de interne markt voor dieren en dierlijke producten en om de verspreiding van besmettelijke ziekten die voor de Unie zorgwekkend zijn, te voorkomen. Zij betreft gebieden zoals het handelsverkeer binnen de Unie, de binnenkomst in de Unie, de uitroeiing van ziekten, veterinaire controles en kennisgeving van ziekten, en draagt ook bij tot de veiligheid van levensmiddelen en diervoeders.

Overdraagbare dierziekten, onder meer veroorzaakt door micro-organismen die resistent zijn geworden tegen antimicrobiële stoffen, kunnen significante gevolgen hebben voor de volksgezondheid, voedsel- en diervoederveiligheid en diergezondheid en dierenwelzijn. Om in de Unie een hoog niveau van diergezondheid en volksgezondheid te waarborgen, zijn op Unieniveau regels vastgesteld betreffende maatregelen inzake diergezondheid en voedsel- en diervoederveiligheid. Naleving van die regels, met inbegrip van die welke beogen het probleem van antimicrobiële resistentie aan te pakken, moet worden onderworpen aan de in deze verordening bedoelde officiële controles. Daarnaast voorziet de Uniewetgeving in regels betreffende het in de handel brengen en gebruik van geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik; die dragen ertoe bij dat de Unie coherent optreedt bij het handhaven van het voorzichtige gebruik van antimicrobiële stoffen op het niveau van de landbouwbedrijven en bij het zo veel mogelijk terugdringen van de ontwikkeling van antimicrobiële resistentie bij dieren en van de overdracht daarvan door middel van levensmiddelen van dierlijke oorsprong. In acties nummers 2 en 3, als aanbevolen in de mededeling van 15 november 2011 van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad met als titel „Actieplan tegen het toenemende gevaar van antimicrobiële resistentie”, wordt de essentiële rol beklemtoond van de specifieke regels van de Unie op het gebied van geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik. Naleving van die specifieke regels moet worden onderworpen aan de controles waarin die Uniewetgeving voorziet, en valt bijgevolg niet binnen de werkingssfeer van deze verordening.

Artikel 13 VWEU erkent dat dieren wezens met gevoel zijn. De Uniewetgeving betreffende dierenwelzijn verplicht de eigenaars en de houders van dieren en de bevoegde autoriteiten zich te houden aan de voorschriften inzake dierenwelzijn die een humane behandeling waarborgen en onnodige pijn en onnodig lijden voorkomen. Die voorschriften zijn gebaseerd op wetenschappelijk bewijsmateriaal en kunnen de kwaliteit en de veiligheid van levensmiddelen van dierlijke oorsprong verbeteren.

De Uniewetgeving betreffende plantgezondheid regelt de insleep, vestiging en verspreiding van schadelijke organismen bij planten die in de Unie niet bestaan of niet algemeen voorkomen. Zij heeft tot doel de gezondheid van gewassen in de Unie en van openbare en particuliere groene ruimten en bossen te beschermen en tegelijkertijd de biodiversiteit en het milieu in de Unie te vrijwaren en de kwaliteit van planten en pla ntaardige producten en de veiligheid van uit planten vervaardigde levensmiddelen en diervoeders te waarborgen.

De Uniewetgeving betreffende gewasbeschermingsmiddelen regelt de toestemming, het in de handel brengen, het gebruik en de controle van gewasbeschermingsmiddelen en van werkzame stoffen, beschermstoffen, synergisten, formuleringshulpstoffen en toevoegingsstoffen die zij kunnen bevatten of waaruit zij kunnen bestaan. Die regels hebben tot doel een hoog niveau van bescherming van de gezondheid van mens en dier en van het milieu te verzekeren middels de evaluatie van de risico's die gewasbeschermingsmiddelen kunnen meebrengen, en tegelijk het functioneren van de Uniemarkt te verbeteren door de voorschriften voor het in de handel brengen te harmoniseren en de landbouwproductie te verbeteren.

Richtlijn 2001/18/EG van het Europees Parlement en de Raad (5) en Verordening (EG) nr. 1829/2003 van het Europees Parlement en de Raad (6) voorzien in de voorafgaande toestemming, de traceerbaarheid en de etikettering van ggo's en genetisch gemodificeerde levensmiddelen en diervoeders. Niet rechtstreeks voor consumptie bestemde ggo's, zoals zaden die als bronmateriaal voor de productie van levensmiddelen en diervoeders worden gebruikt, kunnen worden toegelaten op grond van Richtlijn 2001/18/EG of op grond van Verordening (EG) nr. 1829/2003. Ongeacht de rechtsgrondslag waarop de toestemming voor de ggo's zou kunnen worden verleend, moeten dezelfde voorschriften inzake officiële controles worden toegepast.

De Uniewetgeving betreffende biologische productie en de etikettering van biologische producten voorziet in een basis voor de duurzame ontwikkeling van biologische productie en heeft tot doel bij te dragen tot de bescherming van natuurlijke hulpbronnen, biodiversiteit en dierenwelzijn, en tot de ontwikkeling van plattelandsgebieden.

De Uniewetgeving betreffende kwaliteitsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen identificeert producten en levensmiddelen die volgens precieze specificaties zijn geteeld en geproduceerd, waarbij de diversiteit van de landbouwproductie wordt aangemoedigd, productnamen worden beschermd en de consumenten worden voorgelicht over het specifieke karakter van landbouwproducten en levensmiddelen.

De agro-voedselketenwetgeving van de Unie is gebaseerd op het beginsel dat de exploitanten in alle onder hun controle staande stadia van productie, verwerking en distributie verantwoordelijk zijn om ervoor te zorgen dat de voor hun activiteiten relevante voorschriften van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie worden nageleefd.

De Unieregels betreffende handelsnormen voor visserij- en aquacultuurproducten garanderen duurzame producten en zorgen ervoor dat het volledige potentieel van de interne markt wordt benut; zij faciliteren handelsgerelateerde activiteiten op basis van eerlijke concurrentie en dragen op die manier bij tot het verbeteren van de winstgevendheid van de productie. Deze regels zorgen ervoor dat zowel ingevoerde producten als producten van oorsprong uit de Unie aan dezelfde voorschriften moeten voldoen. De Unieregels betreffende handelsnormen voor landbouwproducten helpen de economische voorwaarden voor de productie en afzet van deze producten en de kwaliteit van die producten te verbeteren.

De verantwoordelijkheid om de agro-voedselketenwetgeving van de Unie te handhaven berust bij de lidstaten, waarvan de bevoegde autoriteiten door de organisatie van officiële controles de effectieve naleving en handhaving van de desbetreffende voorschriften van de Unie monitoren en verifiëren.

Bij Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad (7) is één enkel wetgevingskader voor de organisatie van officiële controles vastgesteld. Dat kader heeft gezorgd voor een aanzienlijke verbetering van de efficiëntie van officiële controles, van de handhaving van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie, van het niveau van bescherming tegen risico's voor de gezondheid van mensen, dieren en planten en voor het dierenwelzijn in de Unie, alsook van het niveau van milieubescherming tegen risico's die kunnen ontstaan door het gebruik van ggo's en gewasbeschermingsmiddelen. Het vormde tevens een geconsolideerd rechtskader voor de ondersteuning van een geïntegreerde aanpak ten aanzien van de uitvoering van officiële controles in de agro-voedselketen.

Er zijn een aantal bepalingen in de agro-voedselketenwetgeving van de Unie waarvan de handhaving niet, of slechts gedeeltelijk, bij Verordening (EG) nr. 882/2004 is geregeld. Met name werden specifieke officiële controles in stand gehouden in Verordening (EG) nr. 1069/2009 van het Europees Parlement en de Raad (8). Plantgezondheid valt ook grotendeels buiten de werkingssfeer van Verordening (EG) nr. 882/2004 daar bepaalde voorschriften inzake officiële controles zijn vastgesteld bij Richtlijn 2000/29/EG van de Raad (9).

Richtlijn 96/23/EG van de Raad (10) voorziet ook in een zeer gedetailleerde reeks voorschriften tot vaststelling van onder meer de minimumfrequentie van officiële controles en de bij niet-naleving te nemen specifieke handhavingsmaatregelen.

Om het algehele wetgevingskader te rationaliseren en te vereenvoudigen en tegelijkertijd te streven naar betere regelgeving, moeten de voorschriften die gelden voor officiële controles op specifieke gebieden worden geïntegreerd in één enkel wetgevingskader voor officiële controles. Daartoe moeten Verordening (EG) nr. 882/2004 en andere Uniehandelingen die momenteel gelden voor officiële controles op specifieke gebieden, worden ingetrokken en door deze verordening worden vervangen.

Deze verordening beoogt de totstandbrenging van een geharmoniseerd Uniekader voor de organisatie van officiële controles, en andere officiële activiteiten dan officiële controles, in de hele agro-voedselketen, rekening houdend met de voorschriften inzake officiële controles van Verordening (EG) nr. 882/2004 en van de desbetreffende sectorale wetgeving, en met de ervaring die bij de toepassing van die voorschriften is opgedaan.

De in Richtlijn 2009/128/EG van het Europees Parlement en de Raad (11) neergelegde voorschriften voor het duurzame gebruik van gewasbeschermingsmiddelen omvatten in artikel 8 bepalingen die betrekking hebben op inspecties van apparatuur voor de toepassing van pesticiden; die bepalingen blijven van toepassing terwijl de regels inzake officiële controles van deze verordening niet van toepassing zijn op dergelijke inspectieactiviteiten.

Voor de verificatie van de naleving van de voorschriften betreffende de gemeenschappelijke ordening van de markten voor landbouwproducten (akkerbouwgewassen, wijn, olijfolie, groenten en fruit, hopplanten, melk en zuivelproducten, rund- en kalfsvlees, schapenvlees, geitenvlees en honing) bestaat reeds een goed functionerend specifiek controlesysteem. Daarom mag deze verordening niet gelden voor de verificatie van de naleving van Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (12) betreffende de gemeenschappelijke ordening van de markten voor landbouwproducten, behoudens wanneer uit controles uitgevoerd in verband met de handelsnormen die voortvloeien uit Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad (13) blijkt dat er mogelijk sprake is van frauduleuze of bedrieglijke praktijken.

Bepaalde definities die momenteel zijn uiteengezet in Verordening (EG) nr. 882/2004, moeten worden aangepast teneinde rekening te houden met het bredere toepassingsgebied van deze verordening, hen in overeenstemming te brengen met de definities in andere Uniehandelingen, en terminologie die in verschillende sectoren uiteenlopende betekenissen heeft, te verduidelijken of waar nodig te vervangen.

Indien de agro-voedselketenwetgeving van de Unie voorschrijft dat de bevoegde autoriteiten nagaan of exploitanten de desbetreffende Unieregels naleven, alsook of dieren of goederen voldoen aan bepaalde voorschriften voor de afgifte van een officieel certificaat of een officiële verklaring, moet deze nalevingstoetsing als een officiële controle worden beschouwd.

Daarnaast vertrouwt de agro-voedselketenwetgeving van de Unie aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaten gespecialiseerde taken toe die moeten worden uitgevoerd ter bescherming van de diergezondheid, de plantgezondheid en het dierenwelzijn en ter bescherming van het milieu met betrekking tot ggo's en gewasbeschermingsmiddelen. Die taken zijn de activiteiten van algemeen belang die de bevoegde autoriteiten van de lidstaten moeten uitvoeren om gevaar dat kan ontstaan voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, voor het dierenwelzijn of voor het milieu, op te heffen, te beheersen of te beperken. Die andere officiële activiteiten, waaronder het verlenen van vergunningen of erkenningen, epidemiologische bewaking en monitoring, de uitroeiing en beheersing van ziekten of schadelijke organismen, alsmede de afgifte van officiële certificaten of officiële verklaringen, vallen onder dezelfde sectorale voorschriften die door middel van officiële controles worden gehandhaafd en daarom onder deze verordening vallen.

De lidstaten dienen op al de gebieden die binnen het toepassingsgebied van deze verordening vallen, bevoegde autoriteiten aan te wijzen. Daar de lidstaten het best in staat zijn om na te gaan en te beslissen welke bevoegde autoriteit of autoriteiten voor elk gebied of deelgebied moet/moeten worden aangewezen, moeten zij ook worden verplicht één instantie aan te wijzen die op elk gebied of deelgebied zorgt voor adequaat gecoördineerde communicatie met bevoegde autoriteiten van andere lidstaten en met de Commissie.

Voor de uitvoering van officiële controles die tot doel hebben de correcte toepassing van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie te verifiëren, en van de andere officiële activiteiten die bij de agro-voedselketenwetgeving van de Unie aan autoriteiten van de lidstaten zijn toevertrouwd, moeten de lidstaten bevoegde autoriteiten aanwijzen die handelen in het algemeen belang, over toereikende middelen en apparatuur beschikken, en waarborgen van onpartijdigheid en professionalisme bieden. De bevoegde autoriteiten moeten de kwaliteit, consistentie en effectiviteit van officiële controles waarborgen.

De correcte toepassing en handhaving van de voorschriften die binnen het toepassingsgebied van deze verordening vallen, vereisen een adequate kennis van zowel die voorschriften als de voorschriften van deze verordening. Daarom is het belangrijk dat de personeelsleden die officiële controles en andere officiële activiteiten uitvoeren, regelmatig opleiding krijgen over de toepasselijke wetgeving, naargelang hun bevoegdheidsgebied, alsook over de uit deze verordening voortvloeiende verplichtingen.

De bevoegde autoriteiten dienen interne audits uit te voeren of in hun naam audits te laten uitvoeren om naleving van deze verordening te waarborgen. Die audits dienen op transparante wijze te worden uitgevoerd en aan een onafhankelijke toetsing te worden onderworpen.

Onder voorbehoud van het nationale recht moeten exploitanten het recht hebben beroep in te stellen tegen door de bevoegde autoriteiten genomen beslissingen. De bevoegde autoriteiten moeten de exploitanten van dat recht in kennis stellen.

De bevoegde autoriteiten moeten ervoor zorgen dat de personeelsleden die verantwoordelijk zijn voor officiële controles, geen informatie openbaar maken die zij tijdens de uitvoering van die controles hebben verkregen wanneer die informatie onder het beroepsgeheim valt. Tenzij er sprake is van een hoger belang dat openbaarmaking rechtvaardigt, moet informatie die het doel van inspecties, onderzoeken of audits, de bescherming van commerciële belangen of de bescherming van gerechtelijke procedures en juridisch advies zou ondermijnen, ook onder het beroepsgeheim vallen. Het beroepsgeheim mag de bevoegde autoriteiten echter niet beletten feitelijke informatie over de uitkomst van officiële controles betreffende individuele exploitanten bekend te maken als de betrokken exploitant in de gelegenheid is gesteld om vóór de openbaarmaking daarover opmerkingen te maken, en die opmerkingen in aanmerking zijn genomen of samen met de door de bevoegde autoriteiten bekendgemaakte informatie worden openbaar gemaakt. De noodzaak om het beroepsgeheim in acht te nemen, doet ook geen afbreuk aan de verplichting voor de bevoegde autoriteiten om, overeenkomstig artikel 10 van Verordening (EG) nr. 178/2002, het grote publiek te informeren als er redelijke gronden zijn om te vermoeden dat een levensmiddel of een diervoeder een risico voor de gezondheid kan inhouden, noch aan het recht van personen op de bescherming van hun persoonsgegevens waarin is voorzien bij Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (14). Deze regels dienen voorts situaties onverlet te laten waarin openbaarmaking verplicht is uit hoofde van Unie- of nationale wetgeving.

De bevoegde autoriteiten moeten regelmatig, op basis van het risico en met een passende frequentie, officiële controles uitvoeren in alle sectoren en ten aanzien van alle exploitanten, activiteiten, dieren en goederen die onder de agro-voedselketenwetgeving van de Unie vallen. De frequentie van officiële controles moet door de bevoegde autoriteiten worden vastgesteld rekening houdend met de noodzaak om de controle-inspanning aan te passen aan het risico en aan de mate van naleving die in de verschillende situaties wordt verwacht, met inbegrip van mogelijke inbreuken op de agro-voedselketenwetgeving van de Unie door frauduleuze of bedrieglijke praktijken. Wanneer de controle-inspanningen worden bijgesteld, moet bijgevolg rekening worden gehouden met de waarschijnlijkheid van non-conformiteit met alle gebieden van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie die binnen het toepassingsgebied van deze verordening vallen. In sommige gevallen echter bepaalt de agro-voedselketenwetgeving van de Unie dat, ongeacht het niveau van het risico of de waarschijnlijkheid van niet-naleving, officiële controles moeten worden uitgevoerd met het oog op de afgifte van een officieel certificaat dat of een officiële verklaring die is vereist voor het in de handel brengen of voor het vervoer van dieren of goederen. In dergelijke gevallen wordt de frequentie van de officiële controles bepaald door de eisen in verband met het certificaat of de verklaring.

Om de effectiviteit van officiële controles bij de verificatie van de naleving niet in het gedrang te brengen, mogen controles niet worden aangekondigd, tenzij een dergelijke voorafgaande kennisgeving absoluut noodzakelijk is om de controles te kunnen uitvoeren (bijvoorbeeld in het geval van officiële controles in een slachthuis tijdens het slachten, waarvoor de permanente of regelmatige aanwezigheid van personeelsleden of vertegenwoordigers van de bevoegde autoriteiten in de gebouwen van de exploitant is vereist) of de aard van de officiële controleactiviteiten dat vereist (zoals met name het geval is bij auditactiviteiten).

Officiële controles moeten grondig en effectief zijn en moeten ervoor zorgen dat de Uniewetgeving correct wordt toegepast. Aangezien officiële controles voor exploitanten een last kunnen vormen, moeten de bevoegde autoriteiten bij de organisatie en de uitvoering van officiële controleactiviteiten rekening houden met hun belangen en deze last beperken tot wat noodzakelijk is voor de uitvoering van efficiënte en effectieve officiële controles.

Officiële controles moeten worden verricht door personeelsleden die onafhankelijk, en dus vrij van elk belangenconflict, zijn en die zich met name niet in een situatie bevinden die direct of indirect hun vermogen om hun professionele taken op onpartijdige wijze uit te voeren, kan beïnvloeden. Daarnaast moeten passende regelingen zijn getroffen om de onpartijdigheid te garanderen in gevallen waarin officiële controles worden uitgevoerd op dieren, goederen, locaties of activiteiten van een overheidsinstantie of -orgaan.

Officiële controles moeten door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat met dezelfde zorgvuldigheid worden uitgevoerd, ongeacht of de te handhaven voorschriften van toepassing zijn op activiteiten die alleen op het grondgebied van die lidstaat relevant zijn, of op activiteiten die van invloed zullen zijn op de naleving van de Uniewetgeving betreffende dieren en goederen die moeten worden vervoerd naar of in de handel gebracht in een andere lidstaat of uit de Unie moeten worden uitgevoerd. In het geval van uitvoer uit de Unie kunnen de bevoegde autoriteiten overeenkomstig de Uniewetgeving ook worden verplicht te verifiëren of dieren en goederen voldoen aan voorschriften die door het derde land van bestemming van die dieren en goederen zijn vastgesteld. Wat het opstellen van modelcertificaten voor uitvoer betreft, mogen de bij deze verordening vastgestelde desbetreffende uitvoeringsbevoegdheden voorts alleen van toepassing zijn indien het Unierecht en met name bilaterale overeenkomsten tussen de Unie en een derde land of een associatie van derde landen in bedoelde certificering voorziet.

Onverminderd de traceerbaarheidsvoorschriften van sectorale wetgeving en voor zover dat strikt noodzakelijk is voor het organiseren van officiële controles, moeten de bevoegde autoriteiten van een lidstaat van exploitanten uitzonderlijk kunnen verlangen dat zij de aankomst van dieren en goederen uit een andere lidstaat melden.

Om ervoor te zorgen dat de agro-voedselketenwetgeving van de Unie correct wordt gehandhaafd, moeten de bevoegde autoriteiten de bevoegdheid hebben om officiële controles uit te voeren in alle stadia van productie, verwerking en distributie van dieren en goederen waarop die wetgeving betrekking heeft. Om ervoor te zorgen dat officiële controles grondig en effectief worden uitgevoerd, moeten de bevoegde autoriteiten ook de bevoegdheid hebben om officiële controles uit te voeren in alle stadia van productie en distributie van goederen, stoffen, materialen of voorwerpen die niet onder de agro-voedselketenwetgeving van de Unie vallen, voor zover dat nodig is om eventuele schendingen van die wetgeving volledig te onderzoeken en de oorzaak van dergelijke schendingen te bepalen. Teneinde deze officiële controles op efficiënte wijze uit te voeren, dienen de bevoegde autoriteiten een lijst of register van te controleren exploitanten op te stellen en bij te houden.

De bevoegde autoriteiten handelen in het belang van exploitanten en van het grote publiek, waarbij zij ervoor zorgen dat het hoge niveau van bescherming dat bij de agro-voedselketenwetgeving van de Unie is vastgesteld, door middel van passende handhavingsmaatregelen consistent in stand wordt gehouden en beschermd, en dat naleving van die wetgeving door middel van officiële controles in de hele agro-voedselketen wordt geverifieerd. De bevoegde autoriteiten, evenals de gemachtigde instanties waaraan of natuurlijke personen aan wie bepaalde taken zijn gedelegeerd, moeten daarom door de exploitanten en door het grote publiek ter verantwoording kunnen worden geroepen in verband met de efficiëntie en effectiviteit van de door hen uitgevoerde officiële controles. Zij moeten toegang verlenen tot informatie over de organisatie en de uitvoering van officiële controles en andere officiële activiteiten, en regelmatig informatie over officiële controles en de resultaten ervan publiceren. De bevoegde autoriteiten moeten ook, onder bepaalde voorwaarden, het recht hebben om informatie over de classificatie van individuele exploitanten op basis van de uitkomst van officiële controles te publiceren of beschikbaar te stellen. Het gebruik van classificatiesystemen door lidstaten moet worden toegestaan en aangemoedigd om de transparantie in de agro-voedselketen te vergroten, mits die systemen passende waarborgen inzake billijkheid, samenhang, transparantie en objectiviteit bieden. De bevoegde autoriteiten dienen over de nodige regelingen te beschikken om ervoor te zorgen dat de classificatie een correcte weerspiegeling biedt van het reëel geboden nalevingsniveau; bevoegde autoriteiten moeten met name worden aangemoedigd om ervoor te zorgen dat de classificatie wordt gebaseerd op de resultaten van meerdere officiële controles of dat, indien zij slechts op de uitkomst van één officiële controle is gebaseerd waarvan de bevindingen ongunstig waren, er binnen een redelijke termijn nieuwe officiële controles worden uitgevoerd. Transparantie van de classificatiecriteria is met name noodzakelijk om beste praktijken te kunnen vergelijken en op termijn de ontwikkeling van een samenhangende aanpak op het niveau van de Unie te overwegen.

Het is belangrijk dat de bevoegde autoriteiten, evenals de gemachtigde instanties waaraan of natuurlijke personen aan wie bepaalde taken zijn gedelegeerd, de effectiviteit en de consistentie van de door hen uitgevoerde officiële controles waarborgen en verifiëren. Daartoe moeten zij handelen op basis van schriftelijke gedocumenteerde procedures en moeten zij informatie en instructies verstrekken aan de personeelsleden die officiële controles uitvoeren. Zij moeten ook adequate, gedocumenteerde procedures en mechanismen toepassen om permanent te verifiëren of hun eigen optreden effectief en consistent is, en om corrigerende maatregelen te nemen wanneer tekortkomingen worden geconstateerd.

Om de identificatie van gevallen van niet-naleving te vergemakkelijken en om het nemen van corrigerende maatregelen door de betrokken exploitant te stroomlijnen, moet het resultaat van officiële controles schriftelijk worden vastgelegd, en dient een exemplaar van die schriftelijke gegevens desgevraagd aan de exploitant te worden gegeven. Indien voor officiële controles de permanente of regelmatige aanwezigheid van de personeelsleden van de bevoegde autoriteiten vereist is om de activiteiten van de exploitant te monitoren, zouden schriftelijke gegevens van elke afzonderlijke inspectie of elk afzonderlijk bezoek aan de exploitant onevenredig zijn. In dergelijke gevallen moet voor schriftelijke gegevens worden gezorgd met een zodanige frequentie dat de bevoegde autoriteiten en de exploitant regelmatig worden geïnformeerd over de mate van naleving en meteen in kennis worden gesteld van geconstateerde tekortkomingen of gevallen van niet-naleving.

De exploitanten moeten volledig meewerken met bevoegde autoriteiten, gemachtigde instanties of natuurlijke personen waaraan of aan wie bepaalde taken zijn gedelegeerd, om ervoor te zorgen dat officiële controles vlot verlopen en om de bevoegde autoriteiten in staat te stellen andere officiële activiteiten uit te voeren. Exploitanten die verantwoordelijk zijn voor een zending die de Unie binnenkomt, dienen alle beschikbare informatie met betrekking tot de zending te verstrekken. Elke exploitant dient de bevoegde autoriteiten ten minste de informatie te verstrekken die nodig is om te kunnen vaststellen wie hij is, welke activiteiten hij uitoefent, aan welke exploitanten hij levert en van welke exploitanten hij goederen ontvangt.

Deze verordening stelt één enkel wetgevingskader vast voor de organisatie van officiële controles om te verifiëren of de agro-voedselketenwetgeving van de Unie worden nageleefd op alle gebieden waarop die wetgeving betrekking heeft. Op sommige van die gebieden voorziet de Uniewetgeving in gedetailleerde voorschriften, die voor de uitvoering van officiële controles op de naleving ervan bijzondere vaardigheden en specifieke middelen vereisen. Om te voorkomen dat uiteenlopende handhavingspraktijken worden toegepast die kunnen leiden tot een ongelijke bescherming van de gezondheid van mensen, dieren en planten, het dierenwelzijn en, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook van het milieu, en die de werking van de interne markt voor dieren en goederen die binnen het toepassingsgebied van deze verordening vallen, alsook de concurrentie kunnen verstoren, moet de Commissie specifieke voorschriften voor officiële controles kunnen vaststellen die de bij deze verordening vastgestelde voorschriften aanvullen, waarmee wordt voorzien in de controlebehoeften op die gebieden. Met die voorschriften moeten met name specifieke voorschriften voor de uitvoering van officiële controles en de minimumfrequentie voor die controles worden vastgesteld, alsook specifieke maatregelen of maatregelen als aanvulling op die waarin deze verordening voorziet, die de bevoegde autoriteiten moeten nemen met betrekking tot gevallen van niet-naleving, specifieke verantwoordelijkheden en taken van de bevoegde autoriteiten als aanvulling op die waarin deze verordening voorziet, en specifieke criteria voor de activering van de mechanismen voor administratieve bijstand waarin deze verordening voorziet. In andere gevallen kunnen dergelijke aanvullende voorschriften noodzakelijk worden om te voorzien in een meer gedetailleerd kader voor de uitvoering van officiële controles voor levensmiddelen en diervoeders, als er nieuwe informatie beschikbaar komt over risico's voor de gezondheid van mens of dier of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook voor het milieu, waaruit blijkt dat zonder gemeenschappelijke specificaties voor de uitvoering van officiële controles voor alle lidstaten de controles niet het verwachte niveau van bescherming tegen die risico's, zoals vastgesteld bij de agro-voedselketenwetgeving van de Unie, zouden bieden.

Om een efficiënte organisatie van de officiële controles uit hoofde van deze verordening mogelijk te maken, moeten de lidstaten zelf kunnen beslissen door welk personeel deze controles het best worden uitgevoerd, op voorwaarde dat in de volledige agro-voedselketen een hoog niveau van bescherming van de gezondheid van mensen, dieren en planten, en het dierenwelzijn is verzekerd, en dat internationale normen en verplichtingen worden nageleefd. In bepaalde gevallen moet evenwel van de lidstaten worden verlangd dat zij een beroep doen op officiële dierenartsen, officiële plantgezondheidsambtenaren of andere speciaal daarvoor aangewezen personen, indien hun specifieke vaardigheden noodzakelijk zijn om een goede uitkomst van de officiële controles te garanderen. Dat mag niet beletten dat de lidstaten, ook in gevallen waarin deze verordening dit niet voorschrijft, een beroep kunnen doen op officiële dierenartsen, onder meer voor officiële controles van pluimvee en lagomorfen, plantgezondheidsambtenaren of andere speciaal aangewezen personen.

Met het oog op de ontwikkeling van nieuwe controlemethoden en -technieken voor officiële controles van de vleesproductie, moet de bevoegde autoriteiten worden toegestaan nationale maatregelen te nemen om in tijd en omvang beperkte proefprojecten uit te voeren. Dergelijke maatregelen moeten ervoor zorgen dat de bevoegde autoriteiten nagaan of exploitanten de fundamentele bepalingen die van toepassing zijn op de vleesproductie, volledig in acht nemen, onder meer wat betreft het vereiste dat het vlees veilig is en geschikt voor menselijke consumptie. Teneinde te waarborgen dat de Commissie en de lidstaten het effect van deze nationale maatregelen kunnen evalueren en zich over een maatregel kunnen uitspreken alvorens deze wordt aangenomen, en dat zij bijgevolg de meest aangewezen actie kunnen ondernemen, moeten die maatregelen aan de Commissie worden meegedeeld overeenkomstig en met het oog op de toepassing van artikelen 5 en 6 van Richtlijn (EU) 2015/1535 van het Europees Parlement en de Raad (15).

De bevoegde autoriteiten moeten sommige van hun taken aan andere instanties kunnen delegeren. Er moeten passende voorwaarden worden vastgesteld om te waarborgen dat de onpartijdigheid, kwaliteit en consistentie van officiële controles en andere officiële activiteiten onaangetast blijven. De gemachtigde instantie moet met name worden geaccrediteerd volgens de ISO-norm (International Organisation for Standardisation) voor de uitvoering van inspecties.

Om de betrouwbaarheid en consistentie van officiële controles en andere officiële activiteiten in de hele Unie te waarborgen, moeten de methoden die voor bemonstering en voor laboratoriumanalyses, -tests en -diagnoses worden gebruikt, aan wetenschappelijke normen beantwoorden, aan de specifieke analyse-, test- en diagnosebehoeften van het betrokken laboratorium voldoen, en deugdelijke en betrouwbare analyse-, test- en diagnoseresultaten bieden. Er moeten duidelijke voorschriften worden vastgesteld voor de keuze van de te gebruiken methode als meerdere methoden beschikbaar zijn uit verschillende bronnen, zoals ISO, de Plantenbeschermingsorganisatie voor Europa en het gebied van de Middellandse Zee (European and Mediterranean Plant Protection Organization — EPPO), het Internationaal Verdrag voor de bescherming van planten (International Plant Protection Convention — IPPC), de Wereldorganisatie voor diergezondheid (OIE), referentielaboratoria van de Europese Unie en nationale referentielaboratoria, of nationale wetgeving.

Exploitanten wier dieren of goederen bij officiële controles worden bemonsterd, geanalyseerd, getest of gediagnosticeerd, moeten recht hebben op advies van een tweede deskundige, op eigen kosten. Dat recht moet de exploitant in staat stellen te verzoeken om een beoordeling van de documenten betreffende de initiële bemonstering, analyse, test of diagnose door een andere deskundige, alsook om een tweede analyse, test of diagnose van de bestanddelen van het oorspronkelijke monstermateriaal, tenzij die tweede analyse, test of diagnose technisch onmogelijk of irrelevant is. Dat zou met name het geval zijn als de prevalentie van het gevaar in het dier of goed bijzonder laag is of als de verspreiding ervan bijzonder schaars of onregelmatig is met het oog op de beoordeling van de aanwezigheid van quarantaineorganismen of, in voorkomend geval, de uitvoering van een microbiologische analyse.

Voor de uitvoering van officiële controles op handelsverkeer dat plaatsvindt via internet of andere middelen op afstand, moeten de bevoegde autoriteiten monsters kunnen verkrijgen door middel van anoniem geplaatste bestellingen (ook bekend als mystery shopping), die vervolgens kunnen worden geanalyseerd of getest of aan een verificatie van de naleving kunnen worden onderworpen. De bevoegde autoriteiten moeten alle maatregelen nemen om de rechten van de exploitanten op het advies van een tweede deskundige te vrijwaren.

De laboratoria die door de bevoegde autoriteiten zijn aangewezen om analyses, tests en diagnoses te verrichten op monsters die in het kader van officiële controles en andere officiële activiteiten zijn genomen, moeten beschikken over de deskundigheid, de apparatuur, de infrastructuur en het personeel om die taken volgens de hoogste normen uit te voeren. Om te waarborgen dat de resultaten deugdelijk en betrouwbaar zijn, moeten die laboratoria voor het gebruik van deze methoden worden geaccrediteerd volgens norm EN ISO/IEC 17025 betreffende „Algemene eisen voor de competentie van beproevings- en kalibratielaboratoria”. De accreditatie moet worden afgegeven door een nationale accreditatie-instantie die functioneert overeenkomstig Verordening (EG) nr. 765/2008 van het Europees Parlement en de Raad (16).

Hoewel accreditatie het geprefereerde instrument is om hoogwaardige prestaties van officiële laboratoria te waarborgen, is het ook een complex en duur proces dat zou leiden tot een onevenredige last voor het laboratorium in gevallen waarin de methode voor een laboratoriumanalyse, -test of -diagnose bijzonder eenvoudig is uit te voeren en geen gespecialiseerde procedures of apparatuur vereist, zoals het geval is voor het opsporen van Trichinella in het kader van de inspectie, en onder bepaalde voorwaarden in gevallen waarin het laboratorium alleen analyses, tests of diagnoses verricht in het kader van andere officiële activiteiten en niet in het kader van officiële controles.

Om de flexibiliteit en evenredigheid van de aanpak te waarborgen, met name voor laboratoria op het gebied van diergezondheid en plantgezondheid, moet worden voorzien in de mogelijkheid om afwijkingen vast te stellen zodat bepaalde laboratoria niet voor alle door hen gebruikte methoden hoeven te worden geaccrediteerd. Dat is met name het geval wanneer geen gevalideerde methoden voor de opsporing van bepaalde schadelijke organismen bij planten beschikbaar zijn. Bovendien is het mogelijk dat de accreditatie van een laboratorium voor alle methoden die het als officieel laboratorium moet gebruiken, niet onmiddellijk beschikbaar is in gevallen waarin nieuwe of recentelijk gewijzigde methoden moeten worden gebruikt, in gevallen waarin zich nieuwe risico's voordoen of in noodsituaties. Daarom moet officiële laboratoria onder bepaalde voorwaarden worden toegestaan analyses, tests en diagnoses voor de bevoegde autoriteiten te verrichten voordat zij de desbetreffende accreditatie verkrijgen.

Officiële controles die worden uitgevoerd met betrekking tot dieren en goederen die uit derde landen de Unie binnenkomen, zijn van cruciaal belang aangezien die controles ervoor zorgen dat zij voldoen aan de in de Unie geldende wetgeving en met name aan de voorschriften die zijn vastgesteld om de gezondheid van mensen, planten en dieren, het dierenwelzijn en, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook het milieu te beschermen. Deze officiële controles moeten plaatsvinden voordat de dieren of goederen in de Unie in het vrije verkeer zijn gebracht. De frequentie van officiële controles moet op adequate wijze worden afgestemd op de risico's voor de gezondheid van mensen, planten en dieren, voor het dierenwelzijn en voor het milieu die verbonden kunnen zijn aan dieren en goederen die de Unie binnenkomen, rekening houdend met de mate waarin de agro-voedselketenwetgeving van de Unie in het verleden door de exploitant is nageleefd, de controles die deze dieren en goederen in het betrokken derde land reeds hebben ondergaan, en de door dat derde land gegeven waarborgen dat naar de Unie uitgevoerde dieren en goederen voldoen aan de in Uniewetgeving neergelegde voorschriften.

Met deze verordening moet met betrekking tot de categorieën van dieren en goederen die altijd voor officiële controles aan een grenscontrolepost moeten worden aangeboden, worden voorzien in officiële controles die moeten worden uitgevoerd voordat zij de Unie binnenkomen. Tevens moet deze verordening voorzien in de mogelijkheid dat, krachtens specifieke maatregelen daartoe, kan worden verlangd dat andere categorieën goederen tijdelijk aan hetzelfde voorschrift worden onderworpen, en in de mogelijkheid dat kan worden verlangd dat bepaalde andere categorieën goederen, en met name bepaalde levensmiddelen die zowel producten van plantaardige oorsprong als verwerkte producten van dierlijke oorsprong (samengestelde producten) bevatten, altijd voor officiële controles aan een grenscontrolepost worden aangeboden voordat zij de Unie binnenkomen.

Gezien de risico's die bepaalde dieren of goederen kunnen inhouden voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, het dierenwelzijn of het milieu, moeten zij bij binnenkomst in de Unie aan specifieke officiële controles worden onderworpen. Volgens de huidige voorschriften van de Unie moeten aan de Uniegrenzen officiële controles worden uitgevoerd om na te gaan of wordt voldaan aan de normen inzake de menselijke gezondheid, de diergezondheid en het dierenwelzijn die van toepassing zijn op dieren, producten van dierlijke oorsprong, levende producten en dierlijke bijproducten, en of planten en plantaardige producten voldoen aan de fytosanitaire voorschriften. Meer uitgebreide controles bij binnenkomst in de Unie worden ook uitgevoerd met betrekking tot bepaalde andere goederen als nieuwe of bekende risico's dit rechtvaardigen. De specifieke kenmerken van die controles, die momenteel zijn geregeld bij de Richtlijnen 97/78/EG (17), 91/496/EEG (18) en 2000/29/EG van de Raad, en Verordening (EG) nr. 669/2009 van de Commissie (19), moeten in deze verordening worden vastgesteld.

Om de efficiëntie van het systeem van officiële controles van de Unie te vergroten, een optimale toewijzing van de middelen voor officiële controles die voor grenscontroles bestemd zijn te waarborgen, en de handhaving van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie te vergemakkelijken, moet ter vervanging van de bestaande gefragmenteerde controlekaders een gemeenschappelijk geïntegreerd systeem van officiële controles aan grenscontroleposten worden vastgesteld voor alle zendingen die, gezien het risico dat zij kunnen inhouden, bij binnenkomst in de Unie moeten worden gecontroleerd.

Zendingen moeten aan een officiële controle worden onderworpen wanneer zij bij een grenscontrolepost aankomen. Deze officiële controles moeten verificatie van documenten voor alle zendingen omvatten, met inbegrip van controles langs elektronische weg, waar passend, alsook overeenstemmings- en materiële controles met een passende frequentie die afhangt van het risico dat aan elke zending dieren of goederen is verbonden.

De frequentie van de materiële controles moet worden bepaald en gewijzigd op basis van de risico's voor de gezondheid van mensen, dieren en planten, voor het dierenwelzijn of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook voor het milieu. Die aanpak moet de bevoegde autoriteiten in staat stellen om middelen voor controles aan te wenden waar het risico het hoogst is. De frequentie van de overeenstemmingscontroles moet ook worden verminderd of beperkt tot de verificatie van het officiële zegel van een zending als dit wordt gerechtvaardigd door een verlaagd risico van de zendingen die de Unie binnenkomen. Bij de risicogebaseerde aanpak ten aanzien van overeenstemmings- en materiële controles moet worden gebruikgemaakt van beschikbare gegevensverzamelingen en informatie en van computersystemen voor gegevensverzameling en -beheer.

In bepaalde gevallen en mits hoge niveaus van bescherming van de gezondheid van mensen, dieren en planten, van het dierenwelzijn en, in verband met ggo's en gewasbeschermingsmiddelen, ook van het milieu worden gewaarborgd, kunnen officiële controles die normaliter door bevoegde autoriteiten aan grenscontroleposten worden uitgevoerd, op andere controlepunten of door andere autoriteiten worden uitgevoerd.

Met het oog op de organisatie van een efficiënt systeem van officiële controles moeten zendingen uit derde landen waarvoor controles bij binnenkomst in de Unie zijn vereist, vergezeld gaan van een gemeenschappelijk gezondheidsdocument van binnenkomst (GGB), dat moet worden gebruikt voor de voorafgaande kennisgeving van de aankomst van zendingen aan de grenscontrolepost en voor de registratie van het resultaat van de door de bevoegde autoriteiten uitgevoerde officiële controles en genomen besluiten met betrekking tot de zending waar het document bij gaat. Hetzelfde document moet door de exploitant worden gebruikt om inklaring door de douaneautoriteiten te verkrijgen zodra alle officiële controles zijn uitgevoerd.

In een aantal lidstaten die bijzondere, geografisch bepaalde beperkingen, zoals een lange kust- of grenslijn, vertonen, kunnen de minimumvoorschriften voor grenscontroleposten moeilijk permanent worden nageleefd. De invoer van onverwerkt gekapt hout verloopt er doorgaans in grote partijen via gespecialiseerde havens of controlepunten en met een onregelmatige frequentie, zodat het niet voor de hand ligt over permanent bemande en volledig uitgeruste grenscontroleposten te beschikken. Er moeten afwijkingen op de minimumvoorschriften voor grenscontroleposten worden toegestaan om te zorgen voor effectieve officiële controles op bepaalde partijen onverwerkt gekapt hout.

Officiële controles van dieren en goederen die uit derde landen de Unie binnenkomen, moeten worden uitgevoerd aan grenscontroleposten die door de lidstaten overeenkomstig een reeks minimumeisen zijn aangewezen. De aanwijzing van deze posten moet worden ingetrokken of geschorst wanneer zij niet langer aan die minimumeisen voldoen of wanneer hun activiteiten een risico zouden kunnen inhouden voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, voor het dierenwelzijn of, in het geval van ggo's en gewasbeschermingsmiddelen, ook voor het milieu. Wanneer tot intrekking of schorsing van een aanwijzing wordt besloten, moet rekening worden gehouden met de ernst van het risico en met het evenredigheidsbeginsel.

Om uniforme toepassing van de voorschriften inzake officiële controles van zendingen uit derde landen te waarborgen, moeten gemeenschappelijke voorschriften worden vastgesteld betreffende de maatregelen die de bevoegde autoriteiten en de exploitanten moeten nemen bij vermoeden van niet-naleving en met betrekking tot niet-conforme zendingen en zendingen die een risico kunnen inhouden voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, voor het dierenwelzijn of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook voor het milieu.

Om inconsistentie en overlapping bij de uitvoering van officiële controles te voorkomen, om te zorgen dat zendingen die aan grenscontroleposten of aan andere controlepunten aan officiële controles worden onderworpen, tijdig kunnen worden geïdentificeerd en om te waarborgen dat de controles op efficiënte wijze worden uitgevoerd, moet worden gezorgd voor samenwerking en informatie-uitwisseling tussen bevoegde autoriteiten, douaneautoriteiten en andere relevante autoriteiten die te maken hebben met zendingen uit derde landen.

De lidstaten moeten ervoor zorgen dat altijd toereikende financiële middelen beschikbaar zijn om de bevoegde autoriteiten die officiële controles en andere officiële activiteiten uitvoeren, op adequate wijze te voorzien van personeel en apparatuur. Hoewel het in de eerste plaats aan de exploitanten is om ervoor te zorgen dat hun activiteiten worden uitgevoerd in overeenstemming met de agro-voedselketenwetgeving van de Unie, moet het systeem van eigen controles dat zij daartoe instellen, worden aangevuld met een specifiek systeem van officiële controles dat door elke lidstaat in stand wordt gehouden om effectief markttoezicht op de agro-voedselketen te waarborgen. Een dergelijk systeem is juist naar zijn aard complex en veeleisend wat middelen betreft, en moet worden voorzien van een stabiele instroom van middelen voor officiële controles en op een niveau dat op elk moment voldoet aan de handhavingsbehoefte. Om de afhankelijkheid van het systeem van officiële controles van overheidsfinanciën te beperken, moeten de bevoegde autoriteiten vergoedingen of heffingen innen om de kosten te dekken die zij maken voor de uitvoering van officiële controles van bepaalde exploitanten en van bepaalde activiteiten waarvoor de agro-voedselketenwetgeving van de Unie registratie of erkenning vereist overeenkomstig de Unievoorschriften betreffende levensmiddelen- of diervoederhygiëne of betreffende plantgezondheid. Er moeten bij de exploitanten ook vergoedingen of heffingen worden geïnd ter dekking van de kosten van officiële controles die met het oog op de afgifte van een officieel certificaat of een officiële verklaring worden uitgevoerd, en van de kosten van officiële controles die door de bevoegde autoriteiten aan grenscontroleposten worden uitgevoerd.

De vergoedingen of heffingen moeten de kosten dekken, de algemene kosten inbegrepen, die door de bevoegde autoriteiten zijn gemaakt om officiële controles uit te voeren, maar mogen niet hoger zijn dan die kosten. De algemene kosten zouden ook kunnen zien op de kosten ter ondersteuning van de organisatie die noodzakelijk is voor de planning en uitvoering van de officiële controles. Deze kosten moeten worden berekend op basis van elke afzonderlijke officiële controle of op basis van alle officiële controles die in een bepaalde periode zijn uitgevoerd. Als vergoedingen of heffingen worden aangerekend op basis van de werkelijke kosten van afzonderlijke officiële controles, moeten exploitanten die goed scoren op de naleving van de wetgeving, lagere totale kosten dragen dan exploitanten die de wetgeving niet naleven, daar zij minder frequent aan officiële controles moeten worden onderworpen. Als de vergoedingen of heffingen worden berekend op basis van de totale kosten die de bevoegde autoriteiten in een bepaalde periode hebben gemaakt, en aan alle exploitanten worden aangerekend ongeacht de vraag of zij in de referentieperiode aan een officiële controle zijn onderworpen, moeten die vergoedingen of heffingen op zodanige wijze worden berekend dat exploitanten die constant goed scoren op naleving van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie, worden beloond, teneinde aldus de naleving van de Uniewetgeving door alle exploitanten te bevorderen, ongeacht de methode (op basis van werkelijke kosten of op forfaitaire basis) die elke lidstaat heeft gekozen voor de berekening van de vergoedingen of heffingen.

De directe of indirecte terugbetaling van door de bevoegde autoriteiten geïnde vergoedingen of heffingen moet worden verboden omdat het exploitanten die niet voor terugbetaling in aanmerking komen zou benadelen en tot concurrentieverstoringen kan leiden.

De financiering van officiële controles door middel van bij de exploitanten geïnde vergoedingen of heffingen moet volledig transparant geschieden, zodat burgers en ondernemingen de voor de vaststelling van de vergoedingen of heffingen gebruikte methode en gegevens kunnen begrijpen.

In de agro-voedselketenwetgeving van de Unie zijn de gevallen bepaald waarin het in de handel brengen of het vervoer van bepaalde dieren of goederen vergezeld moet gaan van een officieel certificaat dat door de certificerende functionaris is ondertekend. Er moet worden voorzien in een gemeenschappelijke reeks voorschriften betreffende de verplichtingen van de bevoegde autoriteiten en de certificerende ambtenaren inzake de afgifte van officiële certificaten, en betreffende de kenmerken die officiële certificaten moeten hebben om de betrouwbaarheid ervan te waarborgen.

In andere gevallen bepalen de voorschriften die binnen het toepassingsgebied van deze verordening vallen, dat het in de handel brengen of het vervoer van bepaalde dieren of goederen vergezeld moet gaan van een door de exploitanten onder officieel toezicht van de bevoegde autoriteiten of door de bevoegde autoriteiten zelf afgegeven officieel etiket, officieel merkteken of andere officiële verklaring. Officiële verklaringen betreffen bijvoorbeeld het plantenpaspoort, of logo's en identificatiemerken voor biologische producten, voor zover de Uniewetgeving deze voorschrijft, en merktekens in verband met beschermde oorsprongsbenamingen, beschermde geografische aanduidingen of gegarandeerde traditionele specialiteiten. Er moet worden voorzien in een minimale reeks voorschriften om ervoor te zorgen dat ook de afgifte van officiële verklaringen kan geschieden met adequate waarborgen voor de betrouwbaarheid ervan.

Officiële controles en andere officiële activiteiten moeten gebaseerd zijn op analyse-, test- en diagnosemethoden die aan de meest geavanceerde wetenschappelijke normen beantwoorden en in de hele Unie deugdelijke, betrouwbare en vergelijkbare resultaten bieden. De door officiële laboratoria gebruikte methoden alsook de kwaliteit en uniformiteit van de door hen gegenereerde analyse-, test- en diagnosegegevens moeten dan ook voortdurend worden verbeterd. Daartoe moet de Commissie op alle gebieden van de agro-voedselketen waar er behoefte is aan nauwkeurige en betrouwbare analyse-, test- en diagnoseresultaten, referentielaboratoria van de Europese Unie kunnen aanwijzen en kunnen vertrouwen op hun deskundige bijstand. De referentielaboratoria van de Europese Unie moeten met name ervoor zorgen dat de nationale referentielaboratoria en officiële laboratoria actuele informatie over beschikbare methoden ontvangen, vergelijkend interlaboratoriumonderzoek organiseren of er actief aan deelnemen, en opleidingen voor nationale referentielaboratoria of officiële laboratoria aanbieden.

Artikel 32, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 1829/2003 en artikel 21, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 van het Europees Parlement en de Raad (20) kennen respectievelijk aan het referentielaboratorium van de Europese Unie voor genetisch gemodificeerde levensmiddelen en diervoeders, en aan het referentielaboratorium van de Europese Unie voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, specifieke taken toe op het gebied van de toelatingsprocedure voor genetisch gemodificeerde levensmiddelen of diervoeders, of voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, die met name betrekking hebben op het testen, evalueren en valideren van de door de aanvrager voorgestelde detectie- of analysemethode. Die laboratoria dienen derhalve voor de toepassing van deze verordening te fungeren als referentielaboratoria van de Europese Unie.

Met het oog op de uitvoering van officiële controles en andere officiële activiteiten die gericht zijn op het opsporen van mogelijke inbreuken op de regels, onder meer door frauduleuze of bedrieglijke praktijken, en op het gebied van dierenwelzijn moeten de bevoegde autoriteiten toegang hebben tot bijgewerkte, betrouwbare en consistente technische gegevens, onderzoeksresultaten, nieuwe technieken en deskundigheid die noodzakelijk zijn voor de correcte toepassing van de op die twee gebieden toepasselijke Uniewetgeving. Daartoe moet de Commissie referentiecentra van de Europese Unie voor de authenticiteit en de integriteit van de agro-voedselketen en voor dierenwelzijn kunnen aanwijzen en kunnen vertrouwen op hun deskundige bijstand.

Om de doelstellingen van deze verordening na te streven en aan de vlotte werking van de interne markt bij te dragen, waarbij ervoor wordt gezorgd dat de consument er vertrouwen in heeft, moeten gevallen van niet-naleving van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie die handhavingsmaatregelen in meer dan een lidstaat vereisen, op efficiënte en consistente wijze worden aangepakt. Het systeem voor snelle waarschuwingen voor levensmiddelen en diervoeders (RASFF) dat overeenkomstig artikel 50 van Verordening (EG) nr. 178/2002 is ingesteld, stelt de bevoegde autoriteiten reeds in staat snel informatie uit te wisselen en te verspreiden over ernstige directe of indirecte risico's voor de menselijke gezondheid in verband met levensmiddelen of diervoeders, of over ernstige risico's voor de gezondheid van mens of dier of voor het milieu in verband met diervoeders, zodat snel maatregelen kunnen worden genomen om die ernstige risico's tegen te gaan. Hoewel dat instrument alle betrokken lidstaten de mogelijkheid biedt tijdig maatregelen te nemen om bepaalde ernstige risico's in de agro-voedselketen tegen te gaan, strekt het niet ertoe effectieve grensoverschrijdende bijstand en samenwerking tussen bevoegde autoriteiten mogelijk te maken om ervoor te zorgen dat gevallen van niet-naleving van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie die een grensoverschrijdende dimensie hebben, effectief worden aangepakt, niet alleen in de lidstaat waar de niet-naleving het eerst wordt geconstateerd, maar ook in de lidstaat waar de niet-naleving haar oorsprong vindt. Administratieve bijstand en samenwerking moeten de bevoegde autoriteiten met name in staat stellen informatie uit te wisselen en grensoverschrijdende schendingen van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie aan het licht te brengen, te onderzoeken, en effectieve en evenredige maatregelen te nemen om ze aan te pakken, ook in gevallen waar mogelijke frauduleuze of bedrieglijke praktijken een grensoverschrijdende dimensie hebben of kunnen hebben.

Verzoeken om administratieve bijstand en alle kennisgevingen moeten passend worden opgevolgd. Om de administratieve bijstand en samenwerking in de hand te werken, moeten de lidstaten worden verplicht een of meer contactinstanties aan te wijzen die de communicatiestromen tussen de bevoegde autoriteiten in de verschillende lidstaten moeten faciliteren en coördineren. Om eenvormige voorwaarden voor de tenuitvoerlegging van deze verordening te waarborgen en om de samenwerking tussen de lidstaten te stroomlijnen en te vereenvoudigen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend met het oog op de vaststelling van uitvoeringshandelingen betreffende de specificaties van de te gebruiken technische hulpmiddelen, de procedures voor communicatie tussen contactinstanties, en een standaardformaat voor verzoeken om bijstand, kennisgevingen en reacties.

Elke lidstaat moet worden verplicht om een meerjarig nationaal controleplan (MNCP) op te stellen dat alle gebieden omvat die onder de agro-voedselketenwetgeving van de Unie vallen en dat informatie over de structuur en organisatie van zijn systeem van officiële controles bevat, en om dat plan regelmatig te actualiseren. Deze MNCP's zijn het instrument waarmee elke lidstaat ervoor moet zorgen dat officiële controles op hun gehele grondgebied en in de gehele agro-voedselketen op een risicogebaseerde en efficiënte wijze worden uitgevoerd overeenkomstig deze verordening. Teneinde te waarborgen dat de plannen geschikt zijn voor gebruik, moeten de betrokken belanghebbenden op passende wijze worden geraadpleegd voordat de plannen worden opgesteld.

Om de samenhang en de volledigheid van MNCP's te waarborgen, moet elke lidstaat één instantie aanwijzen die belast is met het coördineren van de opstelling van zijn MNCP en het verzamelen, waar nodig, van informatie over de uitvoering, evaluatie en actualisering ervan.

De lidstaten moeten worden verplicht bij de Commissie een jaarverslag in te dienen met informatie over controleactiviteiten en de uitvoering van de MNCP's. Om eenvormige voorwaarden voor de tenuitvoerlegging van deze verordening te waarborgen en om de verzameling en indiening van vergelijkbare gegevens, de daaropvolgende opstelling van statistieken voor de hele Unie aan de hand van die gegevens, en de opstelling van verslagen door de Commissie over het functioneren van officiële controles in de hele Unie te vergemakkelijken, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend met het oog op de vaststelling van uitvoeringshandelingen betreffende de standaardformulieren voor jaarverslagen.

Deskundigen van de Commissie moeten in de lidstaten controles, met inbegrip van audits, kunnen uitvoeren om de toepassing van de toepasselijke Uniewetgeving en de werking van nationale controlesystemen en bevoegde autoriteiten te verifiëren. De controles door de Commissie moeten ook dienen om handhavingspraktijken of -problemen, noodsituaties en nieuwe ontwikkelingen in de lidstaten te onderzoeken en daarover informatie te verzamelen. Op verzoek van de betrokken lidstaten moeten ook deskundigen van de Commissie kunnen deelnemen aan controles die de bevoegde autoriteiten van derde landen op het grondgebied van die lidstaat uitvoeren; deze controles moeten worden georganiseerd in nauwe samenwerking tussen de betrokken lidstaten en de Commissie.

Dieren en goederen uit derde landen moeten voldoen aan de voorschriften die gelden voor dieren en goederen in de Unie, of aan voorschriften die erkend zijn als ten minste gelijkwaardig met betrekking tot de doelstellingen van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie. Dit beginsel ligt vervat in artikel 11 van Verordening (EG) nr. 178/2002, dat bepaalt dat levensmiddelen en diervoeders die in de Unie worden ingevoerd, moeten voldoen aan de toepasselijke voorschriften van de levensmiddelenwetgeving van de Unie dan wel aan voorschriften die als ten minste gelijkwaardig daaraan zijn aangemerkt. Specifieke voorschriften om dit beginsel toe te passen zijn opgenomen in Unievoorschriften betreffende beschermende maatregelen tegen schadelijke organismen bij planten, die het binnenbrengen in de Unie van niet (of slechts in beperkte mate) in de Unie aanwezige schadelijke organismen verbieden, in Unievoorschriften betreffende diergezondheid, die het binnenbrengen van dieren of van bepaalde producten van dierlijke oorsprong in de Unie alleen toestaan uit derde landen die in een daartoe opgestelde lijst zijn opgenomen, en in Unievoorschriften voor de organisatie van officiële controles van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong, die ook voorzien in de vaststelling van een lijst van derde landen waaruit die producten de Unie mogen binnenkomen.

Om te waarborgen dat dieren en goederen die uit derde landen de Unie binnenkomen, voldoen aan alle voorschriften van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie of aan als gelijkwaardig aangemerkte voorschriften, naast de voorschriften van de Unie betreffende beschermende maatregelen tegen schadelijke organismen bij planten, voorschriften van de Unie betreffende diergezondheid en specifieke hygiënevoorschriften van de Unie betreffende levensmiddelen van dierlijke oorsprong die ervoor moeten zorgen dat de voorschriften van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie met betrekking tot fytosanitaire en veterinaire kwesties worden nageleefd, moet de Commissie voorwaarden voor het binnenbrengen van dieren en goederen in de Unie kunnen vaststellen in zoverre dat nodig is om te waarborgen dat die dieren en goederen voldoen aan alle desbetreffende voorschriften van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie of aan gelijkwaardige voorschriften. Die voorwaarden moeten gelden voor dieren of goederen, of categorieën dieren of goederen, uit alle derde landen of uit bepaalde derde landen of regio's daarvan.

Als er in specifieke gevallen aanwijzingen zijn dat bepaalde dieren of goederen van oorsprong uit een derde land, een groep van derde landen, of regio's daarvan, risico's met zich meebrengen voor de gezondheid van mensen, dieren of planten of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook voor het milieu, of als er aanwijzingen zijn dat de agro-voedselketenwetgeving van de Unie wellicht op grote schaal en op ernstige wijze niet wordt nageleefd, moet de Commissie maatregelen kunnen vaststellen om die risico's te beheersen.

De uitvoering van effectieve en efficiënte officiële controles en andere officiële activiteiten, en uiteindelijk de veiligheid en gezondheid van mensen, dieren en planten, en de bescherming van het milieu, hangen ook af van de beschikbaarheid voor de controleautoriteiten van goed opgeleid personeel dat over een adequate kennis beschikt van alle aangelegenheden die relevant zijn voor de correcte toepassing van de Uniewetgeving. De Commissie moet voorzien in adequate en specifieke opleiding teneinde een uniforme aanpak van officiële controles en andere officiële activiteiten door de bevoegde autoriteiten te bevorderen. Om de kennis van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie en van de voorschriften in derde landen te bevorderen, moet ook het personeel van de bevoegde autoriteiten in derde landen een dergelijke opleiding krijgen. In dat geval moeten de opleidingsactiviteiten toegesneden zijn op de specifieke behoeften van ontwikkelingslanden, en dienen tot ondersteuning van hun controles en handhavingsactiviteiten, zodat zij kunnen voldoen aan de voorschriften met betrekking tot de invoer van dieren en goederen in de Unie.

Om de uitwisseling van ervaring en beste praktijken tussen de bevoegde autoriteiten te bevorderen, moet de Commissie ook, in samenwerking met de lidstaten, programma's voor de uitwisseling tussen lidstaten van personeel belast met officiële controles of andere officiële activiteiten kunnen organiseren.

Voor de uitvoering van effectieve officiële controles en andere officiële activiteiten is het belangrijk dat de bevoegde autoriteiten in de lidstaten, de Commissie en, indien relevant, de exploitanten gegevens en informatie betreffende officiële controles of resultaten daarvan snel en efficiënt kunnen uitwisselen. Door middel van diverse informatiesystemen die bij Uniewetgeving zijn vastgesteld en door de Commissie worden beheerd, wordt ervoor gezorgd dat dergelijke gegevens en informatie met behulp van in de hele Unie gebruikte geautomatiseerde en op internet gebaseerde tools kunnen worden verwerkt en beheerd. Een systeem dat specifiek is bedoeld voor registratie en tracering van de resultaten van officiële controles is het Traces-systeem (Trade Control and Expert System), dat is ingesteld bij de Beschikkingen 2003/24/EG (21) en 2004/292/EG (22) van de Commissie, overeenkomstig Richtlijn 90/425/EEG van de Raad (23), en dat momenteel wordt gebruikt voor het beheer van gegevens en informatie over dieren en producten van dierlijke oorsprong en officiële controles daarvan. Deze verordening moet het mogelijk maken dat systeem in stand te houden en te moderniseren zodat het kan worden gebruikt voor alle goederen waarvoor de agro-voedselketenwetgeving van de Unie specifieke voorschriften of praktische regelingen inzake officiële controles vaststelt. Er bestaan ook specifieke geautomatiseerde systemen voor de snelle uitwisseling van informatie tussen de lidstaten en met de Commissie over risico's die in de agro-voedselketen of voor de gezondheid van dieren en planten kunnen ontstaan. Bij artikel 50 van Verordening (EG) nr. 178/2002 is het RASFF ingesteld, een systeem voor kennisgevingen van het bestaan van een direct of indirect risico voor de gezondheid van de mens, verband houdend met een levensmiddel of diervoeder, bij artikel 20 van Verordening (EU) 2016/429 van het Europees Parlement en de Raad (24) een systeem voor kennisgeving van en rapportage over de maatregelen betreffende in de lijst opgenomen ziekten en bij artikel 103 van Verordening (EU) 2016/2031van het Europees Parlement en de Raad (25) een systeem voor kennisgeving van en rapportage over de aanwezigheid van schadelijke organismen en voor kennisgeving van gevallen van niet-naleving. Al deze systemen moeten op harmonieuze en consistente wijze functioneren, waarbij wordt gebruikgemaakt van synergieën tussen de verschillende systemen, overlapping wordt voorkomen, de werking ervan wordt vereenvoudigd en de efficiëntie ervan wordt vergroot.

Om een efficiënter beheer van officiële controles te ondersteunen, moet de Commissie een geautomatiseerd informatiesysteem opzetten dat alle relevante bestaande informatiesystemen voor zover nodig integreert en moderniseert, zodat geavanceerde communicatie- en certificeringstools kunnen worden gebruikt en een zo efficiënt mogelijk gebruik kan worden gemaakt van de gegevens en informatie betreffende officiële controles. Om overlapping van informatieverplichtingen te voorkomen, moet er bij het ontwerp van een dergelijk geautomatiseerd systeem rekening mee worden gehouden dat waar passend moet worden gezorgd voor compatibiliteit en interoperabiliteit van dat systeem met andere door overheidsinstanties gebruikte informatiesystemen via welke relevante gegevens automatisch worden uitgewisseld of beschikbaar gesteld. Bovendien moet, in overeenstemming met de digitale agenda voor Europa, worden voorzien in de mogelijkheid om gebruik te maken van elektronische handtekeningen in de zin van Richtlijn 1999/93/EG van het Europees Parlement en de Raad (26). Tijdens de ontwikkelingsfase van nieuwe functies van dergelijke computersystemen en bij de ontwikkeling van uitvoeringsmaatregelen die gevolgen kunnen hebben voor de verwerking van persoonsgegevens of voor de persoonlijke levenssfeer, moet de Europese toezichthouder voor gegevensbescherming worden geraadpleegd.

Om eenvormige voorwaarden voor de uitvoering van deze verordening te waarborgen in verband met de goede werking van het geautomatiseerde informatiesysteem, de technische specificaties van het systeem en de plichten en rechten van de diverse betrokken actoren en gebruikers, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend; daarbij dient de Commissie er met name rekening mee te houden dat de administratieve lasten zo veel mogelijk dienen te worden beperkt door, naargelang het geval, gebruik te maken van internationaal gestandaardiseerde taal, berichtenstructuren of uitwisselingsprotocollen.

De bevoegde autoriteiten moeten gevallen onderzoeken waarin er een vermoeden van niet-naleving van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie bestaat, en bij vaststelling van niet-naleving moeten zij de oorsprong en de omvang daarvan alsook de verantwoordelijkheid van de exploitanten bepalen. Ook moeten zij passende maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat de betrokken exploitanten de situatie corrigeren en om verdere niet-naleving te voorkomen. Bij de organisatie en uitvoering van door de bevoegde autoriteiten gevoerde onderzoeken en handhavingsacties dient naar behoren rekening te worden gehouden met mogelijke risico's en de waarschijnlijkheid van frauduleuze of bedrieglijke praktijken in de agro-voedselketen.

De verificatie van naleving van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie door middel van officiële controles is van fundamenteel belang om te waarborgen dat de doelstellingen van die wetgeving in de hele Unie effectief worden verwezenlijkt. Storingen in het controlesysteem van een lidstaat kunnen in bepaalde gevallen de verwezenlijking van die doelstellingen aanzienlijk belemmeren en ertoe leiden dat risico's ontstaan voor de gezondheid van mensen, dieren en planten, voor het dierenwelzijn of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, voor het milieu, onafhankelijk van de betrokkenheid of verantwoordelijkheid van exploitanten of andere actoren, of kunnen leiden tot situaties waarin de agro-voedselketenwetgeving van de Unie op ernstige wijze en op grote schaal niet worden nageleefd. Teneinde eenvormige voorwaarden voor de tenuitvoerlegging van deze verordening te waarborgen, moet de Commissie in geval van ernstige storingen in het controlesysteem van een lidstaat kunnen reageren door maatregelen vast te stellen om die risico's in de agro-voedselketen te beheersen of op te heffen in afwachting dat de betrokken lidstaat de nodige acties onderneemt om de storing in het controlesysteem te verhelpen. Daarom moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend.

Bij inbreuken op de regels van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie en van deze verordening moeten in de hele Unie op nationaal niveau doeltreffende, afschrikkende en evenredige sancties worden opgelegd waarbij de ernst van de sanctie wordt bepaald met inachtneming van onder meer de mogelijke schade voor de gezondheid van de mens als gevolg van de inbreuken, onder meer bij gevallen waarin exploitanten tijdens een officiële controle geen medewerking verlenen of waarin valse of misleidende officiële certificaten of officiële verklaringen worden overgelegd of gebruikt. Teneinde financiële sancties voor inbreuken op de regels door middel van frauduleuze of bedrieglijke praktijken voldoende afschrikkend te doen zijn, dienen zij te worden gesteld op een niveau dat beoogt om het niet gerechtvaardigde voordeel dat deze praktijken de overtreder opleveren te overtreffen.

Iedere persoon moet nieuwe informatie onder de aandacht kunnen brengen van de bevoegde autoriteiten om hen te helpen bij de opsporing en het opleggen van sancties in gevallen waarin deze verordening en de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels zijn geschonden. Het gebrek aan duidelijke procedures of de vrees voor represailles zou klokkenluiders evenwel kunnen afschrikken. Het melden van schendingen van deze verordening is een nuttig instrument om te bewerkstelligen dat een bevoegde autoriteit inbreuken kan opsporen en sancties kan opleggen. Bijgevolg moet deze verordening voorzien in passende regelingen om eender wie in staat te stellen de bevoegde autoriteiten op mogelijke inbreuken van deze verordening te attenderen en om hem tegen represailles te beschermen.

Deze verordening behelst gebieden die reeds door bepaalde momenteel van kracht zijnde handelingen zijn bestreken. Om overlappingen te voorkomen en een coherent wetgevingskader tot stand te brengen, moeten de volgende handelingen worden ingetrokken en door deze verordening worden vervangen: Verordening (EG) nr. 882/2004 en Verordening (EG) nr. 854/2004 van het Europees Parlement en de Raad (27), de Richtlijnen 89/608/EEG (28), 89/662/EEG (29), 90/425/EEG, 91/496/EEG, 96/23/EG, 96/93/EG (30) en 97/78/EG van de Raad en Beschikking 92/438/EEG van de Raad (31).

Met het oog op de consistentie moeten wijzigingen worden aangebracht in de volgende handelingen: Verordening (EG) nr. 999/2001 van het Europees Parlement en de Raad (32), Verordening (EG) nr. 1/2005 van de Raad (33), Verordening (EG) nr. 396/2005 van het Europees Parlement en de Raad (34), Verordening (EG) nr. 1069/2009, Verordening (EG) nr. 1099/2009 van de Raad (35), Verordening (EG) nr. 1107/2009 van het Europees Parlement en de Raad (36), Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad (37), en de Richtlijnen 98/58/EG (38), 1999/74/EG (39), 2007/43/EG (40), 2008/119/EG (41) en 2008/120/EG (42) van de Raad.

Verordening (EU) nr. 652/2014 van het Europees Parlement en de Raad (43) voorziet in een kader voor de financiering door de Unie van acties en maatregelen in de agro-voedselketen op die gebieden in het kader van het meerjarig financieel kader 2014-2020. Sommige van die acties en maatregelen hebben tot doel de uitvoering van officiële controles en andere officiële activiteiten in de hele Unie te verbeteren. Verordening (EU) nr. 652/2014 moet worden gewijzigd om rekening te houden met de intrekking bij deze verordening van Verordening (EG) nr. 882/2004.

Gelet op de bijzondere situatie van de plantensector, die tot dusver niet onderworpen is aan hetzelfde niveau van controles waaraan andere goederen krachtens deze verordening zijn onderworpen, is het van essentieel belang dat de invoering van het nieuwe systeem zo soepel en naadloos als mogelijk verloopt. Daarom moeten specifieke bepalingen worden ingevoerd voor het tijdschema van de vaststelling van de betrokken gedelegeerde handelingen. Evenzeer is duidelijk dat het gerechtvaardigd is de plantensector vrij te stellen van de verplichting van documentencontroles aan grenscontroleposten in geval van planten, plantaardige producten en ander materiaal die een gering risico inhouden en voor planten, plantaardige producten en ander materiaal documentencontroles op een zekere afstand van grenscontroleposten toe te staan, voor zover die evenveel garanties bieden.

Teneinde de verwijzingen naar Europese normen te wijzigen, om de bijlagen II en III bij deze verordening aan te passen aan ontwikkelingen op wetgevend, technisch en wetenschappelijk gebied, en om deze verordening aan te vullen met specifieke regels betreffende officiële controles en andere officiële activiteiten op de gebieden waarop zij betrekking heeft, waaronder voorschriften betreffende de kwalificatie en opleiding van personeel, betreffende aanvullende verantwoordelijkheden en taken van de bevoegde autoriteiten, betreffende de gevallen waarin de accreditatie van laboratoria niet is vereist, betreffende bepaalde vrijstellingen van officiële grenscontroles, betreffende de te hanteren criteria om de frequentie van overeenstemmings- en materiële controles te bepalen, betreffende de vaststelling van voorwaarden waaraan moet worden voldaan door bepaalde dieren of goederen die uit derde landen de Unie binnenkomen, betreffende aanvullende voorschriften voor en taken van referentielaboratoria en -centra van de Europese Unie en betreffende aanvullende voorschriften voor nationale referentielaboratoria, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen plaatsvinden in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (44). Om met name te zorgen voor gelijke deelneming aan de opstelling van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde moment als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de opstelling van de gedelegeerde handelingen.

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening betreffende de aanwijzing van referentielaboratoria van de Europese Unie en van de referentiecentra van de Europese Unie voor de authenticiteit en de integriteit van de agro-voedselketen en voor dierenwelzijn, de vaststelling van het programma van controles door de Commissie in de lidstaten en de uitvoering van meer uitgebreide officiële controles in geval van schendingen van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie die gecoördineerde bijstand en opvolging door de Commissie vereisen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend.

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, met inbegrip van voorschriften en praktische regelingen betreffende audits, het formaat van certificaten en andere documenten, het opzetten van geautomatiseerde informatiebeheersystemen, de samenwerking tussen exploitanten en bevoegde autoriteiten en tussen bevoegde autoriteiten, douaneautoriteiten en andere autoriteiten, de methoden voor bemonstering en voor laboratoriumanalyses, -tests en -diagnoses, alsook de validatie en interpretatie ervan, de traceerbaarheid, de opstelling van lijsten van aan controles onderworpen dieren of goederen, alsook de opstelling van lijsten van landen of regio's die bepaalde dieren en goederen naar de Unie mogen uitvoeren, voorafgaande kennisgeving van zendingen, de uitwisseling van informatie, grenscontroleposten, isolatie en quarantaine, de erkenning van door derde landen vóór uitvoer verrichte controles, maatregelen om een risico te beheersen of een eind te maken aan grootschalige en ernstige niet-naleving in verband met bepaalde dieren of goederen van oorsprong uit een derde land of een regio daarvan, de erkenning van derde landen of regio's die waarborgen bieden die gelijkwaardig zijn aan welke in de Unie gelden, en de intrekking van die erkenning, opleidingsactiviteiten voor personeel en programma's voor de uitwisseling van personeel tussen de lidstaten, en betreffende de noodplannen voor levensmiddelen en diervoeders met het oog op de uitvoering van het algemene plan voor crisismanagement als bedoeld in artikel 55, lid 1, van Verordening (EG) nr. 178/2002, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (45) worden uitgeoefend.

Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk het waarborgen van een geharmoniseerde aanpak ten aanzien van officiële controles en andere officiële activiteiten die worden uitgevoerd om de toepassing van de agro-voedselketenwetgeving van de Unie te waarborgen, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve vanwege het effect, de complexiteit, het grensoverschrijdende en internationale karakter ervan beter op het niveau van de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in datzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken,

de uitvoering van officiële controles en andere officiële activiteiten door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten;

de financiering van officiële controles;

de administratieve bijstand en samenwerking tussen de lidstaten met het oog op correcte toepassing van de in lid 2 bedoelde regelgeving;

de uitvoering van controles door de Commissie in de lidstaten en in derde landen;

de vaststelling van voorwaarden waaraan moet worden voldaan met betrekking tot dieren en goederen die uit een derde land in de Unie binnenkomen;

de oprichting van een geautomatiseerd informatiesysteem voor het beheer van informatie en gegevens in verband met officiële controles.

levensmiddelen en voedselveiligheid, integriteit en heilzaamheid in elk stadium van de productie, verwerking en distributie van levensmiddelen, met inbegrip van voorschriften om eerlijke handelspraktijken te waarborgen, de belangen van de consument te beschermen en consumenten te informeren, alsook betreffende de vervaardiging en het gebruik van materialen en voorwerpen die bestemd zijn om met levensmiddelen in contact te komen;

doelbewuste introductie in het milieu van genetisch gemodificeerde organismen (ggo's) met het oog op de productie van levensmiddelen en diervoeders;

diervoeders en de veiligheid van diervoeders, in elk stadium van de productie, verwerking en distributie van diervoeders en het gebruik van diervoeders, met inbegrip van voorschriften om eerlijke handelspraktijken te waarborgen, de gezondheid en de belangen van de consument te beschermen en consumenten te informeren;

diergezondheidsvoorschriften;

voorkoming en minimalisering van de risico's voor de gezondheid van mensen en dieren als gevolg van dierlijke bijproducten en daarvan afgeleide producten;

dierenwelzijnsvoorschriften;

beschermende maatregelen tegen schadelijke organismen bij planten;

voorschriften voor het in de handel brengen en het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen en het duurzaam gebruik van pesticiden, met uitzondering van apparatuur voor de toepassing van pesticiden;

biologische productie en etikettering van biologische producten;

gebruik en etikettering van beschermde oorsprongsbenamingen, beschermde geografische aanduidingen en gegarandeerde traditionele specialiteiten.

Verordening (EU) nr. 1308/2013; indien evenwel bij de controles overeenkomstig artikel 89 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 mogelijke frauduleuze of bedrieglijke praktijken met betrekking tot de handelsnormen bedoeld in de artikelen 73 tot en met 91 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 worden vastgesteld, is deze verordening wel van toepassing;

Richtlijn 2010/63/EU van het Europees Parlement en de Raad (46);

Richtlijn 2001/82/EG van het Europees Parlement en de Raad (47).

de exploitanten deze verordening en de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels naleven, en

dieren of goederen voldoen aan de vereisten die zijn neergelegd in de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels, met inbegrip de regels voor de afgifte van een officieel certificaat of een officiële verklaring.

„levensmiddelenwetgeving”: levensmiddelenwetgeving als gedefinieerd in artikel 3, punt 1, van Verordening (EG) nr. 178/2002;

„diervoederwetgeving”: de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen met betrekking tot diervoeders in het algemeen, en de veiligheid van diervoeders in het bijzonder, op zowel het niveau van de Unie als nationaal niveau, in elk stadium van de productie, verwerking en distributie of het gebruik van diervoeders;

„bevoegde autoriteiten”:

„controleautoriteit voor biologische producten”: overheidsinstantie van een lidstaat voor de biologische productie en de etikettering van biologische producten waaraan de bevoegde autoriteiten hun bevoegdheden in verband met de toepassing van Verordening (EG) nr. 834/2007 van de Raad (48) geheel of gedeeltelijk hebben opgedragen, in voorkomend geval met inbegrip van de overeenkomstige autoriteit van een derde land of die in een derde land werkzaam is;

„gemachtigde instantie”: een afzonderlijke rechtspersoon waaraan de bevoegde autoriteiten bepaalde taken in verband met officiële controles of met andere officiële activiteiten hebben gedelegeerd;

„verificatieprocedures voor controles”: door de bevoegde autoriteiten ingevoerde regelingen en ondernomen acties om te garanderen dat de officiële controles en andere officiële activiteiten consistent en doeltreffend zijn;

„controlesysteem”: systeem dat de bevoegde autoriteiten omvat, alsook de middelen, structuren, regelingen en procedures die in een lidstaat worden ingesteld om te waarborgen dat officiële controles worden verricht overeenkomstig deze verordening en de in de artikelen 18 tot en met 27 bedoelde regels;

„controleplan”: een door de bevoegde autoriteiten opgestelde beschrijving met informatie over de structuur en organisatie van het officiële controlesysteem en de werking ervan, alsook de gedetailleerde planning van de officiële controles die in een bepaalde periode op elk van de gebieden waarop de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels van toepassing zijn, zullen worden uitgevoerd;

„dieren”: dieren als gedefinieerd in artikel 4, punt 1, van Verordening (EU) 2016/429;

„dierziekte”: ziekte als gedefinieerd in artikel 4, punt 16, van Verordening (EU) 2016/429;

„goederen”: alles waarop de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels of een deel daarvan van toepassing zijn, met uitzondering van dieren;

„levensmiddel”: een levensmiddel als gedefinieerd in artikel 2 van Verordening (EG) nr. 178/2002;

„diervoeders”: diervoeders als gedefinieerd in artikel 3, punt 4, van Verordening (EG) nr. 178/2002;

„dierlijke bijproducten”: dierlijke bijproducten als gedefinieerd in artikel 3, punt 1, van Verordening (EG) nr. 1069/2009;

„afgeleid product”: afgeleid product als gedefinieerd in artikel 3, punt 2, van Verordening (EG) nr. 1069/2009;

„planten”: planten als gedefinieerd in artikel 2, punt 1, van Verordening (EU) 2016/2031;

„schadelijke organismen bij planten”: schadelijke organismen als gedefinieerd in artikel 1, punt 1, van Verordening (EU) 2016/2031;

„gewasbeschermingsmiddelen”: gewasbeschermingsmiddelen als bedoeld in artikel 2, punt 1, van Verordening (EG) nr. 1107/2009;

„producten van dierlijke oorsprong”: producten van dierlijke oorsprong als gedefinieerd in punt 8.1 van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 853/2004 van het Europees Parlement en de Raad (49);

„levende producten”: levende producten als gedefinieerd in artikel 4, punt 28, van Verordening (EU) 2016/429;

„plantaardige producten”: plantaardige producten als gedefinieerd in artikel 2, punt 2, van Verordening (EU) 2016/2031;

„ander materiaal”: ander materiaal als gedefinieerd in artikel 2, punt 5, van Verordening (EU) 2016/2031;

„gevaar”: agens of toestand die een schadelijke uitwerking op de gezondheid van mensen, dieren of planten, het dierenwelzijn of het milieu kan hebben;

„risico”: functie van de kans op een nadelig effect op de gezondheid van mensen, dieren of planten, het dierenwelzijn of het milieu, en van de ernst van dat effect, voortvloeiend uit een gevaar;

„officiële certificering”: de procedure waarmee de bevoegde autoriteiten een garantie bieden voor de naleving van een of meer voorschriften die zijn vastgesteld in de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels;

„certificerend functionaris”:

„officieel certificaat”: een papieren of elektronisch document dat door de certificerende functionaris is ondertekend en een garantie biedt voor de naleving van een of meer voorschriften die zijn vastgesteld in de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels;

„officiële verklaring”: etiket, merk of andersoortige verklaring die wordt afgegeven door de exploitanten onder toezicht, via specifieke officiële controles, van de bevoegde autoriteiten dan wel door de bevoegde autoriteiten zelf, en een garantie biedt voor de naleving van een of meer voorschriften die zijn vastgesteld in deze verordening of in de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels;

„exploitant”: elke natuurlijke of rechtspersoon die onderworpen is aan een of meer verplichtingen die zijn vervat in de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels;

„audit”: een systematisch en onafhankelijk onderzoek om te bepalen of activiteiten en de resultaten daarvan met geplande regelingen overeenstemmen en of deze regelingen op doeltreffende wijze worden uitgevoerd en geschikt zijn om de gestelde doeleinden te bereiken;

„classificatie”: indeling van exploitanten op basis van een beoordeling van hun conformiteit aan classificatiecriteria;

„officiële dierenarts”: door de bevoegde autoriteiten al dan niet als eigen personeel, aangewezen dierenarts die passend gekwalificeerd is om de officiële controles en andere officiële activiteiten te verrichten overeenkomstig deze verordening en de in artikel 1, lid 2, bedoelde toepasselijke regels;

„officiële plantgezondheidsfunctionaris”: door de bevoegde autoriteiten al dan niet als eigen personeel aangewezen natuurlijk persoon die passend opgeleid is om officiële controles en andere officiële activiteiten te verrichten overeenkomstig deze verordening en de in artikel 1, lid 2, onder g), bedoelde toepasselijke regels;

„gespecificeerd risicomateriaal”: gespecificeerd risicomateriaal als gedefinieerd in artikel 3, lid 1, onder g), van Verordening (EG) nr. 999/2001;

„lang transport”: een lang transport als gedefinieerd in artikel 2, onder m), van Verordening (EG) nr. 1/2005;

„apparatuur voor de toepassing van pesticiden”: apparatuur voor de toepassing van pesticiden als gedefinieerd in artikel 3, punt 4, van Richtlijn 2009/128/EG;

„zending”: een aantal dieren of een hoeveelheid goederen vallend onder hetzelfde officiële certificaat, dezelfde officiële verklaring of hetzelfde andere document, die met hetzelfde vervoermiddel worden vervoerd en vanuit hetzelfde grondgebied of derde land komen en, uitgezonderd voor goederen die onderworpen zijn aan de in artikel 1, lid 2, onder g), bedoelde regels, van hetzelfde type zijn, onder dezelfde klasse vallen of aan dezelfde omschrijving beantwoorden;

„grenscontrolepost”: door een lidstaat aangewezen plaats voor de uitvoering van de in artikel 47, lid 1, bedoelde officiële controles, en de bijbehorende faciliteiten;

„plaats van uitgang”: een grenscontrolepost of een andere door een lidstaat aangewezen plaats waar dieren die onder het toepassingsgebied van Verordening (EG) nr. 1/2005 vallen, het douanegebied van de Unie verlaten;

„de Unie binnenkomen” of „binnenkomst in de Unie”: handeling waarmee dieren en goederen in een van de in bijlage I vermelde grondgebieden van buiten die grondgebieden worden binnengebracht, uitgezonderd wanneer dit in verband staat met de in artikel 1, lid 2, onder g), bedoelde regels, in welk geval onder deze termen wordt verstaan de handeling waarmee goederen worden binnengebracht in het „grondgebied van de Unie” als omschreven in artikel 1, lid 3, tweede alinea, van Verordening (EU) 2016/2031;

„documentencontrole”: onderzoek van de officiële certificaten, officiële verklaringen en andere documenten, met inbegrip van handelsdocumenten, die de zending moeten vergezellen overeenkomstig de in artikel 1, lid 2, en artikel 56, lid 1, bedoelde regels of overeenkomstig artikel 77, lid 3, artikel 126, lid 3, artikel 128, lid 1, en artikel 129, lid 1, vastgestelde uitvoeringshandelingen;

„overeenstemmingscontrole”: visuele inspectie om te verifiëren of de inhoud en etikettering van een zending, met inbegrip van de merken op dieren, zegels en vervoermiddelen, overeenstemmen met de informatie in de officiële certificaten, officiële verklaringen en andere documenten die de zending vergezellen;

„materiële controle”: controle betreffende dieren of goederen en, in voorkomend geval, betreffende verpakkingen, vervoermiddelen, etikettering en temperatuur, alsmede bemonstering voor analyses, tests en diagnoses en andere controles die noodzakelijk zijn om de naleving van de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels te verifiëren;

„doorvoer”: vervoer van een derde land naar een ander derde land, onder douanetoezicht, via een van de in bijlage I vermelde grondgebieden, of vervoer van een van de in bijlage I vermelde grondgebieden naar een ander in bijlage I vermeld grondgebied via het grondgebied van een derde land, uitgezonderd wanneer dit in verband staat met de in artikel 1, lid 2, onder g), bedoelde regels, in welk geval een van de volgende situaties is bedoeld:

„toezicht van de douaneautoriteiten”: douanetoezicht als gedefinieerd in artikel 5, punt 27, van Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en de Raad (50);

„controle van de douaneautoriteiten”: douanecontroles als gedefinieerd in artikel 5, punt 3, van Verordening (EU) nr. 952/2013;

„officiële inbewaringneming”: de procedure waarmee de bevoegde autoriteit verhindert dat dieren en goederen waarop officiële controles van toepassing zijn, worden vervoerd of gemanipuleerd in afwachting van het besluit over de bestemming ervan; deze procedure omvat de opslag door exploitanten volgens de aanwijzingen en onder controle van de bevoegde autoriteiten;

„journaal”: het in de punten 1 tot en met 5 van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1/2005 bedoelde document;

„officiële assistent”: een vertegenwoordiger van de bevoegde autoriteiten die is opgeleid overeenkomstig de voorschriften van artikel 18 en in dienst is om bepaalde taken in verband met officiële controles of met andere officiële activiteiten uit te voeren;

„vlees en eetbare slachtafvallen”: voor de toepassing van artikel 49, lid 2, onder a): de producten opgenomen in onderdelen 0201 tot en met 0208 van hoofdstuk 2, afdeling I, deel 2, van bijlage I bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad (51);

„gezondheidsmerk”: een merk dat wordt aangebracht na de officiële controles als bedoeld in artikel 18, lid 2, onder a) en c), en waarmee wordt verklaard dat het vlees geschikt is voor menselijke consumptie.

zorgen voor doelmatige en doeltreffende coördinatie tussen alle betrokken autoriteiten en de consistentie en doeltreffendheid van de officiële controles of andere officiële activiteiten op zijn hele grondgebied waarborgen, en

één instantie aanwijzen, conform de constitutionele voorschriften van de betrokken lidstaat, die verantwoordelijk is voor de coördinatie van de samenwerking en de contacten met de Commissie en met de andere lidstaten in verband met officiële controles en andere officiële activiteiten die op de in artikel 1, lid 2, bedoelde gebieden worden verricht.

de overeenkomstig lid 1 aangewezen bevoegde autoriteiten;

de overeenkomstig lid 2, onder b), aangewezen enige instanties;

de in lid 3 bedoelde controleautoriteiten voor biologische producten;

de in artikel 28, lid 1, bedoelde gemachtigde instanties.

beschikken over procedures en/of regelingen om de doeltreffendheid en relevantie van de officiële controles en andere officiële activiteiten te waarborgen;

beschikken over procedures en/of regelingen om de onpartijdigheid, kwaliteit en consistentie van de officiële controles en andere officiële activiteiten op alle niveaus te waarborgen;

beschikken over procedures en/of regelingen om te waarborgen dat de personeelsleden die officiële controles en andere officiële activiteiten verrichten, vrij van elk belangenconflict zijn;

beschikken over, of hebben toegang tot, geschikte laboratoriumcapaciteit voor analyses, tests en diagnoses;

beschikken over, of hebben toegang tot, een voldoende aantal naar behoren gekwalificeerde en ervaren personeelsleden, zodat de officiële controles en andere officiële activiteiten doelmatig en doeltreffend kunnen worden verricht;

beschikken over passende en goed onderhouden faciliteiten en uitrusting om te waarborgen dat de personeelsleden de officiële controles en andere officiële activiteiten doelmatig en doeltreffend kunnen verrichten;

beschikken over de wettelijke bevoegdheden om de officiële controles en andere officiële activiteiten te verrichten en acties te ondernemen waarin deze verordening en de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels voorzien;

beschikken over wettelijke procedures om te waarborgen dat de personeelsleden toegang tot de gebouwen en documenten van exploitanten hebben, zodat zij hun taken naar behoren kunnen verrichten;

beschikken over noodplannen en zijn gereed om die in noodsituaties uit te voeren, in voorkomend geval overeenkomstig de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels.

ontvangen voor hun bevoegdheidsterrein een passende opleiding, die hen in staat stelt hun taken op bekwame wijze te verrichten en de officiële controles en andere officiële activiteiten op consistente wijze uit te voeren;

blijven op de hoogte van de ontwikkelingen op hun bevoegdheidsterrein en ontvangen zo nodig geregeld bijscholing, en

ontvangen opleiding op het gebied van de in bijlage II, hoofdstuk I, vermelde onderwerpen en, waar nodig, in verband met de verplichtingen van de bevoegde autoriteiten uit hoofde van deze verordening.

het doel van inspecties, onderzoeken of audits;

de bescherming van de commerciële belangen van een exploitant of enig ander natuurlijk of rechtspersoon, of

de bescherming van gerechtelijke procedures en juridisch advies.

de betrokken exploitant wordt voorafgaand aan de publicatie of openbaarmaking in de gelegenheid gesteld opmerkingen te maken over de informatie die de bevoegde autoriteit voornemens is te publiceren of anderszins openbaar te maken, met inachtneming van de urgentie van de situatie, en

in de informatie die gepubliceerd of anderszins openbaar wordt gemaakt, wordt rekening gehouden met de opmerkingen van de betrokken exploitant, of die opmerkingen worden bij die informatie gepubliceerd of openbaar gemaakt.

vastgestelde risico's in verband met:

informatie die erop wijst dat consumenten waarschijnlijk worden misleid, met name wat betreft de aard, identiteit, eigenschappen, samenstelling, hoeveelheid, duurzaamheid, land van oorsprong of plaats van herkomst, fabricage- of productiemethode van het voedingsmiddel;

de resultaten van eerdere officiële controles betreffende exploitanten en de mate waarin de exploitant de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels naleeft;

de betrouwbaarheid en de resultaten van eigen controles die door de exploitanten of op hun verzoek door een derde zijn verricht, ook, waar passend, die van particuliere kwaliteitsborgingssystemen, om na te gaan of de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels worden nageleefd, en

informatie die erop kan wijzen dat de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels niet worden nageleefd.

de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels, en

de toepasselijke gedelegeerde en uitvoeringshandelingen die de Commissie overeenkomstig de artikelen 18 tot en met 27 vaststelt.

op de markt van de Unie beschikbaar zijn en afkomstig zijn uit de lidstaat waar de officiële controles worden verricht of uit een andere lidstaat;

uit de Unie zullen worden uitgevoerd, of

de Unie binnenkomen.

dieren en goederen, in alle stadia van de productie, verwerking, distributie en gebruik;

stoffen, materialen of andere voorwerpen die van invloed kunnen zijn op de kenmerken of de gezondheid van dieren en goederen, en op de naleving van de daarop van toepassing zijnde voorschriften, in alle stadia van de productie, verwerking, distributie en gebruik;

exploitanten, wat betreft activiteiten, met inbegrip van het houden van dieren, uitrusting, vervoersmiddelen, gebouwen en andere plaatsen die onder hun gezag staan en de omgeving ervan, en op ter zake dienende documentatie.

de soort en het aantal officiële controles en de uitkomst ervan;

de soort en het aantal vastgestelde gevallen van niet-naleving;

de soort en het aantal gevallen waarin de bevoegde autoriteiten maatregelen hebben genomen overeenkomstig artikel 138, en

de soort en het aantal gevallen waarin de in artikel 139 bedoelde sancties zijn opgelegd.

de classificatiecriteria zijn objectief, transparant en openbaar, en

er zijn passende regelingen getroffen om te waarborgen dat de classificatieprocedure eerlijk en op consistente en transparante wijze verloopt.

nemen corrigerende maatregelen in alle gevallen waarin de in lid 2 bedoelde procedures op tekortkomingen wijzen, en

passen de in lid 1 bedoelde gedocumenteerde procedures zo nodig aan.

een beschrijving van het doel van de officiële controles;

de toegepaste controlemethoden;

de resultaten van de officiële controles, en

in voorkomend geval acties die de bevoegde autoriteiten naar aanleiding van hun officiële controles van de betrokken exploitant verlangen.

regelmatig over de mate van naleving worden geïnformeerd, en

spoedig worden geïnformeerd over gevallen van niet-naleving die bij officiële controles aan het licht komen.

een onderzoek van de controles die exploitanten hebben ingesteld en van de verkregen resultaten;

een inspectie van:

controles betreffende de hygiënetoestand in de gebouwen van de exploitanten;

een evaluatie van de procedures inzake goede fabricagepraktijken, goede hygiënepraktijken, goede landbouwpraktijken en van de procedures die gebaseerd zijn op de beginselen van de gevarenanalyse van kritische controlepunten (hazard analysis critical control points — HACCP);

een onderzoek van documenten, traceerbaarheidsgegevens en andere gegevens die van belang kunnen zijn voor de beoordeling van de naleving van de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels, met inbegrip van, in voorkomend geval, documenten die levensmiddelen, diervoeders en elke stof of materiaal die het bedrijf binnenkomen of verlaten, vergezellen;

gesprekken met exploitanten en hun personeelsleden;

de verificatie van door de exploitant verrichte metingen en van andere testresultaten;

bemonstering, analyses, diagnoses en tests;

audits van exploitanten;

elke andere activiteit die nodig is om gevallen van niet-naleving te constateren.

de uitrusting, vervoersmiddelen, gebouwen en andere plaatsen die onder hun toezicht staan en de omgeving ervan;

hun geautomatiseerde informatiemanagementsystemen;

de dieren en goederen die onder hun toezicht staan;

hun documenten en elke andere relevante informatie.

hun naam en rechtsvorm, en

de specifieke activiteiten die zij verrichten, met inbegrip van activiteiten met middelen voor communicatie op afstand, en de plaatsen die onder hun toezicht staan.

de ervaring die bevoegde autoriteiten en exploitanten van levensmiddelen- en diervoederbedrijven hebben opgedaan bij de toepassing van de procedures als bedoeld in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 852/2004 van het Europees Parlement en de Raad (52) en artikel 6 van Verordening (EG) nr. 183/2005 van het Europees Parlement en de Raad (53);

wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen;

de verwachtingen van consumenten ten aanzien van de samenstelling van levensmiddelen en wijzigingen van levensmiddelenconsumptiepatronen;

de aan dieren en goederen verbonden risico's voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, en

informatie over mogelijke opzettelijke schendingen door middel van frauduleuze of bedrieglijke praktijken.

de noodzaak om de toepassing van de gedelegeerde handelingen en uitvoeringshandelingen te vergemakkelijken, rekening houdend met de aard en de grootte van kleine ondernemingen;

de noodzaak om het voortgezette gebruik van traditionele methoden mogelijk maken in alle stadia van de productie, verwerking of distributie van levensmiddelen en de productie van traditionele voedingsmiddelen, en

de behoeften van exploitanten die gelegen zijn in gebieden die met bijzondere geografisch bepaalde beperkingen te kampen hebben.

„onder de verantwoordelijkheid van de officiële dierenarts”: de officiële dierenarts de uitvoering van een actie aan een officiële assistent toevertrouwt;

„onder het toezicht van de officiële dierenarts”: een actie wordt uitgevoerd door een officiële assistent onder de verantwoordelijkheid van de officiële dierenarts en de officiële dierenarts is ter plaatse aanwezig gedurende de tijd die nodig is om deze actie uit te voeren;

„ante-mortemkeuring”: de verificatie vóór de slachtverrichtingen van de naleving van de voorschriften inzake de gezondheid van mens en dier, en inzake dierenwelzijn, met inbegrip van in voorkomend geval het klinisch onderzoek van elk afzonderlijk dier en de verificatie van de informatie over de agro-voedselketen als bedoeld in sectie III van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 853/2004;

„post-mortemkeuring”: de verificatie in het slachthuis of wildverwerkingsinrichting van de naleving van de voorschriften die van toepassing zijn op:

de ante-mortemkeuring in het slachthuis door een officiële dierenarts, die voor de preselectie van dieren kan worden bijgestaan door daartoe opgeleide officiële assistenten;

in afwijking van punt a), wat pluimvee en lagomorfen betreft, de ante-mortemkeuring door een officiële dierenarts, onder het toezicht van een officiële dierenarts of, indien er voldoende garanties zijn, onder de verantwoordelijkheid van een officiële dierenarts;

de post-mortemkeuring door een officiële dierenarts, onder het toezicht van een officiële dierenarts of, indien er voldoende garanties zijn, onder de verantwoordelijkheid van een officiële dierenarts;

de andere officiële controles in slachthuizen, uitsnijderijen en wildbewerkingsinrichtingen, uitgevoerd door een officiële dierenarts, onder het toezicht van een officiële dierenarts of, indien er voldoende garanties zijn, onder de verantwoordelijkheid van de officiële dierenarts, op de naleving van de voorschriften die van toepassing zijn op:

onafhankelijk van het productiepersoneel van het slachthuis optreedt;

een passende opleiding voor het uitvoeren van deze taken heeft genoten, en

deze taken verricht in aanwezigheid en volgens de instructies van de officiële dierenarts of officiële assistent.

criteria en voorwaarden om, in afwijking van lid 2, onder a), te bepalen wanneer de ante-mortemkeuring in bepaalde slachthuizen onder het toezicht of onder de verantwoordelijkheid van een officieel dierenarts kan worden uitgevoerd, voor zover de afwijkingen het bereiken van de doelstellingen van deze verordening niet in de weg staan;

criteria en voorwaarden om te bepalen wanneer, wat betreft pluimvee en lagomorfen, er voldoende garanties zijn om de officiële controles met betrekking tot de in lid 2, onder b), bedoelde ante-mortemkeuring onder de verantwoordelijkheid van een officieel dierenarts uit te voeren;

criteria en voorwaarden om, in afwijking van lid 2, onder a), te bepalen wanneer de ante-mortemkeuring in het geval van een noodslachting buiten het slachthuis kan worden uitgevoerd;

criteria en voorwaarden om, in afwijking van lid 2, onder a) en b), te bepalen wanneer de ante-mortemkeuring op het bedrijf van herkomst kan worden uitgevoerd;

criteria en voorwaarden om te bepalen wanneer er voldoende garanties zijn om de officiële controles met betrekking tot de post-mortemkeuring en de in lid 2, onder c) en d), bedoelde auditactiviteiten onder de verantwoordelijkheid van een officieel dierenarts uit te voeren;

criteria en voorwaarden om, in afwijking van lid 2, onder c), te bepalen wanneer de post-mortemkeuring in het geval van een noodslachting door de officiële dierenarts moet worden uitgevoerd;

criteria en voorwaarden om, wat Pectinidae, mariene buikpotigen en Holothurioidea betreft, in afwijking van lid 6, te bepalen wanneer de productie- en de heruitzettingsgebieden niet moeten worden ingedeeld;

specifieke afwijkingen voor Rangifer tarandus tarandus, Lagopus lagopus en Lagopus mutus teneinde reeds lang bestaande lokale en traditionele gewoonten en gebruiken te kunnen voortzetten, voor zover de afwijkingen het bereiken van de doelstellingen van deze verordening niet in de weg staan;

criteria en voorwaarden om, in afwijking van lid 2, onder d), te bepalen wanneer de officiële controles in uitsnijderijen kunnen worden uitgevoerd door personeel dat daartoe is aangewezen door de bevoegde autoriteiten en goed is opgeleid;

specifieke minimumvoorschriften voor het personeel van de bevoegde autoriteiten en voor de officiële dierenarts en officiële assistent, met inbegrip van specifieke minimumvoorschriften inzake opleiding, teneinde te waarborgen dat zij de in dit artikel genoemde taken naar behoren uitvoeren;

passende minimumvoorschriften inzake opleiding voor het slachthuispersoneel dat bijstand verleent bij taken in verband met officiële controles en andere officiële activiteiten, overeenkomstig lid 3.

specifieke voorschriften voor de uitvoering van officiële controles en de eenvormige minimale frequentie van die officiële controles, met inachtneming van de specifieke gevaren en risico's die aan elk product van dierlijke oorsprong verbonden zijn en de verschillende processen die het ondergaat, waarbij een minimumniveau van officiële controles noodzakelijk is om mogelijke erkende eenvormige gevaren en risico's van producten van dierlijke oorsprong aan te pakken;

de voorwaarden voor de indeling en de monitoring van ingedeelde productie- en heruitzettingsgebieden bij levende tweekleppige weekdieren;

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten voor specifieke gevallen van niet-naleving een of meer maatregelen als bedoeld in artikel 137, lid 2, en artikel 138, lid 2, moeten nemen;

de praktische regelingen voor de in lid 2, onder a), b), en c), bedoelde ante-mortem- en post-mortemkeuringen, met inbegrip van de uniforme voorschriften om ervoor te zorgen dat voldoende garanties worden geboden wanneer de officiële controles onder de verantwoordelijkheid van een officieel dierenarts worden uitgevoerd;

de technische voorschriften van het gezondheidsmerk en de praktische regeling voor het aanbrengen ervan;

specifieke voorschriften voor de uitvoering van officiële controles en een eenvormige minimale frequentie van die controles op rauwe melk, melkproducten en visserijproducten, waarbij een minimumniveau van officiële controles noodzakelijk is om mogelijke erkende eenvormige gevaren en risico's aan te pakken.

specifieke voorschriften voor de uitvoering van officiële controles, onder meer, waar nodig, voor de spreiding van de monsters en de stadia van productie, verwerking en distributie waarin de monsters moeten worden genomen volgens de methoden die voor bemonstering en voor laboratoriumanalyses worden gebruikt en zijn vastgesteld in overeenstemming met artikel 34, lid 6, onder a) en b), met inachtneming van de specifieke gevaren en risico's in verband met de in lid 1 van dit artikel bedoelde stoffen;

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten bij niet-naleving of een vermoeden daarvan een of meer maatregelen als bedoeld in artikel 137, lid 2, of artikel 138, lid 2, moeten nemen;

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten bij niet-naleving of een vermoeden daarvan ten aanzien van dieren of goederen uit derde landen een of meer van de maatregelen als bedoeld in de artikelen 65 tot en met 72, moeten nemen.

eenvormige minimale frequentie van die officiële controles, met inachtneming van de gevaren en risico's van stoffen als bedoeld in lid 1;

specifieke aanvullende regelingen en specifieke aanvullende inhoud ten opzichte van hetgeen vermeld is in artikel 110 voor de opstelling van de desbetreffende delen van het in artikel 109, lid 1, bedoelde meerjarige nationale controleplan (MNCP);

specifieke praktische regelingen voor de inwerkingtreding van de mechanismen voor administratieve bijstand als omschreven in de artikelen 102 tot en met 108.

specifieke voorschriften voor de uitvoering van officiële controles op dieren, producten van dierlijke oorsprong en levende producten, teneinde erkende gevaren en risico's voor de gezondheid van mens en dier aan te pakken door middel van officiële controles op de naleving van ziektepreventie- en ziektebestrijdingsmaatregelen die zijn vastgesteld overeenkomstig de in artikel 1, lid 2, onder d), bedoelde regels;

specifieke voorschriften voor de uitvoering van officiële controles op dierlijke bijproducten en afgeleide producten, teneinde specifieke gevaren en risico's voor de gezondheid van mens en dier aan te pakken door middel van officiële controles op de naleving van de in artikel 1, lid 2, onder e), bedoelde regels;

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten bij niet-naleving of een vermoeden daarvan een of meer maatregelen als bedoeld in artikel 137, lid 2, en artikel 138, lid 2, moeten nemen.

eenvormige minimale frequentie van die officiële controles op dieren, producten van dierlijke oorsprong en levende producten, waarbij een minimumniveau van officiële controles noodzakelijk is om erkende eenvormige gevaren en risico's voor de gezondheid van mens en dier aan te pakken door middel van officiële controles op de naleving van ziektepreventie- en ziektebestrijdingsmaatregelen die zijn vastgesteld overeenkomstig de in artikel 1, lid 2, onder d), bedoelde regels, en

eenvormige minimale frequentie van die officiële controles op dierlijke bijproducten en afgeleide producten, waarbij een minimumniveau van officiële controles noodzakelijk is om specifieke gevaren en risico's voor de gezondheid van mens en dier aan te pakken door middel van officiële controles op de naleving van de in artikel 1, lid 2, onder e), bedoelde regels.

voor lange transporten tussen lidstaten en met derde landen: officiële controles die voorafgaand aan het laden worden verricht om na te gaan of de dieren geschikt zijn voor vervoer;

voor lange transporten van als landbouwhuisdier gehouden paardachtigen, met uitzondering van geregistreerde paardachtigen, en van als landbouwhuisdier gehouden runderen, schapen, geiten en varkens tussen lidstaten en met derde landen, voorafgaand aan die transporten:

aan de in artikel 59, lid 1, bedoelde grenscontroleposten en op plaatsen van uitgang:

aan de lidstaten die de vergunning hebben verleend aan de vervoerder;

wanneer niet-naleving van een dergelijke regel die geldt voor het vervoermiddel wordt vastgesteld, aan de lidstaat die het certificaat van goedkeuring voor het vervoermiddel heeft afgegeven;

wanneer niet-naleving van een dergelijke regel die geldt voor bestuurders wordt vastgesteld, aan de lidstaat die het certificaat van vakbekwaamheid van de bestuurder heeft afgegeven.

specifieke voorschriften voor de uitvoering van die officiële controles om het risico dat verbonden is aan de verschillende diersoorten en vervoermiddelen aan te pakken, werkwijzen te voorkomen waarbij de regelgeving niet wordt nageleefd en het lijden van dieren te beperken;

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten voor specifieke gevallen van niet-naleving een of meer maatregelen als bedoeld in artikel 137, lid 2, en artikel 138, lid 2, moeten nemen;

de verificatie van de voorschriften inzake dierenwelzijn aan grenscontroleposten en op plaatsen van uitgang en de toepasselijke minimumvoorschriften voor die plaatsen van uitgang;

specifieke criteria en voorwaarden voor de inwerkingtreding van de mechanismen voor administratieve bijstand als beschreven in de artikelen 102 tot en met 108;

de gevallen waarin en de voorwaarden waaronder bij officiële controles op de naleving van de voorschriften inzake dierenwelzijn specifieke indicatoren voor dierenwelzijn op basis van meetbare prestatiecriteria kunnen worden gebruikt en het ontwerp van dergelijke indicatoren op basis van wetenschappelijke en technische bewijzen.

eenvormige minimale frequentie van die officiële controles, waarbij een minimumniveau van officiële controles noodzakelijk is om het risico dat verbonden is aan de verschillende diersoorten en vervoermiddelen aan te pakken, werkwijzen te voorkomen waarbij de regelgeving niet wordt nageleefd en het lijden van dieren te beperken, en

de praktische regeling voor het bijhouden van de schriftelijke neerslag van officiële controles en de bewaringstermijn daarvan.

specifieke voorschriften voor de uitvoering van die officiële controles betreffende het binnenbrengen in de Unie en het vervoer binnen de Unie van bepaalde planten, plantaardige producten en ander materiaal waarop de in artikel 1, lid 2, onder g), bedoelde regels van toepassing zijn, teneinde erkende gevaren en risico's voor de plantgezondheid in verband met specifieke planten, plantaardige producten en ander materiaal met een bepaalde oorsprong of herkomst aan te pakken, en

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten voor specifieke gevallen van niet-naleving een of meer maatregelen als bedoeld in artikel 137, lid 2, en artikel 138, lid 2, moeten nemen.

eenvormige minimale frequentie van die officiële controles, waarbij een minimumniveau van officiële controles noodzakelijk is teneinde erkende eenvormige gevaren en risico's voor de plantgezondheid in verband met specifieke planten, plantaardige producten en ander materiaal met een bepaalde oorsprong of herkomst aan te pakken;

eenvormige frequentie van officiële controles die door de bevoegde autoriteiten worden uitgevoerd betreffende exploitanten die overeenkomstig artikel 84, lid 1, van Verordening (EU) 2016/2031 gemachtigd zijn plantenpaspoorten af te geven, waarbij rekening wordt gehouden met de vraag of die exploitanten een fytosanitair risicomanagementplan als bedoeld in artikel 91 van die verordening hebben uitgevoerd voor de door hen geproduceerde planten, plantaardige producten en ander materiaal;

eenvormige frequentie van officiële controles die door de bevoegde autoriteiten worden uitgevoerd betreffende exploitanten die gemachtigd zijn het in artikel 96, lid 1, van Verordening (EU) 2016/2031 bedoelde merkteken aan te brengen, of de officiële verklaring bedoeld in artikel 99, lid 2, onder a), van die verordening af te geven.

specifieke voorschriften voor de uitvoering van officiële controles teneinde erkende eenvormige gevaren en risico's aan te pakken met betrekking tot:

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten voor specifieke gevallen van niet-naleving een of meer maatregelen als bedoeld in artikel 137, lid 2, en artikel 138, lid 2, moeten nemen.

de aanwezigheid in de agro-voedselketen van ggo's met het oog op de productie van levensmiddelen en diervoeders en genetisch gemodificeerde levensmiddelen en diervoeders die niet overeenkomstig Richtlijn 2001/18/EG of Verordening (EG) nr. 1829/2003 zijn toegelaten;

de teelt van ggo's voor de productie van levensmiddelen en diervoeders en de juiste toepassing van het in artikel 13, lid 2, onder e), van Richtlijn 2001/18/EG en in artikel 5, lid 5, onder b), en artikel 17, lid 5, onder b), van Verordening (EG) nr. 1829/2003 bedoelde monitoringplan.

de resultaten van de betrokken toezichthoudende activiteiten, waaronder die inzake de residuen van bestrijdingsmiddelen uitgevoerd voor de toepassing van artikel 32, lid 2, van Verordening (EG) nr. 396/2005 en van artikel 8 van Richtlijn 2000/60/EG van het Europees Parlement en de Raad (55);

informatie over niet-toegelaten gewasbeschermingsmiddelen, met inbegrip van illegale handel in gewasbeschermingsmiddelen, en de resultaten van de desbetreffende controles door de autoriteiten als bedoeld in artikel 8 van Verordening (EU) nr. 649/2012 van het Europees Parlement en de Raad (56), en

informatie over vergiftiging in verband met gewasbeschermingsmiddelen, met inbegrip van informatie die beschikbaar is overeenkomstig artikel 56 van Verordening (EG) nr. 1107/2009, en informatie met betrekking tot respons in noodgevallen in verband met de gezondheid, ter beschikking gesteld door de centra als bedoeld in artikel 45, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1272/2008 van het Europees Parlement en de Raad (57).

specifieke voorschriften voor de uitvoering van die officiële controles, teneinde erkende eenvormige gevaren en risico's aan te pakken die gewasbeschermingsmiddelen kunnen vormen met betrekking tot de vervaardiging, het in de handel brengen, het in de Unie binnenbrengen, de etikettering, de verpakking, het vervoer, de opslag en het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen, teneinde het veilige en duurzame gebruik ervan te waarborgen en de illegale handel erin te bestrijden, en

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten voor specifieke gevallen van niet-naleving een of meer maatregelen als bedoeld in artikel 137, lid 2, en artikel 138, lid 2, moeten nemen.

eenvormige minimale frequentie van die officiële controles, waarbij een minimumniveau van officiële controle noodzakelijk is om erkende uniforme gevaren en risico's aan te pakken die gewasbeschermingsmiddelen mogelijk kunnen vormen inzake de productie, het op de markt brengen, de binnenkomst in de Unie, de etikettering, de verpakking, het vervoer, de opslag en het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen, teneinde het veilige en duurzame gebruik ervan te waarborgen en de illegale handel erin te bestrijden;

de verzameling van informatie, monitoring en verslaglegging in verband met vermoedelijke vergiftigingen met gewasbeschermingsmiddelen;

de verzameling van informatie, monitoring en verslaglegging in verband met niet-toegestane gewasbeschermingsmiddelen onder meer over illegale handel in gewasbeschermingsmiddelen.

specifieke voorschriften en aanvullende inhoud ten opzichte van hetgeen vermeld is in artikel 110, voor het opstellen van de desbetreffende delen van het in artikel 109, lid 1, bedoelde MNCP en aanvullende specifieke inhoud van het in artikel 113 bedoelde verslag;

specifieke verantwoordelijkheden en taken van de referentiecentra van de Europese Unie, naast de verantwoordelijkheden en taken als bedoeld in artikel 98;

praktische regelingen voor de inwerkingtreding van de mechanismen voor administratieve bijstand als bedoeld in de artikelen 102 tot en met 108, met inbegrip van de uitwisseling van informatie over gevallen van niet-naleving of waarschijnlijke niet-naleving tussen bevoegde autoriteiten en gemachtigde instanties;

de toe te passen methoden voor bemonstering en voor laboratoriumanalyses, met uitzondering van regels voor de vaststelling van drempelwaarden.

gebieden dat bepaalde activiteiten van de exploitant aan meer systematische of uitgebreide officiële controles worden onderworpen;

gebieden dat de exploitant de frequentie van zijn eigen controles verhoogt;

gebieden dat het etiket wordt veranderd, teneinde te voldoen aan de productspecificaties en de in artikel 1, lid 2, onder j), bedoelde regels.

voorschriften, methoden en technieken bedoeld in de artikelen 12 en 14, voor officiële controles op de naleving van de productspecificaties en etiketteringsvoorschriften;

specifieke methoden en technieken bedoeld in artikel 14, voor de uitvoering van officiële controles betreffende de traceerbaarheid van goederen en dieren die onder het toepassingsgebied van de in artikel 1, lid 2, onder j), bedoelde regels vallen, in alle stadia van de productie, bereiding en distributie, en betreffende het bieden van garanties voor de naleving van die regels;

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten voor specifieke gevallen van niet-naleving een of meer acties en maatregelen als bedoeld in artikel 138, leden 1 en 2, moeten nemen.

specifieke praktische regelingen voor de inwerkingtreding van de mechanismen voor administratieve bijstand als bedoeld in de artikelen 102 tot en met 108, met inbegrip van de uitwisseling van informatie betreffende gevallen van niet-naleving of waarschijnlijke niet-naleving tussen bevoegde autoriteiten en gemachtigde instanties, en

specifieke rapportageverplichtingen van de gemachtigde instanties.

eenvormige specifieke voorschriften voor de uitvoering van officiële controles teneinde de specifieke gevaren en risico's aan te pakken voor elke categorie levensmiddelen of diervoeders en voor de verschillende processen die zij doorlopen, en

de gevallen waarin de bevoegde autoriteiten voor specifieke gevallen van niet-naleving een of meer maatregelen als bedoeld in artikel 137, lid 2, en artikel 138, lid 2, moeten nemen.

de delegatie bevat een nauwkeurige omschrijving van die taken in verband met officiële controles die de gemachtigde instantie mag verrichten, en de voorwaarden waaronder de instantie die taken mag verrichten;

de gemachtigde instantie:

er zijn regelingen van kracht om een doeltreffende en doelmatige coördinatie tussen de delegerende bevoegde autoriteiten en de gemachtigde instantie te waarborgen.

de delegatie bevat een nauwkeurige omschrijving van de taken in verband met officiële controles die de natuurlijke persoon mag verrichten en de voorwaarden waaronder de natuurlijke persoon die taken mag verrichten;

de natuurlijke persoon:

er zijn regelingen van kracht voor een doeltreffende en doelmatige coördinatie tussen de delegerende bevoegde autoriteiten en de natuurlijke persoon.

een dergelijke delegatie is niet verboden uit hoofde van de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels, en

er is voldaan aan de voorwaarden van artikel 29, lid 1, met uitzondering van die van punt b), iv).

de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels staan een dergelijke delegatie toe, en

er is voldaan aan de voorwaarden van artikel 30, die van overeenkomstige toepassing zijn.

delen de resultaten van de officiële controles en andere door hen verrichte officiële activiteiten regelmatig mee aan de delegerende bevoegde autoriteiten, alsook op ieder verzoek van die bevoegde autoriteiten;

stellen de delegerende bevoegde autoriteiten er onmiddellijk van in kennis dat de resultaten van de officiële controles wijzen op niet-naleving of waarschijnlijke niet-naleving, tenzij in specifieke regelingen vastgesteld tussen de bevoegde autoriteit en de gemachtigde instantie of de betrokken natuurlijke persoon anders is bepaald, en

verlenen de bevoegde autoriteiten toegang tot hun gebouwen en voorzieningen, werken mee en verlenen bijstand.

organiseren audits of inspecties van die instanties of personen, voor zover nodig en om overlappingen te vermijden, rekening houdend met accreditatie als bedoeld in artikel 29, lid 1, onder b), iv);

trekken de delegatie onverwijld geheel of gedeeltelijk in wanneer:

Dit punt laat de bevoegdheid van de bevoegde autoriteiten tot intrekking van de delegatie om andere redenen dan die bedoeld in deze verordening, onverlet.

de beschikbare methoden die beantwoorden aan de internationaal erkende regels en protocollen op dat gebied, waaronder de methoden en protocollen die het Europese Comité voor Normalisatie (CEN) heeft aanvaard, of

de door de referentielaboratoria van de Europese Unie ontwikkelde of aanbevolen methoden op dat gebied die overeenkomstig internationaal aanvaarde wetenschappelijke protocollen zijn gevalideerd;

bij gebreke van geschikte regels of protocollen als bedoeld onder a), zijn, methoden die beantwoorden aan de desbetreffende regels die op nationaal niveau zijn vastgesteld, of, bij gebreke van dergelijke regels, de door de nationale referentielaboratoria ontwikkelde of aanbevolen methoden op dat gebied die overeenkomstig internationaal aanvaarde wetenschappelijke protocollen zijn gevalideerd, of

methoden op dat gebied die zijn ontwikkeld en gevalideerd middels inter- of interlaboratoriumstudies voor de validering van methoden overeenkomstig internationaal aanvaarde wetenschappelijke protocollen.

de toe te passen methoden voor bemonstering en voor laboratoriumanalyses, -tests en -diagnoses;

prestatiecriteria, analyse-, test- of diagnoseparameters, meetonzekerheid en procedures voor de validering van die methoden;

de interpretatie van analyse-, test- en diagnoseresultaten.

dat bij het nemen van het monster, en desgevraagd door de exploitant, een voldoende hoeveelheid materiaal wordt genomen om het advies van een tweede deskundige en de in lid 3 bedoelde beoordeling mogelijk te maken, mocht dit nodig blijken, of

dat wanneer het niet mogelijk is een voldoende hoeveelheid materiaal als bedoeld onder a) te nemen, de exploitant daarvan op de hoogte wordt gesteld.

wordt meegedeeld dat die monsters in het kader van een officiële controle zijn genomen en, in voorkomend geval, voor de doeleinden van die officiële controle worden geanalyseerd of getest, en

wanneer de in dat lid bedoelde monsters worden geanalyseerd of getest, hun recht op advies van een tweede deskundige, als bedoeld in artikel 35, lid 1, kunnen uitoefenen.

er zijn passende regelingen getroffen op grond waarvan de bevoegde autoriteiten de in artikel 39, lid 1, bedoelde audits en inspecties mogen uitvoeren of de uitvoering van die audits en inspecties mogen delegeren aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat of het derde land dat partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte waarin het laboratorium is gevestigd, en

het laboratorium is door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waarin het is gevestigd reeds als officieel laboratorium aangewezen.

de taken die het laboratorium als officieel laboratorium verricht;

de voorwaarden waaronder het de onder a) bedoelde taken verricht, en

de regelingen die noodzakelijk zijn om te zorgen voor doeltreffende en doelmatige coördinatie en samenwerking tussen het laboratorium en de bevoegde autoriteiten.

beschikt over de vereiste deskundigheid, uitrusting en infrastructuur om analyses, tests of diagnoses op monsters te verrichten;

beschikt over een voldoende aantal naar behoren gekwalificeerde, opgeleide en ervaren personeelsleden;

garandeert dat de in lid 1 bedoelde taken onpartijdig en vrij van elk belangenconflict ten aanzien van de uitoefening van zijn taken als officieel laboratorium worden verricht;

kan tijdig de resultaten leveren van de analyses, tests of diagnoses die worden uitgevoerd op de bij officiële controles en andere officiële activiteiten genomen monsters, en

werkt overeenkomstig de norm EN ISO/IEC 17025 en is overeenkomstig die norm geaccrediteerd door een nationale accreditatie-instantie die werkt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 765/2008.

omvat die methoden voor laboratoriumanalyses, -tests en -diagnoses welke het laboratorium voor het analyseren, testen en diagnosticeren moet toepassen wanneer het als officieel laboratorium werkt;

kan een of meer methoden voor laboratoriumanalyses, -tests of -diagnoses omvatten, dan wel groepen methoden;

kan op flexibele wijze worden bepaald, zodat het toepassingsgebied van de accreditatie ook kan gelden voor gewijzigde versies van de door het officiële laboratorium op het moment van accreditatie toegepaste methoden of voor nieuwe methoden ter aanvulling van die methoden, op basis van de eigen valideringen door het laboratorium, zonder dat de nationale accreditatie-instantie voorafgaand aan de toepassing van die gewijzigde of nieuwe methoden een specifieke beoordeling moet verrichten.

het laboratorium voldoet niet meer aan de voorwaarden van artikel 37, leden 4 en 5;

het laboratorium komt de verplichtingen in artikel 38 niet na;

het laboratorium presteert ondermaats bij het in artikel 38, lid 2, bedoelde vergelijkend interlaboratoriumonderzoek.

laboratoria:

laboratoria die uitsluitend analyses, tests of diagnoses in het kader van andere officiële activiteiten verrichten, mits zij:

zij werken en zijn geaccrediteerd overeenkomstig de norm EN ISO/IEC 17025 ten aanzien van de toepassing van een of meer methoden die soortgelijk zijn aan en representatief zijn voor de andere methoden die zij toepassen, en

de methoden waarvoor zij de onder a) van dit artikel bedoelde accreditatie hebben verkregen, passen zij regelmatig en op significante schaal toe; behalve, wat het in artikel 1, lid 2, onder g), genoemde gebied betreft, wanneer er geen gevalideerde methode in de zin van artikel 34, leden 1 en 2, bestaat voor het opsporen van specifieke schadelijke organismen bij planten.

wanneer de toepassing van die methode voor het eerst bij regels van de Unie wordt vereist;

wanneer wijzigingen in een methode die reeds wordt toegepast een nieuwe accreditatie of een uitbreiding van het toepassingsgebied van de reeds door het officiële laboratorium verkregen accreditatie vereisen, of

wanneer de noodzaak om de methode toe te passen het gevolg is van een noodsituatie of een nieuw risico voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, voor het dierenwelzijn, of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook voor het milieu.

het officiële laboratorium is reeds overeenkomstig norm EN ISO/IEC 17025 geaccrediteerd voor de toepassing van een methode die soortgelijk is aan de methode die niet binnen het toepassingsgebied van zijn accreditatie valt;

het officiële laboratorium past een kwaliteitsborgingssysteem toe om te waarborgen dat de toepassing van de methode die niet binnen het toepassingsgebied van de bestaande accreditatie valt, deugdelijke en betrouwbare resultaten oplevert;

de analyses, tests of diagnoses worden uitgevoerd onder toezicht van de bevoegde autoriteiten of van het nationale referentielaboratorium voor die methode.

de aan de verschillende soorten dieren en goederen verbonden risico's voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, voor het dierenwelzijn, of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook voor het milieu;

alle informatie die erop wijst dat consumenten waarschijnlijk misleid worden, met name wat betreft de aard, identiteit, kenmerken, samenstelling, hoeveelheid, duurzaamheid, land van oorsprong of plaats van herkomst, fabricage- of productiemethode van goederen;

de naleving in het verleden van de op de betrokken dieren of goederen toepasselijke regels bedoeld in artikel 1, lid 2:

de reeds op de betrokken dieren en goederen verrichte controles, en

de door de bevoegde autoriteiten van het derde land van oorsprong gegeven garanties betreffende naleving van de voorschriften van de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels of van voorschriften waarvan erkend is dat zij ten minste gelijkwaardig daaraan zijn, voor de betrokken dieren en goederen.

het punt van binnenkomst in de Unie;

een grenscontrolepost;

het punt van vrijgave voor het vrije verkeer in de Unie;

de entrepots en de gebouwen van de voor de zending verantwoordelijke exploitant;

de plaats van bestemming.

vervoermiddelen, ook als zij leeg zijn, en

verpakkingen, met inbegrip van pallets.

omvatten zij altijd een documentencontrole, en

omvatten zij, afhankelijk van het risico voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, voor het dierenwelzijn, of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook voor het milieu, overeenstemmingscontroles en materiële controles.

de betrokken exploitanten en in voorkomend geval de douaneautoriteiten daarvan in kennis stellen, en

beslissen of de dieren of goederen al dan niet in bewaring moeten worden genomen in afwachting van de resultaten van de uitgevoerde analyse, test of diagnose, dan wel of zij kunnen worden vrijgegeven met de garantie dat de traceerbaarheid van de dieren of goederen gewaarborgd is.

de procedures die noodzakelijk zijn om de traceerbaarheid van de in lid 1, onder b), bedoelde dieren of goederen te waarborgen, en

welke documenten de in lid 1 bedoelde dieren of goederen moeten vergezellen wanneer de bevoegde autoriteiten monsters hebben genomen.

dieren;

producten van dierlijke oorsprong, levende producten en dierlijke bijproducten;

planten, plantaardige producten en ander materiaal, als bedoeld in de krachtens artikel 72, lid 1, en artikel 74, lid 1, van Verordening (EU) 2016/2031 opgestelde lijsten;

goederen uit bepaalde derde landen waarvoor de Commissie door middel van uitvoeringshandelingen als bedoeld in lid 2, onder b), van dit artikel heeft besloten dat vanwege een bekend of opkomend risico of omdat er aanwijzingen zijn dat de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels mogelijk op grote schaal en op ernstige wijze niet worden nageleefd, een maatregel noodzakelijk is waarvoor tijdelijk meer officiële controles op de binnenkomst in de Unie vereist zijn;

dieren en goederen die uit hoofde van een overeenkomstig artikel 53 van Verordening (EG) nr. 178/2002, artikel 249 van Verordening (EU) 2016/429 of artikel 28, lid 1, artikel 30, lid 1, artikel 40, lid 3, artikel 41, lid 3, artikel 49, lid 1, artikel 53, lid 3, en artikel 54, lid 3, van Verordening (EU) 2016/2031 vastgestelde handeling zijn onderworpen aan een noodmaatregel die vereist dat zendingen van die dieren of goederen, die aan de hand van hun code in de gecombineerde nomenclatuur worden geïdentificeerd, bij binnenkomst in de Unie aan officiële controles worden onderworpen;

dieren en goederen waarvoor voorwaarden of maatregelen voor de binnenkomst ervan in de Unie zijn neergelegd door middel van overeenkomstig artikel 126, respectievelijk artikel 128, of overeenkomstig de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels vastgestelde handelingen, waarin is bepaald dat naleving van die voorwaarden of maatregelen bij binnenkomst van de dieren of goederen in de Unie moet worden gecontroleerd.

lijsten van alle in lid 1, onder a) en b), bedoelde dieren en goederen, met vermelding van de codes in de gecombineerde nomenclatuur, en

de lijst van goederen die tot de in lid 1, onder d), bedoelde categorie behoren, met vermelding van de codes in de gecombineerde nomenclatuur, en zo nodig in verband met de in dat punt bedoelde risico's aanpassen.

goederen die als handelsmonsters, dan wel als demonstratiemateriaal voor tentoonstellingen worden verzonden en die niet bedoeld zijn om in de handel te worden gebracht;

voor wetenschappelijke doeleinden bestemde dieren en goederen;

goederen aan boord van internationaal opererende vervoermiddelen die niet worden gelost en bestemd zijn voor consumptie door de bemanning en passagiers;

goederen die in de persoonlijke bagage van reizigers voor persoonlijke consumptie of persoonlijk gebruik worden vervoerd;

kleine zendingen goederen die aan natuurlijke personen worden gezonden en niet bestemd zijn om in de handel te worden gebracht;

gezelschapsdieren als omschreven in artikel 4, punt 11, van Verordening (EU) 2016/429;

goederen die een specifieke behandeling hebben ondergaan en de in die gedelegeerde handelingen te bepalen hoeveelheden niet overschrijden;

categorieën planten of goederen die een laag of geen specifiek risico vormen en waarvoor controles aan grenscontroleposten dus niet noodzakelijk zijn.

door een officiële dierenarts, die mag worden bijgestaan door personeel dat overeenkomstig de in lid 5 bedoelde vereisten is opgeleid in veterinaire zaken en dat daarvoor is aangewezen door de bevoegde autoriteiten, wanneer die controles betrekking hebben op dieren, met uitzondering van waterdieren, of vlees en eetbare slachtafvallen;

door een officiële dierenarts of door personeel dat overeenkomstig de in lid 5 bedoelde vereisten is opgeleid in veterinaire zaken en dat daarvoor is aangewezen door de bevoegde autoriteiten, wanneer die controles betrekking hebben op waterdieren, andere dan de onder a) genoemde producten van dierlijke oorsprong, levende producten of dierlijke bijproducten;

door een officiële plantgezondheidsfunctionaris, wanneer die controles betrekking hebben op planten, plantaardige producten en ander materiaal betreffen.

de gevallen waarin en de voorwaarden waaronder de bevoegde autoriteiten van een grenscontrolepost het verdere vervoer van zendingen van de in artikel 47, lid 1, bedoelde categorieën dieren en goederen naar de eindbestemming kunnen toestaan in afwachting van de resultaten van materiële controles, indien dergelijke controles vereist zijn;

de termijnen en regelingen voor de uitvoering van documentencontroles en, indien noodzakelijk, overeenstemmingscontroles en materiële controles van categorieën dieren en goederen waarop de in artikel 47, lid 1, bedoelde officiële controles van toepassing zijn en die de Unie uit een derde land binnenkomen over zee of door de lucht, wanneer die goederen of dieren uit een vaartuig of vliegtuig worden gehaald en onder douanetoezicht naar een ander vaartuig of vliegtuig in dezelfde haven of op dezelfde luchthaven worden overgebracht met het oog op verder vervoer („overgeladen zendingen”);

de gevallen waarin en de voorwaarden waaronder de overeenstemmingscontroles en materiële controles van overgeladen zendingen en van dieren die over zee of door de lucht aankomen en voor verder vervoer aan boord van hetzelfde vervoermiddel blijven, aan een andere grenscontrolepost dan de grenscontrolepost van eerste aankomst in de Unie mogen worden uitgevoerd;

de gevallen waarin en de voorwaarden waaronder de doorvoer van zendingen van de in artikel 47, lid 1, bedoelde categorieën dieren en goederen kan worden toegestaan en waarin bepaalde officiële controles die voor dergelijke zendingen aan grenscontroleposten moeten worden uitgevoerd, met inbegrip van de gevallen waarin en de voorwaarden waaronder goederen in speciaal erkende douane-entrepots of in vrije zones moeten worden opgeslagen;

de gevallen waarin en de voorwaarden waaronder afwijkingen van de regels inzake, overeenstemmings- en materiële controles van toepassing zijn op het overladen en de doorvoer van zendingen van de in artikel 47, lid 1, onder c), bedoelde goederen.

de bevoegde autoriteiten de overeenstemmingscontroles en materiële controles van zendingen van de in artikel 47, lid 1, bedoelde categorieën dieren en goederen op andere controlepunten dan grenscontroleposten kunnen uitvoeren, op voorwaarde dat die controlepunten voldoen aan de voorschriften van artikel 64, lid 3, en aan de overeenkomstig artikel 64, lid 4, vastgestelde uitvoeringshandelingen;

materiële controles van zendingen waarop aan de grenscontrolepost van eerste binnenkomst in de Unie documentencontroles en overeenstemmingscontroles zijn verricht, aan een andere grenscontrolepost in een andere lidstaat kunnen worden uitgevoerd;

overeenstemmingscontroles en de materiële controles van zendingen waarop aan de grenscontrolepost van eerste binnenkomst in de Unie documentencontroles zijn verricht, aan een andere grenscontrolepost in een andere lidstaat kunnen worden uitgevoerd;

specifieke controletaken kunnen worden uitgevoerd door douaneautoriteiten of andere overheidsinstanties, voor zover die taken niet reeds onder de verantwoordelijkheid van die autoriteiten vallen en zij verband houden met:

documentencontroles van in artikel 47, lid 1, onder c), bedoelde zendingen planten, plantaardige producten en ander materiaal op afstand van een grenscontrolepost mogen worden uitgevoerd.

de criteria en de procedures voor de vaststelling en wijziging van de frequentie van de overeenstemmingscontroles en de materiële controles van zendingen van de in artikel 47, lid 1, onder a), b) en c), bedoelde categorieën dieren en goederen en de aanpassing ervan aan het aan die categorieën verbonden risico, gelet op:

de voorwaarden waaronder de lidstaten de overeenkomstig punt a) vastgestelde frequentie van de overeenstemmingscontroles en de materiële controles mogen verhogen om rekening te houden met plaatselijke risicofactoren;

de procedures waarmee wordt gewaarborgd dat de overeenkomstig punt a) vastgestelde frequentie van de overeenstemmingscontroles en de materiële controles tijdig en op eenvormige wijze wordt toegepast.

de frequentie van de overeenstemmingscontroles en de materiële controles voor de in artikel 47, lid 1, onder d), bedoelde categorieën goederen, en

de frequentie van de overeenstemmingscontroles en de materiële controles voor de in artikel 47, lid 1, onder e) en f), bedoelde categorieën dieren en goederen, zolang die niet is vastgesteld bij de in die bepalingen bedoelde handelingen.

een officiële dierenarts wanneer zij betrekking hebben op dieren, producten van dierlijke oorsprong, levende producten of dierlijke bijproducten, of

een officiële plantgezondheidsfunctionaris wanneer zij betrekking hebben op planten, plantaardige producten en ander materiaal.

de exploitanten die verantwoordelijk zijn voor zendingen van de in artikel 47, lid 1, bedoelde categorieën dieren en goederen, om de bevoegde autoriteiten van de grenscontrolepost van aankomst van tevoren van de aankomst van die zendingen in kennis te stellen, en

de bevoegde autoriteiten van de grenscontrolepost, om:

alle overeenkomstig artikel 49, lid 1, vereiste officiële controles zijn verricht;

de resultaten van de materiële controles, indien deze zijn vereist, beschikbaar zijn, en

overeenkomstig artikel 55 een beslissing over de zending is genomen en in het GGB is vastgelegd.

staan niet toe dat een zending onder een andere douaneregeling wordt geplaatst dan is aangegeven door de bevoegde autoriteiten van de grenscontrolepost, en

verlenen alleen vrijgave voor het vrije verkeer van een zending na overlegging van een naar behoren ingevuld GGB waarin wordt bevestigd dat de zending aan de in artikel 1, lid 2, bedoelde toepasselijke regels voldoet, onverminderd de in artikel 48 bedoelde vrijstellingen en de in artikelen 53 en 54 bedoelde regels.

de vorm van het GGB en de instructies voor de indiening en het gebruik ervan, rekening houdend met de toepasselijke internationale normen, en

de minimumtermijnen voor de voorafgaande kennisgeving van zendingen door de voor de zending verantwoordelijke exploitanten als bedoeld in artikel 56, lid 3, onder a), om de bevoegde autoriteiten van de grenscontrolepost in staat te stellen tijdig en op doelmatige wijze officiële controles te verrichten.

of de aanwijzing van de voorgestelde grenscontrolepost afhangt van een gunstige uitkomst van een overeenkomstig artikel 116 door deskundigen van de Commissie verrichte controle op de naleving van de minimumvoorschriften van artikel 64, en

de datum van die controle, uiterlijk zes maanden na de kennisgeving.

de contactgegevens van de post;

de openingstijden van de post;

de precieze locatie en of het een punt van binnenkomst in een haven, op een luchthaven, aan een spoorlijn of aan een weg betreft, en

de in artikel 47, lid 1, bedoelde categorieën dieren en goederen waarop de aanwijzing betrekking heeft.

trekken de lidstaten de in artikel 59, lid 1, bedoelde aanwijzing in voor alle of bepaalde categorieën dieren en goederen waarvoor de aanwijzing gold, en

schrappen zij die grenscontroleposten uit de in artikel 60, lid 1, bedoelde lijsten voor de categorieën dieren en goederen waarvoor de aanwijzing als grenscontrolepost wordt ingetrokken.

de bevoegde autoriteiten ervan overtuigd zijn dat het in lid 1 bedoelde risico niet meer bestaat, en

zij de informatie op grond waarvan de schorsing wordt opgeheven, aan de Commissie en de andere lidstaten hebben doen toekomen.

een voldoende aantal naar behoren gekwalificeerde personeelsleden;

gebouwen of andere faciliteiten die geschikt zijn voor de aard en de hoeveelheid van de behandelde categorieën dieren en goederen;

uitrusting en gebouwen of andere faciliteiten voor de uitvoering van officiële controles voor elk van de categorieën dieren en goederen waarvoor de grenscontrolepost is aangewezen;

regelingen om, zo nodig, toegang te hebben tot andere uitrusting, gebouwen en diensten die noodzakelijk zijn voor de toepassing van maatregelen die overeenkomstig de artikelen 65, 66 en 67 worden genomen bij vermoeden van niet-naleving en in geval van niet-conforme zendingen of zendingen die een risico vormen;

noodregelingen om in geval van onvoorzienbare en onverwachte omstandigheden of gebeurtenissen de officiële controles soepel te doen verlopen en maatregelen die overeenkomstig de artikelen 65, 66 en 67 worden genomen, doeltreffend toe te passen;

de technologie en uitrusting die noodzakelijk zijn voor de efficiënte werking van het IMSOC en eventuele andere geautomatiseerde informatiemanagementsystemen die voor de verwerking en uitwisseling van gegevens en informatie zijn vereist;

toegang tot de diensten van officiële laboratoria die binnen een redelijke termijn analyse-, test- en diagnoseresultaten kunnen verstrekken en beschikken over de IT-tools die noodzakelijk zijn om de resultaten van de verrichte analyses, tests of diagnoses zo nodig in het IMSOC op te nemen;

geschikte regelingen voor een juiste behandeling van verschillende categorieën dieren en goederen en ter voorkoming van risico's die het gevolg kunnen zijn van kruisbesmetting, en

regelingen om aan de toepasselijke normen inzake bioveiligheid te voldoen, teneinde de verspreiding van ziekten in de Unie te voorkomen.

de zending te vernietigen;

de zending overeenkomstig artikel 72, leden 1 en 2, door te zenden naar een plaats buiten de Unie, of

de zending overeenkomstig artikel 71, leden 1 en 2, te onderwerpen aan een speciale behandeling of aan andere maatregelen die noodzakelijk zijn om aan de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels te voldoen en de zending in voorkomend geval te bestemmen voor andere doeleinden dan die waarvoor zij oorspronkelijk was bestemd.

de naleving garandeert;

geen risico vormt voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, voor het dierenwelzijn, of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook voor het milieu, en

de werking van de officiële controles niet verstoort.

de Commissie,

de bevoegde autoriteiten van de andere lidstaten;

de douaneautoriteiten;

de bevoegde autoriteiten van het derde land van oorsprong, en

de voor de zending verantwoordelijke ondernemer.

de zending te vernietigen, overeenkomstig de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels, en alle maatregelen te nemen die noodzakelijk zijn om de gezondheid van mensen, dieren of planten, het dierenwelzijn of het milieu te beschermen, en wat levende dieren in het bijzonder betreft, de regels om hun vermijdbare pijn, spanning of lijden te besparen, of

de zending overeenkomstig artikel 71, leden 1 en 2, aan een speciale behandeling te onderwerpen.

maken de officiële certificaten en in voorkomend geval andere relevante documenten die de zendingen waarvoor maatregelen uit hoofde van artikel 66, leden 3 en 6, en artikel 67 zijn genomen vergezellen, ongeldig, en

werken overeenkomstig de artikelen 102 tot en met 108 samen om nadere maatregelen te nemen die noodzakelijk zijn om te voorkomen dat zendingen waarvan de binnenkomst in de Unie overeenkomstig artikel 66, lid 1, is geweigerd, opnieuw in de Unie kunnen worden ingevoerd.

dat de zending wordt vernietigd of onderworpen aan elke andere passende maatregel;

in de in artikel 67 bedoelde gevallen dat de zending wordt vernietigd in geschikte inrichtingen die zo dicht mogelijk bij de grenscontrolepost gelegen zijn, waarbij alle maatregelen worden genomen die noodzakelijk zijn om de gezondheid van mensen, dieren of planten, het dierenwelzijn of het milieu te beschermen.

een behandeling of verwerking, zo nodig met inbegrip van ontsmetting, maar met uitsluiting van verdunning, om de zending in overeenstemming te brengen met de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels of met de voorschriften van een derde land van doorzending, of

een andere wijze van behandeling waarna veilige consumptie door dieren of mensen mogelijk is of voor andere doeleinden dan consumptie door dieren of mensen.

wordt doeltreffend uitgevoerd en waarborgt dat elk risico voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, voor het dierenwelzijn, of, wat ggo's en gewasbeschermingsmiddelen betreft, ook voor het milieu, wordt weggenomen;

wordt gedocumenteerd en wordt uitgevoerd onder controle van de bevoegde autoriteiten, of in voorkomend geval, en met wederzijdse toestemming, de bevoegde autoriteiten van een andere lidstaat, en

voldoet aan de voorschriften van de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels.

de bestemming is overeengekomen met de voor de zending verantwoordelijke ondernemer;

de voor de zending verantwoordelijke exploitant heeft de bevoegde autoriteiten van de lidstaat er schriftelijk van in kennis gesteld dat de bevoegde autoriteiten van het derde land van oorsprong of, indien verschillend, het derde land van bestemming op de hoogte zijn gebracht van de redenen en omstandigheden waarom de binnenkomst van de betrokken zending dieren of goederen in de Unie wordt geweigerd;

indien het derde land van bestemming niet het derde land van oorsprong is, heeft de exploitant de toestemming van de bevoegde autoriteiten van dat derde land van bestemming gekregen die bevoegde autoriteiten hebben de bevoegde autoriteiten van de lidstaat meegedeeld bereid te zijn de zending te aanvaarden, en

in het geval van zendingen dieren, de doorzending is in overeenstemming met de dierenwelzijnsvoorschriften.

de maximumfrequentie van de officiële controles die de bevoegde autoriteiten van de lidstaten bij binnenkomst van de zendingen in de Unie moeten verrichten indien er geen redenen zijn om te vermoeden dat de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels niet worden nageleefd of dat er sprake is van frauduleuze of bedrieglijke praktijken;

de officiële certificaten waarvan zendingen die de Unie binnenkomen, vergezeld moeten gaan;

een model voor de onder b) bedoelde certificaten;

de bevoegde autoriteiten van het derde land onder wiens verantwoordelijkheid controles vóór uitvoer moeten worden uitgevoerd, en

eventuele gemachtigde instanties waaraan de bevoegde autoriteiten bepaalde taken kunnen delegeren. Deze delegatie van taken kan alleen worden goedgekeurd indien aan de criteria van de artikelen 28 tot en met 33, of aan gelijkwaardige voorwaarden, wordt voldaan.

de naar de Unie uitgevoerde zendingen dieren of goederen voldoen aan de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels of gelijkwaardige voorschriften, en

de controles die in het derde land voorafgaand aan de verzending naar de Unie worden verricht, voldoende doeltreffend zijn om de documentencontroles, overeenstemmingscontroles en materiële controles zoals vastgesteld in de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels te vervangen of de frequentie daarvan te verlagen.

zijn verantwoordelijk voor de contacten met de Unie, en

waarborgen dat elke gecontroleerde zending vergezeld gaat van de in lid 2, onder b), bedoelde officiële certificaten.

stellen de lidstaten onmiddellijk de Commissie, de andere lidstaten en de betrokken exploitanten hiervan via het IMSOC in kennis en verzoeken zij overeenkomstig de procedures van de artikelen 102 tot en met 108 om administratieve bijstand, en

verhogen de lidstaten onmiddellijk het aantal officiële controles van zendingen uit het betrokken derde land en, indien dit noodzakelijk is voor een gedegen analyse van de situatie, behouden zij een passend aantal monsters onder geschikte omstandigheden bij.

zorgen voor wederzijdse toegang tot informatie die noodzakelijk is voor de organisatie en uitvoering van hun respectieve activiteiten in verband met dieren en goederen die de Unie binnenkomen, en

dergelijke informatie, ook met elektronische middelen, tijdig uitwisselen.

de bevoegde autoriteiten toegang hebben tot de informatie die noodzakelijk is voor de onmiddellijke en volledige identificatie van de overeenkomstig artikel 47, lid 1, aan officiële controles bij een grenscontrolepost onderworpen zendingen dieren en goederen die de Unie binnenkomen;

de door de bevoegde autoriteiten, douaneautoriteiten en andere autoriteiten vergaarde informatie over zendingen dieren en goederen die de Unie binnenkomen op basis van wederkerigheid wordt geactualiseerd, door informatie uit te wisselen of de desbetreffende gegevensreeksen te synchroniseren, en

de beslissingen die deze autoriteiten op grond van de punten a) en b) bedoelde informatie nemen, snel worden meegedeeld.

verzoeken zij de douaneautoriteiten de zending niet vrij te geven voor het vrije verkeer en op de handelsfactuur die de zending vergezelt, alsmede op elk ander relevant begeleidend document of in de desbetreffende elektronische equivalenten, de volgende vermelding aan te brengen:

„Product vormt een risico — vrijgave voor het vrije verkeer niet toegestaan — Verordening (EU) 2017/…”;

is zonder toestemming van de bevoegde autoriteiten geen andere douaneprocedure toegestaan, en

zijn artikel 66, leden 1, 3, 5 en 6, de artikelen 67, 68 en 69, artikel 71, leden 1 en 2, en artikel 72, leden 1 en 2, van toepassing.

zendingen verse visserijproducten die vanuit een vissersvaartuig dat de vlag van een derde land voert, rechtstreeks zijn aangeland in havens die door de lidstaten zijn aangewezen overeenkomstig artikel 5, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1005/2008 van de Raad (61);

zendingen niet-gevild haarwild;

zendingen van de in artikel 47, lid 1, onder b), bedoelde categorieën goederen die, al dan niet met opslag in een speciaal erkend douane-entrepot of in vrije zones, worden geleverd aan vaartuigen die de Unie verlaten en bestemd zijn voor bevoorrading van het schip of voor consumptie door de bemanning en passagiers;

verpakkingsmateriaal van hout;

diervoeders die dieren vergezellen en bedoeld zijn om aan die dieren te worden vervoederd;

dieren en goederen die via verkoop door middel van op afstand gesloten overeenkomsten zijn besteld en vanuit een derde land aan een adres in de Unie worden geleverd, alsook de kennisgevingsvoorschriften die noodzakelijk zijn om goede uitvoering van officiële controles mogelijk te maken;

plantaardige producten die vanwege hun verdere bestemming een risico op verspreiding van infectieuze of besmettelijke dierziekten kunnen inhouden;

uit de Unie afkomstige zendingen van de in artikel 47, lid 1, onder a), b) en c), bedoelde dieren en goederen die, nadat een derde land de binnenkomst ervan heeft geweigerd, naar de Unie terugkeren;

goederen die in bulk vanuit een derde land de Unie binnenkomen, ongeacht of alle goederen afkomstig zijn uit dat derde land;

zendingen van de in artikel 47, lid 1, bedoelde goederen die afkomstig zijn van het grondgebied van Kroatië en die in Neum (de corridor van Neum) over het grondgebied van Bosnië en Herzegovina worden vervoerd, waarna zij bij het punt van binnenkomst Klek of Zaton Doli weer het grondgebied van Kroatië worden binnengebracht;

dieren en goederen die overeenkomstig artikel 48 zijn vrijgesteld van artikel 47.

modellen voor officiële certificaten en voorschriften voor de afgifte van dergelijke certificaten, en

de vorm van de documenten die de in lid 1 bedoelde categorieën dieren of goederen moeten vergezellen.

ten belope van de overeenkomstig artikel 82, lid 1, berekende kosten, of

ten belope van de in bijlage IV vermelde bedragen.

officiële controles van de in artikel 47, lid 1, onder d), e), en f), bedoelde dieren en goederen;

officiële controles op verzoek van de ondernemer, teneinde de in artikel 10 van Verordening (EG) nr. 183/2005 bedoelde erkenning te krijgen;

officiële controles die aanvankelijk niet waren gepland, en die:

de belangen van exploitanten met een geringe productie;

de traditionele methoden die worden gebruikt voor productie, verwerking en distributie;

de behoeften van exploitanten die gevestigd zijn in gebieden met specifieke geografische beperkingen, en

de antecedenten van de exploitant wat betreft de naleving van de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels, zoals gestaafd door officiële controles.

de salarissen en socialezekerheids-, pensioen- en verzekeringskosten van personeelsleden die bij de uitvoering van officiële controles betrokken zijn, met inbegrip van ondersteunend en administratief personeel;

de kosten van faciliteiten en uitrusting, met inbegrip van onderhouds- en verzekeringskosten en andere aanverwante kosten;

de kosten van verbruiksgoederen en instrumenten;

de kosten van diensten die gemachtigde instanties voor aan hen gedelegeerde officiële controles bij de bevoegde autoriteiten in rekening hebben gebracht;

de kosten van de opleiding van de onder a) bedoelde personeelsleden, met uitzondering van opleiding die noodzakelijk is om de voor aanstelling door de bevoegde autoriteiten vereiste kwalificaties te verkrijgen;

de reiskosten van de onder a) bedoelde personeelsleden, alsmede bijbehorende verblijfskosten;

de door officiële laboratoria in rekening gebrachte kosten van bemonstering en laboratoriumanalyses, -tests en -diagnoses.

een vast tarief op basis van de totale kosten van de officiële controles die in een bepaalde periode door de bevoegde autoriteiten worden gedragen en doorberekend aan alle exploitanten, ongeacht of in die referentieperiode een officiële controle voor elk van die exploitanten is verricht; bij de vaststelling van de hoogte van de vergoedingen voor elke sector, activiteit en categorie exploitanten houden de bevoegde autoriteiten rekening met het effect dat het type en de omvang van de betrokken activiteit en de daaraan verbonden risicofactoren hebben op de verdeling van de totale kosten van die officiële controles, of

op basis van de berekening van de werkelijke kosten van elke afzonderlijke officiële controle en doorberekend aan de exploitanten die aan die officiële controles zijn onderworpen.

de in artikel 79, lid 1, onder a), artikel 79, lid 2, en artikel 80 bedoelde vergoedingen of heffingen, met name inzake;

de identiteit van de voor de inning van de vergoedingen of heffingen verantwoordelijke autoriteiten of instanties.

officiële certificaten, of

officiële verklaringen in de gevallen die worden voorzien in de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels.

wanneer de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels voorschrijven dat een officieel certificaat moet worden afgegeven, en

op officiële certificaten die noodzakelijk zijn voor de uitvoer van zendingen dieren en goederen naar derde landen of die door de bevoegde autoriteit van een lidstaat van bestemming worden aangevraagd bij de bevoegde autoriteit van een lidstaat van verzending, met betrekking tot verzendingen van dieren en goederen die bestemd zijn voor uitvoer naar derde landen.

onpartijdig, vrij van elk belangenconflict zijn, en, in het bijzonder, niet verkeren in een situatie die direct of indirect de onpartijdigheid in hun professioneel handelen ten aanzien van het voorwerp van de certificering kan aantasten, en

een passende opleiding hebben gekregen over de regels waarop een officieel certificaat betrekking heeft en over de technische evaluatie van de naleving van die regels alsmede van de relevante regels van deze verordening.

voor de certificering relevante, actuele feiten en gegevens waarvan de certificerende functionaris rechtstreeks kennis heeft genomen door:

voor de certificering relevante feiten en gegevens waarvan de kennis is geverifieerd door een andere persoon die daartoe gemachtigd is door de bevoegde autoriteiten en onder controle van die autoriteiten optreedt, op voorwaarde dat de certificerende functionaris de juistheid van die feiten en gegevens kan verifiëren;

voor de certificering relevante feiten en gegevens die zijn verkregen uit de eigen controlesystemen van de ondernemer, aangevuld met en bevestigd door de resultaten van regelmatige officiële controles, indien de certificerende functionaris hierdoor overtuigd is dat aan de voorwaarden voor afgifte van het officiële certificaat is voldaan.

dragen een unieke code;

mogen niet door de certificerende functionaris worden ondertekend wanneer zij blanco of onvolledig zijn;

worden opgesteld in een of meer van de officiële talen van de instellingen van de Unie die door de certificerende functionaris wordt begrepen en, in voorkomend geval, in een van de officiële talen van de lidstaat van bestemming;

moeten authentiek en juist zijn;

maken de identificatie van de ondertekenaar en de datum van afgifte mogelijk, en

maken een eenvoudige verificatie mogelijk van de verbanden tussen het certificaat, de afgevende autoriteit en de zending, partij of individuele dieren of goederen waarop het betrekking heeft.

modellen voor officiële certificaten en regels voor de afgifte van dergelijke certificaten, indien de voorschriften niet zijn opgenomen in de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels;

de mechanismen en de technische regelingen om de afgifte van juiste en betrouwbare officiële certificaten te waarborgen en frauderisico te vermijden;

de te volgen procedures om officiële certificaten in te trekken en vervangende certificaten af te geven;

regels voor de afgifte van gewaarmerkte kopieën van officiële certificaten;

de vorm van de documenten die dieren en goederen moeten vergezellen nadat officiële controles zijn verricht;

regels voor de afgifte van elektronische certificaten en voor het gebruik van elektronische handtekeningen.

moeten authentiek en juist zijn;

worden opgesteld in een of meer van de officiële talen van de instellingen van de Unie en, in voorkomend geval, in één van de officiële talen van de lidstaat van bestemming, en

maken, wanneer zij op een zending of partij betrekking hebben, de verificatie van het verband tussen de officiële verklaring en de zending of partij mogelijk.

onpartijdig, vrij van elk belangenconflict zijn, en, in het bijzonder, niet verkeren in een situatie die direct of indirect de onpartijdigheid in hun professioneel handelen ten aanzien van het voorwerp van de officiële verklaringen kan aantasten, en

een passende opleiding hebben gekregen betreffende:

de exploitanten die de verklaringen afgeven aan de voorwaarden van de in artikel 1, lid 2, bedoelde regels voldoen, en

de verklaringen op grond van relevante, correcte en controleerbare feiten en gegevens worden afgegeven.

de analyse-, test- en diagnosemethoden die de overeenkomstig artikel 37, lid 1, aangewezen officiële laboratoria toepassen, en

de resultaten van de door die officiële laboratoria verrichte analyses, tests en diagnoses.

volgt op een openbare selectieprocedure, en

is beperkt in de tijd en geldig voor ten minste vijf jaar, of wordt regelmatig geëvalueerd.

werken overeenkomstig norm EN ISO/IEC 17025 en worden overeenkomstig die norm geaccrediteerd door een nationale accreditatie-instantie die werkt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 765/2008. Het toepassingsgebied van die accreditatie:

zijn onpartijdig, vrij van elk belangenconflict, en, in het bijzonder, bevinden zich niet in een situatie die direct of indirect de onpartijdigheid in hun professioneel handelen bij de uitoefening van hun taken als referentielaboratoria van de Europese Unie kan aantasten;

beschikken over naar behoren gekwalificeerde personeelsleden die voldoende zijn opgeleid voor de op hun bevoegdheidsterrein toegepaste analyse-, test- en diagnosetechnieken, of kunnen hiervoor contractueel personeel aanwerven, alsook over ondersteunend personeel indien nodig;

beschikken over of hebben toegang tot de infrastructuur, uitrusting en producten die noodzakelijk zijn voor het uitvoeren van de hun toegewezen taken;

zorgen ervoor dat zowel hun vaste als bij arbeidsovereenkomst in dienst genomen personeelsleden een goede kennis van de internationale normen en praktijken hebben en dat bij hun werk rekening wordt gehouden met de laatste ontwikkelingen van het onderzoek op nationaal, uniaal en internationaal niveau;

zijn uitgerust of hebben toegang tot de noodzakelijke uitrusting om hun taken in noodsituaties te verrichten, en

zijn in voorkomend geval uitgerust om aan de toepasselijke normen inzake bioveiligheid te voldoen.

ggo's en genetisch gemodificeerde levensmiddelen en diervoeders, en

toevoegingsmiddelen in diervoeding.

aan de nationale referentielaboratoria details en richtsnoeren verstrekken over de methoden voor laboratoriumanalyses, -tests en -diagnoses, met inbegrip van referentiemethoden;

aan de nationale referentielaboratoria referentiemateriaal verstrekken;

het coördineren van de toepassing van de onder a) bedoelde methoden door de nationale referentielaboratoria en zo nodig andere officiële laboratoria, in het bijzonder door regelmatig vergelijkend interlaboratoriumonderzoek of ringonderzoek te organiseren en aan dat vergelijkend onderzoek of ringonderzoek een passend vervolg te geven, overeenkomstig internationaal erkende protocollen indien beschikbaar, en het informeren van de Commissie en de lidstaten over de resultaten en de opvolging van het vergelijkend interlaboratoriumonderzoek of ringonderzoek;

het coördineren van praktische regelingen die noodzakelijk zijn voor de toepassing van nieuwe methoden voor laboratoriumanalyses, -tests en -diagnoses, en het informeren van de nationale referentielaboratoria over vooruitgang op dit gebied;

het houden van cursussen voor de personeelsleden van de nationale referentielaboratoria en zo nodig andere officiële laboratoria, alsook voor deskundigen uit derde landen;

het verlenen van wetenschappelijke en technische bijstand aan de Commissie op hun werkterrein;

de nationale referentielaboratoria informeren over relevante onderzoeksactiviteiten op nationaal, uniaal en internationaal niveau;

op hun werkterrein samenwerken met laboratoria in derde landen en met de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (European Food Safety Authority — EFSA), het Europees Geneesmiddelenbureau (European Medicines Agency — EMA) en het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (European Centre for Disease Prevention and Control — ECDC);

actieve steun verlenen bij de diagnose van uitbraken in de lidstaten van door levensmiddelen overgedragen, zoönotische of dierziekten of van schadelijke organismen bij planten, door bevestigingsdiagnoses en karakteriserings- en taxonomische of epidemiologische studies op geïsoleerde ziekteverwekkers of monsters van schadelijke organismen;

het coördineren of uitvoeren van tests ter verificatie van de kwaliteit van reagentia en partijen reagentia die gebruikt worden voor de diagnose van door levensmiddelen overgedragen, zoönotische of dierziekten en de diagnose van schadelijke organismen bij planten;

indien relevant voor hun bevoegdheidsterrein, het oprichten en onderhouden van:

indien relevant voor hun bevoegdheidsterrein, onderling en met de Commissie samenwerken, naargelang het geval, met het oog op het ontwikkelen van methoden van een hoog niveau voor de analyse, het testen of het stellen van diagnoses.

volgt op een openbare selectieprocedure, en

is beperkt in de tijd of wordt regelmatig geëvalueerd.