Gemeenschappelijk Europees asielstelsel: Commissie leidt in 9 inbreukprocedures volgende fase in

Gemeenschappelijk Europees asielstelsel: Commissie leidt in 9 inbreukprocedures volgende fase in

De Europese Commissie heeft vandaag besloten om in negen inbreukzaken een met redenen omkleed advies naar de betrokken lidstaat te sturen wegens niet-omzetting met betrekking tot het gemeenschappelijk Europees asielstelsel. De betrokken lidstaten zijn Duitsland (twee zaken), Estland, Slovenië (twee zaken), Griekenland, Frankrijk, Italië en Letland.

De Commissie heeft Duitsland, Estland en Slovenië vandaag verzocht mee te delen welke nationale maatregelen zij hebben genomen om de richtlijn asielprocedures om te zetten. In deze richtlijn zijn gemeenschappelijke procedures vastgelegd voor het toekennen en intrekken van internationale bescherming. Duitsland wordt ook verzocht om kennisgeving van nationale maatregelen in verband met de richtlijn opvangvoorzieningen, die handelt over de toegang tot opvangvoorzieningen voor asielzoekers tijdens de beoordeling van hun verzoek. Op 23 september 2015 is aan deze lidstaten een schriftelijke aanmaning gestuurd. Desondanks hebben zij de Commissie nog niet van hun omzettingsmaatregelen in kennis gesteld. Daarom heeft de Commissie vandaag besloten deze lidstaten een met redenen omkleed advies te sturen.

De Commissie zet ook inbreukprocedures voort tegen Griekenland, Frankrijk, Italië, Letland en Slovenië wegens niet-kennisgeving van de maatregelen voor de volledige omzetting van Richtlijn 2011/51/EU. Deze richtlijn wijzigt de richtlijn betreffende langdurig ingezetenen door het toepassingsgebied van de EU-regels inzake langdurig ingezetenen uit te breiden zodat ook vluchtelingen en begunstigden van subsidiaire bescherming gedekt zijn. De vijf lidstaten hadden uiterlijk op 20 mei 2013 de nodige omzettingsmaatregelen moeten meedelen. In juli 2013 heeft de Commissie schriftelijke aanmaningen gestuurd, waarop zij reacties heeft ontvangen met informatie over de genomen maatregelen. Uit een beoordeling bleek echter dat de lidstaten niet alle maatregelen hebben meegedeeld die nodig zijn voor de omzetting van de richtlijn. Daarom heeft de Commissie besloten aan deze vijf lidstaten een met redenen omkleed advies te richten in verband met de bovengenoemde richtlijn.

Alle negen zaken betreffen de niet-omzetting van richtlijnen die zouden zorgen voor meer convergentie tussen de asielstelsels van de lidstaten. Asielzoekers laten zich leiden door verschillen tussen de asielstelsels van de lidstaten, en door deze verschillen weg te werken, worden secundaire bewegingen van asielzoekers tegengegaan.

Volgende stappen

Een schriftelijke aanmaning is de eerste formele stap in een inbreukprocedure. De lidstaten moeten binnen twee maanden na ontvangst van een schriftelijke aanmaning een antwoord sturen en hun nationale omzettingsmaatregelen meedelen aan de Commissie wanneer dat nog niet is gebeurd. Wanneer geen bevredigend antwoord wordt gegeven of geen kennisgeving wordt gedaan van nationale maatregelen, kan de Commissie overgaan naar de tweede fase van de inbreukprocedure: het sturen van een met redenen omkleed advies.

Na ontvangst van een met redenen omkleed advies moeten de lidstaten binnen twee maanden de Commissie een antwoord sturen. Zij moeten de Commissie in kennis stellen van de maatregelen voor volledige omzetting of de nationale wetgeving in overeenstemming brengen met het EU-recht. Doen zij dat niet, dan kan de Commissie de lidstaten voor het Hof van Justitie van de EU dagen. Als geen kennisgeving wordt gedaan van de nationale omzettingsmaatregelen, kan de Commissie het Hof voorstellen om een financiële sanctie op te leggen.

Achtergrond

Sinds het begin van deze eeuw heeft de Commissie een aantal wetgevingshandelingen voorgesteld om een gemeenschappelijk Europees asielstelsel op te zetten. De Europese Unie beschikt nu over gemeenschappelijke normen voor de opvang van asielzoekers en de behandeling van hun asielverzoeken. Daarnaast heeft de EU gemeenschappelijke criteria opgesteld aan de hand waarvan de nationale autoriteiten bepalen of een persoon recht heeft op internationale bescherming.

De kern van het gemeenschappelijk Europees asielstelsel wordt gevormd door vijf verschillende wetgevingsinstrumenten, namelijk de Dublinverordening, de richtlijn asielprocedures, de richtlijn asielnormen, de richtlijn opvangvoorzieningen en de Eurodac-verordening.

In de herschikte richtlijn asielprocedures (Richtlijn 2013/32/EU) zijn voorschriften vastgelegd in verband met de asielprocedure. Er is onder meer bepaald hoe asiel kan worden aangevraagd, hoe het asielverzoek wordt onderzocht, welke hulp de asielzoeker krijgt, hoe tegen een beslissing beroep kan worden ingesteld en hoe herhaalde verzoeken worden behandeld. De richtlijn is van toepassing op alle verzoeken om internationale bescherming die worden ingediend op het grondgebied, daaronder begrepen aan de grenzen, in de territoriale wateren of in de transitzone van de lidstaten. De lidstaten moesten uiterlijk op 20 juli 2015 deze richtlijn omzetten en hun omzettingsmaatregelen meedelen (behalve voor artikel 31, leden 3, 4 en 5, waarvoor de omzettingstermijn op 20 juli 2018 verstrijkt). Op 10 december 2015 heeft de Commissie al een met redenen omkleed advies gestuurd aan Griekenland en aan Malta wegens niet-omzetting van de richtlijn.

De herschikte richtlijn opvangvoorzieningen (Richtlijn 2013/33/EU) handelt over de toegang tot opvangvoorzieningen voor asielzoekers tijdens de beoordeling van hun verzoek. Verzoekers moeten op grond van de richtlijn bijvoorbeeld toegang krijgen tot huisvesting, voedsel, gezondheidszorg, werk en medische en psychologische bijstand. De richtlijn bepaalt dat bij de detentie van verzoekers altijd de grondrechten moeten worden geëerbiedigd en stelt beperkingen aan de detentie van kwetsbare personen, in het bijzonder minderjarigen. De lidstaten moesten uiterlijk op 20 juli 2015 de richtlijn omzetten en hun omzettingsmaatregelen meedelen. Op 10 december 2015 heeft de Commissie al een met redenen omkleed advies gestuurd aan Griekenland en aan Malta wegens niet-omzetting van de richtlijn.

Richtlijn 2011/51/EU tot wijziging van Richtlijn 2003/109/EG, de richtlijn betreffende langdurig ingezetenen, breidt het toepassingsgebied van de EU-regels inzake langdurig ingezetenen uit om ook vluchtelingen en begunstigden van subsidiaire bescherming te dekken. Vluchtelingen en begunstigden van internationale bescherming, die oorspronkelijk niet onder Richtlijn 2003/109/EG vielen, kunnen de status van langdurig ingezetene verkrijgen op dezelfde basis als andere onderdanen van derde landen na een rechtmatig verblijf van vijf jaar. De begunstigden zijn vluchtelingen in de zin van het Verdrag van Genève en personen die subsidiaire bescherming genieten op grond van Richtlijn 2004/83/EG. Dit garandeert een hogere rechtszekerheid voor vluchtelingen in Europa en bevordert hun integratie in de maatschappij.

Op 13 mei 2015 heeft de Europese Commissie haar Europese migratieagenda voorgesteld, waarin zij een alomvattende aanpak uiteenzet voor een beter beheer van alle aspecten van migratie. In de agenda werd onder meer aangekondigd dat prioriteit zou worden gegeven aan de uitvoering van het gemeenschappelijk Europees asielstelsel. De Commissie nam op 23 september 2015 40 beslissingen over mogelijke of vastgestelde inbreuken op het EU-recht inzake asiel, bovenop de 34 zaken die op dat moment al liepen. Op 10 december 2015 nam zij acht beslissingen over inbreuken.

Meer informatie

Over het toezicht op het EU-recht op het gebied van Binnenlandse Zaken

Over de belangrijke beslissingen van het inbreukenpakket van december: MEMO/15/6223

Over inbreukprocedures in het algemeen: MEMO/12/12

Over inbreukprocedures

IP/16/270