Economisch bestuur gericht op groei en met democratische controle
Nieuwe wetgeving voor economisch bestuur moet meer op groei gericht zijn en er moet meer democratische controle komen op de bevoegdheden van de Commissie om begrotingen van eurolanden i door te lichten. Dat hebben EP-leden i gezegd toen ze over hun positie t.a.v. het zogenoemde "two pack" stemden. Ze introduceerden een nieuw hoofdstuk over gecoördineerde schuldemissies en het samenbrengen van een deel van de schuld van eurolanden en rechtsbescherming voor landen op de rand van het faillissement.
Het "two pack" bestaat uit twee ontwerpverordeningen: één met regels voor landen in ernstige financiële moeilijkheden en één waarin de begrotingsrapportage-eisen voor alle eurolanden worden vastgelegd. Nu het voltallige Parlement een standpunt heeft ingenomen, hebben de onderhandelaars van het Parlement een mandaat voor hun gesprekken met de Raad i over een akkoord.
Schuldaflossingsfonds, eurobonds en infrastructuurinvesteringen
Het Europees Parlement i is voorstander van de oprichting van een Europees schuldaflossingsfonds, waarin alle schulden van de eurolanden boven 60 % van het bbp zouden worden samengebracht. In totaal zou het momenteel gaan om een bedrag van €2,3 biljoen, dat over een periode van 25 jaar tegen een lagere rente zou worden afgelost. Op die manier zouden landen de ruimte krijgen om moeilijke structurele hervormingen door te voeren en zou de neerwaartse spiraal van hogere rente, hogere schulden en minder groei kunnen worden doorbroken.
Wat oplossingen op lange termijn betreft, zou de Commissie één maand na de inwerkingtreding van de wetgeving met een stappenplan moeten komen voor de invoering van eurobonds en met een voorstel voor een groeistimulerend instrument waarmee tien jaar lang jaarlijks 1% van het bbp, of € 100 miljard, wordt gemobiliseerd voor infrastructurele investeringen.
Meer toezicht door de Commissie maar geen vrije hand
Om de democratische legitimiteit te waarborgen, zouden het Europees Parlement en de lidstaten nauwer toezien op de manier waarop de Europese Commissie i haar grotere bevoegdheden uitoefent. Zo zouden de extra bevoegdheden om de drie jaar opnieuw moeten worden toegekend en zouden het Europees Parlement of de Raad ze kunnen intrekken.
De ontwerpwetgeving over de bijzondere bevoegdheden van de Commissie in landen op de rand van het faillissement plaatst de Commissie echter in een sterkere positie dan degene die zij zichzelf in haar wetgevingsvoorstel had toebedeeld. Zo zou de Raad beslissingen van de Commissie vaker alleen met een gekwalificeerde meerderheid kunnen herroepen.
Groei als het ultieme doel
Beide teksten benadrukken de noodzaak om ervoor te zorgen dat begrotingsdiscipline de groei niet belemmert. De Commissie zou daarom naar de hele nationale begroting moeten kijken, om te voorkomen dat bezuinigingen ten koste gaan van investeringen met groeipotentieel.
Landen die worden gevraagd om fors te bezuinigen, vooral als ze in ernstige financiële moeilijkheden verkeren, mogen dat niet doen ten koste van investeringen in onderwijs en gezondheidszorg.
Lidstaten zouden in detail moeten aangeven, welke investeringen groei- en werkgelegenheidspotentieel hebben. Bovendien zouden de tijdschema's voor schuldafbouw in uitzonderlijke omstandigheden of in geval van ernstige economische neergang flexibeler kunnen worden toegepast.
Rechtsbescherming tegen een faillissement
Een nieuwe regel zou de Commissie de bevoegdheid geven om een land op de rand van het faillissement onder rechtsbescherming te plaatsen. Doel is de betrokken lidstaat in staat te stellen zijn economische situatie te stabiliseren en zijn schulden af te lossen. Het land kan dan niet failliet worden verklaard, schuldeisers moeten zich binnen de twee maanden aan de Commissie bekend maken en rentetarieven voor leningen zouden worden bevroren.
REF. : 20120613IPR46722