Imago van sterke leider valkuil voor Barend Biesheuvel

DEN HAAG (PDC i) - Omdat oud-premier Barend Biesheuvel i (ARP i, 1920-2001) zich op beslissende momenten door zijn opvliegende karakter en zijn onzekerheid liet beïnvloeden, heeft hij nooit de politieke betekenis gekregen waar hij op gehoopt had. Dat stelt Wilfred Scholten in zijn proefschrift 'Mooie Barend' dat hij op 30 mei 2012 verdedigt aan de Vrije Universiteit. Scholten geeft antwoord op vragen als 'Was Biesheuvel een goed leider?' en 'Waarom verliet hij plotseling het politieke toneel'?

Biesheuvel, met bijnaam 'mooie Barend', was niet alleen populair bij het vrouwelijke electoraat. Ook bij de mannen gooide hij hoge ogen. In een tijd waarin polarisatie steeds meer onderdeel van het politieke spel werd, wist hij met zijn vlijmscherpe tong, opborrelende emoties en zijn soms sfinxachtige optreden kiezers te binden.

Wat zijn politieke hoogtepunt had moeten worden, werd echter zijn grootste teleurstelling. In 1971 werd hij minister-president in het naar hem vernoemde kabinet-Biesheuvel i, maar hij kon slechts twee jaar van die status genieten. Al na één jaar traden de ministers van DS'70 i uit het kabinet. Na een lange formatie trad vervolgens het kabinet-Den Uyl i aan. Biesheuvel verliet diep teleurgesteld het politieke toneel.

Bron: Vrije Universiteit Amsterdam / W.F. Scholten