Nationale MEP-conferentie 2012: verslag van een deelnemer

Opgelucht ademhalend dat je tas, jasje en al je overige bezittingen probleemloos door de beveiliging zijn gekomen, ga je op zoek naar een kluisje met elektronisch cijferslot. Inderdaad, de leden van de 24ste nationale Model European Parliament conferentie i zijn aangekomen in de Tweede Kamer der Staten-Generaal i in Den Haag. De jonge 'Europarlementariërs i' zijn meteen al onder de indruk van de hal van de Tweede Kamer; eentje waar je 'u' tegen zegt. Een hal groter dan drie voetbalvelden achter elkaar. Met om je heen beveiligers, die ongemerkt alles observeren zonder echt aanwezig te zijn.

Vol goede moed doe je het bovenste knoopje van je jasje dicht en trek je je stropdas nog iets strakker aan. Trots laat je aan je mede-Europarlementariërs de dubbele windsorknoop zien, waar je die morgen in alle haast vloekend moeite voor had gedaan. En dan is het opeens stil, mevrouw Farahani, de projectleider van het MEP, vertelt ons dat we naar boven mogen lopen naar de enige echte Tweede Kamer der Staten-Generaal. Enigszins zenuwachtig loop je door een poortje waar wederom bewakers staan te controleren op je badge, waar je naam, commissie en delegatie op vermeld staan. Zeer joviale mensen moet ik zeggen. Er wordt ons nog een vriendelijke goedendag en succes toegezegd, wat ons meer zelfvertrouwen geeft, terwijl je met de alom bekende roltrap omhoog gaat.

Nog één deur door, en voilà, daar doemen de welbekende blauwe stoelen op met het logo van onze 'tempel der democratie'. Het presidium dat al klaar zit, en lachend kijkt hoe iedereen zenuwachtig schuifelend naar binnen treedt en voorzichtig een plaats zoekt bij het vlaggetje van zijn of haar land. Er heerst een vreemde stilte in de zaal die je niet zou verwachten bij meer dan 150 mensen van een jaar of zestien. Het is geen ongemakkelijke stilte, maar het lijkt op een stilte voor de storm. Deze storm zal ongetwijfeld uitbreken zodra de eerste resolutie besproken gaat worden. Er is twee dagen keihard gewerkt en vergaderd voor een resolutie, en nu is het hopen dat hij straks aangenomen wordt. De laatste handen worden geschud, een laatste succes wordt gewenst, waarna iedereen zijn plaats heeft gevonden en de voorzitter een welkomstwoordje doet: "Blijf uit de laatjes van de parlementariërs", wordt er meerdere malen herhaald. Terwijl de eerste commissie in vak K plaats mag nemen begint een aantal parlementariërs al verwoed te pennen, nog een laatste aanpassing in de tegenspeech.

En dan breekt de storm los. Voorspeech, amendement, tegenspeech, open debat en een slotspeech. De stemming; resolutie aangenomen. Een golf van blijdschap overspoelt de commissie. Medeparlementariërs drukken hun felicitaties uit door een staande ovatie te geven die nauw wordt gevolgd door de rest van het parlement. Een goed begin van de dag. Vijf resoluties worden deze dag behandeld. Net als op donderdag in de Oude Zaal van de Tweede Kamer. De voorzitter van de commissie Constitutionele Zaken heeft voor de Model European Press (de MEP-krant) een verslag geschreven over het verloop van deze resolutie.

De aanname van een resolutie betekent voor de commissie veel. Er zitten liters zweet, koffie en thee in, flink wat gestress, wat onderlinge geschillen en vooral heel veel tijd. Van half negen tot zes uur bijna non-stop vergaderen. Acht en een half uur binnenzitten in het stadhuis, provinciehuis of een andere locatie in Leeuwarden, Groningen, Lelystad, Almere, Coevorden, Emmen of Arnhem. Twee dagen lang vergaderen tot je er hoofdpijn van krijgt. "Koffie verruimt de geest", was dan ook het gezegde: koffie drinken tot je slokdarm er zwart van ziet. Hersenen die op volle toeren draaien om er een zo goed mogelijke resolutie uit te krijgen. Gelukkig was er ook het non-verbale plezier in de commissievergaderingen. Zo rond een uur of twee, drie gaat de concentratie verschrikkelijk snel omlaag, en zodra dan ook maar twee mensen de slappe lach krijgen kan het zomaar voorkomen dat deze daar ook lang in blijven.

Commissievergaderingen betekent twee dagen lang keihard vergaderen. 's Avonds is er dan gelukkig gelegenheid om gezellig een drankje te doen in een cafeetje of iets dergelijks. De dag wordt dan even heel kort samengevat, minder goede opmerkingen passeren nogmaals de revue en de voorzitter mag eindelijk met 'je' aangesproken worden.

Op woensdag maakt iedereen zich klaar om per touringcar naar Den Haag te reizen. De wildste verhalen gaan de bus door, waaronder de avonturen van enkele deelnemers in de kroegen van Groningen. Er stappen mensen volledig in pak in de bus, terwijl er ook mensen in een joggingbroek en slonzig hemd gaan zitten. Er heerst een gezellig sfeertje in de bus, iedereen wisselt belevenissen uit, en voordat men er erg in heeft stopt de bus bij het Stayokay hostel, een jeugdherberg met een terrasje aan een van de grachten van Den Haag.

Iedereen wordt geacht zich te haasten, aangezien de tweede helft van de MEP-conferentie weldra geopend zal worden in de Eerste Kamer der Staten-Generaal i. Een pracht van een Kamer. De luxe groene 'Love-Seats' zaten buitengewoon comfortabel. Allereerst was de heer De Graaf aan het woord, de voorzitter van de Eerste Kamer. Hij benadrukt het belang van onderlinge samenwerking en geeft ons mee dat het aan ons is om Europa te dragen. Daarna kreeg de ambassadeur van Cyprus het woord. Ook zijn inspirerende woorden gaven ons nog meer besef van de taak die wij deze twee dagen opgelegd hadden gekregen.

Na het welkom aan de jonge Europarlementariërs waren onze eigen delegatieleiders aan de beurt om een landenspeech te geven. Van de vijftien landenspeeches waren er drie uiterst boeiend. Toen we de Eerste Kamer verlieten, stond er een groep camera's bij de Tweede Kamer te wachten op de heer Rutte i. Een van onze mede-Europarlementariërs heeft alle camera’s van de NOS en RTL aan de kant geschoven (of liever gezegd: gebeukt) en heeft Mark Rutte gevraagd of hij even een foto wilde maken met een MEP'er. Hiermee heeft hij zelfs de Telegraaf gehaald.

Woensdagavond gaan we met de delegatie uit eten. Een prima moment om alle resoluties nog eens uitvoerig door te nemen. Daarna weer terug naar het hotel, waar iedereen verwoed speeches begon te schrijven en handtekeningen verzamelde voor amendementen; onder het genot van een biertje of wijntje welteverstaan. Iedereen geeft elkaar complimenten over de landenspeeches, er worden biertjes aangeboden om een extra handtekening te krijgen. De tactiek van het lobbyen, zoals het MEP dit zelf graag noemt. Dit alles ter voorbereiding op de volgende dag, waar we in de Oude Zaal van de Tweede Kamer zullen debatteren.

27 september, half 7. Een vloek. Nog één, en nog één. Eigenlijk een gezamenlijke vloek vanuit alle kamers. De wekker, aartsvijand nummer 1. Half slapend uit bed rollen, en dan toch maar opgewekt een douche nemen en je pak in orde maken. Uiteindelijk ga je met je ogen nog steeds op half zeven naar beneden. Daar ontmoet je de gezellige groep weer, en ga je iets opgewekter ontbijten. De laatste aanpassingen aan speeches worden nog gemaakt, en daar gaat de groep van 150 naar de Oude Zaal van de Tweede Kamer der Staten-Generaal.

Deze dag zijn er veel mieren bevredigd, waarbij relatief sterke resoluties op één klein puntje werden afgebrand. Helaas: zestien uur aan kostbaar werk wordt door het parlement als onbruikbaar beschouwd. Rond de middag werden de resoluties stukken beter en kwam er ruimte voor echt goed debat. De ‘middagresoluties’ werden stuk voor stuk aangenomen.

's Avonds besluiten we met de commissie te gaan eten. Hier worden de laatste bedankjes aan de voorzitter gedaan, en de voorzitter bedankt zijn commissieleden voor de inzet en er wordt er geproost op een 'ijzersterke resolutie', aldus een medewerker van de organiserende partij, het Montesquieu Instituut i. In het hostel maken we ons klaar voor een gezellig avondje in een karaoke bar met een oh zo foute naam: 'Thai Princess'. Daar worden de laatste toasts uitgebracht op een fabuleuze MEP-week. Foto's worden nog even gemaakt als aandenken, en dan weer terug naar het hostel, om nog even een paar speeches te schrijven voor de volgende dag.

28 september, wederom half 7. Opnieuw veel gevloek, en vanuit een aantal bedden is het eerste dat er geroepen wordt: "Au, m'n kop, hoeveel heb ik gedronken gisteravond?". Waarna deze personen vierkant werden uitgelachen en ze er even aan herinnerd werden dat vandaag de sponsoren van het MEP, oprichtster mevrouw van Sminia en een aantal echte (Euro)parlementariërs kwamen praten. Iedereen probeert zich weer overhaast aan te kleden, knoopt snel een hulpeloze knoop in hun stropdas en hoopt maar dat iemand het opmerkt en hem goed wil doen. Snel het ontbijt achter de kiezen steken en haasten naar de Tweede Kamer der Staten-Generaal. De naam voor deze Kamer wordt met diep respect uitgesproken. Straks zitten jongeren op de stoelen van mensen die beslissingen nemen betreffende het hele land. Straks weet je of het werk van de afgelopen dagen voor niets is geweest of dat het wel degelijk zijn vruchten af heeft geworpen.

Opgewekt loopt iedereen richting het Parlementsgebouw, terwijl lyricisten besproken worden in plaats van rappers, waar hoogstaande rockbands besproken worden in plaats van Gers Pardoel, en waar complimenten worden gegeven over het shirt van The Beatles dat je de dag ervoor aanhad, in plaats van de vraag wie The Beatles zijn. Kortom, een uiterst prettige sfeer. Maar de spanning laat zich langzaam maar zeker zien. En dan zijn daar de enorme glazen schuifdeuren, kogelvrij welteverstaan. En de security, die één voor één de jeugdige parlementariërs doorlaat.

28 september, 8:48, de start van de laatste dag debatteren. Een dag die te snel voorbij ging. Een dag die in ieders geheugen gegrift zal blijven, evenals de rest van de week. Het Model European Parliament Nederland 2012 was een succes. Een ongekend succes. Een week waar iedereen vaak aan zal terugdenken.

Het Model European Parliament Nederland heeft voor het verslag van de nationale conferentie 2012 dankbaar gebruik gemaakt van het verslag van Lennard de Ridder, uit de Delegatie Denemarken/Zeeland.

De nationale conferentie van het Model European Parliament i wordt georganiseerd door het Montesquieu Instituut (MI). Bij de organisatie en de financiering van de conferentie zijn er verschillende partijen betrokken geweest. Het MI wil graag onderstaande partijen bedanken:

Gastvrijheid en huisvesting tijdens de commissievergaderingen, de opening en de Algemene Vergadering

• - 

  Provinciale Staten van Gelderland, Provinciehuis Arnhem
• - 

  Provinciale Staten van Groningen, Provinciehuis Groningen
• - 

  Provinciale Staten van Friesland, Provinciehuis Leeuwarden
• - 

  Provinciale Staten van Flevoland, Provinciehuis Lelystad
• - 

  Gemeente Almere
• - 

  Gemeente Emmen
• - 

  RS De Nieuwe Veste, Coevorden

• - 

  Eerste Kamer der Staten-Generaal
• - 

  Tweede Kamer der Staten-Generaal

Financiële bijdragen

• - 

  Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
• - 

  Europees Parlement Informatiebureau in Nederland
• - 

  vfonds (Nationaal Fonds voor Vrijheid en Veteranenzorg)
• - 

  Gemeente Den Haag

Overig

• - 

  Ministerie van Defensie
• - 

  Vertegenwoordiging van de Europese Commissie in Nederland

• - 

  Provinciale coördinatoren van het Model European Parliament
• - 

  Gastouders in Groningen, Friesland, Drenthe, Gelderland en Flevoland.

Bekijk alle foto's van de nationale MEP-conferentie 2012.

De landenspeeches in de Eerste Kamer en de Algemene Vergadering in de Tweede Kamer der Staten-Generaal zijn allemaal op video opgenomen. Om een idee te krijgen van de conferentie zijn de video's via deze website te bekijken.