Nut en noodzaak van standaardisering van producten in de Europese Unie - waar ligt de grens?
In hoeverre moet alles hetzelfde zijn?
Heb je al eens opgemerkt dat creditcards dezelfde grootte hebben en dat wij allemaal A-4 papier gebruiken om te printen of te faxen? Handig. Heb je ooit geprobeerd om een elektronisch apparaat in een andere lidstaat in het stopcontact te steken? Niet zo handig. Het is gemakkelijk te zien waarom de EU gebrand is op normen en geharmoniseerde regels. Maar het is niet enkel gemak: standaardisering vereenvoudigt de toegang tot goederen en zorgt er voor dat bedrijven dezelfde regels moeten hanteren.
Op de vrije markt is zaken doen een concurrerend spel. Soms komen bedrijven in de verleiding om hun eigen regels vast te stellen, hierbij voorbijgaand aan de behoeftes van consumenten of van concurrenten. De EU wil dat bedrijven met elkaar concurreren, innovatieve producten ontwikkelen en goede prijzen verstrekken aan de consumenten. En in dit proces speelt standaardisering een essentiële rol.
Elke dag, profiteren wij van standaardisering: streepjescodes, productetiketten, hygiënenormen voor voedselbereiding in restaurants zijn slechts een paar voorbeelden. Door standaardisering hebben consumenten eenvoudige toegang tot goederen en diensten, terwijl tezelfdertijd hun vertrouwen in de producten op de markt worden vergroot. Het zorgt voor consumentenbescherming en bevordert concurrentie.
Sommigen vinden echter dat harmonisering niet altijd voordelen brengt en dat er een dunne scheidslijn tussen de voordelen en de nadelen (zoals verlies van diversiteit of uniciteit) is. Wat doen de europarlementsleden hieraan? Een paar voorbeelden:
Speelgoed: Als ouder wil je dat je kinderen veilig met hun speelgoed kunnen spelen. Het Parlement heeft wetten goedgekeurd die de kenmerken van speelgoed in de EU harmoniseren.Zij hebben de giftige substanties verboden waar vroeger speelgoed van werd gemaakt in de EU. Verder beperkten zij het gebruik van zware metalen en geuren.
De post. Aangezien nationale postmonopolies verdwijnen, hebben de parlementsleden gemeenschappelijke minimumnormen voor de lidstaten vastgesteld. Brieven moeten minstens één keer per dag worden bezorgd en de brievenbus moet ook minstens één keer per dag worden gelicht, vijf keer per week voor alle burgers van de EU ongeacht waar zij leven.
Voedselallergieën : Voor mensen met voedselallergieën concentreert de EU zich op toevoegingen of verontreinigende stoffen in voedsel die ziekmakende gevolgen kunnen hebben. Hoe? Door regelgeving bij het verstrekken van gedetailleerde informatie over de aanwezigheid van allergenen in levensmiddelen.
Cosmetica stond ook op de agenda van het Parlement toen het besloot om dierproeven op bestaande cosmetische producten vanaf 2004 uit te bannen. Een recenter voorbeeld op hetzelfde gebied is de strijd van het Parlement om bepaalde substanties die gevolgen hebben voor de volksgezondheid uit alle cosmetische producten van de EU te weren
Consumentenelektronica: De EU werkt momenteel aan de introductie van een nieuwe gestandaardiseerde oplader die de dertig verschillende soorten laders op de Europese markt zal vervangen. De nieuwe oplader zal voor mobiele telefoons en andere elektronische apparaten zoals fotocamera's, laptops, iPod en MP3 spelers kunnen worden gebruikt.
112: De parlementsleden hebben een campagne gesteund om het gemeenschappelijke Europese noodsituatietelefoonnummer bekend te maken.
Traditionele maatregelen: Maar kan het ook teveel van het goede zijn? In december 2008 stemden de parlementsleden voor een waaier van 'traditionele maatregelen' voor veel EU-landen die er bijvoorbeeld voor zorgen dat de Britten en Ieren hun mijl kunnen behouden.
Aan jou de keus!
Sommigen zijn blij dat wij nog ver zijn van de standaardisering van alles! Maar er kunnen wellicht nog meer nuttige maatregelen worden genomen. Zouden wij de regelgeving voor standaardisering moeten begrenzen? Of zou het juist op meer gebieden van toepassing moeten zijn? Zijn standaardisering en harmonisering altijd gunstig? Hoe ver moet de EU hiermee gaan? Het antwoord zal moeten komen van de parlementsleden die jij in de volgende Europese verkiezingen mee zal kiezen!