Eekhoorn op het menu
Auteur: Lia van Bekhoven
Engeland zucht onder een eekhoornplaag. De exotische grijze eekhoorn belandt daarom steeds vaker op de barbecue: vers uit de tuin. Zijn hoge aaibaarheidsfactor ten spijt.
Als ze geen bloembollen opgraven, kraken ze vogelkastjes of jatten andermans wintervoer. In mijn achtertuin zie ik al jaren lijdzaam toe hoe grijze eekhoorns plantenbakken vernielen (bij voorkeur die met iets duurs en exotisch erin) en koolmeesjes terroriseren. Van een afstand hebben ze een hoge aaibaarheidsfactor met al die pluizigheid, maar in de Engelse groene zones worden eekhoorns beschouwd als tuig van de richel. De uitvoerders van zinloos geweld. Je mag jezelf gelukkig prijzen als ze zich tot het gazon beperken. Een kennis had een paar van die boomratten op zolder, waar ze alle kabels doorbeten.
Opeten
Een goeie manier om van de plaag af te komen is opeten. David Ridley, eigenaar van een vis- en wildzaak in het Noord-Engelse Northumberland, was een van de eersten die eekhoorns verkocht. Voor £ 3.95 per stuk, of drie voor £ 10. Ze zijn niet aan te slepen. "Soms krijg ik er zestig bezorgd en zijn ze binnen een week de deur uit." Eekhoornvlees is mager, biologisch en kan zonder een enkele vliegmijl worden aangeleverd. Het is, zeggen liefhebbers, het meest ethisch verantwoorde vlees dat je op je bord kunt hebben.
Sommige Londense restaurants serveren gestoofde grijze eekhoorn met walnoten en room. Of à la Indiase Tandoori met rijst. In het Zuid-Westerse Cornwall hebben ze eekhoornpasteitjes. En wat te denken van hartige, popcornachtige eekhoornhapjes voor bij de borrel? Het internet barst van de recepten.
Gespreksstof
"Eekhoornvlees is een modetrend", zegt restaurantrecensent Jay Rayner. "Mensen zeggen dat ze het kopen omdat het milieuvriendelijk is, maar ze doen het vooral uit nieuwsgierigheid en omdat het iets nieuws is. Als ze kunnen zeggen: 'darling, we hebben eekhoorn vanavond', ben je zeker van gesprekstof tijdens de eerste dertig minuten van je etentje."
Philip Hall, chef kok van Mutfen Hall, heeft geëxperimenteerd met bakken, braden en stoven van eekhoorns, maar prefereert de terrine. Uit de koelkast komt, gevild en al, eekhoorn X. Het is een zielig klein geraamte. Het meeste vlees blijkt op de rug en achterpoten te zitten. De smaak doet me nog het meest aan konijn denken; zoetig, sappig, maar vrij neutraal.
Gemiddeld dien je per persoon op een eekhoorn te rekenen. Na gevild te zijn (de kop kan er desgewenst aanblijven) dient het beest gemarineerd te worden in olijfolie met zout, peper en citroensap. Rijg het daarna aan een spies en grill aan beide kanten. En dat is tenminste een recept voor de barbecue waar ik deze zomer de deur niet voor uit hoef.
Patriottisme
Het eten van grijze eekhoorns wordt in Engeland gezien als een patriottische plicht. De grijze soort heeft, sinds hij rond de vorige eeuwwisseling ongevraagd uit de Verenigde Staten kwam overwaaien, een slechte reputatie. Hij verdrong de oorspronkelijke rode variant, die nu in grote delen van het land uitgestorven is. De grijze eekhoorn is ongedierte. "Een rat met een betere opleiding."
