Schengenacquis als bedoeld in artikel 1, lid 2, van Besluit 1999/435/EG

HET SCHENGENACQUIS

als bedoeld in artikel 1, lid 2, van Besluit 1999/435/EG van de Raad van 20 mei 1999 (*)

INHOUDSTAFEL

LIJST MET AFKORTINGEN

INLEIDENDE NOTA

(*)  PB L 176 van 10.7.1999, blz. 1.

• (1) 

  Besluit 1999/435/EG van de Raad van 20 mei 1999 ter bepaling van het Schengenacquis met het oog op de vaststelling, in overeenstemming met de desbetreffende bepalingen van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap en het Verdrag betreffende de Europese Unie, van de rechtsgrond van elk van de bepalingen of besluiten die het Schengenacquis vormen (PB L 176 van 10.7.1999, blz. 1).

• (2) 

  Besluit 1999/436/EG van de Raad van 20 mei 1999 tot vaststelling, in overeenstemming met de desbetreffende bepalingen van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap en het Verdrag betreffende de Europese Unie, van de rechtsgrond van elk van de bepalingen of besluiten die het Schengenacquis vormen (PB L 176 van 10.7.1999, blz. 17).

• 1. 

  AKKOORD — UITVOERINGSOVEREENKOMST — TOETREDINGEN

AKKOORD

tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, van de Bondsrepubliek Duitsland en van de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen

De regeringen van het KONINKRIJK BELGIË, van de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, van de FRANSE REPUBLIEK, van het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en van het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN,

hierna genoemd de partijen,

ZICH ERVAN BEWUST dat de steeds hechtere banden tussen de volkeren van de lidstaten van de Europese Gemeenschappen hun uitdrukking moeten vinden in het vrij overschrijden van de binnengrenzen door alle onderdanen van de lidstaten, alsmede in het vrije verkeer van goederen en diensten,

ERNAAR STREVEND de solidariteit tussen hun volkeren te versterken door de belemmeringen voor het vrije verkeer aan de gemeenschappelijke grenzen tussen de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op te heffen,

OVERWEGENDE de vooruitgang die in het kader van de Europese Gemeenschappen reeds is geboekt bij de totstandbrenging van het vrije verkeer van personen, goederen en diensten,

GELEID DOOR de wens te bereiken dat de controles aan de gemeenschappelijke grenzen op het verkeer van onderdanen van de lidstaten van de Europese Gemeenschappen worden opgeheven en het verkeer van goederen en diensten wordt vergemakkelijkt,

OVERWEGENDE dat de toepassing van onderhavig akkoord wetgevende maatregelen kan vereisen die zullen moeten worden voorgelegd aan de nationale parlementen overeenkomstig de grondwettelijke bepalingen van de ondertekenende staten,

GELET OP de Verklaring van de Europese Raad van Fontainebleau van 25 en 26 juni 1984 betreffende de afschaffing aan de binnengrenzen van de politie- en douaneformaliteiten voor het verkeer van personen en goederen,

GELET OP de te Saarbrücken op 13 juli 1984 tussen de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek gesloten Overeenkomst,

GELET OP de besluiten welke de ministers van Vervoer van de Benelux-staten en van de Bondsrepubliek Duitsland tijdens hun bijeenkomst te Neustadt/Aisch op 31 mei 1984 hebben genomen,

GELET OP het aan de regeringen van de Bondsrepubliek Duitsland en van de Franse Republiek aangeboden Memorandum van de regeringen van de Benelux Economische Unie van 12 december 1984,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

TITEL I

OP KORTE TERMIJN TE TREFFEN MAATREGELEN

Artikel 1

Tussen het tijdstip waarop dit akkoord in werking treedt en het tijdstip waarop alle controles zullen zijn afgeschaft, worden de formaliteiten aan de gemeenschappelijke grenzen tussen de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek voor de onderdanen van de lidstaten der Europese Gemeenschappen onder de hieronder vastgestelde voorwaarden vervuld.

Artikel 2

Op het gebied van het personenverkeer oefenen de politie- en douaneautoriteiten, met ingang van 15 juni 1985, in beginsel slechts visuele controle uit op personenvoertuigen die de gemeenschappelijke grens met beperkte snelheid overschrijden, zonder deze tot staan te brengen.

Zij kunnen evenwel steekproefsgewijs tot verdergaande controles overgaan. Deze dienen zo mogelijk buiten de rijstrook te worden verricht, zodat het overige grensoverschrijdende verkeer niet wordt gehinderd.

Artikel 3

Ter vergemakkelijking van de visuele controle kunnen de onderdanen van de lidstaten der Europese Gemeenschappen die met een motorvoertuig een gemeenschappelijke grens willen overschrijden, achter de voorruit van dat voertuig een groene schijf tonen met een doorsnede van ten minste 8 cm. Met deze schijf wordt aangegeven dat zij aan de voorschriften terzake van het grensverkeer voldoen, niet meer goederen vervoeren dan de hoeveelheid die belastingvrij is toegestaan en de valutabepalingen naleven.

Artikel 4

De partijen streven ernaar om het oponthoud aan de gemeenschappelijke grenzen verband houdende met de controle op het beroepsvervoer van personen over de weg, tot een minimum te beperken.

Zij zullen naar oplossingen zoeken waarmee vóór 1 januari 1986 aan de gemeenschappelijke grenzen kan worden afgezien van systematische controle op het ritblad en de vervoervergunningen voor het beroepsvervoer van personen over de weg.

Artikel 5

Vóór 1 januari 1986 worden aan de samengevoegde nationale controleposten, voorzover dit in de praktijk niet reeds het geval is en de infrastructuur dit toelaat, gezamenlijke controles ingesteld. In een later stadium zal worden nagegaan of, rekening houdend met de plaatselijke omstandigheden, instelling van gezamenlijke controles aan andere grensposten mogelijk is.

Artikel 6

Onverminderd de toepassing van verdergaande regelingen tussen de partijen treffen deze de nodige maatregelen tot vereenvoudiging van het verkeer van onderdanen van de lidstaten van de Europese Gemeenschappen die woonachtig zijn in langs de gemeenschappelijke grenzen gelegen gemeenten, teneinde hen in staat te stellen de grens te passeren buiten de erkende grensovergangen en buiten de openingsuren van de controleposten.

Deze faciliteiten gelden slechts voorzover betrokkenen niet meer goederen vervoeren dan de hoeveelheid die belastingvrij is toegestaan en de valutabepalingen naleven.

Artikel 7

De partijen streven ernaar het visumbeleid van ieder hunner op zo kort mogelijke termijn nader tot elkaar te brengen, teneinde de negatieve gevolgen die de versoepeling van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen kan hebben voor de immigratie en de veiligheid, te vermijden. Zij treffen, zo mogelijk vóór 1 januari 1986, de nodige maatregelen voor de onderlinge aanpassing van hun procedures inzake de visumverlening en de toelating tot hun grondgebied, rekening houdend met de noodzaak het gehele grondgebied van de vijf staten te beschermen tegen illegale immigratie en tegen activiteiten die de veiligheid in gevaar kunnen brengen.

Artikel 8

Met het oog op de versoepeling van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen en in verband met de belangrijke verschillen tussen de wetgevingen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek, verbinden de partijen zich ertoe op hun grondgebied de illegale handel in verdovende middelen met kracht te bestrijden en hun acties dienaangaande op efficiënte wijze te coördineren.

Artikel 9

De partijen versterken de samenwerking tussen hun douane- en politieautoriteiten, met name op het gebied van de misdaadbestrijding, in het bijzonder de illegale handel in verdovende middelen en wapens, van illegale binnenkomst en illegaal verblijf van personen, van belasting- en douanefraude en van smokkel. Daartoe streven de partijen, met inachtneming van hun nationale wetgevingen, ernaar de uitwisseling van informatie te verbeteren en het uitwisselen van gegevens, die voor de overige partijen bij de misdaadbestrijding van nut kunnen zijn, te versterken.

De partijen versterken in het kader van de bestaande wetgeving van ieder hunner de wederzijdse bijstand bij de bestrijding van onregelmatig kapitaalverkeer.

Artikel 10

Met het oog op de toepassing van de in de artikelen 6, 7, 8 en 9 bedoelde samenwerking zullen de bevoegde autoriteiten van de partijen op geregelde tijdstippen bijeenkomen.

Artikel 11

Op het gebied van het grensoverschrijdende goederenvervoer over de weg zien de partijen met ingang van 1 juli 1985 af van het systematisch verrichten aan de gemeenschappelijke grenzen van de navolgende controles:

Ter voorkoming van dubbele controles in het binnenland van de partijen zullen maatregelen worden getroffen.

Artikel 12

Met ingang van 1 juli 1985 wordt de controle op de documenten, waaruit blijkt dat het gaat om vervoer buiten vergunning gesteld of buiten contingent in toepassing van communautaire of bilaterale bepalingen, aan de gemeenschappelijke grenzen door een steekproefsgewijze controle vervangen. Op de voertuigen die vervoer verrichten als bedoeld in deze stelsels, dient bij grensoverschrijding een optisch symbool te worden aangebracht. De bevoegde autoriteiten der partijen stellen in onderling akkoord de technische kenmerken van dit symbool vast.

Artikel 13

De partijen streven ernaar vóór 1 januari 1986 de onderling voor het grensoverschrijdende verkeer geldende vergunningsstelsels inzake beroepsvervoer over de weg te harmoniseren met het oogmerk van vereenvoudiging, versoepeling, en de mogelijkheid de ritvergunningen te vervangen door termijnvergunningen met visuele controle bij overschrijding van de gemeenschappelijke grenzen.

De wijze waarop de ritvergunningen in termijnvergunningen worden omgezet zal bilateraal worden overeengekomen, met inachtneming van de behoefte aan goederenvervoer over de weg van de betrokken landen.

Artikel 14

De partijen streven naar oplossingen waarmee het oponthoud aan de gemeenschappelijke grenzen in verband met het vervullen van de grensformaliteiten bij het spoorwegvervoer kan worden beperkt.

Artikel 15

De partijen bevelen hun respectieve spoorwegmaatschappijen aan:

Artikel 16

De partijen harmoniseren de openingsdata en -uren van de douaneposten aan de gemeenschappelijke grenzen voor het vervoer langs de binnenwateren.

TITEL II

OP LANGE TERMIJN TE TREFFEN MAATREGELEN

Artikel 17

Op het gebied van het personenverkeer zullen de partijen streven naar opheffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen en verlegging daarvan naar de buitengrenzen. Met het oog hierop zullen zij vooraf alles in het werk stellen om, indien nodig, de wettelijke en bestuursrechtelijke voorschriften met betrekking tot de aan de controles ten grondslag liggende verboden en beperkingen te harmoniseren en aanvullende maatregelen te treffen tot bescherming van de veiligheid en tot verhindering van de illegale immigratie van onderdanen van staten die geen lid zijn van de Europese Gemeenschappen.

Artikel 18

De partijen zullen met name over onderstaande vraagstukken besprekingen openen, rekening houdend met het resultaat van de maatregelen op korte termijn:

Artikel 19

De partijen zullen streven naar harmonisatie van de wetgevingen en wettelijke voorschriften, met name op het gebied van:

Artikel 20

De partijen zullen streven naar harmonisatie van hun visumbeleid en van de voorwaarden voor binnenkomst op hun grondgebied. Voorzover nodig zullen zij tevens de harmonisatie voorbereiden van hun regelingen betreffende bepaalde aspecten van het vreemdelingenrecht ten aanzien van onderdanen van staten die geen lid zijn van de Europese Gemeenschappen.

Artikel 21

De partijen zullen in de Europese Gemeenschappen gemeenschappelijke initiatieven nemen teneinde:

De partijen zullen in de Europese Gemeenschappen initiatieven nemen met het oog op geharmoniseerde heffing in het land van vertrek van de BTW op het verzorgen van toeristenvervoer binnen de Europese Gemeenschappen.

Artikel 22

De partijen zullen zowel in onderling verband als in de Europese Gemeenschappen ernaar streven:

Artikel 23

De partijen zullen eveneens op het gebied van het goederenvervoer ernaar streven het oponthoud en het aantal stopplaatsen bij de samengevoegde nationale controleposten te beperken.

Artikel 24

Op het gebied van het goederenverkeer zullen de partijen naar middelen zoeken om de thans aan de gemeenschappelijke grenzen uitgeoefende controles te verleggen naar de buitengrenzen of naar het binnenland.

Met het oog hierop zullen zij, indien nodig, in onderling verband en in de Europese Gemeenschappen gezamenlijke initiatieven nemen teneinde de bepalingen, die aan de controles aan de gemeenschappelijke grenzen op het goederenverkeer ten grondslag liggen, te harmoniseren. Zij zullen ervoor zorg dragen dat deze maatregelen geen afbreuk doen aan de noodzakelijke bescherming van de gezondheid van personen, dieren en planten.

Artikel 25

De partijen zullen verdere uitbreiding geven aan hun samenwerking met het oog op vergemakkelijking van de inklaring van goederen door middel van een systematische en geautomatiseerde uitwisseling van de nodige gegevens die in het enig document worden vastgelegd.

Artikel 26

De partijen zullen nagaan op welke wijze de indirecte belastingen (BTW en accijnzen) in het kader van de Europese Gemeenschappen kunnen worden geharmoniseerd. Met het oog hierop zullen zij de door de Europese Gemeenschappen genomen initiatieven steunen.

Artikel 27

De partijen zullen nagaan of op basis van wederkerigheid de volgens het Gemeenschapsrecht toegestane vrijstellingsbeperkingen voor grensbewoners kunnen worden afgeschaft.

Artikel 28

Het bilateraal of multilateraal sluiten van soortgelijke regelingen met staten die geen partij bij dit akkoord zijn, dient door onderling overleg tussen de partijen te worden voorafgegaan.

Artikel 29

Dit akkoord zal eveneens van toepassing zijn op het Land Berlijn, tenzij de regering van de Bondsrepubliek Duitsland binnen drie maanden na de dag van inwerkingtreding tegenover de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie en de regering van de Franse Republiek anders verklaart.

Artikel 30

De in dit akkoord neergelegde maatregelen die niet met ingang van de inwerkingtreding van toepassing zijn, zullen vóór 1 januari 1986 worden toegepast wat betreft de maatregelen als bedoeld in titel I en, indien mogelijk, vóór 1 januari 1990 wat betreft de maatregelen als bedoeld in titel II, tenzij in dit akkoord in andere termijnen is voorzien.

Artikel 31

Dit akkoord is van toepassing onder voorbehoud van het bepaalde in de artikelen 5, 6 en 8 tot en met 16 van de te Saarbrücken op 13 juli 1984 tussen de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek gesloten overeenkomst.

Artikel 32

Dit akkoord wordt ondertekend zonder voorbehoud van bekrachtiging of goedkeuring, dan wel onder voorbehoud van bekrachtiging of goedkeuring, gevolgd door bekrachtiging of goedkeuring.

Dit akkoord zal voorlopig worden toegepast met ingang van de dag, volgende op de dag van ondertekening.

Dit akkoord zal in werking treden dertig dagen na nederlegging van de laatste akte van bekrachtiging of van goedkeuring.

Artikel 33

Dit akkoord zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die daarvan een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift zendt aan elke andere regering welke dit akkoord heeft ondertekend.

Zu Urkund dessen haben die unterzeichneten Bevollmächtigten ihre Unterschriften unter dieses Übereinkommen gesetzt.En foi de quoi, les représentants des Gouvernements dûment habilités à cet effet ont signé le présent accord.Ten blijke waarvan de daartoe naar behoren gemachtigde vertegenwoordigers van de Regeringen dit Akkoord hebben ondertekend.

Geschehen zu Schengen (Großherzogtum Luxemburg) am

vierzehnten Juni neunzehnhundertfünfundachtzig

, in deutscher, französischer und niederländischer Sprache abgefaßt, wobei jeder Wortlaut gleichermaßen verbindlich ist.

Fait à Schengen (Grand-Duché de Luxembourg),

le quatorze juin mil neuf cent quatre-vingt-cinq

, les textes du présent accord en langues allemande, française et néerlandaise, faisant également foi.

Gedaan te Schengen (Groothertogdom Luxemburg),

de veertiende juni negentienhonderdvijfentachtig

, zijnde te teksten van dit Akkoord in de Duitse, de Franse en de Nederlandse taal gelijkelijk authentiek.

Pour le Gouvernement du Royaume de BelgiqueVoor de Regering van het Koninkrijk België

• P. 

  DE KEERSMAEKER

Secrétaire d'État aux Affaires européennesStaatssecretaris voor Europese Zaken

Für die Regierung der Bundesrepublik Deutschland

Prof. Dr. W. SCHRECKENBERGER

Staatssekretär im Bundeskanzleramt

Pour le Gouvernement de la République française

• C. 

  LALUMIÈRE

Secrétaire d'État aux Affaires européennes

Pour le Gouvernement du Grand-Duché de Luxembourg

• R. 

  GOEBBELS

Secrétaire d'État aux Affaires étrangères

Voor de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden

• W. 

  F. van EEKELEN

Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken

OVEREENKOMST

TER UITVOERING VAN HET TE SCHENGEN GESLOTEN AKKOORD

van 14 juni 1985

tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek, betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, hierna te noemen de overeenkomstsluitende partijen,

VOORTBOUWENDE op het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen,

BESLOTEN HEBBENDE gestalte te geven aan het in dit akkoord verankerde streven om de controles aan de gemeenschappelijke grenzen op het verkeer van personen af te schaffen, alsmede het vervoer en het goederenverkeer aan hun gemeenschappelijke grenzen te vereenvoudigen,

OVERWEGENDE dat in het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschappen, zoals aangevuld door de Europese Akte, is bepaald dat de interne markt een ruimte zonder binnengrenzen omvat,

OVERWEGENDE dat het door de overeenkomstsluitende partijen beoogde doel met deze communautaire doelstelling overeenstemt, onverminderd de maatregelen die ter uitvoering van de bepalingen van het Verdrag worden getroffen,

OVERWEGENDE dat voor het verwezenlijken van dat streven een reeks passende maatregelen, alsmede een hechte samenwerking tussen de overeenkomstsluitende partijen zijn vereist,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

TITEL I

BEGRIPSOMSCHRIJVINGEN

Artikel 1

In deze overeenkomst wordt verstaan onder:

binnengrenzen: de gemeenschappelijke landgrenzen van de overeenkomstsluitende partijen, alsmede hun luchthavens voor wat betreft de intravluchten en hun zeehavens voor wat betreft de regelmatige veerverbindingen uitsluitend van en naar andere havens op het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen, waarbij geen havens buiten dit gebied worden aangedaan;

buitengrenzen: de land- en zeegrenzen alsmede de lucht- en zeehavens van de overeenkomstsluitende partijen, voorzover zij geen binnengrenzen zijn;

intravlucht: een vlucht uitsluitend van en naar het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen, waarbij geen tussenlanding wordt gemaakt op het grondgebied van een derde staat;

derde staat: een staat die geen overeenkomstsluitende partij is;

vreemdeling: een persoon die geen onderdaan is van één der lidstaten van de Europese Gemeenschappen;

ter fine van weigering van toegang gesignaleerde vreemdeling: een vreemdeling die overeenkomstig het bepaalde in artikel 96 ter fine van weigering van toegang gesignaleerd staat in het Schengeninformatiesysteem;

grensdoorlaatpost: een door de bevoegde autoriteiten voor grensoverschrijding aangewezen doorlaatpost aan de buitengrenzen;

grenscontrole: de controle aan de grenzen welke, onafhankelijk van enige andere aanleiding, uitsluitend op grond van de beoogde grensoverschrijding, wordt uitgeoefend;

vervoerder: een natuurlijke of rechtspersoon die het beroepsmatige vervoer van personen door de lucht, over zee of over land verricht;

verblijfstitel: een door een overeenkomstsluitende partij afgegeven vergunning, ongeacht van welke aard, welke recht geeft op verblijf op het grondgebied van die partij. Onder deze omschrijving valt niet de tijdelijke toelating tot het verblijf op het grondgebied van een overeenkomstsluitende partij met het oog op de behandeling van een asielverzoek of van een verzoek om een verblijfstitel;

asielverzoek: een aan de buitengrens of op het grondgebied van een overeenkomstsluitende partij door een vreemdeling schriftelijk, mondeling of op enige andere wijze te kennen gegeven wens om in de zin van het Verdrag van Genève van 28 juli 1951 betreffende de status van vluchtelingen, zoals gewijzigd bij het Protocol van New York van 31 januari 1967, als vluchteling te worden erkend en als zodanig een verblijfstitel te verkrijgen;

asielzoeker: een vreemdeling die een asielverzoek als bedoeld in deze overeenkomst heeft ingediend waaromtrent nog geen onherroepelijke beslissing is genomen;

behandeling van een asielverzoek: geheel van de beoordelings- en beslissingsprocedures terzake van een asielverzoek, alsmede van de ter uitvoering van onherroepelijke beslissingen getroffen maatregelen, met uitzondering van het vaststellen van de overeenkomstsluitende partij welke krachtens de bepalingen van deze overeenkomst voor de behandeling van het asielverzoek verantwoordelijk is.

TITEL II

AFSCHAFFING VAN DE CONTROLES AAN DE BINNENGRENZEN EN PERSONENVERKEER

HOOFDSTUK 1

OVERSCHRIJDING VAN DE BINNENGRENZEN

Artikel 2

• 1. 

  De binnengrenzen mogen op iedere plaats, zonder dat personencontrole wordt uitgeoefend, worden overschreden.

• 2. 

  Wanneer evenwel de openbare orde of de nationale veiligheid daartoe noopt, kan een overeenkomstsluitende partij, na raadpleging van de overige overeenkomstsluitende partijen, besluiten dat gedurende een beperkte periode aan de binnengrenzen aan de situatie aangepaste nationale grenscontroles worden uitgeoefend. Vergen de openbare orde of de nationale veiligheid dat onverwijld wordt opgetreden, dan treft de betrokken overeenkomstsluitende partij de nodige maatregelen, en stelt zij de overige overeenkomstsluitende partijen hiervan zo spoedig mogelijk in kennis.

• 3. 

  De afschaffing van de personencontroles aan de binnengrenzen doet geen afbreuk aan het bepaalde in artikel 22, noch aan de uitoefening van politiebevoegdheden door de ingevolge de nationale wetgeving daartoe bevoegde autoriteiten van een overeenkomstsluitende partij binnen haar gehele grondgebied, noch aan krachtens de wetgeving van die partij geldende verplichtingen houder te zijn van titels en documenten of om deze bij zich te hebben en te tonen.

• 4. 

  De goederencontroles worden verricht overeenkomstig de desbetreffende bepalingen van deze overeenkomst.

HOOFDSTUK 2

OVERSCHRIJDING VAN DE BUITENGRENZEN

Artikel 3

• 1. 

  De buitengrenzen mogen in beginsel slechts via de grensdoorlaatposten en gedurende de vastgestelde openingstijden worden overschreden. Nadere regelingen alsmede de uitzonderingen en de voorwaarden met betrekking tot het kleine grensverkeer, alsook de regels die van toepassing zijn op bijzondere categorieën van zeeverkeer, zoals de pleziervaart en de kustvisvangst, worden door het Uitvoerend Comité bepaald.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe sancties te stellen op het onbevoegd overschrijden van de buitengrenzen buiten de grensdoorlaatposten en de vastgestelde openingstijden.

Artikel 4

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen waarborgen dat vanaf 1993 reizigers van vluchten uit derde staten die op intravluchten overstappen vooraf, bij binnenkomst op de luchthaven van aankomst van de buitenvlucht, een personencontrole alsmede een controle op de door hen medegevoerde handbagage dienen te ondergaan. Reizigers van een intravlucht die op een vlucht naar derde staten overstappen dienen vooraf op de luchthaven van vertrek van de buitenvlucht dezelfde controles te ondergaan.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen treffen de nodige maatregelen opdat de controles overeenkomstig het bepaalde in lid 1 kunnen worden uitgeoefend.

• 3. 

  Het bepaalde in de leden 1 en 2 heeft geen betrekking op de controle op de afgegeven ruimbagage; deze controle wordt op de luchthaven van eindbestemming dan wel op de luchthaven van oorspronkelijk vertrek uitgeoefend.

• 4. 

  Tot het in lid 1 genoemde tijdstip dienen de luchthavens, in afwijking van de omschrijving van binnengrenzen, voor intravluchten als buitengrenzen te worden aangemerkt.

Artikel 5

• 1. 

  Aan een vreemdeling die aan onderstaande voorwaarden voldoet, kan toegang worden verleend tot het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen voor een verblijf van ten hoogste drie maanden:

• 2. 

  Aan een vreemdeling die niet voldoet aan het geheel van deze voorwaarden, moet de toegang tot het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen worden geweigerd, tenzij een overeenkomstsluitende partij op grond van humanitaire overwegingen, om redenen van nationaal belang of wegens internationale verplichtingen een afwijking daarvan noodzakelijk acht. In dat geval dient de toegang te worden beperkt tot het grondgebied van de overeenkomstsluitende partij die de overige overeenkomstsluitende partijen daarvan in kennis moet stellen.

De bijzondere bepalingen inzake het asielrecht en het bepaalde in artikel 18 blijven onverlet.

• 3. 

  De vreemdeling die houder is van een door een overeenkomstsluitende partij afgegeven verblijfstitel of terugkeervisum, dan wel zo nodig van beide documenten, dient doorreis te worden verleend, tenzij hij gesignaleerd staat op de nationale signaleringslijst van de overeenkomstsluitende partij wier buitengrens hij beoogt te overschrijden.

Artikel 6

• 1. 

  Het grensoverschrijdend verkeer aan de buitengrenzen is aan de controle van de bevoegde autoriteiten onderworpen. Deze controle wordt uitgeoefend volgens eenvormige beginselen, op grond van nationale bevoegdheden en overeenkomstig het nationale recht, met inachtneming van de belangen van alle overeenkomstsluitende partijen voor het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen.

• 2. 

  De eenvormige beginselen als bedoeld in lid 1 zijn de volgende:

• 3. 

  De bevoegde autoriteiten bewaken de buitengrenzen buiten de grensdoorlaatposten door middel van patrouilles; hetzelfde geldt voor de grensdoorlaatposten buiten de vastgestelde openingstijden. Deze bewaking dient zodanig te worden uitgeoefend, dat er voor het zich onttrekken aan de controles aan de grensdoorlaatposten geen aansporing ontstaat. De wijze van inrichting van de bewaking wordt in voorkomend geval door het Uitvoerend Comité vastgesteld.

• 4. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe voor de uitoefening van de grenscontroles en de grensbewaking voldoende, gekwalificeerd personeel ter beschikking te stellen.

• 5. 

  Aan de buitengrenzen wordt een gelijkwaardig niveau van controle in acht genomen.

Artikel 7

De overeenkomstsluitende partijen verlenen elkaar bijstand met het oog op een doelmatige uitvoering van de controle- en bewakingstaken en werken daartoe voortdurend nauw samen. Zij wisselen in het bijzonder alle relevante en belangrijke informatie uit, met uitzondering van persoonsgegevens, tenzij in deze overeenkomst anders is bepaald, harmoniseren voorzover mogelijk de aan de uitvoerende diensten gerichte instructies en streven naar een uniforme opleiding en bijscholing van het met de controle belaste personeel. Deze samenwerking kan de uitwisseling van contactambtenaren inhouden.

Artikel 8

Het Uitvoerend Comité neemt de nodige beslissingen met betrekking tot de praktische details van de grenscontrole en de grensbewaking.

HOOFDSTUK 3

VISA

Afdeling 1

Visa voor kort verblijf

Artikel 9

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe een gemeenschappelijk beleid te voeren met betrekking tot het personenverkeer en in het bijzonder met betrekking tot de visumregeling. Zij verlenen elkaar daartoe wederzijdse bijstand. De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe in onderling overleg hun visumbeleid verder te harmoniseren.

• 2. 

  Tegenover derde staten voor wier onderdanen alle overeenkomstsluitende partijen op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst een gemeenschappelijke visumregeling hebben of op een later tijdstip in onderling overleg invoeren, kan deze visumregeling slechts in onderling overleg tussen alle overeenkomstsluitende partijen worden gewijzigd. Wanneer buitengewone nationale beleidsoverwegingen tot een dringende beslissing nopen, kan een overeenkomstsluitende partij, bij wijze van uitzondering, van de gemeenschappelijke visumregeling tegenover een derde staat afwijken. Zij dient met de overige overeenkomstsluitende partijen vooraf in overleg te treden en bij haar beslissing en de daaruit voortvloeiende gevolgen rekening te houden met de belangen van de overige overeenkomstsluitende partijen.

Artikel 10

• 1. 

  Er wordt een eenvormig visum ingesteld dat geldig is voor het grondgebied van alle overeenkomstsluitende partijen. Dit visum, waarvan de geldigheidsduur is geregeld in artikel 11, kan voor een periode van ten hoogste drie maanden worden verleend.

• 2. 

  Tot op het tijdstip van invoering van een dergelijk visum zullen de overeenkomstsluitende partijen elkaars nationaal visum erkennen, voorzover de afgifte daarvan geschiedt met inachtneming van de gemeenschappelijke voorwaarden en criteria, welke bij of krachtens de relevante bepalingen van dit hoofdstuk zijn vastgesteld.

• 3. 

  In afwijking van het bepaalde in de leden 1 en 2 behoudt iedere overeenkomstsluitende partij zich het recht voor de geldigheid van het visum territoriaal te beperken met inachtneming van de nadere gemeenschappelijke regels, welke bij of krachtens de relevante bepalingen van dit hoofdstuk zijn vastgesteld.

Artikel 11

• 1. 

  Het ingevolge artikel 10 ingestelde visum kan zijn:

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 laat onverlet dat een overeenkomstsluitende partij in voorkomend geval in de loop van de desbetreffende periode van zes maanden een ander visum verleent waarvan de geldigheid is beperkt tot haar grondgebied.

Artikel 12

• 1. 

  Het ingevolge artikel 10, lid 1, ingestelde eenvormige visum wordt afgegeven door de diplomatieke en consulaire autoriteiten van de overeenkomstsluitende partijen en, in voorkomend geval, door de bij of krachtens het bepaalde in artikel 17 aangewezen autoriteiten van de overeenkomstsluitende partijen.

• 2. 

  De voor afgifte van dit visum bevoegde overeenkomstsluitende partij is in beginsel de overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied het hoofdreisdoel is gelegen. Kan dit doel niet worden bepaald, dan is in beginsel de diplomatieke of consulaire post van de overeenkomstsluitende partij van eerste binnenkomst voor de visumafgifte bevoegd.

• 3. 

  Het Uitvoerend Comité stelt de wijze van toepassing en in het bijzonder de criteria ter bepaling van het hoofdreisdoel vast.

Artikel 13

• 1. 

  Geen enkel visum mag worden aangebracht in een reisdocument waarvan de geldigheidsduur is verstreken.

• 2. 

  De geldigheidsduur van het reisdocument moet langer zijn dan die van het visum, rekening houdend met de gebruikstermijn daarvan. Op grond daarvan moet de vreemdeling naar zijn land van oorsprong kunnen terugkeren of zich naar een derde staat kunnen begeven.

Artikel 14

• 1. 

  Er mag geen visum worden aangebracht in een reisdocument indien dit voor geen der overeenkomstsluitende partijen geldig is. Is het reisdocument slechts voor één of meer overeenkomstsluitende partijen geldig, dan dient de geldigheid van het aan te brengen visum tot deze overeenkomstsluitende partij of partijen te worden beperkt.

• 2. 

  Indien het reisdocument door één of meer overeenkomstsluitende partijen niet als „geldig reisdocument” is erkend, kan het visum worden afgegeven in de vorm van een visumverklaring.

Artikel 15

De visa als bedoeld in artikel 10 mogen in beginsel slechts worden afgegeven, voorzover de vreemdeling aan de in artikel 5, lid 1, onder a), c), d) en e), gestelde voorwaarden voor binnenkomst voldoet.

Artikel 16

Indien een overeenkomstsluitende partij het om één van de in artikel 5, lid 2, genoemde redenen noodzakelijk acht om af te wijken van het in artikel 15 neergelegde beginsel en aan een vreemdeling die niet aan alle in artikel 5, lid 1, genoemde voorwaarden voor binnenkomst voldoet, een visum te verlenen, wordt de geldigheid van dit visum territoriaal beperkt tot het grondgebied van deze partij, die de overige overeenkomstsluitende partijen hiervan in kennis dient te stellen.

Artikel 17

• 1. 

  Het Uitvoerend Comité stelt gemeenschappelijke regels vast voor de behandeling van visumaanvragen, ziet toe op een juiste toepassing van deze regels en past deze aan gewijzigde situaties en omstandigheden aan.

• 2. 

  Het Uitvoerend Comité bepaalt voorts de gevallen waarin de afgifte van een visum afhankelijk is van raadpleging van de centrale autoriteit van de betrokken overeenkomstsluitende partij en, in voorkomend geval, van de raadpleging van de centrale autoriteiten van de overige overeenkomstsluitende partijen.

• 3. 

  Het Uitvoerend Comité neemt daarenboven de nodige beslissingen betreffende onderstaande punten:

Afdeling 2

Visa voor verblijf van langere duur

Artikel 18

De visa voor een verblijf van langer dan drie maanden zijn nationale visa welke door iedere overeenkomstsluitende partij overeenkomstig de eigen wetgeving worden afgegeven. Een dergelijk visum geeft de houder daarvan het recht over het grondgebied van de overige overeenkomstsluitende partijen door te reizen, teneinde zich te begeven naar het grondgebied van de overeenkomstsluitende partij die het visum heeft verleend, tenzij hij niet kan voldoen aan de in artikel 5, lid 1, onder a), d) en e), bedoelde voorwaarden voor binnenkomst, of gesignaleerd staat op de nationale signaleringslijst van de overeenkomstsluitende partij over wier grondgebied hij wenst door te reizen.

HOOFDSTUK 4

VOORWAARDEN VOOR REISVERKEER VAN VREEMDELINGEN

Artikel 19

• 1. 

  Vreemdelingen die houder zijn van een eenvormig visum en die het grondgebied van één der overeenkomstsluitende partijen op regelmatige wijze zijn binnengekomen, mogen zich, zolang het visum geldig is en voorzover zij aan de in artikel 5, lid 1, onder a), c), d) en e), bedoelde voorwaarden voor binnenkomst voldoen, op het grondgebied van alle overeenkomstsluitende partijen vrij verplaatsen.

• 2. 

  Tot op het tijdstip van instelling van het eenvormige visum mogen vreemdelingen die houder zijn van een door één van deze partijen verleend visum en die het grondgebied van één van deze partijen op regelmatige wijze zijn binnengekomen, zolang het visum geldig is en voor ten hoogste drie maanden te rekenen vanaf de datum van de eerste binnenkomst, zich op het grondgebied van alle overeenkomstsluitende partijen vrij verplaatsen, voorzover zij voldoen aan de in artikel 5, lid 1, onder a), c), d) en e), bedoelde voorwaarden voor binnenkomst.

• 3. 

  Het bepaalde in de leden 1 en 2 is niet van toepassing op visa waarvan de geldigheid territoriaal is beperkt overeenkomstig de bepalingen van hoofdstuk 3 van deze titel.

• 4. 

  Het bepaalde in dit artikel geldt onverminderd het bepaalde in artikel 22.

Artikel 20

• 1. 

  Vreemdelingen die niet aan de visumplicht zijn onderworpen, mogen zich voor de duur van ten hoogste drie maanden binnen een periode van zes maanden, gerekend vanaf de datum van eerste binnenkomst, op het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen vrij verplaatsen, voorzover zij voldoen aan de in artikel 5, lid 1, onder a), c), d) en e), bedoelde voorwaarden voor binnenkomst.

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 doet geen afbreuk aan het recht van iedere overeenkomstsluitende partij om in bijzondere omstandigheden of krachtens de bepalingen van een vóór de inwerkingtreding van deze overeenkomst gesloten bilaterale overeenkomst de verblijfstermijn van drie maanden van een vreemdeling op haar grondgebied te verlengen.

• 3. 

  Het bepaalde in dit artikel geldt onverminderd het bepaalde in artikel 22.

Artikel 21

• 1. 

  Vreemdelingen die houder zijn van een geldige, door één der overeenkomstsluitende partijen afgegeven verblijfstitel, mogen zich gedurende een periode van ten hoogste drie maanden op grond van deze titel en van een geldig reisdocument vrij verplaatsen op het grondgebied van de overige overeenkomstsluitende partijen, voorzover zij voldoen aan de in artikel 5, lid 1, onder a), c) en e), bedoelde voorwaarden voor binnenkomst, en niet gesignaleerd staan op de nationale signaleringslijst van de betrokken overeenkomstsluitende partij.

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 is eveneens van toepassing op vreemdelingen die houder zijn van een door één der overeenkomstsluitende partijen afgegeven tijdelijke verblijfsinstemming en van een door die partij afgegeven reisdocument.

• 3. 

  De overeenkomstsluitende partijen doen het Uitvoerend Comité mededeling van de lijst van documenten, welke zij als verblijfstitel of tijdelijke verblijfsinstemming, dan wel als reisdocument in de zin van dit artikel afgeven.

• 4. 

  Het bepaalde in dit artikel geldt onverminderd het bepaalde in artikel 22.

Artikel 22

• 1. 

  Vreemdelingen die op regelmatige wijze op het grondgebied van een overeenkomstsluitende partij zijn binnengereisd, dienen zich onder de door ieder van de overeenkomstsluitende partijen vastgestelde voorwaarden aan te melden bij de bevoegde autoriteiten van de overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied zij binnenkomen. Deze aanmelding kan naar keuze van elke overeenkomstsluitende partij hetzij bij binnenkomst, hetzij binnen drie werkdagen te rekenen vanaf de datum van binnenkomst, in het binnenland geschieden.

• 2. 

  Vreemdelingen die op het grondgebied van één der overeenkomstsluitende partijen verblijven en zich naar het grondgebied van één der overige overeenkomstsluitende partijen begeven, dienen aan de in lid 1 neergelegde verplichting te voldoen.

• 3. 

  Uitzonderingen op het bepaalde in de leden 1 en 2 worden door iedere overeenkomstsluitende partij vastgesteld en ter kennis gebracht van het Uitvoerend Comité.

Artikel 23

• 1. 

  De vreemdeling die niet of niet meer voldoet aan de op het grondgebied van één der overeenkomstsluitende partijen geldende voorwaarden inzake kort verblijf, dient in beginsel het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen onverwijld te verlaten.

• 2. 

  Wanneer een vreemdeling over een geldige verblijfstitel of tijdelijke verblijfsinstemming van een andere overeenkomstsluitende partij beschikt, dient hij zich onverwijld naar het grondgebied van die overeenkomstsluitende partij te begeven.

• 3. 

  Indien het vrijwillige vertrek van de vreemdeling niet plaatsvindt of indien een vermoeden bestaat dat dit vertrek niet zal plaatsvinden of indien het onmiddellijke vertrek van de vreemdeling om redenen van openbare orde of nationale veiligheid geboden is, dient de vreemdeling overeenkomstig de in de nationale wetgeving van die partij neergelegde voorwaarden te worden verwijderd van het grondgebied van de overeenkomstsluitende partij waar hij werd aangehouden. Indien verwijdering ingevolge de wet niet is toegestaan, kan die partij de betrokken vreemdeling verblijf toestaan op haar grondgebied.

• 4. 

  Deze verwijdering kan geschieden naar het land van herkomst van de vreemdeling of naar enig ander land waar diens toelating mogelijk is, in het bijzonder ingevolge de relevante bepalingen van de door de overeenkomstsluitende partijen gesloten terugnameovereenkomsten.

• 5. 

  Het bepaalde in lid 4 doet geen afbreuk aan de nationale bepalingen inzake het asielrecht, de bepalingen van het Verdrag van Genève van 28 juli 1951 betreffende de status van vluchtelingen, zoals gewijzigd bij het Protocol van New York van 31 januari 1967, alsmede het bepaalde in lid 2 van dit artikel en in artikel 33, lid 1, van deze overeenkomst.

Artikel 24

Onder voorbehoud van de door het Uitvoerend Comité te bepalen passende criteria en praktische regelingen, compenseren de overeenkomstsluitende partijen onderling het financiële onevenwicht dat uit de in artikel 23 bedoelde verplichte verwijdering voortvloeit, wanneer deze verwijdering niet op kosten van de vreemdeling kan geschieden.

HOOFDSTUK 5

VERBLIJFSTITELS EN SIGNALERING TER FINE VAN WEIGERING

Artikel 25

• 1. 

  Wanneer een overeenkomstsluitende partij overweegt een verblijfstitel af te geven aan een ter fine van weigering gesignaleerde vreemdeling, treedt zij vooraf in overleg met de signalerende overeenkomstsluitende partij en houdt zij rekening met de belangen van deze partij; de verblijfstitel wordt slechts om ernstige redenen, in het bijzonder uit humanitaire overwegingen of ingevolge internationale verplichtingen, afgegeven.

Wanneer de verblijfstitel wordt afgegeven, gaat de signalerende overeenkomstsluitende partij over tot intrekking van de signalering, doch kan zij de vreemdeling op haar nationale signaleringslijst opnemen.

• 2. 

  Wanneer blijkt dat een vreemdeling die houder is van een door één der overeenkomstsluitende partijen afgegeven geldige verblijfstitel, ter fine van weigering is gesignaleerd, treedt de signalerende overeenkomstsluitende partij in overleg met de overeenkomstsluitende partij die de verblijfstitel heeft afgegeven ten einde na te gaan of er voldoende grond is voor intrekking van de verblijfstitel.

Wanneer de verblijfstitel niet wordt ingetrokken, gaat de signalerende overeenkomstsluitende partij over tot intrekking van de signalering, doch kan zij de vreemdeling op haar nationale signaleringslijst opnemen.

HOOFDSTUK 6

BEGELEIDENDE MAATREGELEN

Artikel 26

• 1. 

  Onverminderd de verplichtingen ingevolge het Verdrag van Genève van 28 juli 1951 betreffende de status van vluchtelingen, zoals gewijzigd bij het Protocol van New York van 31 januari 1967, verbinden de overeenkomstsluitende partijen zich ertoe in hun nationale wetgeving onderstaande regelingen op te nemen:

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe, onverminderd de verplichtingen ingevolge het Verdrag van Genève van 28 juli 1951 betreffende de status van vluchtelingen, zoals gewijzigd bij het Protocol van New York van 31 januari 1967, in overeenstemming met hun grondwettelijk recht, ten aanzien van vervoerders die vreemdelingen uit derde staten door de lucht of over zee naar hun grondgebied vervoeren, zonder dat dezen in het bezit zijn van de vereiste reisdocumenten, sancties in te voeren.

• 3. 

  Het bepaalde in lid 1, onder b), en in lid 2 is van toepassing op de vervoerders die internationaal vervoer van groepen van personen per autobus verrichten, met uitzondering van het grensverkeer.

Artikel 27

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe te voorzien in passende sancties jegens eenieder die een vreemdeling uit winstbejag helpt of poogt te helpen het grondgebied van één der overeenkomstsluitende partijen binnen te komen of aldaar te verblijven, zulks in strijd met de wetgeving van deze partij betreffende de binnenkomst en het verblijf van vreemdelingen.

• 2. 

  Krijgt een overeenkomstsluitende partij kennis van feiten als bedoeld in lid 1 waardoor het recht van een andere overeenkomstsluitende partij wordt geschonden, dan informeert zij laatstgenoemde partij daarover.

• 3. 

  De overeenkomstsluitende partij die om reden van een schending van haar recht een andere overeenkomstsluitende partij verzoekt feiten als bedoeld in lid 1 te vervolgen, dient door middel van een officiële aangifte of door een verklaring van de bevoegde autoriteiten te verklaren welke wettelijke bepalingen werden overtreden.

HOOFDSTUK 7

VERANTWOORDELIJKHEID VOOR DE BEHANDELING VAN ASIELVERZOEKEN

Artikel 28

De overeenkomstsluitende partijen bevestigen opnieuw hun verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Genève van 28 juli 1951 betreffende de status van vluchtelingen, zoals gewijzigd bij het Protocol van New York van 31 januari 1967, zonder enige geografische beperking van het toepassingsgebied van deze akten, en hun verbintenis om met de diensten van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor vluchtelingen samen te werken voor de toepassing van deze akten.

Artikel 29

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe elk door een vreemdeling op het grondgebied van één der overeenkomstsluitende partijen ingediend asielverzoek te behandelen.

• 2. 

  Deze verplichting leidt er niet toe dat in alle gevallen die overeenkomstsluitende partij de asielzoeker de binnenkomst of het verblijf op haar grondgebied moet toestaan.

Iedere overeenkomstsluitende partij behoudt het recht om asielzoekers, op grond van haar nationaal recht en met inachtneming van haar internationale verplichtingen, de toegang te weigeren of hen te verwijderen naar een derde staat.

• 3. 

  Voor de behandeling van een asielverzoek is uitsluitend één overeenkomstsluitende partij verantwoordelijk, ongeacht de overeenkomstsluitende partij tot wie de vreemdeling zijn asielverzoek richt. De verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij wordt op grond van de in artikel 30 neergelegde criteria bepaald.

• 4. 

  Onverminderd het bepaalde in lid 3 blijft iedere overeenkomstsluitende partij bevoegd om ingeval van bijzondere redenen, in het bijzonder die ontleend aan het nationale recht, een asielverzoek te behandelen, zelfs wanneer de verantwoordelijkheid, in de zin van deze overeenkomst, op een andere overeenkomstsluitende partij rust.

Artikel 30

• 1. 

  De voor de behandeling van een asielverzoek verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij wordt als volgt vastgesteld:

• 2. 

  Wanneer een overeenkomstsluitende partij een asielverzoek op grond van artikel 29, lid 4, in behandeling heeft genomen, is de krachtens het bepaalde in lid 1 verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij van haar verplichting ontheven.

• 3. 

  Wanneer de verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij niet op grond van de in de leden 1 en 2 genoemde criteria kan worden bepaald, is de overeenkomstsluitende partij bij wie het asielverzoek werd ingediend, verantwoordelijk.

Artikel 31

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen streven ernaar zo spoedig mogelijk vast te stellen wie van hen verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek.

• 2. 

  Wordt een asielverzoek gericht aan een overeenkomstsluitende partij die op grond van artikel 30 niet verantwoordelijk is voor de behandeling daarvan, dan kan die overeenkomstsluitende partij, wanneer de vreemdeling zich op haar grondgebied bevindt, de verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij verzoeken de asielzoeker, ter behandeling van diens asielverzoek, over te nemen.

• 3. 

  De verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij is verplicht de in lid 2 bedoelde asielzoeker over te nemen, indien het verzoek is gedaan binnen een termijn van zes maanden, te rekenen vanaf de datum van indiening van het asielverzoek. Indien het verzoek niet binnen deze termijn is ingediend, is de overeenkomstsluitende partij bij welke het asielverzoek is ingediend, verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek.

Artikel 32

De voor de behandeling van een asielverzoek verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij behandelt dit overeenkomstig haar nationale recht.

Artikel 33

• 1. 

  Wanneer de asielzoeker zich gedurende de asielprocedure op onregelmatige wijze op het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij bevindt, is de verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij verplicht hem terug te nemen.

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 is niet van toepassing wanneer de andere overeenkomstsluitende partij de asielzoeker een verblijfstitel met een geldigheidsduur van één jaar of meer heeft verleend. In dit geval gaat de verantwoordelijkheid voor de behandeling van het asielverzoek op de andere overeenkomstsluitende partij over.

Artikel 34

• 1. 

  De verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij is verplicht tot terugneming van de vreemdeling wiens asielverzoek definitief is afgewezen en die zich naar het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij heeft begeven zonder tot verblijf aldaar gemachtigd te zijn.

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 vindt geen toepassing wanneer de verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij de vreemdeling uit het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen had verwijderd.

Artikel 35

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partij die een vreemdeling de vluchtelingenstatus heeft verleend en hem verblijf heeft toegestaan, dient de verantwoordelijkheid voor de behandeling van een asielverzoek van een lid van diens gezin te dragen, voorzover betrokkenen daarmee instemmen.

• 2. 

  Het in lid 1 bedoelde gezinslid is de echtgenoot van de vluchteling, het ongehuwde kind van de vluchteling beneden de achttien jaar of, indien de vluchteling een ongehuwd kind beneden de achttien jaar is, diens vader of moeder.

Artikel 36

Iedere voor de behandeling van het asielverzoek verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij kan in geval van redenen van humanitaire aard, met name op grond van familiebanden of op culturele gronden, een andere overeenkomstsluitende partij verzoeken de verantwoordelijkheid over te nemen, voorzover betrokkene zulks wenst. De aangezochte overeenkomstsluitende partij beoordeelt of aan dat verzoek gevolg kan worden gegeven.

Artikel 37

• 1. 

  De bevoegde autoriteiten van de overeenkomstsluitende partijen lichten elkaar wederzijds zo spoedig mogelijk in omtrent:

• 2. 

  Met het oog op een gemeenschappelijke beoordeling werken de overeenkomstsluitende partijen bovendien nauw samen ten aanzien van het inwinnen van informatie omtrent de situatie in het land van herkomst van de asielzoekers.

• 3. 

  Aanwijzingen van een overeenkomstsluitende partij om vertrouwelijke behandeling van de door haar verstrekte informatie dienen door de overige overeenkomstsluitende partijen te worden opgevolgd.

Artikel 38

• 1. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij verstrekt iedere andere overeenkomstsluitende partij desgevraagd beschikbare gegevens betreffende de individuele asielzoeker welke noodzakelijk zijn voor:

• 2. 

  Deze gegevens hebben uitsluitend betrekking op:

• 3. 

  Bovendien kan een overeenkomstsluitende partij een andere overeenkomstsluitende partij verzoeken haar mededeling te doen van de door de asielzoeker opgegeven redenen ter staving van zijn verzoek en, in voorkomend geval, de redenen van de jegens hem genomen beslissing. De aangezochte overeenkomstsluitende partij beoordeelt of zij aan het tot haar gerichte verzoek gevolg kan geven. In ieder geval is voor het verstrekken van deze gegevens de toestemming van de asielzoeker vereist.

• 4. 

  De gegevensverstrekking vindt plaats op verzoek van een overeenkomstsluitende partij en mag slechts geschieden tussen de autoriteiten, wier aanwijzing door iedere overeenkomstsluitende partij ter kennis van het Uitvoerend Comité wordt gebracht.

• 5. 

  De verstrekte gegevens mogen slechts worden gebruikt voor de doeleinden als bedoeld in lid 1. Deze gegevens worden uitsluitend verstrekt aan de instanties en gerechtelijke autoriteiten die belast zijn met:

• 6. 

  De overeenkomstsluitende partij die de gegevens verstrekt, ziet erop toe dat deze juist en actueel zijn.

Wanneer blijkt dat deze overeenkomstsluitende partij gegevens heeft verstrekt die onjuist zijn of niet hadden mogen worden verstrekt, wordt dit de ontvangende overeenkomstsluitende partijen onverwijld medegedeeld. Zij zijn verplicht deze gegevens te verbeteren of te vernietigen.

• 7. 

  Een asielzoeker heeft het recht desgevraagd kennis te nemen van de op hem betrekking hebbende verstrekte gegevens, zolang deze beschikbaar zijn.

Indien hij vaststelt dat deze gegevens onjuist zijn of niet hadden mogen worden verstrekt, heeft hij het recht de verbetering of vernietiging daarvan te verlangen. Dit recht wordt uitgeoefend onder de voorwaarden als bedoeld in lid 6.

• 8. 

  In iedere overeenkomstsluitende partij wordt van de verstrekking en ontvangst van de verstrekte gegevens aantekening gehouden.

• 9. 

  De verstrekte gegevens worden niet langer bewaard dan noodzakelijk is voor de doeleinden waartoe de verstrekking heeft plaatsgevonden. De noodzaak tot bewaren van de verstrekte gegevens dient door de desbetreffende overeenkomstsluitende partij op het daartoe geschikte tijdstip te worden getoetst.

• 10. 

  Voor de verstrekte gegevens geldt ten minste dezelfde bescherming als die waarin het recht van de ontvangende overeenkomstsluitende partij voor soortgelijke gegevens voorziet.

• 11. 

  Wanneer de gegevens niet in een geautomatiseerde registratie, doch anderszins worden verwerkt, treffen de overeenkomstsluitende partijen passende maatregelen, opdat de naleving van dit artikel door middel van een doeltreffend toezicht wordt gewaarborgd. Wanneer een overeenkomstsluitende partij een controleautoriteit als bedoeld in lid 12 heeft, kan zij deze met dit toezicht belasten.

• 12. 

  Wanneer één of meer overeenkomstsluitende partijen de verwerking van alle of van een gedeelte van de in de leden 2 en 3 bedoelde gegevens willen automatiseren, is dit slechts toegestaan indien de betrokken overeenkomstsluitende partijen wettelijke bepalingen betreffende deze verwerking hebben aangenomen waardoor uitvoering wordt gegeven aan de beginselen van het Verdrag van de Raad van Europa van 28 januari 1981 tot bescherming van het individu in verband met de geautomatiseerde registratie van persoonsgegevens en zij een passende controleautoriteit hebben aangewezen die belast is met de onafhankelijke controle op de verwerking en het gebruik van de op grond van deze overeenkomst verstrekte gegevens.

TITEL III

POLITIE EN VEILIGHEID

HOOFDSTUK 1

POLITIËLE SAMENWERKING

Artikel 39

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe dat hun politiediensten elkaar, met inachtneming van het nationale recht binnen de grenzen van hun bevoegdheden, wederzijds bijstand verlenen ten behoeve van de voorkoming en opsporing van strafbare feiten, voorzover het doen of behandelen van een verzoek naar nationaal recht niet aan de justitiële autoriteiten is voorbehouden en voor het inwilligen van het verzoek door de aangezochte overeenkomstsluitende partij geen dwangmiddelen behoeven te worden toegepast. Wanneer de aangezochte politieautoriteiten tot de afdoening van een verzoek niet bevoegd zijn, zenden zij dit aan de bevoegde autoriteiten door.

• 2. 

  Schriftelijke informatie die krachtens het bepaalde in lid 1 door de aangezochte overeenkomstsluitende partij wordt verstrekt, kan door de verzoekende overeenkomstsluitende partij slechts met toestemming van de bevoegde justitiële autoriteiten van de aangezochte overeenkomstsluitende partij als bewijsmiddel voor het ten laste gelegde feit worden aangewend.

• 3. 

  De in lid 1 bedoelde verzoeken om bijstand en reacties daarop kunnen tussen de door de onderscheiden overeenkomstsluitende partijen met de internationale politiesamenwerking belaste centrale autoriteiten worden uitgewisseld. In gevallen waarin het verzoek langs bovengenoemde weg niet tijdig kan worden gedaan, kunnen verzoeken door de politieautoriteiten van de verzoekende overeenkomstsluitende partij rechtstreeks aan de bevoegde politieautoriteiten van de aangezochte overeenkomstsluitende partij worden toegezonden en door deze rechtstreeks worden beantwoord. In deze gevallen stelt de verzoekende politieautoriteit zo spoedig mogelijk de in de aangezochte overeenkomstsluitende partij met de internationale politiesamenwerking belaste autoriteit van haar rechtstreekse verzoek in kennis.

• 4. 

  De samenwerking in grensgebieden kan nader worden geregeld in afspraken tussen de bevoegde ministers van de overeenkomstsluitende partijen.

• 5. 

  De bepalingen van dit artikel doen geen afbreuk aan verdergaande, bestaande en toekomstige bilaterale akkoorden tussen aan elkaar grenzende overeenkomstsluitende partijen. De overeenkomstsluitende partijen doen elkaar mededeling van deze akkoorden.

Artikel 40

• 1. 

  Ambtenaren van een overeenkomstsluitende partij die, in het kader van een opsporingsonderzoek, in hun eigen land een persoon observeren te wiens aanzien er een redelijk vermoeden bestaat dat hij is betrokken bij het plegen van een strafbaar feit dat tot uitlevering aanleiding kan geven, zijn bevoegd deze observatie op het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij voort te zetten, wanneer laatstgenoemde partij daartoe toestemming heeft gegeven op basis van een van te voren ingediend rechtshulpverzoek. De toestemming kan onder bijzondere voorwaarden worden verleend.

Desgevraagd dient de observatie te worden overgedragen aan de ambtenaren van de overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied de observatie plaatsvindt.

Het rechtshulpverzoek als bedoeld in de eerste alinea dient te worden gericht aan de door elk der overeenkomstsluitende partijen daartoe aangewezen autoriteit, die bevoegd is op het verzoek te beslissen of dit door te zenden.

• 2. 

  Wanneer wegens het bijzonder spoedeisende karakter van het optreden geen voorafgaande toestemming van de andere overeenkomstsluitende partij kan worden gevraagd, mogen de ambtenaren de observatie van een persoon te wiens aanzien er een redelijk vermoeden bestaat dat hij bij het plegen van een in lid 7 genoemd strafbaar feit is betrokken, onder de navolgende voorwaarden tot over het grondgebied van die partij voortzetten:

De observatie dient te worden afgebroken zodra de overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied de observatie plaatsvindt, na ontvangst van de hierboven onder a) bedoelde kennisgeving of het onder b) bedoelde verzoek zulks te verstaan geeft, of indien de toestemming vijf uren na de grensoverschrijding nog niet is verleend.

• 3. 

  De observatie als bedoeld in de leden 1 en 2 mag slechts onder de volgende algemene voorwaarden worden uitgeoefend:

• 4. 

  De in de leden 1 en 2 bedoelde ambtenaren zijn:

—   voor het Koninkrijk België: de leden van de Gerechtelijke Politie bij de parketten, de Rijkswacht en de Gemeentepolitie, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in lid 6 voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren;

—   voor de Bondsrepubliek Duitsland: de ambtenaren van de „Polizeien des Bundes und der Länder”, alsmede, voor het illegale verkeer van verdovende middelen en de illegale handel in wapens, de ambtenaren van de „Zollfahndungsdienst” als hulpambtenaren van het Openbaar ministerie;

—   voor de Franse Republiek: de ambtenaren en hulpambtenaren van de gerechtelijke afdelingen van de „Police nationale” en van de „Gendarmerie nationale”, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in lid 6, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren;

—   voor het Groothertogdom Luxemburg: de ambtenaren „Police” en van de „Gendarmerie”, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in lid 6, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren;

—   voor het Koninkrijk der Nederlanden: de ambtenaren van de Rijkspolitie en de Gemeentepolitie, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in lid 6 voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande het illegale verkeer in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de ambtenaren van de fiscale inlichtingen- en opsporingsdienst bevoegd inzake de invoerrechten en de accijnzen.

• 5. 

  De in de leden 1 en 2 bedoelde autoriteit is:

—   voor het Koninkrijk België: het Commissariaat-generaal van de Gerechtelijke Politie;

—   voor de Bondsrepubliek Duitsland: het „Bundeskriminalamt”;

—   voor de Franse Republiek: de „Direction centrale de la Police judiciaire”;

—   voor het Groothertogdom Luxemburg: de „Procureur général d'Etat”;

—   voor het Koninkrijk der Nederlanden: de Landelijk Officier van Justitie voor grensoverschrijdende observatie.

• 6. 

  De overeenkomstsluitende partijen kunnen bilateraal het toepassingsbereik van het bepaalde in dit artikel uitbreiden en nadere regelingen ter uitvoering daarvan treffen.

• 7. 

  Observatie als bedoeld in lid 2 is slechts toegestaan wanneer één der onderstaande strafbare feiten daaraan ten grondslag ligt:

Artikel 41

• 1. 

  Ambtenaren van een overeenkomstsluitende partij die in hun eigen land een persoon achtervolgen die op heterdaad is betrapt bij het plegen van of deelneming aan één der in lid 4 genoemde strafbare feiten, zijn bevoegd de achtervolging op het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij zonder voorafgaande toestemming van laatstgenoemde partij voort te zetten, wanneer de bevoegde autoriteiten van de andere overeenkomstsluitende partij wegens het spoedeisende karakter van het optreden niet vooraf door middel van één der in artikel 44 bedoelde communicatiemiddelen kunnen worden gewaarschuwd of deze niet tijdig ter plaatse kunnen zijn om de achtervolging over te nemen.

Hetzelfde geldt wanneer de achtervolgde persoon zich in voorlopige hechtenis bevond of een gevangenisstraf onderging en zich door ontvluchting aan de verdere tenuitvoerlegging daarvan heeft onttrokken.

De achtervolgende ambtenaren treden uiterlijk bij grensoverschrijding in contact met de bevoegde autoriteiten van de overeenkomstsluitende partij wier grondgebied zij hebben betreden. De achtervolging dient te worden afgebroken zodra de overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied de achtervolging wordt voortgezet, zulks te verstaan geeft. De plaatselijk bevoegde autoriteiten houden op verzoek van de achtervolgende ambtenaren de achtervolgde persoon staande om zijn identiteit vast te stellen of zijn aanhouding te bewerkstelligen.

• 2. 

  Het achtervolgingsrecht wordt uitgeoefend volgens één van onderstaande vormen neergelegd in een verklaring als bedoeld in lid 9:

• 3. 

  Het achtervolgingsrecht als bedoeld in de leden 1 en 2 wordt uitgeoefend volgens één van onderstaande vormen neergelegd in een verklaring als bedoeld in lid 9:

• 4. 

  In een verklaring als bedoeld in lid 9 duiden de overeenkomstsluitende partijen volgens één van onderstaande vormen de in lid 1 bedoelde strafbare feiten aan als:

• 5. 

  Het achtervolgingsrecht mag alleen worden uitgeoefend onder de volgende algemene voorwaarden:

• 6. 

  Een persoon die na een optreden als bedoeld in lid 2 werd aangehouden, kan ongeacht zijn nationaliteit door de plaatselijk bevoegde autoriteiten voor verhoor worden opgehouden. De terzake geldende regels van nationaal recht zijn van overeenkomstige toepassing.

Indien deze persoon niet de nationaliteit heeft van de overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied hij is aangehouden, wordt hij uiterlijk zes uren na zijn aanhouding — de uren tussen middernacht en negen uur niet meegeteld — in vrijheid gesteld, tenzij de plaatselijk bevoegde autoriteiten voordien een verzoek tot voorlopige aanhouding ter fine van uitlevering hebben ontvangen, in ongeacht welke vorm.

• 7. 

  De in de leden 1 tot en met 6 genoemde ambtenaren zijn:

—   voor het Koninkrijk België: de leden van de Gerechtelijke Politie bij de parketten, de Rijkswacht en de Gemeentepolitie, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in lid 10 voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren;

—   voor de Bondsrepubliek Duitsland: de ambtenaren van de „Polizeien des Bundes und der Länder”, alsmede, voor het illegale verkeer van verdovende middelen en de illegale handel in wapens, de ambtenaren van de „Zollfahndungsdienst” als hulpambtenaren van het Openbaar ministerie;

—   voor de Franse Republiek: de ambtenaren en hulpambtenaren van de gerechtelijke afdelingen van de „Police nationale” en van de „Gendarmerie nationale”, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in lid 10 voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren;

—   voor het Groothertogdom Luxemburg: de ambtenaren van de „Police” en van de „Gendarmerie”, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in lid 10, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren;

—   voor het Koninkrijk der Nederlanden: de ambtenaren van Rijkspolitie en van Gemeentepolitie, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in lid 10 voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande het illegale verkeer in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de ambtenaren van de fiscale inlichtingen- en opsporingsdienst bevoegd inzake de invoerrechten en de accijnzen.

• 8. 

  Voor de betrokken overeenkomstsluitende partijen blijft artikel 37 van het Benelux-verdrag van 27 juni 1962 aangaande de uitlevering en de rechtshulp in strafzaken, zoals gewijzigd bij het Protocol van 11 mei 1974, onverlet.

• 9. 

  Elk der overeenkomstsluitende partijen legt bij ondertekening van deze overeenkomst een verklaring af waarin zij aan de hand van het bepaalde in de leden 2, 3 en 4 aangeeft, hoe aan uitoefening van het achtervolgingsrecht op haar grondgebied door elk der aangrenzende overeenkomstsluitende partijen toepassing dient te worden gegeven.

Elk der overeenkomstsluitende partijen kan haar verklaring op ieder tijdstip door een andere vervangen, mits de latere verklaring de strekking van de eerdere niet inperkt.

Het afleggen van verklaringen als bovenbedoeld geschiedt na overleg met elk der betrokken overeenkomstsluitende partijen in een streven naar gelijkwaardigheid van aan beide zijden van de binnengrenzen geldende regimes.

• 10. 

  De overeenkomstsluitende partijen kunnen bilateraal het toepassingsbereik van het bepaalde in lid 1 uitbreiden en nadere regelingen ter uitvoering van dit artikel treffen.

Artikel 42

Tijdens een optreden als bedoeld in de artikelen 40 en 41 worden de ambtenaren die op het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij een taak vervullen, met ambtenaren van die overeenkomstsluitende partij gelijkgesteld, voor wat betreft de strafbare feiten die tegen of door hen mochten worden begaan.

Artikel 43

• 1. 

  Wanneer ambtenaren van een overeenkomstsluitende partij overeenkomstig de artikelen 40 en 41 van deze overeenkomst op het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij optreden, is de eerstgenoemde partij overeenkomstig het recht van de laatstgenoemde partij aansprakelijk voor de schade die zij aldaar tijdens hun optreden veroorzaken.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied de schade als bedoeld in lid 1 wordt veroorzaakt, neemt op zich deze schade te vergoeden op de wijze waarop zij daartoe gehouden zou zijn, indien de schade door haar eigen ambtenaren zou zijn toegebracht.

• 3. 

  De overeenkomstsluitende partij wier ambtenaren op het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij enige schade hebben veroorzaakt, betaalt laatstgenoemde partij het volledige bedrag terug dat deze aan de slachtoffers of hun rechthebbenden heeft uitgekeerd.

• 4. 

  Onder voorbehoud van de uitoefening van haar rechten tegenover derden en met uitzondering van het bepaalde in lid 3 ziet elk der overeenkomstsluitende partijen, in het geval als bedoeld in lid 1 ervan af het bedrag van de door haar geleden schade op een andere overeenkomstsluitende partij te verhalen.

Artikel 44

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen brengen, met inachtneming van de desbetreffende internationale overeenkomsten en rekening houdende met de plaatselijke omstandigheden en de technische mogelijkheden, in het bijzonder in de grensgebieden, rechtstreekse telefoon-, radio-, telex- en andere verbindingen tot stand teneinde de politie- en douanesamenwerking te vergemakkelijken, in het bijzonder met het oog op het tijdig doorgeleiden van informatie ter zake van de grensoverschrijdende observatie en achtervolging.

• 2. 

  Afgezien van de bovenstaande, op korte termijn te treffen maatregelen zullen zij met name de volgende mogelijkheden onderzoeken:

Artikel 45

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe de nodige maatregelen te nemen om te verzekeren dat:

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 is van overeenkomstige toepassing ten aanzien van personen die overnachten op plaatsen die beroeps- of bedrijfsmatig ter beschikking worden gesteld, in het bijzonder in tenten, in caravans en op schepen.

Artikel 46

• 1. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij kan met inachtneming van haar nationale recht in individuele gevallen, zonder een daartoe strekkend verzoek, de betrokken overeenkomstsluitende partij informatie mededelen die voor de ontvangende overeenkomstsluitende partij ter verlening van bijstand bij de bestrijding van toekomstige strafbare feiten, ter voorkoming van strafbare feiten of ter afwending van gevaar voor de openbare orde en veiligheid van belang kunnen zijn.

• 2. 

  Onverminderd de samenwerking in de grensgebieden als bedoeld in artikel 39, lid 4, geschiedt de informatie-uitwisseling door de tussenkomst van een aan te wijzen centrale instantie. In bijzonder spoedeisende gevallen kan, onder voorbehoud van afwijkende bepalingen van het nationale recht, de informatie-uitwisseling in de zin van dit artikel rechtstreeks tussen de betrokken politiediensten geschieden. De centrale instantie wordt zo spoedig mogelijk hiervan in kennis gesteld.

Artikel 47

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen kunnen bilateraal tot afspraken komen omtrent detachering voor bepaalde of onbepaalde duur van contactambtenaren van de ene overeenkomstsluitende partij bij politiediensten van de andere overeenkomstsluitende partij.

• 2. 

  Detachering voor bepaalde of onbepaalde duur van contactambtenaren heeft ten doel de samenwerking tussen de overeenkomstsluitende partijen te bevorderen en te bespoedigen, in het bijzonder door het verlenen van bijstand:

• 3. 

  De contactambtenaren hebben een adviserende en assisterende taak. Zij zijn niet bevoegd tot het zelfstandig uitvoeren van politiële maatregelen. Zij verstrekken inlichtingen en voeren hun opdrachten uit in het kader van de instructies die aan hen zijn gegeven door de overeenkomstsluitende partij waarvandaan zij afkomstig zijn en door de overeenkomstsluitende partij waar zij zijn gedetacheerd. Zij rapporteren regelmatig aan het hoofd van de politiedienst waarbij zij zijn gedetacheerd.

• 4. 

  De overeenkomstsluitende partijen kunnen bilateraal of multilateraal overeenkomen dat de in derde staten gedetacheerde contactambtenaren van een overeenkomstsluitende partij tevens de belangen behartigen van één of meer andere overeenkomstsluitende partijen. Ingevolge dergelijke afspraken verstrekken de in derde staten gedetacheerde contactambtenaren desgevraagd of uit eigen beweging gegevens aan de andere overeenkomstsluitende partijen en vervullen zij, binnen de grenzen van hun bevoegdheden, opdrachten ten behoeve van deze partijen.

De overeenkomstsluitende partijen informeren elkaar omtrent hun voornemens tot detachering van contactambtenaren in derde staten.

HOOFDSTUK 2

WEDERZIJDSE RECHTSHULP IN STRAFZAKEN

Artikel 48

• 1. 

  De bepalingen van dit hoofdstuk strekken ter aanvulling en vergemakkelijking van de toepassing van het Europees Verdrag van 20 april 1959 aangaande de wederzijdse rechtshulp in strafzaken, onderscheidenlijk — in de relaties tussen de overeenkomstsluitende partijen die behoren tot de Benelux Economische Unie — hoofdstuk II van het Benelux-verdrag van 27 juni 1962 aangaande de uitlevering en de rechtshulp in strafzaken, zoals gewijzigd bij het Protocol van 11 mei 1974.

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 doet niet af aan de toepasselijkheid van verdergaande bepalingen van bestaande bilaterale verdragen, van kracht tussen de overeenkomstsluitende partijen.

Artikel 49

Wederzijdse rechtshulp wordt ook verleend ten behoeve van:

Artikel 50

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe, overeenkomstig de in artikel 48 genoemde verdragen, elkaar wederzijds rechtshulp te verlenen bij overtredingen van wettelijke en bestuursrechtelijke voorschriften betreffende de accijnzen, de belasting over de toegevoegde waarde en de douane. Als douanevoorschriften geldt het bepaalde in artikel 2 van de overeenkomst van 7 september 1967 tussen België, de Bondsrepubliek Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Nederland inzake de wederzijdse bijstand tussen de onderscheiden douaneadministraties, alsmede het bepaalde in artikel 2 van Verordening (EEG) nr. 1468/81 van de Raad van 19 mei 1981.

• 2. 

  Verzoeken om rechtshulp in wegens ontduiking van accijnzen ingestelde procedures kunnen niet worden afgewezen op grond van het feit, dat in de aangezochte overeenkomstsluitende partij geen accijnzen op de in het rechtshulpverzoek genoemde goederen worden geheven.

• 3. 

  De verzoekende overeenkomstsluitende partij mag de van de aangezochte overeenkomstsluitende partij verkregen informatie of bewijsmiddelen slechts ten behoeve van andere dan in de rogatoire commissie vermelde onderzoeken, strafvervolging of procedures mededelen of gebruiken, voorzover de aangezochte overeenkomstsluitende partij daartoe voorafgaande toestemming heeft gegeven.

• 4. 

  Rechtshulp als bedoeld in dit artikel kan worden geweigerd wanneer het vermoedelijke verminderde of ontdoken bedrag een lagere waarde vertegenwoordigt dan 25 000 ECU, of de vermoedelijke waarde van de op onregelmatige wijze in- of uitgevoerde goederen minder bedraagt dan 100 000 ECU, tenzij de feiten wegens hun aard of de persoon van de dader door de verzoekende overeenkomstsluitende partij als zeer ernstig wordt beschouwd.

• 5. 

  Het bepaalde in dit artikel is eveneens van toepassing wanneer de gevraagde rechtshulp betrekking heeft op feiten die met een administratieve boete („Ordnungswidrigkeiten”) worden bedreigd, en het verzoek door een justitiële autoriteit wordt gedaan.

Artikel 51

De overeenkomstsluitende partijen onderwerpen de inwilligbaarheid van rogatoire commissies strekkende tot huiszoeking en inbeslagneming niet aan verdergaande voorwaarden dan dat:

Artikel 52

• 1. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij kan personen die zich op het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij bevinden, gerechtelijke stukken rechtstreeks over de post toezenden. De overeenkomstsluitende partijen doen het Uitvoerend Comité mededeling van de lijst van gerechtelijke stukken die aldus kunnen worden verzonden.

• 2. 

  Wanneer aannemelijk is dat de geadresseerde niet de taal beheerst waarin het desbetreffende stuk is gesteld, dient dit — althans de essentie daarvan — te worden vertaald in de taal of één der talen van de overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied de geadresseerde verblijft. Indien de toezendende autoriteit weet dat de geadresseerde slechts een andere taal machtig is, dient het stuk — althans de essentie daarvan — te worden vertaald in die andere taal.

• 3. 

  De getuige of deskundige die geen gevolg heeft gegeven aan een over de post betekende dagvaarding of oproeping, kan aan geen enkele sanctie of dwangmaatregel worden onderworpen, zelfs niet indien in de dagvaarding of oproeping een verplichting om te verschijnen is vermeld, tenzij de betrokkene zich daarna uit vrije wil op het grondgebied van de verzoekende overeenkomstsluitende partij begeeft en hij daar op wettige wijze opnieuw wordt gedagvaard of opgeroepen. Onverminderd het bepaalde in artikel 34 van het Benelux-verdrag van 27 juni 1962 aangaande de uitlevering en de rechtshulp in strafzaken, zoals gewijzigd bij het Protocol van 11 mei 1974, ziet de toezendende autoriteit erop toe dat in de over de post verzonden dagvaardingen of oproepingen geen verplichting om te verschijnen is vermeld.

• 4. 

  Wanneer aan het rechtshulpverzoek een feit ten grondslag ligt dat zowel naar het recht van de aangezochte overeenkomstsluitende partij als naar het recht van de verzoekende overeenkomstsluitende partij als een vergrijp tegen voorschriften betreffende de orde door de bestuurlijke autoriteiten wordt bestraft, mits van hun beslissingen beroep openstaat op een ook in strafzaken bevoegde rechter, dient bij toezending van gerechtelijke stukken in beginsel overeenkomstig het bepaalde in lid 1 te worden gehandeld.

• 5. 

  Onverminderd het bepaalde in lid 1 kan toezending van gerechtelijke stukken door bemiddeling van de justitiële autoriteiten van de aangezochte overeenkomstsluitende partij plaatsvinden, wanneer het adres van de persoon voor wie het bestemd is, onbekend is of de verzoekende overeenkomstsluitende partij een betekening in persoon verlangt.

Artikel 53

• 1. 

  Verzoeken om rechtshulp kunnen rechtstreeks tussen de rechterlijke autoriteiten worden gedaan en beantwoord.

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 sluit niet uit dat verzoeken tussen de ministeries van Justitie dan wel door tussenkomst van de nationale centrale bureaus van de Internationale Politieorganisatie (Interpol) worden gedaan en beantwoord.

• 3. 

  Verzoeken om tijdelijke overbrenging of doortocht van personen die zich in voorlopige hechtenis bevinden of een vrijheidsstraf ondergaan, dan wel onderworpen zijn aan een tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel, alsmede de periodieke of incidentele uitwisseling van gegevens uit de justitiële documentatie, behoeven de tussenkomst van de ministeries van Justitie.

• 4. 

  Voor de Bondsrepubliek Duitsland wordt overeenkomstig het Europees Verdrag van 20 april 1959 aangaande de wederzijdse rechtshulp in strafzaken onder ministerie van Justitie de bondsminister van Justitie en de ministers of senatoren van Justitie van de deelstaten verstaan.

• 5. 

  Aangiften tot het uitlokken van strafvervolging overeenkomstig het bepaalde in artikel 21 van het Europees Verdrag van 20 april 1959 aangaande de wederzijdse rechtshulp in strafzaken, onderscheidenlijk het bepaalde in artikel 42 van het Benelux-verdrag van 27 juni 1962 aangaande de uitlevering en de rechtshulp in strafzaken, zoals gewijzigd bij het Protocol van 11 mei 1974, wegens overtredingen van de rijtijdenwetgeving kunnen door de justitiële autoriteiten van de verzoekende overeenkomstsluitende partij rechtstreeks tot de justitiële autoriteiten van de aangezochte overeenkomstsluitende partij worden gericht.

HOOFDSTUK 3

TOEPASSING VAN HET BEGINSEL NE BIS IN IDEM

Artikel 54

Een persoon die bij onherroepelijk vonnis door een overeenkomstsluitende partij is berecht, kan door een andere overeenkomstsluitende partij niet worden vervolgd ter zake van dezelfde feiten, op voorwaarde dat ingeval een straf of maatregel is opgelegd, deze reeds is ondergaan of daadwerkelijk ten uitvoer wordt gelegd, dan wel op grond van de wetten van de veroordelende overeenkomstsluitende partij niet meer ten uitvoer gelegd kan worden.

Artikel 55

• 1. 

  Een overeenkomstsluitende partij kan op het tijdstip van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van deze overeenkomst verklaren dat zij in één of meer van de volgende gevallen niet door artikel 54 is gebonden:

• 2. 

  Een overeenkomstsluitende partij die een dergelijke verklaring aflegt met betrekking tot één van de in lid 1, onder b), genoemde uitzonderingen, dient de soort van inbreuken aan te geven waarop dergelijke uitzonderingen van toepassing kunnen zijn.

• 3. 

  Een overeenkomstsluitende partij kan te allen tijde een dergelijke verklaring met betrekking tot één of meer van de in lid 1 genoemde uitzonderingen intrekken.

• 4. 

  Uitzonderingen ten aanzien waarvan een verklaring uit hoofde van lid 1 is afgelegd, zijn niet van toepassing wanneer de betrokken overeenkomstsluitende partij ter zake van dezelfde feiten de andere overeenkomstsluitende partij om vervolging heeft verzocht of heeft ingestemd met de uitlevering van de betrokken persoon.

Artikel 56

Indien door een overeenkomstsluitende partij een nieuwe vervolging wordt ingesteld tegen een persoon die ter zake van dezelfde feiten bij onherroepelijk vonnis door een andere overeenkomstsluitende partij is berecht, dient iedere periode van vrijheidsbeneming die wegens deze feiten op het grondgebied van laatstgenoemde partij werd ondergaan op de eventueel op te leggen straf of maatregel in mindering te worden gebracht. Voorzover de nationale wetgeving dit toelaat, wordt tevens rekening gehouden met andere reeds ondergane straffen of maatregelen dan vrijheidsbeneming.

Artikel 57

• 1. 

  Indien door een overeenkomstsluitende partij iemand een strafbaar feit ten laste wordt gelegd en de bevoegde autoriteiten van deze overeenkomstsluitende partij redenen hebben om aan te nemen dat de tenlastelegging dezelfde feiten betreft als die ter zake waarvan deze persoon reeds bij onherroepelijk vonnis is berecht door een andere overeenkomstsluitende partij, verzoeken deze autoriteiten, indien zij zulks nodig achten, de bevoegde autoriteiten van de overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied reeds vonnis werd gewezen om de nodige inlichtingen in dezen.

• 2. 

  De aldus gevraagde inlichtingen worden zo spoedig mogelijk verstrekt en worden in overweging genomen bij de beslissing of de vervolging dient te worden voortgezet.

• 3. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij wijst op het tijdstip van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van deze overeenkomst de autoriteiten aan die bevoegd zijn de in dit artikel bedoelde inlichtingen te vragen en te ontvangen.

Artikel 58

Bovenstaande bepalingen vormen geen beletsel voor de toepassing van verdergaande nationale bepalingen inzake de regel ne bis in idem in geval van buitenlandse rechterlijke beslissingen.

HOOFDSTUK 4

UITLEVERING

Artikel 59

• 1. 

  De bepalingen van dit hoofdstuk strekken ter aanvulling en vergemakkelijking van de toepassing van het Europees Verdrag van 13 september 1957 betreffende uitlevering, onderscheidenlijk — in de relaties tussen de overeenkomstsluitende partijen die behoren tot de Benelux Economische Unie — hoofdstuk I van het Benelux-verdrag van 27 juni 1962 aangaande de uitlevering en de rechtshulp in strafzaken, zoals gewijzigd bij het Protocol van 11 mei 1974.

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 doet niet af aan de toepasselijkheid van verdergaande bepalingen van bilaterale verdragen, van kracht tussen de overeenkomstsluitende partijen.

Artikel 60

In de verhouding tussen twee overeenkomstsluitende partijen, waarvan er één geen partij is bij het Europees Verdrag van 13 september 1957 betreffende uitlevering, zijn de bepalingen van dat verdrag toepasselijk, rekening houdend met voorbehouden en verklaringen die zijn afgelegd, hetzij bij de bekrachtiging van dat verdrag, hetzij — voor overeenkomstsluitende partijen die geen partij zijn bij dat verdrag — bij de bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van deze overeenkomst.

Artikel 61

De Franse Republiek verbindt zich ertoe op verzoek van één der overeenkomstsluitende partijen ter fine van strafvervolging uitlevering toe te staan voor feiten die volgens de Franse wetgeving met een vrijheidsstraf of een tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel met een maximum van ten minste twee jaar en naar het recht van de verzoekende overeenkomstsluitende partij met een vrijheidsstraf of een tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel met een maximum van ten minste één jaar zijn strafbaar gesteld.

Artikel 62

• 1. 

  Op stuiting van de verjaring zijn uitsluitend de voorschriften van de verzoekende overeenkomstsluitende partij van toepassing.

• 2. 

  Een door de aangezochte overeenkomstsluitende partij verleende amnestie vormt geen beletsel voor uitlevering, tenzij het strafbare feit onder de rechtsmacht van deze partij valt.

• 3. 

  Het ontbreken van een klacht of een machtiging tot instelling van strafvordering, welke uitsluitend naar het recht van de aangezochte overeenkomstsluitende partij vereist is, laat de verplichting tot uitlevering onverlet.

Artikel 63

De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe, overeenkomstig de in artikel 59 genoemde verdragen, elkaar de personen uit te leveren die door de rechterlijke autoriteiten van de verzoekende overeenkomstsluitende partij vervolgd worden wegens de in artikel 50, lid 1, bedoelde feiten, of worden gezocht ter fine van tenuitvoerlegging van een terzake opgelegde straf of maatregel.

Artikel 64

Een signalering in het Schengeninformatiesysteem als bedoeld in artikel 95 heeft dezelfde kracht als een verzoek tot voorlopige aanhouding als bedoeld in artikel 16 van het Europees Verdrag van 13 september 1957 betreffende de uitlevering, onderscheidenlijk artikel 15 van het Benelux-verdrag van 27 juni 1962 aangaande de uitlevering en de rechtshulp in strafzaken, zoals gewijzigd bij het Protocol van 11 mei 1974.

Artikel 65

• 1. 

  Onverminderd de mogelijkheid tot gebruik van de diplomatieke weg worden verzoeken om uitlevering en om doortocht door het bevoegde ministerie van de verzoekende overeenkomstsluitende partij gericht tot het bevoegde ministerie van de aangezochte overeenkomstsluitende partij.

• 2. 

  De bevoegde ministeries zijn:

—   voor het Koninkrijk België: het ministerie van Justitie;

—   voor de Bondsrepubliek Duitsland: de bondsminister van Justitie en de ministers of senatoren van Justitie van de deelstaten;

—   voor de Franse Republiek: het ministerie van Buitenlandse Zaken;

—   voor het Groothertogdom Luxemburg: het ministerie van Justitie;

—   voor het Koninkrijk der Nederlanden: het ministerie van Justitie.

Artikel 66

• 1. 

  Indien de uitlevering van een opgeëiste persoon niet kennelijk naar het recht van de aangezochte overeenkomstsluitende partij is uitgesloten, kan deze partij de uitlevering toestaan zonder dat een formele uitleveringsprocedure plaatsvindt, mits de opgeëiste persoon met zijn uitlevering instemt blijkens een door een lid van de rechterlijke macht opgemaakt proces-verbaal en na een verhoor door deze, waarin hij is voorgelicht over zijn recht op een formele uitleveringsprocedure en waarin hij zich heeft kunnen doen bijstaan door een advocaat.

• 2. 

  In geval van uitlevering ingevolge lid 1 kan de opgeëiste persoon die uitdrukkelijk heeft verklaard af te zien van bescherming op grond van het specialiteitsbeginsel, op die verklaring niet terugkomen.

HOOFDSTUK 5

OVERDRACHT VAN TENUITVOERLEGGING VAN STRAFVONNISSEN

Artikel 67

Tussen de overeenkomstsluitende partijen die partij zijn bij het Verdrag van de Raad van Europa van 21 maart 1983 inzake de overbrenging van gevonniste personen geldt, ter aanvulling van dat verdrag, de navolgende regeling.

Artikel 68

• 1. 

  Een overeenkomstsluitende partij binnen wier grondgebied bij onherroepelijke uitspraak een vrijheidsstraf of tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel is opgelegd aan een onderdaan van een andere overeenkomstsluitende partij, die zich door ontvluchting naar zijn eigen land aan de tenuitvoerlegging of verdere tenuitvoerlegging van die straf of maatregel heeft onttrokken, kan aan laatstgenoemde partij verzoeken om, wanneer de voortvluchtige op haar grondgebied is of wordt aangetroffen, de tenuitvoerlegging van de straf of maatregel of het restant daarvan over te nemen.

• 2. 

  De aangezochte overeenkomstsluitende partij kan op verzoek van de verzoekende overeenkomstsluitende partij, in afwachting van de stukken die het verzoek om overname van de tenuitvoerlegging van de straf of maatregel of het restant daarvan ondersteunen en van de daarop te nemen beslissing, de veroordeelde in bewaring nemen of andere maatregelen treffen ter verzekering van zijn aanwezigheid binnen het grondgebied van de aangezochte overeenkomstsluitende partij.

Artikel 69

Overdracht van de tenuitvoerlegging op grond van artikel 68 is niet afhankelijk van de instemming van degene aan wie de straf of maatregel is opgelegd. De overige bepalingen van het Verdrag van de Raad van Europa van 21 maart 1983 inzake de overbrenging van gevonniste personen zijn van overeenkomstige toepassing.

HOOFDSTUK 6

VERDOVENDE MIDDELEN

Artikel 70

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen stellen een permanente werkgroep in die tot taak heeft gemeenschappelijke vraagstukken met betrekking tot de bestrijding van de verdovendemiddelencriminaliteit te bestuderen en in voorkomend geval voorstellen te doen met het oog op noodzakelijke verbetering van de praktische en technische aspecten van de samenwerking tussen de overeenkomstsluitende partijen. Deze werkgroep legt haar voorstellen aan het Uitvoerend Comité voor.

• 2. 

  De werkgroep als bedoeld in lid 1 waarvan de leden door de bevoegde nationale instanties worden aangewezen, is in hoofdzaak samengesteld uit vertegenwoordigers van autoriteiten die voor de uitoefening van politie- en douanetaken bevoegd zijn.

Artikel 71

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe met betrekking tot de onmiddellijke en middellijke aflevering van verdovende middelen en psychotrope stoffen van enige aard, cannabis inbegrepen, alsmede met betrekking tot het bezit van deze middelen of stoffen ter fine van aflevering of uitvoer, met inachtneming van de bestaande verdragen van de Verenigde Naties (*), alle maatregelen te treffen welke met het oog op het tegengaan van de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen vereist zijn.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe de illegale uitvoer van verdovende middelen en psychotrope stoffen van enige aard, cannabis inbegrepen, alsmede de verkoop, verstrekking en aflevering van die middelen en stoffen, bestuurlijk en strafrechtelijk tegen te gaan, onverminderd het bepaalde in de artikelen 74, 75 en 76.

• 3. 

  Ter bestrijding van de illegale invoer van verdovende middelen en psychotrope stoffen van enige aard, cannabis inbegrepen, verscherpen de overeenkomstsluitende partijen de buitengrenscontroles op het personen- en goederenverkeer en op vervoermiddelen. De nadere uitwerking hiervan geschiedt door de in artikel 70 genoemde werkgroep. Hierbij dient deze in het bijzonder de overplaatsing van een deel van het aan de binnengrenzen vrijkomende politie- en douanepersoneel, alsmede het gebruik van moderne drugsopsporingsmethoden en narcoticahonden in overweging te nemen.

• 4. 

  De overeenkomstsluitende partijen zullen ter naleving van het bepaalde in dit artikel toezicht houden op in het bijzonder die plaatsen, waarvan algemeen bekend is dat aldaar verdovende middelen worden verhandeld.

• 5. 

  Ter beteugeling van de illegale vraag naar verdovende middelen en psychotrope stoffen van enige aard, cannabis inbegrepen, zullen de overeenkomstsluitende partijen al het mogelijke doen om de nadelige effecten van de illegale vraag te voorkomen en tegen te gaan. De maatregelen daartoe ressorteren onder de eigen verantwoordelijkheid van elk der overeenkomstsluitende partijen.

Artikel 72

Overeenkomstig hun Grondwet en hun nationale rechtsorde dragen de overeenkomstsluitende partijen ervoor zorg nationale wettelijke voorzieningen te treffen die inbeslagneming en ontneming van uit illegale handel in verdovende middelen en psychotrope stoffen verkregen vermogenswinsten mogelijk maken.

Artikel 73

• 1. 

  Overeenkomstig hun Grondwet en hun nationale rechtsorde verbinden de overeenkomstsluitende partijen zich ertoe, dat de gecontroleerde aflevering bij illegale handel in verdovende middelen en psychotrope stoffen kan worden toegepast.

• 2. 

  De beslissing om gecontroleerde aflevering te doen plaatsvinden wordt voor ieder geval afzonderlijk genomen op grond van voorafgaande toestemming van elk der betrokken overeenkomstsluitende partijen.

• 3. 

  De leiding en de bevoegdheid tot ingrijpen berust bij de autoriteiten van de overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied de actie plaatsvindt.

Artikel 74

De overeenkomstsluitende partijen komen overeen de controles op het legale verkeer van verdovende middelen en psychotrope stoffen op grond van de verplichtingen neergelegd in de Verdragen van de Verenigde Naties, opgesomd in artikel 71, die aan de binnengrenzen worden uitgevoerd, zoveel mogelijk naar het binnenland te verleggen.

Artikel 75

• 1. 

  In het reizigersverkeer naar of binnen het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen mogen personen de ten behoeve van een medische behandeling benodigde verdovende middelen en psychotrope stoffen met zich meevoeren, indien zij bij controle een door een bevoegde autoriteit van de staat van hun ingezetenschap afgegeven of gewaarmerkte verklaring overleggen.

• 2. 

  Vorm en inhoud van de in lid 1 bedoelde verklaring, voorzover afgegeven door één der overeenkomstsluitende partijen, en in het bijzonder de gegevens aangaande de aard, hoeveelheid en reisduur, worden door het Uitvoerend Comité vastgesteld.

• 3. 

  De overeenkomstsluitende partijen stellen elkaar in kennis van de autoriteiten die tot afgifte of waarmerking van de in lid 2 bedoelde verklaring bevoegd zijn.

Artikel 76

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen treffen in voorkomend geval, met inachtneming van hun medisch, ethisch en praktisch gebruikelijk handelen, passende maatregelen met betrekking tot de controle op verdovende middelen en psychotrope stoffen, welke op het grondgebied van één of meer overeenkomstsluitende partijen aan strengere controles dan op het eigen grondgebied zijn onderworpen, opdat aan de doelmatigheid van deze strengere controles geen afbreuk wordt gedaan.

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 geldt eveneens voor stoffen welke veelvuldig bij de vervaardiging van verdovende middelen of psychotrope stoffen worden gebruikt.

• 3. 

  De overeenkomstsluitende partijen wisselen wederzijds informatie uit omtrent de maatregelen welke zij ter uitvoering van het toezicht op het legale verkeer van de in de leden 1 en 2 genoemde middelen en stoffen treffen.

• 4. 

  Het Uitvoerend Comité pleegt regelmatig overleg omtrent de zich hierbij voordoende problemen.

HOOFDSTUK 7

VUURWAPENS EN MUNITIE

Artikel 77

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe de nationale wettelijke en bestuurlijke bepalingen aangaande het verwerven, het voorhanden hebben, de verkoop en de overdracht van vuurwapens en munitie aan de bepalingen van dit hoofdstuk aan te passen.

• 2. 

  Dit hoofdstuk geldt voor het verwerven, het voorhanden hebben, de verkoop en de overdracht van vuurwapens en munitie door natuurlijke en rechtspersonen; het geldt niet voor de levering aan, de verwerving en het voorhanden hebben door de centrale en territoriale overheden, de strijdkrachten en de politie en evenmin voor de fabricage van vuurwapens en munitie door overheidsbedrijven.

Artikel 78

• 1. 

  De vuurwapens worden voor de toepassing van dit hoofdstuk als volgt onderverdeeld:

• 2. 

  Ten aanzien van het afsluitmechanisme, het magazijn en de loop van de vuurwapens vinden de voorschriften die gelden voor het voorwerp waarvan zij een bestanddeel vormen of zullen vormen, op overeenkomstige wijze toepassing.

• 3. 

  In de zin van dit hoofdstuk worden onder korte wapens verstaan de vuurwapens waarvan de loop niet langer is dan 30 cm of waarvan de totale lengte niet meer dan 60 cm bedraagt. Onder lange wapens worden alle andere vuurwapens verstaan.

Artikel 79

• 1. 

  De lijst van verboden vuurwapens en munitie omvat onderstaande voorwerpen:

• 2. 

  De bevoegde autoriteiten kunnen in individuele gevallen vergunning verlenen voor de in lid 1 genoemde vuurwapens en munitie voorzover zulks niet in strijd is met overwegingen van openbare orde en veiligheid.

Artikel 80

• 1. 

  De lijst van vuurwapens voor het verwerven en voorhanden hebben waarvan een vergunning vereist is, omvat ten minste onderstaande vuurwapens, voorzover deze niet verboden zijn:

• 2. 

  Onderstaande vuurwapens behoren niet tot de lijst van vergunningplichtige vuurwapens:

Artikel 81

De lijst van aangifteplichtige vuurwapens omvat onderstaande wapens, voorzover deze niet verboden, noch onderworpen aan een vergunning zijn:

Artikel 82

De lijsten van de in de artikelen 79, 80 en 81 genoemde wapens omvatten niet:

Artikel 83

Een vergunning voor het verwerven en voorhanden hebben van een in artikel 80 bedoeld vuurwapen mag slechts worden verleend op voorwaarde dat:

Artikel 84

• 1. 

  Aangifte van de in artikel 81 bedoelde vuurwapens wordt ingeschreven in een register, dat door de in artikel 85 bedoelde personen wordt bijgehouden.

• 2. 

  Wanneer een wapen door een niet in artikel 85 bedoelde persoon wordt overgedragen, dient volgens door iedere overeenkomstsluitende partij vast te stellen regels hiervan aangifte te worden gedaan.

• 3. 

  De in dit artikel bedoelde aangifte dient de gegevens te behelzen die voor identificatie van de betrokken personen en wapens noodzakelijk zijn.

Artikel 85

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe de fabrikanten en handelaars van vergunningplichtige vuurwapens en de fabrikanten en handelaars van aangifteplichtige vuurwapens aan een vergunningplicht, onderscheidenlijk aangifteplicht te onderwerpen. De vergunning voor de vergunningplichtige vuurwapens is eveneens geldig voor de aangifteplichtige vuurwapens. De overeenkomstsluitende partijen onderwerpen de wapenfabrikanten en wapenhandelaars aan een zodanig toezicht dat een afdoende controle is gewaarborgd.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe voorschriften vast te stellen op grond waarvan alle vuurwapens duurzaam van ten minste een identificerend serienummer, alsmede van het merk van de fabrikant moeten zijn voorzien.

• 3. 

  De overeenkomstsluitende partijen verplichten de fabrikanten en handelaars tot registratie van alle vergunning- en aangifteplichtige vuurwapens. Aan de hand van deze registers moeten de aard, de herkomst en de kopers van de vuurwapens snel kunnen worden getraceerd.

• 4. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe met betrekking tot de in de artikelen 79 en 80 bedoelde vergunningen voor te schrijven dat het identificerend nummer en het merk van het vuurwapen in de aan de houder verleende vergunning worden vermeld.

Artikel 86

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe bepalingen vast te stellen op grond waarvan het de rechtmatige bezitters van aan vergunning- of aangifteplicht onderworpen vuurwapens verboden is deze over te dragen aan personen die niet tot het verwerven gemachtigd zijn of niet over een aangiftebewijs beschikken.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen kunnen het tijdelijk ter hand stellen van deze vuurwapens volgens door hen vast te stellen regels toestaan.

Artikel 87

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen voeren in hun nationale wetgeving een regeling in op grond waarvan de vergunningen kunnen worden ingetrokken voor personen die niet meer aan de in artikel 83 bedoelde voorwaarden voor het verlenen van een vergunning voldoen.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe passende maatregelen, met inbegrip van inbeslagneming van het vuurwapen en de intrekking van de vergunning, te treffen, alsmede de overtreding van de wettelijke en andere bepalingen aangaande vuurwapens op passende wijze strafbaar te stellen. Verbeurdverklaring of onttrekking aan het verkeer van de vuurwapens kan hierbij als sanctie in aanmerking worden genomen.

Artikel 88

• 1. 

  De personen die houder zijn van een vergunning voor het verwerven van een vuurwapen, behoeven geen houder te zijn van een vergunning voor het verwerven van de voor deze wapens bestemde munitie.

• 2. 

  Voor het verwerven van munitie door personen die geen houder zijn van een vergunning voor het verwerven van wapens, geldt een overeenkomstige regeling als voor het wapen waarvoor deze munitie is bestemd. De vergunning kan worden verleend voor één enkele soort of voor alle soorten munitie.

Artikel 89

De lijsten van verboden, vergunningplichtige en aangifteplichtige vuurwapens kunnen door het Uitvoerend Comité worden gewijzigd of aangevuld, teneinde met de technische en de economische ontwikkelingen, alsmede met die op het gebied van de veiligheid van de staat rekening te houden.

Artikel 90

De overeenkomstsluitende partijen hebben het recht strengere wetten of voorschriften betreffende vuurwapens en munitie vast te stellen.

Artikel 91

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe, op de grondslag van de Europese Overeenkomst van 28 juni 1978 betreffende de controle aangaande het verwerven en voorhanden hebben van vuurwapens door particulieren, om, met inachtneming van de nationale wetgeving, een informatie-uitwisseling tot stand te brengen omtrent het verwerven van vuurwapens door personen — particulieren of detailwapenhandelaren — die hun normale verblijfplaats of zetel op het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij hebben. Onder detailwapenhandelaar wordt verstaan iedere persoon wiens beroepswerkzaamheden geheel of ten dele bestaan uit de detailhandel van vuurwapens.

• 2. 

  De informatie-uitwisseling omvat:

• 3. 

  De informatie omtrent het verwerven van vuurwapens zal zo spoedig mogelijk worden doorgegeven en de navolgende gegevens omvatten:

• 4. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij wijst een nationale autoriteit aan die de in de leden 2 en 3 bedoelde informatie verzendt en ontvangt, en stelt onverwijld de overige overeenkomstsluitende partijen in kennis van iedere wijziging ter zake van de aangewezen autoriteit.

• 5. 

  De door iedere overeenkomstsluitende partij aangewezen autoriteit is bevoegd de aan haar toegezonden informatie door te geleiden aan de bevoegde plaatselijke politieautoriteiten en grensbewakingsautoriteiten met het oog op het voorkomen of vervolgen van strafbare feiten en administratieve delicten.

TITEL IV

SCHENGENINFORMATIESYSTEEM

HOOFDSTUK 1

INSTELLING VAN HET SCHENGENINFORMATIESYSTEEM

Artikel 92

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen richten in en onderhouden een gemeenschappelijk informatiesysteem, hierna te noemen Schengeninformatiesysteem, dat bestaat uit een nationaal deel bij elk der overeenkomstsluitende partijen en een technisch ondersteunende functie. Door middel van het Schengeninformatiesysteem staan signaleringen van personen en voorwerpen via geautomatiseerde bevraging ter beschikking van de door de overeenkomstsluitende partijen aangewezen autoriteiten bij de uitoefening, naar nationaal recht, van grenscontroles aan de buitengrens en andere politie- en douanecontroles in het binnenland, alsmede, voorzover het uitsluitend de in artikel 96 bedoelde categorie van signaleringen betreft, ten behoeve van de visumverleningsprocedure, de afgifte van verblijfstitels en de toepassing van het vreemdelingenrecht uit hoofde van de bepalingen van deze overeenkomst inzake het personenverkeer.

• 2. 

  Elk der overeenkomstsluitende partijen richt in en onderhoudt, voor haar rekening en risico, haar nationale deel van het Schengeninformatiesysteem waarvan het gegevensbestand door gebruikmaking van de technisch ondersteunende functie inhoudelijk identiek is aan het gegevensbestand van het nationale deel van elke andere overeenkomstsluitende partij. Teneinde de in lid 3 van dit artikel bedoelde overdracht van informatie op snelle en efficiënte wijze te doen plaatsvinden, conformeert elke overeenkomstsluitende partij zich bij de inrichting van haar nationale deel aan de door de overeenkomstsluitende partijen gemeenschappelijk vastgestelde protocollen en procedures ten aanzien van de technisch ondersteunende functie. Het gegevensbestand van elk nationaal deel strekt, binnen het grondgebied van de onderscheiden overeenkomstsluitende partijen, tot geautomatiseerde bevraging. Bevraging van het gegevensbestand van het nationale deel van andere overeenkomstsluitende partijen wordt uitgesloten.

• 3. 

  De overeenkomstsluitende partijen richten in en onderhouden, voor gemeenschappelijke rekening en risico, de technisch ondersteunende functie van het Schengeninformatiesysteem. De Franse Republiek is verantwoordelijk voor de technisch ondersteunende functie; deze wordt ingericht in Straatsburg. De technisch ondersteunende functie omvat een gegevensbestand waarmee de gegevensbestanden van de nationale delen door de on-lineoverdracht van informatie identiek gehouden worden. In het gegevensbestand van de technisch ondersteunende functie worden signaleringen van personen en voorwerpen opgenomen, voorzover deze tot alle overeenkomstsluitende partijen zijn gericht. Het bestand van de technisch ondersteunende functie bevat, afgezien van het bepaalde in dit artikel en het bepaalde in artikel 113, lid 2, geen verdere gegevens.

HOOFDSTUK 2

FUNCTIONEREN EN GEBRUIK VAN HET SCHENGENINFORMATIESYSTEEM

Artikel 93

Het Schengeninformatiesysteem heeft tot doel, in overeenstemming met het bepaalde in deze overeenkomst, binnen het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen met behulp van de via dit systeem verstrekte informatie de openbare orde en veiligheid, met inbegrip van de veiligheid van de staat en de toepassing van de bepalingen inzake het personenverkeer van deze overeenkomst, te doen handhaven.

Artikel 94

• 1. 

  Het Schengeninformatiesysteem bevat uitsluitend de door elk der overeenkomstsluitende partijen aangeleverde categorieën van gegevens die voor de in de artikelen 95 tot en met 100 genoemde doeleinden noodzakelijk zijn. De signalerende overeenkomstsluitende partij gaat na, of het belang van de zaak opneming van de signalering in het Schengeninformatiesysteem rechtvaardigt.

• 2. 

  De categorieën van gegevens zijn:

• 3. 

  Voor personen worden hooguit onderstaande gegevens opgenomen:

Andere gegevens, in het bijzonder de gegevens die zijn genoemd in artikel 6, eerste volzin, van het Verdrag van de Raad van Europa van 28 januari 1981 tot bescherming van het individu in verband met de geautomatiseerde registratie van persoonsgegevens, mogen niet worden opgenomen.

• 4. 

  Wanneer een overeenkomstsluitende partij een signalering overeenkomstig de artikelen 95, 97 of 99 in strijd acht met haar nationale recht, internationale verplichtingen of wezenlijke nationale belangen, kan zij alsnog de signalering in het bestand van haar nationale deel van het Schengeninformatiesysteem doen markeren, zodat de gevraagde actie op haar grondgebied niet wordt uitgevoerd op grond van signalering. Met de overige overeenkomstsluitende partijen dient hierover overleg te worden gepleegd. Indien de signalerende overeenkomstsluitende partij de signalering niet intrekt, blijft voor de overige overeenkomstsluitende partijen de signalering onverminderd van kracht.

Artikel 95

• 1. 

  Gegevens over personen om wier aanhouding ter fine van uitlevering wordt verzocht, worden op verzoek van de justitiële autoriteiten van de verzoekende overeenkomstsluitende partij opgenomen.

• 2. 

  Vóór de signalering gaat de signalerende overeenkomstsluitende partij na of aanhouding op grond van het nationale recht van de aangezochte overeenkomstsluitende partijen is toegestaan. Wanneer de signalerende overeenkomstsluitende partij twijfel heeft, is zij verplicht de betrokken overeenkomstsluitende partijen vooraf te raadplegen. Gelijktijdig met de signalering doet de signalerende overeenkomstsluitende partij de aangezochte overeenkomstsluitende partijen zo spoedig mogelijk mededeling van onderstaande informatie, welke voor de ten grondslag liggende feiten van wezenlijk belang is:

• 3. 

  Een aangezochte overeenkomstsluitende partij kan de signalering in het bestand van haar nationale deel van het Schengeninformatiesysteem doen markeren, zodat tot op het tijdstip van verwijdering van de markering niet op grond van de signalering tot aanhouding wordt overgegaan. De markering dient uiterlijk vierentwintig uren na opneming van de signalering te worden verwijderd, tenzij de desbetreffende partij de gevraagde aanhouding om juridische of bijzondere opportuniteitsredenen afwijst. Bij hoge uitzondering kan wegens het complexe karakter van de aan de signalering ten grondslag liggende feiten deze termijn tot een week worden uitgebreid. Ongeacht een markering of afwijzende beslissing blijven de overige overeenkomstsluitende partijen bevoegd de door middel van de signalering gevraagde aanhouding te verrichten.

• 4. 

  Wanneer een overeenkomstsluitende partij wegens bijzondere spoed om onmiddellijke opsporing verzoekt, gaat de aangezochte overeenkomstsluitende partij na of zij van markering kan afzien. De aangezochte overeenkomstsluitende partij treft de nodige voorzieningen, opdat in geval van instemming met de signalering aan de gevraagde aanhouding onverwijld uitvoering kan worden gegeven.

• 5. 

  Wanneer aanhouding wegens een nog niet-beëindigde toetsing of wegens een afwijzende beslissing door een aangezochte overeenkomstsluitende partij niet mogelijk is, dient deze de signalering als een signalering ter fine van mededeling van de verblijfplaats te behandelen.

• 6. 

  De aangezochte overeenkomstsluitende partijen geven uitvoering aan de op grond van de signalering gevraagde actie overeenkomstig de geldende uitleveringsverdragen en met inachtneming van het nationale recht. Zij zijn niet tot uitvoering van de gevraagde actie verplicht wanneer de gesignaleerde persoon een eigen onderdaan is, daargelaten de mogelijkheid om naar nationaal recht zelf tot aanhouding over te gaan.

Artikel 96

• 1. 

  Gegevens over vreemdelingen die ter fine van weigering van toegang worden gesignaleerd, worden opgenomen op grond van een nationale signalering ingevolge een door de bevoegde administratieve of strafrechtelijke autoriteiten met inachtneming van de nationale wettelijke procedurevoorschriften genomen beslissing.

• 2. 

  De beslissingen kunnen zijn gegrond op het gevaar voor de openbare orde en veiligheid of de nationale veiligheid dat de aanwezigheid van een vreemdeling op het nationale grondgebied kan opleveren.

Dit kan in het bijzonder het geval zijn bij:

• 3. 

  De beslissingen kunnen eveneens zijn gegrond op het feit dat ten aanzien van de vreemdeling een niet-opgeschorte of niet-ingetrokken maatregel tot verwijdering, terugwijzing of uitwijzing is genomen die een verbod op binnenkomst, of in voorkomend geval, een verbod op verblijf behelst of daarvan vergezeld gaat, om reden van overtreding van de nationale bepalingen inzake de binnenkomst en het verblijf van vreemdelingen.

Artikel 97

Gegevens over vermiste personen of personen die ter bescherming van zichzelf of ter voorkoming van gevaar op last van de bevoegde autoriteit of van de bevoegde rechter van de signalerende overeenkomstsluitende partij voorlopig in bewaring moeten worden gesteld, worden opgenomen, opdat de politieautoriteiten aan de signalerende overeenkomstsluitende partij de verblijfplaats mededelen, dan wel de persoon in bewaring kunnen stellen, ten einde verdere doorreis te beletten, voorzover dit op grond van het nationale recht is toegestaan. Dit geldt in het bijzonder voor minderjarigen en voor personen die op last van een bevoegde autoriteit tegen hun wil in een inrichting moeten worden opgenomen. Bij vermiste meerderjarigen is voor mededeling de instemming van de betrokken persoon vereist.

Artikel 98

• 1. 

  Gegevens over getuigen, alsmede over personen die door de justitiële autoriteiten in het kader van een strafprocedure zijn opgeroepen wegens feiten waarvoor zij worden vervolgd, dan wel personen aan wie een vonnis of een oproep tot het ondergaan van een vrijheidsstraf dient te worden betekend, worden op verzoek van de bevoegde justitiële autoriteiten opgenomen ter fine van mededeling van de woon- of verblijfplaats.

• 2. 

  De verzochte informatie wordt aan de verzoekende overeenkomstsluitende partij volgens het nationale recht en de geldende verdragen inzake rechtshulp in strafzaken medegedeeld.

Artikel 99

• 1. 

  Gegevens over personen of voertuigen worden met inachtneming van het nationale recht van de signalerende overeenkomstsluitende partij hetzij ter fine van onopvallende, hetzij ter fine van gerichte controle overeenkomstig het bepaalde in lid 5 opgenomen.

• 2. 

  Een dergelijke signalering is toegestaan met het oog op het beletten van strafbare feiten en ter voorkoming van gevaar voor de openbare veiligheid, indien

• 3. 

  Voorts is signalering, voorzover dat krachtens het nationale recht is toegestaan, op verzoek van de voor de veiligheid van de staat bevoegde diensten mogelijk, indien er concrete aanwijzingen voor bestaan dat de in lid 4 genoemde gegevens met het oog op de voorkoming van een ernstige, van de desbetreffende persoon uitgaande bedreiging, dan wel van andere ernstige gevaren voor de interne of externe veiligheid van de staat noodzakelijk zijn. De signalerende overeenkomstsluitende partij is verplicht de overige overeenkomstsluitende partijen vooraf te raadplegen.

• 4. 

  Op basis van de onopvallende controle kunnen bij grenscontroles of andere politie- en douanecontroles in het binnenland de onderstaande gegevens of een deel daarvan worden verzameld en aan de signalerende autoriteit worden medegedeeld:

Bij het verzamelen van deze gegevens dient erop te worden toegezien dat het onopvallende karakter van de controle niet in het gedrang komt.

• 5. 

  Bij de in lid 1 genoemde gerichte controle kunnen met inachtneming van de nationale wetgeving voor het bereiken van de in de leden 2 en 3 genoemde doelstellingen de personen, voertuigen of meegenomen voorwerpen worden onderzocht. Voorzover gerichte controle naar het recht van een overeenkomstsluitende partij niet is toegestaan, wordt deze vorm van controle door deze partij automatisch in een verzoek tot onopvallende controle omgezet.

• 6. 

  Een aangezochte overeenkomstsluitende partij kan de signalering in het bestand van haar nationale deel van het Schengeninformatiesysteem doen markeren, zodat tot op het tijdstip van verwijdering van de markering niet op grond van de signalering ter fine van onopvallende of gerichte controle tot actie wordt overgegaan. De markering dient uiterlijk vierentwintig uren na opneming van de signalering te worden verwijderd, tenzij de desbetreffende partij de gevraagde actie om juridische of bijzondere opportuniteitsredenen afwijst. Ongeacht een markering of afwijzende beslissing blijven de overige overeenkomstsluitende partijen bevoegd om de door middel van de signalering gevraagde actie te verrichten.

Artikel 100

• 1. 

  Gegevens over voorwerpen die met het oog op inbeslagneming of als bewijsmiddel in een strafprocedure worden gezocht, worden in het Schengeninformatiesysteem opgenomen.

• 2. 

  Blijkt uit een bevraging dat er met betrekking tot een aangetroffen voorwerp een signalering bestaat, dan neemt de autoriteit die zulks heeft geconstateerd, contact op met de signalerende autoriteit, teneinde de nodige maatregelen overeen te komen. Daartoe mogen overeenkomstig deze overeenkomst eveneens persoonsgegevens worden verstrekt. De overeenkomstsluitende partij op wier grondgebied het voorwerp is aangetroffen, neemt de nodige maatregelen overeenkomstig het nationaal recht.

• 3. 

  Onderstaande categorieën van voorwerpen worden opgenomen:

Artikel 101

• 1. 

  Uitsluitend de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor

verkrijgen toegang tot de in het Schengeninformatiesysteem opgenomen gegevens en zijn tot directe bevraging bevoegd.

• 2. 

  Bovendien komt de toegang tot directe bevraging van de gegevens bedoeld in artikel 96 toe aan de voor de visumverlening bevoegde autoriteiten, de voor de behandeling van de visumaanvragen verantwoordelijke centrale autoriteiten, de voor afgifte van verblijfstitels bevoegde autoriteiten, alsmede aan de vreemdelingendiensten ten behoeve van de toepassing van de bepalingen van deze overeenkomst inzake het personenverkeer. De toegang tot de gegevens wordt overeenkomstig het nationaal recht van iedere overeenkomstsluitende partij geregeld.

• 3. 

  De gebruikers mogen slechts de gegevens bevragen die voor het vervullen van hun taak noodzakelijk zijn.

• 4. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij doet het Uitvoerend Comité mededeling van de lijst van bevoegde autoriteiten die tot directe bevraging van de in het Schengeninformatiesysteem opgenomen gegevens gemachtigd zijn; hierbij worden voor elk der autoriteiten de gegevens vermeld welke voor de uitoefening van haar taak voor bevraging toegankelijk zijn.

HOOFDSTUK 3

BESCHERMING VAN PERSOONSGEGEVENS EN GEGEVENSBEVEILIGING MET BETREKKING TOT HET SCHENGENINFORMATIESYSTEEM

Artikel 102

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen mogen de in de artikelen 95 tot en met 100 voorziene gegevens slechts gebruiken voor het doel waarvoor de daarin bedoelde signaleringen zijn gedaan.

• 2. 

  De gegevens mogen slechts voor technische doeleinden worden verveelvoudigd, voorzover dit voor directe bevraging door de autoriteiten als bedoeld in artikel 101 noodzakelijk is. Signaleringen van andere overeenkomstsluitende partijen mogen niet uit het bestand van het nationale deel van het Schengeninformatiesysteem in andere nationale gegevensbestanden worden overgenomen.

• 3. 

  Afwijking van het bepaalde in lid 1 is slechts toegestaan, voorzover de door middel van een bepaalde signalering verstrekte gegevens worden gebruikt voor doelstellingen welke met signalering uit hoofde van één der artikelen 95 tot en met 100 kunnen worden beoogd en indien dit voor het voorkomen van een ernstig en onmiddellijk dreigend gevaar voor de openbare orde en veiligheid of om ernstige redenen verband houdende met de veiligheid van de staat, dan wel ter voorkoming van een ernstig strafbaar feit noodzakelijk is. Daartoe dient vooraf de toestemming van de signalerende overeenkomstsluitende partij te worden verkregen.

• 4. 

  De gegevens mogen in geen geval voor administratieve doeleinden worden gebruikt. In afwijking daarvan mogen de overeenkomstig artikel 96 opgenomen gegevens naar het nationale recht van iedere overeenkomstsluitende partij slechts voor de uit artikel 101, lid 2, voortvloeiende doeleinden worden gebruikt.

• 5. 

  Gebruik dat in strijd is met het bepaalde in de leden 1 tot en met 4 wordt naar nationaal recht aangemerkt als afwijking van doelbinding.

Artikel 103

Elk der overeenkomstsluitende partijen waarborgt dat gemiddeld iedere tiende verstrekking van persoonsgegevens door de bewerker in het nationale deel van het Schengeninformatiesysteem wordt vastgelegd met het oog op controle op de toelaatbaarheid van de bevraging. Vastlegging mag alleen voor dit doel geschieden en wordt na zes maanden verwijderd.

Artikel 104

• 1. 

  Het nationale recht van de signalerende overeenkomstsluitende partij is op de bevoegdheid tot signalering van toepassing, tenzij in deze overeenkomst beperkender voorwaarden daaraan zijn gesteld.

• 2. 

  Voorzover in deze overeenkomst niet in een bijzondere regeling is voorzien, is het recht van de onderscheiden overeenkomstsluitende partijen op de in hun nationale deel van het Schengeninformatiesysteem opgenomen gegevens van toepassing.

• 3. 

  Voorzover in deze overeenkomst niet in een bijzondere regeling voor de uitvoering van de in de signalering gevraagde actie is voorzien, is het recht van de aangezochte overeenkomstsluitende partij die de actie uitvoert, van toepassing. Voorzover in deze overeenkomst in bijzondere regelingen voor de uitvoering van de in de signalering gevraagde actie is voorzien, worden de desbetreffende bevoegdheden door het nationale recht van de aangezochte overeenkomstsluitende partij afgebakend. Wanneer de gevraagde actie niet kan worden uitgevoerd, doet de aangezochte overeenkomstsluitende partij onverwijld daarvan mededeling aan de signalerende overeenkomstsluitende partij.

Artikel 105

De signalerende overeenkomstsluitende partij is verantwoordelijk voor de juistheid en actualiteit van de gegevens, alsmede voor de rechtmatige opneming van de gegevens in het Schengeninformatiesysteem.

Artikel 106

• 1. 

  Alleen de signalerende overeenkomstsluitende partij is bevoegd de door haar ingevoerde gegevens te wijzigen, aan te vullen, te verbeteren of te verwijderen.

• 2. 

  Wanneer één der overeenkomstsluitende partijen die niet de signalering heeft aangeleverd, aanwijzingen heeft dat gegevens onjuist zijn of onrechtmatig werden opgenomen, doet zij daarvan zo spoedig mogelijk mededeling aan de signalerende overeenkomstsluitende partij, die verplicht is de mededeling onverwijld te toetsen en, zo nodig, de gegevens onverwijld te verbeteren of te verwijderen.

• 3. 

  Indien de overeenkomstsluitende partijen geen overeenstemming kunnen bereiken, wordt het geval door de overeenkomstsluitende partij die niet de signalering heeft aangeleverd, voor advies aan de gemeenschappelijke controleautoriteit als bedoeld in artikel 115, lid 1, voorgelegd.

Artikel 107

Wanneer van een persoon reeds een signalering in het Schengeninformatiesysteem is opgenomen, treft de overeenkomstsluitende partij die een nieuwe signalering opneemt, met de overeenkomstsluitende partij die de eerste signalering heeft opgenomen, een regeling omtrent de opneming van de signaleringen. De overeenkomstsluitende partijen kunnen hieromtrent ook algemene regelingen treffen.

Artikel 108

• 1. 

  Elk der overeenkomstsluitende partijen wijst een instantie aan die voor het nationale deel van het Schengeninformatiesysteem centraal verantwoordelijk is.

• 2. 

  Elk der overeenkomstsluitende partijen verricht haar signaleringen door tussenkomst van deze instantie.

• 3. 

  Deze instantie is verantwoordelijk voor de goede werking van het nationale deel van het Schengeninformatiesysteem en treft de nodige maatregelen ten behoeve van de naleving van de bepalingen van deze overeenkomst.

• 4. 

  De overeenkomstsluitende partijen doen elkaar door tussenkomst van de depositaris mededeling van de in lid 1 bedoelde instantie.

Artikel 109

• 1. 

  Het recht van eenieder om van de hem betreffende in het Schengeninformatiesysteem opgenomen gegevens kennis te nemen, wordt uitgeoefend overeenkomstig het recht van de overeenkomstsluitende partij bij welke de kennisneming wordt verlangd. Voorzover het nationale recht daarin voorziet, beslist de nationale controleautoriteit als bedoeld in artikel 114, lid 1, of en op welke wijze kennisneming kan worden verleend. Een overeenkomstsluitende partij die de signalering niet zelf heeft aangeleverd, mag slechts kennisneming van gegevens toestaan, voorzover zij de signalerende overeenkomstsluitende partij vooraf de gelegenheid heeft geboden dienaangaande een standpunt te bepalen.

• 2. 

  De kennisneming wordt de betrokkene geweigerd, wanneer dit voor een rechtmatige, uit de signalering voortvloeiende taakuitoefening of ter bescherming van de rechten en vrijheden van derden onontbeerlijk is. Zij wordt steeds geweigerd hangende een signalering ter fine van onopvallende controle.

Artikel 110

Eenieder heeft het recht hem betreffende onjuiste gegevens te doen verbeteren of onrechtmatig opgenomen gegevens te doen verwijderen.

Artikel 111

• 1. 

  Eenieder heeft het recht op het grondgebied van elk der overeenkomstsluitende partijen bij de naar nationaal recht bevoegde rechter of instantie een beroep in te stellen wegens een hem betreffende signalering, in het bijzonder met het oog op verbetering, verwijdering, kennisneming of schadevergoeding.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe wederzijds de onherroepelijke beslissingen van de in lid 1 bedoelde rechters of instanties ten uitvoer te leggen. Het bepaalde in artikel 116 blijft onverlet.

Artikel 112

• 1. 

  De in het Schengeninformatiesysteem voor de signalering van personen opgenomen persoonsgegevens worden niet langer bewaard dan nodig is voor het nagestreefde doel. Uiterlijk drie jaren na het tijdstip van opneming dient de signalerende overeenkomstsluitende partij de noodzaak van verdere bewaring te toetsen. Voor de in artikel 99 bedoelde signaleringen beloopt deze termijn één jaar.

• 2. 

  Elk der signalerende overeenkomstsluitende partijen kan kortere toetsingstermijnen naar nationaal recht vaststellen.

• 3. 

  Vanuit de technisch ondersteunende functie van het Schengeninformatiesysteem wordt de signalerende overeenkomstsluitende partij één maand op voorhand automatisch mededeling gedaan van de in het systeem geprogrammeerde verwijdering.

• 4. 

  De signalerende overeenkomstsluitende partij kan vóór het verstrijken van de toetsingstermijn tot handhaving van de signalering besluiten, indien dit voor het met de signalering nagestreefde doel vereist is. Verlenging van de signalering dient met behulp van de technisch ondersteunende functie te geschieden. Het bepaalde in lid 1 is van overeenkomstige toepassing.

Artikel 113

• 1. 

  Andere gegevens dan die bedoeld in artikel 112 worden niet langer dan tien jaren bewaard. Gegevens over afgegeven identiteitsdocumenten en identificeerbare bankbiljetten worden niet langer dan vijf jaren bewaard. Gegevens over motorvoertuigen, aanhangers en caravans worden niet langer dan drie jaar bewaard.

• 2. 

  De uit het bestand van de technisch ondersteunende functie verwijderde gegevens worden nog één jaar bewaard. Zij kunnen tijdens deze periode slechts voor controle achteraf op de juistheid daarvan of de rechtmatigheid van de opneming worden gebruikt. Na deze periode dienen de gegevens te worden vernietigd.

Artikel 114

• 1. 

  Elk der overeenkomstsluitende partijen voorziet in een controleautoriteit, die tot taak heeft overeenkomstig het nationale recht op onafhankelijke wijze toezicht te houden op het bestand van het nationale deel van het Schengeninformatiesysteem en na te gaan of door registratie en gebruik van de in het Schengeninformatiesysteem opgenomen gegevens de rechten van de geregistreerde personen niet worden geschaad. De controleautoriteit heeft hiertoe toegang tot het bestand van het nationale deel van het Schengeninformatiesysteem.

• 2. 

  Eenieder heeft het recht bij de controleautoriteiten een verzoek in te dienen ter toetsing van de hem betreffende in het Schengeninformatiesysteem opgenomen gegevens, alsmede van het gebruik daarvan. Dit recht wordt uitgeoefend overeenkomstig het nationale recht van de overeenkomstsluitende partij bij welke het verzoek is ingediend. Wanneer de gegevens door een andere overeenkomstsluitende partij zijn aangeleverd, geschiedt de controle in nauw overleg met de controleautoriteit van die overeenkomstsluitende partij.

Artikel 115

• 1. 

  Voor het toezicht op de technisch ondersteunende functie van het Schengeninformatiesysteem is er een gemeenschappelijke controleautoriteit, waarin de onderscheiden nationale controleautoriteiten ieder door twee personen zijn vertegenwoordigd. Iedere overeenkomstsluitende partij heeft bij stemming één stem. De controle geschiedt overeenkomstig de bepalingen van deze overeenkomst, van het Verdrag van de Raad van Europa van 28 januari 1981 tot bescherming van het individu in verband met de geautomatiseerde registratie van persoonsgegevens en met inachtneming van Aanbeveling R(87) 15 van het Comité van ministers van de Raad van Europa van 17 september 1987 tot regeling van het gebruik van persoonsgegevens op politieel gebied en met inachtneming van het nationale recht van de voor de technisch ondersteunende functie verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij.

• 2. 

  Met betrekking tot de technisch ondersteunende functie heeft de gemeenschappelijke controleautoriteit tot taak de juiste toepassing van de bepalingen van deze overeenkomst te toetsen. Zij heeft hiertoe toegang tot het gegevensbestand van de technisch ondersteunende functie.

• 3. 

  De gemeenschappelijke controleautoriteit is tevens bevoegd een onderzoek in te stellen naar toepassings- of interpretatiemoeilijkheden die bij de werking van het Schengeninformatiesysteem kunnen rijzen, naar problemen verband houdende met het door de nationale controleautoriteiten op onafhankelijke wijze uitgeoefende toezicht of verleende kennisneming, alsmede geharmoniseerde voorstellen uit te werken, teneinde aan bestaande problemen gemeenschappelijke oplossingen te geven.

• 4. 

  De gemeenschappelijke controleautoriteit rapporteert aan de instanties waaraan de nationale controleautoriteiten rapporteren.

Artikel 116

• 1. 

  Indien een persoon door de werking van een nationaal bestand van het Schengeninformatiesysteem schade lijdt, is iedere overeenkomstsluitende partij te zijnen aanzien naar nationaal recht hiervoor aansprakelijk. Dit is eveneens het geval wanneer de schade door de signalerende overeenkomstsluitende partij is veroorzaakt, doordat deze onjuiste gegevens heeft aangeleverd of omdat de opneming onrechtmatig was.

• 2. 

  Wanneer de gedaagde overeenkomstsluitende partij niet de signalerende overeenkomstsluitende partij is, dient laatstgenoemde desgevraagd de toegekende schadevergoeding terug te betalen, tenzij de gegevens door de aangezochte overeenkomstsluitende partij in strijd met deze overeenkomst werden gebruikt.

Artikel 117

• 1. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij treft uiterlijk op het tijdstip van inwerkingtreding van deze overeenkomst in haar nationale wetgeving, met betrekking tot de geautomatiseerde verwerking van persoonsgegevens in het kader van de toepassing van deze titel, de nodige maatregelen ter verwezenlijking van een niveau van bescherming van persoonsgegevens dat ten minste gelijk is aan het niveau, dat uit de verwezenlijking van de beginselen die zijn neergelegd in het Verdrag van de Raad van Europa van 28 januari 1981 tot bescherming van het individu in verband met de geautomatiseerde registratie van persoonsgegevens voortvloeit en met inachtneming van Aanbeveling R(87) 15 van het Comité van ministers van de Raad van Europa van 17 september 1987 tot regeling van het gebruik van persoonsgegevens op politieel gebied.

• 2. 

  Tot verstrekking van persoonsgegevens als bedoeld in deze titel mag niet worden overgegaan dan nadat op het grondgebied van de bij de verstrekking betrokken overeenkomstsluitende partijen de noodzakelijke bepalingen inzake bescherming van persoonsgegevens als bedoeld in lid 1 in werking zijn getreden.

Artikel 118

• 1. 

  Elk der overeenkomstsluitende partijen verbindt zich ertoe om voor haar nationale deel van het Schengeninformatiesysteem passende maatregelen te treffen, opdat:

• 2. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij dient bij overdracht van gegevens aan buiten het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen gevestigde instanties bijzondere voorzieningen inzake gegevensbeveiliging te treffen. Hiervan dient aan de gemeenschappelijke controleautoriteit mededeling te worden gedaan.

• 3. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij wijst ten behoeve van de gegevensverwerking in het nationale deel van het Schengeninformatiesysteem slechts personen aan die een passende opleiding hebben genoten en een veiligheidsonderzoek hebben ondergaan.

• 4. 

  De voor de technisch ondersteunende functie verantwoordelijke overeenkomstsluitende partij treft voor deze functie de in de leden 1 tot en met 3 genoemde maatregelen.

HOOFDSTUK 4

VERDELING VAN DE KOSTEN VAN HET SCHENGENINFORMATIESYSTEEM

Artikel 119

• 1. 

  De kosten verbonden aan de inrichting en werking van de technisch ondersteunende functie als bedoeld in artikel 92, lid 3, met inbegrip van de kosten voor de communicatie tussen de nationale delen van het Schengeninformatiesysteem en de technisch ondersteunende functie, worden door de overeenkomstsluitende partijen gemeenschappelijk gedragen. Het aandeel van iedere overeenkomstsluitende partij in de kosten wordt bepaald aan de hand van het aandeel van ieder van hen in de eenvormige grondslag voor de belasting over de toegevoegde waarde in de zin van artikel 2, lid 1, onder c), van het besluit van de Raad van ministers van de Europese Gemeenschappen aangaande het systeem van eigen middelen van de Gemeenschappen van 24 juni 1988.

• 2. 

  Elk der overeenkomstsluitende partijen draagt de kosten verbonden aan de inrichting en werking van haar nationale deel van het Schengeninformatiesysteem.

TITEL V

VERVOER EN GOEDERENVERKEER

Artikel 120

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen zien erop toe dat het goederenverkeer over de binnengrenzen niet door hun wettelijke of bestuursrechtelijke bepalingen op ongerechtvaardigde wijze wordt belemmerd.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen vereenvoudigen het goederenverkeer over de binnengrenzen door de vervulling van de met verboden en beperkingen verband houdende formaliteiten te doen samenvallen met het vrijmaken van de goederen tot binnenlands verbruik. De belanghebbende kan deze vrijmaking naar keuze hetzij in het binnenland hetzij aan de binnengrens verrichten. De overeenkomstsluitende partijen beijveren zich om deze vrijmaking in het binnenland te doen afhandelen.

• 3. 

  Voorzover de in lid 2 bedoelde vereenvoudigingen op bepaalde gebieden geheel of ten dele nog niet kunnen worden verwezenlijkt, streven de overeenkomstsluitende partijen onderling of in het kader van de Europese Gemeenschappen ernaar de daartoe noodzakelijke voorwaarden te scheppen.

Het bepaalde in dit lid geldt in het bijzonder voor de controle op de vergunningen inzake beroepsgoederenvervoer en de verkeerstechnische bepalingen, de veterinairrechtelijke en welzijnscontroles, de controles inzake gezondheidsvoorschriften met betrekking tot vers vlees, de fytosanitaire controles en de controles inzake het vervoer van gevaarlijke goederen en afvalstoffen.

• 4. 

  De overeenkomstsluitende partijen streven er voorts naar de formaliteiten inzake het buitengrensoverschrijdende goederenverkeer onderling af te stemmen en de naleving daarvan overeenkomstig eenvormige beginselen te controleren. Daartoe werken zij nauw samen in het Uitvoerend Comité, in het kader van de Europese Gemeenschappen, alsmede in andere internationale fora.

Artikel 121

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen zien overeenkomstig het Gemeenschapsrecht voor bepaalde planten en plantaardige producten af van de door het Gemeenschapsrecht voorgeschreven fytosanitaire controles en certificaten.

Het Uitvoerend Comité stelt de lijst vast van planten en plantaardige producten waarop de in de eerste volzin bedoelde vereenvoudigingen van toepassing zijn. Het Uitvoerend Comité kan deze lijst wijzigen en bepaalt het tijdstip waarop de wijziging in werking dient te treden. De overeenkomstsluitende partijen geven elkaar kennis van de getroffen maatregelen.

• 2. 

  Een overeenkomstsluitende partij kan bij gevaar van het binnenbrengen of de uitbreiding van schadelijke organismen om tijdelijke wederinvoering van de door het Gemeenschapsrecht voorgeschreven controlemaatregelen verzoeken en zelf daartoe overgaan. Zij geeft daarvan onverwijld, schriftelijk en met redenen omkleed, aan de overige overeenkomstsluitende partijen kennis.

• 3. 

  Voor de op grond van de wettelijke bepalingen inzake soortbescherming vereiste verklaringen kan het fytosanitaire getuigschrift blijven gebruikt worden.

• 4. 

  Desgevraagd geeft de bevoegde autoriteit een fytosanitair getuigschrift af, wanneer de partij geheel, dan wel gedeeltelijk voor de wederuitvoer is bestemd, voorzover voor de desbetreffende planten of plantaardige producten aan de fytosanitaire voorwaarden is voldaan.

Artikel 122

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen versterken hun onderlinge samenwerking met het oog op de veiligheid van het vervoer van gevaarlijke goederen, en zij verbinden zich ertoe de nationale bepalingen ter uitvoering van de geldende internationale overeenkomsten te harmoniseren. Bovendien verbinden zij zich in het bijzonder, ter handhaving van het huidige veiligheidsniveau, tot:

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen versterken de onderlinge samenwerking met het oog op de controle op de binnengrensoverschrijdende overbrenging van gevaarlijke en niet-gevaarlijke afvalstoffen.

Daartoe streven zij ernaar een gemeenschappelijk standpunt in te nemen, zowel ten aanzien van de wijziging van de communautaire richtlijnen inzake de controle op en het beheer van overbrenging van gevaarlijke afvalstoffen als ten aanzien van de opstelling van communautaire besluiten inzake niet-gevaarlijke afvalstoffen, teneinde een toereikende afvalverwijderingsinfrastructuur tot stand te brengen, alsmede afvalverwijderingsnormen op een hoog niveau te harmoniseren.

In afwachting van een communautaire regeling voor niet-gevaarlijke afvalstoffen worden de controles op de overbrenging daarvan verricht door het volgen van een bijzondere procedure, waardoor de overbrenging tijdens de afhandeling ter bestemming kan worden gecontroleerd.

Het bepaalde in lid 1, tweede alinea, is van toepassing.

Artikel 123

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe besprekingen te voeren, teneinde de huidige vergunningplicht voor uitvoer van strategische industriegoederen en technologieën onderling af te schaffen en, zo nodig, door een soepele procedure te vervangen, voorzover het land van bestemming en eindverbruik een overeenkomstsluitende partij is.

Onverminderd deze besprekingen streven de overeenkomstsluitende partijen ernaar ter naleving van de noodzakelijke controles nauw samen te werken, met inachtneming van de nationale wetgeving onderling informatie uit te wisselen en de daartoe noodzakelijke coördinatie, de inrichting van een coördinatiemechanisme daaronder begrepen, tot stand te brengen.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen beijveren zich om met betrekking tot de andere dan de in lid 1 bedoelde strategische industriegoederen en technologieën de uitvoerformaliteiten in het binnenland te doen afhandelen, enerzijds, en hun controleprocedures te harmoniseren, anderzijds.

• 3. 

  In het kader van de doelstellingen als bedoeld in de leden 1 en 2 treden de overeenkomstsluitende partijen in overleg met de overige belanghebbende partnerstaten.

Artikel 124

Het aantal en de intensiteit van de controles aan de binnengrenzen op de door reizigers medegevoerde goederen worden tot een zo laag mogelijk niveau beperkt. De verdere beperking en uiteindelijke afschaffing daarvan is afhankelijk van de geleidelijke optrekking van de aan reizigers verleende vrijstellingen, alsmede van de verdere ontwikkelingen inzake de overige op het grensoverschrijdende reizigersverkeer van toepassing zijnde bepalingen.

Artikel 125

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen maken afspraken welke ertoe strekken onderling contactambtenaren van hun douaneadministraties te detacheren.

• 2. 

  Detachering van contactambtenaren heeft ten doel de samenwerking tussen de overeenkomstsluitende partijen in het algemeen en in het kader van de bestaande overeenkomsten en van de besluiten van de Europese Gemeenschappen betreffende de wederzijdse bijstand in het bijzonder, te bevorderen en te bespoedigen.

• 3. 

  De contactambtenaren hebben een adviserende en ondersteunende taak. Zij zijn niet bevoegd tot het zelfstandig uitvoeren van op douanegebied genomen maatregelen. Zij verstrekken informatie en voeren hun opdrachten uit in het kader van de aan hen door de overeenkomstsluitende partij waarvan zij afkomstig zijn gegeven instructies.

TITEL VI

BESCHERMING VAN PERSOONSGEGEVENS

Artikel 126

• 1. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij treft uiterlijk op het tijdstip van inwerkingtreding van deze overeenkomst in haar nationale wetgeving, met betrekking tot de geautomatiseerde verwerking van persoonsgegevens die ingevolge deze overeenkomst worden verstrekt, de nodige maatregelen ter verwezenlijking van een niveau van bescherming van persoonsgegevens dat ten minste gelijk is aan het niveau, dat uit de verwezenlijking van de beginselen die zijn neergelegd in het Verdrag van de Raad van Europa van 28 januari 1981 tot bescherming van het individu in verband met de geautomatiseerde registratie van persoonsgegevens voortvloeit.

• 2. 

  Tot verstrekking van persoonsgegevens als bedoeld in deze overeenkomst mag niet worden overgegaan dan nadat op het grondgebied van de bij de verstrekking betrokken overeenkomstsluitende partijen de noodzakelijke bepalingen inzake bescherming van persoonsgegevens als bedoeld in lid 1 in werking zijn getreden.

• 3. 

  Met betrekking tot de geautomatiseerde verwerking van persoonsgegevens die ingevolge deze overeenkomst worden verstrekt, zijn voorts onderstaande bepalingen van toepassing:

• 4. 

  Het bepaalde in dit artikel is niet van toepassing op de verstrekking van persoonsgegevens voorzien in titel II, hoofdstuk 7, en in titel IV. Het bepaalde in lid 3 is niet van toepassing op de verstrekking van persoonsgegevens voorzien in titel III, hoofdstukken 2, 3, 4 en 5.

Artikel 127

• 1. 

  Wanneer op grond van deze overeenkomst persoonsgegevens worden verstrekt aan een andere overeenkomstsluitende partij is het bepaalde in artikel 126 van overeenkomstige toepassing op het verstrekken uit en het opnemen in een niet-geautomatiseerde persoonsregistratie.

• 2. 

  Wanneer in andere gevallen als bedoeld in artikel 126, lid 1, of in lid 1 van het onderhavige artikel op grond van deze overeenkomst persoonsgegevens worden verstrekt aan een andere overeenkomstsluitende partij, is het bepaalde in artikel 126, lid 3, met uitzondering van het bepaalde onder e), van toepassing. Bovendien zijn onderstaande bepalingen van toepassing:

• 3. 

  Het bepaalde in dit artikel is niet van toepassing op de verstrekking van persoonsgegevens voorzien in titel II, hoofdstuk 7, in titel III, hoofdstukken 2, 3, 4 en 5, en in titel IV.

Artikel 128

• 1. 

  Tot verstrekking van persoonsgegevens als bedoeld in deze overeenkomst mag niet worden overgegaan dan nadat de betrokken overeenkomstsluitende partijen een nationale controleautoriteit hebben belast met het op onafhankelijke wijze toezicht houden op de naleving van de ingevolge het bepaalde in de artikelen 126 en 127 gestelde voorschriften met betrekking tot de verwerking van persoonsgegevens in persoonsregistraties.

• 2. 

  Voorzover een overeenkomstsluitende partij overeenkomstig haar nationale recht een controleautoriteit heeft belast met de taak om op één of meer terreinen op onafhankelijke wijze toezicht te houden op de naleving van bepalingen inzake de bescherming van persoonsgegevens met betrekking tot niet in registraties opgeslagen gegevens, belast deze overeenkomstsluitende partij bedoelde controleautoriteit eveneens met het toezicht op de naleving van de bepalingen van deze titel met betrekking tot deze terreinen.

• 3. 

  Het bepaalde in dit artikel is niet van toepassing op de verstrekking voorzien in titel II, hoofdstuk 7, en in titel III, hoofdstukken 2, 3, 4 en 5.

Artikel 129

Met betrekking tot de verstrekking van persoonsgegevens op grond van titel III, hoofdstuk 1, verplichten de overeenkomstsluitende partijen zich, onverminderd het bepaalde in de artikelen 126 en 127, een niveau van bescherming van persoonsgegevens te verwezenlijken, waarbij de beginselen van de aanbeveling R(87) 15 van het Comité van ministers van de Raad van Europa van 17 september 1987 tot regeling van het gebruik van persoonsgegevens op politieel gebied in acht worden genomen. Voorts zijn op de verstrekking op grond van artikel 46 de volgende bepalingen van toepassing:

Artikel 130

Vindt verstrekking van persoonsgegevens plaats door tussenkomst van een contactambtenaar bedoeld in artikel 47 of in artikel 125, dan zijn de bepalingen van deze titel slechts van toepassing wanneer de contactambtenaar de gegevens doorgeeft aan de overeenkomstsluitende partij door welke hij naar het grondgebied van de andere overeenkomstsluitende partij is gedetacheerd.

TITEL VII

UITVOEREND COMITÉ

Artikel 131

• 1. 

  Voor de toepassing van deze overeenkomst stellen de overeenkomstsluitende partijen een Uitvoerend Comité in.

• 2. 

  Onverminderd de bijzondere bevoegdheden die het krachtens deze overeenkomst worden toegekend, heeft het Uitvoerend Comité algemeen tot taak toe te zien op de juiste toepassing van deze overeenkomst.

Artikel 132

• 1. 

  Iedere overeenkomstsluitende partij heeft één zetel in het Uitvoerend Comité. De overeenkomstsluitende partijen worden in het Uitvoerend Comité vertegenwoordigd door een voor de uitvoering van deze overeenkomst verantwoordelijke minister; zij kunnen zich zo nodig doen bijstaan door deskundigen die aan de beraadslagingen kunnen deelnemen.

• 2. 

  Het Uitvoerend Comité beslist bij eenparigheid van stemmen. Het regelt zijn werkwijze; daarin kan worden voorzien in een schriftelijke procedure voor de besluitvorming.

• 3. 

  Op verzoek van de vertegenwoordiger van een overeenkomstsluitende partij kan de definitieve besluitvorming over een ontwerp-besluit worden uitgesteld tot uiterlijk twee maanden na overlegging van het ontwerp-besluit.

• 4. 

  Het Uitvoerend Comité kan ten behoeve van de voorbereiding van de besluitvorming of andere werkzaamheden werkgroepen instellen, samengesteld uit ambtelijke vertegenwoordigers van de overeenkomstsluitende partijen.

Artikel 133

Het Uitvoerend Comité vergadert bij toerbeurt op het grondgebied van elk der overeenkomstsluitende partijen. Het vergadert zo vaak als dit nodig is voor de goede uitvoering van zijn taken.

TITEL VIII

SLOTBEPALINGEN

Artikel 134

De bepalingen van deze overeenkomst zijn slechts van toepassing voorzover zij verenigbaar zijn met het Gemeenschapsrecht.

Artikel 135

Het bepaalde in deze overeenkomst is van toepassing onder voorbehoud van de bepalingen van het Verdrag van Genève van 28 juli 1951 betreffende de status van vluchtelingen, zoals gewijzigd bij het Protocol van New York van 31 januari 1967.

Artikel 136

• 1. 

  Een overeenkomstsluitende partij die het voornemen heeft met een derde staat met betrekking tot de grenscontroles onderhandelingen te voeren, brengt de overige overeenkomstsluitende partijen daarvan tijdig in kennis.

• 2. 

  Een overeenkomstsluitende partij mag met één of meer derde staten geen overeenkomsten sluiten strekkende tot vereenvoudiging of afschaffing van de grenscontroles zonder voorafgaande toestemming van de overige overeenkomstsluitende partijen, onder voorbehoud van het recht van de lidstaten van de Europese Gemeenschappen gemeenschappelijk dergelijke overeenkomsten te sluiten.

• 3. 

  Het bepaalde in lid 2 is niet van toepassing op de overeenkomsten betreffende het kleine grensverkeer, voorzover in deze overeenkomsten de op grond van artikel 3, lid 1, vastgestelde uitzonderingen en nadere bepalingen in acht worden genomen.

Artikel 137

Voorbehouden bij deze overeenkomst zijn niet toegestaan, met uitzondering van die bedoeld in artikel 60.

Artikel 138

De bepalingen van deze overeenkomst zijn voor wat betreft de Franse Republiek slechts van toepassing op het Europese grondgebied van de Franse Republiek.

De bepalingen van deze overeenkomst zijn voor wat betreft het Koninkrijk der Nederlanden slechts van toepassing op het grondgebied van het Rijk in Europa.

Artikel 139

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze geeft aan alle overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de laatste akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring. De bepalingen inzake de instelling, werkzaamheden en bevoegdheden van het Uitvoerend Comité zijn vanaf het tijdstip van inwerkingtreding van toepassing. De overige bepalingen zijn van toepassing vanaf de eerste dag van de derde maand volgend op het tijdstip van inwerkingtreding.

• 3. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft alle overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van de inwerkingtreding.

Artikel 140

• 1. 

  Iedere lidstaat van de Europese Gemeenschappen kan partij worden bij deze overeenkomst. De toetreding wordt geregeld bij een overeenkomst tussen de desbetreffende staat en de overeenkomstsluitende partijen.

• 2. 

  Deze overeenkomst wordt door de toetredende staat en ieder der overeenkomstsluitende partijen bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. Zij treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgende op de nederlegging van de laatste akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.

Artikel 141

• 1. 

  Elk der overeenkomstsluitende partijen kan de depositaris een voorstel tot wijziging van deze overeenkomst doen toekomen. De depositaris doet de overige overeenkomstsluitende partijen mededeling van dit voorstel. Op verzoek van één der overeenkomstsluitende partijen toetsen de overeenkomstsluitende partijen de bepalingen van deze overeenkomst, wanneer naar hun oordeel een fundamentele wijziging in de op het tijdstip van de inwerkingtreding van deze overeenkomst bestaande omstandigheden is opgetreden.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen stellen in onderlinge overeenstemming de in deze overeenkomst aan te brengen wijzigingen vast.

• 3. 

  De wijzigingen treden in werking op de eerste dag van de tweede maand volgende op de datum van nederlegging van de laatste akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.

Artikel 142

• 1. 

  Indien tussen de lidstaten van de Europese Gemeenschappen overeenkomsten worden gesloten met het oog op het creëren van een ruimte zonder binnengrenzen, komen de overeenkomstsluitende partijen overeen onder welke voorwaarden de bepalingen van de onderhavige overeenkomst, in het licht van de daarmee corresponderende bepalingen van bedoelde overeenkomsten, worden vervangen of aangepast.

De overeenkomstsluitende partijen houden daartoe rekening met het feit dat de bepalingen van de onderhavige overeenkomst een verdergaande samenwerking dan die ingevolge de bepalingen van bedoelde overeenkomsten kunnen behelzen.

De bepalingen die in strijd zijn met de tussen de lidstaten van de Europese Gemeenschappen overeengekomen bepalingen worden in elk geval aangepast.

• 2. 

  De wijzigingen van de onderhavige overeenkomst waarvan de overeenkomstsluitende partijen vaststellen dat zij nodig zijn, dienen door de overeenkomstsluitende partijen te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. Het bepaalde in artikel 141, lid 3, is van toepassing met dien verstande dat de wijzigingen niet eerder in werking treden dan op het tijdstip van inwerkingtreding van de desbetreffende overeenkomst tussen de lidstaten van de Europese Gemeenschappen.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Schengen, op negentien juni negentienhonderdnegentig, in de Duitse, de Franse en de Nederlandse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

SLOTAKTE

Bij de ondertekening van de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke binnengrenzen hebben de overeenkomstsluitende partijen onderstaande verklaringen aangenomen.

• 1. 

  Gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 139

De ondertekenende staten informeren elkaar reeds vóór de inwerkingtreding van de overeenkomst omtrent alle omstandigheden die voor de door de overeenkomst bestreken materie en de inwerkingstelling relevant zijn.

De overeenkomst wordt niet in werking gesteld dan nadat aan de voorwaarden voor toepassing van de overeenkomst in de ondertekenende staten is voldaan en de controles aan de buitengrenzen effectief zijn.

• 2. 

  Gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 4

De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe al het nodige te doen om deze termijn gelijktijdig na te leven en te vermijden dat veiligheidsleemten ontstaan. Vóór 31 december 1992 zal in het Uitvoerend Comité worden nagegaan in welke mate voortgang zal zijn gemaakt. Het Koninkrijk der Nederlanden attendeert erop dat voor een bepaalde luchthaven moeilijkheden met betrekking tot het naleven van deze termijn niet mogen worden uitgesloten, zonder dat hieruit veiligheidsleemten ontstaan. De overige partijen zullen hiermee rekening houden, zonder dat hieruit moeilijkheden voor de interne markt mogen voortvloeien.

In geval van moeilijkheden zal het Uitvoerend Comité de beste mogelijkheden voor gelijktijdige toepassing van deze maatregelen in de luchthavens aan een onderzoek onderwerpen.

• 3. 

  Gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 71, lid 2

Voorzover een overeenkomstsluitende partij in het kader van haar nationale beleid inzake de voorkoming en behandeling van verslaving aan verdovende middelen en psychotrope stoffen afwijkt van het in artikel 71, lid 2, neergelegde beginsel, nemen alle overeenkomstsluitende partijen de noodzakelijke strafrechtelijke en bestuurlijke maatregelen teneinde de illegale in- en uitvoer van die middelen en stoffen in het bijzonder naar het grondgebied van de overige overeenkomstsluitende partijen tegen te gaan.

• 4. 

  Gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 121

Overeenkomstig het Gemeenschapsrecht zien de overeenkomstsluitende partijen af van de door het Gemeenschapsrecht voorgeschreven fytosanitaire controles en certificaten voor de planten en plantaardige producten die:

• 5. 

  Gemeenschappelijke verklaring inzake nationaal asielbeleid

De overeenkomstsluitende partijen zullen een inventaris opmaken van het nationale beleid inzake het asielrecht met het oog op het streven naar harmonisatie.

• 6. 

  Gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 132

De overeenkomstsluitende partijen informeren hun nationale parlementen over de uitvoering van deze overeenkomst.

Gedaan te Schengen, op negentien juni negentienhonderdnegentig, in de Duitse, de Franse en de Nederlandse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

PROTOCOL

In aanvulling op de Slotakte van de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, van de Bondsrepubliek Duitsland, en van de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen hebben de overeenkomstsluitende partijen de volgende gemeenschappelijke verklaring aangenomen en nota genomen van de onderstaande eenzijdige verklaringen, welke met betrekking tot de genoemde overeenkomst zijn afgelegd.

• I. 

  Verklaring inzake het toepassingsgebied

De overeenkomstsluitende partijen stellen vast: na eenwording van de beide Duitse staten zal, volkenrechtelijk, het toepassingsgebied van de overeenkomst zich ook over het huidige grondgebied van de Duitse Democratische Republiek uitstrekken.

II.   Verklaringen van de Bondsrepubliek Duitsland ter uitlegging van de overeenkomst

III.   Verklaring van het Koninkrijk België inzake artikel 67

Voor de overdracht van de tenuitvoerlegging van in andere overeenkomstsluitende partijen gewezen strafvonnissen wordt in nationaal verband niet de procedure als bedoeld in de Belgische wet betreffende de overbrenging van gevonniste personen tussen staten gevolgd, doch een bijzondere, bij de bekrachtiging van deze overeenkomst vast te stellen procedure.

Gedaan te Schengen, op negentien juni negentienhonderdnegentig, in de Duitse, de Franse en de Nederlandse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

GEMEENSCHAPPELIJKE VERKLARING

VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN IN VERGADERING BIJEEN TE SCHENGEN, AFGELEGD TE SCHENGEN OP 19 JUNI 1990

De regeringen van de overeenkomstsluitende partijen van het akkoord van Schengen zullen in het bijzonder over de onderstaande onderwerpen besprekingen openen of voortzetten:

Gedaan te Schengen, op negentien juni negentienhonderdnegentig, in de Duitse, de Franse en de Nederlandse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

VERKLARING VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN

Op 19 juni 1990 hebben vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Schengen, in het Groothertogdom Luxemburg, ondertekend de overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke binnengrenzen.

Ter gelegenheid van deze ondertekening hebben zij volgende verklaringen afgelegd:

Ter gelegenheid van deze ondertekening hebben zij voorts het besluit bevestigd van de centrale onderhandelingsgroep een werkgroep in te stellen welke als mandaat zal hebben:

OVEREENKOMST BETREFFENDE DE TOETREDING VAN DE ITALIAANSE REPUBLIEK

tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, partijen bij de Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, hierna genoemd „de Overeenkomst van 1990”, enerzijds,

en de ITALIAANSE REPUBLIEK, anderzijds,

Gelet op de ondertekening te Parijs, op zevenentwintig november negentienhonderdnegentig, van het protocol betreffende de toetreding van de regering van de Italiaanse Republiek tot het akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1985,

Gelet op artikel 140 van de Overeenkomst van 1990,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

Artikel 1

Bij deze overeenkomst treedt de Italiaanse Republiek toe tot de Overeenkomst van 1990.

Artikel 2

• 1. 

  Voor de Italiaanse Republiek zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 40, lid 4, van de Overeenkomst van 1990: de ambtenaren en hulpambtenaren van de gerechtelijke afdelingen van de „Polizia di Stato” en de „Arma dei Carabinieri” en, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de valsmunterij, de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de ambtenaren en hulpambtenaren van de gerechtelijke afdelingen van de „Guardia di Finanza”, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in artikel 40, lid 6, van de Overeenkomst van 1990, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren.

• 2. 

  Voor de Italiaanse Republiek is de autoriteit als bedoeld in artikel 40, lid 5, van de Overeenkomst van 1990: de „Direzione centrale della Polizia criminale” van het ministerie van Binnenlandse Zaken.

Artikel 3

• 1. 

  Voor de Italiaanse Republiek zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 41, lid 7, van de Overeenkomst van 1990: de ambtenaren en hulpambtenaren van de gerechtelijke afdelingen van de „Polizia di Stato” en de „Arma dei Carabinieri” en, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de valsmunterij, de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de ambtenaren en hulpambtenaren van de gerechtelijke afdelingen van de „Guardia di Finanza”, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in artikel 41, lid 10, van de Overeenkomst van 1990, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren.

• 2. 

  De regering van de Franse Republiek en de regering van de Italiaanse Republiek leggen bij ondertekening van deze overeenkomst een verklaring af waarin zij aan de hand van het bepaalde in artikel 41, leden 2, 3 en 4, van de Overeenkomst van 1990 aangeven hoe aan uitoefening van het achtervolgingsrecht op hun grondgebied toepassing dient te worden gegeven.

Artikel 4

Voor de Italiaanse Republiek is het ministerie als bedoeld in artikel 65, lid 2, van de Overeenkomst van 1990: het ministerie van Justitie.

Artikel 5

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze geeft aan alle overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de laatste akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, en ten vroegste bij de inwerkingtreding van de Overeenkomst van 1990.

• 3. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft de overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van inwerkingtreding.

Artikel 6

• 1. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Italiaanse Republiek een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de Overeenkomst van 1990 in de Duitse, de Franse en de Nederlandse taal.

• 2. 

  De tekst van de Overeenkomst van 1990 in de Italiaanse taal wordt aan deze overeenkomst gehecht en is op gelijke wijze authentiek als de oorspronkelijke teksten van de Overeenkomst van 1990, die zijn opgesteld in de Duitse, de Franse en de Nederlandse taal.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Parijs, op zevenentwintig november negentienhonderdnegentig, in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

SLOTAKTE

• I. 

  Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Italiaanse Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, onderschrijft de Italiaanse Republiek de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen.

Zij onderschrijft de daarin vervatte gemeenschappelijke verklaringen en neemt nota van de daarin vervatte eenzijdige verklaringen.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Italiaanse Republiek een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen, in de Duitse, de Franse en de Nederlandse taal.

De teksten van de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen in de Italiaanse taal worden aan deze slotakte gehecht en zijn op gelijke wijze authentiek als de oorspronkelijke teksten, die zijn opgesteld in de Duitse, de Franse en de Nederlandse taal.

II.   Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Italiaanse Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, hebben de overeenkomstsluitende partijen onderstaande verklaringen aangenomen:

Gedaan te Parijs, op zevenentwintig november negentienhonderdnegentig, in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

GEMEENSCHAPPELIJKE VERKLARING INZAKE DE ARTIKELEN 2 EN 3 VAN DE OVEREENKOMST BETREFFENDE DE TOETREDING VAN DE ITALIAANSE REPUBLIEK TOT DE OVEREENKOMST TER UITVOERING VAN HET AKKOORD VAN SCHENGEN VAN 14 JUNI 1985

Ter gelegenheid van de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Italiaanse Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, verklaren de overeenkomstsluitende partijen dat artikel 2, lid 1, en artikel 3, lid 1, van dit akkoord de bij Italiaanse wet vastgestelde en op het Italiaanse grondgebied uitgeoefende bevoegdheden van de „Guardia di Finanza” onverlet laten.

VERKLARING VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN

Op zevenentwintig november negentienhonderdnegentig hebben vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, de Italiaanse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Parijs de overeenkomst betreffende de toetreding van de Italiaanse Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen ondertekend.

Zij hebben er kennis van genomen dat de vertegenwoordiger van de regering van de Italiaanse Republiek heeft verklaard zich aan te sluiten bij de verklaring welke de ministers en staatssecretarissen, vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Schengen op 19 juni 1990 hebben afgelegd, alsmede bij het besluit dat dezen op dezelfde datum ter gelegenheid van de ondertekening van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen hebben bevestigd.

OVEREENKOMST BETREFFENDE DE TOETREDING VAN HET KONINKRIJK SPANJE

tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst is toegetreden

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, overeenkomstsluitende partijen van de overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, hierna genoemd „de Overeenkomst van 1990”, alsmede de Italiaanse Republiek, toegetreden tot de Overeenkomst van 1990 bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst, enerzijds,

en het KONINKRIJK SPANJE, anderzijds,

Gelet op de ondertekening te Bonn, op vijfentwintig juni negentienhonderdeenennegentig, van het protocol betreffende de toetreding van de regering van het Koninkrijk Spanje tot het akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1985, zoals gewijzigd bij het op 27 november 1990 te Parijs ondertekende protocol betreffende de toetreding van de regering van de Italiaanse Republiek,

Gelet op artikel 140 van de Overeenkomst van 1990,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

Artikel 1

Bij deze overeenkomst treedt het Koninkrijk Spanje toe tot de Overeenkomst van 1990.

Artikel 2

• 1. 

  Voor het Koninkrijk Spanje zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 40, lid 4, van de Overeenkomst van 1990: de ambtenaren van de „Cuerpo Nacional de Policía” en van de „Cuerpo de la Guardia Civil” in de uitoefening van hun taak van gerechtelijke politie, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in artikel 40, lid 6, van de Overeenkomst van 1990, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de onder de douaneadministratie ressorterende ambtenaren.

• 2. 

  Voor het Koninkrijk Spanje is de autoriteit als bedoeld in artikel 40, lid 5, van de Overeenkomst van 1990: de „Dirección General de la Policía”.

Artikel 3

• 1. 

  Voor het Koninkrijk Spanje zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 41, lid 7, van de Overeenkomst van 1990: de ambtenaren van de „Cuerpo Nacional de Policía” en van de „Cuerpo de la Guardia Civil” in de uitoefening van hun taak van gerechtelijke politie, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in artikel 41, lid 10, van de Overeenkomst van 1990, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de onder de douaneadministratie ressorterende ambtenaren.

• 2. 

  De regering van de Franse Republiek en de regering van het Koninkrijk Spanje leggen bij ondertekening van deze overeenkomst een verklaring af waarin zij aan de hand van het bepaalde in artikel 41, leden 2, 3 en 4, van de Overeenkomst van 1990 aangeven hoe aan de uitoefening van het achtervolgingsrecht op hun grondgebied toepassing dient te worden gegeven.

• 3. 

  De regering van het Koninkrijk Spanje legt bij ondertekening van deze overeenkomst tegenover de regering van de Portugese Republiek een verklaring af waarin zij aan de hand van het bepaalde in artikel 41, leden 2, 3 en 4, van de Overeenkomst van 1990 aangeeft hoe aan de uitoefening van het achtervolgingsrecht op haar grondgebied toepassing dient te worden gegeven.

Artikel 4

Voor het Koninkrijk Spanje is het ministerie als bedoeld in artikel 65, lid 2, van de Overeenkomst van 1990: het ministerie van Justitie.

Artikel 5

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze geeft aan de overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van de vijf ondertekenende staten van de Overeenkomst van 1990 alsmede van het Koninkrijk Spanje, en ten vroegste bij de inwerkingtreding van de Overeenkomst van 1990. Voor de Italiaanse Republiek treedt de overeenkomst in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van haar akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, en ten vroegste bij de inwerkingtreding van deze overeenkomst tussen de andere overeenkomstsluitende partijen.

• 3. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft de overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van inwerkingtreding.

Artikel 6

• 1. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van het Koninkrijk Spanje een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de Overeenkomst van 1990 in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal.

• 2. 

  De tekst van de overeenkomst van 1990 in de Spaanse taal wordt aan deze Overeenkomst gehecht en is op gelijke wijze authentiek als de teksten van de Overeenkomst van 1990, die zijn opgesteld in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Bonn, op vijfentwintig juni negentienhonderdeenennegentig, in de Duitse, de Franse, de Italiaanse, de Nederlandse en de Spaanse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

SLOTAKTE

• I. 

  Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Spanje tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst is toegetreden, onderschrijft het Koninkrijk Spanje de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen.

Het Koninkrijk Spanje onderschrijft de daarin vervatte gemeenschappelijke verklaringen en neemt nota van de daarin vervatte eenzijdige verklaringen.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van het Koninkrijk Spanje een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen, in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal.

De teksten van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen in de Spaanse taal worden aan deze slotakte gehecht en zijn op gelijke wijze authentiek als de teksten, die zijn opgesteld in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal.

II.   Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Spanje tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst is toegetreden, hebben de overeenkomstsluitende partijen onderstaande verklaringen aangenomen:

III.   De overeenkomstsluitende partijen nemen nota van onderstaande verklaringen van het Koninkrijk Spanje:

Gedaan te Bonn, op vijfentwintig juni negentienhonderdeenennegentig, in de Duitse, de Franse, de Italiaanse, de Nederlandse en de Spaanse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

VERKLARING VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN

Op vijfentwintig juni negentienhonderdeenennegentig hebben de vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, het Koninkrijk Spanje, de Franse Republiek, de Italiaanse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Bonn de overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Spanje tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst is toegetreden, ondertekend.

Zij hebben ervan kennis genomen dat de vertegenwoordiger van de regering van het Koninkrijk Spanje heeft verklaard zich aan te sluiten bij de verklaring welke de ministers en staatssecretarissen, vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Schengen op 19 juni 1990 hebben afgelegd, alsmede bij het besluit dat dezen op dezelfde datum ter gelegenheid van de ondertekening van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen hebben bevestigd, welke verklaring en welk besluit de regering van de Italiaanse Republiek heeft onderschreven.

OVEREENKOMST BETREFFENDE DE TOETREDING VAN DE PORTUGESE REPUBLIEK

tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland, en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst is toegetreden

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, overeenkomstsluitende partijen van de Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, hierna genoemd „de Overeenkomst van 1990”, alsmede de Italiaanse Republiek, toegetreden tot de Overeenkomst van 1990 bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst, enerzijds,

en de PORTUGESE REPUBLIEK, anderzijds,

Gelet op de ondertekening te Bonn, op vijfentwintig juni negentienhonderdeenennegentig, van het protocol betreffende de toetreding van de regering van de Portugese Republiek tot het akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1985, zoals gewijzigd bij het op 27 november 1990 te Parijs ondertekende protocol betreffende de toetreding van de regering van de Italiaanse Republiek,

Gelet op artikel 140 van de Overeenkomst van 1990,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

Artikel 1

Bij deze overeenkomst treedt de Portugese Republiek toe tot de Overeenkomst van 1990.

Artikel 2

• 1. 

  Voor de Portugese Republiek zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 40, lid 4, van de Overeenkomst van 1990: de leden van de „Polícia Judiciária” alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in artikel 40, lid 6, van de Overeenkomst van 1990, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren als hulpambtenaren van het Openbaar Ministerie.

• 2. 

  Voor de Portugese Republiek is de autoriteit als bedoeld in artikel 40, lid 5, van de Overeenkomst van 1990: „A Direcção-Geral da Polícia Judiciária”.

Artikel 3

• 1. 

  Voor de Portugese Republiek zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 41, lid 7, van de Overeenkomst van 1990: de leden van de „Polícia Judiciária”, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in artikel 41, lid 10, van de Overeenkomst van 1990, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven, en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de douaneambtenaren als hulpambtenaren van het Openbaar Ministerie.

• 2. 

  De regering van de Portugese Republiek legt bij ondertekening van deze overeenkomst tegenover de regering van het Koninkrijk Spanje een verklaring af waarin zij aan de hand van het bepaalde in artikel 41, leden 2, 3 en 4, van de Overeenkomst van 1990 aangeeft hoe aan de uitoefening van het achtervolgingsrecht op haar grondgebied toepassing dient te worden gegeven.

Artikel 4

Voor de Portugese Republiek is het ministerie als bedoeld in artikel 65, lid 2, van de Overeenkomst van 1990: het ministerie van Justitie.

Artikel 5

Ten behoeve van uitlevering tussen de overeenkomstsluitende partijen van de Overeenkomst van 1990 wordt onderdeel c) van het door de Portugese Republiek bij artikel 1 van het Europese Verdrag betreffende uitlevering van 13 december 1957 gemaakte voorbehoud als volgt gelezen:

Artikel 6

Ten behoeve van wederzijdse rechtshulp in strafzaken tussen de overeenkomstsluitende partijen van de Overeenkomst van 1990 zal de Portugese Republiek rechtshulp niet weigeren op grond van het feit dat aan het verzoek strafbare feiten ten grondslag liggen, welke naar het recht van de verzoekende overeenkomstsluitende partij met een levenslange vrijheidsstraf of tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel zijn strafbaar gesteld.

Artikel 7

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze geeft aan de overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van de vijf ondertekenende staten van de Overeenkomst van 1990 alsmede van de Portugese Republiek, en ten vroegste bij de inwerkingtreding van de Overeenkomst van 1990. Voor de Italiaanse Republiek treedt de overeenkomst in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van haar akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, en ten vroegste bij de inwerkingtreding van deze overeenkomst tussen de andere overeenkomstsluitende partijen.

• 3. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft de overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van inwerkingtreding.

Artikel 8

• 1. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Portugese Republiek een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de Overeenkomst van 1990 in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal.

• 2. 

  De tekst van de Overeenkomst van 1990 in de Portugese taal wordt aan deze overeenkomst gehecht en is op gelijke wijze authentiek als de teksten van de Overeenkomst van 1990, die zijn opgesteld in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Bonn, op vijfentwintig juni negentienhonderdeenennegentig, in de Duitse, de Franse, de Italiaanse, de Nederlandse en de Portugese taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Portugese Republiek

SLOTAKTE

• I. 

  Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Portugese Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst is toegetreden, onderschrijft de Portugese Republiek de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen.

De Portugese Republiek onderschrijft de daarin vervatte gemeenschappelijke verklaringen en neemt nota van de daarin vervatte eenzijdige verklaringen.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Portugese Republiek een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen, in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal.

De teksten van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen in de Portugese taal worden aan deze slotakte gehecht en zijn op gelijke wijze authentiek als de teksten, die zijn opgesteld in de Duitse, de Franse, de Italiaanse en de Nederlandse taal.

II.   Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Portugese Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst is toegetreden, hebben de overeenkomstsluitende partijen onderstaande verklaringen aangenomen:

III.   De overeenkomstsluitende partijen nemen nota van onderstaande verklaringen van de Portugese Republiek

Gedaan te Bonn, op vijfentwintig juni negentienhonderdeenennegentig, in de Duitse, de Franse, de Italiaanse, de Nederlandse en de Portugese taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Portugese Republiek

VERKLARING VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN

Op vijfentwintig juni negentienhonderdeenennegentig hebben de vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, de Italiaanse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg, het Koninkrijk der Nederlanden en de Portugese Republiek te Bonn de overeenkomst betreffende de toetreding van de Portugese Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst is toegetreden, ondertekend.

Zij hebben er kennis van genomen dat de vertegenwoordiger van de regering van de Portugese Republiek heeft verklaard zich aan te sluiten bij de verklaring welke de ministers en staatssecretarissen, vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Schengen op 19 juni 1990 hebben afgelegd, alsmede bij het besluit dat dezen op dezelfde datum ter gelegenheid van de ondertekening van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen hebben bevestigd, welke verklaring en welk besluit de regering van de Italiaanse Republiek heeft onderschreven.

OVEREENKOMST BETREFFENDE DE TOETREDING VAN DE HELLEENSE REPUBLIEK

tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst en het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek bij de op 25 juni 1991 te Bonn ondertekende overeenkomsten zijn toegetreden

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, overeenkomstsluitende partijen van de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, hierna genoemd „de Overeenkomst van 1990”, alsmede de Italiaanse Republiek, toegetreden tot de Overeenkomst van 1990 bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst, en het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, toegetreden tot de Overeenkomst van 1990 bij de op 25 juni 1991 te Bonn ondertekende overeenkomsten, enerzijds,

en de HELLEENSE REPUBLIEK, anderzijds,

Gelet op de ondertekening te Madrid, op zes november negentienhonderdtweeënnegentig, van het protocol betreffende de toetreding van de regering van de Helleense Republiek tot het akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1985, zoals gewijzigd bij het op 27 november 1990 te Parijs ondertekende protocol betreffende de toetreding van de regering van de Italiaanse Republiek en de op 25 juni 1991 te Bonn ondertekende protocollen betreffende de toetreding van de regeringen van het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek,

Gelet op artikel 140 van de Overeenkomst van 1990,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

Artikel 1

Bij deze overeenkomst treedt de Helleense Republiek toe tot de Overeenkomst van 1990.

Artikel 2

• 1. 

  Voor de Helleense Republiek zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 40, lid 4, van de Overeenkomst van 1990: de ambtenaren van de politiediensten van de „Ελληνική Αστυνομία” en de „Λιμενικό Σώμα”, naar gelang van hun bevoegdheden, alsmede, onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij passende bilaterale akkoorden als bedoeld in artikel 40, lid 6, van de Overeenkomst van 1990, voor wat betreft hun bevoegdheden aangaande de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen, de sluikhandel in wapens en explosieven en het illegale vervoer van giftige en schadelijke afvalstoffen, de onder de douane-administratie ressorterende ambtenaren.

• 2. 

  Voor de Helleense Republiek is de autoriteit als bedoeld in artikel 40, lid 5, van de Overeenkomst van 1990: „Διεύθυνση Διεθνούς Αστυνομικής Συνεργασίας του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως”.

Artikel 3

Voor de Helleense Republiek is het ministerie als bedoeld in artikel 65, lid 2, van de Overeenkomst van 1990: het ministerie van Justitie.

Artikel 4

Ten behoeve van de uitlevering tussen de overeenkomstsluitende partijen van de Overeenkomst van 1990 geeft de Helleense Republiek geen toepassing aan de voorbehouden welke zij met betrekking tot de artikelen 7, 18 en 19 van het Europese Verdrag betreffende uitlevering van 13 december 1957 heeft gemaakt.

Artikel 5

Ten behoeve van de wederzijdse rechtshulp in strafzaken tussen de overeenkomstsluitende partijen van de Overeenkomst van 1990, geeft de Helleense Republiek geen toepassing aan het voorbehoud dat zij met betrekking tot de artikelen 4 en 11 van het Europese Verdrag aangaande wederzijdse rechtshulp in strafzaken van 20 april 1959 heeft gemaakt.

Artikel 6

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze geeft aan de overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring door de staten voor wie de Overeenkomst van 1990 in werking is getreden en door de Helleense Republiek.

Voor de overige staten treedt de overeenkomst in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van hun akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, mits deze overeenkomst overeenkomstig het bepaalde in voorgaande alinea in werking is getreden.

• 3. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft de overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van inwerkingtreding.

Artikel 7

• 1. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Helleense Republiek een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de Overeenkomst van 1990 in de Duitse, de Franse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

• 2. 

  De tekst van de Overeenkomst van 1990 in de Griekse taal wordt aan deze overeenkomst gehecht en is op gelijke wijze authentiek als de teksten van de Overeenkomst van 1990, die zijn opgesteld in de Duitse, de Franse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Madrid, op zes november negentienhonderdtweeënnegentig, in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal, zijnde zeven teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Portugese Republiek

SLOTAKTE

• I. 

  Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Helleense Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst en het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek bij de op 25 juni 1991 te Bonn ondertekende overeenkomsten zijn toegetreden, onderschrijft de Helleense Republiek de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen.

De Helleense Republiek onderschrijft de daarin vervatte gemeenschappelijke verklaringen en neemt nota van de daarin vervatte eenzijdige verklaringen.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Helleense Republiek een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen, in de Duitse, de Franse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

De teksten van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen in de Griekse taal worden aan deze slotakte gehecht en zijn op gelijke wijze authentiek als de teksten, die zijn opgesteld in de Duitse, de Franse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

II.   Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Helleense Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst en het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek bij de op 25 juni 1991 te Bonn ondertekende overeenkomsten zijn toegetreden, hebben de overeenkomstsluitende partijen onderstaande verklaringen aangenomen:

III.   De overeenkomstsluitende partijen nemen nota van onderstaande verklaringen van de Helleense Republiek:

Gedaan te Madrid, op zes november negentienhonderdtweeënnegentig, in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese taal en de Spaanse taal, zijnde zeven teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Portugese Republiek

VERKLARING VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN

Op zes november negentienhonderdtweeënnegentig hebben de vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, het Koninkrijk Spanje, de Franse Republiek, de Helleense Republiek, de Italiaanse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg, het Koninkrijk der Nederlanden en de Portugese Republiek te Madrid de overeenkomst betreffende de toetreding van de Helleense Republiek tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek bij de op 27 november 1990 te Parijs ondertekende overeenkomst en het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek bij de op 25 juni 1991 te Bonn ondertekende overeenkomsten zijn toegetreden, ondertekend.

Zij hebben ervan kennis genomen dat de vertegenwoordiger van de regering van de Helleense Republiek heeft verklaard zich aan te sluiten bij de verklaring welke de ministers en staatssecretarissen, vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Schengen op 19 juni 1990 hebben afgelegd, alsmede bij het besluit dat dezen op dezelfde datum ter gelegenheid van de ondertekening van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen hebben bevestigd, welke verklaring en welk besluit de regeringen van de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek hebben onderschreven.

OVEREENKOMST BETREFFENDE DE TOETREDING VAN DE REPUBLIEK OOSTENRIJK

tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, en de Helleense Republiek bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991 en 6 november 1992 zijn toegetreden

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, overeenkomstsluitende partijen van de Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, hierna genoemd „de Overeenkomst van 1990”, alsmede de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, en de Helleense Republiek die door middel van de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991 en 6 november 1992 tot de Overeenkomst van 1990 zijn toegetreden, enerzijds,

en de REPUBLIEK OOSTENRIJK, anderzijds,

Gelet op de ondertekening te Brussel, op achtentwintig april negentienhonderdvijfennegentig, van het protocol betreffende de toetreding van de regering van de Republiek Oostenrijk tot het akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1985, zoals gewijzigd bij de protocollen van 27 november 1990, 25 juni 1991 en 6 november 1992 betreffende de toetreding van de regeringen van respectievelijk de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, en de Helleense Republiek,

Gelet op artikel 140 van de Overeenkomst van 1990,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

Artikel 1

Bij deze overeenkomst treedt de Republiek Oostenrijk toe tot de Overeenkomst van 1990.

Artikel 2

• 1. 

  Voor de Republiek Oostenrijk zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 40, lid 4, van de Overeenkomst van 1990:

• 2. 

  Voor de Republiek Oostenrijk is de autoriteit als bedoeld in artikel 40, lid 5, van de Overeenkomst van 1990: „die Generaldirektion für die öffentliche Sicherheit im Bundesministerium für Inneres”.

Artikel 3

Voor de Republiek Oostenrijk zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 41, lid 7, van de Overeenkomst van 1990:

Artikel 4

Voor de Republiek Oostenrijk is het ministerie als bedoeld in artikel 65, lid 2, van de Overeenkomst van 1990: het Bondsministerie van Justitie.

Artikel 5

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze geeft aan de overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring door de staten voor wie de Overeenkomst van 1990 in werking is getreden, en door de Republiek Oostenrijk.

Voor de overige staten treedt deze overeenkomst in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van hun akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, mits deze overeenkomst overeenkomstig het bepaalde in voorgaande alinea in werking is getreden.

• 3. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft de overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van inwerkingtreding.

Artikel 6

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Republiek Oostenrijk een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de Overeenkomst van 1990 in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Brussel, op achtentwintig april negentienhonderdvijfennegentig, in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal, zijnde zeven teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Republiek Oostenrijk

Voor de regering van de Portugese Republiek

SLOTAKTE

• I. 

  Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Republiek Oostenrijk tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, en de Helleense Republiek bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991 en 6 november 1992 zijn toegetreden, onderschrijft de regering van de Republiek Oostenrijk de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen.

De regering van de Republiek Oostenrijk onderschrijft de daarin vervatte gemeenschappelijke verklaringen en neemt nota van de daarin vervatte eenzijdige verklaringen.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Republiek Oostenrijk een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen, in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

II.   Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Republiek Oostenrijk tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, en de Helleense Republiek bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991 en 6 november 1992 zijn toegetreden, hebben de overeenkomstsluitende partijen onderstaande verklaringen aangenomen:

III.   De overeenkomstsluitende partijen nemen nota van de verklaring van de regering van de Republiek Oostenrijk inzake de overeenkomsten betreffende de toetreding van de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, en de Helleense Republiek:

Gedaan te Brussel, op achtentwintig april negentienhonderdvijfennegentig, in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal, zijnde zeven teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Republiek Oostenrijk

Voor de regering van de Portugese Republiek

OVEREENKOMST BETREFFENDE DE TOETREDING VAN HET KONINKRIJK DENEMARKEN

tot de Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, partijen bij de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, hierna genoemd „de Overeenkomst van 1990”, alsmede de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk, die door middel van de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 tot de Overeenkomst van 1990 zijn toegetreden, enerzijds,

en het KONINKRIJK DENEMARKEN, anderzijds,

Gelet op de ondertekening te Luxemburg, op negentien december negentienhonderdzesennegentig, van het protocol betreffende de toetreding van de regering van het Koninkrijk Denemarken tot het akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1985, zoals gewijzigd bij de protocollen van 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 betreffende de toetreding van de regeringen van respectievelijk de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk,

Gelet op artikel 140 van de Overeenkomst van 1990,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

Artikel 1

Bij deze overeenkomst treedt het Koninkrijk Denemarken toe tot de Overeenkomst van 1990.

Artikel 2

• 1. 

  Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 40, lid 4, van de Overeenkomst van 1990 voor het Koninkrijk Denemarken:

• 2. 

  Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst is de autoriteit als bedoeld in artikel 40, lid 5, van de Overeenkomst van 1990 voor het Koninkrijk Denemarken: het Bureau van de nationale politieprefect (Rigspolitichefen).

Artikel 3

Op het tijdstip van ondertekening van deze Overeenkomst zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 41, lid 7, van de Overeenkomst van 1990 voor het Koninkrijk Denemarken:

Artikel 4

Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst is het ministerie als bedoeld in artikel 65, lid 2, van de Overeenkomst van 1990 voor het Koninkrijk Denemarken: het ministerie van Justitie (Justitsministeriet).

Artikel 5

• 1. 

  De bepalingen van deze overeenkomst zijn niet van toepassing op de Faeröer en op Groenland.

• 2. 

  Gelet op het feit dat de Faeröer en Groenland toepassing geven aan de bepalingen inzake personenverkeer zoals deze in het kader van de Noordse Paspoortunie zijn voorzien, worden personen die de grens tussen enerzijds de Faeröer of Groenland, en anderzijds de staten die partij zijn bij de Overeenkomst van 1990 en de samenwerkingsovereenkomst met Noorwegen en IJsland, overschrijden, niet aan grenscontrole onderworpen.

Artikel 6

De bepalingen van deze overeenkomst vormen geen beletsel voor de samenwerking binnen het kader van de Noordse Paspoortunie, voorzover deze samenwerking niet indruist tegen of een belemmering vormt voor de toepassing van deze overeenkomst.

Artikel 7

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze geeft aan de overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring door de staten voor wie de Overeenkomst van 1990 in werking is getreden, en door het Koninkrijk Denemarken.

Voor de overige staten treedt deze overeenkomst in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van hun akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, mits deze overeenkomst overeenkomstig het bepaalde in de voorgaande alinea in werking is getreden.

• 3. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft de overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van inwerkingtreding.

Artikel 8

• 1. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van het Koninkrijk Denemarken een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de Overeenkomst van 1990 in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

• 2. 

  De tekst van de Overeenkomst van 1990 in de Deense taal wordt aan deze overeenkomst gehecht en is op gelijke wijze authentiek als de teksten van de Overeenkomst van 1990, welke zijn opgesteld in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Luxemburg, op negentien december negentienhonderdzesennegentig, in de Deense, de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal, zijnde de acht teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van het Koninkrijk Denemarken

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Republiek Oostenrijk

Voor de regering van de Portugese Republiek

SLOTAKTE

• I. 

  Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Denemarken tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 zijn toegetreden, onderschrijft de regering van het Koninkrijk Denemarken de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen.

De regering van het Koninkrijk Denemarken onderschrijft de daarin vervatte gemeenschappelijke verklaringen en neemt kennis van de daarin vervatte eenzijdige verklaringen.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van het Koninkrijk Denemarken een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen, in de Deense, de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

II.   Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Denemarken tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 zijn toegetreden, hebben de overeenkomstsluitende partijen onderstaande verklaringen aangenomen:

III.   De overeenkomstsluitende partijen nemen nota van de verklaring van de regering van het Koninkrijk Denemarken inzake de overeenkomsten betreffende de toetreding van de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk:

De regering van het Koninkrijk Denemarken neemt kennis van de inhoud van de overeenkomsten van 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 betreffende de toetreding van respectievelijk de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk tot de Overeenkomst van 1990, alsmede van de inhoud van de aan deze overeenkomsten gehechte slotakten en verklaringen.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van het Koninkrijk Denemarken een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van bovengenoemde overeenkomsten.

Verklaring van het Koninkrijk Denemarken inzake de overeenkomsten betreffende de toetreding van de Republiek Finland en het Koninkrijk Zweden tot de Overeenkomst van 1990.

Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst neemt de regering van het Koninkrijk Denemarken kennis van de inhoud van de overeenkomsten betreffende de toetreding van de Republiek Finland en het Koninkrijk Zweden tot de Overeenkomst van 1990, alsmede van de inhoud van de aan deze overeenkomsten gehechte slotakte en verklaringen.

Gedaan te Luxemburg, op negentien december negentienhonderdzesennegentig, in de Deense, de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal, zijnde de acht teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van het Koninkrijk Denemarken

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Republiek Oostenrijk

Voor de regering van de Portugese Republiek

VERKLARING VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN

Op negentien december negentienhonderdzesennegentig hebben de vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, het Koninkrijk Denemarken, de Bondsrepubliek Duitsland, het Koninkrijk Spanje, de Franse Republiek, de Helleense Republiek, de Italiaanse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg, het Koninkrijk der Nederlanden, de Republiek Oostenrijk en de Portugese Republiek te Luxemburg de overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Denemarken tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 zijn toegetreden, ondertekend.

Zij hebben ervan kennis genomen dat de vertegenwoordiger van de regering van het Koninkrijk Denemarken heeft verklaard zich aan te sluiten bij de verklaring welke de ministers en staatssecretarissen, vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Schengen op 19 juni 1990 hebben afgelegd, alsmede bij het besluit dat dezen op dezelfde datum ter gelegenheid van de ondertekening van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen hebben bevestigd, welke verklaring en welk besluit de regeringen van de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje, de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk hebben onderschreven.

OVEREENKOMST BETREFFENDE DE TOETREDING VAN DE REPUBLIEK FINLAND

tot de Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, partijen bij de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, hierna genoemd „de Overeenkomst van 1990”, alsmede de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk, die door middel van de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 tot de Overeenkomst van 1990 zijn toegetreden, enerzijds,

en de REPUBLIEK FINLAND, anderzijds,

Gelet op de ondertekening te Luxemburg, op negentien december negentienhonderdzesennegentig, van het protocol betreffende de toetreding van de regering van de Republiek Finland tot het akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1985, zoals gewijzigd bij de protocollen van 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 betreffende de toetreding van de regeringen van respectievelijk de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk,

Gelet op artikel 140 van de Overeenkomst van 1990,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

Artikel 1

Bij deze overeenkomst treedt de Republiek Finland toe tot de Overeenkomst van 1990.

Artikel 2

• 1. 

  Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 40, lid 4, van de Overeenkomst van 1990 voor de Republiek Finland:

• 2. 

  Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst is de autoriteit als bedoeld in artikel 40, lid 5, van de Overeenkomst van 1990 voor de Republiek Finland: het Nationaal Opsporingsbureau (keskusrikospoliisi — Centralkriminalpolisen).

Artikel 3

Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 41, lid 7, van de Overeenkomst van 1990 voor de Republiek Finland:

Artikel 4

Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst is het ministerie als bedoeld in artikel 65, lid 2, van de Overeenkomst van 1990 voor de Republiek Finland: het ministerie van Justitie (oikeusministeriö — Justitieministeriet).

Artikel 5

De bepalingen van deze overeenkomst vormen geen beletsel voor de samenwerking binnen het kader van de Noordse Paspoortunie, voorzover deze samenwerking niet indruist tegen of een belemmering vormt voor de toepassing van deze overeenkomst.

Artikel 6

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze geeft aan de overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring door de staten voor wie de Overeenkomst van 1990 in werking is getreden, en door de Republiek Finland.

Voor de overige staten treedt deze overeenkomst in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van hun akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, mits deze overeenkomst overeenkomstig het bepaalde in de voorgaande alinea in werking is getreden.

• 3. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft de overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van inwerkingtreding.

Artikel 7

• 1. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Republiek Finland een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de Overeenkomst van 1990 in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

• 2. 

  De tekst van de Overeenkomst van 1990 in de Finse taal wordt aan deze overeenkomst gehecht en is op gelijke wijze authentiek als de teksten van de Overeenkomst van 1990, welke zijn opgesteld in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Luxemburg, op negentien december negentienhonderdzesennegentig, in de Duitse, de Finse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal, zijnde de acht teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Republiek Oostenrijk

Voor de regering van de Portugese Republiek

Voor de regering van de Republiek Finland

SLOTAKTE

• I. 

  Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Republiek Finland tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 zijn toegetreden, onderschrijft de regering van de Republiek Finland de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen.

De regering van de Republiek Finland onderschrijft de daarin vervatte gemeenschappelijke verklaringen en neemt kennis van de daarin vervatte eenzijdige verklaringen.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van de Republiek Finland een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen, in de Duitse, de Finse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

II.   Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van de Republiek Finland tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 zijn toegetreden, hebben de overeenkomstsluitende partijen onderstaande verklaringen aangenomen:

III.   De overeenkomstsluitende partijen nemen nota van de verklaring van de regering van de Republiek Finland inzake de overeenkomsten betreffende de toetreding van de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk:

Gedaan te Luxemburg, op negentien december negentienhonderdzesennegentig, in de Duitse, de Finse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal, zijnde de acht teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Republiek Oostenrijk

Voor de regering van de Portugese Republiek

Voor de regering van de Republiek Finland

VERKLARING VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN

Op negentien december negentienhonderdzesennegentig hebben de vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, het Koninkrijk Spanje, de Republiek Finland, de Franse Republiek, de Helleense Republiek, de Italiaanse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg, het Koninkrijk der Nederlanden, de Republiek Oostenrijk en de Portugese Republiek te Luxemburg de overeenkomst betreffende de toetreding van de Republiek Finland tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 zijn toegetreden, ondertekend.

Zij hebben ervan kennis genomen dat de vertegenwoordiger van de regering van de Republiek Finland heeft verklaard zich aan te sluiten bij de verklaring welke de ministers en staatssecretarissen, vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Schengen op 19 juni 1990 hebben afgelegd, alsmede bij het besluit dat dezen op dezelfde datum ter gelegenheid van de ondertekening van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen hebben bevestigd, welke verklaring en welk besluit de regeringen van de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje, de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk hebben onderschreven.

OVEREENKOMST BETREFFENDE DE TOETREDING VAN HET KONINKRIJK ZWEDEN

tot de Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, partijen bij de Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, hierna genoemd „de Overeenkomst van 1990”, alsmede de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk, die door middel van de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 tot de Overeenkomst van 1990 zijn toegetreden, enerzijds,

en het KONINKRIJK ZWEDEN, anderzijds,

Gelet op de ondertekening te Luxemburg, op negentien december negentienhonderdzesennegentig, van het protocol betreffende de toetreding van de regering van het Koninkrijk Zweden tot het akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 14 juni 1985, zoals gewijzigd bij de protocollen van 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 betreffende de toetreding van de regeringen van respectievelijk de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk,

Gelet op artikel 140 van de Overeenkomst van 1990,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

Artikel 1

Bij deze overeenkomst treedt het Koninkrijk Zweden toe tot de Overeenkomst van 1990.

Artikel 2

• 1. 

  Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 40, lid 4, van de Overeenkomst van 1990 voor het Koninkrijk Zweden:

• 2. 

  Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst is de autoriteit als bedoeld in artikel 40, lid 5, van de Overeenkomst van 1990 voor het Koninkrijk Zweden: de Nationale Directie van de Zweedse Politie (Rikspolisstyrelsen).

Artikel 3

Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst zijn de ambtenaren als bedoeld in artikel 41, lid 7, van de Overeenkomst van 1990 voor het Koninkrijk Zweden:

Artikel 4

Op het tijdstip van ondertekening van deze overeenkomst is het ministerie als bedoeld in artikel 65, lid 2, van de Overeenkomst van 1990 voor het Koninkrijk Zweden: het ministerie van Buitenlandse Zaken (Utrikesdepartementet).

Artikel 5

De bepalingen van deze overeenkomst vormen geen beletsel voor de samenwerking binnen het kader van de Noordse Paspoortunie, voorzover deze samenwerking niet indruist tegen of een belemmering vormt voor de toepassing van deze overeenkomst.

Artikel 6

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze geeft aan de overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring door de staten voor wie de Overeenkomst van 1990 in werking is getreden, en door het Koninkrijk Zweden.

Voor de overige staten treedt deze overeenkomst in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van hun akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, mits deze overeenkomst overeenkomstig het bepaalde in de voorgaande alinea in werking is getreden.

• 3. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft de overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van inwerkingtreding.

Artikel 7

• 1. 

  De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van het Koninkrijk Zweden een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de Overeenkomst van 1990 in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

• 2. 

  De tekst van de Overeenkomst van 1990 in de Zweedse taal wordt aan deze overeenkomst gehecht en is op gelijke wijze authentiek als de teksten van de Overeenkomst van 1990, welke zijn opgesteld in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese en de Spaanse taal.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Luxemburg, op negentien december negentienhonderdzesennegentig, in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese, de Spaanse en de Zweedse taal, zijnde de acht teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Republiek Oostenrijk

Voor de regering van de Portugese Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Zweden

SLOTAKTE

• I. 

  Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Zweden tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 zijn toegetreden, onderschrijft de regering van het Koninkrijk Zweden de bij ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen.

De regering van het Koninkrijk Zweden onderschrijft de daarin vervatte gemeenschappelijke verklaringen en neemt kennis van de daarin vervatte eenzijdige verklaringen.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg zendt de regering van het Koninkrijk Zweden een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift toe van de bij de ondertekening van de Overeenkomst van 1990 ondertekende slotakte, protocol en gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen, in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese, de Spaanse en de Zweedse taal.

II.   Bij de ondertekening van de overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Zweden tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 zijn toegetreden, hebben de overeenkomstsluitende partijen onderstaande verklaringen aangenomen:

III.   De overeenkomstsluitende partijen nemen nota van de verklaring van de regering van het Koninkrijk Zweden inzake de overeenkomsten betreffende de toetreding van de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk:

Gedaan te Luxemburg, op negentien december negentienhonderdzesennegentig, in de Duitse, de Franse, de Griekse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese, de Spaanse en de Zweedse taal, zijnde de acht teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, in een origineel dat zal worden nedergelegd bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg, die een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift daarvan aan alle overeenkomstsluitende partijen toezendt.

Voor de regering van het Koninkrijk België

Voor de regering van de Bondsrepubliek Duitsland

Voor de regering van de Helleense Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Spanje

Voor de regering van de Franse Republiek

Voor de regering van de Italiaanse Republiek

Voor de regering van het Groothertogdom Luxemburg

Voor de regering van het Koninkrijk der Nederlanden

Voor de regering van de Republiek Oostenrijk

Voor de regering van de Portugese Republiek

Voor de regering van het Koninkrijk Zweden

VERKLARING VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN

Op negentien december negentienhonderdzesennegentig hebben de vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, het Koninkrijk Spanje, de Franse Republiek, de Helleense Republiek, de Italiaanse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg, het Koninkrijk der Nederlanden, de Republiek Oostenrijk, de Portugese Republiek en het Koninkrijk Zweden te Luxemburg de overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Zweden tot de overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen ondertekende akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990, waartoe de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk bij de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992 en 28 april 1995 zijn toegetreden, ondertekend.

Zij hebben ervan kennis genomen dat de vertegenwoordiger van de regering van het Koninkrijk Zweden heeft verklaard zich aan te sluiten bij de verklaring welke de ministers en staatssecretarissen, vertegenwoordigers van de regeringen van het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden te Schengen op 19 juni 1990 hebben afgelegd, alsmede bij het besluit dat dezen op dezelfde datum ter gelegenheid van de ondertekening van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen hebben bevestigd, welke verklaring en welk besluit de regeringen van de Italiaanse Republiek, het Koninkrijk Spanje, de Portugese Republiek, de Helleense Republiek en de Republiek Oostenrijk hebben onderschreven.

• 2. 

  — BESLUITEN VAN HET UITVOEREND COMITÉ EN DE CENTRALE GROEP

— VERKLARINGEN VAN HET UITVOEREND COMITÉ

2.1.   HORIZONTAAL

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 14 december 1993

betreffende de verklaringen van de ministers en staatssecretarissen

(SCH/Com-ex(93) 10)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

BESLUIT:

De verklaringen van de ministers en staatssecretarissen van 19 juni 1992 (**) en 30 juni 1993 inzake de inwerkingstelling van de Uitvoeringsovereenkomst en de vervulling van de randvoorwaarden worden bevestigd.

Gedaan te Parijs, 14 december 1993.

De voorzitter

• A. 

  LAMASSOURE

VERKLARING VAN DE MINISTERS EN STAATSSECRETARISSEN

Madrid, 30 juni 1993

SCH/M(93) 14

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 14 december 1993

betreffende het vertrouwelijke karakter van bepaalde documenten

(SCH/Com-ex(93) 22, herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

BESLUIT:

Gedaan te Parijs, 14 december 1993.

De voorzitter

• A. 

  LAMASSOURE

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 22 december 1994

betreffende de inwerkingstelling van de op 19 juni 1990 totstandgekomen Uitvoeringsovereenkomst van Schengen

(SCH/Com ex(94) 29, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 2,

Gelet op artikel 131 van deze Overeenkomst,

Gelet op artikel 132 van deze Overeenkomst,

Gelet op artikel 139, lid 2, juncto de eerste en de tweede alinea van de in de slotakte van deze Overeenkomst opgenomen gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 139,

BESLUIT:

De Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen wordt onomkeerbaar toegepast:

• 1. 

  Inwerkingstelling van de regelingen

De Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen wordt in al haar onderdelen voor de ondertekenende partijen België, Duitsland, Frankrijk, Luxemburg, Nederland, alsmede voor de toetredende partijen Spanje en Portugal op 26 maart 1995 in werking gesteld.

Met ingang van deze datum zijn tussen deze overeenkomstsluitende partijen alle bepalingen van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen met bijzondere inachtneming van de besluiten van het Uitvoerend Comité betreffende

van toepassing.

Ten aanzien van de overige tot de Uitvoeringsovereenkomst toegetreden staten — Italië en Griekenland — zal op een later tijdstip een besluit worden genomen, zodra deze aan de randvoorwaarden voor de inwerkingstelling van de Uitvoeringsovereenkomst voldoen.

• 2. 

  Operationeelverklaring van het Schengeninformatiesysteem (SIS)

Per 26 maart 1995 wordt het Schengeninformatiesysteem operationeel verklaard en voor de tot directe bevraging gemachtigde autoriteiten opengesteld.

Het Sirene-handboek (doc. SCH/Com-ex(93) 8 (*******************)) ter aanvulling van het SIS vindt alsdan in al zijn onderdelen toepassing.

Op grond van de conclusies van een rapport van de stuurgroep SIS (doc. SCH/…) gaat het Uitvoerend Comité ervan uit dat het SIS op deze datum bedrijfsklaar zal zijn en dat de bestaande nationale gegevens welke in de zin van zijn op 18 oktober 1993 afgelegde verklaring als wezenlijk worden aangemerkt (doc. SCH/Com-ex(93) decl. 1 (********************)) overeenkomstig zijn op 27 juni 1994 afgelegde verklaring (doc. SCH/Com-ex(94) decl. 4, 2e herz.), alsdan zullen zijn geladen.

Vanaf die datum vervult de gemeenschappelijke controleautoriteit zoals bedoeld in artikel 115 zijn functies.

De in de Schengenuitvoeringsovereenkomst opgenomen bepalingen inzake gegevensbescherming vinden ten volle toepassing. Het Uitvoerend Comité verwijst naar de constatering van de voorlopige gemeenschappelijke controleautoriteit dat de overeenkomstsluitende partijen die de testfasen met goed gevolg hebben afgesloten, voldoen aan de voorwaarden inzake gegevensbescherming met betrekking tot de werking van het SIS.

• 3. 

  Regelingen betreffende de voorbereidingsfase (22 december 1994-26 maart 1995)

Het Uitvoerend Comité verzoekt de overeenkomstsluitende partijen die de testfasen met goed gevolg hebben afgesloten, om vóór 26 maart 1995

Het Uitvoerend Comité draagt de stuurgroep SIS op om tijdig vóór deze datum te bevestigen dat het SIS in technisch, organisatorisch en personeel opzicht operationeel is.

Het Uitvoerend Comité verzoekt de overeenkomstsluitende partijen te bevestigen dat de tot directe bevraging gemachtigde autoriteiten, welke reeds aan het Uitvoerend Comité zijn medegedeeld (doc. SCH/Com-ex(94) 18, 3e herz.), toegang tot het SIS hebben.

Het verzoekt de overeenkomstsluitende partijen gedurende deze fase vervolgens over te gaan tot het laden van andere persoonsgegevens en gegevens betreffende voorwerpen dan die welke als wezenlijk zijn aangemerkt (doc. SCH/Com-ex(94) decl. 4, 2e herz. (*********************)). De SIS-gegevensbestanden dienen permanent te worden bijgewerkt.

Het Uitvoerend Comité verzoekt de overeenkomstsluitende partijen er zorg voor te dragen, dat de luchtvaartmaatschappijen per 26 maart 1995, te weten het tijdstip voor wijziging van de luchtdienstregeling, de voor het vrije personenverkeer vereiste aanpassingsmaatregelen hebben uitgevoerd en dat de luchthavenbeheerders vóór die datum de in de regeling inzake de invoering en toepassing van de Schengenregeling op de verkeersluchthavens en secundaire luchthavens (document Com-ex(94) 17, 4e herz.) opgesomde maatregelen hebben voltooid en de organisatorische en technische voorwaarden voor het vrije personenverkeer hebben geschapen.

De overeenkomstsluitende partijen wordt verzocht de luchtvaartmaatschappijen en de luchthavenbeheerders dienaangaande te informeren.

• 4. 

  Inrichting van de toepassing van de Uitvoeringsovereenkomst na de inwerkingstelling, in het bijzonder in de beginfase van de toepassing

De toepassing van de Schengenuitvoeringsovereenkomst heeft tot doel de veiligheid voor de burgers in Europa te vergroten en tegelijkertijd de voorwaarden te scheppen voor de verwezenlijking van het vrije personenverkeer zoals bedoeld in artikel 7 A van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap.

Het Uitvoerend Comité hecht dan ook bijzondere betekenis aan de beginfase van de toepassing van de Uitvoeringsovereenkomst in al haar onderdelen, te weten de eerste drie maanden te rekenen vanaf 26 maart 1995.

Elk der overeenkomstsluitende partijen is verantwoordelijk voor de implementatie, in het bijzonder voor de afschaffing van de controles aan de binnengrenzen gedurende de beginfase van de toepassing. De overeenkomstsluitende partijen informeren elkaar, plegen — indien noodzakelijk — onderling overleg en werken nauw samen.

Teneinde te beschikken over de voor het beheer van de Uitvoeringsovereenkomst noodzakelijke organisatie, besluit het Uitvoerend Comité een permanente follow-upstructuur tot stand te brengen, welke door de bestaande Centrale Groep met zijn werkgroepen en subgroepen wordt gevormd.

Het Uitvoerend Comité draagt de permanente follow-upstructuur op om gedurende de beginfase bijzonder nauwgezet toe te zien op de toepassing van de Schengenregelingen, optredende technische moeilijkheden te identificeren, te analyseren en snel op te lossen en — indien noodzakelijk — maatregelen met het oog op een doelmatigere toepassing van de Uitvoeringsovereenkomst te treffen.

Het Uitvoerend Comité draagt het voorzitterschap op, met ingang van 1 januari 1995 de werkzaamheden van deze follow-upstructuur voor te bereiden en in het bijzonder erop toe te zien dat de werkgroepen de optredende moeilijkheden identificeren en met spoed oplossingen uitwerken.

De werkgroepen van de follow-upstructuur komen tijdens de drie maanden durende beginfase van de toepassing regelmatig, zo vaak als nodig, bijeen.

Indien in een concreet geval dringende besluiten dienen te worden genomen, kan de Centrale Groep op korte termijn in beperkte samenstelling als follow-upcomité bijeenkomen. Dit comité is samengesteld uit de delegatievoorzitters van de overeenkomstsluitende partijen of uit een door elk der overeenkomstsluitende partijen aangewezen hoge ambtenaar, ondersteund door vertegenwoordigers van de werkgroepen op wie voor de oplossing van optredende moeilijkheden een beroep moet worden gedaan.

Op verzoek van een overeenkomstsluitende partij gaat de Centrale Groep tevens over tot een algemene analyse van optredende moeilijkheden en doet hij, met de medewerking van werk- en subgroepen, voorstellen tot oplossing daarvan.

Indien binnen de Centrale Groep geen overeenstemming kan worden bereikt, wordt de desbetreffende aangelegenheid aan het Uitvoerend Comité voorgelegd. De betrokken overeenkomstsluitende partijen dient daarbij de gelegenheid te worden geboden een standpunt met betrekking tot de conclusies kenbaar te maken.

Elk der overeenkomstsluitende partijen kan de Centrale Groep ook om een evaluatie van feiten verzoeken welke uitsluitend op haar grondgebied hebben plaatsgevonden.

De Centrale Groep legt het Uitvoerend Comité drie maanden na de inwerkingstelling van de Uitvoeringsovereenkomst een eerste evaluatierapport voor met betrekking tot de werking van het SIS, de effectiviteit van de controles aan de buitengrenzen, de doelmatigheid van de bestrijding van het verdovendemiddelenmisbruik, alsmede het resultaat van de politiële en justitiële samenwerking.

Voorts dient de Centrale Groep vóór 31 maart 1996 een algeheel rapport aan het Uitvoerend Comité voor te leggen.

Gedaan te Bonn, 22 december 1994.

De voorzitter

Bernd SCHMIDBAUER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 20 december 1995

betreffende de procedure voor toepassing van artikel 2, lid 2, van de Overeenkomst van Schengen

(SCH/Com-ex(95) 20, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 2 van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

Document SCH/I(95) 40, 6e herz. betreffende de procedure voor toepassing van artikel 2, lid 2, van de Overeenkomst wordt vastgesteld. De daarin omschreven beginselen en procedures dienen in acht te worden genomen door enige overeenkomstsluitende partij die de in artikel 2, lid 2, van de Overeenkomst opgenomen uitzonderingsbepaling wenst toe te passen en tijdelijk opnieuw controles aan haar binnengrenzen wenst in te voeren.

Gedaan te Oostende, 20 december 1995.

De voorzitter

Johan VANDE LANOTTE

PROCEDURE VOOR TOEPASSING VAN ARTIKEL 2, LID 2, VAN DE OVEREENKOMST

SCH/I(95) 40, 6e herz.

„Artikel 2

De in de Schengenuitvoeringsovereenkomst opgenomen maatregelen hebben algemeen tot doel te vermijden dat een beroep wordt gedaan op artikel 2, lid 2, van de Overeenkomst. Herinvoering van grenscontroles dient een uitzonderlijke maatregel te blijven.

• 1. 

  Procedure bij voorafgaande raadpleging (artikel 2, lid 2, eerste volzin)

Een staat die overweegt op korte termijn opnieuw binnengrenscontroles in te voeren, dient aan de overige staten een kennisgeving te doen toekomen, welke de volgende informatie bevat:

• a) 

  Gronden voor de overwogen herinvoering: De staat dient aan te geven welke gebeurtenissen een bedreiging voor zijn openbare orde of nationale veiligheid vormen.

• b) 

  Omvang van de overwogen herinvoering: De staat dient aan te geven of herinvoering van de controles aan alle grenzen dan wel slechts in bepaalde zones zal plaatsvinden.

• c) 

  Duur van de overwogen herinvoering: De staat dient aan te geven wanneer aan het besluit tot herinvoering uitvoering zal worden gegeven (nadat de raadpleging heeft plaatsgevonden) en wat de voorziene duur van de maatregel zal zijn.

• d) 

  Verzoek om raadpleging: De staat dient aan te geven welke maatregelen hij van bepaalde dan wel van alle staten verwacht om herinvoering van de controles te vermijden of, wanneer de controles opnieuw zijn ingevoerd, om de door de verzoekende staat getroffen maatregelen aan te vullen.

Kenbaarmaking van het overwogen besluit tot herinvoering dient te geschieden aan de leden van het Uitvoerend Comité en van de Centrale Groep, alsmede het secretariaatgeneraal.

Overeenkomstig het bepaalde in artikel 131, lid 2, van de Uitvoeringsovereenkomst organiseert het voorzitterschap met spoed een bijeenkomst van het Uitvoerend Comité, eventueel voorafgegaan door een vergadering van de Centrale Groep in uitgebreide dan wel beperkte samenstelling, teneinde onderlinge raadpleging tussen de staten mogelijk te maken. Indien evenwel op korte termijn reeds een bijeenkomst van het Uitvoerend Comité is gepland, hoeft geen afzonderlijke vergadering te worden georganiseerd. In dat geval wordt de voor deze bijeenkomst of vergadering voorziene agenda dienovereenkomstig aangepast.

Ingeval het besluit tot herinvoering van de controles na de raadplegingsfase wordt gehandhaafd, dient de verzoekende staat bovenvermelde betrokkenen op de hoogte te brengen van de datum van en de voorwaarden voor toepassing van de aan het bepaalde in artikel 2, lid 2, van de Uitvoeringsovereenkomst gerelateerde maatregelen.

In het kader van de overeenkomsten inzake grensoverschrijdende politiële samenwerking dienen de grensbewakingsautoriteiten van de verzoekende staat eveneens de grensbewakingsautoriteiten van de betrokken staten op de hoogte te stellen, opdat een eventuele reactie in het veld wordt versneld.

• 2. 

  Procedure bij besluit tot „onverwijld optreden” (artikel 2, lid 2, tweede volzin)

Indien een staat oordeelt dat onmiddellijke herinvoering noodzakelijk is om de openbare orde te handhaven dan wel de nationale veiligheid te waarborgen, dient deze staat aan de overige staten een kennisgeving te doen toekomen, waarvan de inhoud gelijk is aan die van de in punt 1 omschreven kennisgeving: gronden, omvang en duur van het besluit.

De in punt 1 voorziene vereisten zijn eveneens van toepassing (bepaling van de betrokkenen die in kennis dienen te worden gesteld, bilaterale contacten, enz.).

De staat dient aan te geven of hij de overige staten verzoekt ondersteunende en samenwerkingsmaatregelen te treffen.

Naar gelang van de omstandigheden wordt na de kennisgeving van het besluit zo spoedig mogelijk een bijeenkomst van het Uitvoerend Comité georganiseerd.

• 3. 

  Procedure voor verlenging dan wel terugkeer naar een normale situatie

De staat die van de procedure voor toepassing van artikel 2, lid 2, van de Uitvoeringsovereenkomst gebruik heeft gemaakt, bevestigt de datum van opheffing van de controles en legt op dat tijdstip dan wel op korte termijn een verslag betreffende de toepassing van het besluit neer.

Indien de staat evenwel van oordeel is dat de periode van toepassing van het aanvankelijke besluit dient te worden verlengd, geeft hij hiervan kennis, conform de in punt 1 of 2 vermelde procedures.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 7 oktober 1997

betreffende de inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst in Griekenland

(SCH/Com-ex(97) 29, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op de artikelen 131 en 132,

Gelet op de toetredingsovereenkomst met Griekenland van 6 november 1992, inzonderheid op artikel 6, in verbinding met de gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 6 in de slotakte van genoemde toetredingsovereenkomst,

Gelet op de verklaring van de ministers en staatssecretarissen van 19 juni 1992 betreffende de inwerkingstelling van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen,

Overwegende dat in de gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 139 in de slotakte van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, alsmede in de gemeenschappelijke verklaring in de slotakte van de toetredingsovereenkomst met Griekenland erin is voorzien dat „de Overeenkomst niet eerder in werking wordt gesteld dan nadat aan de voorwaarden voor toepassing van de Overeenkomst in de ondertekenende staten is voldaan en de controles aan de buitengrenzen effectief zijn”,

Overwegende dat het Uitvoerend Comité op 25 april 1997 andermaal zijn politieke wil om de inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst in Italië, Griekenland en Oostenrijk per 26 oktober 1997 op basis van een besluit van het Uitvoerend Comité mogelijk te maken, heeft bevestigd,

Overwegende dat de door Griekenland geboekte vooruitgang met het oog op de vervulling van de voorwaarden voor de inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst, waarin in de verklaring van 19 juni 1992 is voorzien, het mogelijk dient te maken de Schengenuitvoeringsovereenkomst in Griekenland in werking te stellen,

Gevolg gevende aan de verklaring van het Uitvoerend Comité van 24 juni 1997 betreffende de inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst in Italië, Griekenland en Oostenrijk, waarmede de vaste wil om de Schengenuitvoeringsovereenkomst voor Italië per 26 oktober 1997, alsmede voor Oostenrijk en Griekenland uiterlijk eind 1997 in werking te stellen, werd bevestigd,

Overwegende echter dat de versterkingen van de buitengrenscontroles, alsmede de aanpassing der luchthavens nog niet volledig zijn afgerond,

Zijn politieke wil bevestigend om zo spoedig mogelijk een inwerkingstelling in Griekenland te bereiken,

BESLUIT:

• I. 

  Inwerkingstelling van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen

II.   Operationeelverklaring van het Schengeninformatiesysteem

Het Uitvoerend Comité verklaart Griekenland met ingang van 1 december 1997 operationeel. Vanaf dat tijdstip wordt het systeem voor de tot bevraging gemachtigde autoriteiten van Griekenland toegankelijk gesteld.

Gedaan te Brussel, 7 oktober 1997.

De voorzitter

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 23 juni 1998

betreffende de vertrouwelijkheid van bepaalde documenten

(SCH/Com-ex(98) 17)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

BESLUIT:

De tweede alinea van het op 14 december 1993 door het Uitvoerend Comité vastgestelde besluit (SCH/Com-ex(93) 22, herz.) wordt door de volgende alinea vervangen:

„De volgende documenten dienen vertrouwelijk te blijven: de bijlagen 5, 9 en 10 van de gemeenschappelijke visuminstructie, het gemeenschappelijk handboek, het Sirene-handboek, alsmede de drie documenten bedoeld in het besluit inzake verdovende middelen: „Versterking van de controles aan de buitengrenzen” (SCH/Stup(92) 45, laatste versie); „Gecontroleerde afleveringen” (SCH/Stup(92) 46, laatste versie); en „Maatregelen ter bestrijding van illegale uitvoer van verdovende middelen” (SCH/Stup(92) 72, laatste versie).”.

Gedaan te Oostende, 23 juni 1998.

De voorzitter

• L. 

  TOBBACK

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 september 1998

betreffende de oprichting van een permanente Schengencommissie

(SCH/Com-ex(98) 26, def.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 7 van deze Overeenkomst,

Gelet op de gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 139, zoals opgenomen in de aan deze Overeenkomst gehechte slotakte,

Overwegende dat het initiatief tot oprichting van een permanente commissie in een streven naar complementariteit met de op het niveau van de Europese Unie bestaande instrumenten past,

Met inachtneming van het beginsel van de nationale soevereiniteit,

Overwegende dat deze commissie te zijner tijd, indien nodig, dient te worden aangepast op basis van het functionele kader van de Europese Unie,

BESLUIT:

Een Permanente Schengenbeoordelings- en -toepassingscommissie (hierna „permanente commissie” genoemd) wordt opgericht, die onder toezicht van het Uitvoerend Comité ermee wordt belast, enerzijds vast te stellen dat de voorwaarden voor de inwerkingstelling van de Overeenkomst in een staat die kandidaat is voor deze inwerkingstelling, zijn vervuld, en anderzijds erover te waken dat de staten die de Overeenkomst reeds in werking hebben gesteld, het Schengenacquis correct toepassen, in het bijzonder door het opsporen van problemen en het voorstellen van oplossingen.

De permanente commissie is als enige bevoegd om rapporten op te stellen ter beoordeling van de mate van voorbereiding van de staten die kandidaat zijn voor de inwerkingstelling van Schengen, alsmede om vast te stellen of de vereiste voorwaarden voor de praktische toepassing van de Overeenkomst en de afschaffing van de controles aan de binnengrenzen vervuld zijn.

De tweede taak van de permanente commissie bestaat erin, de grondslagen ervoor te leggen dat het Uitvoerend Comité kan waken over de correcte toepassing van de Overeenkomst door de staten die deze Overeenkomst reeds in werking hebben gesteld, in het bijzonder door het opvolgen van de aanbevelingen van de buitengrenscommissies en door de follow-up van de in het jaarrapport inzake de buitengrenzen vermelde gebreken, door zich ervoor te beijveren, gezamenlijke inspanningen te ontplooien om de kwaliteit van de buitengrenscontroles te verbeteren, alsmede door ervoor te zorgen dat de toepassing van de Overeenkomst op het vlak van de politiële en justitiële samenwerking alsmede met betrekking tot het SIS wordt geoptimaliseerd. De permanente commissie zal oplossingen zoeken voor de onderkende problemen en voorstellen doen voor een tevredenstellende en optimale toepassing van de Overeenkomst. Het toezicht op de juiste toepassing van de Schengenovereenkomst blijft de exclusieve verantwoordelijkheid van de Schengenstaten. De permanente commissie dient zich derhalve te beperken tot het verrichten van toetsingen zoals omschreven in het hierna opgenomen mandaat.

Deze twee taken rechtvaardigen dat de permanente commissie twee verschillende mandaten worden verleend:

• I. 

  BEOORDELINGSCOMMISSIE VOOR DE STATEN DIE KANDIDAAT ZIJN VOOR DE INWERKINGSTELLING

• 1. 

  TAKEN VAN DE BEOORDELINGSCOMMISSIE

In het kader van haar beoordelingstaak dient de permanente commissie, telkens wanneer een staat kandidaat is voor de inwerkinstelling, een rapport op te stellen waarin de lijst van de criteria waaraan de kandidaat-staten dienen te voldoen, wordt vastgesteld. Daartoe dient meer in het bijzonder het te bereiken niveau op alle door de Overeenkomst bestreken gebieden te worden vastgesteld. Nadat deze criteria door het Uitvoerend Comité zijn goedgekeurd, dient de permanente commissie vervolgens in een ander rapport na te gaan of de staat die kandidaat is voor de inwerkingstelling, aan deze criteria voldoet en het vastgestelde niveau haalt.

Voor elk van de gebieden waarop de commissie bevoegd is, kan zij een deskundigengroep mandaat verlenen om op hun specifieke domein een rapport op te stellen. In de rapporten worden de kwalitatieve, kwantitatieve, operationele, administratieve en organisatorische aspecten behandeld en dient te worden vastgesteld, op welke punten lacunes en zwaktes bestaan en dienen daarvoor oplossingen te worden voorgesteld.

• 2. 

  DOMEINEN WAAROP DE BEOORDELINGSCOMMISSIE BEVOEGD IS

De commissie dient een omstandig en uitputtend rapport op te stellen en dient te beoordelen in hoeverre de staten die kandidaat zijn voor de inwerkingstelling, voorbereid zijn op de onderdelen vermeld in het besluit met kenmerk SCH/Com-ex(93) 10 van 14 december 1993, alsmede te waken over de vervulling van de voorwaarden voor de toepassing van het Schengenacquis. Deze beoordeling dient in het bijzonder de volgende onderdelen te omvatten:

De permanente commissie zal zich enerzijds in het bijzonder baseren op de onderstaande lijst van taken op de gebieden buitengrenzen, politiële samenwerking, SIS en visa; anderzijds zal de permanente commissie een lijst vaststellen van door de deskundigen voor de overige werkgebieden te vervullen taken:

II.   TOEPASSINGSCOMMISSIE VOOR DE STATEN DIE DE OVEREENKOMST REEDS TOEPASSEN

• 1. 

  TAKEN VAN DE TOEPASSINGSCOMMISSIE

De commissie dient het mogelijk te maken, de aan de buitengrenzen eventueel ondervonden problemen bloot te leggen en situaties te onderkennen waarin het in overeenstemming met de geest en de doelstellingen van de Overeenkomst vastgestelde niveau niet wordt gehaald. Zij dient het mogelijk te maken, de bezochte staat alsook het Uitvoerend Comité op de hoogte te stellen van de geconstateerde problemen, alsmede van de voorstellen voor het oplossen daarvan met het oog op een tevredenstellende en optimale toepassing van de Overeenkomst. Wat de sedert de inwerkingstelling van de Overeenkomst ondervonden problemen betreft, daarvoor dient de commissie technische voorstellen te formuleren ter verbetering van de controles, de veiligheid en de wederzijdse rechtshulp, óók op het gebied van uitlevering.

De commissie zal eveneens dienen na te gaan of de aanbevelingen en opmerkingen van de bezoekcommissies Buitengrenzen effect hebben gesorteerd en het mogelijk hebben gemaakt, de eventueel geconstateerde veiligheidstekorten te verhelpen. Evenzo zal de commissie zorg dienen te dragen voor de follow-up van de problemen welke zijn gereleveerd in het jaarrapport inzake de situatie aan de buitengrenzen van de staten waar de Overeenkomst in werking is gesteld.

Bij de uitvoering van haar taak zal de commissie ten slotte op soepele en objectieve wijze optreden, samenwerken met de bevoegde autoriteiten, de op nationaal niveau van toepassing zijnde juridische en deontologische regels in acht nemen en het gemeenschappelijke doel — streven naar een grotere veiligheid en inachtneming van de belangen van de overige staten die de Overeenkomst toepassen — voor ogen houden.

• 2. 

  DOMEINEN WAAROP DE TOEPASSINGSCOMMISSIE BEVOEGD IS

Voor de staten die de Overeenkomst reeds toepassen, zal de commissie een — in vergelijking met de bezoekcommissies — ruimere bevoegdheid hebben, welke evenwel op praktische aspecten gericht zal blijven. De gebieden waarop evolutie mogelijk is en welke bijgevolg in aanmerking dienen te worden genomen, bestrijken het gehele Schengenacquis en meer in het bijzonder:

De volgende aspecten zouden bij voorrang moeten worden behandeld:

III.   BEGINSELEN WELKE OP DE PERMANENTE COMMISSIE VAN TOEPASSING ZIJN

Samenstelling van de permanente commissie

De commissie heeft een permanente status. Zij bestaat uit een hoge vertegenwoordiger per ondertekenende staat van de Overeenkomst of van de samenwerkingsovereenkomst. (Deze hoge vertegenwoordiger kan zich door een of meer medewerkers laten vergezellen.) De permanente commissie zal zich in het kader van haar vergaderingen en haar onderscheidene taken door het secretariaat laten bijstaan.

De commissie zal alle staten bezoeken; de volgorde en de frequentie van de bezoeken dienen door het Uitvoerend Comité te worden vastgesteld.

De permanente leden kunnen voor het uitvoeren van hun werkzaamheden de Schengenstaten verzoeken dat zij voor missies van beperkte duur deskundigen ter beschikking stellen op elk van de domeinen waarop de commissie bevoegd is, meer bepaald om de taken in de landen uit te voeren, volgens de modaliteiten zoals die door de permanente leden zijn vastgesteld. Bepaalde expertisetaken kunnen gecombineerd worden uitgevoerd of tot slechts één van deze gebieden beperkt zijn. Voor elk van de domeinen waarop de commissie bevoegd is, hebben de respectieve staten het recht, een deskundige aan te wijzen voor de uitvoering van de taken in het kader van de permanente commissie. De permanente commissie zal zich evenwel beijveren, het aantal delegatieleden verenigbaar te houden met de technische beperkingen van deze taken.

Indien gelijktijdig meerdere bezoeken plaatsvinden, in de vorm van deskundigengroepen voor elk van de specifieke werkgebieden, zal vóór het einde van het bezoek een coördinatievergadering met alle deskundigen worden voorzien.

De deskundigen moeten over het vereiste kwalificatieniveau beschikken. Voorts zij meer in het algemeen opgemerkt dat het wenselijk is om bij de aanwijzing van de deskundigen een zekere mate van continuïteit in het oog te houden.

De Europese Commissie zal als waarnemer deelnemen aan de werkzaamheden van de permanente commissie en aan de activiteiten van de werkgroepen die ten dienste staan van de permanente commissie, de Centrale Groep en het Uitvoerend Comité.

Gemeenschappelijke controleautoriteit

De uitvoering van de taken van de permanente commissie doet niet af aan de bevoegdheden van de gemeenschappelijke controleautoriteit. De permanente commissie is gemachtigd tot het raadplegen van de gemeenschappelijke controleautoriteit voor de werkgebieden welke onder haar bevoegdheden vallen.

Te bezoeken locaties

De te bezoeken locaties en de in te winnen informaties worden voor elk afzonderlijk geval door de permanente commissie in overleg met de respectieve werkgroepen vastgesteld.

Taalregime

Het tijdens de bezoeken te hanteren taalregime zal voor elk bezoek afzonderlijk worden vastgesteld.

Verlening van medewerking aan de werkzaamheden van de commissie

De autoriteiten van de bezochte Schengenstaat zien erop toe dat hun autoriteiten de vereiste medewerking verlenen en ondersteuning bieden, teneinde de commissie in staat te stellen haar taak naar behoren te vervullen. De te bezoeken staat dient de informatie over de te bezoeken locaties evenals alle relevante gegevens (statistieken, feiten, analyses, enz.) ten minste één maand vóór het begin van het bezoek (in één van de officiële Schengentalen) aan de commissie ter beschikking te stellen.

Reis- en verblijfkosten

De door de commissieleden of door hun deskundigen gemaakte reis- en verblijfkosten zijn voor eigen rekening. De bezochte staat neemt de ter plaatse te maken logistieke kosten voor zijn rekening.

Schriftelijke rapportage

Schriftelijke rapportage vindt plaats overeenkomstig een eenvormig model dat door de permanente commissie in overleg met de betrokken werkgroepen wordt uitgewerkt. Dit model kan, indien de noodzaak daartoe bestaat en afhankelijk van de specifieke omstandigheden, worden aangepast.

Een eerste ontwerp van het rapport over de taken van de deskundigen wordt door het voorzitterschap opgesteld en vervolgens voorgelegd aan de deskundigengroep, die een consensus tracht te bereiken over de redactie van dit rapport. In deze deskundigengroep hebben de vertegenwoordigers van de bezochte staat een waarnemersstatus. Nadat dit rapport door de deskundigen is uitgewerkt, wordt het doorgeleid aan de bezochte staat, die een advies kan formuleren. Het rapport en het advies worden aan de permanente commissie voorgelegd. Zij tracht een consensus tussen beide documenten te vinden. Voor de nog resterende geschilpunten wordt in het rapport van de permanente commissie het standpunt van de respectieve partijen weergegeven.

In deze rapporten dient duidelijk te worden aangegeven op welke gebieden de doelstellingen zijn bereikt en op welke gebieden dit niet het geval is. Daarbij dienen concrete voorstellen te worden gedaan voor te nemen maatregelen om deze doelstellingen te bereiken en de situatie te optimaliseren. Het is aan het Uitvoerend Comité om het uiteindelijke besluit vast te stellen.

Vertrouwelijkheid

De commissieleden en de deskundigen dienen de vertrouwelijkheid van de in het kader van de uitoefening van hun taken ingewonnen informaties in acht te nemen. De met toepassing van dit besluit uitgewerkte rapporten worden als vertrouwelijk aangemerkt.

Gedaan te Königswinter, 16 september 1998.

De voorzitter

• M. 

  KANTHER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 23 juni 1998

betreffende een bezemclausule met het oog op de toepassing van het gehele technische Schengenacquis

(SCH/Com-ex(98) 29, herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 92 en 93 van deze Overeenkomst,

BEVESTIGT

dat in het kader van de werking van het SIS op organisatorisch, operationeel en technisch niveau alsook op het gebied van de gegevensbescherming afspraken, procedures en regelingen zijn aangenomen, en beveelt aan dat deze na de inwerkingtreding van het Verdrag van Amsterdam worden behouden.

Gedaan te Oostende, 23 juni 1998.

De voorzitter

• L. 

  TOBBACK

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 september 1998

betreffende de instelling van een ad-hoccommissie „Griekenland”

(SCH/Com-ex(98) 43, herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Overwegende dat de overeenkomst betreffende de toetreding van de Griekse Republiek tot de Schengenuitvoeringsovereenkomst bij besluit van 7 oktober 1997 gedeeltelijk in werking is gesteld,

BESLUIT:

Gedaan te Königswinter, 16 september 1998.

De voorzitter

• M. 

  KANTHER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 december 1998

betreffende de inwerkingstelling van de Schengenovereenkomst voor Griekenland

(SCH/Com-ex(98) 49, 3e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 6 van de op 6 november 1992 met Griekenland gesloten toetredingsovereenkomst, in verbinding met de in de slotakte van deze overeenkomst opgenomen gemeenschappelijke verklaring inzake artikel 6,

Gelet op zijn op 7 oktober 1997 vastgestelde besluit betreffende de inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst in Griekenland (SCH/Com-ex(97) 29, 2e herz.),

Gelet op het rapport van de ad-hoccommissie „Griekenland” (SCH/C(98) 123, 2e herz.),

Gelet op de deelrapporten van de ad-hoccommissie „Griekenland”,

Bevestigend de politieke wil van het Uitvoerend Comité bijeen op 7 oktober 1997, om een volledige inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst voor Griekenland te bereiken, zoals deze in besluit SCH/Com-ex(97) 29, 2e herz. tot uiting is gebracht,

Onder erkenning van en met uitspreking van zijn waardering voor het feit dat Griekenland met betrekking tot visumaangelegenheden, politiële en justitiële samenwerking, bestrijding van drugscriminaliteit, het Schengeninformatiesysteem en gegevensbescherming reeds de voorwaarden voor volledige toepassing van de Schengenuitvoeringsovereenkomst vervult,

In aanmerking genomen dat Griekenland reeds aanzienlijke vorderingen heeft gemaakt, inzonderheid op de luchthavens, om de beveiliging van zijn buitengrenzen aan de Schengenstandaard aan te passen,

BESLUIT:

Gedaan te Berlijn, 16 december 1998.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

2.2.   TITEL II VAN DE UITVOERINGSOVEREENKOMST VAN SCHENGEN: AFSCHAFFING VAN DE CONTROLES AAN DE BINNENGRENZEN EN PERSONENVERKEER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 14 december 1993

betreffende de verlenging van het eenvormige visum

(SCH/Com-ex(93) 21)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 17, lid 3, onder e), van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

Verlenging van het eenvormige visum geschiedt volgens de in het aangehechte document neergelegde gemeenschappelijke beginselen.

Gedaan te Parijs, 14 december 1993.

De voorzitter

• A. 

  LAMASSOURE

BIJLAGE BETREFFENDE VERLENGING VAN HET EENVORMIG VISUM

GEMEENSCHAPPELIJKE BEGINSELEN

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 14 december 1993

betreffende de gemeenschappelijke beginselen van annulering, intrekking en beperking van het eenvormige visum

(SCH/Com-ex(93) 24)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 131 van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

Annulering, intrekking en beperking van de geldigheidsduur van het eenvormige visum geschieden volgens de in het aangehechte document neergelegde gemeenschappelijke beginselen.

Gedaan te Parijs, 14 december 1993.

De voorzitter

• A. 

  LAMASSOURE

De procedures voor annulering, intrekking of beperking van de geldigheidsduur van het eenvormige visum, welke in het kader van het bepaalde in artikel 131 door het Uitvoerend Comité worden vastgesteld, strekken ertoe de toegang tot het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen te verhinderen — welke toegang mogelijk is op grond van een eenvormig visum — dan wel de oorspronkelijk voorziene geldigheids- of verblijfsduur te beperken.

Onderstaande procedures kunnen worden onderscheiden:

• 1. 

  Annulering

Annulering van een visum geschiedt aan de grens (********************** 1 2 *************************** 4 5 ****************************************** ********************************************** ***************************************************************** ***************************************************************** 157 158 160 161 ***************************************************************** *****************************************************************) en wordt uitgevoerd door de met de grensbewaking belaste ambtenaren (gemeenschappelijk handboek, deel II, punt 1.4.4 (*********************** ************************** ***************************** ° ******************************************* *********************************************** 147 159). Annulering heeft tot gevolg dat toegang tot het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen wordt verhinderd, met name wanneer per vergissing aan een ter fine van weigering gesignaleerde vreemdeling een visum is afgegeven. Bij annulering geldt dat het visum nooit heeft bestaan.

Annulering dient te worden onderscheiden van weigering van toegang, welke procedure inhoudt dat het visum niet wordt geannuleerd, maar dat de met de grensbewaking belaste ambtenaren de houder van het visum de toegang tot het grondgebied weigeren, bijvoorbeeld bij ontstentenis van de bewijsstukken met betrekking tot het reisdoel.

De beslissing tot annulering van het visum wordt genomen door de nationale met de grenscontrole belaste administratieve autoriteiten.

De annulering kan zichtbaar worden gemaakt door de visumsticker te voorzien van een aanduiding of enige vermelding waaruit duidelijk blijkt dat deze geannuleerd is. Het verdient aanbeveling het kinegram van de visumsticker met een puntig metalen voorwerp door te halen.

De annulering van een visum dient te worden medegedeeld aan de centrale autoriteiten van de visumafgevende staat, waarbij de volgende gegevens worden verstrekt:

• 2. 

  Intrekking

Sommige staten maken een onderscheid tussen intrekking van het eenvormige visum en annulering daarvan.

Door intrekking van het visum — een maatregel zonder terugwerkende kracht — kan na binnenkomst van de vreemdeling op het grondgebied de resterende geldigheidsduur van het eenvormige visum worden geannuleerd.

Intrekking geschiedt door toepassing van artikel 23 van de Uitvoeringsovereenkomst, wanneer bij controle blijkt dat de houder van een regelmatig afgegeven visum niet of niet meer voldoet aan de in artikel 5, lid 1, onder c), d) en e), van de Uitvoeringsovereenkomst bedoelde voorwaarden. Hiervoor wordt de nationale procedure gevolgd van de staat op het grondgebied waarvan de visumhouder zich bevindt. De overeenkomstsluitende partij die tot intrekking overgaat, doet hiervan mededeling aan de partij die het visum heeft afgegeven. Deze beslissing wordt in de mededeling met redenen omkleed.

• 3. 

  Beperking van de geldigheidsduur van een eenvormig visum

Sommige staten volgen deze procedure door toepassing van artikel 23; vóór verwijdering van de vreemdeling wordt de verblijfsduur teruggebracht tot het aantal dagen dat is gelegen tussen de datum van grensoverschrijding en de voor de verwijdering vastgestelde datum.

Beperking van de geldigheidsduur van een eenvormig visum kan ook geschieden indien de met de grensbewaking belaste ambtenaar constateert dat de vreemdeling over onvoldoende middelen van bestaan beschikt voor de oorspronkelijk voorziene verblijfsduur.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 26 april 1994

betreffende de aanpassingsmaatregelen met het oog op verwijdering van verkeershindernissen en opheffing van verkeersbeperkingen bij rijwegovergangen aan de binnengrenzen

(SCH/Com-ex(94) 1, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 2 van deze Overeenkomst,

Neemt met instemming kennis van het document betreffende de afschaffing van personencontroles aan de binnengrenzen (SCH/I-Front (94)1, 3e herz.) en

BESLUIT:

De aanpassingsmaatregelen met het oog op verwijdering van verkeersbelemmeringen en opheffing van verkeersbeperkingen aan rijwegovergangen aan de binnengrenzen worden op grond van het aangehechte document uitgevoerd.

De uitvoering van de aanpassingsmaatregelen komt aan de bevoegdheid van de onderscheidene partnerstaten toe.

Gedaan te Bonn, 26 april 1994.

De voorzitter

Bernd SCHMIDBAUER

AANPASSINGSMAATREGELEN MET HET OOG OP VERWIJDERING VAN VERKEERSHINDERNISSEN EN OPHEFFING VAN VERKEERSBEPERKINGEN BIJ RIJWEGOVERGANGEN AAN DE BINNENGRENZEN

Teneinde te komen tot volledige afschaffing van de controles aan de binnengrenzen van de Schengenstaten, is het tevens noodzakelijk dat hindernissen worden verwijderd welke in het verleden als controlefaciliteiten zijn aangebracht en thans het reisverkeer belemmeren.

De partnerstaten wensen derhalve onverwijld een aanvang te maken met de geleidelijke verwijdering van deze hindernissen, zodra zij beschikken over positieve aanwijzingen voor de in het perspectief liggende verwezenlijking van een operationeel SIS.

In een eerste fase is voorzien in maatregelen welke met name vereist zijn ter waarborging van een vlotte overschrijding van de binnengrenzen en welke snel en zonder al te hoge kosten kunnen worden uitgevoerd.

Daartoe dienen in het bijzonder de navolgende maatregelen te worden uitgevoerd:

Uitvoering van de programma's dient onder verantwoordelijkheid van de nationale autoriteiten te geschieden en — voorzover dit vanuit juridisch of praktisch oogpunt noodzakelijk of doelmatig is — in onderling overleg of door middel van gecoördineerde actie. De onderscheidene partnerstaten rapporteren over de getroffen maatregelen aan het secretariaat-generaal.

Van bovengenoemde, tijdens de eerste fase te treffen maatregelen zouden er zoveel mogelijk op het tijdstip van inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst moeten zijn afgerond; zulks geldt in ieder geval voor die maatregelen welke zonder lange voorbereiding snel kunnen worden omgezet (bijv. verwijdering van op de rijbanen aangebrachte versperringen).

De voorbereiding van de overige tijdens de eerste fase te treffen aanpassingsmaatregelen geschiedt volgens onderstaand programma.

De overeenkomstsluitende partijen stellen de Centrale Groep telkens na afronding van één der drie voorbereidende fasen in kennis van de verwezenlijking van het uitvoeringsschema en leggen hiertoe gedetailleerde overzichten voor.

AFSCHAFFING VAN DE PERSONENCONTROLES AAN DE BINNENGRENZEN

SCH/I-Front(94) 1, 3e herz.

De verschillende compenserende maatregelen zoals neergelegd in de op 19 juni 1990 tot stand gekomen Schengenuitvoeringsovereenkomst zijn na jaren van intensieve voorbereiding nagenoeg volledig verwezenlijkt of worden — zoals het geval is voor het Schengeninformatiesysteem — nadrukkelijk bespoedigd.

Ter verwezenlijking van het doel waarop deze maatregelen gericht zijn — afschaffing van de personencontroles aan de binnengrenzen — ontbreekt het nog aan een aantal voorzieningen. Teneinde te vermijden dat verdere vertraging optreedt bij de volledige opheffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, zelfs nadat aan alle compenserende voorwaarden is voldaan, is het dringend noodzakelijk de hiervoor vereiste condities te scheppen. Daarbij ligt het in de aard der zaak niet enkel formeel tot opheffing van de controles over te gaan, doch ook algemeen ervoor te zorgen dat de belemmeringen voor het verkeer welke in het verleden voor controledoeleinden aan de binnengrenzen zijn aangebracht, daadwerkelijk zijn verwijderd.

Teneinde dit proces planmatig te laten verlopen, is het noodzakelijk over een concreet actieprogramma voor de uitvoering van de onderscheidene etappen te beschikken.

• 1. 

  Afschaffing van de personencontroles en opheffing van de desbetreffende legitimatieplicht aan landgrenzen, op luchthavens en in zeehavens

1.1.   Afschaffing van de personencontroles

Volgens artikel 2, lid 1, van de Schengenuitvoeringsovereenkomst mogen de binnengrenzen op iedere plaats, zonder dat personencontrole wordt uitgeoefend, worden overschreden.

Dit betekent dat het de bevoegde grensautoriteiten geheel verboden is nog langer binnengrenscontroles uit te voeren, behoudens in de gevallen als bedoeld in artikel 2, lid 2, van de Schengenuitvoeringsovereenkomst.

Omgekeerd betekent dit dat alle reizigers — ongeacht hun nationaliteit — zich bij grensoverschrijding niet langer aan enige vorm van controle door de grensbewakingsautoriteiten hoeven te onderwerpen en evenmin nog de verplichting hebben van aangewezen grensdoorlaatposten gebruik te maken.

Onverlet blijft de toepassing van artikel 22 van de Uitvoeringsovereenkomst alsmede de uitoefening van de bevoegdheden welke toekomen aan de naar nationaal recht bevoegde autoriteiten van een partnerstaat om op hun grondgebied, met inbegrip van de grenszones, te toetsen of de verplichtingen betreffende het bezitten, het meevoeren en het overleggen van documenten en bewijzen worden nageleefd.

Niet verenigbaar met de bepalingen tot afschaffing van de binnengrenscontroles zoals neergelegd in de Uitvoeringsovereenkomst zijn zogenaamde vervangende grenscontroles. Hiervan is sprake indien naar aanleiding van de grensoverschrijding systematisch personencontroles in het achterland of in bepaalde grenszones worden uitgevoerd. Onverlet blijft hierbij artikel 2, lid 2, van de Uitvoeringsovereenkomst.

In- en uitreis via lucht- of zeehavens kunnen uitsluitend zonder controle plaatsvinden, voorzover daarbij gemeenschappelijke grenzen worden overschreden. Dit geldt voor luchtvaart- en zeeverbindingen binnen het Schengengebied. Als gevolg van de automatische scheiding tussen reizigersstromen van intra- en extra-Schengenverkeer kan controlevrije overschrijding van de Schengenbinnengrenzen per vliegtuig of boot feitelijk alleen maar plaatsvinden, wanneer de lucht- en zeehavens over de noodzakelijke landings-, respectievelijk aanmeringsfaciliteiten beschikken.

De overeenkomstsluitende partijen informeren op passende wijze

over alle aspecten van de nieuwe situatie welke na afschaffing van de controles aan de binnengrenzen ontstaat.

1.2.   Opheffing van de verplichting om naar aanleiding van grensoverschrijding grensoverschrijdingsdocumenten over te leggen

Met de opheffing van de grenscontroles vervalt tegelijkertijd de verplichting om op grond van de overschrijding van de binnengrenzen een geldig grensoverschrijdingsdocument te tonen of over te leggen.

Onverlet blijven de voor het binnenland geldende nationale bepalingen inzake het bezitten, het meevoeren en het overleggen van documenten ten behoeve van de vaststelling van de identiteit en het recht op verblijf.

De onderscheidene delegaties doen vóór eind april 1994 de desbetreffende nationale bepalingen toekomen en delen mede welke identiteitsdocumenten in hun staat vereist zijn, alsmede welke controles naar nationaal recht kunnen worden uitgevoerd.

• 2. 

  Aanpassingsmaatregelen met het oog op verwijdering van verkeersbelemmeringen en opheffing van verkeersbeperkingen aan rijwegovergangen

Afschaffing van de personencontroles is het belangrijkste element in het streven naar een „grenzenloos” vrij verkeer van personen. Voor de volledige totstandbrenging hiervan is het echter tevens noodzakelijk dat belemmeringen worden verwijderd welke in het verleden als controlefaciliteiten zijn aangebracht en thans de vrije doorgang belemmeren.

2.1.   Algemene opmerkingen

2.2.   Bouwkundige/technische aanpassingsmaatregelen

In het bijzonder zouden allereerst een aantal bouwkundige/technische aanpassingsmaatregelen moeten worden voorbereid:

2.3.   Opheffing van verkeersbeperkingen

Zodra de noodzakelijke aanpassingsmaatregelen zijn uitgevoerd, kunnen de thans nog geldende snelheidsbeperkingen worden opgeheven. Eventuele nieuwe snelheidsbeperkingen kunnen, indien de verkeersveiligheid dit vereist, worden ingevoerd.

2.4.   Voorzieningen voor de tijdelijke herinvoering van binnengrenscontroles

Bij tijdelijke herinvoering van controles aan de binnengrenzen in de omstandigheden zoals bedoeld in artikel 2, lid 2, van de Schengenuitvoeringsovereenkomst kunnen de mobiele grensbewakingsautoriteiten door middel van tijdelijk te plaatsen borden snelheidsbeperkingen opleggen met het oog op de uitvoering van controles. Voor deze gevallen hoeven derhalve geen duurzame verkeerstekens te worden aangebracht.

Met het oog op de uitvoering van een verbod op binnenreis, dienen evenwel technische voorzieningen te worden aangebracht om het keren mogelijk te maken. Derhalve dienen op autosnelwegen en vergelijkbare wegen in de vangrail tussen beide verkeersstroken scharnierende gedeelten te worden aangebracht, welke zo nodig onmiddellijk kunnen worden geopend.

2.5.   Actieprogramma's

De overeenkomstsluitende partijen werken ten behoeve van de infrastructurele aanpassing van de grensovergangen in de eerste fase gedetailleerde programma's uit met het oog op de concrete toepassing van de Schengenuitvoeringsovereenkomst en leggen deze voor aan het Uitvoerend Comité.

Tijdig vóór het tijdstip van inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst dienen de navolgende maatregelen te zijn uitgevoerd:

De uitvoering van de programma's dient onder verantwoordelijkheid van de nationale autoriteiten te geschieden en — voorzover dit vanuit juridisch of praktisch oogpunt noodzakelijk of doelmatig is — in onderling overleg of door middel van een gecoördineerde actie. De onderscheidene partnerstaten rapporteren over de door hen getroffen maatregelen aan het secretariaat-generaal.

• 3. 

  Informatieverstrekking over opheffing van controles waartoe reeds vóór de inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst wordt overgegaan

De grondgedachte van de Schengenuitvoeringsovereenkomst berust op afschaffing van de binnengrenscontroles gekoppeld aan voorafgaande totstandbrenging van compenserende mechanismen.

Eén van de belangrijste mechanismen, het Schengeninformatiesysteem, is nog niet voltooid, zodat de personencontroles in beginsel dienen te worden gehandhaafd.

De partnerstaten achten het in voorkomend geval gerechtvaardigd om op basis van bilaterale afspraken in een aantal gevallen thans reeds symbolisch en bij wijze van proef de binnengrenscontroles op te heffen, voorzover tenminste daardoor de veiligheidsbelangen niet of niet ernstig worden geschaad.

Indien zij overwegen over te gaan tot een dergelijke vervroegde opheffing van controles, doen zij daarvan mededeling aan het Uitvoerend Comité.

• 4. 

  Raadpleging in geval van vervangende grenscontroles

Volgens artikel 2, lid 2, van de Schengenuitvoeringsovereenkomst hebben de overeenkomstsluitende partijen de verplichting de andere partijen te raadplegen wanneer zij gedurende een beperkte periode aan de binnengrenzen, op grond van de openbare orde of de nationale veiligheid, nationale grenscontroles willen uitvoeren.

Naar de geest van deze bepaling geldt deze verplichting eveneens wanneer in het achterland of in bepaalde grenszones vervangende grenscontroles worden uitgevoerd (cf. punt 1.1).

Indien een dergelijke maatregel wordt beoogd, dient de betrokken partnerstaat de overige partnerstaten hiervan in kennis te stellen, en wel op dezelfde wijze als in gevallen waarin grenscontroles tijdelijk direct aan de binnengrenzen worden uitgevoerd.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 26 april 1994

betreffende de afgifte van eenvormige visa aan de grens

(SCH/Com-ex(94) 2)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 17, lid 3, onder c) en d), van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

De afgifte van eenvormige visa aan de grens geschiedt volgens de gemeenschappelijk vastgestelde beginselen welke in het aangehechte document zijn vervat.

Gedaan te Bonn, 26 april 1994.

De voorzitter

Bernd SCHMIDBAUER

BIJLAGE BETREFFENDE AFGIFTE VAN EENVORMIGE VISA AAN DE GRENS

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 21 november 1994

betreffende de invoering van een geautomatiseerde procedure voor raadpleging van de centrale autoriteiten zoals voorzien in artikel 17, lid 2, van de Overeenkomst

(SCH/Com-ex(94) 15, herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 17, lid 2, van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

Gedaan te Heidelberg, 21 november 1994.

De voorzitter

Bernd SCHMIDBAUER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 21 november 1994

betreffende de aanschaf van de gemeenschappelijke in- en uitreisstempel

(SCH/Com-ex(94) 16 herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 6 van deze Overeenkomst,

Neemt met instemming kennis van document SCH/I-front(94) 43 en

BESLUIT:

De aanschaf door de overeenkomstsluitende partijen van de gemeenschappelijke in- en uitreisstempel geschiedt volgens de in document SCH/Gem-Handb(93)15 (*************************) neergelegde beginselen.

Gedaan te Heidelberg, 21 november 1994.

De voorzitter

Bernd SCHMIDBAUER

AANSCHAF VAN DE GEMEENSCHAPPELIJKE IN- EN UITREISSTEMPEL

SCH/I-Front(94) 43

De overeenkomstsluitende partijen zullen bij de aanschaf van stempels welke voor het bewijs van in- en uitreis via de buitengrenzen dienen te worden gebruikt, uitgaan van het bestek voor de gemeenschappelijke in- en uitreisstempel (doc. SCH/Gem-Handb(93) 15 d.d. 17 september 1993). In dit bestek wordt in het bijzonder in het gebruik van een tweekleurig stempel voorzien.

Bij wijze van uitzondering kunnen de eenkleurige gemeenschappelijke in- en uitreisstempels welke reeds zijn aangeschaft en onder de grensposten zijn verspreid, zolang worden gebruikt totdat nieuwe stempels ter vervanging worden aangeschaft. De vervangende stempels dienen in ieder geval tweekleurig te zijn.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 22 december 1994

betreffende de invoering en toepassing van de Schengenregeling op verkeersluchthavens en secundaire luchthavens

(SCH/Com-ex(94) 17, 4e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 4 en 6 van deze Overeenkomst,

Neemt met instemming kennis van het document betreffende de invoering en toepassing van de Schengenregeling op verkeersluchthavens en secundaire luchthavens (SCH/I-front(94) 39, 9e herz.) en

BESLUIT:

Met het oog op de invoering en toepassing van de Schengenregeling op verkeersluchthavens en secundaire luchthavens worden de in de bijlage vermelde maatregelen uitgevoerd.

Gedaan te Bonn, 22 december 1994.

De voorzitter

Bernd SCHMIDBAUER

BESLUIT

inzake de invoering en toepassing van de Schengenregeling op verkeersluchthavens en secundaire luchthavens

SCH/I-Front(94) 39, 9e herz.

Bij de invoering van de Schengenregeling op verkeersluchthavens en secundaire luchthavens dient rekening te worden gehouden met het belang van het luchtvaartverkeer voor de illegale immigratie, alsmede met het gegeven dat de luchthavens binnen- en buitengrenzen vormen. De partnerstaten achten het noodzakelijk de volgende aanvullende voorzieningen te treffen.

INVOERING VAN DE SCHENGENREGELING OP VERKEERSLUCHTHAVENS EN SECUNDAIRE LUCHTHAVENS

De luchthavens vormen een belangrijke factor in het Schengensysteem. Enerzijds zijn zij van groot belang als toegangspoort voor gestaag groeiende reizigersstromen en derhalve ook voor illegale immigranten, anderzijds vormen zij zowel binnen- als buitengrenzen en doen zich hier bijgevolg een reeks van specifieke problemen voor.

De navolgende aspecten dienen in dit verband nader te worden besproken:

• 1. 

  Inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst voor verkeersluchthavens

Met de Schengenregelgeving wordt op dit gebied een belangrijke vernieuwing ingevoerd: reizigers van binnenvluchten ondergaan, ongeacht hun nationaliteit, geen personencontroles meer, terwijl reizigers van derde staten naar gelang van hun nationaliteit in meerdere of mindere mate grondig bij in- en uitreis worden gecontroleerd. Teneinde beide doelen gelijktijdig te verwezenlijken, is een scheiding van deze twee reizigerscategorieën noodzakelijk. Voortaan dient immers vermeden te worden dat enerzijds passagiers van binnenvluchten aan controle worden onderworpen en anderzijds passagiers van buitenvluchten zonder controle het grondgebied van de Schengenstaten binnenkomen.

Een volledige scheiding kan slechts fysiek tot stand worden gebracht, hetgeen betekent dat passende bouwkundige voorzieningen moeten worden getroffen. Het betreft hier de aanbrenging van wanden in bestaande controleruimten, het gebruik van verschillende ruimten in bestaande gebouwen of de afwikkeling van het verkeer via gescheiden terminals.

Gezien het vereiste dat de bouwkundige voorzieningen op het tijdstip van inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst op alle luchthavens dienen te zijn voltooid — voor de luchthaven Amsterdam/Schiphol is als uitzonderingsregeling een termijn tot eind 1995 toegekend, met dien verstande dat gedurende deze termijn een duidelijke scheiding van de passagiersstromen door middel van procedurele maatregelen dient te worden gewaarborgd —, wordt de Schengenuitvoeringsovereenkomst ook voor het luchtvaartverkeer op het door het Uitvoerend Comité vastgestelde tijdstip in werking gesteld (********************** 1 2 *************************** 4 5 ****************************************** ********************************************** ***************************************************************** ***************************************************************** 157 158 160 161 ***************************************************************** *****************************************************************).

De overeenkomstsluitende partijen informeren elkaar tijdens de voorbereidingsfase van 22 december 1994 tot 26 maart 1995 over de getroffen maatregelen.

• 2. 

  Kanalisering van de verkeersstromen op luchthavens

Aan de hand van proeven is vastgesteld dat toepassing van de Schengencontrolebepalingen, in het bijzonder ten aanzien van vreemdelingen, tot een aanzienlijke verlenging van de controletijd leidt en derhalve langere wachttijden tot gevolg heeft. Teneinde ten minste de door de controles veroorzaakte wachttijden voor begunstigden op grond van het Gemeenschapsrecht binnen de perken te houden, dient voor deze personen intensiever een versnelde afwikkeling van de controles te worden nagestreefd.

Met het oog hierop kan worden gedacht aan gescheiden controleposten voor begunstigden op grond van het Gemeenschapsrecht, opdat deze categorie van reizigers die in de regel slechts een minimale controle dient te ondergaan, geen vertraging oploopt doordat aan dezelfde balie ook vreemdelingen grondig en derhalve langduriger worden gecontroleerd. De ervaring leert echter dat de reizigers zich slechts ordelijk in de verschillende controlecategorieën schikken, wanneer deze op een voor eenieder duidelijke wijze zijn aangegeven. Daarbij geldt: hoe eenvormiger de schriftelijke instructies, hoe beter deze zullen worden gevolgd. De Schengenstaten dienen dan ook praktische afspraken hieromtrent te maken.

Voor begunstigden op grond van het Gemeenschapsrecht dienen derhalve aparte controleposten te worden ingericht; de aanduiding van deze controleposten dient in alle Schengenstaten in zoverre eenvormig te zijn, dat ten minste het symbool van de Europese Unie en de letters EU in de sterrenkring worden afgebeeld. De controleposten voor vreemdelingen dienen met het opschrift „Non-EU-Nationals” te worden aangeduid. In de Romaanse talen luiden deze afkortingen „UE”, respectievelijk „Non-UE”.

• 3. 

  Aanpassing van de in het luchtvaartverkeer toegepaste controlenormen aan de Schengenstandaard

Voor de uit te voeren controle op luchthavens welke een buitengrens vormen, gelden dezelfde beginselen als voor de controle van reizigers bij grensdoorlaatposten aan rijwegen. In tegenstelling tot deze laatste controles speelt echter in het luchtvaartverkeer het tijdselement — wegens de onderlinge aansluitingen — een bijzondere rol.

Dit spanningsveld tussen controle-intensiteit en tijddruk dient — waar mogelijk — rekening houdend met beide belangen te worden opgeheven; bij twijfel dient evenwel voorrang te worden gegeven aan het veiligheidsaspect.

De duur van de gehele controleprocedure is, afgezien van de omvang van de activiteiten van de grensbewakingsautoriteiten, van een reeks andere factoren afhankelijk, zoals het aantal reizigers, de samenstelling van de reizigersstromen, de bouwkundige voorzieningen, enz. De omstandigheden verschillen van luchthaven tot luchthaven. Uit onderzoek van de IATA is gebleken dat overschrijding van een gemiddelde zuivere controletijd van 40 seconden per passagier een aanzienlijke verstoring van de bestaande bedrijfsvoering tot gevolg heeft. Dit is op basis van met de Schengenstandaard uitgevoerde tests bevestigd. Deze problemen kunnen wegens de beperkte ruimte- en onderbrengingscapaciteiten evenwel niet van vandaag op morgen worden opgelost, ook niet door personeelsuitbreiding.

Bijgevolg dienen voor luchthavens naast opvoering van de personeelssterkte speciale procedures te worden ontwikkeld, welke ertoe bijdragen dat het Schengencontroleniveau in acht wordt genomen, en wel zodanig dat de controleduur niet fundamenteel in strijd is met de tijdsvereisten van andere betrokken systemen, zoals het internationale luchtvaartverkeer.

Daarbij dient een onderscheid te worden gemaakt tussen enerzijds op korte termijn te realiseren maatregelen van organisatorische en tactische aard en anderzijds maatregelen welke op een complexe techniek zijn gebaseerd en slechts op langere termijn te realiseren zijn.

De overeenkomstsluitende partijen zullen de navolgende punten op hun doelmatigheid beoordelen.

3.1.   Organisatorische en tactische methoden

Deze categorie van maatregelen is gericht op rationalisering en versnelling van de controleprocedures, zonder dat dit evenwel tot veiligheidstekorten leidt.

3.2.   „Advanced-Passenger-Information-System”

Met het oog op aanpassing van de normen voor controle van luchtvaartverkeer aan de Schengenstandaard dienen nieuwe wegen te worden bewandeld. Daar de controleduur na aankomst van het vliegtuig niet ad libitum kan worden verlengd, dient de controle van de reizigers eerder, d.w.z. voordat het vliegtuig landt, plaats te vinden. Dergelijke procedures vinden gedeeltelijk reeds in de internationale luchtvaart toepassing en voorzien erin dat de gegevens van de reizigers na het vertrek van het vliegtuig aan de luchthaven van bestemming worden doorgegeven, waar de grensbewakingsautoriteiten onmiddellijk kunnen aanvangen met de toetsing van de persoonsgevens aan hun informatie- en opsporingsbestanden. Hiervoor hebben zij in de regel voldoende tijd.

3.3.   „Pre-Flight-Inspections”

Een andere mogelijkheid om de passagiers vooraf te controleren, is de „Pre-Flight-Inspection” van uit derde staten afkomstige vluchten. Daartoe kunnen de controleambtenaren van de staat van bestemming op de luchthaven van vertrek op grond van een volkenrechtelijke overeenkomst controles uitvoeren, ten einde vast te stellen of de passagiers aan bepaalde voorwaarden voor binnenkomst in de Schengenstaat van bestemming voldoen en zich voor de vlucht mogen inschepen. Het betreft bijgevolg een maatregel welke een aanvulling, doch geen vervanging vormt voor de inreiscontrole op de luchthaven van bestemming.

• 4. 

  Bijzonderheden voor secundaire luchthavens

Op secundaire luchthavens welke naar het nationale recht van de onderscheidene overeenkomstsluitende partijen niet als verkeersluchthaven worden aangemerkt maar wel officieel voor internationale vluchten zijn opengesteld, worden passagiers van buitenvluchten aan personencontrole onderworpen (deel II, punt 3.3.3, van het gemeenschappelijk handboek (*********************** ************************** ***************************** ° ******************************************* *********************************************** 147 159)).

Ter voorkoming van gevaren dient controle van passagiers te worden uitgevoerd bij vluchten waarvoor niet zonder meer kan worden vastgesteld dat zij uitsluitend van en naar het grondgebied van de Schengenstaten hebben plaatsgevonden zonder dat een tussenlanding op het gebied van een derde staat is gemaakt.

Indien de intensiteit van het vliegverkeer op de secundaire luchthavens hiertoe geen noodzaak vormt, hoeft geen permanente controlebezetting aanwezig te zijn, voorzover is gewaarborgd dat de controleambtenaren indien nodig tijdig ter plaatse kunnen zijn. De luchthavenbeheerder dient ertoe te zijn gehouden, de bevoegde grensbewakingsautoriteiten van de aankomst en het vertrek van een vliegtuig naar of van een derde staat tijdig in kennis te stellen. De inzet van hulppolitieambtenaren is toegestaan, voorzover de nationale wetgeving daarin voorziet.

Gelet op het in het algemeen slechts sporadische vliegverkeer kan bij de secundaire luchthavens in beginsel worden afgezien van faciliteiten voor een fysieke scheiding tussen reizigers van binnenvluchten en die van buitenvluchten.

In het gemeenschappelijk handboek worden aanvullende voorschriften voor secundaire luchthavens opgenomen.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 22 december 1994

betreffende de uitwisseling van statistische gegevens betreffende visumafgifte

(SCH/Com-ex(94) 25)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 12, lid 3 van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

Gedaan te Bonn, 22 december 1994.

De voorzitter

Bernd SCHMIDBAUER

Uitwisseling van statistische gegevens betreffende visumafgifte

SCH/II-Visa(94) 33, herz.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 5 mei 1995

betreffende het gemeenschappelijk visumbeleid,

opgenomen in het verslag van de op 28 april 1995 in Brussel gehouden vergadering van het Uitvoerend Comité

(SCH/Com-ex(95) PV 1, herz., punt 8)

• 8. 

  Diversen

Visumbeleid ten aanzien van Indonesië

Het Uitvoerend Comité heeft het agendapunt van het follow-upcomité over het visumbeleid ten aanzien van Indonesië hernomen en heeft bij wijze van uitzondering en voorlopig de volgende oplossing afgesproken:

Het Uitvoerend Comité zal dit punt op het einde van het jaar opnieuw behandelen.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 20 december 1995

betreffende de snelle uitwisseling tussen de Schengenstaten van statistische en concrete gegevens welke wijzen op een eventuele disfunctionaliteit van de buitengrenzen

(SCH/Com-ex(95) 21)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 7 en 131 van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

De Schengenstaten dienen zo spoedig mogelijk statistische en concrete gegevens uit te wisselen welke een eventuele disfunctionaliteit aan de buitengrenzen releveren.

De partnerstaten zijn verplicht de concrete gegevens waarvan zij kennis hebben, mede te delen aan het voorzitterschap via het secretariaat-generaal.

De subgroep Grenzen dient ter gelegenheid van elke vergadering deze gegevens te onderzoeken en concrete oplossingen voor te stellen.

Gedaan te Oostende, 20 december 1995.

De voorzitter

• J. 

  VANDE LANOTTE

NOTA AAN DE CENTRALE GROEP

SCH/I-Front (95)45, 2e herz. corr.

Ten vervolge op het op 24 oktober 1995 door het Uitvoerend Comité aan de Centrale Groep verleende mandaat, is de subgroep Grenzen opgedragen de met betrekking tot de buitengrenscontroles ondervonden problemen te bestuderen.

Ten behoeve daarvan is — met toepassing van het bepaalde in artikel 7 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst en teneinde een concrete inhoud te geven aan het bepaalde in punt 4.1 van het gemeenschappelijk handboek — een statistisch werkinstrument tot stand gebracht, gebaseerd op de in het kader van het Cirefi (CIBGGI) verrichte werkzaamheden.

De respectieve Schengenstaten zeggen toe, uiterlijk op de dertigste dag volgend op de maand waarin de cijfergegevens zijn ingewonnen, het Schengensecretariaat statistieken — in de vorm van de als bijlage opgenomen tabellen — te doen toekomen op basis waarvan een doeltreffendere controle en een beter inzicht in de migratiefenomenen mogelijk is.

Het Schengensecretariaat is belast met het onverwijld retourneren van deze informatie aan alle Schengenstaten.

Het Schengensecretariaat maakt hiervan — in samenwerking met de FMAD's — een synthese. De FMAD's kunnen namens het voorzitterschap overgaan tot een eerste analyse van de problemen welke bij bestudering van bedoelde informatie kunnen opduiken. Het blijft de respectieve Schengenstaten trouwens vrijstaan zelf vraagstukken te releveren welke hun van belang lijken te zijn.

Parallel aan de transmissie van statistieken dienen de respectieve Schengenstaten informatie mede te delen betreffende de huidige, aan de uitoefening van buitengrenscontroles gerelateerde moeilijkheden, welke eveneens aan een analyse zoals bedoeld in voorgaande alinea, kunnen worden onderworpen.

Te dien einde verzamelen de nationale controleautoriteiten van de Schengenstaten via hun met de grensbewaking belaste diensten en de contactambtenaren — voorzover in de desbetreffende bilaterale overeenkomsten in deze bevoegdheid is voorzien — alle gegevens omtrent concrete problemen welke aan de buitengrenzen worden ondervonden en op onvolmaakte werking van de buitengrenscontroles wijzen. De nationale controleautoriteiten bundelen en onderzoeken deze gegevens en stellen het voorzitterschap via het secretariaat van hun bevindingen in kennis.

Tijdens elke vergadering van de subgroep Grenzen dient een agendapunt aan eventuele opmerkingen bij deze statistieken en problemen te worden gewijd.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 27 juni 1996

betreffende de afgifte van Schengenvisa op grond van artikel 30, lid 1, onder a), van de Schengenovereenkomst

(SCH/Com-ex(96) 13, herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 9, 17 en 30 van deze Overeenkomst,

In aanmerking nemend dat alle Schengenpartners belang hebben bij de vaststelling van de rechten en verplichtingen van het vertegenwoordigd worden en vertegenwoordigen. Immers alle Schengenlanden kennen diplomatieke of consulaire posten, waar zij andere partners vertegenwoordigen, evenals locaties waar zij worden vertegenwoordigd,

In aanmerking nemend dat het belangrijkste beginsel voor de samenwerking tussen de Schengenpartners is dat er volledig vertrouwen bestaat over de wijze waarop vertegenwoordiging in de Schengenpraktijk wordt toegepast,

BESLUIT:

De afgifte van Schengenvisa in derde staten waar niet alle Schengenstaten zijn vertegenwoordigd in relatie tot artikel 30, lid 1, onder a), van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, geschiedt op basis van de navolgende uitgangspunten:

Gedaan te Den Haag, 27 juni 1996.

De voorzitter

• M. 

  PATIJN

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 19 december 1996

betreffende de visumafgifte aan de grens aan zeelieden op doorreis

(SCH/Com-ex(96) 27)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 134 van genoemde Overeenkomst,

Gelet op artikel 17, lid 3, onder c) en d), van genoemde Overeenkomst,

BESLUIT:

De afgifte van visa aan de grens aan zeelieden op doorreis geschiedt volgens de gemeenschappelijke beginselen vastgelegd in de als bijlage opgenomen documenten (SCH/II-Visa(96) 11, 4e herz.; SCH/I-Front(96) 58, 3e herz.; SCH/I-Front(96) 78, 2e herz. corr. en SCH/SG(96) 62, herz.). Deze instructies worden met ingang van 1 februari 1997 toegepast.

Gedaan te Luxemburg, 19 december 1996.

De voorzitter

• M. 

  FISCHBACH

AFGIFTE VAN VISA AAN TRANSITERENDE ZEELIEDEN

SCH/II-Visa(96) 11, 4e herz.

De visumafgifte aan zeelieden levert enige speciale moeilijkheden op, omdat vaak niet van tevoren bekend is, welke havens schepen zullen aandoen en omdat daardoor zeelieden veelal niet weten waar zij zullen afmonsteren. Ook komt het voor dat zij zich op het laatste moment dienen te vervoegen in een haven voor aanmonstering. Door de onvoorzienbaarheid van de plaatsen waarheen wordt gereisd en de beperkte tijdspanne, komt het in de praktijk — zowel in zeehavens als ook op vliegvelden — vaak voor dat een visumplichtige zeeman arriveert bij een Schengenbuitengrens zonder in het bezit te zijn van een visum.

Voor de inwerkingstelling van de Uitvoeringsovereenkomst van Schengen konden in dergelijke gevallen aan de binnengrenzen visa worden verleend voor doorreis. Deze binnengrenzen kunnen nu echter ongecontroleerd worden gepasseerd.

Teneinde enerzijds de nakoming van de Schengenvisumregels te waarborgen en anderzijds de belangen van de scheepvaart niet te schaden, zijn toepassingsmodaliteiten noodzakelijk om toegang en/of doorreis aan de Schengenbuitengrenzen aan aan- of afmonsterende zeelieden mogelijk te maken.

CONCEPTWERKINSTRUCTIE (********************** 1 2 *************************** 4 5 ****************************************** ********************************************** ***************************************************************** ***************************************************************** 157 158 160 161 ***************************************************************** *****************************************************************) VOOR VISUMVERLENING AAN DE GRENS AAN TRANSITERENDE VISUMPLICHTIGE ZEELIEDEN

SCH/I-Front(96) 58, 3e herz.

Deze werkinstructie, welke op basis van document SCH/II-Visa(96) 11, 3e herz. is uitgewerkt, heeft uitsluitend tot doel te voorzien in een regeling voor de informatie-uitwisseling tussen de autoriteiten belast met de grensbewaking van verschillende Schengenlidstaten ten aanzien van transiterende visumplichtige zeelieden. Voorzover op basis van de uitgewisselde informatie wordt overgegaan tot afgifte van een visum aan de grens ligt de verantwoordelijkheid hiervoor bij de Schengenlidstaat die het visum verstrekt.

• I. 

  Aanmonsteren op een schip gelegen of verwacht in een Schengenhaven

• a) 

  Inreis Schengengebied via een luchthaven gelegen in een andere Schengenlidstaat

• b) 

  Inreis Schengengebied via een land- of zeegrens gelegen in een andere Schengenlidstaat

II.   Afmonsteren van een schip dat een Schengenhaven is binnengevaren

• a) 

  Uitreis Schengengebied via een luchthaven gelegen in een andere Schengenlidstaat

• b) 

  Uitreis Schengengebied via een land- of zeegrens gelegen in een andere Schengenlidstaat

III.   Overmonsteren van een schip dat een Schengenhaven is binnengevaren, naar een schip dat vanuit een haven gelegen in een andere Schengenlidstaat, vertrekt

Bijlagen (*********************** ************************** ***************************** ° ******************************************* *********************************************** 147 159):

I Schengenformulier voor transiterende zeelieden

II Lijst met gegevens van de contactpunten van de grensdoorlaatposten

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 15 december 1997

betreffende de harmonisatie van het visumbeleid

(SCH/Com-ex(97) 32)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 9 van deze Overeenkomst,

Overwegende dat het in het belang van de Schengenpartnerstaten is, in het kader van hun gemeenschappelijk beleid op het gebied van het personenverkeer hun visumbeleid in onderling overleg te harmoniseren, teneinde mogelijke negatieve gevolgen met betrekking tot binnenkomst en de nationale veiligheid te vermijden,

Geleid door de wens, de thans tussen de Schengenpartnerstaten nog bestaande verschillende visumregelingen met betrekking tot de in bijlage 1, deel III, bij de gemeenschappelijke visuminstructie opgesomde staten zo spoedig mogelijk ongedaan te maken,

Voortbouwende op het op 15 december 1992 te Madrid door de ministers en staatssecretarissen vastgestelde document „Basiscriteria voor opneming in de gemeenschappelijke lijst van visumplichtige staten” (SCH/M(92) 32, herz.),

Geleid door het beginsel van solidariteit tussen de Schengenpartnerstaten,

BESLUIT:

Gedaan te Wenen, 15 december 1997.

De voorzitter

• K. 

  SCHLÖGL

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 15 december 1997

betreffende de toepassing van het gemeenschappelijk optreden inzake een uniform model voor verblijftitels

(SCH/Com-ex(97) 34, herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de 19 juni 1990 te Schengen ondertekende Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen (hierna „Schengenovereenkomst” genoemd), inzonderheid op artikel 132, lid 2,

Gelet op artikel 134 van deze Overeenkomst,

Met inachtneming van het op 14 mei 1997 door de Centrale Groep genomen besluit,

Gelet op de uitkomst van de op 28 oktober 1997 gehouden vergadering van de Centrale Groep,

BESLUIT:

De Schengenstaten beijveren zich ervoor, Gemeenschappelijk Optreden 97/11/JBZ van 16 december 1996 inzake een uniform model voor verblijfstitels, verschenen in PB. L 7 van 10.1.1997, blz. 1, zo spoedig mogelijk, in voorkomend geval stapsgewijs, nog vóór het verstrijken van de in het gemeenschappelijk optreden genoemde overgangstermijnen toe te passen.

Gedaan te Wenen, 15 december 1997.

De voorzitter

• K. 

  SCHLÖGL

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 15 december 1997

betreffende de leidraad voor bewijsmiddelen en indicaties in het kader van overnameovereenkomsten tussen Schengenstaten

(SCH/Com-ex(97) 39, herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 23, lid 4, van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

Het in bijlage opgenomen document SCH/II-Read(97) 3, 7e herz. betreffende de leidraad voor bewijsmiddelen en indicaties in het kader van overnameovereenkomsten tussen Schengenstaten wordt goedgekeurd. Aanbevolen wordt om bedoelde leidraad vanaf het tijdstip van vaststelling van dit besluit toe te passen.

Gedaan te Wenen, 15 december 1997.

De voorzitter

• K. 

  SCHLÖGL

Betreft: Leidraad voor bewijsmiddelen en indicaties in het kader van overnameovereenkomsten tussen Schengenstaten

SCH/II-Read(97) 3, 7e herz.

Overwegende dat bij de toepassing van de overnameovereenkomsten in de praktijk moeilijkheden zijn ondervonden, inzonderheid wat betreft de bewijsmiddelen op basis waarvan het verblijf op dan wel de doorreis door het grondgebied van de aangezochte overeenkomstsluitende partij van onregelmatig binnengekomen vreemdelingen kan worden vastgesteld,

wordt de volgende leidraad aangenomen, welke de overeenkomstsluitende partijen als richtsnoer kan dienen bij de toepassing van toekomstige overnameovereenkomsten, een en ander met inachtneming van het nationale recht:

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 21 april 1998

betreffende de rapportage van de task force

(SCH/Com-ex(98) 1, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 6 van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

In aanmerking genomen de stijging van de immigratie van vreemdelingen, in het bijzonder van Irakese en andere onderdanen, naar het grondgebied van de Schengenstaten, is het — in het kader van de in de Europese Unie geformuleerde en nog ter discussie staande aanbevelingen — zaak, op basis van een gemeenschappelijk plan ook de buitengrenscontrole te verscherpen en met het oog daarop concrete ondersteunende maatregelen te treffen.

In overeenstemming met de afbakening der bevoegdheden kan in het kader van Schengen de aandacht vooral op de „pull-factoren” van deze onregelmatige migratiebeweging worden gericht, zonder dat daarbij eraan wordt voorbijgezien dat ook andere gremia zich over de oorzaken van dit fenomeen in de herkomst- en doorreisregio's dienen te buigen.

Met inachtneming van de in het kader van de Europese Unie op andere domeinen geformuleerde aanbevelingen en met nadruk wijzende op de noodzaak, ook in het kader van de implementering van de Overeenkomst van Dublin gepaste stappen te ondernemen, stelt het Uitvoerend Comité de Schengenstaten de volgende maatregelen met betrekking tot de buitengrenscontrole voor, waarvan de omzetting onverwijld dient aan te vangen:

De uitvoering van deze maatregelen zal geschieden:

Gelet op de noodzaak, de uitvoering van deze maatregelen te sturen en deze verder te ontwikkelen, wordt het voorzitterschap verzocht, een task force in te stellen, welke ten minste uit vertegenwoordigers van de zes als voornaamste betrokken staten dient te bestaan. Deze task force dient regelmatig bijeen te komen en tijdens de eerstvolgende bijeenkomst van het Uitvoerend Comité verslag uit te brengen.

De omzetting van dit besluit dient in aanvulling op het actieplan van de Europese Unie plaats te vinden. De vereiste overeenstemming dient op het niveau van het K.4-comité/de Centrale Groep te worden bereikt.

Gedaan te Brussel, 21 april 1998.

De voorzitter

• J. 

  VANDE LANOTTE

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 21 april 1998

betreffende de samenwerking tussen de overeenkomstsluitende partijen inzake verwijdering van vreemdelingen per vliegtuig

(SCH/Com-ex(98) 10)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 23 van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

Het in bijlage opgenomen document SCH/II-Read(97) 5, 5e herz. betreffende de samenwerking tussen de overeenkomstsluitende partijen bij de verwijdering van vreemdelingen door de lucht wordt goedgekeurd. Bedoelde beginselen vinden vanaf het tijdstip van vaststelling van dit besluit toepassing.

Gedaan te Brussel, 21 april 1998.

De voorzitter

• J. 

  VANDE LANOTTE

VERKLARING VAN HET OOSTENRIJKSE VOORZITTERSCHAP

SCH/II-Read (97) 5, 5e herz.

BETREFT: SAMENWERKING TUSSEN DE OVEREENKOMSTSLUITENDE PARTIJEN BIJ DE VERWIJDERING VAN VREEMDELINGEN DOOR DE LUCHT

Overwegende dat het noodzakelijk is de consensuele wil tot samenwerking tussen de overeenkomstsluitende partijen ter vergemakkelijking van de uitvoering van tot verwijdering uit de Schengenruimte strekkende maatregelen op doelmatige wijze vorm te geven,

In overweging nemende dat het bestaan van een gemeenschappelijke territoriale ruimte van vrij personenverkeer een aansporing dient te vormen opdat de met de grenscontroles en de met de toepassing van de vreemdelingenwetgeving belaste ambtenaren, telkens wanneer daartoe noodzaak bestaat, met elkaar samenwerken,

Gelet op de door de overeenkomstsluitende partijen ondervonden moeilijkheden met betrekking tot de verwijdering van vreemdelingen die een doorreis over het grondgebied van de overige overeenkomstsluitende partijen verrichten,

Rekening houdende met de aanbeveling van de Raad van de Europese Unie van 30 november 1992, betreffende de aanneming van een standaard-reisdocument voor de doorreis voor verwijdering, wordt voorgesteld dat de overeenkomstsluitende partijen één enkel document voor het verzoek om vergemakkelijking van doorreis voor de verwijdering van de vreemdeling gebruiken, in overeenstemming met het als bijlage opgenomen model.

Verzoek om vergemakkelijking van doorreis voor de verwijdering

Wat de parameters voor het gebruik van het bij dezen ter goedkeuring voorgestelde formulier betreft, zij zouden in hoofdzaak door de volgende beginselen en doelstellingen worden gekenmerkt:

BIJLAGE

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 21 april 1998

betreffende de uitwisseling op lokaal niveau van statistische gegevens inzake visa-afgifte

(SCH/Com-ex(98) 12)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 9,

Gelet op artikel 16 van deze Overeenkomst,

Overwegende dat de onderscheidene diplomatieke en consulaire posten door het op lokaal niveau uitwisselen van statistische gegevens inzake afgegeven en formeel geweigerde visa inzicht kunnen krijgen in de globale ontwikkeling van de visumaanvragen binnen hun ressort, alsmede van eventuele verschuivingen van visumaanvragen van de ene post van een Schengenstaat naar de andere post van een Schengenstaat,

Overwegende dat op basis van het aldus verkregen inzicht in het kader van de consulaire samenwerking ter plaatse kan worden nagegaan hoe de geconstateerde ontwikkelingen — vooral wat betreft „visumshopping” — te verklaren zijn, en dat daaruit praktische conclusies kunnen worden getrokken en eventueel aanbevelingen aan de respectieve nationale autoriteiten kunnen worden gedaan,

Rekening houdend met de zware administratieve belasting welke voor de diplomatieke en consulaire posten bestaat door de verplichting om maandelijks statistische gegevens inzake afgifte en formele weigeringen van visa voor kort verblijf uit te wisselen, zoals in nota SCH/II(98) 50, 2e herz. van de werkgroep II aan de Centrale Groep wordt verzocht,

Overwegende dat afgifte van een VTBG slechts in uitzonderlijke omstandigheden kan plaatsvinden, dient het maandelijks uitwisselen van statistieken inzake afgifte van VTBG's op plaatselijk niveau te worden voortgezet,

BESLUIT:

Gedaan te Brussel, 21 april 1998.

De voorzitter

• J. 

  VANDE LANOTTE

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 23 juni 1998

betreffende de te nemen maatregelen ten aanzien van staten die problemen opleveren op het gebied van afgifte van documenten op grond waarvan verwijdering uit de Schengenruimte mogelijk wordt

(SCH/Com-ex(98) 18, herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 20, lid 3, van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

De te nemen maatregelen ten aanzien van staten die problemen opleveren op het gebied van afgifte van documenten op grond waarvan verwijdering uit de Schengenruimte mogelijk wordt, worden volgens de in het bijgaande document omschreven procedure aangenomen.

Gedaan te Oostende, 23 juni 1998.

De voorzitter

• L. 

  TOBBACK

Betreft: Te nemen maatregelen ten aanzien van staten die problemen opleveren op het gebied van afgifte van documenten op grond waarvan verwijdering uit de Schengenruimte mogelijk wordt

SCH/II-Read(98) 2, 2e herz.

Het Belgische voorzitterschap heeft herhaaldelijk (Uitvoerend Comité van 15 december 1997 te Wenen, Centrale Groep van 14 januari 1998 te Brugge en van 23 februari 1998 te Luxemburg) het voornemen geuit, de aan de overname van illegale vreemdelingen gelieerde problemen op te lossen.

Het gaat meer bepaald om teruggeleidingen welke worden bemoeilijkt door het gebrek aan medewerking vanwege buitenlandse consulaten in de Schengenhoofdsteden bij de afgifte van doorlaatbewijzen. Momenteel worden op nationaal niveau eerste aanzetten tot een oplossing overwogen, doch een Schengenaanpak van de problematiek zou tot doelmatigere oplossingen kunnen leiden.

Eén van de voorstellen van het Belgische voorzitterschap bestaat erin, de volgende maatregelen te treffen. Indien een Schengenstaat constateert dat hij met ernstige moeilijkheden wordt geconfronteerd terzake van het bekomen van doorlaatbewijzen met het oog op de teruggeleiding van onregelmatig verblijvende vreemdelingen, brengt hij zijn ambassadeur in de betrokken staat van dit probleem op de hoogte en mandateert hij hem om — in samenwerking met zijn Schengenambtgenoten — ter plekke te treffen maatregelen uit te werken.

In een eerste stadium zouden de ambassadeurs van de Schengenstaten kunnen overwegen, contact op te nemen met de plaatselijke autoriteiten om hen bewust te maken van het probleem van overname van hun onderdanen en ad-hocoplossingen uit te werken. Het voordeel van een ter plekke ondernomen actie bestaat erin dat de nationale autoriteiten van de staat in kwestie soms méér dan hun consulaire ambtenaren in de Schengenhoofdsteden geneigd zijn, over de overname van hun onderdanen te onderhandelen.

De subgroep Overname zal op de hoogte worden gesteld van de ondernomen „plaatselijke acties”. Vervolgens zal de Centrale Groep het Uitvoerend Comité informeren over deze acties en de resultaten daarvan.

Indien deze contacten zonder resultaat blijven, dienen andere — wellicht meer dwingende — middelen (zoals het visumafgiftebeleid) te worden gevonden om de plaatselijke autoriteiten van deze problematiek bewust te maken. Deze maatregelen zouden in de subgroep Visa worden bestudeerd.

Het blijft de respectieve Schengenstaten vrijstaan, de eventueel voorgestelde retorsiemaatregelen al dan niet toe te passen.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 23 juni 1998

betreffende de Monegaskische verblijfstitels

(SCH/Com-ex(98) 19)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Overwegende dat het vrije verkeer tussen Frankrijk en Monaco is ingesteld vóór de inwerkingtreding van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen,

Overwegende dat de partijen bij de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen deze regeling inzake vrij verkeer niet ter discussie hebben gesteld,

Overwegende dat de Franse autoriteiten op basis van de nabuurschapovereenkomst tussen Frankrijk en Monaco van 18 mei 1963, zoals herzien en aangevuld bij de Frans-Monegaskische briefwisseling van 15 december 1997, bij de uitoefening van de controles met betrekking tot binnenkomst, verblijf en vestiging van vreemdelingen in het Prinsdom Monaco toepassing geven aan de voorschriften en controles waarin de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen voorziet,

Gedaan te Oostende, 23 juni 1998.

De voorzitter

• L. 

  TOBBACK

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 23 juni 1998

betreffende de afstempeling van het paspoort van visumaanvragers

(SCH/Com-ex(98) 21)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 9,

Gelet op artikel 17 van deze Overeenkomst,

Overwegende dat het in het belang van alle Schengenpartnerstaten is om in het kader van hun gemeenschappelijk beleid inzake personenverkeer in onderling overleg hun visumafgiftepraktijk te harmoniseren, teneinde te voorkomen dat eenzelfde persoon meervoudige of opeenvolgende visumaanvragen indient,

Verlangend om de consulaire samenwerking te versterken ten behoeve van de bestrijding van illegale immigratie en clandestiene netwerken,

Zich baserend op hoofdstuk VIII van de gemeenschappelijke visuminstructie (**********************************), dat betrekking heeft op de consulaire samenwerking,

Overwegende dat door wederzijdse kennisgeving tussen de Schengenpartnerstaten van het feit dat bij een van hen een visum is aangevraagd, kan worden voorkomen dat meervoudige of opeenvolgende visumaanvragen worden ingediend,

Overwegende dat door identificatie van visumaanvragen middels een stempel kan worden voorkomen dat eenzelfde persoon meervoudige of opeenvolgende visumaanvragen indient,

Overwegende dat de algemene invoering van de praktijk om een stempel aan te brengen voor elke visumaanvraag die in enig land wordt ingediend, ertoe bijdraagt dat de eventuele terughoudendheid welke door een onderling afwijkende praktijk zou kunnen bestaan, wordt verminderd,

BESLUIT:

Gedaan te Oostende, 23 juni 1998.

De voorzitter

• L. 

  TOBBACK

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 september 1998

betreffende de verstrekking van het gemeenschappelijk handboek aan de kandidaat-lidstaten van de Europese Unie

(SCH/Com-ex(98) 35, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Overwegende dat het Schengenacquis op grond van het desbetreffende protocol bij het Verdrag van Amsterdam in het kader van de Europese Unie wordt opgenomen,

Gelet op het feit dat het Schengenacquis op grond van artikel 8 van dit protocol als een acquis geldt dat door alle toetredingskandidaten volledig dient te worden overgenomen, en dat deze staten op adequate wijze daarop dienen te worden voorbereid,

Overwegende dat het in het kader van deze informatieverstrekking noodzakelijk is om de staten waarmee concrete toetredingsonderhandelingen worden gevoerd, in het bezit te stellen van het gemeenschappelijk handboek inzake controle aan de buitengrenzen, met uitzondering van bepaalde bijlagen daarvan, alsmede van andere documenten, ook wanneer het vertrouwelijke documenten betreft

Gelet op het feit dat het eveneens nodig kan zijn openbare besluiten en verklaringen van het Uitvoerend Comité ter beschikking te stellen,

Gelet op het feit dat inzonderheid het gemeenschappelijk handboek inzake controle aan de buitengrenzen een belangrijk onderdeel van het Schengenacquis vormt, waarover de staten waarmee thans concrete toetredingsonderhandelingen worden gevoerd, reeds nu dienen te worden geïnformeerd, opdat zij zich op de overname van dit acquis kunnen instellen,

Overwegende dat het Schengenacquis op grond van het desbetreffende protocol bij het Verdrag van Amsterdam in het kader van de Europese Unie wordt opgenomen,

Gelet op het feit dat het Schengenacquis op grond van artikel 8 van dit protocol als een acquis geldt dat door alle toetredingskandidaten volledig dient te worden overgenomen, en dat deze staten op adequate wijze daarop dienen te worden voorbereid,

Overwegende dat het in het kader van deze informatieverstrekking noodzakelijk is om de staten waarmee concrete toetredingsonderhandelingen worden gevoerd, in het bezit te stellen van het gemeenschappelijk handboek inzake controle aan de buitengrenzen, met uitzondering van bepaalde bijlagen daarvan, alsmede van andere documenten, ook wanneer het vertrouwelijke documenten betreft

Gelet op het feit dat het eveneens nodig kan zijn openbare besluiten en verklaringen van het Uitvoerend Comité ter beschikking te stellen,

BESLUIT:

Gedaan te Königswinter, 16 september 1998.

De voorzitter

• M. 

  KANTHER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 27 oktober 1998

betreffende het actieplan ter bestrijding van illegale immigratie

(SCH/Com-ex(98) 37, def. 2)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 6 van deze Overeenkomst,

BESLUIT:

De Schengenstaten worden thans op bijzondere wijze met grote immigratiegolven geconfronteerd.

De Schengenstaten achten het noodzakelijk om de volgende maatregelen daartegen te nemen:

BESLUIT VAN DE CENTRALE GROEP

van 27 oktober 1998

betreffende het actieplan ter bestrijding van de illegale immigratie

(SCH/C(98) 117)

DE CENTRALE GROEP,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132, in verbinding met het besluit van het Uitvoerend Comité van 16 september 1998,

BESLUIT:

Het actieplan houdende maatregelen ter bestrijding van de illegale immigratie (SCH/Com-ex(98) 37, 5e herz.) wordt, overeenkomstig de taakopdracht van het Uitvoerend Comité van 16 september 1998, na herziening en afronding in de als bijlage opgenomen versie (SCH/Com-ex(98) 37, def.) in werking gesteld.

Gedaan te Brussel, 27 oktober 1998.

De voorzitter

• B. 

  SCHATTENBERG

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 december 1998

inzake de afschaffing van de grijze lijst van staten waarvan de onderdanen niet door alle Schengenstaten aan de visumplicht zijn onderworpen

(SCH/Com-ex(98) 53, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 9 van deze Overeenkomst,

Overwegende dat het in het belang van alle Schengenstaten is om, in het kader van hun gemeenschappelijk beleid op het gebied van personenverkeer, hun visumbeleid in onderling overleg te harmoniseren, teneinde mogelijke negatieve consequenties met betrekking tot inreis en de binnenlandse veiligheid te vermijden,

Geleid door de wens om de thans nog bestaande onderlinge verschillen met betrekking tot de visumregeling voor de in deel III van bijlage I bij de gemeenschappelijke visuminstructie (************************************) vermelde staten Bolivia en Ecuador zo snel mogelijk op te heffen,

Gelet op het op 15 december 1992 door de ministers en staatssecretarissen te Madrid vastgestelde document „Basiscriteria voor opneming in de lijst van visumplichtige staten” (doc. SCH/M(92) 32, herz.), alsmede op het besluit van het Uitvoerend Comité zoals vastgesteld op 15 december 1997 te Wenen (doc. SCH/Com-ex(97) 32),

Zich ervan bewust zijnde dat met de maatregelen zoals vervat in de punten 1 tot en met 3 van het op 15 december 1997 door het Uitvoerend Comité vastgestelde besluit (doc. SCH/Com-ex(97) 32) een aanvang is gemaakt,

BESLUIT:

Dit besluit treedt in werking zodra de Schengenstaten kennis hebben gegeven van de uitvoering van de maatregelen.

Gedaan te Berlijn, 16 december 1998.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 december 1998

betreffende de uitwerking van een handboek met documenten waarin een visum kan worden aangebracht

(SCH/Com-ex(98) 56)

Overeenkomstig artikel 17, lid 3, onder a), van de Schengenuitvoeringsovereenkomst heeft het Uitvoerend Comité in bijlage 11 van de gemeenschappelijke visuminstructie (*************************************) beginselen vastgesteld met betrekking tot de mogelijkheid om in reisdocumenten een visum aan te brengen.

Hierop voortbouwend heeft de subgroep Visa de onder een aantal voorzitterschappen verrichte werkzaamheden inzake de bundeling en toetsing van alle wereldwijd gangbare reisdocumenten afgerond. Dankzij de tot stand gebrachte bundeling van reisdocumenten waarin een visum kan worden aangebracht, kan uitvoering worden gegeven aan de in de Schengenuitvoeringsovereenkomst neergelegde procedure waarbij een voor alle Schengenstaten geldig visum slechts kan worden afgegeven, wanneer het reisdocument waarin het visum dient te worden aangebracht, door alle Schengenstaten als inreisdocument wordt erkend.

Met betrekking tot de documenten waarin een visum kan worden aangebracht, wordt een handboek uitgewerkt dat uit de volgende delen is samengesteld (deel I is reeds voltooid):

Zodra een deel is voltooid, wordt dit ter beschikking van de buitenlandse vertegenwoordigingen gesteld. De verspreiding van voltooide delen onder de consulaire posten is bijgevolg niet van de voltooiing van andere delen afhankelijk.

Het Uitvoerend Comité neemt kennis van het feit dat het uitgewerkte deel I „Reisdocumenten waarin een visum kan worden aangebracht” met het oog op toepassing daarvan aan de buitenlandse vertegenwoordigingen is toegezonden (cf. bijlage: doc. SCH/II-Visa(98) 59, 6e herz.) en geeft opdracht om vóór juni 1999 over de doelmatigheid daarvan te rapporteren. Bedoelde vertegenwoordigingen is verzocht, de doelmatigheid van het document te beoordelen en hierover in maart 1999 te rapporteren.

De bijwerking van het handboek kan op basis van desbetreffende nota's van de delegaties door het secretariaat-generaal worden voorbereid.

Gedaan te Berlijn, 16 december 1998.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

OVERZICHT VAN REISDOCUMENTEN WELKE RECHT GEVEN OP OVERSCHRIJDING DER BUITENGRENZEN EN WAARIN EEN VISUM KAN WORDEN AANGEBRACHT

SCH/II-Visa (96) 59, 7e herz.

ALGEMENE OPMERKINGEN

Collectieve paspoorten:

Portugal en Spanje erkennen alleen de collectieve paspoorten welke zijn afgegeven in overeenstemming met de Europese Overeenkomst van 16 december 1961 betreffende het reizen van jeugdige personen op collectieve paspoorten tussen de landen die lid zijn van de Raad van Europa (en, wat Portugal betreft, voor een maximaal aantal van 25 personen). Portugal aanvaardt evenwel de aanbrenging van een eenvormig visum door de partnerstaten. In concrete gevallen aanvaardt Spanje ook andere collectieve paspoorten, met inachtneming van het reciprociteitbeginsel. Het visum wordt op een apart inlegvel aangebracht.

Reisdocumenten voor staatlozen:

Oostenrijk, Portugal en IJsland zijn geen partij bij het op 28 september 1954 te New York tot stand gekomen Verdrag betreffende de status van staatlozen. Oostenrijk en Portugal aanvaarden niettemin dat de partnerstaten een eenvormig visum aanbrengen in de door de ondertekenende staten van dit Verdrag afgegeven documenten. IJsland zal zijn standpunt later mededelen.

Doorlaatbewijs:

Een doorlaatbewijs wordt in de regel alleen aanvaard voor de doorreis met het oog op terugkeer naar de staat van afgifte.

De volgende bepalingen vinden toepassing met betrekking tot Duitsland:

De door één van de door Duitsland op internationaal niveau erkende staten afgegeven officiële identiteitsdocumenten als bedoeld onder de punten 1 tot en met 9 welke nog niet formeel zijn erkend, worden onder bepaalde voorwaarden en in overeenstemming met de in dezen van toepassing zijnde wettelijke bepalingen als paspoorten of paspoortvervangende documenten aanvaard, zelfs indien zij onbekend zijn, en kunnen worden geviseerd, zolang hun niet-erkenning niet formeel is geconstateerd. Wat betreft de overige Schengenstaten kan in de documenten geen visum worden aangebracht indien zij niet de volgende indicatieve elementen en kenmerken bevatten: naam en voornaam, geboortedatum, nationaliteit (behalve voor paspoorten van vluchtelingen en staatlozen), foto, handtekening van de houder en machtiging tot terugkeer, voorzover het document aan andere personen dan eigen onderdanen wordt afgegeven: op deze documenten wordt een kruisje met een asterisk X* aangebracht.

De volgende bepalingen vinden toepassing met betrekking tot Oostenrijk:

Voorzover een reisdocument in de voorliggende lijst niet uitdrukkelijk als „niet erkend” is aangemerkt, kan het - ook indien het niet van een „X” is voorzien - voor Oostenrijk worden geviseerd, indien:

Legenda:

—   ANDORRA

—   VERENIGDE ARABISCHE EMIRATEN

—   AFGHANISTAN

—   ANTIGUA en BARBUDA

—   ALBANIË

—   ARMENIË

—   ANGOLA

—   ARGENTINIË

—   AUSTRALIË

—   AZERBEIDZJAN

—   BOSNIË-HERZEGOVINA

—   BARBADOS

—   BANGLADESH

—   BURKINA FASO

—   BULGARIJE

—   BAHREIN

—   BURUNDI

—   BENIN

—   BRUNEI

—   BOLIVIA

—   BRAZILIË

—   BAHAMA'S

—   BHUTAN

—   BOTSWANA

—   BELARUS

—   BELIZE

—   CANADA

—   CONGO (DEMOCRATISCHE REPUBLIEK)

—   CENTRAAL-AFRIKAANSE REPUBLIEK

—   CONGO BRAZZAVILLE

—   ZWITSERLAND

—   IVOORKUST

—   CHILI

—   KAMEROEN

—   CHINA

—   COLOMBIA

—   COSTA RICA

—   CUBA

—   KAAPVERDIË

—   CYPRUS

—   TSJECHIË (TSJECHISCHE REPUBLIEK)

—   DJIBOUTI

—   DOMINICA

—   DOMINICAANSE REPUBLIEK

—   ALGERIJE

—   ECUADOR

—   ESTLAND

—   EGYPTE

—   ERITREA

—   ETHIOPIË

—   FIJI

—   MICRONESIË

—   MONACO

—   GABON

—   GRENADA

—   GEORGIË

—   GHANA

—   GAMBIA

—   GUINEE

—   EQUATORIAAL-GUINEA

—   GUATEMALA

—   GUINEE-BISSAU

—   GUYANA

—   HONDURAS

—   KROATIË

—   HAÏTI

—   HONGARIJE

—   INDONESIË

—   ISRAËL

—   INDIA

—   IRAK

—   IRAN

—   JAMAICA

—   JORDANIË

—   JAPAN

—   KENIA

—   KIRGIZIË

—   CAMBODJA

—   KIRIBATI

—   COMOREN

—   SAINT KITTS EN NEVIS

—   NOORD-KOREA

—   ZUID-KOREA

—   KOEWEIT

—   KAZACHSTAN

—   LAOS

—   LIBANON

—   SAINT LUCIA

—   LIECHTENSTEIN

—   SRI LANKA

—   LIBERIA

—   LESOTHO

—   LITOUWEN

—   LETLAND

—   LIBIË

—   MAROKKO

—   MOLDAVIË

—   MADAGASKAR

—   MARSHALLEILANDEN

—   VOORMALIGE JOEGOSLAVISCHE REPUBLIEK MACEDONIË (84)

—   MALI

—   MYANMAR

—   MONGOLIË

—   MAURITANIË

—   MALTA

—   MAURITIUS

—   MALDIVEN

—   MALAWI

—   MEXICO

—   MALEISIË

—   MOZAMBIQUE

—   NAMIBIË

—   NIGER

—   NIGERIA

—   NICARAGUA

—   NEPAL

—   NAURU

—   NIEUW-ZEELAND

—   OMAN

—   PANAMA

—   PERU

—   PAPOEA-NIEUW-GUINEA

—   FILIPIJNEN

—   PAKISTAN

—   POLEN

—   PALAU

—   PARAGUAY

—   QATAR

—   ROEMENIË

—   RUSLAND

—   RWANDA (°)

—   SAOEDI-ARABIË

—   SALOMONSEILANDEN

—   SEYCHELLEN

—   SUDAN

—   SINGAPORE

—   SLOVENIË

—   SLOWAKIJE

—   SIERRA LEONE

—   SAN MARINO

—   SENEGAL

—   SOMALIË

—   SURINAME

—   SAO TOMÉ EN PRINCIPE

—   EL SALVADOR

—   SYRIË

—   SWAZILAND

—   TSJAAD

—   TOGO

—   THAILAND

—   TADZJIKISTAN

—   TURKMENISTAN

—   TUNESIË

—   TONGA

—   TURKIJE

—   TRINIDAD en TOBAGO

—   TUVALU

—   TAIWAN

—   TANZANIA

—   OEKRAÏNE

—   UGANDA

—   VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA

—   URUGUAY

—   OEZBEKISTAN

—   VATICAANSTAD

—   SAINT VINCENT EN DE GRENADINES

—   VENEZUELA

—   VIETNAM

—   VANUATU

—   WEST-SAMOA (EILANDEN)

—   PALESTIJNSE AUTORITEIT

—   JEMEN

—   JOEGOSLAVIË (SERVIË EN MONTENEGRO)

—   ZUID-AFRIKA

—   ZAMBIA

—   ZIMBABWE

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

inzake de opstelling van een handboek van de documenten waarin een visum kan worden aangebracht

(SCH/Com-ex (99) 14)

Het Uitvoerend Comité heeft op 16 december 1998 te Berlijn besloten een handboek op te stellen van documenten waarin een visum kan worden aangebracht (SCH/Com-ex (98) 56).

Daarin zullen de volgende onderdelen worden opgenomen:

Het Uitvoerend Comité neemt kennis van het feit dat naast het op 16 december 1998 reeds beschikbare deel I „Reisdocumenten waarin een visum kan worden aangebracht”, thans eveneens de delen II, III en V gereed zijn (cf. bijlagen (**************************************)).

Daarmee zijn de essentiële delen van het handboek over documenten waarin een visum kan worden aangebracht, gereed. Het geleidelijk aanleggen van een documentatiebestand van kopieën van de originelen zal in het kader van de werkzaamheden van de Europese Unie gebeuren. Als hulp kan het door Interpol uitgegeven handboek over echte documenten worden gebruikt.

De delen II, III en V en het inmiddels geactualiseerde deel I worden de buitenlandse vertegenwoordigingen en de consulaire posten ter beschikking gesteld. Zij kunnen eveneens de grensdiensten en andere voor vreemdelingenrechtelijke aangelegenheden bevoegde autoriteiten ter beschikking worden gesteld.

De beschikbare delen van het handboek van documenten waarin een visum kan worden aangebracht dienen vanaf 1 juli 1999, indien nodig elk kwartaal, te worden geactualiseerd.

Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 december 1998

betreffende de invoering van een geharmoniseerd formulier ter staving van een uitnodiging, een garantstellingsverklaring (-toezegging) of huisvestingsverklaring

(SCH/Com-ex (98) 57)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op artikel 132 van de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen,

Gelet op artikel 9 van deze overeenkomst,

Overwegende dat het in het belang van alle Schengenstaten is om, in het kader van hun gemeenschappelijk beleid op het gebied van het personenverkeer, de visumafgifte op eenvormige wijze te regelen, teneinde mogelijke negatieve consequenties met betrekking tot inreis en de binnenlandse veiligheid te vermijden,

Geleid door de wens om de goede ervaringen die thans met de Gemeenschappelijke Visuminstructie zijn opgedaan, verder uit te bouwen, alsmede om de afgifteprocedure verder te harmoniseren,

Geleid door het beginsel van solidariteit tussen de Schengenstaten,

BESLUIT:

In de Gemeenschappelijke Visuminstructie, hoofdstuk V, onder punt 1.4 „Controle van de overige reisdocumenten naar gelang van de aanvraag”, is voorzien in het gebruik van een geharmoniseerd formulier ter staving van een toezegging tot logiesverstrekking.

Het uitgewerkte formulier staat een grote flexibiliteit toe en maakt een op de juridische situatie van de desbetreffende staat afgestemd gebruik mogelijk (de Schengenstaten gebruiken momenteel namelijk onderling sterk afwijkende formulieren met een sterk verschillend aantal te vervullen voorwaarden).

Aangezien deze verschillen het gevaar van misbruik vergroten, wordt een document ingevoerd dat specifieke kenmerken ter voorkoming van namaak en vervalsing bezit.

Eenvormig zijn

Het geharmoniseerde formulier zal in de loop van 1999 worden ingevoerd in de staten waar de Schengenuitvoeringsovereenkomst wordt toegepast, voorzover tenminste het nationale recht van die landen in een dergelijke staving voorziet.

Berlijn, 16 december 1998.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

VERTROUWELIJK

Bijlage A

Technische beschrijving van het formulier.

Bijlage A1

Bijlage A2

Bijlage B

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 december 1998

betreffende de gecoördineerde inzet van documentenadviseurs

(SCH/Com-ex (98) 59 herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op artikel 132 van de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen,

Gelet op de artikelen 12 en 26 van deze overeenkomst,

Gelet op zijn verklaring van 16 september 1998 (document SCH/Com-ex (98) decl 3),

BESLUIT:

Berlijn, 16 december 1998.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

UITVOERINGSCONCEPT

SCH/I-Front (98) 171, 4e herz.

Tijdens zijn bijeenkomst van 16 september 1998 heeft het Uitvoerend Comité het uitzonderlijke belang van de inzet van documentadviseurs bij de bestrijding van de illegale migratie naar het Schengengebied onderstreept (confer SCH/Com-ex (98) decl 3).

Bovendien heeft het Uitvoerend Comité opdracht gegeven om een concreet concept uit te werken, dat hierbij wordt voorgesteld.

De gecoördineerde inzet van documentadviseurs in het lucht- en zeeverkeer en bij consulaire vertegenwoordigingen dient volgens onderstaande richtlijnen te verlopen:

• 1. 

  Modaliteiten met betrekking tot de vorming van gemeenschappelijke teams van documentadviseurs

• 2. 

  Keuze van plaatsen die in aanmerking komen voor ondersteuning door documentadviseurs

De keuze van de plaatsen met consulaire vertegenwoordiging en (of) buitenlandse bureaus van vervoersondernemingen die, gelet op de actuele situatie, in beginsel voor ondersteuning door documentadviseurs in aanmerking komen, wordt door de subgroep Grenzen afzonderlijk vastgelegd.

Voorzover in bovenstaande opsomming niet afzonderlijk vermeld, dient ook aan het personeel van de verschillende nationale lucht- en scheepvaartmaatschappijen die personen uit deze staten naar de Schengenruimte brengen, volgens de beschikbare capaciteit een opleiding te worden aangeboden.

Bovendien kan, indien de noodzakelijke capaciteit beschikbaar is, ook documentadvies aan die vervoersmaatschappijen worden aangeboden die niet rechtstreeks bestemmingen in het Schengengebied aandoen, maar wel personen vervoeren die op dergelijke lucht- en zeeverbindingen overstappen.

In elk geval dient na vastlegging van de verschillende adviesprojecten onverwijld met de consulaire vertegenwoordigingen en vervoersmaatschappijen contact te worden opgenomen. In beginsel worden alle consulaire vertegenwoordigingen van de Schengenstaten over een geplande detachering van documentadviseurs ter plekke geïnformeerd.

• 3. 

  Vaststelling van plaatsen en regio's waar inzet noodzakelijk is

Het inzetten van documentadviseurs vindt plaats op basis van de beoordeling van de actuele situatie. De subgroep Grenzen stelt de plaatsen en regio's waar inzet noodzakelijk is, afzonderlijk vast.

• 4. 

  Profiel van het voor het documentadvies ingezette personeel

Als documentadviseur in te zetten personen dienen hiervoor zowel vanuit persoonlijk als vanuit beroepsmatig oogpunt geschikt te zijn. Een dienstverband van minimaal vijf jaar in een operationele dienst is gewenst.

Documentadviseurs dienen voldoende kennis van de op de betreffende plaats gangbare taal in het lucht- en zeevaartverkeer te kunnen bewijzen en de Engelse luchtvaart- en documenttechnische vaktermen (IATA-opleidingsdocumenten) te beheersen. Voorts dienen ambtenaren die als documentadviseur zullen worden ingezet, over het voor deze vaardigheid noodzakelijke pedagogisch-didactisch talent te beschikken.

• 5. 

  Rapportagevoorschriften en conceptuele verdere ontwikkeling

Na afloop van hun opdracht stellen de documentadviseurs een schriftelijk rapport op, waarin het verloop van de inzet alsmede de ontdekte zwakke punten, de geconstateerde modi operandi en de reeds getroffen tegenmaatregelen dienen te worden beschreven. Het rapport wordt via de leidinggevende staat aan het secretariaat-generaal doorgeleid, met het oog op de verspreiding ervan onder de delegaties in subgroep Grenzen.

Het fungerend voorzitterschap werkt na elk halfjaar een algemeen rapport en een evaluatie uit over de in het afgelopen halfjaar ontvouwde activiteiten, die aan werkgroep I — Politie en Veiligheid — worden voorgelegd.

Voorts werkt het voorstellen uit met betrekking tot de verdere aanpak, in het bijzonder met het oog op de planning van verdere adviseringsmaatregelen en technische en tactische verbeteringsmogelijkheden, en legt het deze aan de subgroep Grenzen voor.

GECOÖRDINEERDE INZET VAN DOCUMENTADVISEURS IN LUCHT- EN ZEEVERKEER EN BIJ CONSULAIRE VERTEGENWOORDIGINGEN

SCH/I-Front (98) 184, 3e herz.

Keuze van de plaatsen die volgens de huidige beoordeling in beginsel voor ondersteuning door documentadviseurs in aanmerking komen en vaststelling van plaatsen en regio's waar inzet momenteel noodzakelijk is

• I. 

  Keuze van plaatsen die volgens de huidige beoordeling voor ondersteuning door documentadviseurs in aanmerking komen

Gelet op de huidige situatie komen de volgende plaatsen met consulaire posten en/of buitenlandse bureaus van lucht- en scheepvaartmaatschappijen in beginsel voor ondersteuning door documentadviseurs in aanmerking (zo nodig, wordt dit overzicht bijgewerkt):

II.   Vaststelling van plaatsen en regio's waar inzet momenteel noodzakelijk is

Het inzetten van documentadviseurs gebeurt op basis van de actuele beoordeling van de situatie en wordt op de navolgende genoemde plaatsen van de onder I bepaalde keuze momenteel als uiterst dringend aangemerkt. Het gaat daarbij niet om een definitieve opsomming. Zo nodig, wordt deze lijst bijgewerkt, rekening houdend met de actuele behoeften van de geplande inzet.

Een gecoördineerde detachering van documentadviseurs naar deze plaatsen dient onverwijld te worden nagestreefd.

Voorts dienen documentadviseurs zo spoedig mogelijk naar de plaatsen in onderstaande volgorde te worden gestuurd:

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende de nieuwe versies van het Gemeenschappelijk Handboek en van de Gemeenschappelijke Visuminstructie

(SCH/Com-ex (99) 13)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op artikel 132 van de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen,

Gelet op de artikelen 3, 5, 6, 7, 8, 11, 12, 17, 18 en 25 van deze overeenkomst enerzijds, alsmede op de artikelen 9 en 17 van deze overeenkomst anderzijds,

Overwegende dat het in het belang van alle Schengenpartnerstaten is om in het kader van hun gemeenschappelijk beleid inzake personenverkeer te voorzien in een eenvormige wijze van visumafgifte, teneinde mogelijke negatieve gevolgen met betrekking tot de binnenkomst en de nationale veiligheid te vermijden,

Geleid door de wens om de thans met de Gemeenschappelijke Visuminstructie opgedane goede ervaringen verder uit te bouwen, alsook door het streven om de visumafgifteprocedure verder te harmoniseren,

Geleid door het beginsel van solidariteit tussen de Schengenstaten,

BESLUIT:

Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

Aanhangsel 1

GEMEENSCHAPPELIJKE INSTRUCTIE AAN DE DIPLOMATIEKE EN CONSULAIRE BEROEPSPOSTEN

INHOUDSOPGAVE

BIJLAGEN BIJ DE GEMEENSCHAPPELIJKE VISUMINSTRUCTIE

GEMEENSCHAPPELIJKE VISUMINSTRUCTIE

aan de diplomatieke en consulaire beroepsposten van de staten die partij zijn bij het Akkoord van Schengen

VOORWAARDEN VOOR DE AFGIFTE VAN EEN VOOR HET GRONDGEBIED VAN ALLE OVEREENKOMSTSLUITENDE PARTIJEN VAN HET AKKOORD VAN SCHENGEN GELDIG EENVORMIG VISUM

• I. 

  ALGEMENE BEPALINGEN

• 1. 

  Toepassingsgebied

Krachtens de bepalingen van hoofdstuk III, afdelingen 1 en 2, van de „Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten Akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen”, ondertekend op 19 juni 1990, waartoe vervolgens Italië, Spanje, Portugal, Griekenland en Oostenrijk zijn toegetreden, zijn onderstaande gemeenschappelijke regelingen van toepassing terzake van de behandeling van de aanvragen voor visa voor verblijf van ten hoogste drie maanden, met inbegrip van visa voor doorreis, welke voor het grondgebied van alle overeenkomstsluitende partijen van het Akkoord van Schengen geldig zijn (********************** 1 2 *************************** 4 5 ****************************************** ********************************************** ***************************************************************** ***************************************************************** 157 158 160 161 ***************************************************************** *****************************************************************).

Voor visa voor een verblijf van langer dan drie maanden blijven de nationale regelingen van toepassing; bedoelde visa zijn slechts geldig voor verblijf op het nationale grondgebied. De houder van dergelijke visa mag evenwel over het grondgebied van de overige overeenkomstsluitende partijen reizen teneinde zich te begeven naar het grondgebied van de overeenkomstsluitende partij die het visum heeft verleend, tenzij hij niet kan voldoen aan de in artikel 5, lid 1, onder a), d) en e), bedoelde voorwaarden voor binnenkomst, of gesignaleerd staat op de nationale signaleringslijst van de overeenkomstsluitende partij over wier grondgebied hij wenst te reizen.

• 2. 

  Visa: begripsomschrijving en soorten

2.1.   Eenvormig visum

Machtiging of beslissing welke zichtbaar wordt gemaakt door aanbrenging door een overeenkomstsluitende partij van een sticker in een paspoort, reisdocument of enig ander geldig grensoverschrijdingsdocument. Vreemdelingen die aan dit vereiste zijn onderworpen, mogen zich bij een buitengrensdoorlaatpost van de visumafgevende overeenkomstsluitende partij of van een andere overeenkomstsluitende partij melden en aldaar, naar gelang van het soort visum, om doorreis of verblijf verzoeken, voorzover zij aan de overige voorwaarden voor doorreis of binnenkomst voldoen. Aan het bezit van een visum kan als zodanig geen onherroepelijk recht op binnenkomst worden ontleend.

2.1.1.   Transitvisum voor luchthavens

Visum waarmee vreemdelingen die aan dit bijzonder vereiste zijn onderworpen, zich tijdens tussenlandingen bij een vluchtdeel of internationale vlucht in de internationale transitzone van een luchthaven mogen ophouden, zonder toegang tot het nationale grondgebied van de betrokken overeenkomstsluitende partij te verkrijgen. Deze visumplicht vormt een uitzondering op de algemene faciliteit zich zonder visum in genoemde internationale transitzone te mogen ophouden.

Dit soort visum is verplicht voor onderdanen van de staten welke in bijlage 3 zijn vermeld, alsmede voor andere ingezetenen van deze staten, die in het bezit zijn van een door de autoriteiten van de desbetreffende staat afgegeven reisdocument.

Uitzonderingen op de transitvisumplicht voor luchthavens worden in deel III van bijlage 3 geregeld.

2.1.2.   Doorreisvisum

Visum waarmee vreemdelingen over het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen mogen reizen, teneinde zich vanuit een derde staat naar het grondgebied van een andere derde staat te begeven.

Het doorreisvisum is geldig voor één, twee of, bij wijze van uitzondering, verscheidene doorreizen, met dien verstande dat de duur van elke doorreis niet meer dan vijf dagen mag bedragen.

2.1.3.   Visum voor kort verblijf of reisvisum; meervoudig visum

Visum waarmee vreemdelingen voor andere dan met immigratie verband houdende doeleinden om binnenkomst van het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen mogen verzoeken, waarbij, te rekenen vanaf de datum van eerste binnenkomst, noch de duur van een ononderbroken verblijf, noch de totale duur van de achtereenvolgende verblijven meer dan drie maanden per zes maanden mogen bedragen. In de regel kan dit visum voor één of meerdere binnenkomsten worden afgegeven.

Aan vreemdelingen die zich bijvoorbeeld voor zakenreizen veelvuldig naar één of meerdere overeenkomstsluitende partijen dienen te begeven, mag een visum voor kort verblijf worden afgegeven, dat geldig is voor meervoudige verblijven waarvan de totale duur niet meer dan drie maanden per zes maanden mag bedragen. De geldigheidsduur van dit meervoudig visum mag één jaar bedragen en voor bepaalde categorieën van personen bij wijze van uitzondering meer dan één jaar (zie V, 2, punt 2.1).

2.1.4.   Collectief visum

Doorreisvisum of visum voor een verblijfsduur van ten hoogste 30 dagen, dat op een collectief paspoort kan worden aangebracht, tenzij de nationale wetgeving zich daartegen verzet, en dat wordt afgegeven aan een groep vreemdelingen die, voordat zij besloten de reis te maken, sociaal of institutioneel zijn georganiseerd, voorzover binnenkomst en verblijf op, alsmede vertrek uit het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen geschiedt door de leden als groep.

Het collectieve visum wordt afgegeven voor een groep van minimaal 5 en maximaal 50 personen. Er dient steeds een groepsverantwoordelijke te zijn, die houder is van een paspoort en, indien nodig, van een individueel visum.

2.2.   Visum voor verblijf van langere duur

Visa voor een verblijf van langer dan drie maanden zijn nationale visa welke door iedere overeenkomstsluitende partij overeenkomstig de eigen wetgeving worden afgegeven.

Dit visum wordt evenwel aangemerkt als eenvormig doorreisvisum op grond waarvan de houder zich naar het grondgebied van de visumafgevende overeenkomstsluitende partij mag begeven, met dien verstande dat de duur van de doorreis niet meer dan vijf dagen mag bedragen, te rekenen vanaf de datum van binnenkomst, behoudens wanneer hij niet voldoet aan de voorwaarden voor binnenkomst, of ter fine van weigering vermeld staat op de nationale lijst van de overeenkomstsluitende partij of partijen over wier grondgebied hij wenst te reizen (zie bijlage 4).

2.3.   Visum met territoriaal beperkte geldigheid

Visum dat bij wijze van uitzondering in een paspoort, reisdocument of enig ander geldig grensoverschrijdingsdocument wordt aangebracht in de gevallen waarin het verblijf uitsluitend op het grondgebied van één of meer overeenkomstsluitende partijen is toegestaan, voorzover in- en uitreis eveneens via het grondgebied van deze overeenkomstsluitende partij of partijen geschiedt (zie punt V, 3).

2.4   Aan de grens afgegeven visum (*********************** ************************** ***************************** ° ******************************************* *********************************************** 147 159)

II.   BEVOEGDE DIPLOMATIEKE OF CONSULAIRE POST

Een visumplichtige vreemdeling (bijlage 1) die het grondgebied van een overeenkomstsluitende partij wenst binnen te komen, dient zich tot de dienst „Visa” van de bevoegde diplomatieke of consulaire post te richten.

• 1. 

  Vaststelling van de bevoegde overeenkomstsluitende partij

1.1.   Overeenkomstsluitende partij die voor de behandeling van de visumaanvraag bevoegd is

De bevoegdheid voor behandeling van en beslissing op een aanvraag voor een eenvormig visum voor kort verblijf of doorreis berust volgens onderstaande rangorde bij:

1.2.   Overeenkomstsluitende partij die als vertegenwoordiger van de voor visumbehandeling bevoegde overeenkomstsluitende partij optreedt

• 2. 

  Raadpleging van de eigen centrale autoriteiten, de centrale autoriteit(en) van een andere staat of van andere staten overeenkomstig artikel 17, lid 2 van de Uitvoeringsovereenkomst

2.1.   Verplichte voorafgaande raadpleging van de eigen centrale autoriteit

De diplomatieke of consulaire post die de visumaanvraag behandelt, dient zijn consulaire centrale autoriteit om machtiging te verzoeken, te raadplegen of deze vooraf mededeling te doen van de beslissing welke hij overweegt te nemen, voor de bij wet en de nationale praktijk vastgestelde gevallen, met inachtneming van de toepasselijke procedures en termijnen. De gevallen waarin interne raadpleging geschiedt, zijn opgenomen in bijlage 5, deel A.

2.2.   Verplichte voorafgaande raadpleging van de centrale autoriteiten van een of meer andere overeenkomstsluitende partijen

De diplomatieke of consulaire post die de visumaanvraag behandelt, dient zijn eigen centrale autoriteit in het consulaire ressort om machtiging te verzoeken, die de aanvraag op haar beurt aan de bevoegde centrale autoriteiten van een of meerdere andere overeenkomstsluitende partijen doorgeleidt (deel V, 2, punt 2.3). Zolang het Uitvoerend Comité de lijst van aan raadpleging van andere centrale autoriteiten onderworpen gevallen niet heeft vastgesteld, dient de bij deze instructie gevoegde bijlage 5, deel B te worden gebruikt.

2.3.   Raadplegingsprocedure in geval van vertegenwoordiging

• 3. 

  Visumaanvraag door niet-ingezetenen van de staat waar de aanvraag wordt ingediend

Wordt een aanvraag in een andere staat dan die van de woonplaats van de aanvrager ingediend en bestaat er twijfel over de werkelijke intenties (in het bijzonder indien er sprake is van gevaar van illegale immigratie), dan kan het visum slechts worden afgegeven na voorafgaande raadpleging van de diplomatieke of consulaire post van de staat waar de aanvrager is gevestigd en/of de centrale autoriteit.

• 4. 

  Bevoegdheid tot afgifte van een eenvormig visum

Voor afgifte van een eenvormig visum zijn alleen de diplomatieke en consulaire posten van de staten die partij zijn bij het Akkoord van Schengen bevoegd, behoudens de uitzonderingsgevallen als bedoeld in bijlage 6.

III.   ONTVANGST VAN DE VISUMAANVRAAG

• 1. 

  Visumaanvraagformulier; aantal exemplaren per aanvraag

Een visumplichtige vreemdeling die het grondgebied van een overeenkomstsluitende partij wenst binnen te komen, dient het desbetreffende formulier voor aanvraag van een eenvormig visum in te vullen.

Het aanvraagformulier dient in ten minste één exemplaar te worden ingevuld en kan onder andere voor de raadpleging van de centrale autoriteiten gebruikt worden. Voorzover de nationale procedures daartoe nopen, kunnen de overeenkomstsluitende partijen een groter aantal exemplaren verlangen.

• 2. 

  Bij te voegen stukken

Een visumplichtige vreemdeling die het grondgebied van een overeenkomstsluitende partij wenst binnen te komen, dient bij de aanvraag onderstaande stukken te voegen:

Indien de aanvrager volgens de inlichtingen waarover de diplomatieke of consulaire post beschikt te goeder naam en faam bekend staat, kan het met de visumafgifte belaste personeel afzien van de eis dat hij bovenbedoelde bewijsstukken overlegt.

• 3. 

  Aannemelijkheid van de terugkeer en middelen van bestaan

Een visumplichtige vreemdeling die het grondgebied van een overeenkomstsluitende partij wenst binnen te komen, dient de aangezochte diplomatieke of consulaire post ervan te overtuigen dat hij over voldoende middelen van bestaan beschikt en dat er waarborgen bestaan voor de terugkeer naar zijn land van herkomst.

• 4. 

  Persoonlijke verschijning van de visumaanvrager

Persoonlijke verschijning bij de diplomatieke of consulaire post dient in beginsel te worden verlangd ter fine van mondelinge toelichting op de aanvraag, in het bijzonder wanneer gerede twijfel bestaat omtrent het effectieve reisdoel of de werkelijke intenties inzake terugkeer van de aanvrager naar diens land van herkomst.

Van dit beginsel kan worden afgeweken indien de aanvrager goed bekend is en zich op verre afstand van de diplomatieke of consulaire post bevindt, voorzover er geen twijfel omtrent zijn goede trouw bestaat en, ingeval van groepsreizen, indien een bekende en betrouwbare organisatie instaat voor de goede trouw van de aanvrager.

IV.   RECHTSGROND

Eenvormige visa mogen slechts worden afgegeven voorzover aan de voorwaarden voor binnenkomst als bedoeld in de artikelen 15 en 5 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst van 19 juni 1990 is voldaan. Deze voorwaarden zijn:

Artikel 15

De visa als bedoeld in artikel 10 mogen in beginsel slechts worden afgegeven, voorzover de vreemdeling aan de in artikel 5, lid 1, onder a), c), d) en e), gestelde voorwaarden voor binnenkomst voldoet.

Artikel 5

• 1. 

  Aan een vreemdeling die aan onderstaande voorwaarden voldoet, kan toegang worden verleend tot het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen voor een verblijf van ten hoogste drie maanden:

• 2. 

  Aan een vreemdeling die niet voldoet aan het geheel van deze voorwaarden, moet de toegang tot het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen worden geweigerd, tenzij een overeenkomstsluitende partij op grond van humanitaire overwegingen, om redenen van nationaal belang of wegens internationale verplichtingen een afwijking daarvan noodzakelijk acht. In dat geval dient de toegang te worden beperkt tot het grondgebied van de overeenkomstsluitende partij die de overige overeenkomstsluitende partijen daarvan in kennis moet stellen.

De bijzondere bepalingen inzake het asielrecht en het bepaalde in artikel 18 blijven onverlet.

Visa met territoriaal beperkte geldigheid kunnen alleen onder de voorwaarden als bedoeld in artikel 11, lid 2, artikel 14, lid 1 en artikel 16 juncto artikel 5, lid 2, worden afgegeven (zie V, 3).

Artikel 11, lid 2

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 laat onverlet dat een overeenkomstsluitende partij in voorkomend geval in de loop van de desbetreffende periode van zes maanden een ander visum verleent waarvan de geldigheid is beperkt tot haar grondgebied.

Artikel 14, lid 1

• 1. 

  Er mag geen visum worden aangebracht in een reisdocument indien dit voor geen der overeenkomstsluitende partijen geldig is. Is het reisdocument slechts voor één of meer overeenkomstsluitende partijen geldig, dan dient de geldigheid van het aan te brengen visum tot deze overeenkomstsluitende partij of partijen te worden beperkt.

Artikel 16

Indien een overeenkomstsluitende partij het om één van de in artikel 5, lid 2, genoemde redenen noodzakelijk acht om af te wijken van het in artikel 15 neergelegde beginsel en aan een vreemdeling die niet aan alle in artikel 5, lid 1, genoemde voorwaarden voor binnenkomst voldoet, een visum te verlenen, wordt de geldigheid van dit visum territoriaal beperkt tot het grondgebied van deze partij, die de overige overeenkomstsluitende partijen hiervan in kennis dient te stellen.

• V. 

  BEHANDELING EN BESLISSING

De diplomatieke of consulaire post controleert eerst alle overgelegde stukken (1) en neemt na bestudering hiervan een beslissing over de visumaanvraag (2).

Bij de behandeling te hanteren basiscriteria:

Gememoreerd zij dat de behandeling van de visumaanvraag aan de volgende fundamentele criteria moet worden getoetst: de veiligheid van de overeenkomstsluitende partijen, de bestrijding van de illegale immigratie alsmede andere aspecten van de internationale betrekkingen. Naar gelang van de betrokken staat kan aan één van deze criteria meer gewicht worden toegekend, doch alle dienen steeds in aanmerking te worden genomen.

Wat de veiligheid betreft, dient te worden nagegaan of de vereiste controles werden verricht: bevraging — via het SIS — van het bestand van ter fine van weigering van toegang gesignaleerde personen, raadpleging van de centrale autoriteiten voor de staten waarvoor deze procedure verplicht is.

De beoordeling van het gevaar voor illegale immigratie berust ten volle bij de diplomatieke en consulaire posten. De behandeling van visumaanvragen heeft tot doel de aanvragers te onderkennen die voornemens zijn te emigreren en door middel van een visum voor toeristische, studie- of zakelijke doeleinden, dan wel voor familiebezoek pogen de Schengenruimte binnen te komen en er zich te vestigen. Aanvragen welke worden ingediend door personen uit „risicogroepen” (werklozen, personen zonder bestaansmiddelen) vereisen bijzondere aandacht. In geval van twijfel omtrent de authenticiteit van de documenten of de betrouwbaarheid van de bewijsstukken, dient van visumafgifte te worden afgezien.

De controleprocedure dient evenwel te worden versoepeld ten aanzien van aanvragers die bekend staan als bonafide personen, wier gegevens in het kader van de consulaire samenwerking onderling worden uitgewisseld.

• 1. 

  Behandeling van de visumaanvraag

1.1.   Controle van de visumaanvraag

1.2.   Controle van de identiteit van de aanvrager

Controle van de identiteit van de aanvrager en nagaan of hij ter fine van weigering van toegang in het geautomatiseerde Schengeninformatiesysteem (SIS) is gesignaleerd, dan wel of andere (veiligheids)risico's bestaan die zich tegen visumafgifte verzetten, dan wel of betrokkene een immigratiegevaar oplevert doordat hij tijdens een vorig verblijf de hem toegestane verblijfduur heeft overschreden.

1.3.   Controle van het reisdocument

1.4.   Controle van andere stukken naar gelang van de aanvraag

Aantal en aard van de stukken hangen af van het mogelijke gevaar voor illegale immigratie en van de plaatselijke omstandigheden (bijvoorbeeld converteerbare valuta) en kunnen van staat tot staat verschillen. Bij de beoordeling van de bewijsstukken kunnen de diplomatieke en consulaire posten een aan de plaatselijke omstandigheden aangepaste praktijk uitwerken.

Deze bewijsstukken dienen verplicht betrekking te hebben op het reisdoel, de vervoermiddelen, de terugreis, de middelen van bestaan en de logiesomstandigheden.

1.5.   Toetsing van de goede trouw van de visumaanvrager

Ten behoeve van deze toetsing wordt nagegaan of de visumaanvrager in het kader van de plaatselijke consulaire samenwerking als bonafide persoon bekendstaat.

Tevens worden hierbij de onder punt VIII, 3, van deze instructie genoemde uitgewisselde informatie geraadpleegd.

• 2. 

  Procedure inzake beslissing over visumaanvragen

2.1.   Keuze van het soort visum en aantal binnenkomsten

Het eenvormige visum kan zijn (artikel 11):

2.2.   Administratieve verantwoordelijkheid van de post welke de aanvraag behandelt

De diplomatieke vertegenwoordiger of het hoofd van de consulaire post draagt, overeenkomstig hun nationale bevoegdheden, de volledige verantwoordelijkheid voor de praktische aspecten van de visumafgifte door hun post en plegen onderling overleg.

De diplomatieke of consulaire post beslist op grond van alle hem ter beschikking zijnde gegevens, daarbij rekening houdend met de concrete situatie van elke visumaanvrager.

2.3.   Bijzondere procedure voor gevallen waarin voorafgaande raadpleging van de centrale autoriteiten van de andere overeenkomstsluitende partijen is vereist

Voor raadpleging van de centrale autoriteiten hebben de overeenkomstsluitende partijen besloten dat een systeem zal worden ingevoerd.

Wanneer het technische systeem voor de raadplegingen uitvalt, kunnen in een overgangsperiode en afhankelijk van het geval, onderstaande maatregelen worden toegepast:

Voor afgifte van het eenvormige visum voor bepaalde in bijlage 5, deel B, genoemde categorieën van aanvragers voor wie raadpleging van een centrale autoriteit, van het ministerie van Buitenlandse Zaken of van andere autoriteiten is vereist (artikel 17, lid 2, van de Schengenuitvoeringsovereenkomst) geldt de volgende procedure:

De diplomatieke of consulaire post welke een visumaanvraag ontvangt van personen die behoren tot een dezer categorieën waarvoor raadpleging van de centrale autoriteit is vereist, dient in de eerste plaats na te gaan of de aanvrager van het visum ter fine van weigering van toegang in het Schengeninformatiesysteem is gesignaleerd.

Tevens dient de diplomatieke of consulaire post de volgende procedure te volgen:

2.4.   Weigering van visumaanvraag of visumafgifte

Indien een diplomatieke of consulaire post van één der overeenkomstsluitende partijen een aanvraag of afgifte van een eenvormig visum weigert, kan hiertegen naar nationaal recht van de betrokken overeenkomstsluitende partij beroep worden ingesteld.

Ingeval een visum wordt afgewezen en in de nationale rechtsbepalingen in motivering van deze weigering is voorzien, moet deze op basis van de onderstaande formulering geschieden:

„Ingevolge artikel 15 juncto artikel 5 van de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen van 19 juni 1990 is uw visumaanvraag afgewezen, daar u niet voldoet aan de in artikel 5, lid 1, onder a), c), d), e) gestelde voorwaarden (desbetreffende letter aankruisen), waarin wordt bepaald dat … (tekst van de desbetreffende voorwaarde of voorwaarden).”

Deze tekst kan in voorkomend geval worden aangevuld met meer gedetailleerde informatie, dan wel andere informatie bevatten, wanneer het nationale recht in een dergelijke verplichting voorziet.

Indien een diplomatieke of consulaire post die als vertegenwoordiger van een andere partnerstaat optreedt, zich ertoe genoodzaakt ziet om niet tot behandeling van een visumaanvraag over te gaan, wordt dit de aanvrager medegedeeld en wordt deze tevens ervan in kennis gesteld dat hij zich kan wenden tot de diplomatieke of consulaire post van de staat die verantwoordelijk is voor de behandeling van de aanvraag.

• 3. 

  Visum met territoriaal beperkte geldigheid

Een visum waarvan de territoriale geldigheid tot het grondgebied van een of meer overeenkomstsluitende partijen is beperkt, kan worden afgegeven, indien:

VI.   INVULLING VAN DE VISUMSTICKER

De bijlagen 13 en 8 behelzen voorbeelden van ingevulde visumstickermodellen alsmede informatie betreffende de veiligheidskenmerken.

• 1. 

  Zone 8: gemeenschappelijke gegevens

1.1.   Rubriek „GELDIG VOOR”

Met de rubriek „GELDIG VOOR” wordt het grondgebied aangeduid waarop de houder van het visum zich mag ophouden.

Slechts drie vermeldingen kunnen in de rubriek worden aangebracht:

1.2.   Rubriek „VAN … TOT …”:

De rubriek „VAN … TOT …” vermeldt de periode gedurende welke de houder van het visum tot verblijf gerechtigd is.

Na „VAN” wordt de datum aangeduid van de eerste dag waarop de houder van het visum het grondgebied mag binnenkomen waarvoor het visum geldig is; de vermelding van deze datum bestaat uit:

Na „TOT” wordt de datum van de laatste dag van het toegestane verblijf aangeduid; de visumhouder dient het grondgebied waarvoor het visum geldig is vierentwintig uur vóór bedoelde dag te verlaten.

Deze datum wordt op dezelfde wijze vermeld als die waarmee de eerste dag van het verblijf wordt aangeduid.

1.3.   Rubriek „AANTAL BINNENKOMSTEN”

Deze rubriek vermeldt het aantal malen dat de houder van het visum het grondgebied waarvoor het geldig is, mag binnenkomen; hiermee wordt met andere woorden het aantal verblijfsperioden aangeduid waarover de houder van het visum het aantal onder rubriek 1.4 aangeduide dagen kan spreiden.

Het aantal binnenkomsten kan één, twee of meer (onbepaald) bedragen; dit wordt op de rechterzijde van de visumsticker aangeduid, en wel respectievelijk met „01”, „02”, of, indien de visumhouder tot meer dan twee binnenkomsten gerechtigd is, met het woord „MULT”.

Bij een doorreisvisum kan slechts toestemming voor één of twee binnenkomsten worden verleend; dit wordt respectievelijk met „01” of „02” aangeduid. Alleen in uitzonderingsgevallen kan een zelfde visum recht geven op meer dan twee doorreizen, hetgeen wordt aangeduid met de afkorting „MULT”.

Wanneer het aantal uitreizen en binnenkomsten identiek is, verliest het visum zijn geldigheid, ook indien de totale verblijfduur nog niet is verstreken.

1.4.   Rubriek „DUUR VAN HET VERBLIJF … DAGEN”

De rubriek „DUUR VAN HET VERBLIJF … DAGEN” vermeldt het aantal dagen gedurende welke de visumhouder tot verblijf gerechtigd is op het grondgebied waarvoor het visum geldig is, hetzij gedurende een ononderbroken periode, hetzij gedurende verscheidene verblijfsperioden, voorzover deze binnen de in rubriek 1.2 aangeduide data zijn gelegen en het aantal in rubriek 1.3 vermelde binnenkomsten niet wordt overschreden (7 ********************************************* ************************************************* 149).

In de vrije ruimte tussen de woorden „DUUR VAN HET VERBLIJF” en het woord „DAGEN” wordt met twee cijfers, waarvan het eerste een nul is indien het aantal dagen uit één cijfer bestaat, het aantal verblijfsdagen aangeduid waarop het visum recht geeft.

In deze rubriek mag maximaal negentig dagen per zes maanden worden vermeld.

1.5.   Rubriek „AFGEGEVEN TE … OP …”

De rubriek „AFGEGEVEN TE … OP …” vermeldt, in de taal van de overeenkomstsluitende partij van afgifte, de naam van de stad waar de diplomatieke of consulaire post van afgifte is gevestigd (de naam wordt tussen „TE” en „OP” geplaatst), alsmede, na „OP”, de datum van afgifte.

De datum van afgifte wordt op dezelfde wijze vermeld als de in rubriek 1.2 bedoelde data.

De visumafgevende autoriteit kan worden afgeleid uit het in zone 4 aangebrachte stempel.

1.6.   Rubriek „PASPOORTNUMMER”

De rubriek „PASPOORTNUMMER” vermeldt het nummer van het paspoort waarin de visumsticker wordt aangebracht. Na het laatste cijfer van het paspoort wordt het aantal meereizende minderjarigen en, in voorkomend geval, de meereizende echtgenoot die in het paspoort van de houder zijn vermeld, als volgt aangebracht: een cijfer voor het aantal minderjarigen, gevolgd door een „X” (bij- voorbeeld „1X” = 1 minderjarige, „3X” = 3 minderjarigen) en een „Y” voor de echtgenoot.

Het paspoortnummer is het serienummer dat op alle of op de meeste bladzijden van het paspoort is gedrukt of door middel van een perforeerstempel is aangebracht.

1.7.   Rubriek „TYPE VISUM”

Teneinde identificatie door de controleambtenaren te vergemakkelijken, wordt in de rubriek „TYPE VISUM”door middel van de letters A, B, C en D het type visum vermeld waarop de visumsticker betrekking heeft.

Voor visa met territoriaal beperkte geldigheid en collectieve visa worden, afhankelijk van het van toepassing zijnde geval, de letters A, B of C gebruikt.

• 2. 

  Zone 9: nationale gegevens (opmerkingen)

In tegenstelling tot zone 8 (gemeenschappelijke en verplichte gegevens), is deze zone voorbehouden aan gegevens welke krachtens nationale voorschriften moeten worden vermeld. In beginsel staat het elke delegatie vrij de door haar wenselijk geachte gegevens te vermelden: voor een goed begrip van de gegevens dienen deze de overige overeenkomstsluitende partijen te worden meegedeeld (zie bijlage 9).

• 3. 

  Zone 4: stempel van de afgevende post

Het stempel van de afgevende post wordt, horizontaal gezien, aangebracht in de rechthoek tussen de linkerzijde van de sticker en de rubriek „OPMERKINGEN”, en, verticaal gezien, tussen de voor plaatdruk bestemde zone en de machineleesbare zone.

Afmetingen, opschrift en inktsoort voor de stempel zullen door elke overeenkomstsluitende partij afzonderlijk worden vastgesteld.

• 4. 

  Zone 5: machineleesbare zone

Zowel het formaat van de visumsticker als dit van de machineleesbare zone werden op voorstel van de overeenkomstsluitende partijen door de ICAO goedgekeurd. Genoemde zone behelst twee regels met elk 36 karakters (OCR B-10 karakters/inch). Bijlage 10 behelst de wijze waarop genoemde zone dient te worden ingevuld.

• 5. 

  Overige bij invulling van de visumsticker relevante aspecten

5.1.   Ondertekening van het visum

Indien naar het nationale recht of de nationale praktijk van een overeenkomstsluitende partij handgeschreven ondertekening van het visum verplicht is, dient het visum door de bevoegde persoon te worden ondertekend nadat het in het paspoort is aangebracht.

Ondertekening geschiedt ter rechterzijde van de voor opmerkingen bestemde zone, op zodanige wijze dat de lijnen ervan de rand van de sticker overschrijden en ten dele op de bladzijde van het paspoort, respectievelijk reisdocument komen te staan, zonder daarbij evenwel de machineleesbare zone te overlappen.

5.2.   Annulering van een reeds ingevulde visumsticker

Een visumsticker mag geen correcties of doorhalingen te zien geven. Indien bij invulling een vergissing wordt gemaakt, dient de visumsticker op de volgende wijze te worden te worden geannuleerd:

5.3.   Aanbrenging van de visumsticker in het paspoort

De visumsticker wordt ingevuld voordat hij in het paspoort wordt aangebracht. Stempeling en ondertekening geschieden nadat de visumsticker in het paspoort of het reisdocument is aangebracht.

Wanneer de visumsticker correct is ingevuld, wordt deze aangebracht op de eerste bladzijde van het paspoort waarop geen stempel (met uitzondering van het aanvraagidentificatiestempel) of enige aantekening is geplaatst. Wordt geweigerd: een paspoort waarin niet voldoende ruimte voor aanbrenging van de visumsticker aanwezig is, het paspoort waarvan de geldigheidsduur is verstreken of waarmee de uitreis tijdens de geldigheidsduur alsmede de terugkeer naar de staat van oorsprong of de binnenkomst in een derde staat niet mogelijk zijn (artikel 13 van de Uitvoeringsovereenkomst).

5.4.   Paspoorten en reisdocumenten waarin een eenvormig visum kan worden aangebracht

De criteria voor de vaststelling of in een reisdocument een visum kan worden aangebracht overeenkomstig artikel 17, lid 3, onder a), van de Uitvoeringsovereenkomst zijn in bijlage 11 vervat.

Overeenkomstig het bepaalde in artikel 14 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst mag geen visum worden aangebracht in een reisdocument indien dit voor geen der overeenkomstsluitende partijen geldig is. Is het reisdocument slechts voor één of meer overeenkomstsluitende partijen geldig, dan dient de geldigheidsduur van het aan te brengen visum tot deze overeenkomstsluitende partij of partijen te worden beperkt.

Indien het reisdocument niet als geldig is erkend door één of meer overeenkomstsluitende partijen, kan het visum worden afgegeven in de vorm van een visumverklaring. Deze op een afzonderlijk inlegvel aangebrachte visumverklaring geldt alleen als visum met territoriaal beperkte geldigheid.

VII.   BEHEER EN ORGANISATIE

• 1. 

  Organisatie van de dienst „Visa”

De organisatie van de eigen dienst „Visa” valt onder de bevoegdheid van de respectieve overeenkomstsluitende partijen.

De hoofden van de posten dienen zich ervan te vergewissen dat de voor visumafgifte bevoegde dienst „Visa” zodanig is georganiseerd, dat onzorgvuldigheid, welke diefstal en vervalsing tot gevolg kan hebben, wordt tegengegaan.

• 2. 

  Bestanden en archivering van de aanvragen

Iedere overeenkomstsluitende partij is verantwoordelijk voor het beheer van de bestanden en het archief der aanvraagformulieren en, bij visumafgifte waarvoor raadpleging van de centrale autoriteiten is vereist, voor de foto van de visumaanvrager.

De bewaartermijn van de aanvraagformulieren bedraagt minimum één jaar indien een visum werd afgegeven en minimum vijf jaar indien het werd geweigerd.

Teneinde de raadpleging tussen de centrale autoriteiten te vergemakkelijken, worden bij raadpleging de referenties van het bestand en het archief vermeld.

• 3. 

  Visumregister

Iedere overeenkomstsluitende partij registreert de afgegeven visa volgens de eigen voorschriften. Geannuleerde visumstickers dienen als zodanig te worden geregistreerd.

• 4. 

  Legeskosten bij visumafgifte

De legeskosten bij visumafgifte zijn opgenomen in bijlage 12.

VIII.   CONSULAIRE SAMENWERKING TER PLEKKE

• 1. 

  Richtlijnen voor de consulaire samenwerking ter plekke

De consulaire samenwerking ter plekke is in het algemeen gericht op de evaluatie van het migratierisico en, in het bijzonder op de vaststelling van gemeenschappelijke criteria voor de behandeling van visumaanvragen, de informatie-uitwisseling inzake falsificaten, mogelijke netwerken van illegale immigratie en weigering van kennelijk ongegronde of frauduleuze visumaanvragen. Door middel van de samenwerking kan tevens informatie betreffende bonafide visumaanvragers worden uitgewisseld en kan de aan het publiek te verstrekken informatie inzake de voorwaarden voor het verkrijgen van een eenvormig visum gemeenschappelijk worden bijgewerkt. Bij de consulaire samenwerking ter plekke wordt rekening gehouden met de administratieve werkelijkheid en de plaatselijke sociaal-economische structuur.

Het personeel van de posten komt op gezette tijden bijeen — naar gelang van de omstandigheden en op het door dit personeel wenselijk geacht ambtelijk niveau — en brengt over deze vergaderingen aan de eigen centrale autoriteit verslag uit. Het voorzitterschap kan verzoeken om overlegging van een halfjaarlijks algemeen verslag.

• 2. 

  Voorkoming van gelijktijdige of na recente weigering opnieuw ingediende visumaanvragen

Door onderlinge informatie-uitwisseling en identificatie van de visumaanvraag door middel van stempels of andere vervangende of aanvullende maatregelen dient te worden voorkomen dat een visumaanvrager verscheidene visumaanvragen indient — gelijktijdig of opeenvolgend na een recente weigering — bij één of meer diplomatieke of consulaire posten.

Onverminderd de raadpleging die de diplomatieke en consulaire posten kunnen uitvoeren, alsmede de informatie-uitwisseling, brengen zij in het paspoort van iedere aanvrager het volgende stempel aan: „VISUM AANGEVRAAGD OP … TE …”. In de eerste zone worden zes cijfers aangebracht: twee voor de dag, twee voor de maand en twee voor het jaar; in de tweede wordt de naam van de diplomatieke of consulaire post van de overeenkomstsluitende partij vermeld. Daaraan dient de code van het aangevraagde type visum te worden toegevoegd.

Voor diplomatieke en dienstpaspoorten wordt het besluit om al dan niet een stempel aan te brengen, overgelaten aan de terzake bevoegde diplomatieke of consulaire post waar de aanvraag is ingediend.

Het stempel kan eveneens worden aangebracht wanneer een visum voor verblijf van langere duur wordt aangevraagd.

Bij een uit hoofde van vertegenwoordiging afgegeven visum wordt in het stempel, na de code van het aangevraagde type visum, de letter „R” gevolgd door de code van de vertegenwoordigde staat vermeld.

Bij de afgifte van het visum wordt de visumsticker indien mogelijk op het identificatiestempel aangebracht.

In uitzonderlijke gevallen waarin aanbrenging van het stempel onmogelijk blijkt, doet de diplomatieke of consulaire post die het voorzitterschap vervult, daarvan mededeling aan de terzake bevoegde Schengenwerkgroep en verzoekt hij deze om goedkeuring van alternatieve maatregelen, zoals de uitwisseling van fotokopieën van paspoorten of van lijsten van afgewezen visumaanvragen met vermelding van de grond voor afwijzing.

Op initiatief van het voorzitterschap of op eigen initiatief, beslissen de hoofden van de diplomatieke en consulaire posten ter plekke of vervangende of aanvullende voorzorgsmaatregelen nodig zijn.

• 3. 

  Toetsing van de bonafiditeit van de visumaanvragers

Teneinde toetsing van de goede trouw van visumaanvragers te vergemakkelijken, kunnen de diplomatieke en consulaire posten, conform hun nationale wetgeving, op basis van plaatselijk gemaakte afspraken in het kader van hun samenwerking en in overeenstemming met het bepaalde onder punt 1 van dit hoofdstuk informatie uitwisselen.

Periodiek kan informatie worden uitgewisseld over visumaanvragers wier visum werd geweigerd omdat zij gebruik hebben gemaakt van gestolen, verduisterde of valse documenten, de uitreisdatum van een eerder afgegeven visum niet hebben gerespecteerd, een gevaar voor de veiligheid zouden vormen en in het bijzonder wegens verdenking van poging tot illegale emigratie naar het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen.

Deze gemeenschappelijk uitgewisselde of vergaarde informatie vormt een hulpmiddel bij de beoordeling van de visumaanvragen. Zij mag evenwel niet worden gezien als vervanging van de toetsing van de concrete visumaanvraag noch van de bevraging van het Schengeninformatiesysteem of de raadpleging van de centrale autoriteiten die daarom verzoeken.

• 4. 

  Uitwisseling van statistieken

4.1.   De uitwisseling van statistieken over afgegeven en formeel afgewezen visa voor kort verblijf, voor doorreis en voor luchthaventransit vindt op kwartaalbasis plaats.

4.2.   Onverminderd de op grond van artikel 16 van de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen bestaande verplichting, die in bijlage 14 bij de Gemeenschappelijke Visuminstructie duidelijk wordt geformuleerd en op grond waarvan de Schengenstaten binnen 72 uur de gegevens voor afgifte van een territoriaal beperkt visum dienen te verstrekken, wordt de diplomatieke en consulaire posten van de Schengenstaten opgedragen, maandelijks hun statistieken over de in de voorafgaande maand afgegeven territoriaal beperkte visa uit te wisselen en deze aan hun centrale autoriteiten te doen toekomen.

BIJLAGE 1

Onderstaande lijsten bevatten een overzicht van de door het Uitvoerend Comité van Schengen tot en met 1 mei 1999 genomen besluiten. Voor informatie betreffende eventuele wijzigingen na 1 mei 1999 wende men zich tot de bevoegde diensten van de Commissie of van het secretariaat-generaal van de Raad.

Uitsplitsing van de lijst van landen wier onderdanen door een of meerdere Schengenstaten aan de visumplicht zijn onderworpen

BIJLAGE 2

Regeling voor reisverkeer van houders van diplomatieke, officiële of dienstpaspoorten, alsmede voor houders van door bepaalde internationale intergouvernementele organisaties aan hun ambtenaren afgegeven vrijgeleides

• I. 

  Regeling voor reisverkeer aan de buitengrenzen

• 1. 

  De gemeenschappelijke lijst van visumplichtige staten laat de regeling voor reisverkeer van houders van bovengenoemde paspoorten onverlet. De staten verbinden zich evenwel ertoe de overige staten vooraf op de hoogte te stellen van wijzigingen welke zij voornemens zijn aan te brengen in de regeling voor reisverkeer van houders van deze paspoorten en rekening te houden met het belang van de overige Schengenstaten.

• 2. 

  Teneinde op bijzonder flexibele wijze harmonisatie van de regeling voor reisverkeer van houders van deze categorie paspoorten na te streven, zal bij de Gemeenschappelijke Visuminstructie ter informatie een overzicht worden opgenomen van staten wier onderdanen in een of meerdere Schengenstaten niet visumplichtig zijn, wanneer zij houder zijn van een diplomatiek paspoort en/of een dienst- of speciaal paspoort, niettegenstaande de geldende visumplicht voor uit deze staten afkomstige houders van een gewoon paspoort. Tevens zal een overzicht worden opgenomen van staten waarvoor het omgekeerde geldt. Het Uitvoerend Comité zal erop toezien dat beide overzichten worden bijgewerkt.

• 3. 

  De in dit document vervatte regeling inzake reisverkeer is niet van toepassing op zogeheten gewone paspoorten voor openbare aangelegenheden, noch op dienst-, officiële en bijzondere paspoorten waarvan afgifte door derde staten niet overeenstemt met de door de Schengenstaten gevolgde internationale praktijk. Daartoe kan het Uitvoerend Comité, op voorstel van een groep van deskundigen, een lijst opstellen van andere dan gewone paspoorten aan wier houders door de Schengenstaten geen bevoorrechte behandeling zal worden gegeven.

• 4. 

  Personen die voor de eerste maal in een Schengenstaat een visum ter accreditering hebben ontvangen, kunnen ten minste over het grondgebied van de overige staten reizen tot aan het grondgebied van de staat die het visum volgens de in artikel 18 van de Uitvoeringsovereenkomst bepaalde voorwaarden heeft afgegeven.

• 5. 

  Reeds geaccrediteerde leden van diplomatieke of consulaire posten en hun gezinsleden die houder zijn van een door het ministerie van Buitenlandse Zaken afgegeven kaart, kunnen met het oog op binnenkomst van het Schengengebied de buitengrens overschrijden op vertoon van deze kaart en, indien nodig, van hun reisdocument.

• 6. 

  Over het algemeen zijn houders van diplomatieke, officiële of dienstpaspoorten, ook al zijn zij aan de in voorkomend geval bestaande visumplicht onderworpen, niet verplicht aan te tonen dat zij over voldoende middelen van bestaan beschikken. Wanneer het echter privé-reizen betreft, kunnen indien nodig dezelfde bewijsstukken worden gevraagd als bij aanvragen voor visa op een gewoon paspoort.

• 7. 

  In geval van een dienstreis dient een verbale nota van het ministerie van Buitenlandse Zaken of van een diplomatieke vertegenwoordiging (indien de visumaanvraag in een derde land wordt ingediend) elke visumaanvraag voor een diplomatiek, officieel of dienstpaspoort te vergezellen. In geval van een privé-reis kan eveneens een verbale nota worden verlangd.

8.1   Het systeem van voorafgaande raadpleging van de centrale autoriteiten van andere staten is van toepassing op visumaanvragen welke door houders van een diplomatiek, officieel of dienstpaspoort worden ingediend. Voorafgaande raadpleging wordt niet uitgevoerd ten aanzien van de staat welke een overeenkomst inzake afschaffing van de visumplicht voor houders van een diplomatiek en/of dienstpaspoort heeft gesloten met het land voor wier onderdanen raadpleging, conform de in onderhavige instructie opgenomen bijlage 5, is vereist.

Indien een der staten bezwaar aantekent, kan de Schengenstaat die over de visumaanvraag moet beslissen een visum met territoriaal beperkte geldigheid afgeven.

8.2   De Schengenstaten verbinden zich ertoe in de toekomst, zonder voorafgaande instemming van de overige Schengenstaten, geen overeenkomsten te sluiten strekkende tot afschaffing van de visumplicht voor houders van een diplomatiek, officieel of dienstpaspoort, met staten voor wier onderdanen een andere Schengenstaat voorafgaande raadpleging voorschrijft.

8.3   Met betrekking tot afgifte van een visum ter accreditering van een vreemdeling die ter fine van weigering van toegang is gesignaleerd en voor wie voorafgaande raadpleging is voorgeschreven, wordt de raadplegingsprocedure overeenkomstig het bepaalde in artikel 25 van de Uitvoeringsovereenkomst gevolgd.

• 9. 

  Wanneer een staat gebruikmaakt van de uitzonderingen als bedoeld in artikel 5, lid 2, van de Uitvoeringsovereenkomst, is ook de toelating van houders van diplomatieke, officiële of dienstpaspoorten beperkt tot het nationale grondgebied van de desbetreffende Schengenstaat, die hiervan de overige Schengenstaten in kennis dient te stellen.

II.   Regeling voor reisverkeer aan de binnengrenzen

In algemene zin is op houders van diplomatieke en dienstpaspoorten de in artikel 19 e.v. van de Uitvoeringsovereenkomst neergelegde regeling voor reisverkeer van toepassing, behoudens wanneer een territoriaal beperkt visum is afgegeven.

Houders van bovengenoemde paspoorten kunnen gedurende drie maanden te rekenen vanaf de datum van binnenkomst (indien zij niet aan de visumplicht zijn onderworpen) of gedurende de geldigheidsduur van het afgegeven visum binnen het Schengengebied reizen.

Geaccrediteerde leden van diplomatieke of consulaire posten en hun gezinsleden die houder zijn van een door het ministerie van Buitenlandse Zaken afgegeven kaart, kunnen gedurende een periode van maximaal drie maanden over het grondgebied van de overige Schengenstaten reizen, op vertoon van genoemde kaart en, indien nodig, van hun reisdocument.

III.   De in dit document vervatte regeling geldt voor vrijgeleides welke door internationale intergouvernementele organisaties waarbij alle Schengenstaten partij zijn, aan hun ambtenaren worden afgegeven, indien deze ambtenaren krachtens de constituerende verdragen van genoemde organisaties van de registratieplicht van vreemdelingen alsmede van de verplichting over een verblijftitel te beschikken, zijn vrijgesteld (zie Gemeenschappelijk Handboek, blz. 66).

Regeling voor reisverkeer toepasselijk op houders van diplomatieke, officiële en dienstpaspoorten

Overzicht A

Staten wier onderdanen in een of meerdere Schengenstaten NIET visumplichtig zijn voorzover zij houder zijn van een diplomatiek, officieel of dienstpaspoort, en WEL visumplichtig zijn voorzover zij houder zijn van een gewoon paspoort

Overzicht B

Staten wier onderdanen in een of meerdere Schengenstaten WEL visumplichtig zijn voorzover zij houder zijn van een diplomatiek, officieel of dienstpaspoort, en NIET visumplichtig zijn voorzover zij houder zijn van een gewoon paspoort.

BIJLAGE 3

Lijst van staten wier onderdanen of houders van door deze staten afgegeven reisdocumenten aan de transitvisumplicht voor luchthavens zijn onderworpen (********************** 1 2 *************************** 4 5 ****************************************** ********************************************** ***************************************************************** ***************************************************************** 157 158 160 161 ***************************************************************** *****************************************************************)

De Schengenstaten verbinden zich ertoe bijlage 3, deel I, niet te wijzigen zonder voorafgaande instemming van de overige partnerstaten.

Indien een partnerstaat deel II van deze bijlage wenst te wijzigen, verbindt hij zich ertoe de partners op de hoogte te brengen en rekening te houden met hun belangen.

DEEL I

Gemeenschappelijke lijst van staten wier onderdanen of houders van door deze staten afgegeven reisdocumenten door alle Schengenstaten aan de transitvisumplicht voor luchthavens (TVL) zijn onderworpen (*********************** ************************** ***************************** ° ******************************************* *********************************************** 147 159)  (6 ******************************************** ************************************************ 148)

Deze personen zijn niet aan de visumplicht onderworpen, indien zij in het bezit zijn van één van de in deel III van deze bijlage opgesomde verblijfstitels van een EER-staat (deel A), of van een bepaalde, navolgend genoemde verblijfstitel van Andorra, Canada, Japan, Monaco, San Marino, de Verenigde Staten van Amerika of Zwitserland, waardoor een onvoorwaardelijk recht op terugkeer wordt gegarandeerd (deel B).

Deze verblijfstitels worden in het kader van de subgroep Visa in onderlinge overeenstemming aangevuld en periodiek getoetst. Bij eventuele problemen kunnen de Schengenstaten deze maatregelen opschorten totdat deze in onderlinge overeenstemming zijn verduidelijkt. De Schengenstaten kunnen bepaalde verblijfstitels van vrijstelling uitsluiten, indien zulks in deel III is vermeld.

Met betrekking tot de houders van diplomatieke, dienst- of andere officiële paspoorten beslist elk der Schengenstaten over de uitzonderingen op de transitvisumplicht voor luchthavens.

DEEL II

Lijst van staten wier onderdanen of houders van door deze staten afgegeven reisdocumenten door sommige Schengenstaten aan de transitvisumplicht voor luchthavens zijn onderworpen

DEEL III

BIJLAGE 4

Lijst van documenten die recht geven op visumvrije binnenkomst

BELGIË

DUITSLAND

GRECIA

SPANJE

Houders van een geldige terugkeerautorisatie (autorización de regreso) kunnen zonder visum binnenkomen.

De geldige verblijfstitels op grond waarvan een vreemdeling, die uit hoofde van zijn nationaliteit aan de visumplicht zou zijn onderworpen, zonder visum het Spaanse grondgebied kan binnenkomen, zijn de volgende:

Houders van onderstaande door het ministerie van Buitenlandse Zaken afgegeven legitimatiebewijzen kunnen zonder visum het land binnenkomen:

FRANKRIJK

NOOT 1:

Gewezen zij op het feit dat de ontvangstbewijzen van een eerste aanvraag van een verblijfstitel niet geldig zijn. Ontvangstbewijzen van verzoeken tot hernieuwing of wijziging van de verblijfstitel worden als geldig beschouwd, voorzover deze bij de oorspronkelijke verblijfstitel zijn gevoegd.

NOOT 2:

De „attestations de fonctions” délivrées par le protocole du ministère des Affaires Étrangères (beroepsgetuigschriften afgegeven door het protocol van het ministerie van Buitenlandse Zaken) worden niet als verblijfstitel aangemerkt. De houders van deze documenten dienen tevens over één of meerdere verblijfstitels op grond van het Gemeenschapsrecht te beschikken (cf. de nummers 1 t/m 6 van onderhavige lijst).

ITALIË

LUXEMBURG

NEDERLAND

Toelichting op streepje 1 en 2

Toelichting op streepje 3

Toelichting op streepje 7

OOSTENRIJK

Gelden niet als verblijfstitel en geven bijgevolg geen recht op binnenkomst zonder visum in Oostenrijk:

PORTUGAL

VERTROUWELIJK

BIJLAGE 5

BIJLAGE 6

Lijst van honorair consuls die bij wijze van uitzondering en als overgangsmaatregel tot visumafgifte bevoegd zijn

Ingevolge het op 15 december 1992 door de ministers en staatssecretarissen genomen besluit, erkennen de overeenkomstsluitende partijen dat onderstaande honorair consuls voor de onderstaande termijn tot afgifte van eenvormige visa gemachtigd zijn:

BIJLAGE 7

Jaarlijks voor grensoverschrijding door de nationale autoriteiten vastgestelde richtbedragen

BELGIË

In de wet is algemeen bepaald dat de beschikbaarheid van voldoende middelen van bestaan dient te worden vastgesteld, zonder dat evenwel dwangmiddelen worden gepreciseerd.

De bestuurlijke praktijk is de volgende:

DUITSLAND

Krachtens artikel 60, lid 2, van de Vreemdelingenwet van 9 juli 1990 (AuslG), kan een vreemdeling aan de grens onder meer de toegang worden geweigerd, wanneer daartoe termen aanwezig zijn.

Dit is bijvoorbeeld het geval, wanneer een vreemdeling voor zichzelf, voor zijn op het Duitse grondgebied verblijvende familieleden of voor inwonende personen op sociale bijstand beroep doet of moet doen (artikel 46, onder 6, Vreemdelingenwet).

Het met de controle belaste personeel beschikt niet over richtbedragen. In de praktijk wordt in beginsel uitgegaan van een bedrag per dag van 50 DEM. Bovendien dienen tickets voor de terugreis of voldoende middelen daartoe voorhanden te zijn.

De vreemdeling dient evenwel vóór weigering van toegang de mogelijkheid te worden geboden, de voor het verblijf in de Bondsrepubliek Duitsland vereiste financiële middelen op legale wijze binnen een passend tijdsbestek te verwerven, bijvoorbeeld door:

GRIEKENLAND

In het ministeriële besluit 3011/2/1f dd. 11 januari 1992 is de hoogte bepaald van de middelen van bestaan waarover vreemdelingen die het Griekse grondgebied wensen binnen te komen — met uitzondering van onderdanen van lidstaten van de Europese Gemeenschappen — dienen te beschikken.

Krachtens dit ministeriële besluit is voor binnenkomst op het Griekse grondgebied van onderdanen van niet-lidstaten van de Europese Gemeenschappen een bedrag vastgesteld van 5 000 GRD per dag (per persoon) in vreemde valuta, en een minimumbedrag van 35 000 GRD.

Voor minderjarige familieleden van een vreemdeling wordt het bedrag per dag met 50 procent verminderd.

Ten aanzien van onderdanen van niet-lidstaten van de Europese Gemeenschappen die Griekse onderdanen verplichten tot het wisselen van deviezen aan de grenzen, wordt om redenen van wederkerigheid dezelfde maatregel toegepast.

SPANJE

Vreemdelingen dienen aannemelijk te maken dat zij ten minste over de volgende bestaansmiddelen beschikken:

De beschikbaarheid van voldoende middelen kan aannemelijk worden gemaakt door deze te tonen, voorzover de vreemdeling deze bij zich draagt, of door gewaarmerkte cheques, reischeques, kredietkaarten, kredietbrieven of een door de bank afgegeven garantieverklaring betreffende deze betaalmiddelen over te leggen. Indien geen dezer betaalmiddelen kan worden overgelegd, kan op andere, door de Spaanse grensbewakingsautoriteiten bevredigend geachte wijze de beschikbaarheid van voldoende middelen aannemelijk worden gemaakt.

FRANKRIJK

Het richtbedrag inzake voldoende middelen van bestaan voor de duur van het door een vreemdeling voorgenomen verblijf of voor zijn doorreis door Frankrijk naar een derde staat, stemt in Frankrijk overeen met het bedrag van het aan de economische groei gekoppelde minimumloon (SMIC), hetwelk dagelijks op basis van het op 1 januari van het lopende jaar vastgestelde percentage wordt berekend.

Dit bedrag wordt op basis van de ontwikkeling van de kosten voor levensonderhoud in Frankrijk periodiek herzien, en wel:

Per 1 juli 1998 bedraagt het dagelijkse bedrag van het aan de economische groei gekoppelde minimumloon (SMIC — Salaire Minimum Interprofessionnel de Croissance) 302 FRF.

Personen die in het bezit van een uitnodiging zijn, dienen voor verblijf in Frankrijk over bestaansmiddelen te beschikken die minimaal met de helft van het minimumloon, zijnde 151 FRF per dag, overeenkomen.

ITALIË

De richtbedragen voor de middelen van bestaan welke door de grensbewakingsambtenaren worden verlangd van niet-EG-onderdanen die een tijd in Italië wensen te verblijven, zijn nimmer precies vastgesteld, ofschoon daarnaar wordt verwezen in artikel 3, lid 5, van wet nr. 39 dd. 28 februari 1990 houdende „urgente bepalingen inzake asiel, binnenkomst en verblijf van niet-EG-onderdanen en regularisatie van de situatie van zich reeds op het grondgebied bevindende niet-EG-onderdanen en staatlozen”.

Het wordt aan de discretionaire bevoegdheid van het met de grenscontroles belaste personeel overgelaten om vast te stellen of de vreemdeling over toereikende middelen van bestaan beschikt; daarbij wordt in het bijzonder rekening gehouden met de duur en het doel van het verblijf, de nationaliteit (teneinde na te gaan of de vreemdeling afkomstig is uit een land dat gevaar oplevert voor illegale immigratie), de persoonlijke omstandigheden van de vreemdeling en het gebruikte vervoermiddel.

De beschikbaarheid van middelen van bestaan kan niet alleen door middel van het tonen van contant geld, maar ook door overlegging van kredietkaarten of andere betaalkaarten (bv. reischeques) worden aangetoond.

Krachtens artikel 3, lid 6, van bovengenoemde wet wordt een vreemdeling geacht niet zonder middelen van bestaan te zijn bij overlegging van documenten waaruit blijkt dat hij in Italië over goederen beschikt en bezoldigde arbeid verricht (bv. een verblijfsvergunning voor het verrichten van arbeid), dan wel wanneer hij beschikt over een toezegging van een bedrijf, vereniging of privé-persoon waarin waarborgen worden geboden voor huisvesting en onderhoud van de betrokken vreemdeling, alsmede voor diens terugreis naar zijn vaderland.

Afgezien daarvan dient de vreemdeling altijd over een retourbiljet, dan wel over gelijkwaardige middelen te beschikken (met inbegrip van het desbetreffende bedrag dat bij de voor de verblijfskosten noodzakelijk geachte middelen wordt opgeteld).

LUXEMBURG

In de Luxemburgse wetgeving is niet voorzien in richtbedragen voor de controles aan de grens. De controleambtenaar beslist per geval of een vreemdeling die zich aan de grens aanbiedt, over toereikende middelen van bestaan beschikt. Hiertoe houdt hij in het bijzonder rekening met het doel van het verblijf en de aard van de logies.

NEDERLAND

Het bedrag dat door de grensbewakingsambtenaren als uitgangspunt wordt gehanteerd bij de controle ten aanzien van het vereiste te beschikken over voldoende middelen van bestaan bedraagt thans 75 NLG per persoon per dag.

De aan voormeld uitgangspunt verbonden soepele toepassing blijft gehandhaafd, aangezien het antwoord op de vraag of de middelen waarover de vreemdeling kan beschikken toereikend zijn afhankelijk is en blijft van onder meer de duur van het voorgenomen verblijf, het reisdoel en de persoonlijke omstandigheden van de betrokkene.

OOSTENRIJK

Overeenkomstig de Vreemdelingenwet, § 32, tweede alinea, punt 3, dienen vreemdelingen bij een grenscontrole te worden teruggewezen, indien zij geen woonplaats op het Oostenrijkse grondgebied hebben en niet over de middelen ter bestrijding van de kosten voor levensonderhoud en voor hun terugreis beschikken.

Richtbedragen bestaan evenwel niet. Naar gelang van het doel, de aard en de duur van het verblijf wordt per geval een beslissing genomen, waarbij naast baar geld naar gelang van de concrete omstandigheden ook reischeques, kredietkaarten, verklaringen van bankinstellingen of garantstellingen van in Oostenrijk levende personen met voldoende kredietwaardigheid als bewijs kunnen worden aanvaard.

PORTUGAL

Met het oog op binnenkomst en verblijf op het Portugese grondgebied dienen vreemdelingen over betaalmiddelen ter waarde van onderstaande bedragen te beschikken:

Deze bedragen kunnen worden kwijtgescholden, indien de vreemdeling aantoont gedurende zijn verblijf over kost en inwoning te kunnen beschikken.

BIJLAGE 8

Modellen van de visumsticker en informatie betreffende de veiligheidskenmerken

Vanaf 7 september 1996 zijn de veiligheidskenmerken als bedoeld in Verordening (EG) nr. 1683/95 van de Raad van 29 mei 1995 betreffende de invoering van een uniform visummodel van toepassing

VERORDENING (EG) Nr. 1683/95 VAN DE RAAD

van 29 mei 1995

betreffende de invoering van een uniform visummodel

DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, inzonderheid op artikel 100 C, lid 3,

Gezien het voorstel van de Commissie,

Gezien het advies van het Europees Parlement,

Overwegende dat de Raad overeenkomstig artikel 100 C, lid 3, van het EG-Verdrag vóór 1 januari 1996 maatregelen dient te nemen betreffende de invoering van een uniform visummodel;

Overwegende dat de invoering van een uniform visummodel een belangrijke stap is op de weg naar de harmonisatie van het visumbeleid; dat in artikel 7 A van het Verdrag is bepaald dat het gemeenschappelijk doel een ruimte zonder binnengrenzen is waarin het vrije verkeer van personen overeenkomstig de bepalingen van het Verdrag gewaarborgd is; dat die invoering samen met de maatregelen welke krachtens titel VI van het Verdrag betreffende de Europese Unie worden genomen, een samenhangend geheel vormt;

Overwegende dat het van wezenlijk belang is dat het uniforme visummodel alle noodzakelijke gegevens bevat en aan zeer hoge technische normen, meer bepaald met betrekking tot de garanties tegen namaak en vervalsing, voldoet en voor alle lidstaten goed bruikbaar is; dat het model tevens met het blote oog duidelijk waarneembare algemeen herkenbare veiligheidskenmerken moet hebben;

Overwegende dat deze verordening slechts de niet-geheime specificaties van het model behelst; dat deze specificaties dienen te worden aangevuld met bijkomende specificaties, uitgezonderd persoonsgegevens of verwijzingen naar dergelijke gegevens, die geheim moeten blijven teneinde namaak en vervalsing te verhinderen; dat de Commissie de bevoegdheid tot vaststelling van bijkomende specificaties dient te worden verleend;

Overwegende dat het eveneens van wezenlijk belang is dat elke lidstaat niet meer dan één organisatie aanwijst die verantwoordelijk is voor het drukken van het uniforme visummodel teneinde te waarborgen dat de bedoelde informatie niet voor meer personen dan noodzakelijk, toegankelijk wordt, waarbij het de lidstaten vrij moet staan zo nodig van organisatie te veranderen; dat elke lidstaat om veiligheidsredenen de naam van de gekozen organisatie aan de Commissie en aan de andere lidstaten dient mede te delen;

Overwegende dat deze verordening, om doelmatig te zijn, voor alle in artikel 5 van deze verordening bedoelde visa dient te gelden; dat het de lidstaten daarnaast vrij moet staan het concept van het uniforme visummodel ook voor visa te gebruiken die voor andere dan de onder artikel 5 vallende doeleinden kunnen worden gebruikt, voorzover door middel van met het blote oog waarneembare verschillen verwarring met het uniforme visum uitgesloten wordt;

Overwegende dat, met het oog op de persoonsgegevens die overeenkomstig de bijlage bij deze verordening op het uniforme visummodel moeten worden vermeld, gewaarborgd dient te worden dat de bepalingen van de lidstaten inzake de bescherming van gegevens alsmede het Gemeenschapsrecht in dezen worden nageleefd,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

De door de lidstaten afgegeven visa in de zin van artikel 5 worden vervaardigd in de vorm van een uniform visummodel (zelfklever). Zij moeten beantwoorden aan de in de bijlage vervatte specificaties.

Artikel 2

Bijkomende technische specificaties die het namaken en het vervalsen van het visum bemoeilijken, worden vastgesteld overeenkomstig de procedure van artikel 6.

Artikel 3

• 1. 

  De in artikel 2 bedoelde specificaties worden niet bekendgemaakt en zijn geheim. Zij worden uitsluitend aan de door de lidstaten aangewezen organisaties die verantwoordelijk zijn voor het drukken en aan door een lidstaat of de Commissie naar behoren gemachtigde personen verstrekt.

• 2. 

  Elke lidstaat wijst één organisatie aan die voor het drukken van de visa van die lidstaat de verantwoordelijkheid draagt. De lidstaat deelt de naam van die organisatie mee aan de Commissie en aan de andere lidstaten. Twee of meer lidstaten kunnen daartoe één zelfde organisatie aanwijzen. Elke lidstaat heeft het recht om van organisatie te veranderen. Hij deelt dit aan de Commissie en aan de andere lidstaten mee.

Artikel 4

• 1. 

  Onverminderd de relevante verdergaande bepalingen inzake gegevensbescherming hebben de personen aan wie een visum is afgegeven het recht de op het visum vermelde persoonsgegevens te verifiëren en zo nodig te verzoeken dat deze worden gecorrigeerd dan wel geschrapt.

• 2. 

  Het uniforme visummodel bevat geen machineleesbare informatie die niet eveneens voorkomt in de rubrieken welke in de punten 6 tot en met 12 van de bijlage bij deze verordening zijn beschreven, of in het desbetreffende reisdocument.

Artikel 5

Voor de doeleinden van deze verordening wordt onder „visum” verstaan een door een lidstaat verleende machtiging of genomen besluit, vereist voor binnenkomst op zijn grondgebied met het oog op:

Artikel 6

• 1. 

  Indien naar de in dit artikel omschreven procedure wordt verwezen, gelden de hiernavolgende bepalingen.

• 2. 

  De Commissie wordt bijgestaan door een comité bestaande uit vertegenwoordigers van de lidstaten en voorgezeten door de vertegenwoordiger van de Commissie.

De vertegenwoordiger van de Commissie legt het comité een ontwerp voor van de te nemen maatregelen. Het comité brengt advies uit over dit ontwerp binnen een termijn die de voorzitter kan vaststellen naar gelang van de urgentie van de materie. Het comité spreekt zich uit met de meerderheid van stemmen die in artikel 148, lid 2, van het Verdrag is voorgeschreven voor de aanneming van de besluiten die de Raad op voorstel van de Commissie dient te nemen. Bij stemming in het comité worden de stemmen van de vertegenwoordigers van de lidstaten gewogen overeenkomstig genoemd artikel. De voorzitter neemt niet aan de stemming deel.

Artikel 7

Indien de lidstaten het uniforme visummodel ook voor andere dan de onder artikel 5 vallende doeleinden gebruiken, moeten zij er door middel van passende maatregelen voor zorgen dat verwarring met het in artikel 5 bedoelde visum uitgesloten is.

Artikel 8

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen.

Artikel 1 is van toepassing zes maanden na de aanneming van de in artikel 2 bedoelde maatregelen.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te Brussel, 29 mei 1995.

Voor de Raad

De voorzitter

• H. 

  de CHARETTE

BIJLAGE

Veiligheidskenmerken

In te vullen rubrieken

Het papier is pastelgroen van kleur met rode en blauwe tekens.

De bewoordingen die de rubrieken aanduiden zijn in het Engels en in het Frans gesteld. De afgevende staat kan een derde officiële taal van de Gemeenschap daaraan toevoegen. Het woord „visum” op de bovenste lijn mag evenwel in eender welke officiële taal van de Gemeenschap voorkomen.

VERTROUWELIJK

BIJLAGE 9

VERTROUWELIJK

BIJLAGE 10

BIJLAGE 11

Criteria voor de vaststelling of in een reisdocument een visum kan worden aangebracht

Onderstaande reisdocumenten worden aangemerkt als reisdocumenten als bedoeld in artikel 17, lid 3, onder a), van de Schengenuitvoeringsovereenkomst, voorzover deze aan de in de artikelen 13 en 14 gestelde voorwaarden voldoen en daarin naar behoren de identiteit van de houder is vastgesteld alsmede, in de hieronder onder a) en b) genoemde gevallen, diens nationaliteit of staatsburgerschap:

BIJLAGE 12

Legesrechten (in EUR) voor visumafgifte

Beginselen

BIJLAGE 13

Aanwijzingen voor invulling van de visumsticker

Waarschuwing: In beginsel mogen visa ten hoogste drie maanden vóór de datum van eerste gebruik worden afgegeven

TRANSITVISUM VOOR LUCHTHAVENS (TVL)

Een TVL is alleen voor onderdanen van bepaalde gevoelige staten (cf. bijlage 3) verplicht. De houder van een TVL kan zich niet ophouden buiten de internationale zone van de luchthaven via welke zijn doorreis leidt.

In de rubriek „geldig voor” wordt „Schengenstaten” vermeld; doorreis via twee in twee verschillende staten gelegen luchthavens is toegestaan.

DOORREISVISUM (DV)

VISUM VOOR KORT VERBLIJF (VKV)

VISUM MET TERRITORIAAL BEPERKTE GELDIGHEID (TBV)

Het TBV kan hetzij een visum voor kort verblijf hetzij een doorreisvisum zijn. De beperkte geldigheid kan gelden voor één of meerdere staten.

VERGEZELDE PERSONEN

VERTEGENWOORDIGING BIJ VISUMAFGIFTE

Het betreft het geval waarin een visum door een consulaire post van een Schengenstaat in vertegenwoordiging van een andere Schengenstaat wordt afgegeven.

In dat geval dient de rubriek „Opmerkingen” te worden gecompleteerd met de vermelding R, gevolgd door de code van het land waarvoor het visum is afgegeven.

De te gebruiken codes zijn:

België: B

Duitsland: D

Griekenland: GR

Spanje: E

Frankrijk: F

Italië: I

Luxemburg: L

Nederland: NL

Oostenrijk: A

Portugal: P

Bovenstaand voorbeeld betreft een geval waarin de ambassade van België (Nederland) te Brazzaville in vertegenwoordiging van Spanje een visum heeft afgegeven.

SCHEMATISCH OVERZICHT

BIJLAGE 14

Beginselen en procedures voor mededeling aan de overeenkomstsluitende partijen bij afgifte van een visum met territoriaal beperkte geldigheid, alsmede bij annulering, intrekking en beperking van de geldigheidsduur van visa en bij afgifte van nationale verblijfstitels

• 1. 

  MEDEDELING BIJ AFGIFTE VAN VISA MET TERRITORIAAL BEPERKTE GELDIGHEID

1.1.   Algemeen

In beginsel dient een vreemdeling aan de in artikel 5, lid 1, van de Uitvoeringsovereenkomst neergelegde voorwaarden te voldoen, opdat hem toegang kan worden verleend tot het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen.

Indien een vreemdeling niet aan al deze voorwaarden voldoet, dient hem de toegang, respectievelijk de afgifte van een visum te worden geweigerd, tenzij een overeenkomstsluitende partij op grond van humanitaire overwegingen, om redenen van nationaal belang of wegens internationale verplichtingen een afwijking van dit beginsel noodzakelijk acht. In dat geval mag de betrokken overeenkomstsluitende partij slechts een visum met territoriaal beperkte geldigheid afgeven en dient zij de overige overeenkomstsluitende partijen daarvan in kennis te stellen (artikel 5, lid 2, en artikel 16, van de Uitvoeringsovereenkomst).

In beginsel geldt voor de afgifte van een visum met territoriaal beperkte geldigheid voor verblijf van korte duur op basis van het bepaalde in de Uitvoeringsovereenkomst en de Gemeenschappelijke Visuminstructie (doc. SCH/II-Visa (93) 11, 6e herz., 4e corr. hoofdstuk V, punt 3) het volgende:

1.2.   Procedureregels

Bij de vastlegging van procedureregels voor de mededeling aangaande visa met territoriaal beperkte geldigheid aan de overige overeenkomstsluitende partijen dient een onderscheid te worden gemaakt tussen visa welke door diplomatieke en consulaire posten en visa welke door de grensbewakingsautoriteiten worden afgegeven. De navolgende proceduregels dienen te worden gevolgd.

1.2.1.   Afgifte van het visum door de diplomatieke en consulaire posten

Voor de mededeling aan de overige overeenkomstsluitende partijen zijn de in het kader van de voorlopige regeling voor raadpleging van de centrale autoriteiten (artikel 17, lid 2, van de Uitvoeringsovereenkomst) opgestelde voorschriften (cf. SCH/II-Visa (94) 7) van overeenkomstige toepassing. Afwijkende regelingen dienen door de betrokken overeenkomstsluitende partijen te worden medegedeeld. De doorgeleiding van de gegevens geschiedt in beginsel binnen 72 uur.

1.2.2.   Afgifte van het visum door de grensbewakingsautoriteiten

In dit geval geschiedt de mededeling aan de overige overeenkomstsluitende partijen in beginsel binnen 72 uur via de centrale autoriteiten.

1.2.3.   Het is noodzakelijk dat de overeenkomstsluitende partijen contactpunten aanwijzen, die de mededeling in ontvangst kunnen nemen.

1.2.4.   Door middel van de invoering van een geautomatiseerd systeem voor raadpleging van de centrale autoriteiten (artikel 17, lid 2, van de Uitvoeringsovereenkomst) wordt bewerkstelligd dat aan de overige overeenkomstsluitende partijen mededeling wordt gedaan van de afgifte van een visum met territoriaal beperkte geldigheid, voorzover de afgifte daarvan vereist is omdat één (of meerdere) overeenkomstsluitende partij(en) in het kader van de raadplegingsprocedure bezwaren heeft/hebben geuit tegen de afgifte van een Schengenvisum. In alle andere gevallen waarin visa met territoriaal beperkte geldigheid worden afgegeven, kunnen de onderscheidene partnerstaten geen gebruik maken van deze wijze van mededeling.

1.2.5.   De volgende gegevens worden aan de overige overeenkomstsluitende partijen doorgeleid:

• 2. 

  ANNULERING, INTREKKING EN BEPERKING VAN DE GELDIGHEIDSDUUR VAN EENVORMIGE VISA

Op basis van de door het Uitvoerend Comité vastgestelde beginselen voor annulering, intrekking en beperking van de geldigheidsduur van eenvormige visa (doc. SCH/Com-ex (93) 24) bestaat voor de volgende gevallen een verplichting tot mededeling.

2.1.   Annulering van visa

De annulering van een Schengenvisum dient ertoe de binnenkomst van personen op het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen te verhinderen, indien achteraf is vastgesteld dat niet aan de voorwaarden voor de visumafgifte is voldaan.

Voorzover een overeenkomstsluitende partij een door een andere overeenkomstsluitende partij afgegeven visum annuleert, dient zij in beginsel binnen 72 uur hiervan mededeling te doen aan de centrale autoriteiten van de afgevende overeenkomstsluitende partij.

De mededeling dient de volgende gegevens te bevatten:

2.2.   Intrekking van visa

Door intrekking van een visum wordt, nadat de binnenkomst reeds heeft plaatsgevonden, annulering van de resterende geldigheidsduur van het visum mogelijk gemaakt.

Een overeenkomstsluitende partij die de intrekking van een eenvormig visum gelast, dient de afgevende partij in beginsel binnen 72 uur hiervan mededeling te doen. Deze mededeling bevat dezelfde gegevens als beschreven onder punt 2.1.

2.3.   Beperking van de geldigheidsduur van visa

In het geval een overeenkomstsluitende partij de geldigheidsduur beperkt van een visum dat door een andere overeenkomstsluitende partij is afgegeven, doet zij in beginsel binnen 72 uur hiervan mededeling aan de centrale autoriteiten van deze laatste partij. De mededeling bevat dezelfde gegevens als beschreven onder punt 2.1.

2.4.   Procedure

De mededeling aan de overeenkomstsluitende partij die het visum heeft afgegeven, geschiedt bij de annulering, intrekking en beperking van de geldigheidsduur van visa in beginsel via de door de afgevende overeenkomstsluitende partij aangewezen centrale autoriteit.

• 3. 

  MEDEDELING AFGIFTE VAN NATIONALE VERBLIJFSTITELS (ARTIKEL 25 VAN DE UITVOERINGSOVEREENKOMST)

In artikel 25, lid 1, van de Uitvoeringsovereenkomst wordt bepaald dat wanneer een overeenkomstsluitende partij overweegt een verblijfstitel af te geven aan een ter fine van weigering gesignaleerde vreemdeling, zij vooraf in overleg treedt met de signalerende overeenkomstsluitende partij en zij rekening houdt met de belangen van deze partij. De verblijfstitel kan slechts worden afgegeven om ernstige redenen, in het bijzonder uit humanitaire overwegingen of ingevolge internationale verplichtingen. In ieder geval dient sprake te zijn van gewichtige gronden.

In artikel 25, lid 1, tweede volzin, wordt bepaald dat de signalerende overeenkomstsluitende partij alsdan tot intrekking van de signalering overgaat, doch dat zij de vreemdeling op haar nationale signaleringslijst kan handhaven.

Voor de uitvoering van bovengenoemde bepalingen is derhalve vereist dat tweemaal contact wordt gelegd tussen de staat die de verblijfstitel wil afgeven en de signalerende staat:

Zoals in artikel 25, lid 2, van de Uitvoeringsovereenkomst wordt bepaald, is raadpleging van de signalerende partij tevens vereist wanneer achteraf, dat wil zeggen nadat de verblijfstitel is afgegeven, blijkt dat de houder van deze titel ter fine van weigering van toegang staat gesignaleerd.

Ook de afgifte van een verblijfstitel aan een vreemdeling die door een der overeenkomstsluitende partijen ter fine van weigering van toegang is gesignaleerd, zal naar de geest van de Uitvoeringsovereenkomst slechts tot uitzonderingsgevallen beperkt blijven.

Voor de communicatie als bedoeld in artikel 25 van de Uitvoeringsovereenkomst bestaat een nauw inhoudelijk verband met het gegevensbestand van het Schengeninformatiesysteem (SIS). Bestudeerd dient te worden of de doorgeleiding van de informatie door de toekomstige Sirene-procedure kan worden ondersteund.

De in deze nota vervatte procedurele regels worden met betrekking tot hun praktische toepasbaarheid ten laatste twaalf maanden na inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst opnieuw getoetst.

BIJLAGE 15

Modellen van de door de Schengenstaten vervaardigde geharmoniseerde formulieren ter staving van een uitnodiging, een garantstellingsverklaring (-toezegging) of huisvestingsverklaring

Aanhangsel 2

VERTROUWELIJK

GEMEENSCHAPPELIJK HANDBOEK

VERTROUWELIJK

Aanhangsel 3

De volgende besluiten van het Uitvoerend Comité en van de Centrale Groep worden opgeheven.

2.3.   POLITIËLE SAMENWERKING

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 december 1998

betreffende de grensoverschrijdende politiële samenwerking op verzoek ter voorkoming en opsporing van strafbare feiten

(SCH/Com-ex(98) 51, 3e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op de artikelen 39 en 132,

Nadrukkelijk wijzend op de noodzaak dat de Schengenstaten de voorkoming en opsporing van strafbare feiten door een intensivering van de samenwerking verder dienen te verbeteren,

Bevestigend het belang van de wederzijdse bijstand tussen de politiediensten bedoeld in artikel 39 van de hierboven genoemde overeenkomst voor de verwezenlijking van dit doel,

Ervan overtuigd dat in bepaalde gevallen waarin geen dwangmiddelen behoeven te worden toegepast, de samenwerking tussen de politiediensten — onder de leidinggevende bevoegdheid van de justitiële autoriteiten — direct nodig kan zijn om te voorkomen dat een onderzoek als gevolg van een laattijdig inwilligen van verzoeken niet het gewenste resultaat oplevert,

Overwegende dat het in het belang van de handelings- en rechtszekerheid geboden is, de voorwerpen van zulk een politiële samenwerking in een gemeenschappelijke lijst uit te werken en voor dat doel de geschikte kanalen voor de doorgeleiding van politiële verzoeken te bepalen,

BESLUIT:

Gedaan te Berlijn, 16 december 1998.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 16 december 1998

betreffende de leidraad voor grensoverschrijdende politiële samenwerking

(SCH/Com-ex(98) 52)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 2, lid 3, en de artikelen 7, 39 tot en met 41, 46, 47 en 92 van deze overeenkomst,

BESLUIT:

Gedaan te Berlijn, 16 december 1998.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende het Schengenacquis inzake telecommunicatie

(SCH/Com-ex(99) 6)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 44 van deze overeenkomst,

BESLUIT:

De in uitvoering van het in artikel 44 van de overeenkomst vervatte mandaat vastgelegde tactische en functionele vereisten ten aanzien van toekomstige grensoverschrijdende digitale radiocommunicatiesystemen van de politie- en douanediensten der Schengenstaten, alsmede de regels voor het tot stand brengen en het beheren van uniforme vercijferingsalgoritmes en de overige afspraken van de subgroep „Telecommunicatie”, beschreven in de volgende negen documenten, worden vastgesteld.

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende de verbindingsfunctionarissen

(SCH/Com-ex(99) 7, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 7 en 47 van deze overeenkomst,

Gelet op zijn verklaring van 16 september 1998 (document SCH/Com-ex(98) decl. 2, herz.),

BESLUIT:

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

CONCEPT VOOR DE ONDERLINGE DETACHERING VAN CONTACTAMBTENAREN MET HET OOG OP HET VERSTREKKEN VAN ADVIES EN ONDERSTEUNING BIJ DE UITVOERING VAN BEWAKINGS- EN CONTROLETAKEN AAN DE BUITENGRENZEN

SCH/I-Front(98) 170, 5e herz.

Het Uitvoerend Comité heeft tijdens zijn op 16 september 1998 gehouden bijeenkomst, in een verklaring met kenmerk SCH/Com-ex(98) decl. 2, herz. de opdracht gegeven om na te gaan of het verlenen van advies en ondersteuning door ambtenaren van de ene Schengenstaat bij de uitvoering van de buitengrenscontroles in de andere Schengenstaat tot een betere beveiliging van de buitengrenzen kan leiden.

De subgroep „Grenzen” is tijdens haar op 28 september 1998 gehouden vergadering, na uitvoerige bespreking van de mogelijkheden tot het verstrekken van adviezen en ondersteuning door contactambtenaren aan de buitengrenzen, tot de conclusie gekomen dat de hierboven gestelde vraag positief dient te worden beantwoord.

Teneinde verdere uitvoering te geven aan de opdracht van het Uitvoerend Comité, wordt het onderstaande concept voor onderlinge detachering van contactambtenaren met het oog op het verstrekken van advies en ondersteuning bij de uitvoering van bewakings- en controletaken aan de buitengrenzen voorgelegd.

• 1. 

  ALGEMEEN

1.1.   Juridische voorwaarden

Detachering en actieve inzet van contactambtenaren vindt plaats op basis van artikel 47, leden 1 tot en met 3, en artikel 7, derde volzin, van de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen.

Op grond van het bepaalde in deze artikelen kan detachering van contactambtenaren voor onbepaalde of bepaalde duur plaatsvinden, met het doel de samenwerking tussen de Schengenstaten te bevorderen en te versnellen. Dit geldt uitdrukkelijk ook voor de onderlinge ondersteuning van de grensoverschrijdende autoriteiten aan de buitengrenzen.

De grondslag voor de concrete detachering blijven overigens evenwel steeds de bilaterale overeenkomsten tussen de betreffende partnerstaten, die in voorkomend geval door praktische afspraken tussen de betrokken administraties kunnen worden aangevuld. Bijgevolg kunnen tussen staten die contactambtenaren uitwisselen, van onderstaande beginselen afwijkende bilaterale regelingen worden getroffen. Het sluiten van bilaterale overeenkomsten staat evenwel geenszins gemeenschappelijk overleg en wederzijdse informatie in de weg.

1.2.   Toepassingsgebieden

Detachering van contactambtenaren kan plaatsvinden bij de grensbewakings- en grenscontrolediensten die belast zijn met uitvoerende taken aan de zee- en landgrenzen, alsmede op luchthavens en bij de kustwacht. Na akkoord en met inachtneming van de instructies van de ontvangende dienst verstrekken de contactambtenaren, wanneer zij daarom worden verzocht, de medewerkers van de bevoegde operationele diensten van de Schengenstaten advies en ondersteuning bij de beveiligings- en controlemaatregelen aan de Schengenbuitengrenzen. Daarbij kunnen zij ook observerend optreden en verdachte elementen in verband met illegale immigratie en grensoverschrijdende criminaliteit verzamelen. Zij mogen echter generlei soevereine taken vervullen. De toepassing dient prioritair te zijn gericht op grensdoorlaatposten en grensvakken die van bijzonder belang zijn voor de illegale immigratie naar de Schengenruimte.

De soevereiniteit van de ondersteunde staat blijft door het werk van de contactambtenaren onverlet; de waarneming van de taken mag geen inbreuk vormen op nationale wettelijke of bestuurlijke voorschriften.

De uitvoering van de hieronder beschreven, als voorbeeld opgesomde taken van de contactambtenaren dient uitsluitend de adviesverstrekking aan en de ondersteuning van de met de waarneming der grenspolitietaken belaste autoriteiten van de ontvangende partnerstaten.

De uitvoering van deze taken geschiedt in elk geval

Taken in die zin kunnen zijn:

Speciaal op lucht- en in zeehavens kunnen bovendien nog de volgende taken worden uitgevoerd:

1.3.   Profiel van potentiële contactambtenaren

De te detacheren ambtenaren moeten zowel vanuit beroepsmatig als vanuit persoonlijk oogpunt geschikt zijn om eventueel ook voor langere tijd in het buitenland te verblijven. Voorts moeten de te detacheren ambtenaren ervaring hebben met het vervullen van grensbewakings- en grenscontroletaken, en zouden zij, voorzover mogelijk, een basiskennis van de betreffende landstaal moeten hebben, ten minste echter de op de plaats waar zij worden ingezet meest courante werktaal spreken.

Het verdient de voorkeur om enkel ambtenaren te detacheren die een hogere beroepsopleiding hebben genoten.

1.4.   Logistieke aspecten

De ontvangende staat verleent de detacherende staat met inachtneming van de soevereiniteit van beide staten en naar gelang van de desbetreffende bilaterale overeenkomsten logistieke ondersteuning:

• 2. 

  LOCATIES WAAR DETACHERING PLAATSVINDT

De keuze van de plaatsen die de Schengenstaten voor detachering van contactambtenaren worden aanbevolen, wordt door de subgroep „Grenzen” afzonderlijk vastgelegd. Deze indicatieve lijst is niet op bindende wijze vastgelegd, maar wordt naar gelang van de concrete situatie aangepast.

• 3. 

  EVALUATIE / FOLLOW-UP

De Schengenstaten wisselen hun ervaringen met de detachering van contactambtenaren zo nodig in het kader van de subgroep „Grenzen” (********************** 1 2 *************************** 4 5 ****************************************** ********************************************** ***************************************************************** ***************************************************************** 157 158 160 161 ***************************************************************** *****************************************************************) uit.

Onderlinge detachering van contactambtenaren met het oog op het verstrekken van advies en ondersteuning bij de uitvoering van bewakings- en controletaken aan de buitengrenzen

SCH/I-Front(99) 9, 3e herz.

Indicatieve lijst van de plaatsen die de Schengenstaten volgens de huidige beoordeling voor detachering van contactambtenaren worden aanbevolen

Navolgende selectie van plaatsen wordt de Schengenstaten volgens de huidige beoordeling voor detachering van contactambtenaren aanbevolen.

Deze indicatieve lijst is niet bindend, maar wordt naar gelang van de concrete situatie door de subgroep „Grenzen” (********************** 1 2 *************************** 4 5 ****************************************** ********************************************** ***************************************************************** ***************************************************************** 157 158 160 161 ***************************************************************** *****************************************************************) aangepast.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende de algemene beginselen voor betaling van informanten en vertrouwenspersonen

(SCH/Com-ex(99) 8, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 70 tot en met 76 van deze overeenkomst,

BESLUIT:

Het besluit van de Centrale Groep van 22 maart 1999 betreffende algemene beginselen voor betaling van informanten en vertrouwenpersonen (SCH/C(99) 25, SCH/Stup(98) 72, 2e herz.) wordt goedgekeurd.

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

Betreft: algemene beginselen voor de betaling van informanten en vertrouwenspersonen

SCH/Stup(98) 72, 2e herz.

• 1. 

  Inleiding

De drugscriminaliteit, alsook de overige zware criminaliteit en de georganiseerde criminaliteit nemen steeds grotere internationale vormen aan, ook in de Schengenruimte.

Steeds professionelere daders passen zich op flexibele wijze aan veranderde geopolitieke, wettelijke, economische en technologische omstandigheden aan en maken gebruik van ondernemersstructuren om, met name op het gebied van de sluikhandel in verdovende middelen, strafbare feiten te plegen; zij knopen illegale praktijken aan legale economische activiteiten vast en deinzen er niet voor terug om — in het bijzonder om hun winsten te maximaliseren en hun machtshonger te bevredigen — meedogenloos te werk te gaan teneinde hun doelstellingen te bereiken en daarbij ook geweld te gebruiken of met geweld tegen personen en goederen te dreigen en invloed uit te oefenen op politiek, economie en openbaar bestuur.

Specialisatie, werkverdeling en beslotenheid van de criminele drugsorganisaties, zowel naar buiten als naar binnen, kenmerken hun werkwijze. Illegale opbrengsten worden „herbelegd” in nieuwe criminele activiteiten of aangewend om aan invloed te winnen en criminele monopolies in legale economische kringlopen te verwerven.

Zelfs bijzondere opsporingsmethoden verliezen zo in toenemende mate hun effect. Het actief en onopvallend vergaren van informatie in verbinding met operationele onderzoeksmethodes en het systematisch evalueren van de vergaarde informatie zijn bijgevolg steeds belangrijkere methodes geworden om de georganiseerde criminaliteit op het terrein van verdovende middelen te onderkennen en te bestrijden. Bijzondere aandacht moet daarbij uitgaan naar het planmatig, gecoördineerd en doelgericht inzetten van vertrouwenspersonen en de gebruikmaking van informanten.

Vertrouwenspersonen en informanten dienen het vertrouwen van de daders te winnen, opdat zij in besloten criminele organisaties kunnen binnendringen en structuren kunnen blootleggen.

Vanuit dit perspectief heeft het voorzitterschap met document SCH/Stup(98) 25 een rondvraag onder de partnerstaten gehouden en de partnerstaten in document SCH/Stup(98) 60, herz. de ontvangen antwoorden ter beschikking gesteld. Uit het onderzoek blijkt dat de rechtssituatie en deels ook de rechtspraktijk met betrekking tot de betaling van vertrouwenspersonen en informanten in de partnerstaten zeer verschillend zijn. Gelet daarop is de werkgroep „Verdovende middelen” tijdens haar op 21 oktober 1998 gehouden vergadering overeengekomen, gemeenschappelijke, niet-bindende, richtinggevende beginselen voor de betaling van en het verschaffen van immateriële voordelen aan informanten en vertrouwenspersonen uit te werken.

De voorliggende algemene beginselen betreffende de betaling van vertrouwenspersonen en informanten dienen als niet-bindend richtsnoer in de Schengenruimte te worden toegepast en ertoe bij te dragen, de politie- en douanesamenwerking op dit gevoelige gebied verder te verbeteren. Terzelfder tijd dienen de algemene beginselen als oriëntatiehulp te dienen voor de partnerstaten die voornemens zijn, desbetreffende regelingen te formuleren of aan te vullen.

• 2. 

  Algemeen

De beweegredenen van vertrouwenspersonen en informanten om met politie- of douanediensten samen te werken zijn dikwijls van financiële aard. Daarom dienen financiële prikkels te worden gecreëerd, die — rekening houdend met economische factoren — in overeenstemming zijn met hun persoonlijke levensomstandigheden, de specifieke capaciteiten en vaardigheden die voor een opdracht vereist zijn, het aan de opdracht verbonden risico alsook het resultaat van het onderzoek. Ook „procedurebesparende” overwegingen spelen daarbij een rol, aangezien het dikwijls voordeliger is, gebruik te maken van vertrouwenspersonen en informanten.

Een Schengenwijde aandacht voor onderstaande richtsnoeren is een belangrijke mogelijkheid om het vereiste te honoreren dat, indien ook bilaterale of regionale bijzonderheden dan wel bijzonderheden van het delict in kwestie in acht worden genomen, aan de tactische en wettelijke vereisten van drugsonderzoeken wordt voldaan en terzelfder tijd ongewenste bilaterale of Schengenwijde concurrentie tussen politie- en douanediensten die een beroep doen op vertrouwenspersonen en het daarmee gepaard gaande „toerisme van vertrouwenspersonen” worden tegengegaan.

• 3. 

  Beginselen

Deze beginselen laten de nationale wet- en regelgeving onverlet. De betaling van een vertrouwenspersoon/informant zou in een gepaste verhouding moeten staan tot het door de strafvervolging beoogde onderzoeksresultaat en/of het door de maatregel afgeweerde gevaar enerzijds, en het commitment van en het gevaar voor de vertrouwenspersoon/informant anderzijds. De financiële prikkel die van een betaling uitgaat, mag niet ertoe aanzetten zelf initiatieven te nemen welke naar een strafbaar feit kunnen leiden.

Bijzondere criteria zijn:

De betaling is in beginsel aan een gevalsgebonden samenwerking gekoppeld. Een verschaffing voor onbepaalde tijd van uitkeringen voor het levensonderhoud van de vertrouwenspersoon/informant is niet wenselijk.

Daarnaast kunnen ten behoeve van de vertrouwenspersoon/informant ook bijzondere beschermings- of nazorgmaatregelen (bijvoorbeeld bescherming van getuigen), alsmede maatregelen met betrekking tot de sociale zekerheid worden getroffen.

De in een concreet geval voor een vertrouwenspersoon/informant ontstane kosten (uitgaven) kunnen afzonderlijk worden vergoed.

De betaling vindt plaats na voltooiing van de opdracht. Gedeeltelijke betalingen zijn mogelijk na vervulling van deelopdrachten. Voorschotten zouden niet mogen worden betaald.

De nationale fiscale en sociaalrechtelijke regelingen voor de behandeling van dergelijke inkomsten blijven onverlet.

De kosten worden in beginsel gedragen door de politie- of douanedienst die het onderzoek voert. Indien meerdere Schengendiensten het onderzoek voeren, dient snel overeenstemming over de kostendeling te worden bereikt. Door derden uitgekeerde sommen gelds zouden in beginsel niet in mindering mogen worden gebracht van de betaling.

Met inachtneming van de geldende nationale bepalingen kunnen immateriële voordelen worden verleend. Deze voordelen kunnen in mindering worden gebracht van materiële uitkeringen. Hierbij kunnen in het bijzonder de aard van het voordeel, de betekenis ervan voor de vertrouwenspersoon/informant en de met de verschaffing van het voordeel op het nationale vlak gepaard gaande moeite in aanmerking worden genomen. Daartoe behoren ook beschermingsmaatregelen in geval van gevaar, verlening van strafverminderingen of, afhankelijk van de nationale rechtssituatie, ook gedeeltelijke of gehele strafkwijtschelding.

Indien de vertrouwenspersoon/informant niet doet wat van hem/haar wordt verwacht, bijvoorbeeld indien deze in een concreet geval in strijd met gemaakte afspraken handelt of strafbare feiten pleegt, met opzet of lichtvaardig valse informatie verstrekt, of indien hem/haar kan worden verweten van ontvangen aanwijzingen af te wijken of eigenmachtig tactische instructies te negeren, kunnen betalingen, met inachtneming van de mate waarin verkeerd is gehandeld, worden beperkt, geweigerd of teruggevorderd. In deze gevallen — voorzover twee of meer Schengenpartnerstaten geïnvolveerd zijn of zouden kunnen zijn — stellen de betrokken nationale diensten elkaar tijdig daarvan in kennis („waarschuwingsbericht”).

Tussen de bevoegde nationale centrale diensten zou informatie moeten worden uitgewisseld over de geldende nationale richtbedragen voor betalingen.

BESLUIT VAN DE CENTRALE GROEP

van 22 maart 1999

betreffende de algemene beginselen voor de betaling van informanten en vertrouwenspersonen

(SCH/C(99) 25)

Vertrouwenspersonen en informanten zijn belangrijke hulpmiddelen ter bestrijding van de grensoverschrijdende zware criminaliteit, met name de drugscriminaliteit, daar deze personen doorgaans het vertrouwen van de daders hebben gewonnen en aldus de mogelijkheid bieden, een algemeen inzicht in de activiteiten van besloten criminele organisaties en structuren te verwerven.

De werkgroep „Verdovende middelen” heeft zich onder Duits voorzitterschap over dit thema gebogen en de rechtssituatie alsmede de rechtspraktijk met betrekking tot de betaling van vertrouwenspersonen en informanten in de onderscheidene Schengenstaten nader bestudeerd. Op basis van de uitkomst van deze bestudering heeft de werkgroep „Verdovende middelen” gemeenschappelijke, richtinggevende beginselen voor de betaling van en het verschaffen van immateriële voordelen aan informanten en vertrouwenspersonen uitgewerkt. De voorliggende algemene beginselen betreffende de betaling van vertrouwenspersonen en informanten dienen als niet-bindend richtsnoer in de Schengenruimte te worden toegepast en ertoe bij te dragen, de politie- en douanesamenwerking op dit gevoelige gebied verder te verbeteren. Terzelfder tijd dienen de algemene beginselen als oriëntatiehulp te dienen voor de partnerstaten die voornemens zijn, desbetreffende regelingen te formuleren of aan te vullen.

De Centrale Groep neemt onder voorbehoud van goedkeuring door het Uitvoerend Comité instemmend kennis van de niet-bindende „algemene beginselen voor de betaling van informanten en vertrouwenspersonen” (doc. SCH/Stup(98) 72, 2e herz.).

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende de verbetering van de politiële samenwerking bij de voorkoming en opsporing van strafbare feiten

(SCH/Com-ex(99) 18)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 39 van deze overeenkomst,

Ten vervolge van het streven naar een verbetering van de raamvoorwaarden voor de grensoverschrijdende politiële samenwerking,

In aanmerking genomen het besluit van het Uitvoerend Comité van 16 december 1998 (document SCH/Com-ex(98) 51, 3e herz.),

BESLUIT:

De in de nota van het voorzitterschap van 28 april 1999 (document SCH/I(98) 75, 5e herz.) opgenomen beginselen voor de politiële samenwerking bij de voorkoming en opsporing van strafbare feiten worden aangenomen.

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

Betreft: Toepassing van artikel 39 van de Uitvoeringsovereenkomst (SUO)

Ref.: Verbetering van de politiële samenwerking bij de voorkoming en opsporing van strafbare feiten

SCH/I(98) 75, 5e herz.

Het Duitse Schengenvoorzitterschap streeft naar een verbetering van de politiële samenwerking tussen de Schengenstaten bij de opsporing van strafbare feiten. Het Duitse voorzitterschap heeft reeds tijdens de op 14 september 1998 gehouden vergadering van werkgroep I een nota voorgelegd waarin de problemen worden gereleveerd en een aanzet voor mogelijke oplossingen wordt gegeven (SCH/I(98) 55, herz.).

Alle delegaties zijn het erover eens dat de tekortkomingen bij de politiële samenwerking op het gebied van de vervolging van strafbare feiten door een eenvormige interpretatie en gerichte toepassing van de bepalingen van de SUO duidelijk kunnen worden gereduceerd.

Daarbij bestaat tussen de Schengenstaten overeenstemming over het feit dat een verbetering van de politiële samenwerking bij de opsporing van strafbare feiten geen afbreuk mag doen aan de uiteindelijke bevoegdheid van de justitiële autoriteiten.

Op korte termijn kunnen de volgende oplossingen worden gerealiseerd:

• 1. 

  Catalogusoplossing

In uitvoering van artikel 39 van de SUO en ter verbetering van het opsporen en het voorkomen van strafbare feiten kunnen de politiediensten van de Schengenstaten informatie uitwisselen, op voorwaarde dat:

De verbetering van het opsporen en het voorkomen van strafbare feiten dient te worden bewerkstelligd door samenwerking tussen de politiediensten van de Schengenstaten in een situatie waarin sprake is van een concrete verdenking of een concreet gevaar, zonder inschakeling van de justitiële autoriteiten, in het bijzonder bij de uitvoering van in onderstaande catalogus opgenomen maatregelen. Deze lijst heeft een niet-uitputtend karakter. De navolgend genoemde handelingen worden uitgevoerd voor zover zulks naar het nationale recht van de aangezochte en van de verzoekende staat is toegestaan:

De Schengenstaten kunnen overeenkomstig artikel 39 van de SUO voor wat betreft hun betrekkingen met afzonderlijke of alle partnerstaten bijkomende punten toevoegen welke het voorwerp zijn van politiële bijstand zonder inschakeling van de justitiële autoriteiten.

• 2. 

  Toepassing van het voorbehoud van toestemming door de justitiële autoriteiten (artikel 39, lid 2, van de SUO)

Het tijdige gebruik van informatie als bewijsmiddel voor ten laste gelegde feiten is alleen mogelijk, indien daarvoor door de aangezochte staat naast het reeds gedane politiële verzoek niet ook nog een additioneel formeel rechtshulpverzoek wordt verlangd. De beperkte middelen van de met strafvervolging belaste autoriteiten moeten voor de dringende problemen van de criminaliteitsbestrijding worden ingezet; er mag geen onnodig beslag op worden gelegd door eventuele goedkeuringsvoorbehouden.

In artikel 39, lid 2, van de SUO is geenszins bepaald, op welke wijze de toestemming van de justitiële autoriteiten voor het opnemen van documenten als bewijsmiddel dient te worden verkregen. De procedure ter verkrijging van deze toestemming is derhalve afhankelijk van de manier waarop hieraan is vormgegeven door de Schengenstaten.

De Schengenstaten zijn het erover eens dat de politiediensten of de justitiële autoriteiten voor het verzenden van verzoeken om het verlenen van toestemming en van met de afhandeling verband houdende stukken gebruik kunnen maken van elk communicatiemiddel dat een snelle verzending mogelijk maakt, op voorwaarde dat het gekozen communicatiemiddel (bijv. fax, e-mail) een schriftelijk spoor van de verzender nalaat.

• 3. 

  Vereenvoudiging van procedures

Aan een bespoediging bij de opsporing van strafbare feiten, met name in spoedeisende gevallen, kan eveneens worden bijgedragen door een vereenvoudiging van de procedures. Bijvoorbeeld zij gewezen op de tussen twee Schengenstaten reeds bestaande regeling op grond waarvan de politiële autoriteiten bij dreigend gevaar op last van een justitiële autoriteit rechtstreeks samenwerken en elkaar bijstaan door het verrichten van politiële ondervragingen, fouilleringen en de inbeslagneming van voorwerpen.

De Schengenstaten zullen op basis van met de toepassing van deze of soortgelijke afspraken opgedane ervaringen nagaan of desbetreffende procedures voor alle Schengenstaten kunnen worden ontwikkeld.

2.4.   JUSTITIËLE SAMENWERKING

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 14 december 1993

betreffende de verbetering van de praktijk inzake justitiële samenwerking op het gebied van de bestrijding van sluikhandel in verdovende middelen

(SCH/Com-ex(93) 14)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 48 tot en met 53 en 70 tot en met 76 van deze overeenkomst,

BESLUIT:

Teneinde de praktijk inzake justitiële samenwerking op het gebied van de bestrijding van sluikhandel in verdovende middelen te verbeteren, verbinden de overeenkomstsluitende partijen zich ertoe dat, indien een aangezochte partij voornemens is een rechtshulpverzoek niet of slechts gedeeltelijk uit te voeren, deze aan de verzoekende partij de gronden van de weigering alsmede, zo mogelijk, de voorwaarden waaraan dient te worden voldaan opdat het verzoek kan worden uitgevoerd, mededeelt.

Dit besluit treedt in werking nadat alle staten die partij zijn bij de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen hebben medegedeeld dat de door hun rechtsstelsel vereiste procedures, waardoor deze bepalingen op hun grondgebied rechtskracht hebben, zijn voltooid.

Gedaan te Parijs, 14 december 1993.

De voorzitter

• A. 

  LAMASSOURE

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende de overeenkomst inzake samenwerking in procedures wegens inbreuken op de verkeerswetgeving

(SCH/Com-ex(99) 11, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen, bijeen te Schengen op 19 juni 1990,

BESLUIT:

De overeenkomst inzake samenwerking in procedures wegens inbreuken op de verkeerswetgeving en bij de tenuitvoerlegging van terzake opgelegde geldelijke sancties (SCH/III (96) 25, 18 herz.) wordt vastgesteld.

De vertegenwoordigers der delegaties wordt verzocht, een toelichtend rapport bij de overeenkomst op te stellen, waarin inzonderheid de als bijlage bij het onderhavige besluit genoemde punten in aanmerking worden genomen.

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

OVEREENKOMST INZAKE SAMENWERKING IN PROCEDURES WEGENS INBREUKEN OP DE VERKEERSWETGEVING EN BIJ DE TENUITVOERLEGGING VAN TERZAKE OPGELEGDE GELDELIJKE SANCTIES

SCH/III(96) 25, 18e herz.

Het KONINKRIJK BELGIË, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND, de FRANSE REPUBLIEK, het GROOTHERTOGDOM LUXEMBURG en het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN, overeenkomstsluitende partijen van de op 19 juni 1990 te Schengen gesloten Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de BONDSREPUBLIEK DUITSLAND en de FRANSE REPUBLIEK betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, hierna genoemd „de Overeenkomst van 1990”, en de ITALIAANSE REPUBLIEK, het KONINKRIJK SPANJE en de PORTUGESE REPUBLIEK, de HELLEENSE REPUBLIEK, de REPUBLIEK OOSTENRIJK, en het KONINKRIJK DENEMARKEN, het KONINKRIJK ZWEDEN en de REPUBLIEK FINLAND, die door middel van de overeenkomsten van respectievelijk 27 november 1990, 25 juni 1991, 6 november 1992, 28 april 1995 en 19 december 1996 tot de Overeenkomst van 1990 zijn toegetreden, alsmede de regeringen van het Koninkrijk Noorwegen en de Republiek IJsland, die met eerstgenoemde op 19 december 1996 een samenwerkingsovereenkomst hebben ondertekend, hierna genoemd „de overeenkomstsluitende partijen”,

Overwegende dat het vrije verkeer van personen, zoals bedoeld in de Overeenkomst van 1990, de interne circulatie van burgers bevordert,

Overwegende dat het algemeen bekend is dat burgers van de Schengenlanden ook tijdens hun verblijf op het grondgebied van een andere overeenkomstsluitende partij dan de overeenkomstsluitende partij op het grondgebied waarvan zij regelmatig verblijven, inbreuken op de verkeerswetgevingen plegen,

Gelet op het feit dat is gebleken dat het ondanks intensief optreden tegen deze inbreuken op de verkeerswetgeving niet altijd mogelijk is de identiteit van de plegers daarvan nog voor hun terugkeer naar het grondgebied van de overeenkomstsluitende partij op het grondgebied waarvan zij regelmatig verblijven, te achterhalen en hen de aan de inbreuk verbonden boete te doen betalen,

Ervan overtuigd dat het wenselijk is dat de overeenkomstsluitende partijen ook op dit terrein met elkaar samenwerken, ongehinderd door het feit dat de handhaving in de overeenkomstsluitende partijen aan verschillende autoriteiten is opgedragen,

Uitvoering gevend aan de gemeenschappelijke verklaring van de ministers en staatssecretarissen van 19 juni 1990 waarin werd vastgelegd dat besprekingen zouden worden geopend over de verbetering van samenwerking bij de vervolging van verkeersovertredingen, alsmede over mogelijkheden tot wederzijdse tenuitvoerlegging van terzake opgelegde geldelijke sancties,

ZIJN HET VOLGENDE OVEREENGEKOMEN:

HOOFDSTUK I

Begripsomschrijvingen

Artikel 1

In deze overeenkomst wordt verstaan onder:

HOOFDSTUK II

Beginselen

Artikel 2

• 1. 

  De overeenkomstsluitende partijen verbinden zich ertoe in procedures inzake inbreuken op de verkeerswetgeving, alsmede bij de wederzijdse tenuitvoerlegging van beslissingen, zoveel mogelijk samen te werken op de wijze als voorzien in deze overeenkomst.

• 2. 

  Het bepaalde in lid 1 laat de toepasselijkheid van verdergaande bepalingen van bestaande bilaterale of multilaterale verdragen die van kracht zijn tussen de overeenkomstsluitende partijen, onverlet.

• 3. 

  Hoofdstuk IV van deze Overeenkomst vindt geen toepassing:

HOOFDSTUK III

Samenwerking in procedures wegens inbreuken op de verkeerswetgeving

Artikel 3

• 1. 

  De bevoegde autoriteiten kunnen via hun nationale verkeersregistratiedienst aan de hand van een kenteken gegevens doen opvragen bij de verkeersregistratiediensten van de andere overeenkomstsluitende partijen over het type en het merk van het daarbij behorende motorvoertuig en de identiteit en het adres van de persoon of personen die ten tijde van het plegen van de inbreuk op de verkeerswetgeving in verband met dit motorvoertuig zijn geregistreerd.

• 2. 

  De verkeersregistratiediensten van de overeenkomstsluitende partijen verstrekken elkaar rechtstreeks de in lid 1 bedoelde gegevens met het oog op de doorgeleiding aan de bevoegde autoriteit. Indien het niet om dezelfde autoriteiten gaat, verstrekken zij eveneens de naam en het adres van de aangezochte autoriteit.

• 3. 

  Een overeenkomstsluitende partij kan een andere centrale dienst aanwijzen voor de uitwisseling van de in lid 2 bedoelde gegevens.

• 4. 

  De relevante bepalingen van de Overeenkomst van 1990, en met name het bepaalde in de artikelen 126 tot en met 128 van de Overeenkomst van 1990, zijn van toepassing op de krachtens lid 1 verstrekte persoonsgegevens.

Artikel 4

• 1. 

  De verzoekende autoriteit kan personen aan wie een inbreuk op de verkeerswetgeving wordt toegeschreven, rechtstreeks alle mededelingen over de gevolgen die daaraan worden verbonden en beslissingen terzake toezenden. Het bepaalde in artikel 52 van de Overeenkomst van 1990 is van overeenkomstige toepassing.

• 2. 

  Mededelingen en beslissingen als bedoeld in lid 1 bevatten of gaan vergezeld van alle informatie die geadresseerde nodig heeft voor een reactie, in het bijzonder:

Artikel 5

• 1. 

  Indien op mededelingen of beslissingen zoals bedoeld in artikel 4 binnen de gestelde termijn niet wordt gereageerd of de verzoekende autoriteit voor de toepassing van de overeenkomst aanvullende informatie noodzakelijk acht, kan deze de aangezochte autoriteit rechtstreeks om bijstand verzoeken. Dergelijke verzoeken dienen van een vertaling in de officiële taal dan wel in één van de officiële talen van de aangezochte overeenkomstsluitende partij te worden vergezeld.

• 2. 

  Op verzoeken zoals bedoeld in lid 1 is het bepaalde in titel III, hoofdstuk 2, van de Overeenkomst van 1990 van toepassing.

HOOFDSTUK IV

Wederzijdse tenuitvoerlegging van beslissingen

Artikel 6

• 1. 

  Op grond van deze overeenkomst kan uitsluitend om overname van de tenuitvoerlegging van beslissingen worden verzocht, indien:

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen kunnen bilateraal het toepassingsbereik van het bepaalde in lid 1, onder e), wijzigen.

Artikel 7

• 1. 

  De overname van de tenuitvoerlegging van een beslissing kan niet worden geweigerd, tenzij naar het oordeel van de aangezochte overeenkomstsluitende partij:

• 2. 

  De aangezochte partij stelt de verzoekende partij, met opgave van redenen, zo spoedig mogelijk in kennis van de afwijzing van het verzoek.

Artikel 8

• 1. 

  Een beslissing wordt door de bevoegde autoriteiten van de aangezochte overeenkomstsluitende partij onmiddellijk ten uitvoer gelegd.

• 2. 

  De tenuitvoerlegging geschiedt in de munteenheid van de aangezochte overeenkomstsluitende partij. Bepalend voor de omrekening is de op het tijdstip van de in artikel 1 bedoelde beslissing geldende officiële wisselkoers.

• 3. 

  Indien na omrekening blijkt dat het bedrag van de bij de beslissing opgelegde geldelijke sanctie, de maximale geldelijke sanctie die naar het recht van de aangezochte overeenkomstsluitende partij terzake van dezelfde soort inbreuk op de verkeerswetgeving kan worden opgelegd te boven gaat, wordt de tenuitvoerlegging van de beslissing beperkt tot de hoogte van de maximale geldelijke sanctie.

• 4. 

  Bij de nederlegging van zijn akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring kan elke staat, om redenen van grondwettelijke aard of om andere redenen van vergelijkbaar belang, afwijken van de toepassing van het bepaalde in lid 1, door het afleggen van een verklaring waarin de gevallen worden omschreven waarin de ten uitvoer te leggen geldelijke sanctie voorafgaand aan de tenuitvoerlegging bij en krachtens een rechterlijke beslissing van de aangezochte overeenkomstsluitende partij uitvoerbaar moet worden verklaard. Deze rechterlijke beslissing betreft evenwel niet de inhoud noch het bedrag van de ten uitvoer te leggen beslissing van de verzoekende overeenkomstsluitende partij.

Artikel 9

• 1. 

  Het recht van de aangezochte overeenkomstsluitende partij is op de tenuitvoerlegging van de beslissing van toepassing.

• 2. 

  Elk deel van de geldelijke sanctie dat reeds door de verzoekende overeenkomstsluitende partij ten uitvoer is gelegd, wordt van de in de aangezochte overeenkomstsluitende partij ten uitvoer te leggen boete of straf in mindering gebracht.

• 3. 

  Indien de tenuitvoerlegging van een geldelijke sanctie geheel of gedeeltelijk onmogelijk blijkt te zijn, kan deze sanctie door de aangezochte overeenkomstsluitende partij worden omgezet in een vervangende gevangenisstraf of hechtenis, indien door beide overeenkomstsluitende partijen daarin is voorzien en de verzoekende partij dit niet uitdrukkelijk heeft uitgesloten.

Artikel 10

Na een verzoek tot overname van de tenuitvoerlegging van een beslissing mag de verzoekende overeenkomstsluitende partij niet meer overgaan tot tenuitvoerlegging van die beslissing. Het recht tot tenuitvoerlegging herleeft alleen, nadat van de aangezochte overeenkomstsluitende partij een mededeling is ontvangen dat het verzoek tot overname wordt geweigerd, dan wel dat de tenuitvoerlegging in de aangezochte overeenkomstsluitende partij onmogelijk is gebleken.

Artikel 11

De aangezochte overeenkomstsluitende partij dient de tenuitvoerlegging van de beslissing te beëindigen, zodra zij door de verzoekende overeenkomstsluitende partij in kennis is gesteld van enige beslissing of maatregel, dan wel een andere omstandigheid ten gevolge waarvan de beslissing niet meer voor tenuitvoerlegging vatbaar is.

Artikel 12

• 1. 

  Verzoeken tot overname van de tenuitvoerlegging van een beslissing en alle daaruit voortvloeiende mededelingen worden schriftelijk gedaan. Deze kunnen worden doorgeleid langs elke geschikte weg welke een schriftelijk stuk oplevert, met inbegrip van de telefax.

• 2. 

  Het schriftelijke verkeer geschiedt rechtstreeks tussen de bevoegde autoriteiten van de overeenkomstsluitende partijen, die uit de mededeling van de verkeersregistratiedienst (artikel 3, lid 2) blijken. Het schriftelijke verkeer geschiedt via de daartoe aangewezen centrale autoriteiten van de overeenkomstsluitende partijen, indien de bevoegde autoriteit niet uit de in de eerste volzin genoemde gegevens blijkt.

Artikel 13

• 1. 

  Bij een verzoek om overname van de tenuitvoerlegging van een beslissing wordt een afschrift van de beslissing gevoegd, alsmede een verklaring van de bevoegde autoriteit van de verzoekende overeenkomstsluitende partij waarin wordt gesteld dat de voorwaarden als bedoeld in artikel 6, lid 1, onder a), b) en c), zijn vervuld.

• 2. 

  In voorkomend geval voegt de verzoekende overeenkomstsluitende partij bij haar verzoek andere dienstige mededelingen welke verband houden met de overname van de tenuitvoerlegging van een beslissing, in het bijzonder informatie met betrekking tot de bijzondere omstandigheden waaronder de overtreding is begaan en welke voor vaststelling van de geldelijke sanctie in aanmerking zijn genomen.

• 3. 

  Indien de aangezochte overeenkomstsluitende partij van oordeel is dat de door de verzoekende overeenkomstsluitende partij verstrekte inlichtingen onvoldoende zijn om haar in staat te stellen aan deze overeenkomst toepassing te geven, verzoekt zij om de noodzakelijke aanvullende inlichtingen.

• 4. 

  Een vertaling van de in dit artikel bedoelde documenten in de officiële taal of in één der officiële talen van de aangezochte overeenkomstsluitende partij dient te worden bijgevoegd.

Artikel 14

De bevoegde autoriteiten van de aangezochte overeenkomstsluitende partij lichten de bevoegde autoriteiten van de verzoekende overeenkomstsluitende partij in over de tenuitvoerlegging van de geldelijke sanctie of, in voorkomend geval, over de onmogelijkheid tot tenuitvoerlegging van de beslissing.

Artikel 15

In de tenuitvoerlegging worden de geldelijke sanctie en de voor de verzoekende overeenkomstsluitende partij ontstane procedurekosten opgenomen. De opbrengst uit de tenuitvoerlegging van de beslissingen komt toe aan de aangezochte overeenkomstsluitende partij.

Artikel 16

De overeenkomstsluitende partijen zien wederzijds af van onderlinge vergoeding van de uit de toepassing van deze overeenkomst voortvloeiende kosten.

HOOFDSTUK V

Slotbepalingen

Artikel 17

• 1. 

  Het Uitvoerend Comité ingesteld bij de Overeenkomst van 1990 heeft de algemene taak toe te zien op de juiste toepassing van deze overeenkomst. Het bepaalde in artikel 132 van de Overeenkomst van 1990 is van toepassing.

• 2. 

  De door de Overeenkomst van 1990 ingestelde gemeenschappelijke controle-autoriteit is bevoegd om terzake van de bescherming van persoonsgegevens een advies uit te brengen met betrekking tot de gemeenschappelijke aspecten verbonden aan de toepassing van de onderhavige overeenkomst.

• 3. 

  Op voorstel van een overeenkomstsluitende partij kan het Uitvoerend Comité besluiten het in artikel 6, lid 1, onder e), vermelde bedrag te wijzigen.

Artikel 18

Deze overeenkomst is van toepassing op het grondgebied van de overeenkomstsluitende partijen. Overeenkomstig artikel 138 van de Overeenkomst van 1990 is onderhavige overeenkomst echter voor wat betreft de Franse Republiek slechts van toepassing op het Europese grondgebied van de Franse Republiek, en voor wat betreft het Koninkrijk der Nederlanden slechts op het grondgebied van het Rijk in Europa. Overeenkomstig artikel 5, lid 1, van de toetredingsovereenkomst van het Koninkrijk Denemarken tot de Overeenkomst van 1990 is deze overeenkomst niet van toepassing op de Faeröer en Groenland.

Artikel 19

• 1. 

  Deze overeenkomst vindt eveneens toepassing op inbreuken op de verkeerswetgeving die vóór de inwerkingtreding daarvan zijn begaan.

• 2. 

  Bij de nederlegging van zijn akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring kan elke overeenkomstsluitende partij verklaren dat deze overeenkomst voor hem in zijn betrekkingen met de overeenkomstsluitende partijen die eenzelfde verklaring hebben afgelegd, alleen van toepassing is op verkeersovertredingen die na de inwerkingtreding of na de toepasbaarheid van deze overeenkomst zijn begaan.

Artikel 20

• 1. 

  Deze overeenkomst dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden bij de regering van het Groothertogdom Luxemburg nedergelegd; deze laatste geeft alle overeenkomstsluitende partijen kennis van de nederlegging.

• 2. 

  Deze overeenkomst treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de laatste akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van de staten waarvoor de Overeenkomst van 1990 in werking is gesteld overeenkomstig lid 1, tweede alinea, van de slotakte van genoemde overeenkomst.

De regering van het Groothertogdom Luxemburg geeft alle overeenkomstsluitende partijen kennis van de datum van inwerkingtreding.

Voor de overige staten treedt de overeenkomst in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van de nederlegging van hun akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, evenwel ten vroegste op de datum waarop een toetredingsovereenkomst bij de Overeenkomst van 1990 dan wel de samenwerkingsovereenkomst van 1996 voor deze staten in werking wordt gesteld.

• 3. 

  Elke staat die op het tijdstip van nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring de Overeenkomst van 1990 in werking heeft gesteld, kan tot de inwerkingtreding van deze overeenkomst bij de nederlegging of op een later tijdstip verklaren dat deze overeenkomst ten aanzien van die staat van toepassing is in zijn betrekking met de staten die eenzelfde verklaring hebben afgelegd. Deze verklaring treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de nederlegging daarvan.

Artikel 21

• 1. 

  Elk der overeenkomstsluitende partijen kan de depositaris een voorstel tot wijziging van deze overeenkomst doen toekomen. De depositaris doet de overige overeenkomstsluitende partijen mededeling van dit voorstel.

• 2. 

  De overeenkomstsluitende partijen stellen in onderlinge overeenstemming de in deze overeenkomst aan te brengen wijzigingen vast.

• 3. 

  De wijzigingen treden in werking op de eerste dag van de tweede maand volgend op de datum van nederlegging van de laatste akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.

Artikel 22

• 1. 

  Elke staat deelt de depositaris uiterlijk bij de nederlegging van zijn akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring de benaming en de adressen van de autoriteiten in de zin van de artikelen 1 en 3 en artikel 11, lid 2, mede.

• 2. 

  De in lid 1 bedoelde lijsten van autoriteiten kunnen in afwijking van het bepaalde in artikel 19, lid 1, later te allen tijde door middel van een kennisgeving aan de depositaris worden gewijzigd.

• 3. 

  De depositaris stelt elk der overeenkomstsluitende partijen in kennis van de aangewezen autoriteiten, alsmede van latere wijzigingen.

Artikel 23

Deze overeenkomst staat open voor toetreding door staten die toetreden tot de Overeenkomst van 1990.

Ten blijke waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, deze overeenkomst hebben ondertekend.

Gedaan te Luxemburg, op achtentwintig april negentienhonderdnegenennegentig, in één origineel, in de Duitse, de Engelse, de Franse, de Italiaanse, de Spaanse, de Portugese, de Nederlandse en de Griekse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek. De teksten in de Deense, de Zweedse, de Finse, de Noorse en de IJslandse taal, die na de ondertekening zullen worden toegezonden, zijn eveneens gelijkelijk authentiek.

VERKLARING VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 26 juni 1996

inzake de uitlevering

(SCH/Com-ex(96) decl. 6, 2e herz.)

Overwegende dat het vrije verkeer van personen, als bedoeld in het akkoord en de uitvoeringsovereenkomst van Schengen, gepaard gaat met compensatoire maatregelen die ertoe strekken de veiligheid op het grondgebied van de Schengenlanden te waarborgen;

Overwegende dat de strafrechtelijke samenwerking een belangrijk onderdeel van deze maatregelen vormt;

Overwegende dat de uitvoeringsovereenkomst van Schengen bepalingen bevat die de strafrechtelijke samenwerking, in het bijzonder de uitlevering, vereenvoudigen;

Gelet op de ervaring die sedert de inwerkingstelling van de uitvoeringsovereenkomst met de uitlevering, in het bijzonder in zaken waarin het gaat om strafbare feiten van terroristische aard, is opgedaan;

Rekening houdend met het belang dat de overeenkomstsluitende partijen hechten aan een effectieve bestrijding van terrorisme op het gemeenschappelijk grondgebied;

Rekening houdend met de verklaring van het Uitvoerend Comité bijeen op 21 februari 1996 in Den Haag met betrekking tot de bestrijding van terrorisme;

Verheugd over het op 26 juni 1996 tussen de lidstaten van de Europese Unie tot stand gekomen akkoord inzake een overeenkomst ter verbetering van de uitlevering, welke een positieve ontwikkeling op het terrein van de samenwerking tussen de lidstaten vormt;

DE OVEREENKOMSTSLUITENDE PARTIJEN VERKLAREN:

VERKLARING VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 9 februari 1998

betreffende de ontvoering van minderjarigen

(SCH/Com-ex(97) decl. 13, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op het feit dat de ontvoering van minderjarigen of het wederrechtelijk onttrekken van minderjarigen door één van hun ouders aan het gezag van hun wettelijke bewaarder een ernstig probleem vormt voor de staten die partij zijn bij de Schengenuitvoeringsovereenkomst,

Met inachtneming van artikel 93 van deze overeenkomst, waarin wordt bepaald dat het Schengeninformatiesysteem tot doel heeft de openbare orde en veiligheid alsmede de toepassing van de daarin opgenomen bepalingen inzake het personenverkeer te doen handhaven,

Gelet op het feit dat het aan de betrokken staat is om volgens de nationale rechtsbepalingen te besluiten of signalering van de ontvoerder of van de ouder die de minderjarige wederrechtelijk aan het gezag van zijn wettelijke bewaarder heeft onttrokken, in het Schengeninformatiesysteem kan plaatsvinden,

Gelet op het feit dat het niet mogelijk is de noodzakelijke gegevens op te nemen in de signalering van de minderjarige op grond van artikel 97 van deze overeenkomst,

Overwegende dat een eenvormige oplossing dient te worden gevonden, die het mogelijk maakt minderjarigen, in geval van ontvoering dan wel wederrechtelijke onttrekking door een ouder aan het gezag van hun wettelijke bewaarder, zo snel mogelijk terug te vinden en terug te brengen naar de personen die rechtmatig de voogdij over het kind uitoefenen,

DOET DE NAVOLGENDE AANBEVELING:

2.5.   SIS

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 14 december 1993

inzake de financiële regeling betreffende de kosten voor de installatie en exploitatie van het Schengen-C.SIS

(SCH/Com-ex(93) 16)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 92 en 119 van deze overeenkomst,

BESLUIT:

Het aangehechte financieel reglement betreffende de kosten voor de installatie en exploitatie van de technisch ondersteunende functie van het Schengen-informatiesysteem (C.SIS) wordt vastgesteld (*****************************************************************).

Dit besluit treedt in werking nadat alle staten die partij zijn bij de overeenkomst hebben meegedeeld dat de door hun rechtsstelsel vereiste procedures, waardoor deze bepalingen op hun grondgebied rechtskracht hebben, zijn voltooid.

Gedaan te Parijs, 14 december 1993.

De voorzitter

• A. 

  LAMASSOURE

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 25 april 1997

betreffende de aanbesteding van de voorstudie inzake SIS II

(SCH/Com-ex(97) 2, 2e herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op het tijdens de op 19 december 1996 te Luxemburg gehouden bijeenkomst vastgestelde besluit tot installatie van een SIS tweede generatie (SIS II), waarin niet alleen alle Schengenstaten kunnen worden geïntegreerd, doch tevens nieuwe functionaliteiten zijn voorzien,

Gelet op het feit dat de installatie van het SIS II een voorstudie vereist, waarin de architectuur van het toekomstige systeem wordt omschreven, en dat ten behoeve van deze voorstudie een aanbestedingsprocedure dient te worden gestart overeenkomstig Richtlijn 92/50/EEG van de Raad van 18 juni 1992 betreffende de coördinatie van de procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten voor dienstverlening,

BESLUIT:

Gedaan te Lissabon, 25 april 1997.

De voorzitter

• F. 

  SEIXAS da COSTA

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 7 oktober 1997

betreffende het aandeel van Noorwegen en IJsland in de kosten voor de inrichting en werking van het C.SIS

(SCH/Com-ex(97) 18)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 92 en 119 van deze overeenkomst,

Gelet op de artikelen 2 en 3 van de samenwerkingsovereenkomst tussen de staten die partij zijn bij het akkoord en de uitvoeringsovereenkomst van Schengen, enerzijds, en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen, anderzijds,

BESLUIT:

Gedaan te Wenen, 7 oktober 1997.

De voorzitter

• K. 

  SCHLÖGL

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 7 oktober 1997

betreffende de ontwikkeling van het SIS

(SCH/Com-ex(97) 24)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 92, lid 3, van deze overeenkomst,

Overwegende de door de stuurgroep „SIS” verrichte analyses (document SCH/OR.SIS(97) 146, 2e herz.),

BESLUIT:

Parallel aan de werkzaamheden ten behoeve van het SIS II wordt het huidige C.SIS voor de werking met tien staten vernieuwd. Het systeem wordt evenwel reeds zodanig voor de werking met 15 staten voorbereid, dat de integratie van de noordse staten meteen na de stabilisering van het SIS met tien staten op het nieuwe platform kan plaatsvinden.

De noordse staten dienen zo snel mogelijk in de loop van het jaar 2000 te worden geïntegreerd.

Bij de uitvoering hiervan moeten de volgende richtlijnen in acht worden genomen:

Gedaan te Wenen, 7 oktober 1997.

De voorzitter

• K. 

  SCHLÖGL

Betreft: Verdere ontwikkeling van het SIS

SCH/OR.SIS(97) 146, 2e herz.

Na analyse van de door de PWG verrichte studiewerkzaamheden beveelt de stuurgroep de Centrale Groep aan voor de volgende aanpak te kiezen

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 15 december 1997

betreffende de wijziging van het financieel reglement van het C.SIS

(SCH/Com-ex(97) 35)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 92 en 119 van deze overeenkomst,

Gelet op de artikelen 2 en 3 van de samenwerkingsovereenkomst tussen de staten die partij zijn bij het akkoord en de uitvoeringsovereenkomst van Schengen, enerzijds, en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen, anderzijds,

BESLUIT:

Het financieel reglement betreffende de installatie- en exploitatiekosten van het Schengen-C.SIS in de versie van 20 december 1996 (doc. SCH/Com-ex(93) 16, herz.) wordt als volgt gewijzigd.

Gedaan te Wenen, 15 december 1997.

De voorzitter

• K. 

  SCHLÖGL

SCH/Com-ex(93) 16, 2e herz.

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 92 en 119 van deze overeenkomst,

Gelet op de artikelen 2 en 3 van de samenwerkingsovereenkomst tussen de staten die partij zijn bij het akkoord en de uitvoeringsovereenkomst van Schengen, enerzijds, en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen, anderzijds,

BESLUIT:

Het aangehechte financieel reglement betreffende de kosten voor de installatie en exploitatie van de technisch ondersteunende functie van het Schengeninformatiesysteem (C.SIS) wordt vastgesteld.

FINANCIEEL REGLEMENT

BETREFFENDE DE INSTALLATIE- EN EXPLOITATIEKOSTEN VAN HET SCHENGEN-C.SIS

TITEL I

ALGEMENE BEPALINGEN

De begroting voor de technisch ondersteunende functie van het te Straatsburg gevestigde Schengeninformatiesysteem zoals bedoeld in de artikelen 92 en 119 van de overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 gesloten akkoord van Schengen, hierna, C.SIS genoemd, bestaat uit:

In de installatiebegroting en in de werkingsbegroting van het C.SIS wordt voorzover mogelijk rekening gehouden met de voorlopige meerjarenraming van de installatie en de werking van het SIS.

De voorlopige meerjarenraming van de installatie en de werking van het SIS, welke op ten minste drie jaren betrekking heeft, behelst een raming van de voorziene uitgaven.

De voorlopige meerjarenraming van de installatie en de werking van het SIS wordt jaarlijks door stuurgroep „SIS” bijgewerkt en tijdens het eerste kwartaal van het kalenderjaar door de Centrale Groep gevalideerd.

• 1. 

  Middelen van het C.SIS

De middelen van het C.SIS voor zowel de installatie- als de exploitatiebegroting worden gevormd door de bijdragen van de onderscheidene overeenkomstsluitende staten alsmede door de bijdragen van de staten van de samenwerkingsovereenkomst. De bijdragen van de staten van de samenwerkingsovereenkomst worden vastgesteld op basis van hun aandeel in de som van het bruto binnenlands product van de onderscheidene overeenkomstsluitende staten en van de staten van de samenwerkingsovereenkomst. De bijdragen van de overeenkomstsluitende staten worden vastgesteld op basis van hun percentage in de eenvormige BTW-grondslag zoals bedoeld in artikel 2, lid 1, onder c), van het besluit van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 24 juni 1988 betreffende het stelsel van eigen middelen van de Gemeenschappen.

De verdeling van de bijdragen tussen de overeenkomstsluitende staten enerzijds en de staten van de samenwerkingsovereenkomst anderzijds wordt jaarlijks bepaald op basis van het aandeel van elk der overeenkomstsluitende staten alsmede van elk der staten van de samenwerkingsovereenkomst in de som van het bruto binnenlands product van alle overeenkomstsluitende staten en van de staten van de samenwerkingsovereenkomst over het voorgaande jaar.

De verdeling tussen de overeenkomstsluitende staten wordt jaarlijks, rekening houdend met de voor de staten van de samenwerkingsovereenkomst berekende bijdragen, vastgesteld op basis van hun respectieve BTW-middelen in het totaal der BTW-middelen van de Europese Gemeenschappen, zoals dit is vastgesteld bij de laatste in het voorgaande boekjaar verrichte rectificatie van de begroting van de Europese Gemeenschappen.

Het bedrag van de bijdragen van de onderscheidene overeenkomstsluitende staten en van de staten van de samenwerkingsovereenkomst wordt voor de respectieve begrotingen door de Franse partij in Franse frank berekend en vastgesteld.

• 2. 

  Voldoening van de bijdragen

De overeenkomstsluitende staten alsmede de staten van de samenwerkingsovereenkomst dienen hun bijdragen te voldoen aan:

De gestorte bedragen zullen in een samenwerkingsfonds (nr. 09.1.4.782) van de begroting van de Franse staat ten gunste van het ministerie van Binnenlandse Zaken worden geboekt.

• 3. 

  Toetreding van nieuwe staten

De toetreding van enige nieuwe staat zal vanaf de toetredingsdatum resulteren in:

TITEL II

INSTALLATIEBEGROTING

De Franse Republiek neemt met inachtneming van de Franse rechtsbepalingen inzake openbare financiën de vooruitbetaling op zich van alle aan de installatie van het C.SIS verbonden kosten. Het bedrag van de door de onderscheidene overeenkomstsluitende staten en door de staten van de samenwerkingsovereenkomst te leveren bijdragen wordt berekend op de wijze zoals bepaald in titel I, punt 1, van dit reglement en door de Franse partij in Franse frank vastgesteld.

• 1. 

  Geraamde uitgaven

De Franse partij stelt tijdens het jaar voorafgaand aan de uitvoering daarvan een ontwerpjaarbegroting voor de installatie-uitgaven van het C.SIS op, waarin, voorzover mogelijk, met de in de voorlopige meerjarenraming van de installatie en de werking van het SIS opgenomen gegevens rekening wordt gehouden. Deze ontwerpbegroting wordt ten minste zes maanden vóór het begin van het begrotingsjaar ter beoordeling aan de Centrale Groep en ter goedkeuring aan het Uitvoerend Comité voorgelegd.

Indien de ontwerp-begroting niet wordt goedgekeurd, stelt de Franse partij in de daaropvolgende maand een nieuw ontwerp op, hetwelk — nadat de Centrale Groep zich hierover heeft uitgesproken — onmiddellijk ter goedkeuring aan het Uitvoerend Comité wordt voorgelegd.

Tijdens het begrotingsjaar waarop bedoelde ontwerp-begroting betrekking heeft, hecht de Centrale Groep aan het einde van elk kwartaal, na uitbrenging van een advies dienaangaande door stuurgroep „SIS”, zijn goedkeuring aan de installatie-uitgaven van het C.SIS alsmede elke onvoorziene nieuwe uitgave, die schriftelijk dient te worden verantwoord.

De Franse partij zal in het eerste halfjaar volgend op de afsluiting van een begrotingsjaar een meerjarentabel van de tot het einde van bedoeld begrotingsjaar door de Centrale Groep goedgekeurde C.SIS-installatie-uitgaven opstellen.

Bedoelde tabel zal samen met de ontwerp-jaarbegroting voor de installatie-uitgaven van het C.SIS ter goedkeuring aan het Uitvoerend Comité worden voorgelegd.

Overeenkomstig de in punt 2 beschreven procedure leidt elke door het Uitvoerend Comité goedgekeurde uitgave tot invorderbaarheid van de aan elk der staten toekomende delen.

De overeenkomstsluitende staten en de staten van de samenwerkingsovereenkomst verbinden zich ertoe het totaal van de installatiekosten te dekken ter hoogte van het door het Uitvoerend Comité vastgestelde bedrag.

De overeenkomstsluitende staten en de staten van de samenwerkingsovereenkomst kunnen besluiten een bedrag vooruit te storten ter dekking van een gedeelte dan wel het geheel van het geraamde bedrag dat voor de installatie van het C.SIS aan hen is toegerekend.

• 2. 

  Wijze van invordering

De voor het aandeel van elk der overeenkomstsluitende staten alsmede van elk der staten van de samenwerkingsovereenkomst vastgestelde bedragen dienen normaliter te worden voldaan naarmate de Franse partij betalingen verricht.

Teneinde het aantal verzoeken om storting van de bijdragen te beperken, doet de Franse partij evenwel slechts tweemaal per jaar, te weten op 30 april en op 31 oktober, een terugbetalingsverzoek uitgaan, teneinde het geheel der uitgaven van het desbetreffende begrotingsjaar te dekken.

De Franse partij doet de terugbetalingsverzoeken per schrijven aan de overeenkomstsluitende staten toekomen via de overheidsorganen waarvan zij de gegevens heeft ontvangen.

Dit schrijven bevat de volgende informatie:

Bij dit schrijven wordt een dossier gevoegd, dat uit de volgende stukken bestaat:

Met het oog op een juiste boeking van de gestorte bedragen is het van belang dat elke staat bij zijn storting een nota voegt, waarin het volgende wordt vermeld:

OBJET: Versement de la quote-part 199… de l'État … au budget d'installation du système informatique Schengen

MONTANT: … francs

BÉNÉFICIAIRE: Ministère de l'Intérieur, Direction des Transmissions et de l'Informatique

(BETREFT: Storting van het over 199… door … (staat) verschuldigde aandeel in de installatiebegroting van het Schengeninformatiesysteem.

BEDRAG: Franse frank

BEGUNSTIGDE: Ministerie van Binnenlandse Zaken, directie Gegevenstransmissie en gegevensverwerking)

• 3. 

  Door een andere staat dan Frankrijk verrichte uitgaven

Indien een overeenkomstsluitende staat, dan wel een der staten van de samenwerkingsovereenkomst met instemming van de overige overeenkomstsluitende staten alsmede van de staten van de samenwerkingsovereenkomst rechtstreeks een gedeelte van de installatiekosten van het C.SIS voor zijn rekening neemt, zullen deze kosten over de overeenkomstsluitende staten worden verdeeld naar dezelfde evenredigheid als die welke door de Franse partij is vastgesteld voor het jaar waarin de uitgave is verricht.

De overeenkomstsluitende staat die deze uitgave rechtstreeks voor zijn rekening heeft genomen, of de staat van de samenwerkingsovereenkomst, ingeval de uitgaven door hem zijn gedaan, doet aan de Franse Republiek, die voor invordering zal zorgdragen, mededeling van de bijdragen van de onderscheidene overeenkomstsluitende staten en van de staten van de samenwerkingsovereenkomst volgens de in dit reglement neergelegde voorwaarden.

De Franse partij zal de verrichte uitgave terugbetalen, zodra zij de hiervoor door de overige overeenkomstsluitende staten en de staten van de samenwerkingsovereenkomst verschuldigde bijdragen zal hebben ontvangen.

TITEL III

EXPLOITATIEBEGROTING

De Franse staat draagt zorg voor vooruitbetaling van de exploitatiekosten van het C.SIS volgens de Franse rechtsbepalingen inzake openbare financiën. De bedragen van de voor de onderscheidene overeenkomstsluitende staten en de staten van de samenwerkingsovereenkomst bepaalde aandelen worden berekend op de wijze zoals bepaald in titel I, punt 1, van dit reglement en worden door de Franse partij in Franse frank vastgesteld.

• 1. 

  Vaststelling van de exploitatiebegroting

De ontwerp-begroting voor de exploitatie van het C.SIS wordt in het jaar voorafgaand aan de uitvoering ervan door de Franse partij opgesteld. Zij wordt ten minste zes maanden vóór aanvang van het begrotingsjaar voor advies aan de Centrale Groep en ter goedkeuring aan het Uitvoerend Comité voorgelegd.

In de ontwerp-begroting wordt, voorzover mogelijk, met de in de voorlopige meerjarenraming van de installatie en de werking van het SIS opgenomen gegevens rekening gehouden.

Bij het ontwerp zijn de stukken ter staving van de geraamde uitgaven gevoegd.

De begroting wordt met eenstemmigheid door de overeenkomstsluitende staten goedgekeurd.

In geval van weigering tot goedkeuring van de begroting stelt de Franse partij binnen één maand een nieuw ontwerp op, dat onmiddellijk ter goedkeuring aan het Uitvoerend Comité wordt voorgelegd, na advies van de Centrale Groep.

In de periode welke tussen beide besprekingen ligt, of in geval van weigering tot goedkeuring, heeft de Franse partij de mogelijkheid om de onderscheidene overeenkomstsluitende staten alsmede de staten van de samenwerkingsovereenkomst om voldoening van de bijdragen te verzoeken en over te gaan tot uitvoering van de begroting door voorlopige twaalfden, op basis van de vastgestelde kredieten voor het voorafgaande boekjaar, totdat de begroting voor het boekjaar is goedgekeurd.

De Franse partij kan aan het Uitvoerend Comité een gerectificeerde ontwerp-begroting voorstellen. Deze wordt aan het Uitvoerend Comité voorgelegd, na advies van de Centrale Groep.

Een eventueel tekort of overschot over het boekjaar dient noodzakelijkerwijs tijdens de uitvoering van de begroting van het volgende jaar te worden aangezuiverd.

• 2. 

  Wijze van invordering

Het besluit betreffende de vaststelling van de begroting door het Uitvoerend Comité, waarvan het fungerend voorzitterschap de onderscheidene overeenkomstsluitende staten en de staten van de samenwerkingsovereenkomst naar behoren dient in kennis te stellen, heeft de invorderbaarheid van de bijdragen van de overeenkomstsluitende staten en van de staten van de samenwerkingsovereenkomst tot gevolg.

Hiertoe doet de Franse partij aan de onderscheidene overeenkomstsluitende staten alsmede aan de staten van de samenwerkingsovereenkomst een verzoek om invordering van de bijdragen toekomen, waarvan een afschrift aan het voorzitterschap wordt toegestuurd.

De overeenkomstsluitende staten en de staten van de samenwerkingsovereenkomst voldoen hun totale bijdrage vóór 30 april van het lopende boekjaar.

Indien een overeenkomstsluitende staat op die datum niet aan zijn financiële verplichtingen heeft voldaan, zijn op deze staat de op communautair niveau geldende bepalingen betreffende moratoire interest over storting van bijdragen in de communautaire begroting van toepassing. Deze voorschriften vinden op analoge wijze toepassing in het geval dat een staat van de samenwerkingsovereenkomst zijn financiële verplichtingen niet tijdig nakomt.

De Franse partij doet aan het begin van het jaar waarin de vastgestelde exploitatiebegroting wordt uitgevoerd, terugbetalingsverzoeken aan de overeenkomstsluitende staten toekomen via de bestuurlijke instanties waarvan zij de gegevens heeft ontvangen.

In het verzoek wordt het volgende vermeld:

Dit verzoek gaat vergezeld van een overzicht van het op basis van het bruto binnenlands product berekende aandeel van de staten van de samenwerkingsovereenkomst, alsmede van een overzicht van het aandeel van de onderscheidene overeenkomstsluitende staten in de exploitatiebegroting op basis van hun BTW-aandeel in het C.SIS. Tevens zal een overzicht worden bijgevoegd van de berekening van het brutobinnenlandsproduct-aandeel en van het BTW-aandeel in het C.SIS voor het begrotingsjaar waarin de uitgave wordt verricht.

Met het oog op een juiste boeking van de gestorte bedragen is het van belang dat elk der staten bij zijn storting een nota voegt, welke navolgende gegevens bevat:

OBJET: Versement de la quote-part 199… de l'État … au budget de fonctionnement du système informatique Schengen

MONTANT: … francs

BÉNÉFICIAIRE: Ministère de l'Intérieur, Direction des Transmissions et de l'Informatique

(BETREFT: Storting van het over 199… door … (staat) verschuldigde aandeel in de exploitatiebegroting van het Schengeninformatiesysteem.

BEDRAG: Franse frank

BEGUNSTIGDE: Ministerie van Binnenlandse Zaken, directie Gegevenstransmissie en gegevensverwerking)

De overeenkomstsluitende staten en de staten van de samenwerkingsovereenkomst kunnen besluiten een vooruitstorting te doen ter dekking van de geraamde uitgaven voor meerdere begrotingsjaren.

TITEL IV

GOEDKEURING VAN DE REKENINGEN

Aan het begin van elk begrotingsjaar legt de Franse partij aan de staten, op basis van de bepalingen van dit reglement, een document voor strekkende tot goedkeuring van de rekeningen van het voorgaande boekjaar door het Uitvoerend Comité, na advies van de Centrale Groep.

Dit document bevat:

• 1. 

  voor de installatiebegroting

• 2. 

  voor de exploitatiebegroting

Dit document dient te zijn ondertekend door de financieel controleur van het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken en wordt door het fungerend voorzitterschap aan alle overeenkomstsluitende partijen alsmede aan de staten van de samenwerkingsovereenkomst toegezonden.

Goedkeuring van dit document door het Uitvoerend Comité geldt als kwijting voor de financiële rekeningen zoals deze door de Franse Republiek voor het desbetreffende boekjaar zijn voorgelegd. Deze goedkeuring dient te geschieden in het eerste kwartaal volgend op het einde van het desbetreffende begrotingsjaar.

Als bijlage wordt een tabel opgenomen van het aandeel van de onderscheidene staten voor het volgende begrotingsjaar, zoals berekend volgens het bepaalde in titel I, punt 1, van dit reglement.

Wanneer een staat ervoor heeft gekozen een gedeelte of het geheel van zijn bijdrage te voldoen door vooruitstorting ervan, wordt in het document het resterende bedrag na aftrek van de verschuldigde bedragen voor het desbetreffende begrotingsjaar vermeld.

Dit besluit treedt in werking nadat alle staten die partij zijn bij de overeenkomst hebben meegedeeld dat de door hun rechtsstelsel vereiste procedures, waardoor deze bepalingen op hun grondgebied rechtskracht hebben, zijn voltooid.

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 21 april 1998

betreffende het C.SIS met 15/18-verbindingen

(SCH/Com-ex(98) 11)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 92, lid 3, van deze overeenkomst,

Gelet op het besluit van het Uitvoerend Comité betreffende de vernieuwing en de uitbreiding van het C.SIS (SCH/Com-ex(97) 24),

Gelet op de adviezen van de technische werkgroepen, zoals goedgekeurd door de Centrale Groep tijdens de op 30 maart 1998 gehouden vergadering,

BESLUIT:

Het vernieuwde C.SIS wordt voorzien van 18 verbindingen, zijnde 15 verbindingen voor de ondertekenende staten en drie technische-reserveverbindingen.

Gedaan te Brussel, 21 april 1998.

De voorzitter

• J. 

  VANDE LANOTTE

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende de begroting 1999 voor de Help Desk

(SCH/Com-ex(99) 3)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 119 van deze overeenkomst,

BESLUIT:

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende de installatiekosten van het C.SIS

(SCH/Com-ex(99) 4)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op de artikelen 92 en 119 van deze overeenkomst,

Neemt kennis van document SCH/OR.SIS(99) 3, herz., stelt het vast en

BESLUIT:

De in de installatiebegroting van het C.SIS opgenomen nieuwe uitgaven worden gevalideerd; bijgevolg kunnen de bijdragen van de onderscheiden lidstaten worden ingevorderd volgens de procedure beschreven in titel II, punt 2, van het financieel reglement betreffende de installatie- en exploitatiekosten van het Schengen-C.SIS (document SCH/Com-ex(93) 16, 2e herz., van 15 december 1997).

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

Betreft: Meerjarenoverzicht van de goedgekeurde C.SIS-installatiekosten Stand per 31 december 1998

SCH/OR.SIS(99) 3, herz.

Zoals bepaald in het financieel reglement inzake de installatie- en werkingskosten van het C.SIS (SCH/Com-ex(93) 16, 2e herz.) doet de Franse delegatie hierbij het overzicht toekomen van de nieuwe goedgekeurde C.SIS-installatiekosten aan het einde van het boekjaar 1998.

Overeenkomstig het door de stuurgroep op 14 januari 1999 geformuleerde verzoek stemt het in dit document genoemde bedrag voor het tweede kwartaal niet overeen met het in het tweede kwartaalrapport (doc. SCH/OR.SIS(98) 118) vermelde bedrag, dat tijdens de op 8 september 1998 gehouden vergadering door de Centrale Groep is goedgekeurd.

Immers, in bedoeld kwartaalrapport was voor het contract betreffende de vernieuwing van het C.SIS een geraamd bedrag ten belope van 41 000 000 FRF voorzien. Na ondertekening van het contract met de firma ATOS bleek het precieze bedrag lager te zijn dan het geraamde, te weten 38 577 191 FRF.

Dankzij dit verschil kon de stuurgroep aan de vernieuwing van het C.SIS gerelateerde uitgaven voor het derde en vierde kwartaal met dezelfde begrotingslijn financieren, zonder evenwel het aanvankelijk toegestane bedrag (41 000 000 FRF) te overschrijden.

Dit beduidende verschil noopte tot een correctie van het overzicht van de voor 1998 goedgekeurde installatiekosten zonder vooreerst de bekendmaking van het C.SIS-beheerrapport 1998 af te wachten, waarin de geëffectueerde uitgaven in detail zullen worden weergegeven.

Dit overzicht dient ter goedkeuring aan het Uitvoerend Comité te worden voorgelegd.

Meerjarenoverzicht van de goedgekeurde installatiekosten voor de technisch ondersteunende functie C.SIS

Stand per 31 december 1998

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende het Sirene-handboek

(SCH/Com-ex(99) 5)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 108 van deze overeenkomst,

BESLUIT:

Het Sirene-handboek wordt bijgewerkt; de nieuwe versie (SCH/OR.SIS-SIRENE(99) 64 (*****************************************************************)) is bij dit besluit gevoegd.

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

VERKLARING VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 18 april 1996

betreffende de definiëring van het begrip „vreemdeling”

(SCH/Com-ex(96) decl. 5)

Gelet op de uitvoeringsovereenkomst van Schengen van 19 juni 1990, inzonderheid op artikel 134,

Gelet op de stand van zaken binnen de Europese Unie betreffende het opnemen op de gemeenschappelijke lijst van personen die onder het Gemeenschapsrecht vallen,

Met het oog op toepassing van artikel 96 van genoemde overeenkomst,

Dienen personen die onder het Gemeenschapsrecht vallen, in beginsel niet te worden opgenomen op de gemeenschappelijke lijst van personen aan wie de toegang moet worden geweigerd.

De hiernavolgende personen die onder het Gemeenschapsrecht vallen, kunnen evenwel op deze lijst worden opgenomen, indien de voorwaarden van zulk een vermelding aan de regels van het Gemeenschapsrecht beantwoorden:

Indien wordt vastgesteld dat een persoon die is opgenomen op de gemeenschappelijke lijst van personen aan wie de toegang moet worden geweigerd, een persoon blijkt te zijn die onder het Gemeenschapsrecht valt, kan de vermelding op de lijst alleen gehandhaafd worden indien deze verenigbaar is met het Gemeenschapsrecht. Indien zulks niet het geval is, neemt de lidstaat die de persoon op de lijst heeft genomen, alle nodige maatregelen om de betrokken persoon van deze lijst te schrappen.

VERKLARING VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende de structuur van het SIS

(SCH/Com-ex(99) decl. 2, herz.)

Krachtens het bepaalde in artikel 108, lid 1, van de Schengenuitvoeringsovereenkomst wijst elk der overeenkomstsluitende partijen een instantie aan die voor het nationale deel van het Schengeninformatiesysteem centraal verantwoordelijk is.

Het Uitvoerend Comité neemt kennis van de verstrekte lijsten, die reeds in de gemeenschappelijke lijst zijn opgenomen (cf. aangehecht document SCH/OR.SIS(99) 1, 3e herz. (*****************************************************************)).

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

2.6.   DIVERSEN

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 22 december 1994

betreffende de verklaring voor het met zich meevoeren van verdovende middelen en psychotrope stoffen als bedoeld in artikel 75

(SCH/Com-ex(94) 28, herz.)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 75 van deze overeenkomst,

BESLUIT:

Het aangehechte document SCH/Stup(94) 21, 2e herz. betreffende de verklaring voor het met zich meevoeren van verdovende middelen en/of psychotrope stoffen ten behoeve van een medische behandeling wordt vastgesteld.

Gedaan te Bonn, 22 december 1994.

De voorzitter

Bernd SCHMIDBAUER

Verklaring voor het met zich meevoeren van verdovende middelen en/of psychotrope stoffen ten behoeve van een medische behandeling — artikel 75 van de uitvoeringsovereenkomst

SCH/Stup(94) 21, 2e herz.

BIJLAGE 1

BIJLAGE 2

IN GEVAL VAN PROBLEMEN TE CONTACTEREN CENTRALE AUTORITEIT

(Artikel 75 van de Uitvoeringsovereenkomst)

BELGIË

DUITSLAND

GRIEKENLAND

SPANJE

FRANKRIJK

ITALIË

LUXEMBURG

NEDERLAND

OOSTENRIJK

PORTUGAL

BESLUIT VAN HET UITVOEREND COMITÉ

van 28 april 1999

betreffende de illegale wapenhandel

(SCH/Com-ex(99) 10)

HET UITVOEREND COMITÉ,

Gelet op de Overeenkomst ter uitvoering van het akkoord van Schengen, inzonderheid op artikel 132,

Gelet op artikel 9 van deze overeenkomst,

BESLUIT:

Voortaan delen de overeenkomstsluitende partijen jaarlijks, uiterlijk op 31 juli van elk jaar, de nationale gegevens van het voorgaande jaar met betrekking tot de „sluikhandel in wapens” mee, op basis van de als bijlage bij document SCH/I-Ar(98) 32 opgenomen gemeenschappelijke vragenlijst.

Gedaan te Luxemburg, 28 april 1999.

De voorzitter

• C. 

  H. SCHAPPER

BIJLAGE

SCH/I-Ar(98) 32

(*)  Het Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen van 1961, zoals gewijzigd door het Protocol van 1972 tot wijziging van het Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen van 1961, het Verdrag van 1971 inzake psychotrope stoffen en het Verdrag van de Verenigde Naties van 20 december 1988 tegen de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen.

(**)  De verklaringen van 19 juni 1992 zijn niet in het acquis opgenomen.

(***)  Zie document SCH/Com-ex(98) 17.

(****)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(*****)  Dit document is niet in het acquis opgenomen.

(******)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(*******)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(********)  Dit document is niet in het acquis opgenomen.

(*********)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(**********)  Dit document is niet in het acquis opgenomen.

(***********)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(*************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(**************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(***************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(****************)  De asielbepalingen zijn niet in het Protocol van Bonn opgenomen.

(*****************)  De asielbepalingen zijn niet in het Protocol van Bonn opgenomen.

(******************)  De asielbepalingen zijn niet in het Protocol van Bonn opgenomen.

(*******************)  Vervangen door document SCH/Com-ex(99) 5.

(********************)  Dit document is niet in het acquis opgenomen.

(*********************)  Dit document is niet in het acquis opgenomen.

(**********************)  Het visum kan eveneens door de consulaire autoriteiten worden geannuleerd wannneer blijkt dat het per vergissing is afgegeven.

(***********************)  Vertrouwelijk document. Zie document SCH/Com-ex(98) 17.

(************************)  Vertrouwelijk document.

(*************************)  Vertrouwelijk document. Zie document SCH/Com-ex(98) 17.

• (1) 

  Met deze regeling wordt ervan uitgegaan dat het besluit tot inwerkingstelling op 22 december 1994 wordt vastgesteld en dat de inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst wordt voorafgegaan door een voorbereidingstermijn van drie maanden.

• (2) 

  Met deze regeling wordt ervan uitgegaan dat het besluit tot inwerkingstelling op 22 december 1994 wordt vastgesteld en dat de inwerkingstelling van de Schengenuitvoeringsovereenkomst wordt voorafgegaan door een voorbereidingstermijn van drie maanden.

(**************************)  Vertrouwelijk document. Zie document SCH/Com-ex(98) 17.

(***************************)  Vertrouwelijk document. Zie document SCH/Com-ex(94) 15, herz.

• (3) 

  Bijlage 13 bij de gemeenschappelijke visuminstructie zal hiertoe worden aangepast. Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(****************************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13, bijlage 4.

• (4) 

  Deze instructie geldt niet voor de zeelieden die geen visum kunnen verkrijgen zonder voorafgaande raadpleging overeenkomstig bijlage 5 van de gemeenschappelijke visuminstructie.

(*****************************)  Niet gepubliceerd.

(******************************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(*******************************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(********************************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(*********************************)  Vertrouwelijk document. Zie document SCH/Com-ex(98) 17.

(**********************************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(***********************************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(************************************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

(*************************************)  Zie document SCH/Com-ex(99) 13.

• (5) 

  Wordt als een gewoon paspoort behandeld.

(°)  Laissez-passer (gekartonneerd blad).

• (6) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Armenië.

• (7) 

  Alleen ter fine van doorreis, indien de reisroute over het grondgebied van de BRD loopt en deze niet uitdrukkelijk buiten de territoriale werkingssfeer van het document valt.

• (8) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Angola.

(°)  Pasaporte especial para extranjeros.

• (9) 

  Wordt als een gewoon paspoort behandeld.

• (10) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Argentinië.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

• (11) 

  Alleen erkend indien het document een machtiging tot terugkeer bevat.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(°)  Aan niet-onderdanen afgegeven reisdocument (blauwe kaft).

• (12) 

  Voorzover het vereiste terugkeervisum in de Duitse, de Engelse of de Franse taal in het paspoortvervangende document is opgenomen.

• (13) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Bulgarije.

• (14) 

  Voorzover her paspoortvervangende document geldig is voor de BRD en de vereiste machtiging tot terugkeer bevat.

• (15) 

  Erkend voor een verblijf van ten hoogste drie maanden, voorzover bij het vertrek het vereiste visum voor een nieuwe binnenkomst reeds op het paspoortvervangende document is aangebracht.

(°)  Pasaporte para estranjeiros (gele kaft) en laissez-passer voor vreemdelingen (bruine kaft).

• (16) 

  Erkend door Portugal indien het document een machtiging tot terugkeer bevat.

• (17) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Brazilië.

• (18) 

  Erkend ten behoeve van vertrek uit Portugal.

• (19) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Belarus.

• (20) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Canada.

(∞)  Een visum kan uitsluitend worden aangebracht in gewone paspoorten afgegeven door het ministerie van Buitenlandse Zaken.

(°)  Met de vermelding „République Démocratique du Congo”.

• (21) 

  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(°)  Geen visum aanbrengen in paspoorten (rode kaft) afgegeven tussen 5 juni 1997 en 1 december 1998 welke niet door de Congolese autoriteiten worden erkend. De nieuwe na 1 december 1998 afgegeven paspoorten hebben een bruine kaft.

(∞)  Identiteits- of reisbewijs voor kinderen jonger dan drie jaar.

• (22) 

  Alleen geldig indien de houders vergezeld zijn van hun ouders.

• (23) 

  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

• (24) 

  Collectieve paspoorten afgegeven bij toepassing van de Europese Overeenkomst van 16 december 1961 + collectief paspoort voor jongeren.

(°)  Paspoort voor vreemdelingen (bruinrode kaft) en identiteitsbewijs voor vreemdelingen zonder papieren (grijze kaft).

(°)  Documento de viaje/aan kinderen jonger dan 21 jaar en in het buitenland uit Chileense ouders geboren afgegeven reisdocument.

• (25) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Chili.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(∞)  Aliens' travel document/reisdocument voor vreemdelingen (boekje met grijze kaft).

(•)  Wordt niet meer afgegeven sedert 1 juli 1997 en wordt niet meer vernieuwd. De geldigheidsduur bedraagt tien jaar. Alleen in de vóór 1 juli 1997 uitgereikte certificaten kunnen visa worden aangebracht.

• (26) 

  Voorzover op bladzijde 4 van dit document navolgende vermelding is aangebracht „the holder of this document may return to HK during its validity without a visa”.

• (27) 

  De houders ervan zijn als Chinese onderdanen aan de visumplicht onderworpen.

• (28) 

  Voorzover de vereiste machtiging tot terugkeer in het paspoortvervangende document is opgenomen; de houders zijn aan de visumplicht onderworpen.

• (29) 

  Wordt als een gewoon paspoort behandeld.

• (30) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar China.

• (31) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Portugal.

• (32) 

  Erkend door Portugal indien het document een machtiging tot terugkeer bevat.

(°)  Documento de identidad y viaje (lichtgroenkleurig boekje).

• (33) 

  De houders zijn aan de visumplicht onderworpen.

• (34) 

  Onder bepaalde voorwaarden erkend door Duitsland (bestaan van een machtiging tot vertrek (permiso de salida) en tot terugkeer (permiso de regreso)).

(°)  Pasaporte oficial en pasaporte de servicio.

• (35) 

  Erkend door Portugal indien het document een machtiging tot terugkeer bevat.

(°)  Cestovni prukas totosnoti (boekje en los blad).

• (36) 

  Cesterni prakaz tataznesti in de vorm van een boekje, indien het vereiste terugkeervisum in de vorm van een ingevulde sticker in het paspoortvervangende document is opgenomen. De op bladzijde 2 van het modelpaspoort afgedrukte machtiging tot terugkeer volstaat niet; het document wordt erkend indien het de vorm van losse bladen heeft.

• (37) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Tsjechië.

• (38) 

  Seaman's certificate.

• (39) 

  Seaman's certificate.

• (40) 

  Alleen indien geboorteplaats en -datum zijn vermeld.

• (41) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Algerije.

• (42) 

  Niet erkend, indien het aan een onderdaan van een derde staat is afgegeven. Het erkende zeemansboekje, dat alleen aan Estlandse onderdanen wordt afgegeven, draagt de benaming „Seaman's discharge book”.

• (43) 

  Document wordt niet afgegeven (stand: 7 mei 1998).

(°)  Alien's passport.

• (44) 

  Voorzover het paspoortvervangende document de vereiste machtiging tot terugkeer bevat (vergunning tot verblijf van beperkte duur of onbeperkte duur voor Estland) waarvan de geldigheidsduur afdoende is.

• (45) 

  Erkend door Portugal indien het een verblijfsvergunning bevat.

• (46) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Estland.

• (47) 

  Behandeld als een gewoon paspoort.

• (48) 

  In dit document kan slechts een visum worden aangebracht indien het een machtiging tot terugkeer bevat.

• (49) 

  Alleen indien uit het zeemansboekje blijkt dat de betrokkene de Georgische nationaliteit heeft.

• (50) 

  Afgegeven aan Georgische onderdanen met terugkeervisum.

• (51) 

  Voorzover het paspoortvervangende document een machtiging tot terugkeer bevat waarvan de geldigheidsduur afdoende is.

(∞)  Pasaporte de servicio (blauwe kaft) en pasaporte oficial (bruine kaft).

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

• (52) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oop op de terugkeer naar Guinee-Bissau.

(°)  Voorzover de geboortedatum op het paspoort vermeld staat.

• (53) 

  Alleen indien uit het zeemansboekje blijkt dat de betrokkene de Hondurese nationaliteit heeft.

• (54) 

  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(°)  Putni list za stranca (travel document for foreign nationals).

• (55) 

  Voorzien van een pasfoto van eenieder die op het collectief paspoort bijgeschreven staat.

• (56) 

  De houders zijn aan de visumplicht onderworpen.

• (57) 

  Alleen ter fine van doorreis, indien de logische reisroute voor de terugkeer naar Kroatië over het grondgebied van de BRD loopt.

• (58) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Kroatië.

(°)  Document wordt niet afgegeven (stand: 7 mei 1998).

(°)  Travel document for stateless person.

• (59) 

  Erkend indien de machtiging tot terugkeer in een Germaanse of Romaanse taal is gesteld.

• (60) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Hongarije.

• (61) 

  Alleen ter fine van doorreis, indien de logische reisroute voor de terugkeer naar Hongarije over het grondgebied van de BRD loopt; de houders zijn aan de visumplicht onderworpen.

(°)  Travel document in lieu of a passport for foreigners.

(°)  Travel document in lieu of national passport (oranje kaft).

• (62) 

  Erkend indien het document een machtiging tot terugkeer bevat.

• (63) 

  Met visum.

• (64) 

  Voorzover in het paspoortvervangende document een machtiging tot terugkeer is opgenomen.

(°)  Continuous certificate of discharge en continuous discharge certificate.

(°)  Certificate of identity.

• (65) 

  Alleen erkend indien de houder een Tibetaans vluchteling is.

(°)  Diplomatic passport (groene kaft) en diplomatic passport for diplomatic carrier (rode kaft).

• (66) 

  Alleen ter fine van doorreis en indien uit het paspoortvervangende document blijkt dat de betrokkene de Iraanse nationaliteit heeft.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(°)  Re-entry permit to Japan.

• (67) 

  De houders zijn aan de visumplicht onderworpen.

• (68) 

  Alleen ter fine van doorreis; de houders zijn aan de visumplicht onderworpen.

• (69) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Cambodja.

• (70) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Koeweit.

• (71) 

  Alleen indien de machtiging tot terugkeer in het paspoort is opgenomen.

(°)  Stateless person certificate.

• (72) 

  Voorzover het paspoortvervangende document het vereiste uitreisvisum en visum voor een nieuwe binnenkomst bevat.

• (73) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Laos.

• (74) 

  In dit document kan een visum worden aangebracht voorzover het een machtiging tot terugkeer bevat.

(°)  Collective travel document.

(°)  Pass für Ausländer (paspoort voor vreemdelingen of passport for foreigners).

(°)  Child's travel document.

• (75) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Litouwen.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(∞)  Identification document (reisdocument voor staatlozen/personas appliciba (bruine kraft) dat per 10 april 1999 niet meer geldig zal zijn, en alien's passport (paarse kaft)).

• (76) 

  Alleen ter fine van doorreis naar Letland.

• (77) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Letland.

• (78) 

  Voorzover de vereiste machtiging tot terugkeer in het paspoortvervangende document is opgenomen (stempel in de Letse en Engelse taal).

• (79) 

  In dit document kan een visum worden aangebracht indien erin een stempel is geplaatst dat de identiteit, de geboortedatum en -plaats van de persoon alsmede de datum en de plaats van afgifte van zijn paspoort, en de datum waarop laatstgenoemd document is verlopen in de Franse of Engelse taal aangeeft.

• (80) 

  In dit document kan een visum worden aangebracht indien de op bladzijden 2 tot 6 opgenomen vermeldingen betreffende de persoon en de afgifte van het paspoort in de Franse of Engelse taal zijn weergegeven.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(°)  Passport for stateless persons.

• (81) 

  Alleen met terugkeervisum.

• (82) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Moldavië.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

• (83) 

  Voorzover het paspoortvervangende document een geldig terugkeervisum bevat.

(°)  Passport for foreigners.

• (84) 

  Ofschoon de benaming „Macedonische Republiek” op het reisdocument niet wordt erkend, wordt het wel als geldig reisdocument erkend.

• (85) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar de Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië.

• (86) 

  Alleen afgegeven aan voormalige diplomaten en hun gezinsleden.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

• (87) 

  Alleen de collectieve paspoorten afgegeven bij toepassing van de Europese Overeenkomst van 16 december 1961.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

• (88) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Malta.

• (89) 

  Alleen ter fine van doorreis; de houders zijn aan de visumplicht onderworpen.

• (90) 

  Alleen voor Malawische onderdanen.

• (91) 

  Alleen indien de BRD in het paspoortvervangende document als bestemmingsland vermeld staat; de houders zijn aan de visumplicht onderworpen.

• (92) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Maleisië.

(°)  Document for travel purposes.

• (93) 

  Alleen ter fine van doorreis, voorzover het paspoortvervangende document een pasfoto van de houder bevat en het tevens geldig is voor de BRD.

• (94) 

  Voorzover het document een machtiging bevat op grond waarvan terugkeer naar het land waar de betrokkene tot dan verbleef, mogelijk wordt, dan wel een machtiging op grond waarvan binnenkomst op het grondgebied van een ander land mogelijk is.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

• (95) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Nigeria.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(∞)  Identidad y viaje.

• (96) 

  Voorzover het paspoortvervangende document een voor Nicaragua geldig visum voor een nieuwe binnenkomst bevat en het geldig is voor de BRD.

• (97) 

  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Nicaragua.

(°)  Identiteitsbewijs.

• (98) 

  Erkend indien het document een machtiging tot terugkeer bevat.

• (99) 

  Voorzover het document geldig is voor de BRD.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(100)  Tezamen met een geldige identiteitskaart van de Republiek Polen.

(101)  Voorzover de gids over een geldig Pools paspoort beschikt en de groepsleden over een identiteitskaart met pasfoto.

(°)  Travel document (document podrozy).

(102)  Alleen erkend in de vorm van een boekje.

(103)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Polen.

(104)  In de vorm van een boekje, indien het document geldig is voor de BRD; in de vorm van losse bladen alleen ter fine van doorreis.

(105)  Alleen ter fine van doorreis.

(106)  Een visum kan slechts worden aangebracht indien het document een permanente machtiging tot terugkeer bevat.

(107)  Voorzover het document geldig is voor de BRD.

(108)  Alleen ter fine van doorreis.

(109)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Roemenië.

(110)  Voorzover uit het zeemansboekje blijkt dat de betrokkene de Russische nationaliteit heeft en/of een bewijs van inschrijving op de monsterrol beschikbaar is.

(111)  Alleen ter fine van doorreis.

(°)  De vóór 30 september 1996 afgegeven paspoorten zijn niet langer geldig.

(112)  Voorzover het een machtiging tot terugkeer in de vorm van een uitreisvisum/een visum voor een nieuwe binnenkomst bevat; de geldigheidsduur van het paspoortvervangende document evenals van het uitreisvisum/het visum voor een nieuwe binnenkomst dient overigens ten minste zes maanden te bedragen.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(113)  Voorzover de vereiste machtiging tot terugkeer in het paspoortvervangende document is opgenomen.

(°)  Alleen voor onderdanen van Singapore.

(114)  Alleen ter fine van doorreis, indien de logische terugkeerroute over het grondgebied van de BRD loopt.

(115)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Singapore.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(∞)  Passport for foreigners/paspoort voor vreemdelingen.

(116)  Tezamen met een officiële kaart waaruit de identiteit van de houder blijkt.

(117)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Slovenië.

(°)  Cestovny preukaz totoznosti/travel identity card (boekje) en cestovny preukaz totoznosti (inlegvel).

(118)  Alleen ter fine van doorreis, indien de logische reisroute voor terugkeer naar Slowakije over het grondgebied van de BRD loopt.

(119)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Slowakije.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(120)  In de vorm van een boekje en losse bladen.

(°)  In de paspoorten of paspoortvervangende documenten, afgegeven of verlengd na 31 januari 1991 door de Somalische autoriteiten of door een Somalische diplomatieke of consulaire post, wordt niet langer een visum aangebracht.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(∞)  Paspoort voor vreemdelingen.

(121)  Voorzover het paspoortvervangende document een voor Suriname geldig visum voor een nieuwe binnenkomst bevat en het geldig is voor het grondgebied van de BRD.

(122)  Behandeld als een gewoon paspoort.

(123)  Met uitzondering van het witte dienstpaspoort dat niet als voldoende wordt aangemerkt voor de overschrijding van de grens en het verblijf op het grondgebied van de Bondsrepubliek.

(124)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(125)  Een visum kans slechts worden aangebracht indien het document een permanente machtiging tot terugkeer bevat.

(°)  Travel document for aliens (gele kaft).

(126)  Erkend voorzover het geldig is voor de BRD en een terugkeervisum bevat.

(127)  Afgegeven aan functionarissen, boeddhistische monniken, sportlui… en behandeld als een gewoon paspoort.

(128)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Thailand.

(°)  De door de ex-USSR afgegeven paspoorten blijven tot 31 december 2001 geldig.

(129)  Afgegeven bij toepassing van de Europese Overeenkomst van 16 december 1961 (collectief paspoort en collectief paspoort voor jongeren).

(130)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Turkije.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(°)  Portugal aanvaardt dat de partnerstaten in de paspoorten visa aanbrengen. Portugal brengt de visa op een afzonderlijk inlegvel aan.

(131)  Wordt als normaal paspoort aanvaard.

(°)  Travel document of a child (blauw boekje).

(∞)  Stateless person's travel document.

(132)  Voorzover uit het zeemansboekje blijkt dat de houder ervan de Oekraïnse nationaliteit heeft en/of een bewijs van inschrijving op de monsterrol beschikbaar is.

(133)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Oekraïne.

(134)  Dit sterretje heeft dezelfde betekenis als dat aangebracht voor Duitsland (cfr. legenda).

(°)  „Re-entry Permit” of „Permit to Re-enter the US” genaamd.

(°)  Titulo de identidad de viaje.

(135)  Erkend indien het document een machtiging tot terugkeer bevat.

(°)  Identity card for foreigners resident in the Republic of Uzbekistan.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(136)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Saint Vincent en de Grenadines.

(137)  De houders zijn aan de visumplicht onderworpen.

(°)  Seaman's passport (voor officieren) en seaman's book (voor vissers).

(138)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Vietnam.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(139)  Voorzover de houder in de autonome gebieden is gedomicilieerd.

(140)  Het geheel van paspoorten en paspoortvervangende documenten afgegeven door de voormalige Arabische Republiek Jemen en de voormalige Democratische Volksrepubliek Jemen wordt niet erkend.

(°)  Niet afgegeven op 7 mei 1998.

(°)  Putni list za strance (laissez-passer voor vreemdelingen).

(141)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Joegoslavië.

(°)  Document for travel purposes.

(142)  Voorzover het document een waarborg op terugkeer („re-entry permit”) bevat met een geldigheidsduur van ten minste één jaar.

(143)  Erkend om uit te reizen of door te reizen met het oog op de terugkeer naar Zuid-Afrika.

(144)  Uitsluitend erkend voor onderdanen van Zuid-Afrika; kan slechts van een visum worden voorzien binnen de acht weken na datum van afgifte.

(145)  Alleen erkend voor onderdanen van Zuid-Afrika.

(**************************************)  Zie bijlage van document SCH/Com-ex (98) 56.

(146)  Deze beginselen worden toegepast door België, Denemarken, Duitsland, Finland, Frankrijk, Griekenland, IJsland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Oostenrijk, Portugal en Zweden.”.

(***************************************)  Bijlagen 5, 9 en 10 zijn vertrouwelijk. Zie SCH/Com-ex (98) 17.

(****************************************)  Vertrouwelijk document. Zie SCH/Com-ex (98) 17.

(*****************************************)  Document SCH/II (95) 16, 19de herz.: niet gepubliceerd.

(******************************************)  Krachtens artikel 138 van de Uitvoeringsovereenkomst zijn deze bepalingen voor wat betreft de Franse Republiek slechts van toepassing op het Europese grondgebied van de Franse Republiek en voor wat betreft het Koninkrijk der Nederlanden slechts op het grondgebied van het Rijk in Europa.

(*******************************************)  In uitzonderingsgevallen kan een visum voor kort verblijf of doorreis aan de grens worden afgegeven conform de in deel II, punt 5 van het Gemeenschappelijk Handboek neergelegde voorwaarden.

(********************************************)  Bedoelde richtbedragen zullen worden vastgesteld conform de in deel I van het Gemeenschappelijk Handboek „Buitengrenzen” neergelegde modaliteiten.

(*********************************************)  In geval van een doorreisvisum mag het aantal in deze rubriek vermelde dagen ten hoogste vijf bedragen.

(**********************************************)  Met deze lijst wordt niet vooruitgelopen op het standpunt van de onderscheidene Schengenstaten aangaande de internationale status van de daarin opgenomen landen, noch op de relaties welke zij met die landen kunnen onderhouden.

(***********************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(**************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(***************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(****************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(******************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*******************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(********************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*********************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(**********************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(***********************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(**************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(***************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Vermelding in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 574/1999 van de Raad van 12 maart 1999 betreffende de vaststelling van de staten waarvan de onderdanen bij de overschrijding van de buitengrenzen der lidstaten in het bezit moeten zijn van een visum.

(*****************************************************************)  Zeelieden die onderdaan zijn van deze staat zijn visumplichtig voor Griekenland.

(*****************************************************************)  Frankrijk handhaaft de visumplicht voor kort verblijf voor de bemanningsleden van schepen of luchtvaartuigen bij de uitoefening van hun functies.

(*****************************************************************)  Zeelieden die onderdaan zijn van deze staat zijn visumplichtig voor Griekenland.

(*****************************************************************)  Frankrijk onderwerpt de volgende categorieën onderdanen van de Verenigde Staten aan de visumplicht:

(*****************************************************************)  Indien zij op dienstreis zijn.

(*****************************************************************)  Voor de afgifte van een transitvisum voor luchthavens (TVL) behoeven de centrale autoriteiten niet te worden geraadpleegd.

(147)  Voor alle Schengenstaten

(148)  Voor de Benelux-landen, Frankrijk en Spanje

(149)  Voor Duitsland

(150)  Voor Duitsland

(151)  Alleen indien de onderdanen niet over een geldige verblijfstitel voor één van de EER-staten, Canada of de Verenigde Staten beschikken. Houders van een diplomatiek, dienst- of bijzonder paspoort zijn eveneens hiervan vrijgesteld.

(152)  Een TVL wordt niet verlangd van houders van diplomatieke, officiële of dienstpaspoorten. Een dergelijk visum wordt evenmin verlangd van houders van een gewoon paspoort die ingezetene zijn van dan wel houder zijn van een geldig inreisvisum voor een staat die partij is bij de Overeenkomst inzake de EER, de Verenigde Staten van Noord-Amerika of Canada.

(153)  Van een TVL zijn vrijgesteld:

(154)  Alleen indien de onderdanen niet over een geldige verblijfstitel voor de EER-staten, Canada en de Verenigde Staten beschikken.

(155)  Aan de transitvisumplicht onderworpen vreemdelingen hoeven niet in het bezit te zijn van een transitvisum voor luchthavens (TVL) voor doorreis via een Oostenrijkse luchthaven, voorzover zij voor de duur van het transitverblijf in het bezit zijn van:

(156)  Alleen indien de onderdanen niet over een geldig visum voor de EER-staten, Zwitserland, Canada en de Verenigde Staten beschikken.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(*****************************************************************)  Deze titel geeft in Duitsland geen recht op vrijstelling van de transitvisumplicht voor luchtvaartpassagiers.

(157)  Portugal en Oostenrijk hebben het Verdrag betreffende de status van staatlozen niet ondertekend, maar gaan ervan uit dat in ingevolge dit Verdrag afgegeven reisdocumenten een door de Schengenstaten afgegeven eenvormig visum kan worden aangebracht.

(158)  MULT betekent meerdere reizen dus meer dan twee binnenkomsten.

(159)  MULT betekent meerdere reizen dus meer dan één binnenkomst.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(160)  De werkzaamheden van de subgroep „Grenzen” worden na integratie van Schengen in de Europese Unie in het voor buitengrensaangelegenheden bevoegde gremium van de Raad voortgezet.

(161)  De werkzaamheden van de subgroep „Grenzen” worden na integratie van Schengen in de Europese Unie in het voor buitengrensaangelegenheden bevoegde gremium van de Raad voortgezet.

(*****************************************************************)  Voor Oostenrijk, Duitsland en Nederland geldt volgens hun nationale recht: ondervraging door de politie op vrijwillige basis.

(*****************************************************************)  Geactualiseerde versie: zie SCH/Com-ex(97) 35.

(*****************************************************************)  Zie document SCH/Com-ex(98) 17.

(*****************************************************************)  „Document restreint”.

(*****************************************************************)  Onder voorbehoud van goedkeuring door een hogere instantie.

Deze samenvatting is overgenomen van EUR-Lex.