Gedelegeerde verordening 2019/624 - Specifieke voorschriften voor de uitvoering van officiële controles van de productie van vlees en voor de productie- en de heruitzettingsgebieden van levende tweekleppige weekdieren overeenkomstig Verordening 2017/625

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 131/1

In Verordening (EU) 2017/625 zijn voorschriften vastgelegd voor de officiële controles en andere officiële activiteiten die door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten worden uitgevoerd om na te gaan of kwesties als voedselveiligheid in alle stadia van de productie, verwerking en distributie aan de wetgeving van de Unie voldoen. Verordening (EU) 2017/625 voorziet met name in de uitvoering van officiële controles van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong om na te gaan of de in Verordening (EG) nr. 852/2004 van het Europees Parlement en de Raad (2), Verordening (EG) nr. 853/2004 van het Europees Parlement en de Raad (3), Verordening (EG) nr. 1069/2009 van het Europees Parlement en de Raad (4) en Verordening (EG) nr. 1099/2009 van de Raad (5) vastgestelde vereisten worden nageleefd.

Verordening (EG) nr. 854/2004 van het Europees Parlement en de Raad (6) wordt met ingang van 14 december 2019 ingetrokken bij Verordening (EU) 2017/625. In Verordening (EG) nr. 854/2004 zijn momenteel specifieke voorschriften voor de organisatie van de officiële controles van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong vastgesteld om na te gaan of de in Verordening (EG) nr. 852/2004, (EG) nr. 853/2004 en (EG) nr. 1069/2009 vastgestelde vereisten worden nageleefd. Verordening (EG) nr. 854/2004 biedt ook de mogelijkheid om bepaalde afwijkingen van die vereisten toe te staan.

De in deze verordening vastgestelde voorschriften moeten waarborgen dat de momenteel in Verordening (EG) nr. 854/2004 vastgestelde eisen worden voortgezet, met inachtneming van de opgedane ervaring sinds de datum van vaststelling van die handeling, van nieuw wetenschappelijk bewijs en van aangemelde nationale voorschriften om het voortgezet gebruik van traditionele methoden in elk stadium van de productie, verwerking en distributie van voedsel te waarborgen.

Verordening (EU) 2017/625 voorziet ook in de mogelijkheid tot vaststelling van gedelegeerde handelingen waarin de criteria en voorwaarden worden vastgelegd voor afwijking van bepaalde vereisten in die verordening, zodat de ante-mortem- en post-mortemkeuringen onder de verantwoordelijkheid van de officiële dierenarts kunnen worden uitgevoerd, in plaats van door of onder toezicht van de officiële dierenarts. Deze gedelegeerde handelingen moeten ook de criteria en voorwaarden vaststellen om te bepalen wanneer officiële controles in uitsnijderijen kunnen worden uitgevoerd door ander personeel dat daartoe is aangewezen door de bevoegde autoriteiten.

De ante-mortemkeuring is van wezenlijk belang voor de bescherming van de menselijke gezondheid, de diergezondheid en het dierenwelzijn en blijft derhalve de verantwoordelijkheid van een officiële dierenarts. Bepaalde routinetaken bij de ante-mortemkeuring in slachthuizen kunnen evenwel worden uitgevoerd door een officiële assistent zonder dat daarbij de verwezenlijking van de doelstellingen van Verordening (EU) 2017/625 in het gedrang komt, mits daarbij aan bepaalde criteria en voorwaarden wordt voldaan.

Met name moet bij de ante-mortemkeuring bij aankomst in het slachthuis meer flexibiliteit worden verschaft indien de ante-mortemkeuring op het bedrijf van herkomst is uitgevoerd door een officiële dierenarts; in dat geval zou de ante-mortemkeuring bij aankomst in het slachthuis onder de verantwoordelijkheid van de officiële dierenarts kunnen worden uitgevoerd. Indien er echter op het bedrijf van herkomst geen ante-mortemkeuring heeft plaatsgevonden, mogen die taken alleen worden gedelegeerd indien de keuringen onder toezicht van een officiële dierenarts plaatsvinden; voor andere diersoorten dan pluimvee en lagomorfen gelden hiervoor bepaalde criteria en voorwaarden.

In geval van noodslachting kan de ante-mortemkeuring niet in het slachthuis worden uitgevoerd. Om onnodig dierenleed door het vervoer naar het slachthuis te vermijden, economische verliezen voor exploitanten te beperken en voedselverspilling te verminderen, moeten criteria en voorwaarden worden vastgesteld voor het toestaan van de uitvoering van de ante-mortemkeuring buiten het slachthuis in geval van noodslachting. Dieren die een noodslachting hebben ondergaan, kunnen nog geschikt zijn voor menselijke consumptie, mits zij een vleeskeuring gunstig doorstaan. Wanneer noodslachtingen buiten het slachthuis worden toegestaan, moeten deze keuringen maximale waarborgen bieden voor de geschiktheid voor consumptie.

Het zou efficiënter kunnen zijn om de vereisten voor de menselijke gezondheid, de diergezondheid en het dierenwelzijn te evalueren door ante-mortemkeuringen op het bedrijf van herkomst uit te voeren in plaats van in het slachthuis. Afwijkingen van het uitvoeren van ante-mortemkeuringen in het slachthuis moeten daarom voor alle diersoorten worden toegestaan, mits aan bepaalde criteria is voldaan.

Hoewel post-mortemkeuringen en auditactiviteiten van wezenlijk belang zijn voor de bescherming van de menselijke gezondheid, de diergezondheid en het dierenwelzijn en derhalve de verantwoordelijkheid van de officiële dierenarts moeten blijven, kunnen bepaalde taken door een officiële assistent worden uitgevoerd, mits er voldoende waarborgen worden geboden voor de voornoemde bescherming, en indien aan bepaalde criteria en voorwaarden wordt voldaan. Met deze criteria en voorwaarden moet het met name mogelijk zijn om de huidige praktijken voort te zetten in het geval van slachting die niet op continue basis wordt verricht in slachthuizen met geringe capaciteit en in wildbewerkingsinrichtingen met geringe capaciteit.

Voor afwijking van de minimumeisen voor de ante-mortem- en post-mortemkeuring in slachthuizen en wildbewerkingsinrichtingen moeten bepaalde criteria en voorwaarden omschreven worden. Een productiedrempel is een niet-discriminerend criterium, dat zich overeenkomstig artikel 16, lid 3, onder a), van Verordening (EU) 2017/625 op de kleinste inrichtingen richt. Aangezien de structuur van deze inrichtingen van lidstaat tot lidstaat verschilt, moet deze drempel zijn gebaseerd op het aantal geslachte of verwerkte dieren of moet de drempel aantoonbaar een beperkt en vast percentage van het op de markt gebrachte vlees vertegenwoordigen. In Verordening (EG) nr. 1099/2009 worden grootvee-eenheden gedefinieerd en worden omrekeningsgetallen vastgesteld om het aantal dieren van een bepaalde diersoort in dergelijke grootvee-eenheden uit te drukken. Deze bepalingen moeten worden gebruikt om drempels vast te stellen en afwijkingen van bepaalde voorschriften te harmoniseren op basis van de omvang van een slachthuis.

Indien aan bepaalde criteria en voorwaarden is voldaan, kan door de bevoegde autoriteiten aangewezen personeel bepaalde taken in uitsnijderijen uitvoeren zonder de bescherming van de menselijke gezondheid, diergezondheid en dierenwelzijn in gevaar te brengen.

Officiële controles van de productie van levende tweekleppige weekdieren zijn noodzakelijk om naleving van de in de wetgeving van de Unie vastgestelde criteria en doelstellingen te waarborgen. Volgens bijlage III, sectie VII, hoofdstuk II, deel A, bij Verordening (EG) nr. 853/2004 moeten levende tweekleppige weekdieren verzameld worden in productiegebieden die door de bevoegde autoriteiten zijn ingedeeld en waarvoor het verzamelen is goedgekeurd. Verordening (EU) 2017/625 voorziet in de vaststelling van gedelegeerde handelingen waarin criteria en voorwaarden worden vastgelegd om te bepalen wanneer de productie- en de heruitzettingsgebieden van Pectinidae, mariene buikpotigen en Holothuroidea niet hoeven te worden ingedeeld.

Ook moet de plaats van uitvoering van officiële controles van de productie van deze Pectinidae, mariene buikpotigen en Holothuroidea, die geen filtrerende dieren zijn, worden vastgesteld.

Verordening (EU) 2017/625 voorziet ook in de mogelijkheid tot vaststellen van specifieke afwijkingen van officiële controles wat betreft Rangifer tarandus tarandus (rendieren), Lagopus lagopus en Lagopus mutus (ruigpoothoenders) om het voortzetten van reeds lang bestaande lokale en traditionele gewoonten en gebruiken mogelijk te maken.

Overeenkomstig artikel 17, lid 3, van Verordening (EG) nr. 854/2004 mochten lidstaten nationale maatregelen treffen om het voortgezet gebruik van traditionele methoden te waarborgen of tegemoet te komen aan de behoeften van levensmiddelenbedrijven die een lage productie hebben of die gelegen zijn in een gebied met bijzondere geografische beperkingen. Op basis hiervan hebben Zweden en Finland nationale maatregelen met specifieke afwijkingen van bepaalde vereisten voor officiële controles van het vlees van rendieren en ruigpoothoenders medegedeeld aan de Commissie en de andere lidstaten. Aangezien Verordening (EU) 2017/625 dergelijke aanpassingen door middel van nationale maatregelen niet meer toestaat, moeten in deze verordening afwijkingen voor officiële controles op rendieren en ruigpoothoenders worden vastgesteld om het voortzetten van reeds lang bestaande lokale en traditionele gewoonten en gebruiken, voor zover de afwijkingen het bewerkstelligen van de doelstellingen van Verordening (EU) 2017/625 niet in de weg staan, mogelijk te maken.

In Verordening (EU) 2017/625 zijn specifieke minimumvoorschriften vastgelegd voor door de bevoegde autoriteiten aangewezen personeel en voor officiële dierenartsen en officiële assistenten die bij officiële controles en bepaalde andere officiële activiteiten betrokken zijn. In de verordening zijn ook minimumvoorschriften inzake opleiding vastgelegd voor personeel van het slachthuis dat bij officiële controles en bepaalde andere controleactiviteiten betrokken is.

Er moeten specifieke minimumvoorschriften voor officiële dierenartsen, officiële assistenten of ander door de bevoegde autoriteiten aangewezen personeel worden vastgesteld om een hoogwaardige en adequate uitvoering van hun taken te behouden en derhalve een hoge beschermingsgraad van consumenten, diergezondheid en dierenwelzijn te waarborgen. Deze minimumvoorschriften moeten minimumvoorschriften inzake opleiding bevatten. Er moet voldoende flexibiliteit geboden worden om de voorschriften aan de uit te voeren werkzaamheden aan te passen met inachtneming van werkervaring.

Om een hoogwaardige en adequate uitvoering te behouden, moeten er ook passende minimumopleidingseisen worden vastgesteld voor het slachthuispersoneel dat bijstand verleent bij taken in verband met officiële controles en andere officiële vormen van controle overeenkomstig de verordening.

Aangezien Verordening (EG) nr. 854/2004 met ingang van 14 december 2019 ingetrokken wordt bij Verordening (EU) 2017/625, moet deze verordening met ingang van dezelfde datum van toepassing zijn,

criteria en voorwaarden om

de vaststelling van specifieke afwijkingen voor Rangifer tarandus tarandus, Lagopus lagopus en Lagopus mutus teneinde reeds lang bestaande lokale en traditionele gewoonten en gebruiken te kunnen voortzetten;

de vaststelling van specifieke minimumvoorschriften, met inbegrip van specifieke minimumvoorschriften inzake opleiding voor de officiële dierenarts, de officiële assistent en het door de bevoegde autoriteiten aangewezen personeel teneinde te waarborgen dat zij de in artikel 18 van Verordening (EU) 2017/625 beschreven taken naar behoren uitvoeren;

de vaststelling van passende minimumvoorschriften inzake opleiding voor het slachthuispersoneel dat bijstand verleent bij de in artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) 2017/625 beschreven taken.

de taken binnen de ante-mortemkeuringen zijn uitsluitend van praktische aard en hebben alleen betrekking op een of meer van de volgende werkzaamheden:

wanneer mogelijke onregelmatigheden worden waargenomen of vermoed, wordt de officiële dierenarts onmiddellijk in kennis gesteld door de officiële assistent die de keuring uitvoert, en vervolgens voert de officiële dierenarts de ante-mortemkeuring persoonlijk uit, en

de officiële dierenarts controleert regelmatig of de officiële assistent zijn/haar taken naar behoren uitvoert.

er is op het bedrijf van herkomst al een ante-mortemkeuring uitgevoerd door een officiële dierenarts overeenkomstig artikel 5;

wanneer mogelijke onregelmatigheden worden waargenomen of vermoed, wordt de officiële dierenarts onmiddellijk in kennis gesteld door de officiële assistent die de keuring uitvoert, en vervolgens voert de officiële dierenarts de ante-mortemkeuring persoonlijk uit,

en

de officiële dierenarts controleert regelmatig of de officiële assistent zijn/haar taken naar behoren uitvoert.

voor dieren die een noodslachting ondergaan als bedoeld in bijlage III, sectie I, hoofdstuk VI, bij Verordening (EG) nr. 853/2004;

voor dieren waarbij de verdenking bestaat dat zij een ziekte of aandoening hebben die schadelijke gevolgen kan hebben voor de menselijke gezondheid;

voor runderen uit beslagen die niet officieel vrij van tuberculose zijn verklaard of waarvoor de erkenning als officieel tuberculosevrij is ingetrokken;

voor runderen uit beslagen en schapen en geiten van bedrijven die niet officieel vrij van brucellose zijn verklaard of waarvoor de erkenning als officieel brucellosevrij is ingetrokken;

in het geval van een uitbraak van dierziekten onder dieren uit een gebied als gedefinieerd in artikel 2 van Richtlijn 64/432/EEG van de Raad (9) waarin veterinairrechtelijke beperkingen overeenkomstig de wetgeving van de Unie worden toegepast;

voor dieren die aan strengere controles worden onderworpen vanwege de verspreiding van nieuwe ziekten of speciale ziekten op de lijst van de Wereldorganisatie voor diergezondheid.

er worden controles uitgevoerd van de registers en documentatie van het bedrijf van herkomst, met inbegrip van verificatie van informatie over de voedselketen;

indien nodig wordt individueel onderzoek van de dieren gefaciliteerd door de exploitant van een levensmiddelenbedrijf;

ante-mortemkeuringen op het bedrijf van herkomst behelzen een fysiek onderzoek van de dieren om te bepalen of:

de controles en de ante-mortemkeuring op het bedrijf van herkomst als genoemd onder a), b) en c) worden door een officiële dierenarts uitgevoerd;

de dieren die geschikt zijn voor slachting worden naar behoren geïdentificeerd en worden afgezonderd van andere dieren en rechtstreeks van het bedrijf van herkomst naar het slachthuis gebracht;

voor dieren die geschikt zijn voor slachting wordt een gezondheidscertificaat zoals vastgesteld in bijlage IV, deel I, bij Uitvoeringsverordening (EU) 2019/628 worden afgegeven. Het gezondheidscertificaat wordt samen met de dieren naar het slachthuis gebracht of van tevoren verzonden in welke vorm dan ook. Alle voor een volgende controle relevante waarnemingen worden in het gezondheidscertificaat vermeld.

regelmatige controle van de verplichting van de exploitant van een levensmiddelenbedrijf om te waarborgen dat de dieren naar behoren worden geïdentificeerd;

regelmatige controle van de naleving van voorschriften inzake dierenwelzijn tijdens het vervoer en bij de aankomst in het slachthuis en of er tekenen zijn die wijzen op een aandoening die schadelijke gevolgen kan hebben voor de menselijke of dierlijke gezondheid.

niet van het bedrijf van herkomst naar het slachthuis zijn verzonden, moet een aanvullende ante-mortemkeuring worden uitgevoerd en een nieuw gezondheidscertificaat worden afgegeven;

al onderweg zijn naar of in het slachthuis zijn, mag de slachting worden goedgekeurd zodra de reden voor de vertraging is beoordeeld, mits de dieren een aanvullende ante-mortemkeuring ondergaan overeenkomstig artikel 11 van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/627 van de Commissie (11).

wordt het certificaat, dat is opgesteld overeenkomstig het in bijlage IV, deel IV, bij Uitvoeringsverordening (EU) 2019/628 vastgestelde modelgezondheidscertificaat, samen met de dieren naar het slachthuis gebracht of van tevoren verzonden in welke vorm dan ook, in plaats van het in artikel 5, lid 2, onder f), vermelde certificaat;

controleert de officiële dierenarts regelmatig of de personen die de slachting en bloeding verrichten hun taken naar behoren uitvoeren.

slechts kleine hoeveelheden van het vlees van het gekweekte wild rechtstreeks door de producent aan de eindverbruiker worden geleverd of aan de plaatselijke detailhandel die rechtstreeks aan de eindverbruiker levert; en

er per jaar en per bedrijf van herkomst niet meer dan 50 dieren worden geslacht.

de slacht- of verwerkingsactiviteiten worden uitgevoerd in een slachthuis of wildbewerkingsinrichting met geringe capaciteit waar:

de bevoegde autoriteit mag de onder a) vastgestelde grenswaarden verhogen, mits de afwijking wordt toegepast in de kleinste slachthuizen en wildbewerkingsinrichtingen die aan de definitie van een slachthuis of wildbewerkingsinrichting met geringe capaciteit voldoen, en mits de gezamenlijke jaarproductie van deze inrichtingen niet meer bedraagt dan 5 % van de totale in de lidstaat geproduceerde hoeveelheid vers vlees:

in dat geval moeten de bevoegde autoriteiten deze afwijking en het ondersteunend bewijs melden overeenkomstig de in Richtlijn (EU) 2015/1535 van het Europees Parlement en de Raad (12) vastgestelde procedure;

de desbetreffende inrichting heeft voldoende voorzieningen om vlees met afwijkingen apart van ander vlees op te slaan totdat een officiële dierenarts het vlees met afwijkingen persoonlijk kan keuren;

de officiële dierenarts is minstens eenmaal per dag in de inrichting aanwezig, waaronder regelmatig tijdens slachtactiviteiten;

de bevoegde autoriteit heeft een procedure vastgesteld om de prestaties van de officiële assistenten in deze inrichtingen regelmatig te beoordelen, met inbegrip van:

de bevoegde autoriteit heeft een risicoanalyse uitgevoerd, waarbij ten minste rekening is gehouden met de volgende elementen:

bij dieren die een noodslachting ondergaan als bedoeld in bijlage III, hoofdstuk VI, sectie I bij Verordening (EG) nr. 853/2004;

bij dieren waarbij de verdenking bestaat dat zij een ziekte of aandoening hebben die schadelijke gevolgen kan hebben voor de menselijke gezondheid;

bij runderen uit beslagen die niet officieel vrij van tuberculose zijn verklaard;

bij runderen, schapen en geiten uit beslagen die niet officieel vrij van brucellose zijn verklaard;

bij een uitbraak van dierziekten waarvoor voorschriften inzake diergezondheid in de wetgeving van de Unie zijn vastgelegd. Dit betreft dieren die vatbaar zijn voor de betrokken ziekte en die afkomstig zijn uit het betrokken gebied, zoals gedefinieerd in artikel 2, lid 2, onder p), van Richtlijn 64/432/EEG van de Raad;

wanneer strengere controles noodzakelijk zijn om rekening te houden met nieuwe ziekten of speciale ziekten op de lijst van de Wereldorganisatie voor diergezondheid;

in het geval van afwijking van het tijdstip van de post-mortemkeuring overeenkomstig artikel 13 van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/627.

de gezondheidsnormen voor levende tweekleppige weekdieren die zijn vastgelegd in bijlage III, sectie VII, hoofdstuk V, bij Verordening (EG) nr. 853/2004;

de specifieke voorschriften voor buiten de ingedeelde productiegebieden verzamelde Pectinidae, mariene buikpotigen en Holothuroidea, die geen filtrerende dieren zijn, die zijn vastgelegd in hoofdstuk IX van die sectie.

in afwijking van artikel 18, lid 1, van Verordening (EU) 2017/625 zijn officiële controles niet vereist voor vlees van Rangifer tarandus tarandus, wanneer het rechtstreeks in kleine hoeveelheden door de producent aan de eindverbruiker wordt geleverd of aan de plaatselijke detailhandel die rechtstreeks aan de eindverbruiker levert;

in afwijking van artikel 18, lid 2, van Verordening (EU) 2017/625 is voor tussen 1 mei en 30 september in afzonderlijke gevallen geslachte zwerfrendieren geen ante-mortemkeuring verplicht;

in afwijking van artikel 18, lid 2, onder c), en lid 3, van Verordening (EU) 2017/625 mag slachthuispersoneel met een passende opleiding voor deze taak, overeenkomstig artikel 14, de volgende organen keuren:

in deeltijd werkende officiële assistenten die verantwoordelijk zijn voor de keuring van kleine ondernemingen of alleen officiële controles uitvoeren voor de primaire productie, met name controles voor de melkproductiebedrijven en ante-mortemkeuringen buiten het slachthuis, en

studenten diergeneeskunde die geslaagd zijn voor een examen inzake de in punt 3 van hoofdstuk I van bijlage II genoemde onderwerpen en die tijdelijk in een slachthuis werkzaam zijn in aanwezigheid van een officiële dierenarts.

in Zweden:

in Finland, zoals de op 31 december 2014 toegestane specifieke afwijkingen:

1.

De bevoegde autoriteiten mogen alleen dierenartsen die zijn geslaagd voor een proef die voldoet aan de voorschriften van punt 3, tot officiële dierenarts benoemen.

2.

De bevoegde autoriteiten zijn verantwoordelijk voor de organisatie van de proef voor kandidaten die een aanvraag hebben ingediend om tot officiële dierenarts te worden benoemd.

3.

Door middel van de proef moet kennis van de volgende onderwerpen aangetoond worden, specifiek gericht op de taken van officiële dierenartsen en voor zover dat nodig is gelet op de achtergrond en de kwalificaties van de dierenarts, zonder overlapping met de overeenkomstig artikel 38, lid 3, van Richtlijn 2005/36/EG van het Europees Parlement en de Raad (1) vereiste proeven voor de kennis en vaardigheden voor dierenartsen:

Kandidaten kunnen de vereiste kennis opdoen als onderdeel van hun basisopleiding tot dierenarts, of door verdere opleiding te volgen of beroepservaring op te doen na de voltooiing van hun opleiding tot dierenarts.

Indien de bevoegde autoriteiten ervan overtuigd zijn dat een kandidaat de vereiste kennis heeft verworven bij het behalen van een universitaire graad of door permanente educatie die tot een postdoctorale kwalificatie heeft geleid, kunnen zij afzien van de eis van een proef. Indien de kandidaat de vereiste kennis deels heeft verworven, organiseren de bevoegde autoriteiten proeven die verschillen van de in punt 2 genoemde proeven om rekening te houden met de achtergrond van de kandidaten.

4.

De officiële dierenarts moet multidisciplinair kunnen samenwerken.

5.

Elke officiële dierenarts moet tijdens een proefperiode van ten minste 200 uur een praktische opleiding volgen alvorens zelfstandig aan het werk te gaan. Relevante opleiding gedurende de studie diergeneeskunde kan in de proefperiode worden opgenomen. Tijdens die proefperiode staat de kandidaat onder toezicht van de officiële dierenartsen in slachthuizen, uitsnijderijen, en op bedrijven. De opleiding moet betrekking hebben op de audit van goede hygiënepraktijken en met name de op HACCP gebaseerde procedures.

6.

De officiële dierenarts moet zich via permanente educatie en vakliteratuur met betrekking op de in punt 3 bedoelde vakgebieden op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen en van de actuele stand van de wetenschap. De officiële dierenarts moet, voor zover mogelijk, deelnemen aan permanente educatie.

7.

Wanneer beroepsbeoefenaars grensoverschrijdend opereren of zich in een andere lidstaat willen vestigen, moet tussen de lidstaten wederzijdse erkenning gelden voor de proeven voor officiële dierenartsen. In dergelijke gevallen moeten de proeven worden beperkt tot onderwerpen die essentieel zijn voor de bescherming van de menselijke gezondheid en diergezondheid in de lidstaten van tewerkstelling, maar die niet voorkomen in de proeven in de lidstaat van oorsprong.

1.

Alleen personen die een opleiding hebben doorlopen en voor een proef zijn geslaagd in overeenstemming met de in punt 5 vastgelegde voorschriften mogen de taken van een officiële assistent uitvoeren.

2.

De bevoegde autoriteiten zijn verantwoordelijk voor de organisatie van de in punt 1 bedoelde proeven. Om aan deze proeven te mogen deelnemen, moeten de kandidaten kunnen aantonen dat zij:

3.

De in punt 2, onder a), bedoelde praktische opleiding vindt onder toezicht van een officiële dierenarts plaats in slachthuizen, wildverwerkingsinrichtingen en/of uitsnijderijen.

4.

De opleiding en toetsing moeten voornamelijk betrekking hebben op rood vlees of vlees van pluimvee. Mensen die voor een van beide categorieën een opleiding hebben gevolgd en voor de proef zijn geslaagd, hoeven evenwel alleen een verkorte opleiding te volgen om de proef voor de andere categorie te mogen afleggen. De opleiding en toetsing moeten, zo nodig, ook betrekking hebben op vrij wild, gekweekt wild en lagomorfen.

5.

De opleiding voor officiële assistenten moet betrekking hebben op de volgende onderwerpen, en proeven moeten de kennis van deze onderwerpen bevestigen:

6.

De bevoegde autoriteiten mogen besluiten om de opleiding en toetsing te verminderen wat betreft:

7.

De officiële assistent moet multidisciplinair kunnen samenwerken.

8.

De officiële assistent moet zich via permanente educatie en vakliteratuur op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen en van de actuele stand van de wetenschap. De officiële assistent moet, voor zover mogelijk, deelnemen aan permanente opleidingsactiviteiten.

9.

Indien officiële assistenten uitsluitend bemonsteringen en analyses uitvoeren in verband met onderzoeken naar Trichinella en microbiologische normen, hoeven de bevoegde autoriteiten er alleen voor te zorgen dat de officiële assistenten een passende opleiding krijgen voor deze taken.

10.

Wanneer beroepsbeoefenaars grensoverschrijdend opereren of zich in een andere lidstaat willen vestigen, moet tussen de lidstaten wederzijdse erkenning gelden voor de proeven voor officiële assistenten. In dergelijke gevallen moeten de proeven worden beperkt tot onderwerpen die essentieel zijn voor de bescherming van de menselijke gezondheid en diergezondheid in de lidstaten van tewerkstelling, maar die niet voorkomen in de proeven in de lidstaat van oorsprong.

1.

De bevoegde autoriteiten mogen alleen personeelsleden aanwijzen die een opleiding hebben doorlopen en voor een proef zijn geslaagd in overeenstemming met de in punt 5 vastgelegde voorschriften.

2.

De bevoegde autoriteiten zijn verantwoordelijk voor de organisatie van de in punt 1 bedoelde proef. Om aan deze proef te mogen deelnemen, moeten de kandidaten kunnen aantonen dat zij:

3.

De in punt 2, onder a), bedoelde praktische opleiding vindt plaats in uitsnijderijen, onder toezicht van een officiële dierenarts.

4.

De opleiding en toetsing moeten voornamelijk betrekking hebben op rood vlees of vlees van pluimvee. Mensen die voor een van beide categorieën een opleiding hebben gevolgd en voor de proef zijn geslaagd, hoeven evenwel alleen een verkorte opleiding te volgen om de proef voor de andere categorie te mogen afleggen. De opleiding en toetsing moeten, zo nodig, ook betrekking hebben op vrij wild, gekweekt wild en lagomorfen.

5.

De opleiding voor door de bevoegde autoriteiten aangewezen personeel moet betrekking hebben op de volgende onderwerpen in verband met uitsnijderijen, en proeven moeten de kennis van deze onderwerpen bevestigen:

6.

De bevoegde autoriteiten mogen besluiten om de opleiding en toetsing te verminderen wat betreft:

7.

Het door de bevoegde autoriteiten aangewezen personeel moet multidisciplinair kunnen samenwerken.

8.

Het door de bevoegde autoriteiten aangewezen personeel moet zich via permanente educatie en vakliteratuur op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen en van de actuele stand van de wetenschap. Het door de bevoegde autoriteiten aangewezen personeel moet, voor zover mogelijk, deelnemen aan permanente opleidingsactiviteiten.

9.

Wanneer beroepsbeoefenaars grensoverschrijdend opereren of zich in een andere lidstaat willen vestigen, moet tussen de lidstaten wederzijdse erkenning gelden voor de proeven voor ander door de bevoegde autoriteiten aangewezen personeel. In dergelijke gevallen moeten de proeven worden beperkt tot onderwerpen die essentieel zijn voor de bescherming van de menselijke gezondheid en diergezondheid in de lidstaten van tewerkstelling, maar die niet voorkomen in de proeven in de lidstaat van oorsprong.