Verordening 2017/2393 - Wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1305/2013 inzake steun voor plattelandsontwikkeling uit het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling (Elfpo), (EU) nr. 1306/2013 inzake de financiering, het beheer en de monitoring van het gemeenschappelijk landbouwbeleid, (EU) nr. 1307/2013 tot vaststelling van voorschriften voor rechtstreekse betalingen aan landbouwers in het kader van de steunregelingen van het gemeenschappelijk landbouwbeleid, (EU) nr. 1308/2013 tot vaststelling van een gemeenschappelijke marktordening voor landbouwproducten en (EU) nr. 652/2014 tot vaststelling van bepalingen betreffende het beheer van de uitgaven in verband met de voedselketen, diergezondheid en dierenwelzijn, alsmede in verband met plantgezondheid en teeltmateriaal

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 350/15

Om te zorgen voor rechtszekerheid en geharmoniseerde, niet-discriminerende uitvoering van de steun aan jonge landbouwers, moet worden bepaald dat in het kader van de plattelandsontwikkeling de „datum van vestiging” als bedoeld in Verordening (EU) nr. 1305/2013 van het Europees Parlement en de Raad (5) en in andere relevante regels, de datum is waarop de aanvrager voor het eerst een handeling stelt of voltooit in verband met de vestiging, en dat de steunaanvraag uiterlijk 24 maanden na die datum moet worden ingediend. Voorts leert de ervaring met onderhandelingen over de programma's dat de regels voor de gezamenlijke vestiging van jonge landbouwers en de grenzen voor toegang tot steun als bedoeld in artikel 19, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1305/2013 moeten worden verduidelijkt, alsmede dat de bepalingen over de looptijd van het bedrijfsplan moeten worden gestroomlijnd.

Om het de beheersautoriteiten van de lidstaten makkelijker te maken advies- en opleidingsdiensten te implementeren, moet de status van begunstigde uit hoofde van die maatregel tot die autoriteiten worden uitgebreid, en moet er tegelijkertijd voor worden gezorgd dat de verstrekker van de dienst wordt gekozen door een organisatie die functioneel onafhankelijk is van die autoriteiten en dat controles worden uitgevoerd op het niveau van de verstrekker van advies of opleiding.

Teneinde deelname aan kwaliteitsregelingen te stimuleren, mogen landbouwers of groepen landbouwers die in de vijf jaar voorafgaand aan de steunaanvraag aan dergelijke regelingen hebben deelgenomen, gedurende ten hoogste vijf jaar voor steun in aanmerking komen, waarbij terdege rekening wordt gehouden met de duur van de eerste deelname aan de regeling.

Om voor de particuliere sector voldoende aantrekkelijk te zijn, is het essentieel dat financieringsinstrumenten flexibel en transparant worden ontworpen en uitgevoerd. De ervaring leert echter dat bepaalde maatregelspecifieke subsidiabiliteitsregels het gebruik van financieringsinstrumenten in plattelandsontwikkelingsprogramma's beperken, evenals het flexibel gebruik van financieringsinstrumenten door fondsenbeheerders. Daarom is het passend te bepalen dat sommige maatregelspecifieke subsidiabiliteitsregels niet van toepassing zijn op financieringsinstrumenten. Om dezelfde reden is het ook dienstig te bepalen dat aanloopsteun voor jonge landbouwers in de zin van artikel 19 van Verordening (EU) nr. 1305/2013 ook kan worden verleend in de vorm van financieringsinstrumenten. In het licht van die wijzigingen moet worden bepaald dat wanneer steun wordt verleend in de vorm van financieringsinstrumenten aan investeringen in het kader van artikel 17 van Verordening (EU) nr. 1305/2013, deze investeringen aan een of meer prioriteiten van de Unie voor plattelandsontwikkeling moeten bijdragen.

Om de administratieve lasten in verband met de toepassing van het verbod op dubbele financiering met betrekking tot vergroening te verminderen, moeten de lidstaten de mogelijkheid krijgen een vaste gemiddelde vermindering toe te passen op alle betrokken begunstigden die de betrokken concrete actie of submaatregel uitvoeren.

Als gevolg van marktontwikkelingen worden landbouwers tegenwoordig aan steeds grotere economische risico's blootgesteld. Niet alle landbouwsectoren zijn evenwel in gelijke mate onderhevig aan die economische risico's. Daarom moeten de lidstaten de mogelijkheid hebben om, in naar behoren gemotiveerde gevallen, landbouwers te helpen met een sectorspecifiek inkomensstabiliseringsinstrument, met name in sectoren waarin de inkomens sterk dalen, met aanzienlijke economische gevolgen voor een specifiek plattelandsgebied, op voorwaarde dat de daling van het inkomen een drempel van ten minste 20 % overschrijdt. Teneinde ervoor te zorgen dat het sectorspecifieke inkomensstabiliseringsinstrument doeltreffend is en is aangepast aan de specifieke omstandigheden van de lidstaten, moeten de lidstaten in hun programma's voor plattelandsontwikkeling op flexibele wijze het inkomen kunnen bepalen dat voor de activering van het instrument in aanmerking dient te worden genomen. Tegelijkertijd moet, om het gebruik van verzekeringen door landbouwers te bevorderen, de drempel voor de productiedaling die op de verzekeringen van toepassing is, worden verminderd tot 20 %. Om bovendien de uitgaven in het kader van het sectorspecifieke inkomensstabiliseringinstrument en de verzekering te monitoren, moet de inhoud van het financieringsplan van het programma worden aangepast.

Aan de in artikel 36, lid 5, van Verordening (EU) nr. 1305/2013 bedoelde verplichting om in 2018 specifiek verslag uit te brengen over de risicobeheersmaatregel, wordt reeds voldaan met het verslag aan het Europees Parlement en de Raad over de monitoring en evaluatie van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) als bedoeld in artikel 110, lid 5, van Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad (6). Derhalve moet de tweede alinea van artikel 36, lid 5, van Verordening (EU) nr. 1305/2013 worden geschrapt.

Met betrekking tot onderlinge fondsen voor landbouwers uit alle sectoren, blijkt dat het verbod op bijdragen uit openbare middelen aan aanvangskapitaal, als bedoeld in artikel 38, lid 3, en artikel 39, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1305/2013, de doeltreffende werking van die fondsen belemmert. Dat verbod moet derhalve worden geschrapt. Tevens is het dienstig de gebieden die voor financiële bijdragen aan onderlinge fondsen in aanmerking komen, uit te breiden, zodat bijdragen de jaarlijkse betalingen aan de fondsen kunnen aanvullen en betrekking kunnen hebben op hun aanvangskapitaal.

Steun voor investeringen voor het herstel van het productiepotentieel na natuurrampen en rampzalige gebeurtenissen overeenkomstig artikel 18, lid 1, onder b), en artikel 24, lid 1, onder d), van Verordening (EU) nr. 1305/2013 wordt gewoonlijk toegekend aan alle subsidiabele aanvragers. Daarom mogen de lidstaten niet worden verplicht selectiecriteria voor concrete herstelacties vast te stellen. Bovendien moeten de lidstaten in naar behoren gemotiveerde gevallen waarin het vanwege de aard van de concrete acties niet mogelijk is om selectiecriteria vast te stellen, alternatieve selectiemethoden kunnen bepalen.

Het maximale bijdragepercentage van het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling (Elfpo) is vastgesteld in artikel 59 van Verordening (EU) nr. 1305/2013. Om de druk op de nationale begroting van sommige lidstaten te verlagen en de hoognodige investeringen in Cyprus te versnellen, moet het in artikel 59, lid 4, onder f), van die verordening, bedoelde maximale bijdragepercentage van 100 % blijven gelden tot het einde van de programmeringsperiode. Bovendien moet in artikel 59, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1305/2013, een verwijzing worden opgenomen naar het specifieke bijdragepercentage dat bij Verordening (EU) nr. 1303/2013 van het Europees Parlement en de Raad (7) is ingevoerd voor het in artikel 38, lid 1, onder c), van Verordening (EU) nr. 1303/2013 bedoelde nieuwe financieringsinstrument.

Overeenkomstig artikel 60, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1305/2013 kunnen, in het geval van noodmaatregelen wegens natuurrampen, uitgaven met betrekking tot wijzigingen in het programma subsidiabel zijn vanaf de datum waarop de natuurramp zich heeft voorgedaan. Die mogelijkheid om vóór de indiening van een programmawijziging gedane uitgaven voor subsidie in aanmerking te laten komen, moet worden uitgebreid tot andere omstandigheden, zoals rampzalige gebeurtenissen of een plotse, ingrijpende wijziging van de sociaal-economische omstandigheden in de betrokken lidstaat of regio.

Overeenkomstig de tweede alinea van artikel 60, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1305/2013, in verband met investeringen in de landbouwsector, zijn alleen uitgaven die na de indiening van een aanvraag zijn gedaan, subsidiabel. Wanneer echter de investering betrekking heeft op noodmaatregelen wegens natuurrampen, rampzalige gebeurtenissen, ongunstige weersomstandigheden of een plotse, ingrijpende wijziging van de sociaal-economische omstandigheden in de betrokken lidstaat of regio, moeten de lidstaten in de gelegenheid worden gesteld om in hun programma's te bepalen dat de na de gebeurtenis gedane uitgaven subsidiabel zijn, om zo een flexibele en tijdige reactie op dergelijke gebeurtenissen te kunnen verzekeren. Om een efficiënte ondersteuning te kunnen bieden voor concrete noodacties die door de lidstaten zijn uitgevoerd in antwoord op gebeurtenissen in de laatste jaren, moet van die mogelijkheid gebruik kunnen worden gemaakt met ingang van 1 januari 2016.

Om ervoor te zorgen dat er meer wordt gebruikgemaakt van de vereenvoudigde kostenopties bedoeld in de punten b) tot en met d) van artikel 67, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1303/2013, moeten de in artikel 62, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1305/2013 vastgelegde specifieke voorschriften voor het Elfpo worden beperkt tot steun die wordt toegekend overeenkomstig de punten a) en b) van artikel 21, lid 1, met betrekking tot gederfde inkomsten en onderhoudskosten, en de artikelen 28 tot en met 31, 33 en 34 van Verordening (EU) nr. 1305/2013.

Krachtens artikel 74 van Verordening (EU) nr. 1305/2013 moeten de lidstaten het toezichtcomité van het programma voor plattelandsontwikkeling binnen vier maanden na de goedkeuring van het programma raadplegen over de selectiecriteria. Hierdoor zijn de lidstaten indirect verplicht om uiterlijk op die datum alle selectiecriteria te bepalen, ook voor de oproepen tot het indienen van aanvragen die later zullen worden gelanceerd. Om onnodige administratieve lasten te verminderen en er tezelfdertijd voor te zorgen dat de financiële middelen optimaal worden benut, moet het de lidstaten worden toegestaan de selectiecriteria vast te stellen en het toezichtcomité om advies te vragen op om het even welk ogenblik vóór de bekendmaking van de oproepen tot het indienen van aanvragen.

Met het oog op een intensiever gebruik van oogst-, dier- en plantverzekeringen, en van onderlinge fondsen en het inkomensstabiliseringsinstrument moet het maximumpercentage van de oorspronkelijke overheidssteun worden verhoogd van 65 % naar 70 %.

Er wordt financiële discipline in acht genomen om ervoor te zorgen dat het budget van het Europees Landbouwgarantiefonds (ELGF) binnen de grenzen van de respectieve jaarlijkse maxima van het meerjarig financieel kader blijft en om een reserve aan te leggen voor crises in de landbouwsector. Gelet op het technische karakter van de vaststelling van de aanpassingscoëfficiënt voor rechtstreekse betalingen en de nauwe banden ervan met de in de jaarlijkse ontwerpbegroting van de Commissie vermelde ramingen van de uitgaven, moet de procedure tot vaststelling van de aanpassingscoëfficiënt worden vereenvoudigd door de Commissie te machtigen deze in overeenstemming met de raadplegingsprocedure goed te keuren.

Om de regels inzake het ambtshalve doorhalen van vastleggingen in artikel 87 van Verordening (EU) nr. 1303/2013 en artikel 38 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 op elkaar af te stemmen, moet de datum waarop de lidstaten de Commissie informatie over de uitzonderingen op het doorhalen als bedoeld in artikel 38, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1306/2013 moeten toezenden, worden aangepast.

Om juridische duidelijkheid te verschaffen over de behandeling van de terugvorderingen die voortvloeien uit de tijdelijke verlagingen overeenkomstig artikel 41, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1306/2013, moeten deze verlagingen worden opgenomen in de lijst van bestemmingsontvangsten in artikel 43 van die verordening.

Ter wille van de administratieve vereenvoudiging is het dienstig de drempel waaronder de lidstaten kunnen besluiten de terugvordering van onverschuldigd betaalde bedragen niet voort te zetten, te verhogen van 150 EUR naar 250 EUR, op voorwaarde dat de lidstaat een gelijke of hogere drempelwaarde toepast voor het niet innen van nationale schulden.

Het is passend ervoor te zorgen dat, wanneer betalingen als gevolg van de niet-naleving van voorschriften betreffende het plaatsen van overheidsopdrachten worden geweigerd of teruggevorderd, zulks strookt met de ernst van de niet-naleving en daarbij het evenredigheidsbeginsel wordt geëerbiedigd, zoals dat bijvoorbeeld is geformuleerd in de relevante richtsnoeren van de Commissie voor het vaststellen van financiële correcties voor door de Unie gefinancierde uitgaven in gedeeld beheer, in geval van niet-naleving van dergelijke regels. Voorts is het aangewezen te verduidelijken dat de wettigheid en regelmatigheid van de transactie alleen in het gedrang komt tot op het niveau van het gedeelte van de steun dat niet mag worden betaald of moet worden ingetrokken.

Om de administratieve lasten voor kleine landbouwbedrijven te verminderen, moet er nog een afwijking worden ingevoerd, zodat kleine landbouwbedrijven worden vrijgesteld van het aangeven van landbouwpercelen waarvoor geen betaling wordt aangevraagd.

Gelet op de praktische en specifieke moeilijkheden waartoe de harmonisatie van de betalingstermijnen voor areaalgebonden betalingen tussen het ELGF en het Elfpo heeft geleid, moet de overgangsperiode met nog een jaar worden verlengd. Wat echter areaalgebonden maatregelen voor plattelandsontwikkeling betreft, moeten betalingen van voorschotten vóór 16 oktober mogelijk blijven om de kasstroom van de landbouwers in stand te houden.

Om tegemoet te komen aan de diverse landbouwsystemen in de Unie, is het passend de lidstaten toe te staan het omploegen, dat voor agronomische en ecologische aspecten relevant is, te beschouwen als een criterium voor de indeling als blijvend grasland.

Bepaalde struiken of bomen die niet rechtstreeks door dieren worden begraasd, kunnen niettemin diervoeder produceren. De lidstaten moeten de mogelijkheid hebben om op hun hele grondgebied of een deel daarvan deze struiken of bomen op te nemen onder blijvend grasland, indien grassen en andere kruidachtige voedergewassen blijven overheersen.

Om de vóór 2018 geldende en sinds vijf jaar of meer bestaande indeling van braakliggend land als bouwland te verduidelijken, en de betrokken landbouwers zekerheid te bieden, moeten de lidstaten deze indeling als bouwland kunnen handhaven in 2018.

Begraasbaar land waarop grassen en andere kruidachtige voedergewassen niet overheersen of helemaal niet voorkomen, en graaspraktijken niet gebruikelijk zijn en evenmin belangrijk zijn voor het behoud van biotopen en habitats, kan in bepaalde gebieden toch een relevante graaswaarde hebben. Het moet de lidstaten toegestaan zijn om deze gebieden op hun hele grondgebied of een deel daarvan als blijvend grasland te beschouwen.

Uit de in de eerste jaren van de toepassing van Verordening (EU) nr. 1307/2013 van het Europees Parlement en de Raad (8) opgedane ervaring blijkt dat bepaalde lidstaten die de regeling inzake één enkele areaalbetaling toepassen, de middelen die binnen de in Uitvoeringsverordening (EU) 2015/1089 van de Commissie (9) vastgelegde begrotingsmaxima beschikbaar zijn, niet volledig hebben opgebruikt. lidstaten die de basisbetalingsregeling toepassen, hebben binnen bepaalde grenzen reeds de mogelijkheid om betalingsrechten te verdelen die een hogere waarde vertegenwoordigen dan het bedrag dat voor hun basisbetalingsregeling beschikbaar is, teneinde een doeltreffender gebruik van de middelen te garanderen. Ook lidstaten die de regeling inzake één enkele areaalbetaling toepassen, moet worden toegestaan om, binnen dezelfde gemeenschappelijke grenzen en onverminderd de inachtneming van de netto-maxima voor rechtstreekse betalingen, te berekenen wat het benodigde bedrag is waarmee het maximum van hun regeling inzake één enkele areaalbetaling kan worden verhoogd.

Sommige lidstaten houden nationale belasting- of socialezekerheidsregisters bij waarin landbouwers worden geregistreerd voor hun landbouwactiviteiten. Deze lidstaten moeten landbouwers die niet voor dit doel zijn geregistreerd, kunnen uitsluiten van de mogelijkheid rechtstreekse betalingen te ontvangen.

Aangezien uit ervaring in het verleden is gebleken dat steun in een aantal gevallen werd toegekend aan natuurlijke personen of rechtspersonen wier zakelijk doel niet of nauwelijks gericht was op de uitoefening van een landbouwactiviteit, is bij Verordening (EU) nr. 1307/2013 de clausule inzake actieve landbouwers ingevoerd. Op grond daarvan moeten de lidstaten afzien van rechtstreekse betalingen aan bepaalde personen, tenzij deze personen kunnen aantonen dat hun landbouwactiviteit meer dan marginaal is. Uit latere ervaring blijkt echter dat de toepassing van de drie criteria om als actieve landbouwer te worden beschouwd, die in artikel 9, lid 2, derde alinea, van Verordening (EU) nr. 1307/2013 zijn opgenomen, voor veel lidstaten problematisch is gebleken. Om de administratieve lasten in verband met de toepassing van die drie criteria te verminderen, moeten de lidstaten de mogelijkheid hebben om te besluiten dat slechts één of twee ervan hoeven te worden aangevoerd om aan te tonen dat een persoon een actieve landbouwer is.

Bovendien ondervonden sommige lidstaten dat de moeilijkheden en de administratieve kosten ingevolge de toepassing van de elementen in verband met de lijst van activiteiten of bedrijven waarin artikel 9, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1307/2013 voorziet, hoger uitvielen dan de baten van het uitsluiten van een zeer beperkt aantal niet-actieve begunstigden uit de regelingen inzake rechtstreekse steunverlening. Indien een lidstaat oordeelt dat dit het geval is, moet hij de toepassing van artikel 9 ervan met betrekking tot de lijst van activiteiten of bedrijven kunnen stopzetten.

Het is passend om expliciet aan te geven dat de lidstaten conform artikel 11 van Verordening (EU) nr. 1307/2013 ieder jaar een herziening kunnen toepassen op hun besluiten betreffende de verlaging van betalingen van het deel van de aan landbouwers te verlenen basisbetaling dat 150 000 EUR overschrijdt, mits een dergelijke herziening niet leidt tot een verlaging van de voor plattelandsontwikkeling beschikbare bedragen.

Teneinde de lidstaten in staat te stellen steun uit hoofde van het GLB aan te passen aan hun specifieke behoeften, moeten zij voldoende gelegenheid krijgen om hun besluit inzake de overheveling van middelen van hun maximum voor rechtstreekse betalingen naar hun programma's voor plattelandsontwikkeling en omgekeerd, te herzien. Zij moeten derhalve hun besluit ook met ingang van het kalenderjaar 2019 kunnen herzien, op voorwaarde dat een dergelijk besluit geen vermindering van de voor plattelandsontwikkeling bestemde bedragen inhoudt.

Naast de toepassing van een lineaire verlaging van de waarde van de betalingsrechten in het kader van de basisbetalingsregeling, met als doel nationale of regionale reserves aan te vullen en aldus jonge landbouwers en landbouwers die met hun landbouwactiviteit beginnen, gemakkelijker te laten deelnemen aan de steunregeling, moet het de lidstaten tevens worden toegestaan hetzelfde mechanisme te gebruiken voor de financiering van maatregelen om te voorkomen dat de grond wordt verlaten en om landbouwers te vergoeden voor specifieke nadelen.

Om de regels voor vergroeningsmaatregelen te vereenvoudigen en de samenhang ervan te verbeteren, moet de vrijstelling van de verplichting tot het hebben van ecologisch aandachtsgebied, die van toepassing is op bedrijven waar, overeenkomstig artikel 46, lid 4, onder a), van Verordening (EU) nr. 1307/2013, meer dan 75 % van het bouwland wordt gebruikt voor de teelt van vlinderbloemige gewassen als enig gewas of voor een combinatie van deze teelt met grassen of andere kruidachtige voedergewassen of braakliggend land, worden uitgebreid tot de verplichting tot gewasdiversificatie.

Om te zorgen voor samenhang in de manier waarop verschillende soorten gewassen, uitgaande van het belangrijke areaalaandeel dat zij vertegenwoordigen, worden beoordeeld ten aanzien van de vereiste tot gewasdiversificatie, moeten de voorschriften inzake gewasdiversificatie uit hoofde van artikel 44, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1307/2013 flexibeler worden toegepast, zodat zij ook gelden voor gewassen die gedurende een aanzienlijk deel van het jaar of een aanzienlijk deel van de gewascyclus onder water staan.

Met het oog op het stroomlijnen van de bestaande vrijstellingen van de verplichting tot gewasdiversificatie als bedoeld in artikel 44, lid 3, onder a) en b), van Verordening (EU) nr. 1307/2013, die van toepassing zijn op grond die overwegend wordt gebruikt voor de productie van grassen of andere kruidachtige voedergewassen, of voor de teelt van vlinderbloemige gewassen of voor de teelt van gewassen die onder water staan, of grond die overwegend braak ligt of blijvend grasland is, en teneinde alle landbouwers met dezelfde grondgebruikverhoudingen gelijk te behandelen, moet de bovengrens van 30 hectare bouwland niet langer van toepassing zijn.

Teneinde rekening te houden met de agronomische specificiteit van Triticum spelta, dient deze voor de toepassing van artikel 44 van Verordening (EU) nr. 1307/2013 te worden beschouwd als een afzonderlijk gewas.

Met het oog op het stroomlijnen van de bestaande vrijstellingen van de verplichting tot het hebben van ecologisch aandachtsgebied als vastgesteld in artikel 46, lid 4, onder a) en b), van Verordening (EU) nr. 1307/2013, die van toepassing zijn op grond die overwegend wordt gebruikt voor de productie van grassen of andere kruidachtige voedergewassen, of voor de teelt van vlinderbloemige gewassen of voor de teelt van gewassen die onder water staan, of op grond die overwegend braak ligt of blijvend grasland is, de voorwaarde inzake de bovengrens van 30 hectare bouwland niet langer van toepassing te zijn.

Aangezien bepaalde permanente teelten indirecte milieuvoordelen voor de biodiversiteit kunnen opleveren, moet de lijst van ecologische aandachtsgebieden vervat in artikel 46 van Verordening (EU) nr. 1307/2013 worden uitgebreid tot Miscanthus en Silphium perfoliatum. Aangezien de soort vegetatiebedekking de bijdrage van braakland aan de biodiversiteit positief kan beïnvloeden, moet braakland voor drachtplanten worden erkend als een afzonderlijk ecologisch aandachtsgebied. Er moeten derhalve wegingsfactoren worden vastgesteld voor Miscanthus, Silphium perfoliatum en braakland voor drachtplanten. Elke wegingsfactor moet in overeenstemming zijn met het respectieve belang ervan voor de biodiversiteit. Vanwege de invoering van extra soorten ecologische aandachtsgebieden moeten de bestaande wegingsfactoren voor arealen met stikstofbindende gewassen en arealen met hakhout met korte omlooptijd worden aangepast, om de nieuwe balans tussen alle soorten ecologische aandachtsgebieden te weerspiegelen.

Uit ervaring die is opgedaan met de toepassing van de steunregeling voor jonge landbouwers uit hoofde van artikel 50 van Verordening (EU) nr. 1307/2013 is gebleken dat jonge landbouwers in sommige gevallen geen gebruik kunnen maken van de volledige steunperiode van vijf jaar. Hoewel die steun zich vooral richt op nieuwe economische activiteiten van jonge mensen die met landbouwactiviteiten beginnen, moeten de lidstaten de volledige betalingsperiode van vijf jaar beter toegankelijk maken voor jonge landbouwers, ook in gevallen waarin zij niet onmiddellijk na vestiging steun hebben aangevraagd.

Een aantal lidstaten meent dat de betalingen aan jonge landbouwers uit hoofde van artikel 50 van Verordening (EU) nr. 1307/2013 ontoereikend zijn om jonge landbouwers adequaat te helpen met de financiële problemen van initiële vestiging en de structurele aanpassing van hun landbouwbedrijven. Om de vooruitzichten op deelname van jonge landbouwers aan de landbouw verder te verbeteren, moeten de lidstaten de mogelijkheid krijgen om te besluiten tot een verhoging, met tussen de 25 % en 50 %, van het percentage dat wordt gebruikt voor de berekening van het aan jonge landbouwers uit te betalen bedrag, ongeacht de gebruikte berekeningsmethode. Een dergelijk besluit moet het nationale maximum van 2 % voor rechtstreekse betalingen voor de financiering van betalingen aan jonge landbouwers onverlet laten.

Om de verantwoordelijkheden van de lidstaten met betrekking tot het productiebeperkende karakter van vrijwillige gekoppelde steun te verduidelijken, is het dienstig de leden 5 en 6 van artikel 52 van Verordening (EU) nr. 1307/2013 te herformuleren. Aangezien de herformulering een weerspiegeling vormt van de huidige praktijk, sinds 1 januari 2015, met betrekking tot de betrokken bepalingen is het passend deze van toepassing te maken vanaf aanvraagjaar 2015.

Om de grootst mogelijke samenhang te waarborgen tussen Unieregelingen die gericht zijn op sectoren die in sommige jaren met structurele marktonevenwichtigheden te maken krijgen, moet de Commissie de bevoegdheid krijgen om gedelegeerde handelingen vast te stellen zodat lidstaten kunnen besluiten dat de betaling van vrijwillige gekoppelde steun kan doorgaan tot en met 2020, op basis van de productie-eenheden waarvoor deze steun in een vroegere referentieperiode werd verleend.

Om voor meer flexibiliteit te zorgen met betrekking tot vrijwillige gekoppelde steun, moeten de lidstaten de mogelijkheid krijgen om hun steunbesluiten met ingang van aanvraagjaar 2019 jaarlijks te herzien.

Een van de grootste belemmeringen voor de oprichting van producentenorganisaties, voornamelijk in de lidstaten die achterlopen qua organisatiegraad, lijkt het gebrek aan wederzijds vertrouwen en eerdere ervaringen te zijn. Deze hindernis zou kunnen worden overwonnen door middel van begeleiding, waarbij goed werkende producentenorganisaties andere producentenorganisaties, producentengroeperingen of individuele telers van groenten en fruit de weg wijzen; dientengevolge zou begeleiding opgenomen moeten worden onder de doelstellingen van producentenorganisaties in de groente- en fruitsector.

Naast het uit de markt nemen voor gratis verstrekking is het ook aangewezen financiële steun te verstrekken voor acties inzake begeleiding waarmee producenten worden aangemoedigd organisaties op te richten die voldoen aan de criteria voor volledige financiering van de Unie in het kader van de operationele programma's van bestaande producentenorganisaties.

De crisispreventie- en crisisbeheersingsmaatregelen moeten worden uitgebreid zodat zij ook betrekking hebben op het aanvullen van onderlinge fondsen, die als nieuwe instrumenten kunnen bijdragen aan de bestrijding van crises, en op afzetbevordering en communicatie, met het oog op de diversificatie en consolidering van de markten voor groenten en fruit.

Om de huidige procedure — waarbij eerst toestemming wordt gegeven aan de lidstaten om extra nationale financiële steun te verlenen aan producentenorganisaties in de regio's van de Unie met een bijzonder lage organisatiegraad en vervolgens een deel van die nationale financiële steun wordt vergoed indien aan bepaalde voorwaarden is voldaan — te vereenvoudigen, moet een nieuw systeem worden vastgesteld voor lidstaten waar de organisatiegraad aanzienlijk onder het gemiddelde van de Unie ligt. Om een soepele overgang te verzekeren van de huidige procedure naar het nieuwe systeem moet een overgangsperiode van een jaar worden voorzien. Het nieuwe systeem moet derhalve gaan gelden met ingang van 1 januari 2019.

Om wijn-eau-de-vie met een geografische aanduiding te beschermen tegen het risico op misbruik van de bekendheid daarvan, moeten de lidstaten het recht krijgen om de regels voor vergunningen voor het aanplanten van wijnstokken die geschikt zijn voor de productie van wijn met een geografische aanduiding ook toe te passen op wijn die geschikt is voor de productie van wijn-eau-de-vie met een geografische aanduiding.

In de sector melk en zuivelproducten kan het gebruik van contracten de verantwoordelijkheidszin van marktdeelnemers vergroten en hen beter doen inzien dat zij meer rekening dienen te houden met de signalen van de markt, alsmede bijdragen tot de doorrekening van de prijzen, betere afstemming van het aanbod op de vraag en voorkoming van bepaalde oneerlijke handelspraktijken. Om stimulansen te bieden voor het gebruik van dergelijke contracten in de sector melk en zuivelproducten en andere sectoren, moeten producenten, producentenorganisaties of unies van producentenorganisaties het recht krijgen om een schriftelijk contract te verzoeken, zelfs indien de betrokken lidstaat het gebruik van dergelijke contracten niet verplicht heeft gesteld.

Hoewel het de partijen bij een contract betreffende de levering van rauwe melk vrij staat om te onderhandelen over de onderdelen van dergelijke contracten, beschikken de lidstaten die het gebruik van dergelijke contracten verplicht hebben gesteld, over de mogelijkheid om bepaalde contractuele clausules op te leggen, met name wat betreft de minimumduur. Om de partijen in staat te stellen in het contract duidelijkheid te verkrijgen over de geleverde hoeveelheden en prijzen, moeten de lidstaten ook de mogelijkheid krijgen om de partijen te verplichten tot overeenstemming te komen over het verband tussen de geleverde hoeveelheid en de prijs die voor die levering moet worden betaald.

Producentenorganisaties en unies van producentenorganisaties kunnen een nuttige rol spelen bij de concentratie van het aanbod, bij het verbeteren van de afzet, de planning en de afstemming van de productie op de vraag, het optimaliseren van de productiekosten en het stabiliseren van de producentenprijzen, het verrichten van onderzoek, het bevorderen van beste praktijken en het verstrekken van technische bijstand, het beheren van bijproducten en risicobeheersingsinstrumenten waarover hun leden beschikken, en kunnen zodoende bijdragen aan het versterken van de positie van producenten in de voedselketen. Hun activiteiten, waaronder de contractuele onderhandelingen over het aanbod van landbouwproducten door dergelijke producentenorganisaties en hun unies wanneer zij het aanbod concentreren en de producten van hun leden op de markt brengen, dragen dan ook bij tot de verwezenlijking van de doelstellingen van artikel 39 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) inzake het GLB, aangezien zij de positie van landbouwers binnen de voedselvoorzieningsketen versterken en kunnen bijdragen tot een betere werking van de voedselvoorzieningsketen. Door de hervorming van het GLB in 2013 is de rol van producentenorganisaties versterkt. In afwijking van artikel 101 VWEU moet de mogelijkheid om activiteiten te verrichten als productieplanning, kostenoptimalisatie, het op de markt brengen van producten van leden en het voeren van contractuele onderhandelingen derhalve uitdrukkelijk worden erkend als een recht van erkende producentenorganisaties in alle sectoren waarvoor Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (10) een gemeenschappelijke marktordening vaststelt. Die afwijking mag uitsluitend betrekking hebben op producentenorganisaties die daadwerkelijk een activiteit uitoefenen die gericht is op economische integratie, het aanbod concentreert en de producten van de leden op de markt brengt. Naast het toepasselijk maken van artikel 102 VWEU op dergelijke producentenorganisaties moeten er evenwel ook waarborgen worden ingevoerd om ervoor te zorgen dat zulke activiteiten noch de mededinging uitsluiten noch afbreuk doen aan de doelstellingen van artikel 39 VWEU. Mededingingsautoriteiten moeten het recht hebben om in dergelijke gevallen op te treden en te besluiten dat zulke activiteiten voor de toekomst moeten worden aangepast, stopgezet of helemaal niet mogen plaatshebben. De activiteiten van producentenorganisaties moeten als rechtmatig worden beschouwd totdat de mededingingsautoriteit hierover een besluit vaststelt. Unies van producentenorganisaties die zijn erkend op grond van artikel 156, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moeten, voor de activiteiten die zij zelf uitvoeren, in dezelfde mate en onder dezelfde voorwaarden als producentenorganisaties een beroep kunnen doen op die afwijking.

Erkende producentenorganisaties worden ingedeeld bij een specifieke sector als bedoeld in artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013. Aangezien producentenorganisaties in meer dan één sector actief kunnen zijn, en om administratieve lasten te voorkomen die zouden voortvloeien uit de verplichting om voor erkenning meerdere producentenorganisaties te creëren, dient een producentenorganisatie meer dan één erkenning te kunnen verkrijgen. In dergelijke gevallen moet de betrokken producentenorganisatie evenwel aan de erkenningsvoorwaarden van elk van de betrokken sectoren voldoen.

Gelet op de rol die brancheorganisaties kunnen spelen voor een betere werking van de voedselvoorzieningsketen, moet de lijst van mogelijke doelstellingen die brancheorganisaties kunnen nastreven worden uitgebreid, zodat ook preventie- en beheersingsmaatregelen met betrekking tot risico's in verband met diergezondheid, gewasbescherming en het milieu kunnen worden voorzien.

Erkende brancheorganisaties worden ingedeeld bij een specifieke sector als bedoeld in artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013. Echter, aangezien brancheorganisaties in meer dan één sector actief kunnen zijn, en om administratieve lasten te voorkomen die zouden voortvloeien uit de verplichting om voor erkenning meerdere brancheorganisaties te creëren, dient een brancheorganisatie meer dan één erkenning te kunnen verkrijgen. In dergelijke gevallen moet de brancheorganisatie evenwel aan de erkenningsvoorwaarden voor elk van de betrokken sectoren voldoen.

Met het oog op een betere transmissie van marktsignalen en het versterken van de verbanden tussen producentenprijzen en toegevoegde waarde in de hele bevoorradingsketen, moet het landbouwers, met inbegrip van landbouworganisaties, worden toegestaan om met hun eerste koper tot overeenstemming te komen over waardeverdelingsclausules, onder meer over op de markt gegenereerde winsten en verliezen. Aangezien brancheorganisaties een belangrijke rol kunnen spelen door een dialoog tussen de in de bevoorradingsketen actieve partijen mogelijk te maken en door goede praktijken en markttransparantie te stimuleren, moeten zij de mogelijkheid krijgen om standaardclausules inzake waardeverdeling vast te stellen. Het gebruik van waardeverdelingsclausules door landbouwers, landbouworganisaties en hun eerste koper moet evenwel vrijwillig blijven.

De ervaring die is opgedaan met de toepassing van artikel 188 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 leert dat het feit dat er uitvoeringshandelingen moeten worden vastgesteld voor het beheer van eenvoudige wiskundige processen in verband met de manier waarop quota worden toegewezen, omslachtig is en veel middelen vergt zonder dat deze aanpak specifieke voordelen biedt. De Commissie heeft in dit verband in feite geen beoordelingsmarge, aangezien de desbetreffende formule reeds is vastgesteld in artikel 7, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1301/2006 van de Commissie (11). Om de hiermee gepaard gaande administratieve lasten te verminderen en het proces te stroomlijnen, moet worden bepaald dat de Commissie de resultaten van de toewijzing van de tariefcontingenten door middel van een passende webpublicatie bekendmaakt. Voorts moet er een specifieke bepaling worden toegevoegd waarin wordt bepaald dat de lidstaten pas certificaten mogen afgeven na de bekendmaking van de resultaten van de toewijzing door de Commissie.

Om ervoor te zorgen dat landbouwers of producentenorganisaties en hun unies ook daadwerkelijk gebruik zullen maken van artikel 209 van Verordening (EU) nr. 1308/2013, moet er worden voorzien in de mogelijkheid om de Commissie advies te vragen over de verenigbaarheid met de doelstellingen van artikel 39 VWEU van overeenkomsten, besluiten en onderling afgestemde feitelijke gedragingen van landbouwers of producentenorganisaties en hun unies.

Om te waarborgen dat de bepalingen van Verordening (EU) nr. 1308/2013 op grond waarvan collectieve overeenkomsten en besluiten om de betrokken sectoren in tijden van ernstig verstoord marktevenwicht tijdelijk te stabiliseren doeltreffend en tijdig kunnen worden toegepast, moeten de mogelijkheden om van dergelijke collectieve maatregelen gebruik te maken, worden uitgebreid tot landbouwers en landbouworganisaties. Voorts is het dienstig dergelijke tijdelijke maatregelen niet langer uitsluitend toe te staan als laatste redmiddel, maar ook als mogelijke aanvulling van het optreden van de Unie in het kader van openbare interventie, particuliere opslag en de uitzonderlijke maatregelen waarin wordt voorzien door Verordening (EU) nr. 1308/2013.

Aangezien het dienstig is de sector melk en zuivelproducten te blijven steunen bij de overgang die voortvloeit uit het einde van de quotaregeling, en de sector aan te sporen doeltreffender te reageren op markt- en prijsschommelingen, moeten de bepalingen in Verordening (EU) nr. 1308/2013 ter versterking van de contractuele regelingen in die sector niet langer een einddatum bevatten.

Landbouwmarkten moeten transparant zijn en prijsinformatie moet voor alle spelers toegankelijk en nuttig zijn.

De ervaring die is opgedaan met de toepassing van bijlage VIII, deel II, afdeling A, bij Verordening (EU) nr. 1308/2013, leert dat het feit dat er uitvoeringshandelingen moeten worden vastgesteld voor de goedkeuring van kleine verhogingen van de maxima voor de verrijking van wijn, die technisch en niet controversieel zijn, omslachtig is en veel middelen vergt zonder dat deze aanpak specifieke voordelen biedt. Om de daarmee gepaard gaande administratieve lasten te verminderen en het proces te stroomlijnen, dient te worden bepaald dat de lidstaten die besluiten om van deze afwijking gebruik te maken, de Commissie in kennis moeten stellen van dergelijke besluiten.

Verordening (EU) nr. 652/2014 van het Europees Parlement en de Raad (12) voorziet alleen in de mogelijkheid om begrotingsvastleggingen in jaartranches te verdelen bij goedkeuring van meerjarige nationale programma's voor de uitroeiing, bestrijding en monitoring van dierziekten en zoönosen, voor onderzoek naar de aanwezigheid van plaagorganismen en voor de bestrijding van plaagorganismen in de ultraperifere gebieden van de Unie. Omwille van vereenvoudiging en ter vermindering van de administratieve lasten, moet die mogelijkheid worden uitgebreid tot de andere acties waarin is voorzien bij die verordening.

Om de wijzigingen van deze verordening te kunnen toepassen met ingang van 1 januari 2018, moet deze verordening in werking treden op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Verordeningen (EU) nr. 1305/2013, (EU) nr. 1306/2013, (EU) nr. 1307/2013, (EU) nr. 1308/2013 en (EU) nr. 652/2014 moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

In artikel 2, lid 1, wordt de tweede alinea als volgt gewijzigd:

In artikel 8, lid 1, wordt punt h), onder ii), vervangen door:

In artikel 14 wordt lid 4 vervangen door:

„4.   In het kader van deze maatregel worden de kosten voor het organiseren en uitvoeren van de kennisoverdrachtsacties en de voorlichtingsacties gesubsidieerd. Infrastructuur die geïnstalleerd is in het kader van een demonstratie mag worden gebruikt nadat de concrete actie is voltooid. In het geval van demonstratieprojecten mag tevens steun worden verleend ter dekking van de betrokken investeringskosten. De kosten in verband met de reis-, verblijfs- en dagvergoedingen van de deelnemers, alsmede de kosten voor de vervanging van de landbouwers worden eveneens gesubsidieerd. Alle op grond van dit lid bepaalde kosten worden aan de begunstigde betaald.”.

Artikel 15 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 16 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 17 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 19 wordt als volgt gewijzigd:

Aan artikel 20 wordt het volgende lid toegevoegd:

„4.   De leden 2 en 3 zijn niet van toepassing wanneer steun wordt verleend in de vorm van financieringsinstrumenten.”.

Artikel 23 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 28 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 29 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 30, lid 1, wordt de tweede alinea vervangen door:

„Bij de berekening van de betalingen in verband met de in de eerste alinea bedoelde steun brengen de lidstaten het nodige bedrag in mindering teneinde dubbele financiering van de in artikel 43 van Verordening (EU) nr. 1307/2013 bedoelde praktijken uit te sluiten. De lidstaten mogen de vermindering berekenen als een vast gemiddeld bedrag dat wordt toegepast op alle betrokken begunstigden die de betrokken submaatregelen uitvoeren.”.

Artikel 31 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 33 wordt lid 1 vervangen door:

„1.   In het kader van deze maatregel worden dierenwelzijnsbetalingen toegekend aan landbouwers die zich er op vrijwillige basis toe verbinden concrete acties uit te voeren die bestaan uit een of meer dierenwelzijnsverbintenissen en die „actieve landbouwer” zijn in de zin van artikel 9 van Verordening (EU) nr. 1307/2013, zoals dat in de betrokken lidstaat van toepassing is.”.

Artikel 36 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 37, lid 1, wordt de eerste alinea vervangen door:

„1.   In het kader van artikel 36, lid 1, onder a), wordt slechts steun verleend voor verzekeringscontracten ter dekking van verliezen door ongunstige weersomstandigheden, dier- of plantenziekten of een plaag, of een milieuongeval, of een overeenkomstig Richtlijn 2000/29/EG vastgestelde maatregel om een plantenziekte of plaag uit te roeien of in te dammen waarbij meer dan 20 % van de gemiddelde jaarproductie van de landbouwer van de laatste drie jaar of van de gemiddelde productie van drie van de laatste vijf jaar verloren is gegaan, de hoogste en de laagste productie in laatstgenoemd geval niet meegerekend. Indexen kunnen worden gebruikt voor het berekenen van de jaarproductie van de landbouwer. De gehanteerde berekeningsmethode maakt het mogelijk het feitelijke verlies van en landbouwer in een bepaald jaar te bepalen.”.

Artikel 38 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 39 wordt als volgt gewijzigd:

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 39 bis

Inkomensstabiliseringsinstrument voor landbouwers uit een specifieke sector

• 1. 

  De in artikel 36, lid 1, onder d), bedoelde steun wordt slechts in naar behoren gemotiveerde gevallen verleend indien de daling van het inkomen van een individuele landbouwer de drempel overschrijdt van ten minste 20 % van het gemiddelde jaarinkomen van die landbouwer in de laatste drie jaar of het gemiddelde inkomen van drie jaren van de laatste vijf jaren, het hoogste en het laagste inkomen niet meegerekend. Indexen kunnen worden gebruikt voor het berekenen van het jaarlijks verlies aan inkomen van de landbouwer. Voor de toepassing van artikel 36, lid 1, onder d), wordt onder inkomen verstaan de som van de inkomsten die de landbouwer van de markt ontvangt, inclusief overheidssteun en exclusief de kosten van de productiemiddelen. Betalingen uit het onderlinge fonds aan landbouwers compenseren minder dan 70 % van de gederfde inkomsten van de producent in het jaar waarin hij recht krijgt op deze steun.

• 2. 

  Artikel 39, leden 2 tot en met 5, zijn van toepassing voor steun op grond van artikel 36, lid 1, onder d).”.

Artikel 45 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 49 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 59 wordt lid 4 als volgt gewijzigd:

Artikel 60 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 62 wordt lid 2 vervangen door:

„2.   Indien steun wordt verleend op basis van standaardkosten of extra kosten en gederfde inkomsten overeenkomstig artikel 21, lid 1, onder a) en b), wat betreft gederfde inkomsten en onderhoudskosten, en de artikelen 28 tot en met 31, artikel 33 en artikel 34, zorgen de lidstaten ervoor dat de betrokken berekeningen deugdelijk en nauwkeurig zijn en op voorhand zijn vastgesteld op basis van een eerlijke, evenwichtige en verifieerbare berekeningsmethode. Hiertoe voert een orgaan dat functioneel onafhankelijk is van de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van het programma en dat over de nodige deskundigheid beschikt, de berekeningen uit of bevestigt de deugdelijkheid en de nauwkeurigheid ervan. Er wordt een verklaring ter bevestiging van de deugdelijkheid en nauwkeurigheid van de berekeningen opgenomen in het plattelandsontwikkelingsprogramma.”.

In artikel 66, lid 1, wordt punt b) geschrapt.

In artikel 74 wordt punt a) vervangen door:

Bijlage II wordt gewijzigd overeenkomstig bijlage I bij deze verordening.

Artikel 26 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 38 wordt lid 3 vervangen door:

„3.   In geval van een gerechtelijke procedure of administratief beroep met schorsende werking wordt de in lid 1 of lid 2 bedoelde termijn waarna vastleggingen ambtshalve worden doorgehaald, gedurende die procedure of dat administratief beroep geschorst voor het bedrag van de betrokken concrete acties, mits de Commissie uiterlijk op 31 januari van jaar N + 4 een met redenen omklede melding ontvangt van de lidstaat.”.

In artikel 43, lid 1, wordt punt a) vervangen door:

In artikel 54, lid 3, wordt punt a), onder ii), vervangen door:

Aan artikel 63, lid 1, wordt de volgende alinea toegevoegd:

„Wanneer de niet-naleving betrekking heeft op nationale of Unievoorschriften betreffende het plaatsen van overheidsopdrachten, wordt het gedeelte van de steun dat niet mag worden betaald of moet worden ingetrokken bepaald op basis van de ernst van de niet-naleving en overeenkomstig het evenredigheidsbeginsel. De wettigheid en regelmatigheid van de transactie komt alleen in het gedrang tot op het niveau van het gedeelte van de steun dat niet mag worden betaald of moet worden ingetrokken.”.

In artikel 72 wordt lid 2 vervangen door:

„2.   In afwijking van lid 1, punt a), van dit artikel kunnen de lidstaten besluiten dat:

De derde en vierde alinea van artikel 75, lid 1, worden vervangen door:

„Niettegenstaande de eerste en de tweede alinea van dit lid kunnen de lidstaten:

Wat betreft de steun in het kader van de plattelandsontwikkeling als bedoeld in artikel 67, lid 2, zijn de eerste en de tweede alinea van dit lid van toepassing op steunaanvragen of betalingsaanvragen die met ingang van het aanvraagjaar 2019 worden ingediend.”.

Artikel 4 wordt als volgt gewijzigd:

Aan artikel 6, lid 2, wordt de volgende alinea toegevoegd:

„Indien een lidstaat gebruik maakt van de in artikel 36, lid 4, tweede alinea, geboden keuzemogelijkheid kan het in bijlage II voor die lidstaat voor dat jaar vermelde nationale maximum worden overschreden met het overeenkomstig die alinea berekende bedrag.”.

Artikel 9 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 11 wordt lid 6 vervangen door:

„6.   De lidstaten kunnen hun besluiten betreffende een verlaging van betalingen overeenkomstig dit artikel jaarlijks herzien, mits die herziening niet leidt tot een verlaging van de voor plattelandsontwikkeling beschikbare bedragen.

De lidstaten stellen de Commissie in kennis van de overeenkomstig dit artikel genomen besluiten, alsmede van de geraamde opbrengst van de verlagingen voor de jaren tot en met 2019, zulks uiterlijk op 1 augustus van het jaar dat voorafgaat aan de toepassing van die besluiten, waarbij 1 augustus 2018 de laatste mogelijke datum voor een dergelijke kennisgeving is.”.

Artikel 14 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 31, lid 1, wordt punt g) vervangen door:

Aan artikel 36, lid 4, worden de volgende alinea's toegevoegd:

„Voor elke lidstaat kan het volgens de eerste alinea van dit lid berekende bedrag worden verhoogd met maximum 3 % van het in bijlage II vermelde toepasselijke jaarlijkse nationale maximum, na aftrek van het bedrag dat resulteert uit de toepassing van artikel 47, lid 1, voor het betreffende jaar. Indien een lidstaat deze verhoging toepast, houdt de Commissie met deze verhoging rekening bij het vaststellen van het jaarlijkse nationale maximum voor de regeling inzake een enkele areaalbetaling overeenkomstig de eerste alinea van dit lid. Daartoe stellen de lidstaten de Commissie uiterlijk op 31 januari 2018 in kennis van de jaarlijkse percentages waarmee het volgens lid 1 van dit artikel berekende bedrag vanaf 2018 elk kalenderjaar moet worden verhoogd.

De lidstaten kunnen hun in de tweede alinea van dit lid bedoelde besluit jaarlijks herzien en stellen de Commissie uiterlijk op 1 augustus van het jaar voorafgaand aan de toepassing daarvan in kennis van de op die herziening gebaseerde besluiten.”.

Artikel 44 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 46 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 50 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 52 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 53 wordt lid 6 vervangen door:

„6.   De lidstaten kunnen uiterlijk op 1 augustus van een bepaald jaar hun uit hoofde van dit hoofdstuk genomen besluit herzien en besluiten om met ingang van het volgende jaar:

De lidstaten stellen de Commissie uiterlijk op de in de eerste alinea vermelde datum in kennis van een dergelijk besluit.”.

Artikel 70 wordt als volgt gewijzigd:

Bijlage X wordt gewijzigd overeenkomstig bijlage II bij deze verordening.

Artikel 33 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 34 wordt lid 4 vervangen door:

„4.   Het in lid 1 genoemde maximum van 50 % wordt tot 100 % verhoogd in de volgende gevallen:

Artikel 35 wordt vervangen door:

„Artikel 35

Nationale financiële steun

• 1. 

  In regio's van de lidstaten waar de producenten in de sector groenten en fruit in aanzienlijk mindere mate georganiseerd zijn dan het gemiddelde van de Unie, mogen de lidstaten producentenorganisaties nationale financiële steun toekennen voor een bedrag van ten hoogste 80 % van de in artikel 32, lid 1, onder a) genoemde financiële bijdragen en van ten hoogste 10 % van de waarde van de in de handel gebrachte productie van een dergelijke producentenorganisatie. Die steun komt bovenop de steun uit het actiefonds.

• 2. 

  De mate waarin producenten in een regio van een lidstaat georganiseerd zijn, wordt als aanzienlijk onder het gemiddelde van de Unie beschouwd wanneer de gemiddelde organisatiegraad minder dan 20 % is in drie opeenvolgende jaren voorafgaand aan de uitvoering van het operationele programma. De mate van organisatie wordt berekend als de waarde van de productie van groenten en fruit in de desbetreffende regio, die is afgezet door producentenorganisaties, unies van producentenorganisaties en overeenkomstig artikel 125 sexies van Verordening (EG) nr. 1234/2007 of artikel 27 van Verordening (EU) nr. 1305/2013 erkende producentengroeperingen, gedeeld door de totale waarde van de productie van groenten en fruit in die regio.

• 3. 

  De lidstaten die uit hoofde van lid 1 nationale financiële steun toekennen, stellen de Commissie in kennis van de regio's die aan de in lid 2 bedoelde criteria voldoen, en van de nationale financiële steun die aan producentenorganisaties in die regio's is toegekend.”.

In artikel 37 wordt punt d), onder ii), vervangen door:

In artikel 38, eerste alinea, wordt punt i) vervangen door:

Aan artikel 62 wordt het volgende lid toegevoegd:

„5.   Lidstaten kunnen dit hoofdstuk toepassen op oppervlakten waarop wijn wordt geproduceerd die geschikt is voor de productie van wijn-eau-de-vie met een geografische aanduiding als geregistreerd in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 110/2008 van het Europees Parlement en de Raad (*1). Voor de toepassing van dit hoofdstuk kunnen die oppervlakten worden behandeld als oppervlakten waar wijnen met een beschermde oorsprongsbenaming of beschermde geografische aanduiding kunnen worden geproduceerd.

Artikel 64 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 148 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 149 wordt lid 1 vervangen door:

„1.   Een producentenorganisatie in de sector melk en zuivelproducten die krachtens artikel 161, lid 1, is erkend, kan namens haar leden uit de landbouwsector, met betrekking tot de volledige gezamenlijke productie van die leden of een gedeelte daarvan, onderhandelen over contracten voor de levering van rauwe melk door een landbouwer aan een verwerker van rauwe melk of aan een inzamelaar in de zin van artikel 148, lid 1, derde alinea.”.

Artikel 152 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 154 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 157 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 159 wordt de titel vervangen door:

(niet van toepassing op de Nederlandse versie).

Artikel 161 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 168 wordt als volgt gewijzigd:

De artikelen 169, 170 en 171 worden geschrapt.

De volgende afdeling wordt ingevoegd:

„Afdeling 5 bis

Clausules betreffende waardeverdeling

Artikel 172 bis

Waardeverdeling

Onverminderd eventuele specifieke clausules betreffende waardeverdeling in de suikersector, kunnen landbouwers, met inbegrip van landbouworganisaties, en hun eerste koper clausules betreffende waardeverdeling, waaronder op de markt gegenereerde winsten en verliezen, overeenkomen waarin wordt bepaald hoe ontwikkelingen van de relevante marktprijzen van de betrokken producten of andere grondstoffenmarkten tussen hen moeten worden toegewezen.”.

Artikel 184, lid 1, wordt vervangen door:

„1.   De tariefcontingenten voor de invoer van voor het vrije verkeer in de Unie of een deel daarvan bestemde landbouwproducten en de gedeeltelijk of geheel door de Unie te beheren tariefcontingenten voor de invoer van uit de Unie afkomstige landbouwproducten in derde landen, die voortvloeien uit overeenkomstig het VWEU gesloten internationale overeenkomsten of uit enige andere, op grond van artikel 43, lid 2, of artikel 207 VWEU vastgestelde handeling, worden door de Commissie geopend en/of beheerd door middel van gedelegeerde handelingen op grond van artikel 186 van deze verordening en uitvoeringshandelingen op grond van artikel 187 van deze verordening.”.

Artikel 188 wordt vervangen door:

„Artikel 188

Toewijzing van tariefcontingenten

• 1. 

  De Commissie maakt de resultaten van de toewijzing van de tariefcontingenten, naar aanleiding van de aangemelde aanvragen en rekening houdend met de beschikbare tariefcontingenten en de aangemelde aanvragen, openbaar via een passende webpublicatie.

• 2. 

  Bij de in lid 1 bedoelde openbaarmaking wordt, in voorkomend geval, ook vermeld of in behandeling zijnde aanvragen moesten worden afgewezen, de indiening van aanvragen moest worden opgeschort of ongebruikte hoeveelheden moesten worden verdeeld.

• 3. 

  De lidstaten verlenen invoer- en uitvoercertificaten voor de in het kader van de tariefcontingenten voor invoer en uitvoer aangevraagde hoeveelheden, afhankelijk van de respectieve toewijzingscoëfficiënten en nadat deze door de Commissie overeenkomstig lid 1 openbaar zijn gemaakt.”.

Artikel 209 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 222 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 232 wordt lid 2 geschrapt.

De bijlagen VII en VIII worden gewijzigd overeenkomstig bijlage III bij deze verordening.

Aan artikel 4 wordt het volgend lid toegevoegd:

„4.   Bij de goedkeuring van meerjarige acties kunnen de vastleggingen in de begroting in jaartranches worden verdeeld. Wanneer vastleggingen in de begroting op die manier worden verdeeld, legt de Commissie de jaartranches vast, rekening houdend met de voortgang van de acties, de geraamde behoeften en de beschikbare middelen.”.

In artikel 13 wordt lid 5 geschrapt.

In artikel 22 wordt lid 5 geschrapt.

In artikel 27 wordt lid 5 geschrapt.

artikel 3, punt 11, onder a) en b), is van toepassing met ingang van 1 januari 2015;

artikel 1, punt 23, onder b), is van toepassing met ingang van 1 januari 2016, en

artikel 4, punt 3, is van toepassing met ingang van 1 januari 2019.

De tekst met betrekking tot artikel 17, lid 3, Aard van de steun: Investeringen in materiële activa, Landbouwsector, Maximumbedrag in euro of percentage: 40 %, vierde kolom, inleidende formule tot en met het eerste streepje, wordt vervangen door:

„Van het bedrag aan subsidiabele investeringen in andere regio's

Op voorwaarde dat de som van de steunpercentages niet meer dan 90 % bedraagt, mogen de bovenstaande percentages met een extra 20 procentpunten worden verhoogd voor:

De tekst met betrekking tot artikel 17, lid 3, Aard van de steun: Investeringen in materiële activa, De verwerking en de afzet van producten vermeld in bijlage I bij het VWEU, Maximumbedrag in euro of percentage: 40 %, vierde kolom, wordt vervangen door:

„Van het bedrag aan subsidiabele investeringen in andere regio's

Op voorwaarde dat de som van de steunpercentages niet meer dan 90 % bedraagt, mogen de bovenstaande percentages met een extra 20 procentpunten worden verhoogd voor in het kader van het EIP gesteunde concrete acties, voor collectieve investeringen en geïntegreerde projecten, of acties in verband met een fusie van producentenorganisaties”.

De rijen met betrekking tot artikel 37, lid 5, artikel 38, lid 5 en artikel 39, lid 5 worden vervangen door:

De rij „Areaal met hakhout met korte omlooptijd” wordt vervangen door:

De rij „Arealen met stikstofbindende gewassen” wordt vervangen door:

De volgende rijen worden toegevoegd:

Bijlage VII, deel II, punt 1), onder c), tweede streepje, wordt vervangen door:

Bijlage VIII, deel I, afdeling A, punt 3, wordt vervangen door: