Uitvoeringsverordening 2016/1368 - Lijst van op financiële markten gebruikte cruciale benchmarks op grond van Verordening 2016/1011

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 217/1

Benchmarks spelen een belangrijke rol bij de vaststelling van de prijs van tal van financiële instrumenten en financiële overeenkomsten en bij de meting van de prestatie van tal van beleggingsfondsen. Het aanleveren van gegevens voor benchmarks en het beheer ervan zijn veelal vatbaar voor manipulatie en de daarbij betrokken personen worden vaak met belangenconflicten geconfronteerd.

Om hun economische rol te kunnen vervullen, moeten benchmarks representatief zijn voor de onderliggende markt of voor de economische realiteit die zij weergeven. Indien een benchmark niet langer representatief is voor een onderliggende markt, zoals interbancaire rentetarieven, bestaat er een risico van negatieve gevolgen voor, onder meer, de marktintegriteit en de financiering van huishoudens (leningen en hypotheken) en het bedrijfsleven in de Unie.

Hoe hoger de totale waarde van financiële instrumenten, financiële overeenkomsten en beleggingsfondsen die naar een bepaalde benchmark verwijzen, hoe groter doorgaans de risico's zijn voor de gebruikers, de markten en de economie van de Unie. Daarom zijn in Verordening (EU) 2016/1011 verschillende categorieën benchmarks vastgesteld en tevens extra vereisten opgenomen om de integriteit en de degelijkheid te verzekeren van bepaalde benchmarks die als cruciaal worden aangemerkt. Zo is onder meer aan de bevoegde autoriteiten de bevoegdheid verleend om, onder bepaalde voorwaarden, het aanleveren van gegevens voor een cruciale benchmark of het beheer ervan op te leggen.

Wegens de extra verplichtingen en bevoegdheden van bevoegde autoriteiten van beheerders van cruciale benchmarks is een formele procedure voor de vaststelling van cruciale benchmarks vereist. Overeenkomstig artikel 20, lid 1, van Verordening (EU) 2016/1011 wordt een benchmark als een cruciale benchmark aangemerkt wanneer deze binnen een combinatie van benchmarks direct of indirect wordt gebruikt als referentie voor financiële instrumenten of financiële overeenkomsten of voor de meting van de prestatie van beleggingsfondsen met een totale waarde van ten minste 500 miljard EUR op basis van alle looptijden van de benchmark, indien van toepassing.

De Euro Interbank Offered Rate (Euribor) meet de rentetarieven waartegen banken elkaar ongedekte leningen verstrekken in de eurozone en is een van de belangrijkste rentebenchmarks ter wereld. Deze benchmark ligt ten grondslag aan naar schatting ruim 180 000 miljard EUR aan overeenkomsten. De meeste van deze overeenkomsten betreffen weliswaar renteswaps, maar de benchmark doet ook dienst als referentie voor ruim 1 000 miljard EUR aan hypotheken aan particulieren.

De waarde van de financiële instrumenten en financiële overeenkomsten waarbij die benchmark in de Unie wordt gebruikt, overtreft derhalve ruimschoots het drempelbedrag van 500 miljard EUR.

In het licht van het cruciale belang van de Euribor voor leningen en hypotheken in de Unie moet deze verordening met spoed in werking treden.

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Europees Comité voor het effectenbedrijf,