Richtlijn 2014/91 - Wijziging van Richtlijn 2009/65/EG tot harmonisatie van nationale wetgevingbetreffende bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten (icbe’s) wat bewaartaken, beloningsbeleid en sancties betreft

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 257/186

Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad (3) moet worden gewijzigd om rekening te houden met de ontwikkelingen op de markt en de tot dusver door marktdeelnemers en toezichthouders opgedane ervaring, met name om discrepanties tussen de nationale bepalingen met betrekking tot de taken en aansprakelijkheid van bewaarders, beloningsbeleid en sancties aan te pakken.

Om de mogelijk schadelijke gevolgen van onvolkomen vormgegeven beloningsstructuren voor een goed risicobeheer en voor een degelijke controle van het risicogedrag van individuele personen aan te pakken, dient voor beheermaatschappijen van instellingen voor collectieve belegging in effecten (icbe’s) een uitdrukkelijke verplichting te worden opgenomen om voor de categorieën van medewerkers wier beroepsactiviteiten het risicoprofiel van de door hen beheerde icbe’s materieel beïnvloeden, een beloningsbeleid en een beloningscultuur vast te stellen en in stand te houden die met een deugdelijk en doeltreffend risicobeheer te verenigen zijn. Die categorieën van medewerkers moeten alle werknemers of stafleden op fonds- of subfondsniveau omvatten die besluiten nemen of fondsen beheren, alsook personen die besluiten nemen inzake beleggingen in niet-financiële activa, personen die bevoegd zijn om invloed uit te oefenen op dergelijke werknemers of personeelsleden, onder meer adviseurs en analisten inzake het beleggingsbeleid, hogere leidinggevende medewerkers, en elke werknemer wiens totale beloning hem in dezelfde beloningsschaal plaatst als de hogere leidinggevenden en degenen die besluiten nemen. Deze regels moeten ook gelden voor beleggingsmaatschappijen die niet op grond van Richtlijn 2009/65/EG een geautoriseerde beheermaatschappij hebben aangewezen. Dat beloningsbeleid en die beloningspraktijken moeten op evenredige wijze gelden voor derden die beleggingsbeslissingen nemen welke van invloed zijn op het risicoprofiel van de icbe’s doordat er functies zijn gedelegeerd overeenkomstig artikel 13 van Richtlijn 2009/65/EG.

Voor zover beheermaatschappijen voor icbe en beleggingsmaatschappijen alle beginselen inzake beloningsbeleid toepassen, moeten zij dat beleid en op verschillende wijze kunnen toepassen, afhankelijk van hun grootte, de grootte van de icbe die zij beheren, hun interne organisatie en de aard, de reikwijdte en de complexiteit van hun werkzaamheden.

Ofschoon sommige handelingen door het leidinggevend orgaan moeten worden verricht, moet voor gevallen waarin de beheermaatschappij of beleggingsmaatschappij overeenkomstig het nationale recht beschikt over verschillende organen die met specifieke taken zijn belast, worden zeker gesteld dat de voorschriften gericht tot het leidinggevend orgaan of tot het leidinggevend orgaan in zijn toezichtfunctie eveneens of in plaats daarvan van toepassing zullen zijn op die organen, bijvoorbeeld op de algemene vergadering.

Bij het toepassen van de bij deze verordening neergelegde beginselen voor een goed beloningsbeleid en goede beloningspraktijken dienen de lidstaten rekening te houden met de in Aanbeveling 2009/384/EG van de Commissie (4) vervatte beginselen, met de werkzaamheden van de Raad voor de financiële stabiliteit (Financial Stability Board — FSB) en met de afspraken in G20-verband om het risico in de financiële dienstverlening te beperken.

Een gegarandeerde variabele beloning moet uitzonderlijk zijn omdat deze niet strookt met goed risicobeheer of met het beginsel van prestatiebeloning, en moet worden beperkt tot het eerste jaar van de indiensttreding.

De beginselen voor een goed beloningsbeleid moeten ook gelden voor betalingen die icbe’s doen aan beheermaatschappijen of beleggingsmaatschappijen.

De Commissie wordt verzocht na te gaan wat de normale kosten en uitgaven zijn met betrekking tot retailbeleggingsproducten in de lidstaten, en of die kosten en uitgaven verdere harmonisatie behoeven, en haar bevindingen voor te leggen aan het Europees Parlement en de Raad.

Met het oog op convergentie bij de toetsing van het beloningsbeleid en de beloningscultuur dient de Europese Toezichtautoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten) (European Securities Market Authority — ESMA), die is opgericht bij Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad (5), erop toe te zien dat er richtsnoeren voor een goed beloningsbeleid en goede beloningspraktijken in de sector vermogensbeheer bestaan. De Europese Toezichtautoriteit (Europese Bankautoriteit) (European Banking Authority — EBA), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (6), moet ESMA bijstaan bij het opstellen van die richtsnoeren. Ter voorkoming van omzeiling van de bepalingen inzake beloningen moeten die richtsnoeren ook verdere sturing bieden met betrekking tot de personen op wie het beloningsbeleid en de beloningspraktijken van toepassing zijn en met betrekking tot de aanpassing van de beginselen inzake beloningen aan de omvang van de beheermaatschappij of de beleggingsmaatschappij, de omvang van de door hen beheerde icbe’s, hun interne organisatie en de aard, de reikwijdte en de complexiteit van hun activiteiten. De richtsnoeren van ESMA betreffende het beloningsbeleid en beloningspraktijken moeten, in voorkomend geval, voor zover mogelijk worden aangepast aan die voor instellingen welke worden gereglementeerd bij Richtlijn 2011/61/EU van het Europees Parlement en de Raad (7).

De bepalingen inzake beloningen mogen geen afbreuk doen aan de volledige uitoefening van de grondrechten die door het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU), het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (het Handvest) worden gegarandeerd, de algemene beginselen van nationaal overeenkomstenrecht en arbeidsrecht, toepasselijke wetgeving inzake de rechten en de betrokkenheid van aandeelhouders en de algemene verantwoordelijkheden van de besturende en toezichtsorganen van de maatschappijen in kwestie, noch aan het eventuele recht van de sociale partners om collectieve arbeidsovereenkomsten te sluiten en te bekrachtigen, overeenkomstig de nationale wetgevingen en praktijken.

Om het noodzakelijke niveau van harmonisatie van de betrokken reguleringsvereisten in de verschillende lidstaten te waarborgen, moeten bijkomende regels worden vastgesteld waarin de taken en verplichtingen van bewaarders worden opgenomen, waarin de rechtsentiteiten worden aangewezen die als bewaarder kunnen worden aangesteld en waarin de aansprakelijkheid van bewaarders wordt verduidelijkt in gevallen waarin in bewaring gehouden activa van de icbe verloren gaan of bij onbehoorlijke uitoefening van toezichttaken door de bewaarders. Een dergelijke onbehoorlijke uitoefening kan in het verlies van activa, maar ook in een waardeverlies van activa resulteren als bijvoorbeeld een bewaarder nalaat te handelen met betrekking tot beleggingen die niet aan het fondsreglement voldoen.

Het is noodzakelijk duidelijk te maken dat een icbe één bewaarder moet aanstellen die belast is met het algemene toezicht op de activa van de icbe. Door de aanstelling van één bewaarder op te leggen, moet worden gewaarborgd dat de bewaarder een overzicht heeft van alle activa van de icbe en dat zowel fondsbeheerders als beleggers één aanspreekpunt hebben indien zich in verband met de bewaarneming van de activa of de uitoefening van de toezichttaken problemen voordoen. De bewaarneming van activa omvat het in bewaring houden van activa of, indien het activa betreft die gezien hun aard niet in bewaring te houden zijn, de verificatie van de eigendom van die activa alsmede het bijhouden van vastleggingen voor die activa.

Bij de uitvoering van zijn taken moet een bewaarder betrouwbaar, eerlijk, professioneel, onafhankelijk en in het belang van de icbe en van de beleggers van de icbe handelen.

Teneinde een geharmoniseerde aanpak van de uitvoering van de taken van bewaarders in alle lidstaten te garanderen, onafhankelijk van de door de icbe aangenomen rechtsvorm, is het noodzakelijk een uniforme lijst in te voeren van toezichttaken waarmee bewaarders worden belast wat betreft een icbe die als rechtspersoon is opgericht (een beleggingsmaatschappij) en een icbe die contractueel is opgericht.

De bewaarder moet verantwoordelijk zijn voor de behoorlijke controle van de kasstromen van de icbe en met name om te waarborgen dat geld dat de belegger en kasgeld dat de icbe toebehoort correct worden geboekt op rekeningen die zijn geopend op naam van de icbe, op naam van de beheermaatschappij die namens de icbe optreedt of op naam van de bewaarder die namens de icbe optreedt, bij een entiteit als bedoeld in de punten a), b) en c) van artikel 18, lid 1, van Richtlijn 2006/73/EG van de Commissie (8). Bijgevolg moeten nadere bepalingen inzake kasstroomcontrole worden vastgesteld om effectieve en consistente niveaus van beleggersbescherming te verzekeren. Bij het boeken van beleggersgelden op kasgeldrekeningen moet de bewaarder rekening houden met de in artikel 16 van die richtlijn vervatte beginselen.

Om frauduleuze kasgeldoverdrachten te voorkomen, mag geen kasgeldrekening in verband met de transacties van de icbe wordt geopend buiten medeweten van de bewaarder.

Alle activa die voor een icbe in bewaring worden gehouden moeten van de eigen activa van de bewaarder worden gescheiden en dient te allen tijde als toebehorende aan die icbe te worden aangemerkt. Een dergelijk voorschrift moet beleggers een aanvullend beschermingsniveau bieden voor het geval de bewaarder zijn verplichtingen niet nakomt.

Naast de bestaande bewaarnemingsverplichting voor activa die aan een icbe toebehoren, moeten activa die in bewaring kunnen worden gehouden, worden onderscheiden van die activa die niet in bewaring kunnen worden gehouden en waarvoor, in plaats daarvan, voorschriften inzake registratie- en eigendomsverificatie gelden. De groep activa die in bewaring kunnen worden gehouden, moet duidelijk worden onderscheiden, aangezien de verplichting om verloren activa terug te geven alleen voor die specifieke categorie van activa moet gelden.

De activa die door de bewaarder in bewaring worden gehouden mogen niet voor eigen rekening worden hergebruikt door de bewaarder of door een derde aan wie de bewaringstaak is gedelegeerd. Bepaalde voorwaarden moeten worden gesteld voor het hergebruik van activa voor rekening van de icbe.

Het is noodzakelijk de voorwaarden voor de delegatie van de bewaarnemingstaken van de bewaarder aan een derde vast te leggen. Delegatie en subdelegatie moeten objectief verantwoord zijn en onderworpen zijn aan strikte vereisten met betrekking tot de geschiktheid van de derde waaraan de gedelegeerde taak is toevertrouwd, en met betrekking tot de vereiste bekwaamheid, zorg en zorgvuldigheid die de bewaarder moet betrachten bij het selecteren, aanstellen en controleren van die derde partij. Om uniforme marktvoorwaarden en een gelijkmatig hoog niveau van beleggersbescherming tot stand te brengen, moeten deze voorwaarden worden afgestemd op die welke van toepassing zijn uit hoofde van Richtlijn 2011/61/EU. Er dienen bepalingen te worden vastgesteld om te garanderen dat derden aan wie bewaarnemingstaken zijn gedelegeerd over de noodzakelijke middelen beschikken om hun taken uit te voeren en dat zij de activa van de icbe gescheiden bewaren.

Wanneer een centrale effectenbewaarinstelling (central securities depository — CSDCSD) als omschreven in artikel 2, lid 1, punt 1, van Verordening (EU) nr. 909/2014 van het Europees Parlement en de Raad (9), of een CSDCSD van een derde land de in Afdeling A van de bijlage bij die verordening genoemde diensten verricht voor het exploiteren van een effectenafwikkelingssysteem, als ook, ten minste, voor de initiële vastlegging van effecten in een giraal systeem door initieel crediteren of het verstrekken en aanhouden van effectenrekeningen bovenaan de houderschapsketen, dient het verrichten van deze diensten door die CSD met betrekking tot effecten van de icbe’s die initieel door deze CSD middels initieel crediteren in een giraal systeem zijn vastgelegd, niet te worden aangemerkt als delegatie van bewaarnemingstaken. Het toevertrouwen van de bewaring van effecten van de icbe aan een CSD of aan een CSD van een derde land dient echter wel als delegatie van de bewaarnemingstaken te worden beschouwd.

Een derde waaraan de bewaarneming van activa wordt gedelegeerd, moet de mogelijkheid hebben bij wijze van een gemeenschappelijke gescheiden rekening voor meerdere icbe’s een omnibusrekening aan te houden.

Indien de bewaring aan een derde wordt gedelegeerd, is het eveneens noodzakelijk te waarborgen dat de derde aan specifieke vereisten inzake effectieve prudentiële regelgeving en effectief prudentieel toezicht is onderworpen. Voorts moeten, om ervoor te zorgen dat de financiële instrumenten in het bezit zijn van de derde aan wie de bewaring is gedelegeerd, periodieke externe audits worden uitgevoerd.

Om voor consistent hoge niveaus van beleggersbescherming te zorgen, moeten gedragsregels en regels inzake het beheersen van belangenconflicten worden vastgesteld en in alle situaties gelden, waaronder in het geval van delegatie van bewaringstaken. Die regels moeten met name een duidelijke scheiding van taken en functies tussen de bewaarder, de icbe en de beheermaatschappij of de beleggingsmaatschappij waarborgen.

Om voor een hoog niveau van beleggersbescherming te zorgen en een passend niveau van prudentiële regelgeving en voortdurende controle te waarborgen, is het noodzakelijk een limitatieve lijst op te stellen van entiteiten die in aanmerking komen om als bewaarder op te treden. Deze entiteiten mogen enkel nationale centrale banken en kredietinstellingen zijn, en andere rechtspersonen aan wie krachtens het recht van de lidstaten vergunning is verleend om uit hoofde van deze richtlijn bewaartaken uit te voeren, en die onderworpen zijn aan prudentieel toezicht en kapitaaltoereikendheidsvereisten welke niet lager liggen dan de vereisten als berekend overeenkomstig artikel 315 van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (10), of artikel 317 van diezelfde verordening, afhankelijk van de gekozen benadering; deze rechtspersonen hebben in elk geval eigen middelen die niet minder bedragen dan het aanvangskapitaal dat is vermeld in artikel 28, lid 2, van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (11), en hebben hun statutaire zetel of een bijkantoor in de lidstaat van herkomst van de icbe.

Het is noodzakelijk de aansprakelijkheid van de icbe-bewaarder bij verlies van een in bewaring gehouden financieel instrument te preciseren en te verduidelijken. De bewaarder moet, bij verlies van een in bewaring gehouden financieel instrument, aansprakelijk zijn om een gelijksoortig financieel instrument of het overeenkomstige bedrag aan de icbe terug te geven. Er moet in geen ontslag van aansprakelijkheid bij verlies van activa worden voorzien, behalve indien de bewaarder kan bewijzen dat het verlies het gevolg is van een „externe gebeurtenis waarover hij redelijkerwijs geen controle heeft en waarvan de gevolgen onvermijdelijk waren, ondanks alle redelijke inspanningen om ze te verhinderen”. In dat verband mag een bewaarder bijvoorbeeld geen interne situaties zoals fraude door een werknemer kunnen inroepen om zich van zijn aansprakelijkheid te ontdoen.

Indien de bewaarder bewaartaken delegeert en de door een derde in bewaring gehouden financiële instrumenten verloren gaan, moet de bewaarder aansprakelijk zijn. Bij verlies van een in bewaring gehouden instrument dient een bewaarder een gelijksoortig financieel instrument of het overeenkomstige bedrag terug te geven, ook al heeft het verlies zich voorgedaan bij een derde aan wie de bewaarneming was gedelegeerd. De bewaarder dient enkel van die aansprakelijkheid te worden ontheven indien hij in staat is aan te tonen dat het verlies het gevolg was van een externe gebeurtenis waarover hij redelijkerwijs geen controle had en waarvan de gevolgen onvermijdelijk waren, ondanks alle inspanningen om die gebeurtenis te verhinderen. In dat verband mag een bewaarder bijvoorbeeld geen interne situaties zoals fraude door een werknemer kunnen inroepen om zich van zijn aansprakelijkheid te ontdoen. Geen ontheffing van aansprakelijkheid, ongeacht deze wettelijk of contractueel is, mag mogelijk zijn bij verlies van activa door een bewaarder of een derde aan wie de bewaarneming was gedelegeerd.

Iedere belegger in een icbe moet, rechtstreeks of onrechtstreeks, via de beheermaatschappij of de beleggingsmaatschappij, vorderingen kunnen instellen in verband met de aansprakelijkheid van zijn bewaarder. Verhaal op de bewaarder mag niet afhankelijk zijn van de rechtsvorm van de icbe (als rechtspersoon of op basis van een overeenkomst opgericht) of van het juridische karakter van de relatie tussen de bewaarder, de beheermaatschappij en de deelnemers. Het recht van de deelnemers om de aansprakelijkheid van de bewaarder in te roepen mag niet leiden tot de duplicatie van rechtsmiddelen of tot ongelijke behandeling van de deelnemers.

Onverminderd deze richtlijn mag een bewaarder niet worden belet regelingen te treffen voor het dekken van schade en verlies veroorzaakt aan de icbe of aan de deelnemers van de icbe. Met name mogen dergelijke regelingen niet leiden tot ontslag van aansprakelijkheid van de bewaarder, niet resulteren in een overdracht of wijziging van de aansprakelijkheid van de bewaarder noch afbreuk doen aan de rechten van de beleggers, waaronder hun verhaalsrecht.

Op 12 juli 2010 heeft de Commissie wijzigingen van Richtlijn 97/9/EG van het Europees Parlement en de Raad (12) van 3 maart 1997 inzake de beleggerscompensatiestelsels voorgesteld om een hoog niveau van bescherming voor icbe-beleggers zeker te stellen indien een bewaarder zijn verplichtingen niet kan nakomen. Dat voorstel is aangevuld met een verduidelijking van de verplichtingen en de reikwijdte van de aansprakelijkheid van de bewaarder en de derden aan wie de in deze richtlijn bedoelde bewaarnemingtaken zijn gedelegeerd.

De Commissie wordt verzocht na te gaan in welke situaties het falen van een icbe-bewaarder of een derde aan wie de bewaarneming is gedelegeerd kan leiden tot verliezen voor icbe-deelnemers die krachtens deze richtlijn niet kunnen worden gerecupereerd, verder na te gaan welke soorten maatregelen geschikt zijn om een hoog niveau van beleggersbescherming te garanderen, ongeacht de keten van tussenpersonen tussen de belegger en de door het falen getroffen effecten, en haar bevindingen voor te leggen aan het Europees Parlement en de Raad.

Het is noodzakelijk ervoor te zorgen dat dezelfde vereisten voor bewaarders gelden ongeacht de rechtsvorm van de icbe. Consistentie van de vereisten moet de rechtszekerheid bevorderen, de beleggersbescherming vergroten en tot het scheppen van uniforme marktvoorwaarden bijdragen. De Commissie heeft geen melding ontvangen dat een beleggingsmaatschappij gebruik heeft gemaakt van de afwijking van de algemene verplichting om activa aan een bewaarder toe te vertrouwen. Bijgevolg moeten de in Richtlijn 2009/65/EG opgenomen vereisten betreffende de bewaarder van een beleggingsmaatschappij als overbodig worden beschouwd.

Hoewel in deze richtlijn een minimumreeks aan bevoegdheden wordt vastgesteld waarover bevoegde autoriteiten moeten beschikken, moet de uitoefening van deze bevoegdheden plaatsvinden binnen een volledig systeem van nationaal recht dat waarborgen bevat betreffende de eerbiediging van grondrechten, met inbegrip van het recht op privacy. Met het oog op de uitoefening van deze bevoegdheden, waarbij het tot ernstige inbreuken op het recht op privacy en een gezinsleven, op de integriteit van de eigen woning en op het telecommunicatiegeheim zou kunnen komen, moeten de lidstaten passende en doeltreffende vrijwaringsmaatregelen treffen tegen elke vorm van misbruik, waaronder in voorkomend geval een maatregel waarbij een passende voorafgaande goedkeuring door de justitiële autoriteiten van de lidstaat in kwestie vereist is. De lidstaten moeten de bevoegde autoriteiten toestaan dergelijke ingrijpende bevoegdheden uit te oefenen voor zover dit noodzakelijk is voor een gedegen onderzoek van ernstige gevallen, en indien er geen alternatieve mogelijkheden zijn om hetzelfde resultaat te behalen.

Bestaande opnamen van telefoongesprekken en overzichten van dataverkeer van icbe’s, beheermaatschappijen, beleggingsmaatschappijen, bewaarders of andere door deze richtlijn gereglementeerde entiteiten, alsook bestaande overzichten van telefoon- en dataverkeer van telecommunicatie- operatoren vormen cruciaal, en soms het enige, bewijs waarmee het bestaan van overtredingen van het nationale recht tot omzetting van deze richtlijn aan het licht kan worden gebracht en bewezen en waarmee kan worden nagegaan of de icbe’s, beheermaatschappijen, beleggingsmaatschappijen, bewaarders of andere door deze richtlijn gereglementeerde entiteiten voldoen aan de voorschriften betreffende beleggersbescherming en andere voorschriften die zijn vastgesteld in deze richtlijn en in de uitvoeringsmaatregelen die op basis daarvan zijn vastgesteld.

Daarom moeten de bevoegde autoriteiten bestaande opnamen van telefoongesprekken, elektronische mededelingen en overzichten van dataverkeer waarover icbe’s, beheermaatschappijen, beleggingsmaatschappijen, bewaarders of andere door deze richtlijn gereglementeerde entiteiten beschikken, kunnen opvragen. Toegang tot overzichten van data- en telefoonverkeer is noodzakelijk om overtredingen van de voorschriften van deze richtlijn of in de maatregelen ter uitvoering daarvan, aan het licht te brengen en te sanctioneren. Om een gelijk speelveld binnen de Unie te scheppen met betrekking tot de toegang tot bestaande overzichten van telefoon- en dataverkeer waarover een telecommunicatie-exploitant beschikt of de bestaande opnamen van telefoongesprekken en overzichten van dataverkeer waarover icbe’s, beheermaatschappijen, beleggingsmaatschappijen, bewaarders of andere door deze richtlijn gereglementeerde entiteiten beschikken, moeten de bevoegde autoriteiten in overeenstemming met het nationale recht bestaande overzichten van telefoon- en dataverkeer waarover een telecommunicatie-exploitant beschikt, voor zover dit is toegestaan in overeenstemming met de nationale wetgeving, en bestaande opnamen van telefoongesprekken, alsook dataverkeer waarover icbe’s, beheermaatschappijen, beleggingsondernemingen, bewaarders of andere door deze richtlijn gereglementeerde entiteiten beschikken, kunnen opvragen in gevallen waarin er een redelijk vermoeden bestaat dat dergelijke, met het voorwerp van de inspectie of het onderzoek verband houdende overzichten, relevant kunnen zijn om overtredingen van de in deze richtlijn of in de maatregelen ter uitvoering daarvan opgenomen voorschriften aan te tonen. Toegang tot overzichten van telefoon- en dataverkeer waarover een telecommunicatie-exploitant beschikt, mag niet de inhoud van telefoongesprekken betreffen.

Een gedegen prudentieel kader voor de bedrijfsuitoefening in de financiële sector moet op strenge toezicht-, onderzoek- en sanctieregelingen berusten. Daartoe moeten bevoegde autoriteiten voldoende bevoegdheden bezitten en moeten zij kunnen optreden op basis van gelijke, sterke en afschrikkende sanctieregelingen voor overtredingen van deze richtlijn. In de mededeling van de Commissie van 8 december 2010 inzake het versterken van sanctieregelingen in de financiële sector is een evaluatie opgenomen van bestaande sanctiebevoegdheden en de praktische toepassing daarvan ter bevordering van de convergentie van de sancties binnen het gehele scala van toezichtactiviteiten. Bevoegde autoriteiten moeten gemachtigd zijn om geldelijke sancties op te leggen die voldoende hoog zijn om doeltreffend, afschrikkend en evenredig te zijn teneinde op te wegen tegen verwachte voordelen van gedragingen die de in strijd zijn met de voorschriften van deze richtlijn.

Hoewel niets de lidstaten belet regels voor zowel administratieve als strafrechtelijke sancties vast te stellen voor dezelfde inbreuken, mag van de lidstaten niet worden verlangd dat zij regels voor administratieve sancties vaststellen voor overtredingen van deze richtlijn wanneer zij onder het nationale strafrecht vallen. De lidstaten dienen niet te worden verplicht overeenkomstig nationaal recht zowel administratieve als strafrechtelijke sancties op te leggen voor hetzelfde strafbare feit maar zij kunnen dat doen indien hun nationale recht zulks toelaat. Het handhaven van strafrechtelijke sancties veeleer dan administratieve sancties voor overtredingen van deze richtlijn mag de bevoegde autoriteiten evenwel niet beperken of anderszins beïnvloeden in hun vermogen om voor de toepassing van deze richtlijn met bevoegde autoriteiten in andere lidstaten samen te werken, of om tijdig toegang te hebben tot informatie of informatie uit te wisselen met deze bevoegde autoriteiten, ook nadat de desbetreffende inbreuken naar de bevoegde rechterlijke instanties zijn verwezen voor strafrechtelijke vervolging. De lidstaten moeten kunnen beslissen geen regels voor administratieve sancties vast te stellen voor overtredingen waarop hun nationale strafrecht van toepassing is. De keuze die de lidstaten hebben om strafrechtelijke sancties op te leggen veeleer dan of in aanvulling op administratieve sancties, mag niet worden gebruikt om de sanctieregeling van deze richtlijn te omzeilen.

Teneinde een consistente toepassing in alle lidstaten te garanderen, dient van de lidstaten te worden verlangd dat zij er zorg voor dragen dat hun bevoegde autoriteiten bij het bepalen van het soort van administratieve sancties of andere administratieve maatregelen en van de omvang van de administratieve geldboeten alle relevante omstandigheden in aanmerking nemen.

Om de afschrikkende werking op het publiek in het algemeen te versterken en het te informeren over overtredingen op regels die nadelig kunnen zijn voor de bescherming van beleggers moeten sancties, behoudens in welbepaalde omstandigheden, worden bekendgemaakt. Om naleving van het evenredigheidsbeginsel te verzekeren, moeten sancties op basis van anonimiteit worden bekendgemaakt indien bekendmaking de betrokken partijen onevenredige schade zou toebrengen.

Teneinde ESMA in staat te stellen de consistentie van de toezichtresultaten verder te versterken overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1095/2010, dienen alle openbaar gemaakte sancties tegelijkertijd te worden gemeld aan ESMA, die tevens een jaarverslag over alle opgelegde sancties publiceert.

Aan de bevoegde autoriteiten dienen de nodige onderzoeksbevoegdheden te worden toevertrouwd, en zij dienen doeltreffende mechanismen op te zetten om de melding van mogelijke of feitelijke overtredingen aan te moedigen. De informatie over mogelijke en daadwerkelijke overtredingen moet ook bijdragen tot de doeltreffende uitvoering van de taken van ESMA overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1095/2010. Daarom moet ESMA ook communicatiekanalen voor de melding van die mogelijke en daadwerkelijke overtredingen opzetten. De informatie over mogelijke en daadwerkelijke overtredingen die aan ESMA wordt verstrekt, mag alleen worden gebruikt voor de uitvoering van de taken van ESMA overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1095/2010.

Deze richtlijn eerbiedigt de grondrechten en neemt de beginselen in acht die zijn erkend in het Handvest, zoals verankerd in het VWEU.

Om ervoor te zorgen dat de doelstellingen van deze richtlijn worden bereikt, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU gedelegeerde handelingen vast te stellen. Met name moet de Commissie bevoegd zijn gedelegeerde handelingen vast te stellen ter precisering van de gegevens die moeten worden opgenomen in de standaardovereenkomst tussen de bewaarder en de beheermaatschappij of de beleggingsmaatschappij, de voorwaarden voor de uitvoering van bewaartaken, inclusief het soort financiële instrumenten dat onder de bewaartaken van de bewaarder moet vallen, de voorwaarden waaronder de bewaarder zijn bewaartaken mag uitoefenen ten aanzien van financiële instrumenten die bij een centrale bewaarder zijn geregistreerd en de voorwaarden waaronder de bewaarder nominatief uitgegeven financiële instrumenten die bij een uitgevende instelling of administrateur geregistreerd zijn, moet bewaren, de due diligence-verplichtingen van bewaarders, de verplichting tot gescheiden bewaring, de voorwaarden waaronder en omstandigheden waarin in bewaring gehouden financiële instrumenten als verloren moeten worden beschouwd, hetgeen verstaan moet worden onder een externe gebeurtenis waarover de bewaarder redelijkerwijs geen controle heeft en waarvan de gevolgen onvermijdelijk waren, ondanks alle redelijke inspanningen om ze te verhinderen. Het door die gedelegeerde handelingen geboden niveau van beleggersbescherming moet ten minste even hoog zijn als het niveau dat wordt geboden door uit hoofde van Richtlijn 2011/61/EU vastgestelde gedelegeerde handelingen. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig aan het Europees Parlement en de Raad worden toegezonden.

In het kader van haar algemene toetsing van de werking van Richtlijn 2009/65/EG evalueert de Commissie, rekening houdend met Verordening (EU) nr. 648/2012 van het Europees Parlement en de Raad (13), de grenswaarden voor risico’s van de tegenpartij die van toepassing zijn op derivatentransacties, rekening houdend met de noodzaak om een passende categorisering voor die grenswaarden vast te stellen, zodat derivaten met vergelijkbare risicokenmerken op dezelfde manier worden behandeld.

Overeenkomstig de gezamenlijke politieke verklaring van 28 september 2011 van de lidstaten en de Commissie over toelichtende stukken (14) hebben de lidstaten zich ertoe verbonden om in gerechtvaardigde gevallen de kennisgeving van hun omzettingsmaatregelen vergezeld te doen gaan van een of meer stukken waarin het verband tussen de onderdelen van een richtlijn en de overeenkomstige delen van de nationale omzettingsinstrumenten wordt toegelicht. Met betrekking tot deze richtlijn acht de wetgever de toezending van dergelijke stukken gerechtvaardigd.

Daar de doelstellingen van deze richtlijn, namelijk het vertrouwen van beleggers in icbe’s vergroten door het verscherpen van de vereisten betreffende de taken en de aansprakelijkheid van bewaarders, het beloningsbeleid van beheermaatschappijen en beleggingsmaatschappijen en het invoeren van gemeenschappelijke normen voor de sancties die op de voornaamste overtredingen van deze richtlijn van toepassing zijn, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden bereikt, maar vanwege de omvang en de gevolgen ervan beter op het niveau van de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 VEU neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in dat artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is om die doelstellingen te verwezenlijken.

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming werd geraadpleegd overeenkomstig Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad (15) en heeft op 23 november 2012 een advies (16) uitgebracht.

Richtlijn 2009/65/EG moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

In artikel 2, lid 1, worden de volgende punten ingevoegd:

„s)   „leidinggevend orgaan”: het orgaan van een beheermaatschappij, beleggingsmaatschappij of bewaarder met de uiteindelijke beslissingsbevoegdheid, welke de toezicht- en bestuursfuncties omvat, of, indien beide functies gescheiden zijn, alleen de bestuursfunctie. Wanneer een beheermaatschappij, beleggingsmaatschappij of bewaarder overeenkomstig nationaal recht beschikt over verschillende organen met specifieke taken, zijn de in deze richtlijn opgenomen voorschriften betreffende het leidinggevend orgaan of het leidinggevend orgaan in zijn toezichtfunctie eveneens of in plaats daarvan van toepassing op de leden van andere organen van de beheermaatschappij, beleggingsmaatschappij of bewaarder die op grond van het toepasselijke nationale recht respectievelijk bevoegd zijn;

• t) 

  „financieel instrument”: financieel instrument als genoemd in bijlage I, deel C, bij Richtlijn 2014/65/EU van het Europees Parlement en de Raad (17).

• (17) 

  Richtlijn 2014/65/EU van het Europees Parlement en de Raad van 15 mei 2014 betreffende markten voor financiële instrumenten en tot wijziging van Richtlijn 2002/92/EG en Richtlijn 2011/61/EU (PB L 173 van 12.6.2014, blz. 349).”."

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 14 bis

• 1. 

  De lidstaten verplichten beheermaatschappijen een beloningsbeleid en beloningspraktijken vast te stellen en toe te passen die in overeenstemming zijn met en bijdragen aan een gezond en doeltreffend risicobeheer en die niet aanmoedigen tot het nemen van risico’s die niet te verenigen zijn met het risicoprofiel, het reglement of de statuten van de icbe’s die zij beheren, noch de beheermaatschappij beletten haar plicht na te leven om in het belang van de icbe’s te handelen.

• 2. 

  Het beloningsbeleid en de beloningspraktijken hebben ook betrekking op de vaste en variabele componenten van salarissen en uitkeringen uit hoofde van discretionaire pensioenen.

• 3. 

  Het beloningsbeleid en de beloningspraktijken zijn van toepassing op die categorieën van medewerkers, met inbegrip van de hogere leidinggevende, risiconemende en controlefuncties en elke werknemer wiens totale beloning binnen dezelfde beloningsschaal valt als die van hogere leidinggevende medewerkers en risiconemende medewerkers van wie de beroepswerkzaamheden het risicoprofiel van de beheermaatschappij of van de door hen beheerde icbe’s materieel beïnvloeden.

• 4. 

  ESMA geeft overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 aan de bevoegde autoriteiten of aan financiële-marktdeelnemers richtsnoeren betreffende de in lid 3 van dit artikel bedoelde personen en de toepassing van de in artikel 14 ter bedoelde beginselen. In deze richtsnoeren wordt ook rekening gehouden met de beginselen voor een gezond beloningsbeleid die zijn vastgesteld in Aanbeveling 2009/384/EG van de Commissie (18), alsmede met de omvang van de beheermaatschappijen en de door hen beheerde icbe’s, hun interne organisatie en de aard, reikwijdte en complexiteit van hun werkzaamheden. Bij de ontwikkeling van de richtsnoeren werkt ESMA nauw samen met de Europese Toezichtautoriteit (Europese Bankautoriteit) (European Banking Authority — EBA), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (19), om voor consistentie te zorgen met de vereisten die voor andere sectoren van financiële diensten, met name kredietinstellingen en beleggingsondernemingen, zijn ontwikkeld.

Artikel 14 ter

• 1. 

  Bij de vaststelling en toepassing van het beloningsbeleid als bedoeld in artikel 14 bis nemen beheermaatschappijen de volgende beginselen in acht op een wijze en in de mate die aansluit bij hun omvang en interne organisatie en de aard, de reikwijdte en complexiteit van hun activiteiten:

• 2. 

  Overeenkomstig artikel 35 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 kan ESMA bij de bevoegde autoriteiten informatie over het in artikel 14 bis van deze richtlijn bedoelde beloningsbeleid en beloningspraktijken opvragen.

ESMA, handelend in nauwe samenwerking met de EBA, neemt in haar richtsnoeren inzake het beloningsbeleid bepalingen op over de wijze waarop verschillende sectorale beloningsbeginselen, zoals die als bepaald in Richtlijn 2011/61/EU van de Raad (20) en in Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (21), moeten worden toegepast indien werknemers of andere personeelscategorieën diensten verrichten waarvoor verschillende sectorale beloningsbeginselen gelden.

• 3. 

  De in lid 1 vervatte beginselen zijn van toepassing op alle soorten door de beheermaatschappij uitgekeerde voordelen, op alle rechtstreeks door de icbe uitgekeerde bedragen, met inbegrip van prestatievergoedingen, en op alle overdrachten van rechten van deelneming of aandelen in de icbe, ten gunste van de categorieën van medewerkers, inclusief hogere leidinggevende en risiconemende medewerkers en medewerkers met controlefuncties en elke werknemer wiens totale beloning binnen dezelfde beloningsschaal als die van hogere leidinggevenden en risiconemers valt, wier beroepswerkzaamheden hun risicoprofiel en dat van de door hen beheerde icbe’s materieel beïnvloeden.

• 4. 

  Beheermaatschappijen die significant zijn qua omvang, of qua omvang van de door hen beheerde icbe’s, hun interne organisatie en de aard, reikwijdte en complexiteit van hun werkzaamheden, stellen een beloningscommissie in. De beloningscommissie is zodanig samengesteld dat zij een deskundig en onafhankelijk oordeel kan geven over beloningsbeleid en -cultuur en over de prikkels die worden gecreëerd voor het beheren van risico’s.

De beloningscommissie die in voorkomend geval overeenkomstig de in artikel 14 bis, lid 4, bedoelde richtsnoeren van ESMA is opgezet, is verantwoordelijk voor het voorbereiden van beslissingen over beloning, ook van beslissingen die gevolgen hebben voor het risico en het risicobeheer van de beheermaatschappij of de betrokken icbe en die het leidinggevend orgaan bij de uitoefening van zijn toezichttaak moet nemen. De beloningscommissie wordt voorgezeten door een lid van het leidinggevend orgaan dat in de betrokken beheermaatschappij geen uitvoerende taken verricht. De leden van de beloningscommissie zijn leden van het leidinggevend orgaan, die in de betrokken beheermaatschappij geen uitvoerende functie bekleden.

Indien de nationale wetgeving in werknemersvertegenwoordiging in het leidinggevend orgaan voorziet, maken een of meer vertegenwoordigers van werknemers deel uit van de beloningscommissie. Bij de voorbereiding van dergelijke beslissingen houdt de beloningscommissie rekening met de langetermijnbelangen van aandeelhouders, investeerders en andere belanghebbenden van de instelling, alsook met het algemeen belang.

• (18) 

  Aanbeveling 2009/384/EG van de Commissie van 30 april 2009 over het beloningsbeleid in de financiële sector (PB L 120 van 15.5.2009, blz. 22)."

• (19) 

  Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Bankautoriteit), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/78/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 12)."

• (20) 

  Richtlijn 2011/61/EU van het Europees Parlement en de Raad van 8 juni 2011 inzake beheerders van alternatieve beleggingsinstellingen en tot wijziging van de Richtlijnen 2003/41/EG en 2009/65/EG en van de Verordeningen (EG) nr. 1060/2009 en (EU) nr. 1095/2010 (PB L 174 van 1.7.2011, blz. 1)."

• (21) 

  Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende toegang tot het bedrijf van kredietinstellingen en het prudentieel toezicht op kredietinstellingen en beleggingsondernemingen, tot wijziging van Richtlijn 2002/87/EG en tot intrekking van de Richtlijnen 2006/48/EG en 2006/49/EG (PB L 176 van 27.6.2013, blz. 338).”."

In artikel 20, lid 1, wordt punt a), wordt vervangen door:

Artikel 22 wordt vervangen door:

„Artikel 22

• 1. 

  Een beleggingsmaatschappij, en de beheermaatschappij voor elk door haar beheerd beleggingsfonds, zorgen ervoor dat één bewaarder wordt benoemd overeenkomstig dit hoofdstuk.

• 2. 

  De benoeming van de bewaarder wordt schriftelijk vastgelegd in een overeenkomst.

In die overeenkomst wordt onder meer de uitwisseling van informatie geregeld die noodzakelijk wordt geacht om de bewaarder in staat te stellen zijn taken met betrekking tot de icbe waarvoor hij als bewaarder is benoemd, uit te voeren, zoals bepaald in deze richtlijn, en andere toepasselijke wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen.

• 3. 

  De bewaarder:

• 4. 

  De bewaarder zorgt ervoor dat de kasstromen van de icbe naar behoren gecontroleerd worden, en zorgt er in het bijzonder voor dat alle betalingen door of namens beleggers bij de inschrijving op rechten van deelneming van de icbe ontvangen zijn, en dat alle kasgeld van de icbe is geboekt op kasgeldrekeningen die:

Indien de kasgeldrekeningen geopend zijn op naam van de bewaarder die voor rekening van de icbe optreedt, mag geen contanten van de in punt b) van de eerste alinea bedoelde entiteit en geen eigen contanten van de bewaarder op die rekeningen geboekt worden.

• 5. 

  De activa van de icbe worden als volgt bij een bewaarder in bewaring gegeven:

• 6. 

  De bewaarder verstrekt de beheermaatschappij of de beleggingsmaatschappij regelmatig een uitgebreid overzicht van alle activa van de icbe.

• 7. 

  De activa die door de bewaarder in bewaring worden gehouden worden niet voor eigen rekening hergebruikt door de bewaarder of door een derde aan wie de bewaringstaak is gedelegeerd. Hergebruik omvat elke transactie van in bewaring gehouden activa, met inbegrip van, maar niet beperkt tot, overdragen, als zekerheid verstrekken, verkopen en uitlenen.

De door de bewaarder in bewaring gehouden activa mogen worden hergebruikt enkel wanneer:

De marktwaarde van de zekerheid bedraagt te allen tijde ten minste de marktwaarde van de hergebruikte activa vermeerderd met een toeslag.

• 8. 

  Lidstaten zorgen ervoor dat bij insolventie van de bewaarder en/of van een derde die in de Unie is gelegen en aan wie de bewaring van de activa van de icbe is gedelegeerd, de in bewaring gehouden activa van een icbe niet beschikbaar zijn voor uitkering onder of realisatie ten voordele van crediteuren van die bewaarder en/of van die derde.

• (22) 

  Richtlijn 2006/73/EG van de Commissie van 10 augustus 2006 tot uitvoering van Richtlijn 2004/39/EG van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de door beleggingsondernemingen in acht te nemen organisatorische eisen en voorwaarden voor de bedrijfsuitoefening en wat betreft de definitie van begrippen voor de toepassing van genoemde richtlijn (PB L 241 van 2.9.2006, blz. 26).”."

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 22 bis

• 1. 

  De bewaarder delegeert geen van zijn in artikel 22, leden 3 en 4, genoemde taken aan derden.

• 2. 

  De bewaarder mag de in artikel 22, lid 5, genoemde taken uitsluitend aan een derde delegeren indien:

• 3. 

  De in artikel 22, lid 5, genoemde taken mogen door de bewaarder enkel aan een derde worden gedelegeerd indien die derde partij tijdens de uitvoering van de aan hem gedelegeerde taken te allen tijde:

Niettegenstaande punt b) i) van de eerste alinea mag de bewaarder, indien het recht van een derde land vereist dat bepaalde financiële instrumenten in bewaring worden genomen door een lokale entiteit en geen lokale entiteiten aan de in dat punt vermelde eisen inzake bewaringsdelegatie voldoen, zijn taken aan een dergelijke lokale entiteit slechts delegeren in de mate waarin dit vereist is uit hoofde van het recht van dat derde land en alleen zolang er geen lokale entiteiten aan de eisen inzake delegatie voldoen, en alleen onder de volgende voorwaarden:

De derde mag deze taken op zijn beurt, onder dezelfde voorwaarden, subdelegeren. In dat geval is artikel 24, lid 2, van overeenkomstige toepassing op de relevante partijen.

• 4. 

  Voor de toepassing van dit artikel wordt de verrichting van diensten zoals bedoeld in Richtlijn 98/26/EG van het Europees Parlement en de Raad (23) door effectenafwikkelingssystemen als aangewezen voor de toepassing van die richtlijn of de verrichting van gelijkaardige diensten door effectenafwikkelingssystemen uit derde landen niet als delegatie van bewaartaken beschouwd.

• (23) 

  Richtlijn 98/26/EG van het Europees Parlement en de Raad van 19 mei 1998 betreffende het definitieve karakter van de afwikkeling van betalingen en effectentransacties in betalings- en afwikkelingssystemen (PB L 166 van 11.6.1998, blz. 45).”."

Artikel 23 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 24 wordt vervangen door:

„Artikel 24

• 1. 

  De lidstaten zorgen ervoor dat de bewaarder jegens de icbe en de deelnemers van de icbe aansprakelijk is voor het verlies door de bewaarder of een derde aan wie de bewaarneming van overeenkomstig artikel 22, lid 5, punt a), in bewaring genomen financiële instrumenten is gedelegeerd.

In het geval van verlies van een in bewaring genomen financieel instrument zorgen de lidstaten ervoor dat de bewaarder onverwijld een financieel instrument van hetzelfde type of het overeenkomstige bedrag teruggeeft aan de icbe of de beheermaatschappij die voor rekening van de icbe optreedt. De bewaarder is niet aansprakelijk indien hij kan aantonen dat het verlies het gevolg is van een externe gebeurtenis waarover hij redelijkerwijs geen controle heeft en waarvan de gevolgen onvermijdelijk waren, ondanks alle inspanningen om ze te verhinderen.

De lidstaten zorgen ervoor dat de bewaarder jegens de icbe en de beleggers in de icbe eveneens aansprakelijk is voor alle andere verliezen die zij ondervinden doordat de bewaarder zijn verplichtingen uit hoofde van deze richtlijn met opzet of door nalatigheid niet naar behoren nakomt.

• 2. 

  De in lid 22 bis bedoelde delegatie laat de aansprakelijkheid van de in lid 1 bedoelde bewaarder onverlet.

• 3. 

  De in lid 1 bedoelde aansprakelijkheid van de bewaarder mag niet bij overeenkomst worden uitgesloten of beperkt.

• 4. 

  Elke overeenkomst die in strijd is met lid 3, is nietig.

• 5. 

  Deelnemers van de icbe kunnen de aansprakelijkheid van de bewaarder direct dan wel indirect via de beheermaatschappij of de beleggingsmaatschappij inroepen, op voorwaarde dat een en ander niet leidt tot duplicatie van rechtsmiddelen of tot ongelijke behandeling van de deelnemers.”.

Artikel 25 wordt vervangen door:

„Artikel 25

• 1. 

  De taken van beheermaatschappij en bewaarder mogen niet door dezelfde maatschappij worden vervuld. De taken van beleggingsmaatschappij en bewaarder mogen niet door dezelfde maatschappij worden vervuld.

• 2. 

  Bij de vervulling van hun respectieve taken handelen de beheermaatschappij en de bewaarder eerlijk, billijk, professioneel, onafhankelijk en louter in het belang van de icbe en de beleggers in de icbe. Bij de vervulling van hun respectieve taken handelen de beleggingsmaatschappij en de bewaarder eerlijk, billijk, professioneel, onafhankelijk en louter in het belang van de beleggers in de icbe.

Een bewaarder verricht met betrekking tot de icbe of de beheermaatschappij die voor rekening van de icbe optreedt, geen activiteiten die aanleiding kunnen geven tot belangenconflicten tussen de icbe, de beleggers in de icbe, de beheermaatschappij en hemzelf, tenzij de bewaarder de verrichting van zijn bewaartaken functioneel en hiërarchisch gescheiden heeft van zijn andere, mogelijkerwijs conflicterende taken, en de potentiële belangenconflicten naar behoren zijn geïdentificeerd, beheerd, gecontroleerd en meegedeeld aan de beleggers in de icbe.”.

Artikel 26 wordt vervangen door:

„Artikel 26

• 1. 

  De wet of het fondsreglement van het beleggingsfonds bepaalt onder welke voorwaarden de beheermaatschappij en de bewaarder worden vervangen en welke regels ter bescherming van de deelnemers bij deze vervanging gelden.

• 2. 

  De wet of de statuten van de beleggingsmaatschappij bepalen onder welke voorwaarden de beheermaatschappij en de bewaarder worden vervangen en welke regels ter bescherming van de deelnemers bij deze vervanging gelden.”.

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 26 bis

De bewaarder stelt zijn bevoegde autoriteiten op verzoek alle informatie ter beschikking die hij bij de uitvoering van zijn taken heeft verkregen en die zijn bevoegde autoriteiten of de bevoegde autoriteiten van de icbe of van de beheermaatschappij nodig kunnen hebben.

Indien de bevoegde autoriteiten van de icbe of van de beheermaatschappij van de icbe andere zijn dan die van de bewaarder, delen de bevoegde autoriteiten van de bewaarder de ontvangen informatie onverwijld met de bevoegde autoriteiten van de icbe en van de beheermaatschappij.

Artikel 26 ter

De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 112 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot:

In artikel 30 wordt de eerste alinea vervangen door:

„De artikelen 13 tot en met 14 ter zijn van overeenkomstige toepassing op beleggingsmaatschappijen die geen beheermaatschappij hebben aangewezen die krachtens deze richtlijn over een vergunning beschikt.”.

Afdeling 3 van hoofdstuk V wordt geschrapt.

Artikel 69 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 78 wordt als volgt gewijzigd:

In artikel 98, lid 2, wordt punt d) vervangen door:

Artikel 99 wordt vervangen door:

„Artikel 99

• 1. 

  Onverminderd de in artikel 98 bedoelde toezichtbevoegdheden van de bevoegde autoriteiten en het recht van de lidstaten om strafrechtelijke sancties vast te stellen en op te leggen, stellen de lidstaten voorschriften vast inzake administratieve sancties en andere administratieve maatregelen die aan bedrijven en personen kunnen worden opgelegd, met betrekking tot overtredingen van de nationale bepalingen tot omzetting van deze richtlijn, en nemen zij alle nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat deze worden uitgevoerd.

Indien de lidstaten besluiten geen regels voor administratieve sancties vast te stellen voor overtredingen waarop nationaal strafrecht van toepassing is, delen zij de Commissie de toepasselijke strafrechtelijke bepalingen mede.

Administratieve sancties en andere administratieve maatregelen zijn doeltreffend, evenredig en afschrikkend.

Uiterlijk op 18 maart 2016 stellen de lidstaten de Commissie en ESMA in kennis van de nationale wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen tot omzetting van dit artikel, met inbegrip van eventuele toepasselijke strafrechtelijke bepalingen. De lidstaten stellen de Commissie en ESMA zonder onnodig uitstel in kennis van alle eventuele latere wijzigingen van die regels.

• 2. 

  Wanneer de lidstaten er overeenkomstig lid 1 voor hebben gekozen strafrechtelijke sancties vast te stellen voor overtredingen van de in dat lid bedoelde bepalingen, zorgen zij ervoor dat er passende maatregelen voorhanden zijn waardoor de bevoegde autoriteiten over alle noodzakelijke bevoegdheden beschikken om met de gerechtelijke autoriteiten in hun jurisdictie contacten te onderhouden om specifieke informatie te ontvangen aangaande strafrechtelijke onderzoeken naar of ingeleide procedures wegens mogelijke overtredingen van deze richtlijn, en die informatie te verstrekken aan andere bevoegde autoriteiten en ESMA, teneinde te voldoen aan hun verplichting om onderling en met ESMA samen te werken voor de toepassing van deze richtlijn.

De bevoegde autoriteiten kunnen ook met de bevoegde autoriteiten van andere lidstaten samenwerken met het oog op het vergemakkelijken van de inning van geldboetes.

• 3. 

  In het kader van haar algehele evaluatie van de werking van deze richtlijn toetst de Commissie uiterlijk op 18 september 2017 de toepassing van de administratieve en strafrechtelijke sancties, en met name de behoefte aan verdere harmonisatie van de administratieve sancties die zijn ingesteld voor overtredingen van de in deze richtlijn vervatte voorschriften.

• 4. 

  Een bevoegde autoriteit kan uitsluitend in de hieronder vermelde buitengewone omstandigheden weigeren in te gaan op een verzoek om informatie of een verzoek om met een onderzoek mee te werken, te weten indien:

• 5. 

  De lidstaten zorgen ervoor dat daar waar icbe’s, beheermaatschappijen, beleggingsmaatschappijen of bewaarders aan verplichtingen zijn onderworpen, bij een overtreding van nationale bepalingen tot omzetting van deze richtlijn, overeenkomstig het nationale recht administratieve sancties of andere administratieve maatregelen kunnen worden opgelegd aan de leden van het leidinggevend orgaan en aan andere natuurlijke personen die krachtens het nationale recht voor de overtreding verantwoordelijk zijn.

• 6. 

  Overeenkomstig het nationale recht zorgen de lidstaten ervoor dat in alle in lid 1 bedoelde gevallen ten minste de volgende administratieve sancties en andere administratieve maatregelen kunnen worden toegepast:

• 7. 

  De lidstaten kunnen de bevoegde autoriteiten krachtens nationaal recht de bevoegdheid geven om soorten sancties op te leggen naast de in lid 6 genoemde soorten of geldboetes op te leggen die de in lid 6, punten e), f) en g), bedoelde bedragen overschrijden.

• (25) 

  Richtlijn 2013/34/EU van het Europees Parlement en van de Raad van 26 juni 2013 betreffende de jaarlijkse financiële overzichten, geconsolideerde financiële overzichten en aanverwante verslagen van bepaalde ondernemingsvormen, tot wijziging van Richtlijn 2006/43/EG van het Europees Parlement en de Raad en tot intrekking van Richtlijnen 78/660/EEG en 83/349/EEG van de Raad (PB L 182 van 29.6.2013, blz. 19).”."

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 99 bis

De lidstaten zorgen ervoor dat in hun wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen tot omzetting van deze richtlijn in sancties wordt voorzien, in het bijzonder wanneer:

Artikel 99 ter

• 1. 

  De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten ieder niet voor hoger beroep vatbaar besluit waarbij een administratieve sanctie of maatregel wegens overtreding van de ter omzetting van deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen wordt opgelegd, zonder vertraging nadat de persoon aan wie de sanctie of maatregel werd opgelegd van dat besluit in kennis is gesteld, op hun officiële website bekendmaken. De bekendmaking bevat ten minste informatie over het type en de aard van de overtreding en de identiteit van de verantwoordelijke personen. Deze verplichting is niet van toepassing op besluiten waarmee onderzoeksmaatregelen worden opgelegd.

Indien de bekendmaking van de identiteit van de rechtspersonen of van de persoonsgegevens van de natuurlijke personen echter na een per geval uitgevoerde beoordeling van de evenredigheid van die bekendmaking door de bevoegde autoriteit onevenredig wordt geacht, of indien bekendmaking de stabiliteit van de financiële markten of een lopend onderzoek in gevaar brengt, zorgen de lidstaten ervoor dat de bevoegde autoriteiten:

In het geval van een besluit tot bekendmaking van een sanctie of maatregel op basis van anonimiteit kan de bekendmaking van de betrokken gegevens voor een redelijke periode worden uitgesteld indien verwacht wordt dat de redenen voor bekendmaking op basis van anonimiteit in die periode zullen vervallen.

• 2. 

  De bevoegde autoriteiten brengen ESMA op de hoogte van alle administratieve sancties die overeenkomstig lid 1, tweede alinea, punt c), zijn opgelegd maar niet bekend zijn gemaakt, met inbegrip van een eventueel ingesteld beroep en de uitkomst van dit beroep. De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten de informatie en de definitieve uitspraak in verband met een opgelegde strafrechtelijke sanctie ontvangen en doen toekomen aan ESMA. ESMA houdt, uitsluitend ten behoeve van uitwisseling van informatie tussen bevoegde autoriteiten, een centrale database van de aan haar meegedeelde sancties bij. Die database is uitsluitend voor bevoegde autoriteiten toegankelijk en wordt bijgewerkt op basis van de door de bevoegde autoriteiten verstrekte informatie.

• 3. 

  Indien tegen het besluit om een sanctie of maatregel op te leggen een beroep is ingesteld voor de desbetreffende gerechtelijke autoriteit of andere instantie, maken de bevoegde autoriteiten dergelijke informatie onmiddellijk bekend op hun officiële website evenals eventuele nadere informatie over de afloop van dat beroep. Bovendien wordt een beslissing tot nietigverklaring van een eerder besluit tot oplegging van een sanctie of maatregel eveneens bekendgemaakt.

• 4. 

  De bevoegde autoriteiten zorgen ervoor dat alle informatie die overeenkomstig dit artikel wordt bekendgemaakt, gedurende een periode van ten minste vijf jaar vanaf de bekendmaking op hun officiële website blijft staan. Persoonsgegevens die zijn opgenomen in de bekendmakingen worden slechts vermeld op de officiële website van de bevoegde autoriteit gedurende de periode waarvoor dat noodzakelijk is in overeenstemming met de toepasselijke regels voor gegevensbescherming.

Artikel 99 quater

• 1. 

  De lidstaten zien erop toe dat de bevoegde autoriteiten bij de vaststelling van de aard van bestuursrechtelijke sancties of maatregelen en van de omvang van bestuursrechtelijke geldboeten ervoor zorgen dat deze doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn en dat zij daarbij alle relevante omstandigheden in aanmerking nemen, zoals, in voorkomend geval:

• 2. 

  Bij de uitoefening van hun sanctiebevoegdheden krachtens artikel 99 werken de bevoegde autoriteiten nauw samen om ervoor te zorgen dat de toezichthoudende en onderzoeksbevoegdheden en de administratieve sancties de beoogde resultaten in overeenstemming met de doelstellingen van deze richtlijn opleveren. Zij coördineren tevens hun acties om mogelijke doublures en overlappingen te voorkomen bij de toepassing van toezichthoudende en onderzoeksbevoegdheden en administratieve sancties en maatregelen op grensoverschrijdende gevallen, overeenkomstig artikel 101.

Artikel 99 quinquies

• 1. 

  De lidstaten zetten doeltreffende en betrouwbare mechanismen op om de melding aan de bevoegde autoriteiten van potentiële of daadwerkelijke overtredingen van nationale bepalingen ter omzetting van deze richtlijn aan te moedigen, waaronder het instellen van beveiligde communicatiekanalen voor melding van dergelijke overtredingen.

• 2. 

  De in lid 1 bedoelde mechanismen omvatten ten minste:

• 3. 

  ESMA stelt een of meer beveiligde communicatiekanalen in voor meldingen van overtredingen van de nationale bepalingen ter omzetting van deze richtlijn. ESMA zorgt ervoor dat die communicatiekanalen voldoen aan het bepaalde in lid 2, punten a) tot en met d).

• 4. 

  De lidstaten zorgen ervoor dat meldingen door werknemers van beleggingsmaatschappijen, beheermaatschappijen en bewaarders bedoeld in de lid 1 en lid 3, niet als een overtreding van ongeacht welke op grond van een overeenkomst of een wettelijke of bestuursrechtelijke bepaling opgelegde beperking inzake de openbaarmaking van informatie worden beschouwd en voor de betrokken personen tot geen enkele vorm van aansprakelijkheid in verband met deze meldingen leiden.

• 5. 

  De lidstaten eisen dat beleggingsmaatschappijen, beheermaatschappijen en bewaarders over passende procedures beschikken opdat hun werknemers in staat zijn overtredingen intern via een specifiek, onafhankelijk en zelfstandig kanaal te melden.

Artikel 99 sexies

• 1. 

  De bevoegde autoriteiten verstrekken ESMA jaarlijks geaggregeerde informatie over alle sancties en andere maatregelen die overeenkomstig artikel 99 zijn opgelegd. ESMA publiceert deze informatie in een jaarverslag.

• 2. 

  Wanneer de bevoegde autoriteit administratieve sancties of maatregelen openbaar heeft gemaakt, meldt zij deze administratieve sancties of maatregelen tegelijkertijd bij ESMA. Wanneer een openbaar gemaakte sanctie of maatregel op een beheermaatschappij of beleggingsmaatschappij betrekking heeft, neemt ESMA een verwijzing naar de openbaar gemaakte sanctie of maatregel op in de lijst van beheermaatschappijen die zij op grond van artikel 6, lid 1, publiceert.

• 3. 

  ESMA ontwikkelt ontwerpen van technische uitvoeringsnormen ter bepaling van de procedures en formulieren voor de verstrekking van informatie als bedoeld in dit artikel.

ESMA dient die ontwerpen van technische uitvoeringsnormen uiterlijk op 18 september 2015 bij de Commissie in.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid verleend om de in de eerste alinea bedoelde technische uitvoeringsnormen vast te stellen overeenkomstig artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

• (26) 

  Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (PB L 281 van 23.11.1995, blz. 31).”."

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 104 bis

• 1. 

  De lidstaten passen Richtlijn 95/46/EG toe op de verwerking van persoonsgegevens in de lidstaten uit hoofde van deze richtlijn.

• 2. 

  Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad (27) is van toepassing op de krachtens deze richtlijn door ESMA uitgevoerde verwerking van persoonsgegevens.

• (27) 

  Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2000 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de communautaire instellingen en organen en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (PB L 8 van 12.1.2001, blz. 1).”."

In artikel 12, lid 3, artikel 14, lid 2, artikel 23, lid 6, artikel 33, lid 6, artikel 43, lid 5, artikel 51, lid 4, artikel 60, lid 6, artikel 61, lid 3, artikel 62, lid 4, artikel 64, lid 4, artikel 75, lid 4, artikel 78, lid 7, artikel 81, lid 2, artikel 95, lid 1 en artikel 111, worden de woorden „overeenkomstig artikel 112, leden 2, 3 en 4, en onder de voorwaarden van de artikelen 112 bis en 112 ter” vervangen door de woorden „overeenkomstig artikel 112 bis”.

In artikel 50 bis worden de woorden „overeenkomstig artikel 112 bis en onder de voorwaarden in de artikelen 112 ter en 112 quater” vervangen door de woorden „overeenkomstig artikel 112 bis”.

In de derde alinea van artikel 52, lid 4, wordt de verwijzing naar „artikel 112, lid 1,” vervangen door een verwijzing naar „artikel 112”.

Artikel 112 wordt vervangen door:

„Artikel 112

De Commissie wordt bijgestaan door het bij Europees Comité voor het effectenbedrijf dat is ingesteld bij Besluit 2001/528/EG van de Commissie (28).

• (28) 

  Besluit 2001/528/EG van de Commissie van 6 juni 2001 tot instelling van het Europees Comité voor het effectenbedrijf (PB L 191 van 13.7.2001, blz. 45).”."

Artikel 112 bis wordt vervangen door:

„Artikel 112 bis

• 1. 

  De bevoegdheid tot vaststelling van gedelegeerde handelingen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

• 2. 

  De in de artikelen 12, 14, 43, 60, 61, 62, 64, 75, 78, 81, 95 en 111 bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van vier jaar met ingang van 4 januari 2011.

De in artikel 26 ter bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van vier jaar met ingang van 17 september 2014.

De in artikel 50 bis bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van vier jaar met ingang van 21 juli 2011.

De in artikel 51 bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van vier jaar met ingang van 20 juni 2013.

De Commissie stelt uiterlijk zes maanden voor het einde van de termijnen van vier jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad daartegen zich uiterlijk drie maanden voor het einde van elke termijn tegen deze verlenging verzet.

• 3. 

  Het Europees Parlement of de Raad kan de in de artikelen 12, 14, 26 ter, 43, 50 bis, 51, 60, 61, 62, 64, 75, 78, 81, 95 en 111 bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het besluit wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

• 4. 

  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

• 5. 

  Een overeenkomstig de artikelen 12, 14, 26 ter, 43, 50 bis, 51, 60, 61, 62, 64, 75, 78, 81, 95 en 111 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van drie maanden na de kennisgeving van die handeling aan het Europees Parlement en de Raad daartegen bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met drie maanden verlengd.”.

Artikel 112 ter wordt geschrapt.

In schema A van bijlage I wordt punt 2 als volgt gewijzigd: