Uitvoeringsverordening 2011/543 - Nadere bepalingen voor de toepassing van Verordening 1234/2007, wat de sectoren groenten en fruit en verwerkte groenten en fruit betreft

UITVOERINGSVERORDENING (EU) Nr. 543/2011 VAN DE COMMISSIE

van 7 juni 2011

tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad, wat de sectoren groenten en fruit en verwerkte groenten en fruit betreft

DE EUROPESE COMMISSIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

Gezien Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten („Integrale-GMO-verordening”) (1), en met name artikel 3, tweede alinea, artikel 103 nonies, artikel 121, eerste alinea, onder a), artikel 127, artikel 134, artikel 143, onder b), artikel 148, artikel 179, artikel 192, lid 2, artikel 194 en artikel 203 bis, lid 8, juncto artikel 4,

Overwegende hetgeen volgt:

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

TITEL I

INLEIDENDE BEPALINGEN

Artikel 1

Werkingssfeer en gebruik van begrippen

• 1. 

  De onderhavige verordening bevat bepalingen voor de uitvoering van Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad, wat de sectoren groenten en fruit en verwerkte groenten en fruit betreft.

De titels II en III van de onderhavige verordening zijn evenwel uitsluitend van toepassing op de in artikel 1, lid 1, onder i), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde producten van de sector groenten en fruit en op dergelijke producten die uitsluitend bestemd zijn om te worden verwerkt.

• 2. 

  Begrippen in Verordening (EG) nr. 1234/2007 hebben in de onderhavige verordening dezelfde betekenis, tenzij in de onderhavige verordening anders is bepaald.

Artikel 2

Verkoopseizoenen

Het verkoopseizoen in de sectoren groenten en fruit en verwerkte groenten en fruit loopt van 1 januari tot en met 31 december.

TITEL II

INDELING VAN PRODUCTEN

HOOFDSTUK I

Algemene regels

Artikel 3

Handelsnormen; houders

• 1. 

  De voorschriften van artikel 113 bis, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 worden als de algemene handelsnorm beschouwd. De nadere bepalingen van de algemene handelsnorm worden vastgesteld in bijlage I, deel A, van de onderhavige verordening.

Groenten en fruit waarvoor geen specifieke handelsnorm geldt, moeten voldoen aan de algemene handelsnorm. Producten ten aanzien waarvan de houder kan aantonen dat zij voldoen aan geldende normen die zijn vastgesteld door de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties (VN/ECE), worden evenwel beschouwd als producten die in overeenstemming zijn met de algemene handelsnorm.

• 2. 

  De in artikel 113, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde specifieke handelsnormen zijn opgenomen in bijlage I, deel B, van de onderhavige verordening, voor wat de volgende producten betreft:

• 3. 

  Voor de toepassing van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt onder „houder” verstaan een natuurlijke of rechtspersoon die de betrokken producten fysiek in bezit heeft.

Artikel 4

Uitzonderingen op en vrijstellingen van de toepassing van de handelsnormen

• 1. 

  In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 hoeven de volgende producten niet aan de handelsnormen te voldoen:

• 2. 

  In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 hoeven de volgende producten binnen een bepaald productiegebied niet aan de handelsnormen te voldoen:

• 3. 

  In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 mogen lidstaten een vrijstelling van de toepassing van de specifieke handelsnormen verlenen voor andere dan in lid 1, onder a) i), van de onderhavige verordening bedoelde, voor verwerking bestemde producten die voor persoonlijk gebruik door de consument in de detailhandel worden aangeboden met op het etiket de vermelding „voor verwerking bestemd product” of een andere gelijkwaardige vermelding.

• 4. 

  In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 mogen lidstaten een vrijstelling van de toepassing van de specifieke handelsnormen verlenen voor producten die rechtstreeks door de producent aan de eindverbruiker, voor diens persoonlijke gebruik, worden verkocht op markten die volledig zijn voorbehouden voor producenten van een bepaald, door de lidstaat vast te stellen productiegebied.

• 5. 

  In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 met betrekking tot de specifieke handelsnormen, is het toegestaan dat groenten en fruit die niet tot de klasse Extra behoren, in de stadia die op de verzending volgen, een gering verlies aan versheid en turgescentie vertonen en een gering kwaliteitsverlies als gevolg van hun ontwikkeling en bederfelijkheid.

• 6. 

  In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 hoeven de volgende producten niet aan de algemene handelsnorm te voldoen:

• 7. 

  Aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat moet het bewijs worden geleverd dat de in lid 1, onder a), en in lid 2 bedoelde producten aan de vastgestelde voorwaarden voldoen, met name ten aanzien van het beoogde gebruik.

Artikel 5

Aanduidingen

• 1. 

  De op grond van dit hoofdstuk vereiste aanduidingen moeten duidelijk zichtbaar en leesbaar op één van de zijkanten van de verpakking worden aangebracht door directe en onuitwisbare opdruk of door middel van een in de verpakking geïntegreerd of stevig daarop bevestigd etiket.

• 2. 

  Voor los verzonden goederen die rechtstreeks in een vervoermiddel worden geladen, moeten de in lid 1 bedoelde aanduidingen voorkomen op een begeleidend document of op een notitie die goed zichtbaar in het vervoermiddel is aangebracht.

• 3. 

  In het geval van overeenkomsten op afstand in de zin van artikel 2, lid 1, van Richtlijn 97/7/EG van het Europees Parlement en de Raad (7) kan een product slechts als conform de handelsnormen worden bevonden wanneer de aanduidingen vóór het sluiten van de verkoop beschikbaar zijn.

• 4. 

  Op facturen en begeleidende documenten, behalve op ontvangstbewijzen voor de consument, worden de naam en het land van oorsprong van de producten aangegeven, alsmede, in voorkomend geval, de klasse, de variëteit of het handelstype wanneer dat op grond van een specifieke handelsnorm vereist is, of de vermelding dat het product is bestemd voor verwerking.

Artikel 6

Aanduidingen in het detailhandelsstadium

• 1. 

  In het detailhandelsstadium moeten de op grond van dit hoofdstuk vereiste aanduidingen duidelijk en leesbaar zijn. Producten mogen te koop worden aangeboden op voorwaarde dat de detailhandelaar op een duidelijk zichtbare plaats dicht bij de te koop aangeboden producten in leesbare aanduidingen informatie inzake het land van oorsprong en, in voorkomend geval, de klasse, de variëteit of het handelstype van het product verstrekt op een manier die de consument niet misleidt.

• 2. 

  Bij voorverpakte producten in de zin van Richtlijn 2000/13/EG van het Europees Parlement en de Raad (8) wordt naast alle in de handelsnormen voorgeschreven gegevens ook het nettogewicht aangegeven. Op producten die gewoonlijk per aantal stuks worden verkocht, is de verplichting om het nettogewicht aan te geven evenwel niet van toepassing indien het aantal stuks vanaf de buitenkant duidelijk zichtbaar is en gemakkelijk kan worden geteld of indien dit aantal op het etiket is vermeld.

Artikel 7

Mengsels

• 1. 

  Verpakkingen met een nettogewicht van 5 kg of minder die mengsels van verschillende soorten groenten en fruit bevatten, mogen worden afgezet op voorwaarde dat:

• 2. 

  De in lid 1, onder a), vastgestelde voorschriften gelden niet voor de in een mengsel opgenomen producten die geen producten van de sector groenten en fruit zijn als bedoeld in artikel 1, lid 1, onder i), van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

• 3. 

  Indien de in een mengsel opgenomen groenten en fruit van oorsprong uit meer dan één lidstaat of derde land zijn, mag de volledige naam van de landen van oorsprong worden vervangen door, naargelang van het geval:

HOOFDSTUK II

Handelsnormcontroles

Sectie 1

Algemene bepalingen

Artikel 8

Werkingssfeer

Dit hoofdstuk bevat voorschriften inzake normcontroles, d.w.z. controles van groenten en fruit die in alle afzetstadia worden uitgevoerd om na te gaan of de betrokken producten voldoen aan de handelsnormen en aan andere bepalingen van deze titel en van de artikelen 113 en 113 bis van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

Artikel 9

Coördinerende autoriteiten en controle-instanties

• 1. 

  Elke lidstaat gaat over tot het aanwijzen van:

De in de eerste alinea bedoelde coördinerende autoriteiten en controle-instanties kunnen openbaar of particulier zijn. In beide gevallen zijn de lidstaten evenwel verantwoordelijk voor deze autoriteiten en instanties.

• 2. 

  De lidstaten melden aan de Commissie:

• 3. 

  De coördinerende autoriteit kan tevens de controle-instantie of één van de controle-instanties of een andere, op grond van lid 1 aangewezen instantie zijn.

• 4. 

  De Commissie maakt de lijst van de door de lidstaten aangewezen coördinerende autoriteiten bekend op een door haar geschikt geachte wijze.

Artikel 10

Gegevensbank betreffende de marktdeelnemers

• 1. 

  De lidstaten stellen een gegevensbank over de marktdeelnemers in de sector groenten en fruit samen, waarin onder de in dit artikel vermelde voorwaarden de marktdeelnemers worden opgenomen die betrokken zijn bij de afzet van groenten en fruit waarvoor op grond van artikel 113 van Verordening (EG) nr. 1234/2007 normen zijn vastgesteld.

De lidstaten kunnen hiertoe gebruik maken van voor andere doeleinden opgerichte gegevensbanken.

• 2. 

  Voor de toepassing van deze verordening wordt onder „marktdeelnemer” verstaan een natuurlijke of rechtspersoon:

De in de eerste alinea, onder a), bedoelde activiteiten omvatten:

• 3. 

  De lidstaten bepalen onder welke voorwaarden de volgende marktdeelnemers al dan niet in de gegevensbank worden opgenomen:

• 4. 

  Wanneer de gegevensbank voor de marktdeelnemers uit verschillende afzonderlijke elementen bestaat, ziet de coördinerende autoriteit erop toe dat de gegevensbank en de verschillende elementen ervan een homogeen geheel vormen en geregeld worden bijgewerkt. Het bijwerken van de gegevensbank vindt met name plaats aan de hand van de tijdens de normcontroles verzamelde gegevens.

• 5. 

  De gegevensbank bevat voor elke marktdeelnemer:

Het bijwerken van de gegevensbank vindt met name plaats aan de hand van de tijdens de normcontroles verzamelde gegevens.

• 6. 

  De marktdeelnemers verstrekken de gegevens die de lidstaten noodzakelijk achten voor de samenstelling en bijwerking van de gegevensbank. De lidstaten bepalen volgens welke voorwaarden marktdeelnemers die niet op hun grondgebied zijn gevestigd maar er wel een handelsactiviteit uitoefenen, in de gegevensbank worden opgenomen.

Sectie 2

Door de lidstaten te verrichten normcontroles

Artikel 11

Normcontroles

• 1. 

  De lidstaten zien erop toe dat selectieve, op een risicoanalyse gebaseerde en voldoende frequente normcontroles worden verricht om een adequate naleving van de handelsnormen en andere bepalingen van deze titel en van de artikelen 113 en 113 bis van Verordening (EG) nr. 1234/2007 te garanderen.

Eén van de criteria voor de beoordeling van het risico bestaat in het voorhanden zijn van een in artikel 14 bedoeld normcontrolecertificaat dat is afgegeven door de bevoegde autoriteit van een derde land dat overeenkomstig artikel 15 een erkenning voor zijn normcontroles heeft gekregen. Het voorhanden zijn van een dergelijk certificaat wordt beschouwd als een factor die het risico van niet-naleving van de handelsnormen vermindert.

Als criteria voor de beoordeling van het risico kunnen tevens de volgende gegevens in aanmerking worden genomen:

• 2. 

  De risicoanalyse wordt gebaseerd op de gegevens in de in artikel 10 bedoelde gegevensbank over de marktdeelnemers en omvat een indeling van de marktdeelnemers in risicocategorieën.

De lidstaten stellen vooraf het volgende vast:

De lidstaten kunnen op basis van een risicoanalyse ervoor opteren om geen selectieve controles van producten waarvoor geen specifieke handelsnormen gelden, te verrichten.

• 3. 

  Wanneer bij controles significante onregelmatigheden aan het licht komen, verrichten de lidstaten frequentere controles van de marktdeelnemers, de producten, de oorsprong of andere parameters.

• 4. 

  De marktdeelnemers melden aan de controle-instanties alle gegevens die deze instanties noodzakelijk achten voor de organisatie en uitvoering van de normcontroles.

Artikel 12

Erkende marktdeelnemers

• 1. 

  De lidstaten kunnen marktdeelnemers die in de laagste risicocategorie zijn ingedeeld en speciale garanties inzake de naleving van de handelsnormen bieden, toestemming geven om het in bijlage II opgenomen model te gebruiken bij de etikettering van elke verpakking in het stadium van verzending en/of het in artikel 14 bedoelde normcontrolecertificaat te ondertekenen.

• 2. 

  De erkenning wordt voor ten minste één jaar verleend.

• 3. 

  De marktdeelnemers die voor deze mogelijkheid in aanmerking komen:

• 4. 

  Wanneer een erkende marktdeelnemer niet langer aan de erkenningsvoorwaarden voldoet, trekt de betrokken lidstaat de erkenning in.

• 5. 

  In afwijking van lid 1 mogen modellen die op 30 juni 2009 in overeenstemming waren met Verordening (EG) nr. 1580/2007, door de erkende marktdeelnemers worden gebruikt zolang de voorraad strekt.

Erkenningen die vóór 1 juli 2009 aan de marktdeelnemers zijn verleend, blijven geldig voor de periode waarvoor zij zijn verleend.

Artikel 13

Aanvaarding van aangiften door de douane

• 1. 

  De douaneautoriteit mag met betrekking tot producten waarvoor specifieke handelsnormen gelden, slechts aangiften ten uitvoer en/of aangiften voor het vrije verkeer aanvaarden, indien:

Deze bepaling geldt onverminderd normcontroles die de lidstaat op grond van artikel 11 kan verrichten.

• 2. 

  Lid 1 is tevens van toepassing op producten waarvoor de in bijlage I, deel A, opgenomen algemene handelsnorm geldt, alsmede op in artikel 4, lid 1, onder a), bedoelde producten indien de betrokken lidstaat dat noodzakelijk acht in het licht van de in artikel 11, lid 1, bedoelde risicoanalyse.

Artikel 14

Normcontrolecertificaat

• 1. 

  Een bevoegde autoriteit kan een normcontrolecertificaat (hierna „certificaat” genoemd) afgeven waarin wordt bevestigd dat de producten in overeenstemming zijn met de betrokken handelsnorm. Het model voor het door de bevoegde autoriteiten in de Unie te gebruiken certificaat is opgenomen in bijlage III.

De in artikel 15, lid 4, bedoelde derde landen mogen in de plaats van het door de bevoegde autoriteiten in de Unie afgegeven certificaat, hun eigen certificaat gebruiken op voorwaarde dat dat certificaat gegevens bevat die ten minste gelijkwaardig zijn aan de in het EU-certificaat op te nemen gegevens. De Commissie stelt op de door haar geschikt geachte wijze modellen van dergelijke, door derde landen gebruikte certificaten ter beschikking.

• 2. 

  Dit certificaat mag worden afgegeven in papierformaat met een originele handtekening, of in een geverifieerd elektronisch formaat met een elektronische handtekening.

• 3. 

  Elk certificaat wordt afgestempeld door de bevoegde autoriteit en ondertekend door de daartoe gemachtigde persoon of personen.

• 4. 

  Het certificaat wordt afgegeven in ten minste één van de officiële talen van de Unie.

• 5. 

  Elk certificaat wordt met het oog op de identificatie ervan voorzien van een volgnummer. De bevoegde autoriteit bewaart een kopie van elk afgegeven certificaat.

• 6. 

  In afwijking van lid 1, eerste alinea, mogen certificaten die op 30 juni 2009 in overeenstemming waren met Verordening (EG) nr. 1580/2007, door de lidstaten worden gebruikt zolang de voorraad strekt

Sectie 3

Door derde landen te verrichten normcontroles

Artikel 15

Erkenning van door derde landen vóór de invoer in de Unie verrichte normcontroles

• 1. 

  Op verzoek van een derde land kan de Commissie volgens de in artikel 195, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde procedure, de normcontroles met betrekking tot de naleving van specifieke handelsnormen erkennen die door dat derde land vóór invoer in de Unie zijn verricht.

• 2. 

  De in lid 1 bedoelde erkenning kan worden verleend aan derde landen waar de voor uitvoer naar de Unie bestemde producten voldoen aan de uniale handelsnormen of aan ten minste daaraan gelijkwaardige normen.

In de erkenning wordt de officiële autoriteit in het derde land vermeld die verantwoordelijk is voor de uitvoering van de in lid 1 bedoelde controles. Deze autoriteit is verantwoordelijk voor de contacten met de Unie. In de erkenning worden ook de controle-instanties van het derde land vermeld die belast zijn met de uitvoering van de adequate controles.

De erkenning heeft uitsluitend betrekking op producten van oorsprong uit het betrokken derde land en kan tot bepaalde producten worden beperkt.

• 3. 

  De controle-instanties van het derde land moeten officiële of officieel door de in lid 2 bedoelde autoriteit erkende instanties zijn die op bevredigende wijze kunnen garanderen dat de controles volgens de in artikel 17, lid 1, bedoelde methoden of gelijkwaardige methoden worden verricht, en daartoe over het nodige personeel en materieel en de nodige installaties beschikken.

• 4. 

  De lijst van derde landen waarvan de normcontroles op grond van dit artikel zijn erkend, en van de betrokken producten wordt opgenomen in bijlage IV.

De Commissie stelt op de door haar geschikt geachte wijze de gegevens over de betrokken officiële autoriteiten en controle-instanties ter beschikking.

Artikel 16

Schorsing van de erkenning van de normcontroles

De Commissie kan de erkenning van de normcontroles schorsen indien voor een significant aantal partijen en/of hoeveelheden wordt geconstateerd dat de goederen niet overeenstemmen met de gegevens in de normcontrolecertificaten die door de controle-instanties van het derde land zijn afgegeven.

Sectie 4

Controlemethoden

Artikel 17

Controlemethoden

• 1. 

  Tenzij in deze verordening anders is bepaald, worden de in dit hoofdstuk vastgestelde normcontroles, met uitzondering van de controles bij verkoop in de detailhandel aan de eindverbruiker, uitgevoerd volgens de in bijlage V opgenomen controlemethoden.

De lidstaten stellen specifieke uitvoeringsbepalingen vast voor de normcontroles bij verkoop in de detailhandel aan de eindverbruiker.

• 2. 

  Indien de controleurs constateren dat de goederen aan de handelsnormen voldoen, kan de controle-instantie een normcontrolecertificaat volgens het model in bijlage III afgeven.

• 3. 

  Indien de goederen niet aan de normen voldoen, stelt de controle-instantie een verklaring van niet-conformiteit op voor de marktdeelnemer of diens vertegenwoordiger. Goederen waarvoor een verklaring van niet-conformiteit is afgegeven, mogen niet worden verplaatst zonder toestemming van de controle-instantie die deze verklaring heeft afgegeven. Voor die toestemming kan als voorwaarde worden gesteld dat aan de door de controle-instantie vastgestelde eisen wordt voldaan.

Marktdeelnemers mogen de goederen of een gedeelte ervan met de normen in overeenstemming brengen. Dergelijke met de normen in overeenstemming gebrachte goederen mogen niet worden afgezet voordat de bevoegde controle-instantie er zich met alle passende middelen van heeft vergewist dat de goederen daadwerkelijk met de normen in overeenstemming zijn gebracht. De bevoegde controle-instantie geeft in voorkomend geval slechts een normcontrolecertificaat volgens het model in bijlage III af voor de partijen of delen ervan die met de normen in overeenstemming zijn gebracht.

Wanneer een controle-instantie ingaat op het verzoek van een marktdeelnemer om de goederen met de normen in overeenstemming te brengen in een andere lidstaat dan die waar de niet-conformiteit bij de controle is geconstateerd, meldt de marktdeelnemer de niet-conforme partij aan de bevoegde controle-instantie van de lidstaat van bestemming. De lidstaat die de verklaring van niet-conformiteit heeft afgegeven, zendt een kopie van deze verklaring toe aan de andere betrokken lidstaten, inclusief de lidstaat waarvoor de niet-conforme partij bestemd is.

Wanneer de goederen niet met de normen in overeenstemming kunnen worden gebracht, en ook niet voor diervoeding, voor industriële verwerking of voor andere niet-voedingsdoeleinden kunnen worden bestemd, kan de controle-instantie de marktdeelnemers desnoods verzoeken de nodige maatregelen te treffen om ervoor te zorgen dat de producten niet worden afgezet.

De marktdeelnemers verstrekken alle gegevens die de lidstaten nodig achten voor de toepassing van dit lid.

Sectie 5

Meldingen

Artikel 18

Meldingen

• 1. 

  Een lidstaat op het grondgebied waarvan wordt geconstateerd dat een zending producten uit een andere lidstaat niet in overeenstemming is met de handelsnormen vanwege afwijkingen of andere vormen van kwaliteitsvermindering die reeds tijdens de verpakking ervan hadden kunnen worden vastgesteld, meldt dit onmiddellijk aan de Commissie en aan de lidstaten die hiermee te maken kunnen krijgen.

• 2. 

  Een lidstaat op het grondgebied waarvan een partij producten uit een derde land is afgewezen voor het in het vrije verkeer brengen vanwege niet-naleving van de handelsnormen, meldt dit onmiddellijk aan de Commissie, aan de lidstaten die hiermee te maken kunnen krijgen, en aan het betrokken in bijlage IV opgenomen derde land.

• 3. 

  De lidstaten delen de bepalingen van hun controle- en risicoanalysesystemen mee aan de Commissie. Alle latere wijzigingen aan deze systemen worden eveneens door de lidstaten aan de Commissie gemeld.

• 4. 

  De beknopte resultaten van de controles die in een bepaald jaar in alle afzetstadia zijn verricht, worden door de lidstaten uiterlijk op 30 juni van het daaropvolgende jaar aan de Commissie en de andere lidstaten gemeld.

• 5. 

  De in de leden 1 tot en met 4 bedoelde meldingen worden verricht op de door de Commissie bepaalde wijze.

TITEL III

PRODUCENTENORGANISATIES

HOOFDSTUK I

Eisen en erkenning

Sectie 1

Definities

Artikel 19

Definities

• 1. 

  Voor de toepassing van deze titel wordt verstaan onder:

• a) 

  „producent”: een landbouwer als bedoeld in artikel 2, lid 2, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007;

• b) 

  „aangesloten producent”: een producent of een coöperatie van producenten die is aangesloten bij een producentenorganisatie of een unie van producentenorganisaties;

• c) 

  „dochteronderneming”: een onderneming waarin één of meer producentenorganisaties of unies daarvan een participatie hebben, en die bijdraagt tot de verwezenlijking van de doelstellingen van de producentenorganisatie of de unie van producentenorganisaties;

• d) 

  „transnationale producentenorganisatie”: elke organisatie waarvan ten minste één aangesloten producentenbedrijf in een andere lidstaat ligt dan die waar de hoofdzetel van de organisatie is gevestigd;

• e) 

  „transnationale unie van producentenorganisaties”: elke unie van producentenorganisaties waarvan tenminste één van de aangesloten organisaties haar hoofdzetel in een andere lidstaat heeft dan die waar de hoofdzetel van de unie is gevestigd;

• f) 

  „convergentiedoelstelling”: de doelstelling van de actie ten behoeve van de minst ontwikkelde lidstaten en gebieden overeenkomstig de EU-wetgeving inzake het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling, het Europees Sociaal Fonds en het Cohesiefonds voor het tijdvak 1 januari 2007 tot en met 31 december 2013;

• g) 

  „maatregel”: één van de volgende:

(h)   „actie”: een specifieke activiteit of een specifiek instrument ter verwezenlijking van een bepaald operationeel doel als bijdrage tot één of meer van de in artikel 103 quater, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vermelde doelen;

• i) 

  „bijproduct”: een product dat resulteert uit de bereiding van een groente- of fruitproduct en dat een positieve economische waarde heeft, doch niet het belangrijkste beoogde resultaat van de bereiding is;

• j) 

  „voorbereiding”: voorbereidende activiteiten zoals schoonmaken, snijden, schillen, bijsnijden en drogen van groenten en fruit, zonder er verwerkte groenten en fruit van te maken;

• k) 

  „maatregelen van samenwerkende branches in een bedrijfskolom” als bedoeld in artikel 103 quinquies, lid 3, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007: één of meer in artikel 123, lid 3, onder c), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 genoemde activiteiten, die zijn goedgekeurd door de lidstaat en gezamenlijk worden beheerd door een producentenorganisatie of een unie van producentenorganisaties en ten minste één andere marktdeelnemer in de voedselverwerkings- en/of distributieketen;

• l) 

  „uitgangssituatie-indicator”: een indicator die de toestand of tendens aan het begin van een programmeringsperiode aangeeft en informatie kan geven die van nut is:

• 2. 

  De lidstaten omschrijven in het licht van hun nationale juridische en administratieve structuren de rechtspersonen die op hun grondgebied moeten voldoen aan artikel 125 ter van Verordening (EG) nr. 1234/2007. Zij mogen aanvullende eisen voor de erkenning van producentenorganisaties vaststellen en nemen, in voorkomend geval, voor de toepassing van artikel 125 ter van Verordening (EG) nr. 1234/2007 ook bepalingen aan betreffende duidelijk omschreven onderdelen van rechtspersonen.

Sectie 2

Voor producentenorganisaties geldende eisen

Artikel 20

In aanmerking komende producten

• 1. 

  Overeenkomstig artikel 125 ter van Verordening (EG) nr. 1234/2007 erkennen de lidstaten een producentenorganisatie voor het product of de groep producten als vermeld in de erkenningsaanvraag, door middel van een besluit op grond van artikel 125 ter, lid 1, onder c), van die verordening.

• 2. 

  Met betrekking tot uitsluitend voor verwerking bestemde producten of groepen producten worden producentenorganisaties slechts door de lidstaten erkend wanneer deze organisaties via een systeem van leveringscontracten of anderszins kunnen garanderen dat deze producten voor verwerking worden geleverd.

Artikel 21

Minimum aantal leden

Bij de vaststelling van het minimumaantal leden van een producentenorganisatie overeenkomstig artikel 125 ter, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 kunnen de lidstaten bepalen dat, wanneer de aanvrager van een erkenning geheel of gedeeltelijk bestaat uit leden die op hun beurt uit producenten samengestelde rechtspersonen of duidelijk omschreven onderdelen van rechtspersonen zijn, het minimum aantal producenten kan worden berekend op basis van het aantal producenten dat is aangesloten bij elke rechtspersoon of elk duidelijk omschreven onderdeel van een rechtspersoon.

Artikel 22

Minimumduur van het lidmaatschap

• 1. 

  De minimumduur van het lidmaatschap van een producent mag niet minder dan één jaar bedragen.

• 2. 

  De opzegging van het lidmaatschap moet schriftelijk aan de producentenorganisatie worden meegedeeld. De lidstaten bepalen de opzegtermijn, die niet meer dan zes maanden mag bedragen, en de datum waarop de beëindiging van het lidmaatschap van kracht wordt.

Artikel 23

Structuur en activiteiten van de producentenorganisaties

De lidstaten vergewissen zich ervan dat de producentenorganisaties beschikken over het personeel, de infrastructuur en de uitrusting die nodig zijn voor de naleving van de eisen van artikel 122, eerste alinea, onder c), en artikel 125 ter, lid 1, onder e), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 en voor de vervulling van hun belangrijkste functies, met name op het gebied van:

Artikel 24

Waarde of hoeveelheid van de afzetbare productie

• 1. 

  Voor de toepassing van artikel 125 ter, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt de waarde of de hoeveelheid van de afzetbare productie berekend op dezelfde basis als de in de artikelen 50 en 51 van de onderhavige verordening bedoelde waarde van de afzetbare productie.

• 2. 

  Wanneer één of meer leden van een producentenorganisatie voor de toepassing van lid 1 over onvoldoende historische gegevens betreffende de afzetbare productie beschikken, kan als waarde van de afzetbare productie van die leden worden beschouwd de gemiddelde waarde van hun afzetbare productie in de periode van drie jaar die voorafgaat aan het jaar waarin de erkenningsaanvraag is ingediend en waarin de leden van de betrokken producentenorganisatie daadwerkelijk hebben geproduceerd.

Artikel 25

Terbeschikkingstelling van technische hulpmiddelen

Voor de toepassing van artikel 125 ter, lid 1, onder e), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt ervan uitgegaan dat een producentenorganisatie die wordt erkend voor een product waarvoor technische hulpmiddelen beschikbaar moeten worden gesteld, haar verplichting nakomt wanneer zij zelf of via haar leden, dan wel via dochterondernemingen of door middel van uitbesteding, een adequaat niveau aan technische hulpmiddelen ter beschikking stelt.

Artikel 26

Hoofdactiviteiten van de producentenorganisaties

• 1. 

  De hoofdactiviteit van een producentenorganisatie betreft de concentratie van het aanbod en de afzet van de producten van haar leden waarvoor zij is erkend.

• 2. 

  Een producentenorganisatie mag producten van niet bij een producentenorganisatie of een unie van producentenorganisaties aangesloten producenten verkopen, indien zij voor die producten is erkend en indien de economische waarde van die activiteit lager ligt dan de overeenkomstig artikel 50 berekende waarde van de afgezette productie van die producentenorganisatie.

• 3. 

  De afzet van groenten en fruit die rechtstreeks van een andere producentenorganisatie worden gekocht wordt evenmin als de afzet van producten waarvoor de producentenorganisatie niet is erkend, beschouwd als een onderdeel van de activiteiten van de producentenorganisatie.

• 4. 

  Bij toepassing van artikel 50, lid 9, is lid 3 van het onderhavige artikel met ingang van 1 januari 2012 van overeenkomstige toepassing op de betrokken dochterondernemingen.

Artikel 27

Uitbesteding

• 1. 

  De activiteiten die de lidstaten overeenkomstig artikel 125 quinquies van Verordening (EG) nr. 1234/2007 voor uitbesteding mogen aanmerken, omvatten onder meer de verzameling, de opslag, de verpakking en de afzet van de producten van de bij een producentenorganisatie aangesloten leden.

• 2. 

  Uitbesteding van een activiteit van een producentenorganisatie betekent dat de producentenorganisatie voor de uitvoering van de betrokken activiteit een commerciële regeling treft met een andere entiteit, die onder meer uit één of meer van haar leden of een dochteronderneming kan bestaan. De producentenorganisatie blijft evenwel verantwoordelijk voor de uitvoering van die activiteit en voor de algemene beheerscontrole en het toezicht op de voor de uitvoering van de activiteit getroffen commerciële regeling.

Artikel 28

Transnationale producentenorganisaties

• 1. 

  De hoofdzetel van een transnationale producentenorganisatie is gevestigd in de lidstaat waar de producentenorganisatie over belangrijke bedrijfsinstallaties of over een belangrijk aantal leden beschikt en/of een belangrijk deel van de afgezette productie realiseert.

• 2. 

  De lidstaat waar de hoofdzetel van de transnationale producentenorganisatie is gevestigd, is verantwoordelijk voor:

Artikel 29

Fusies van producentenorganisaties

• 1. 

  Bij een fusie van producentenorganisaties treedt de uit de fusie ontstane producentenorganisatie in de plaats van de fuserende producentenorganisaties. De nieuwe entiteit neemt de rechten en plichten van de fuserende producentenorganisaties over.

De uit de fusie voortkomende nieuwe entiteit mag de programma's parallel en afzonderlijk uitvoeren tot 1 januari van het jaar na de fusie, of de operationele programma's samenvoegen zodra de fusie haar beslag krijgt. De operationele programma's worden samengevoegd overeenkomstig de artikelen 66 en 67.

• 2. 

  In afwijking van lid 1, tweede alinea, kunnen de lidstaten producentenorganisaties die daar om naar behoren gemotiveerde redenen om verzoeken, toestaan de afzonderlijke operationele programma's parallel uit te voeren tot het einde van de normale looptijd van die programma's.

Artikel 30

Niet-producerende leden

• 1. 

  De lidstaten kunnen bepalen of en onder welke voorwaarden natuurlijke personen of rechtspersonen die geen producent zijn, als lid van een producentenorganisatie kunnen worden aanvaard.

• 2. 

  Bij de vaststelling van de in lid 1 bedoelde voorwaarden zien de lidstaten er met name op toe dat artikel 122, eerste alinea, onder a) iii), en artikel 125 bis, lid 3, onder c), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 in acht worden genomen.

• 3. 

  De in lid 1 bedoelde natuurlijke personen of rechtspersonen mogen niet:

De lidstaten kunnen, met inachtneming van de in lid 2 vastgestelde voorwaarden, het recht van deze natuurlijke of rechtspersonen om deel te nemen aan de stemming over besluiten inzake het actiefonds, beperken of verbieden.

Artikel 31

Democratische controle op de producentenorganisaties

• 1. 

  De lidstaten nemen alle door hen noodzakelijk geachte maatregelen om te voorkomen dat één of meer leden van een producentenorganisatie misbruik maken van hun macht of invloed uitoefenen ten aanzien van het beheer en de werking van een producentenorganisatie, onder meer op het gebied van het recht om deel te nemen aan stemmingen.

• 2. 

  Wanneer een producentenorganisatie een duidelijk omschreven onderdeel van een rechtspersoon is, kunnen de lidstaten maatregelen vaststellen om de bevoegdheden op grond waarvan die rechtspersoon besluiten van de producentenorganisatie kan wijzigen, goedkeuren of afwijzen, te beperken of in te trekken.

Sectie 3

Unies van producentenorganisaties

Artikel 32

Voorschriften inzake producentenorganisaties die van toepassing zijn op unies van producentenorganisaties

Het bepaalde in artikel 22, artikel 26, lid 3, artikel 27 en artikel 31 is van overeenkomstige toepassing op unies van producentenorganisaties. Wanneer de unie van producentenorganisaties de verkoop voor haar rekening neemt, is artikel 26, lid 2, van overeenkomstige toepassing.

Artikel 33

Erkenning van unies van producentenorganisaties

• 1. 

  De lidstaten mogen unies van producentenorganisaties slechts overeenkomstig artikel 125 quater van Verordening (EG) nr. 1234/2007 erkennen voor de activiteit(en) met betrekking tot het product of de groep producten zoals vermeld in de erkenningsaanvraag.

• 2. 

  Een unie van producentenorganisaties kan overeenkomstig artikel 125 quater van Verordening (EG) nr. 1234/2007 worden erkend en kan dus activiteiten van een producentenorganisatie uitoefenen, zelfs wanneer de betrokken producten nog steeds door de bij haar aangesloten leden worden afgezet.

Artikel 34

Leden van unies van producentenorganisaties, die geen producentenorganisatie zijn

• 1. 

  De lidstaten kunnen bepalen of en onder welke voorwaarden natuurlijke personen of rechtspersonen die geen erkende producentenorganisatie zijn, als lid van een unie van producentenorganisaties kunnen worden aanvaard.

• 2. 

  Leden van een erkende unie van producentenorganisaties, die geen erkende producentenorganisatie zijn, mogen niet:

De lidstaten kunnen het recht van de hier bedoelde leden om over besluiten inzake operationele programma's te stemmen, toestaan, beperken of intrekken.

Artikel 35

Transnationale unie van producentenorganisaties

• 1. 

  De hoofdzetel van de transnationale unie van producentenorganisaties is gevestigd in de lidstaat waar deze unie over een belangrijk aantal aangesloten organisaties beschikt en/of waar de aangesloten organisaties een belangrijk deel van de afgezette productie realiseren.

• 2. 

  De lidstaat waar de hoofdzetel van de transnationale unie van producentenorganisaties is gevestigd, is verantwoordelijk voor:

Sectie 4

Producentengroeperingen

Artikel 36

Indiening van het erkenningsprogramma

• 1. 

  Een rechtspersoon of een duidelijk omschreven onderdeel van een rechtspersoon dient het in artikel 125 sexies, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde erkenningsprogramma in bij de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de hoofdzetel van de rechtspersoon is gevestigd.

• 2. 

  De lidstaten stellen het volgende vast:

Artikel 37

Inhoud van het erkenningsprogramma

Het ontwerp van erkenningsprogramma omvat ten minste:

Artikel 38

Goedkeuring van het erkenningsprogramma

• 1. 

  De bevoegde autoriteit van de lidstaat neemt binnen drie maanden na ontvangst van het ontwerp van erkenningsprogramma en alle bijbehorende bewijsstukken een besluit over dit ontwerp. De lidstaten kunnen een kortere termijn vaststellen.

• 2. 

  Met het oog op de naleving van de in artikel 125 ter, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde erkenningscriteria voor producentenorganisaties, mogen de lidstaten aanvullende voorschriften inzake de in het kader van het erkenningsprogramma in aanmerking komende acties en uitgaven, inclusief in aanmerking komende investeringen, vaststellen.

• 3. 

  Na de in artikel 111 bedoelde normcontroles kan de bevoegde autoriteit van de lidstaat in voorkomend geval:

Desnoods wordt het programma slechts aanvaard nadat de in het kader van b) gevraagde wijzigingen in het programma zijn opgenomen.

De bevoegde autoriteit van de lidstaat meldt haar besluit aan de rechtspersoon of het duidelijk omschreven onderdeel van een rechtspersoon.

Artikel 39

Uitvoering van het erkenningsprogramma

• 1. 

  Het erkenningsprogramma wordt uitgevoerd in jaarperioden die ingaan op 1 januari. De lidstaten mogen de producentengroeperingen toestaan deze jaarperioden op te splitsen in halfjaarperioden.

Voor het eerste jaar van uitvoering overeenkomstig de in artikel 37, onder b), bedoelde voorgestelde datum, gaat het erkenningsprogramma van start:

Het eerste jaar van uitvoering van het erkenningsprogramma loopt in elk geval af op 31 december van hetzelfde jaar.

• 2. 

  De lidstaten stellen vast onder welke voorwaarden de producentengroeperingen een verzoek kunnen indienen om hun programma tijdens de uitvoering ervan te wijzigen. Bij deze verzoeken moeten alle nodige bewijsstukken worden gevoegd.

De lidstaten stellen vast onder welke voorwaarden erkenningsprogramma's tijdens een jaarlijkse of halfjaarlijkse periode mogen worden gewijzigd zonder voorafgaande goedkeuring door de bevoegde autoriteit van de betrokken lidstaat. De punten waarop de wijzigingen betrekking hebben, komen slechts in aanmerking voor steun indien zij onmiddellijk door de producentengroepering aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat worden meegedeeld.

• 3. 

  De bevoegde autoriteit van de lidstaat neemt binnen drie maanden na ontvangst van het verzoek tot wijziging en na de verstrekte bewijsstukken te hebben onderzocht, een besluit over de aangevraagde wijziging van het programma. Elk verzoek tot wijziging waarover binnen die termijn geen besluit is genomen, wordt als afgewezen beschouwd. De lidstaten kunnen een kortere termijn vaststellen.

Artikel 40

Aanvragen tot erkenning als producentenorganisatie

• 1. 

  Producentengroeperingen die een erkenningsprogramma uitvoeren, kunnen te allen tijde een aanvraag tot erkenning op grond van artikel 125 ter van Verordening (EG) nr. 1234/2007 indienen. Dergelijke aanvragen moeten in elk geval vóór het einde van de in artikel 125 sexies, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde overgangsperiode worden ingediend.

• 2. 

  Vanaf de datum van indiening van de aanvraag kan de betrokken producentengroepering onder de in artikel 63 vastgestelde voorwaarden een ontwerp van operationeel programma indienen.

Artikel 41

Hoofdactiviteiten van de producentengroeperingen

• 1. 

  De hoofdactiviteit van een producentengroepering betreft de concentratie van het aanbod en de afzet van de producten van haar leden waarvoor zij is erkend.

• 2. 

  Een producentengroepering mag producten van niet bij een producentengroepering aangesloten producent verkopen, indien zij voor die producten is erkend en indien de economische waarde van die activiteit lager ligt dan de waarde van de afgezette productie van de leden van die producentengroepering en van leden van andere producentengroeperingen.

Artikel 42

Waarde van de afgezette productie

• 1. 

  Artikel 50, leden 1 tot en met 4, lid 6, eerste zin, en lid 7, zijn van overeenkomstige toepassing op producentengroeperingen.

• 2. 

  Indien de afgezette productie wegens ten genoegen van de lidstaat gemotiveerde redenen die buiten de verantwoordelijkheid en de controle van de producentengroepering vallen, met ten minste 35 % is gedaald, wordt ervan uitgegaan dat de totale waarde van de afgezette productie 65 % bedraagt van de totale waarde die is opgegeven in de vorige, door de lidstaat gecontroleerde steunaanvraag of steunaanvragen voor de recentste jaarperiode, en bij ontstentenis daarvan, van de oorspronkelijk in het goedgekeurde erkenningsprogramma opgegeven waarde.

• 3. 

  De waarde van de afgezette productie wordt berekend conform de wetgeving die geldt tijdens de periode waarvoor de steun wordt aangevraagd.

Artikel 43

Financiering van het erkenningsprogramma

• 1. 

  De in artikel 103 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde steunpercentages worden gehalveerd voor het gedeelte van de waarde van de afgezette productie boven 1 000 000 euro.

• 2. 

  Voor de in artikel 103 bis, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde steun geldt een maximum van 100 000 euro per producentengroepering en per jaarperiode.

• 3. 

  De in artikel 103 bis, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde steun wordt uitbetaald:

Voor de berekening van de tranches mogen de lidstaten, wanneer dit voor controledoeleinden noodzakelijk is, uitgaan van de afgezette productie in een andere periode dan die waarvoor de tranche wordt uitbetaald. Het verschil tussen de perioden moet kleiner zijn dan de duur van de betrokken periode.

• 4. 

  De wisselkoers die geldt voor de in de leden 1 en 2 vermelde bedragen, is de meest recente wisselkoers die de Europese Centrale Bank heeft bekendgemaakt vóór de eerste dag van de periode waarvoor de betrokken steun wordt toegekend.

Artikel 44

Steun voor met het oog op erkenning vereiste investeringen

Indien de uitvoering van een erkenningsprogramma investeringen op grond van artikel 37, onder c), van de onderhavige verordening vergt waarvoor steun wordt verleend op grond van artikel 103 bis, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007, worden deze investeringen gefinancierd naar evenredigheid van de mate waarin zij worden gebruikt voor de producten van de leden van een producentengroepering waarvoor voorlopige erkenning is verleend.

Investeringen die op het gebied van de andere economische activiteiten van de producentengroepering tot verstoring van de mededinging kunnen leiden, zijn van de EU-steun uitgesloten.

Artikel 45

Steunaanvraag

• 1. 

  Een producentengroepering dient voor de in artikel 103 bis, lid 1, onder a) en b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde steun één enkele aanvraag in binnen drie maanden na afloop van elke in artikel 43, lid 3, van de onderhavige verordening bedoelde jaarperiode of halfjaarperiode. De aanvraag bevat een opgave van de waarde van de afgezette productie voor de periode waarvoor de steun wordt aangevraagd.

• 2. 

  Steunaanvragen voor halfjaarperioden kunnen slechts worden ingediend wanneer het erkenningsprogramma is opgesplitst in halfjaarperioden als bedoeld in artikel 39, lid 1. Elke steunaanvraag gaat vergezeld van een schriftelijke verklaring van de producentengroepering waarin staat dat zij:

• 3. 

  De lidstaten stellen de termijn voor de betaling van de steun vast, die in geen geval langer mag zijn dan zes maanden, te rekenen vanaf de datum van ontvangst van de aanvraag.

Artikel 46

Subsidiabiliteit

De lidstaten beoordelen of de producentengroeperingen in aanmerking komen voor steun uit hoofde van de onderhavige verordening teneinde zich ervan te vergewissen dat de toekenning van steun gerechtvaardigd is, rekening houdend met de voorwaarden en de datum van eventuele vroegere overheidssteun aan de producentenorganisaties of producentengroeperingen waarvan de leden van de betrokken producentengroepering afkomstig zijn, alsmede met de eventuele overgang van leden tussen producentenorganisaties en producentengroeperingen.

Artikel 47

EU-bijdrage

• 1. 

  De EU-bijdrage in de financiering van de in artikel 103 bis, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde steun bedraagt:

De rest van de steun wordt in de vorm van een forfaitaire betaling door de lidstaat betaald. In de steunaanvraag hoeft geen bewijsmateriaal inzake het gebruik van de steun te worden opgenomen.

• 2. 

  De EU-bijdrage in de financiering van de in artikel 103 bis, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde steun, uitgedrukt in kapitaalsubsidie of kapitaalsubsidie-equivalent, mag in verhouding tot de subsidiabele investeringskosten niet meer bedragen dan:

De betrokken lidstaten verbinden zich ertoe voor ten minste 5 % deel te nemen in de subsidiabele investeringskosten.

De bijdrage van de begunstigden in de subsidiabele investeringskosten bedraagt ten minste:

Artikel 48

Fusies

• 1. 

  De in artikel 103 bis, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde steun kan worden toegekend of verder worden toegekend aan voorlopig erkende producentengroeperingen die zijn ontstaan door de fusie van twee of meer voorlopig erkende producentengroeperingen.

• 2. 

  Voor de berekening van het bedrag van de in lid 1 bedoelde steun treedt de door de fusie ontstane producentengroepering in de plaats van de fuserende groeperingen.

• 3. 

  Wanneer twee of meer producentengroeperingen fuseren, neemt de nieuwe entiteit de rechten en plichten van de producentengroepering die het eerst een voorlopige erkenning heeft gekregen, over.

• 4. 

  Wanneer een voorlopig erkende producentengroepering fuseert met een erkende producentenorganisatie, komt de uit deze fusie ontstane entiteit niet langer in aanmerking voor een voorlopige erkenning als producentengroepering, noch voor de in artikel 103 bis, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde steun. De uit de fusie ontstane entiteit wordt verder als erkende producentenorganisatie behandeld, mits zij aan de geldende voorschriften voldoet. Zo nodig verzoekt de producentenorganisatie om wijziging van het operationele programma van de nieuwe entiteit en hiertoe is artikel 29 van overeenkomstige toepassing.

Door producentengroeperingen vóór een dergelijke fusie uitgevoerde acties komen evenwel verder in aanmerking voor steun onder de in het erkenningsprogramma vastgestelde voorwaarden.

Artikel 49

Gevolgen van de erkenning

• 1. 

  Na verlening van de erkenning wordt de in artikel 103 bis, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde steun niet langer toegekend.

• 2. 

  Bij de indiening van een operationeel programma overeenkomstig de onderhavige verordening ziet de betrokken lidstaat erop toe dat voor de in het kader van het erkenningsprogramma gefinancierde maatregelen geen overlappende steun wordt toegekend.

• 3. 

  Investeringen die in aanmerking komen voor steun voor de in artikel 103 bis, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde kosten, kunnen worden overgedragen naar de operationele programma's op voorwaarde dat de aard ervan strookt met de voorschriften van de onderhavige verordening.

• 4. 

  De lidstaten stellen de na de uitvoering van het erkenningsprogramma ingaande termijn vast waarbinnen de producentengroepering moet worden erkend als producentenorganisatie. Deze termijn mag niet meer dan vier maanden bedragen.

HOOFDSTUK II

Actiefondsen en operationele programma's

Sectie 1

Waarde van de afgezette productie

Artikel 50

Grondslag voor de berekening

• 1. 

  De waarde van de door een producentenorganisatie afgezette productie wordt berekend op basis van de door de producentenorganisatie en haar leden geproduceerde groenten en fruit waarvoor de producentenorganisatie is erkend. In de waarde van de afgezette productie mogen groenten en fruit worden meegerekend die overeenkomstig artikel 4 niet aan de handelsnormen hoeven te voldoen.

• 2. 

  In de waarde van de afgezette productie wordt de productie van leden meegerekend die tot de producentenorganisatie toetreden of deze verlaten. De lidstaten stellen voorwaarden vast om dubbeltelling te voorkomen.

• 3. 

  In de waarde van de afgezette productie wordt de waarde van verwerkte groenten en fruit of van enig ander product dat geen product van de groente- en fruitsector is, niet meegerekend.

Indien producentenorganisaties, unies van producentenorganisaties, daarbij aangesloten producenten of dochterondernemingen als bedoeld in lid 9 van dit artikel, voor verwerking bestemde groenten en fruit zelf of via uitbesteding hebben verwerkt tot groente- en fruitproducten als bedoeld in bijlage I, deel X, van Verordening (EG) nr. 1234/2007, of tot enig ander verwerkt product als bedoeld in dit artikel en nader omschreven in bijlage VI bij deze verordening, wordt de waarde van de afgezete productie van voor verwerking bestemde groenten en fruit berekend als forfaitair percentage van de gefactureerde waarde van die verwerkte producten. Dit forfaitaire percentage bedraagt:

• 4. 

  De lidstaten mogen de producentenorganisaties toestaan de waarde van de bijproducten te verrekenen in de waarde van de afgezette productie.

• 5. 

  De waarde van de afgezette productie omvat de waarde van de uit de markt genomen en overeenkomstig artikel 103 quinquies, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 weggewerkte producten, die wordt geschat op basis van de gemiddelde prijs waartegen de producentenorganisatie deze producten tijdens de vorige referentieperiode heeft afgezet.

• 6. 

  Alleen de door de producentenorganisatie afgezette productie die door haar zelf en/of door de bij haar aangesloten producenten is geproduceerd, wordt meegerekend in de waarde van de afgezette productie. De productie van de bij een bepaalde producentenorganisatie aangesloten producenten die overeenkomstig artikel 125 bis, lid 2, onder b) en c), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt afgezet door een tweede, daartoe door die bepaalde producentenorganisatie aangewezen producentenorganisatie, wordt verrekend in de waarde van de afgezette productie van de tweede producentenorganisatie.

• 7. 

  De afgezette productie van groenten en fruit wordt, indien van toepassing, in het stadium „af producentenorganisatie” gefactureerd als in bijlage I, deel IX, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 opgenomen product dat is verwerkt en verpakt, exclusief:

• 8. 

  De waarde van de afgezette productie kan ook worden berekend in het stadium „af unie van producentenorganisaties”, op dezelfde grondslag als is vastgesteld in lid 7.

• 9. 

  De waarde van de afgezette productie kan ook worden berekend in het stadium „af dochteronderneming”, op dezelfde grondslag als is vastgesteld in lid 7, op voorwaarde dat ten minste 90 % van het kapitaal van de dochteronderneming in handen is:

• 10. 

  Bij uitbesteding wordt de waarde van de afgezette productie berekend in het stadium „af producentenorganisatie” en zij omvat dan de toegevoegde economische waarde van de activiteit die de producentenorganisatie heeft uitbesteed aan haar leden, aan derde partijen of aan een andere dan een in lid 9 bedoelde dochteronderneming.

• 11. 

  Wanneer de productie als gevolg van weersomstandigheden, dier- of plantenziekten of plagen afneemt, mogen de op grond daarvan door de verzekering uitgekeerde vergoedingen in het kader van oogstverzekeringsmaatregelen uit hoofde van hoofdstuk III, sectie 6, of door de producentenorganisatie beheerde gelijkwaardige maatregelen worden verrekend in de waarde van de afgezette productie.

Artikel 51

Referentieperiode

• 1. 

  Het in artikel 103 quinquies, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde jaarlijkse maximum van de steun wordt elk jaar berekend op basis van de waarde van de productie die in een door de lidstaten vast te stellen referentieperiode van 12 maanden is afgezet.

• 2. 

  De referentieperiode wordt door de lidstaten voor elke producentenorganisatie vastgesteld als:

• 3. 

  De periode van 12 maanden is het boekjaar van de betrokken producentenorganisatie.

De methode voor de vaststelling van de referentieperiode mag gedurende de looptijd van een operationeel programma niet worden gewijzigd, tenzij daarvoor gegronde redenen worden aangevoerd.

• 4. 

  Indien de waarde van een product met ten minste 35 % is gedaald om redenen die buiten de verantwoordelijkheid en de controle van de producentenorganisatie vallen, wordt ervan uitgegaan dat de waarde van de afgezette productie van dat product 65 % van de waarde van het betrokken product in de vorige referentieperiode bedraagt.

De producentenorganisatie licht de in de eerste alinea bedoelde redenen toe ten genoegen van de bevoegde autoriteit van de betrokken lidstaat.

• 5. 

  Wanneer recentelijk erkende producentenorganisaties voor de toepassing van lid 2 over onvoldoende historische gegevens betreffende de afgezette productie beschikken, kan de waarde van de afzetbare productie die de producentenorganisatie met het oog op haar erkenning heeft opgegeven, worden beschouwd als waarde van de afgezette productie.

De eerste alinea is van overeenkomstige toepassing op nieuwe leden van een producentenorganisatie die zich voor het eerst bij een producentenorganisatie aansluiten.

• 6. 

  De lidstaten nemen de nodige maatregelen om gegevens te verzamelen over de waarde van de afgezette productie van producentenorganisaties die geen operationeel programma hebben ingediend.

• 7. 

  In afwijking van de leden 1 en 6 wordt de waarde van de afgezette productie voor de referentieperiode berekend conform de in die referentieperiode geldende wetgeving.

Voor uiterlijk op 20 januari 2010 goedgekeurde operationele programma's echter wordt de waarde van de afgezette productie voor de jaren tot en met 2007 berekend op basis van de in de referentieperiode geldende wetgeving, terwijl de waarde van de afgezette productie voor de jaren vanaf 2008 wordt berekend op basis van de in 2008 geldende wetgeving.

Voor operationele programma's die zijn goedgekeurd na 20 januari 2010, wordt de waarde van de afgezette productie voor de jaren vanaf 2008 berekend op basis van de bij de goedkeuring van het operationele programma geldende wetgeving.

Sectie 2

Actiefondsen

Artikel 52

Beheer

De lidstaten zorgen ervoor dat de actiefondsen zo worden beheerd dat de uitgaven en inkomsten ervan jaarlijks door externe accountants kunnen worden geïdentificeerd, gecontroleerd en gecertificeerd.

Artikel 53

Financiering van de actiefondsen

• 1. 

  De financiële bijdragen in het actiefonds als bedoeld in artikel 103 ter, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007, worden vastgesteld door de producentenorganisatie.

• 2. 

  Alle producenten hebben de gelegenheid om gebruik te maken van het actiefonds en op democratische wijze deel te nemen aan de besluitvorming over het gebruik van het actiefonds van de producentenorganisatie en over de financiële bijdragen in de actiefondsen.

Artikel 54

Mededeling van het geraamde bedrag

• 1. 

  De producentenorganisaties delen de lidstaten uiterlijk op 15 september, samen met de operationele programma's of de verzoeken tot goedkeuring van wijzigingen daarvan, de geraamde bedragen van de EU-bijdrage en de bijdrage van haar leden en van de producentenorganisatie zelf in de actiefondsen voor het volgende jaar mee.

De lidstaten mogen een latere termijn dan 15 september vaststellen.

• 2. 

  Het geraamde bedrag van de actiefondsen wordt berekend op basis van de operationele programma's en de waarde van de afgezette productie. De berekening wordt opgesplitst in uitgaven voor crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen enerzijds en uitgaven voor andere maatregelen anderzijds.

Sectie 3

Operationele programma's

Artikel 55

Nationale strategie

• 1. 

  De algemene structuur en inhoud van de in artikel 103 septies, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde nationale strategie worden vastgesteld overeenkomstig de in bijlage VII opgenomen richtsnoeren. De nationale strategie mag regionale elementen bevatten.

De nationale strategie bevat alle besluiten en bepalingen die de lidstaat heeft vastgesteld krachtens deel II, titel II, hoofdstuk II, secties I en I bis, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 en de onderhavige titel.

• 2. 

  De nationale strategie, die ook het in artikel 103 septies, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde nationale kader bevat, wordt vastgesteld voordat de ontwerpen van operationele programma's in een bepaald jaar worden ingediend. Het nationale kader wordt eerst bij de Commissie ingediend en, na eventuele wijziging ervan overeenkomstig artikel 103 septies, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1234/2007, in de nationale strategie opgenomen.

• 3. 

  Het opstellen van de nationale strategie omvat een analyse van de uitgangssituatie die wordt uitgevoerd onder de verantwoordelijkheid van de lidstaat. Deze analyse bestaat uit het identificeren en evalueren van de behoeften waaraan moet worden voldaan, de rangschikking van de behoeften naar prioriteit, de via de operationele programma's te bereiken doelen om aan deze prioritaire behoeften te voldoen, de verwachte resultaten en de gekwantificeerde streefdoelen ten opzichte van de uitgangssituatie, alsook de selectie van de meest geschikte instrumenten en acties om deze doelen te bereiken.

• 4. 

  De lidstaten zorgen voorts voor controle en evaluatie van de nationale strategie en van de uitvoering ervan via operationele programma's.

De nationale strategie kan worden gewijzigd, met name in het licht van de controle en evaluatie. Dergelijke wijzigingen worden aangebracht voordat de ontwerpen van operationele programma's in een bepaald jaar worden ingediend.

• 5. 

  Met het oog op een passend evenwicht tussen de verschillende maatregelen stellen de lidstaten in de nationale strategie per maatregel en/of soort actie en/of uitgaven maximumpercentages vast voor financiering uit het fonds.

Artikel 56

Nationaal kader voor milieuacties

• 1. 

  De lidstaten doen de Commissie een voorstel voor een kader toekomen overeenkomstig artikel 103 septies, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 en melden daarbovenop elke wijziging van het nationale kader waarvoor de in die alinea bedoelde procedure geldt, aan de Commissie. De Commissie zorgt er op de door haar passend geachte wijze voor dat de nationale kaders beschikbaar zijn voor andere lidstaten.

• 2. 

  In een apart deel van het nationale kader worden de in artikel 103 septies, lid 1, eerste alinea, tweede zin, bedoelde algemene eisen inzake complementariteit, coherentie en conformiteit opgegeven waaraan de in het kader van een operationeel programma geselecteerde milieuacties moeten voldoen. De Commissie stelt de lidstaten een model van dit deel ter beschikking.

Met het oog op de toepassing van artikel 103 quater, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bevat het nationale kader een niet-limitatieve lijst van de milieuacties en de daarvoor in de lidstaat geldende voorwaarden. Voor elke milieuactie worden in het nationale kader de volgende gegevens vermeld:

• 3. 

  Milieuacties die vergelijkbaar zijn met op grond van een plattelandsontwikkelingsprogramma gesteunde agromilieuverbintenissen hebben dezelfde looptijd als die verbintenissen. Indien de looptijd van de agromilieuverbintenissen die van het oorspronkelijke operationele programma overschrijdt, worden de milieuacties voortgezet in een volgend operationeel programma. In naar behoren gemotiveerde gevallen, met name op basis van de resultaten van de in artikel 126, lid 3, bedoelde tussentijdse evaluatie, mogen de lidstaten de looptijd van milieuacties echter inkorten of dergelijke acties zelfs stopzetten.

De in de eerste alinea bedoelde looptijd van de acties en, in voorkomend geval, de verplichting om de actie in een volgend operationeel programma voort te zetten, dienen in het nationale kader te worden opgenomen.

Artikel 57

Aanvullende voorschriften van de lidstaten

De lidstaten kunnen ter aanvulling van Verordening (EG) nr. 1234/2007 en de onderhavige verordening voorschriften vaststellen met betrekking tot de subsidiabiliteit van maatregelen, acties of uitgaven in het kader van operationele programma's.

Artikel 58

Verband met plattelandsontwikkelingsprogramma's

• 1. 

  Onder voorbehoud van het bepaalde in lid 2 wordt geen steun uit hoofde van één of meer bij Verordening (EG) nr. 1698/2005 van de Raad (9) goedgekeurde plattelandsontwikkelingsprogramma's van de lidstaat verleend voor acties in het kader van bij de onderhavige verordening vastgestelde maatregelen.

• 2. 

  Wanneer op grond van artikel 5, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1698/2005 uitzonderlijk steun is verleend voor maatregelen die anders in aanmerking zouden kunnen komen voor steun op grond van de onderhavige verordening, garanderen de lidstaten dat een begunstigde voor een bepaalde actie slechts steun ontvangt op grond van één regeling.

Met het oog hierop zien de lidstaten, wanneer zij in hun plattelandsontwikkelingsprogramma's maatregelen met dergelijke uitzonderingen opnemen, erop toe dat in de in artikel 55 van de onderhavige verordening bedoelde nationale strategie de criteria en administratieve voorschriften worden vastgesteld die zij in het kader van de plattelandsontwikkelingsprogramma's zullen toepassen.

• 3. 

  In voorkomend geval en onverminderd artikel 103 bis, lid 3, artikel 103 quinquies, leden 1 en 3, en artikel 103 sexies van Verordening (EG) nr. 1234/2007 en artikel 47 van de onderhavige verordening, mag het steunniveau voor onder de onderhavige verordening vallende maatregelen niet hoger zijn dan voor maatregelen in het kader van het plattelandsontwikkelingsprogramma.

• 4. 

  De steun voor milieuacties, andere dan de verwerving van vaste activa, mag niet hoger zijn dan de maximumbedragen die voor agromilieubetalingen zijn vastgesteld in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1698/2005. Deze bedragen mogen in uitzonderlijke gevallen worden verhoogd om rekening te houden met specifieke omstandigheden die naar behoren moeten worden gemotiveerd in de in artikel 55 van de onderhavige verordening bedoelde nationale strategie en in de operationele programma's van de producentenorganisaties. De voor milieuacties bestemde bedragen mogen tevens worden verhoogd ter ondersteuning van concrete acties in verband met de in artikel 16 bis van Verordening (EG) nr. 1698/2005 vastgestelde prioriteiten.

• 5. 

  Het bepaalde in lid 4 geldt niet voor milieuacties die niet direct of indirect betrekking hebben op een specifiek perceel.

Artikel 59

Inhoud van de operationele programma's

De operationele programma's bevatten de volgende gegevens:

Artikel 60

Subsidiabiliteit van acties in het kader van operationele programma’s

• 1. 

  Operationele programma's omvatten geen acties of uitgaven als bedoeld in de lijst in bijlage IX.

• 2. 

  Uitgaven uit hoofde van subsidiabele operationele programma's worden beperkt tot de daadwerkelijk gemaakte kosten. De lidstaten kunnen evenwel in de volgende gevallen vooraf en op naar behoren gemotiveerde wijze forfaitaire standaardtarieven vaststellen:

De lidstaten herzien deze tarieven ten minste om de vijf jaar.

• 3. 

  Een actie is slechts subsidiabel indien meer dan 50 % van de waarde van de bij de actie betrokken producten afkomstig is van de producten waarvoor de producentenorganisatie is erkend. Om in het percentage van 50 % te worden verrekend, moeten de producten afkomstig zijn van leden van de producentenorganisatie of van bij een andere producentenorganisatie of unie van producentenorganisaties aangesloten leden. Artikel 50 is van overeenkomstige toepassing op de berekening van de waarde.

• 4. 

  Voor milieuacties gelden de volgende voorschriften:

In de in artikel 55 bedoelde nationale strategie stellen de lidstaten vast hoeveel procent van de jaarlijkse uitgaven die in het kader van een operationeel programma worden gedaan, maximaal mag worden besteed aan acties in verband met het milieubeheer van verpakkingen. Dat percentage mag niet hoger liggen dan 20 %, behalve om rekening te houden met specifieke nationale/regionale omstandigheden die dan in de nationale strategie dienen te worden gemotiveerd.

• 5. 

  Investeringen, ook die in het kader van leaseovereenkomsten, met een aflossingstermijn die langer is dan de looptijd van het operationele programma, mogen vanwege gegronde economische redenen, en meer in het bijzonder bij een fiscale afschrijvingsperiode van meer dan vijf jaar, ook voor het volgende operationele programma in aanmerking worden genomen.

Bij vervanging van investeringen wordt de restwaarde van de vervangen investeringen:

• 6. 

  Investeringen of acties die bijdragen aan de doelstellingen van het operationele programma, mogen worden uitgevoerd in individuele ondernemingen en/of bedrijfsruimten van bij een producentenorganisatie of een unie van producentenorganisaties aangesloten producenten, ook wanneer de acties worden uitbesteed aan leden van de producentenorganisatie of de unie van producentenorganisaties. De lidstaten zien erop toe dat de investering of de restwaarde ervan wordt gerecupereerd wanneer een bij de producentenorganisatie aangesloten producent de producentenorganisatie verlaat. In naar behoren gemotiveerde gevallen kunnen de lidstaten bepalen dat de producentenorganisatie er niet toe verplicht is de investering of de restwaarde ervan terug te vorderen.

• 7. 

  Investeringen en acties die verband houden met de verwerking van groenten en fruit tot verwerkte groenten en fruit, komen in aanmerking voor steun indien die investeringen en acties gericht zijn op de verwezenlijking van de in artikel 103 quater, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde doelen, met inbegrip van de in artikel 122, eerste alinea, onder c), van die verordening vastgestelde doelstellingen, en indien die investeringen en acties zijn opgenomen in de in artikel 103 septies, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde nationale strategie.

Artikel 61

In te dienen documenten

Operationele programma's dienen vergezeld te gaan van met name:

Artikel 62

Operationele programma's van unies van producentenorganisaties

• 1. 

  De lidstaten kunnen toestaan dat unies van producentenorganisaties een operationeel programma of deelprogramma indienen met acties die door twee of meer aangesloten producentenorganisaties in hun respectieve operationele programma worden opgenomen, maar die niet door hen worden uitgevoerd in het kader van die programma's.

• 2. 

  Het operationele programma van unies van producentenorganisaties wordt samen met het operationele programma van de bij die unie aangesloten producentenorganisaties bekeken, onder meer wat de naleving van de in artikel 103 quater van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde doelen en beperkingen betreft.

• 3. 

  De lidstaten zorgen ervoor dat:

• 4. 

  De artikelen 58, 59 en 60, artikel 61, onder b) en c), en de artikelen 63 tot en met 67 zijn van overeenkomstige toepassing op de operationele programma's van unies van producentenorganisaties. Het in artikel 59, onder b), bedoelde evenwicht tussen de acties is echter niet vereist voor operationele deelprogramma's van unies van producentenorganisaties.

Artikel 63

Uiterste indieningsdatum

• 1. 

  Operationele programma's worden door de producentenorganisatie uiterlijk op 15 september van het jaar vóór dat van de uitvoering van die programma's ter goedkeuring overgelegd aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de producentenorganisatie haar hoofdzetel heeft. De lidstaten mogen die termijn evenwel verlengen.

• 2. 

  Wanneer een rechtspersoon of een duidelijk omschreven onderdeel van een rechtspersoon, die ook een producentengroepering kan zijn, een aanvraag tot erkenning als producentenorganisatie indient, kan terzelfder tijd het in lid 1 bedoelde operationele programma ter goedkeuring worden ingediend. De goedkeuring van het operationele programma wordt afhankelijk gesteld van de erkenning binnen de in artikel 64, lid 2, vastgestelde termijn.

Artikel 64

Besluit

• 1. 

  De bevoegde autoriteit van de lidstaat besluit, naargelang van het geval:

• 2. 

  De bevoegde autoriteit van de lidstaat neemt haar besluit over de operationele programma's en actiefondsen uiterlijk op 15 december van het jaar waarin deze zijn ingediend.

De lidstaten melden dat besluit uiterlijk op 15 december aan de betrokken producentenorganisaties.

Om naar behoren gemotiveerde redenen kan de bevoegde autoriteit van de lidstaat haar besluit over de operationele programma’s en actiefondsen evenwel nemen uiterlijk op 20 januari na de datum waarop deze zijn ingediend. In het goedkeuringsbesluit kan worden bepaald dat de uitgaven met ingang van 1 januari na de datum van indiening subsidiabel zijn.

Artikel 65

Wijzigingen in de operationele programma's voor de volgende jaren

• 1. 

  Producentenorganisaties kunnen uiterlijk op 15 september een verzoek indienen om in de operationele programma's wijzigingen, inclusief betreffende de looptijd, te mogen aanbrengen die op 1 januari van het volgende jaar ingaan.

De lidstaten mogen de termijn voor indiening van verzoeken evenwel verlengen.

• 2. 

  Elk wijzigingsverzoek gaat vergezeld van bewijsstukken waarin de reden voor en de aard en de gevolgen van de voorgestelde wijzigingen nader zijn omschreven.

• 3. 

  De bevoegde autoriteit van de lidstaat neemt uiterlijk op 15 december van het jaar waarin het verzoek tot wijziging van een operationeel programma wordt ingediend, een besluit over dat verzoek.

Om naar behoren gemotiveerde redenen kan de bevoegde autoriteit van de lidstaat evenwel een besluit over de wijziging van operationele programma’s en actiefondsen nemen uiterlijk op 20 januari na het jaar waarin om deze wijziging is verzocht. In het goedkeuringsbesluit kan worden bepaald dat de uitgaven met ingang van 1 januari na de datum van indiening van het verzoek subsidiabel zijn.

Artikel 66

Wijzigingen van operationele programma's in de loop van het jaar

• 1. 

  De lidstaten kunnen wijzigingen van de operationele programma's in de loop van het jaar toestaan onder door hen te bepalen voorwaarden.

• 2. 

  De bevoegde autoriteit van de lidstaat neemt uiterlijk op 20 januari na het jaar waarin een verzoek tot wijziging van een operationeel programma als bedoeld in lid 1 is ingediend, een besluit over dat verzoek.

• 3. 

  De bevoegde autoriteit van de lidstaat kan de producentenorganisaties in de loop van het jaar toestaan om:

• 4. 

  De lidstaten stellen vast onder welke voorwaarden operationele programma's tijdens het jaar mogen worden gewijzigd zonder voorafgaande goedkeuring door de bevoegde autoriteit van de betrokken lidstaat. Deze wijzigingen komen slechts voor steun in aanmerking voor zover de producentenorganisatie ze onmiddellijk aan de bevoegde autoriteit meedeelt.

Artikel 67

Formaat van de operationele programma's

• 1. 

  Operationele programma's worden uitgevoerd in jaarperiodes die lopen van 1 januari tot en met 31 december.

• 2. 

  Met de uitvoering van een uiterlijk op 15 december goedgekeurd operationeel programma wordt op 1 januari van het volgende jaar begonnen.

De uitvoering van een na 15 december goedgekeurd operationeel programma wordt met een jaar uitgesteld.

In afwijking van de eerste en de tweede alinea van dit lid wordt, in geval van toepassing van artikel 64, lid 2, derde alinea, of artikel 65, lid 3, tweede alinea, met de uitvoering van overeenkomstig deze bepalingen goedgekeurde operationele programma's begonnen uiterlijk op 31 januari na de goedkeuring ervan.

Sectie 4

Steun

Artikel 68

Goedgekeurd steunbedrag

• 1. 

  Overeenkomstig artikel 103 octies, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 melden de lidstaten het goedgekeurde steunbedrag uiterlijk op 15 december vóór het jaar waarvoor de steun wordt aangevraagd, aan de producentenorganisaties en unies van producentenorganisaties.

• 2. 

  Bij toepassing van artikel 64, lid 2, derde alinea, of artikel 65, lid 3, tweede alinea, van de onderhavige verordening melden de lidstaten het goedgekeurde steunbedrag uiterlijk op 20 januari van het jaar waarvoor de steun wordt aangevraagd.

Artikel 69

Steunaanvragen

• 1. 

  Voor elk operationeel programma waarvoor steun wordt aangevraagd, dient de producentenorganisatie uiterlijk op 15 februari na het jaar waarvoor de steun wordt aangevraagd, bij de bevoegde autoriteit van de lidstaat een aanvraag om toekenning van de steun of van het saldo van de steun in.

• 2. 

  Bij de steunaanvraag worden bewijsstukken gevoegd met betrekking tot:

• 3. 

  De steunaanvraag mag betrekking hebben op geprogrammeerde, maar niet daadwerkelijk gedane uitgaven indien de volgende elementen worden aangetoond:

De steun wordt slechts uitbetaald en de overeenkomstig artikel 71, lid 3, gestelde zekerheid slechts vrijgegeven, als het bewijs wordt geleverd dat de in de eerste alinea, onder b), bedoelde geprogrammeerde uitgaven zijn verricht uiterlijk op 30 april na het jaar waarvoor de betrokken uitgaven waren geprogrammeerd, en voor zover wordt vastgesteld dat daadwerkelijk aanspraak op de steun kan worden gemaakt.

• 4. 

  Wanneer de aanvraag na de in lid 1 vastgestelde datum wordt ingediend, wordt de steun per dag overschrijding met 1 % gekort.

In uitzonderlijke en naar behoren gemotiveerde gevallen kan de bevoegde autoriteit van de lidstaat aanvragen die na de in lid 1 vastgestelde datum zijn ingediend, toch aanvaarden indien de nodige controles zijn uitgevoerd en de in artikel 70 vastgestelde betalingstermijn in acht wordt genomen.

• 5. 

  Unies van producentenorganisaties mogen een in lid 1 bedoelde steunaanvraag indienen namens hun leden, mits deze leden producentenorganisaties zijn en mits voor alle leden afzonderlijk lid de krachtens lid 2 vereiste bewijsstukken worden ingediend. De producentenorganisaties zijn de eindbegunstigden van de steun.

Artikel 70

Betaling van de steun

De lidstaten betalen de aangevraagde steun uiterlijk op 15 oktober na het jaar waarin het programma is uitgevoerd.

Artikel 71

Voorschotten

• 1. 

  De lidstaten kunnen de producentenorganisaties toestaan een voorschot te vragen ten bedrage van het gedeelte van de steun dat overeenkomt met de verwachte uitgaven voor het operationele programma in de periode van drie of vier maanden die begint in de maand waarin de aanvraag voor een voorschot wordt ingediend.

• 2. 

  Aanvragen voor voorschotten worden onder de door de lidstaten vastgestelde voorwaarden ingediend, hetzij op driemaandelijkse basis in januari, april, juli en oktober, hetzij op viermaandelijkse basis in januari, mei en september.

Het totale bedrag van de voorschotten voor een bepaald jaar mag niet meer bedragen dan 80 % van het oorspronkelijk goedgekeurde steunbedrag voor het operationele programma.

• 3. 

  De voorschotten worden betaald nadat overeenkomstig Verordening (EEG) nr. 2220/85 van de Commissie (12) een zekerheid is gesteld die overeenkomt met 110 % van het bedrag van het voorschot.

De lidstaten stellen de voorwaarden vast die moeten garanderen dat de financiële bijdragen in het actiefonds geheven zijn overeenkomstig de artikelen 52 en 53 van de onderhavige verordening en dat eerdere voorschotten en de overeenkomstige bijdrage van de producentenorganisatie daadwerkelijk zijn besteed.

• 4. 

  Aanvragen om vrijgave van de zekerheden mogen, vergezeld van de nodige bewijsstukken, zoals facturen en documenten waaruit blijkt dat de betalingen zijn verricht, worden ingediend tijdens het lopende programmajaar.

De vrijgegeven zekerheden bedragen maximaal 80 % van de betaalde voorschotten.

• 5. 

  Als primaire eis in de zin van artikel 20, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 2220/85 geldt de uitvoering van de in het operationele programma opgenomen acties, met inachtneming van de in artikel 61, onder b) en c), van de onderhavige verordening bedoelde verbintenissen.

Indien niet aan de primaire eis wordt voldaan of bij ernstig verzuim ten aanzien van de in artikel 61, onder b) en c), bedoelde verbintenissen, wordt de zekerheid verbeurd, onverminderd andere op grond van hoofdstuk V, sectie 3, toe te passen sancties.

Indien aan andere eisen niet wordt voldaan, wordt de zekerheid in evenredigheid met de ernst van de geconstateerde onregelmatigheid verbeurd.

• 6. 

  De lidstaten kunnen een minimumbedrag voor de voorschotten en termijnen voor de betaling ervan vaststellen.

Artikel 72

Gedeeltelijke betalingen

De lidstaten kunnen producentenorganisaties toestaan te verzoeken om de betaling van het gedeelte van de steun dat overeenkomt met de reeds in het kader van het operationele programma bestede bedragen.

Aanvragen kunnen te allen tijde worden ingediend, doch niet vaker dan driemaal per jaar. De aanvragen gaan vergezeld van bewijsstukken, zoals facturen en documenten waaruit blijkt dat de betalingen zijn verricht.

De betalingen op grond van aanvragen om gedeelten van de steun mogen niet meer bedragen dan 80 % van het deel van de steun dat overeenkomt met de bedragen die in het kader van het operationele programma reeds zijn besteed voor de betrokken periode. De lidstaten kunnen een minimumbedrag voor de gedeeltelijke betalingen en termijnen voor het aanvragen ervan vaststellen.

HOOFDSTUK III

Crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen

Sectie 1

Algemene bepalingen

Artikel 73

Selectie van crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen

De lidstaten mogen bepalen dat één of meer van de in artikel 103 quater, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde maatregelen niet van toepassing zijn op hun eigen grondgebied.

Artikel 74

Leningen ter financiering van crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen

Leningen die op grond van artikel 103 quater, lid 2, derde alinea, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 ter financiering van crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen worden aangegaan en die een terugbetalingstermijn hebben die de looptijd van het operationele programma overschrijdt, mogen om gegronde economische redenen worden overgeheveld naar het volgende operationele programma.

Sectie 2

Het uit de markt nemen van producten

Artikel 75

Definitie

In deze sectie worden regels vastgesteld voor het in artikel 103 quater, lid 2, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde uit de markt nemen van producten.

Voor de toepassing van dit hoofdstuk wordt onder „uit de markt genomen producten” en „niet te koop aangeboden producten” verstaan, de producten die aldus uit de markt worden genomen.

Artikel 76

Handelsnormen

• 1. 

  Wanneer voor een bepaald product een in titel II bedoelde handelsnorm is vastgesteld, dient dat product, wanneer het uit de markt wordt genomen, aan die norm te voldoen, behalve wat de presentatie- en de aanduidingsvoorschriften betreft. De producten mogen los en zonder sortering naar grootte of gewicht uit de markt worden genomen op voorwaarde dat de minimumeisen van klasse II, met name wat de kwaliteit en de grootte of het gewicht betreft, in acht worden genomen.

De in de betrokken norm omschreven miniproducten moeten echter voldoen aan de geldende handelsnorm met inbegrip van de voorschriften inzake presentatie en aanduidingen.

• 2. 

  Wanneer voor een bepaald product geen handelsnorm geldt, dient dit product, wanneer het uit de markt wordt genomen, te voldoen aan de in bijlage X vastgestelde minimumeisen. De lidstaten kunnen bepalingen ter aanvulling van die minimumeisen vaststellen.

Artikel 77

Driejaarsgemiddelde voor producten die voor gratis uitreiking uit de markt worden genomen

• 1. 

  Het in artikel 103 quinquies, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde maximumpercentage van 5 % van de hoeveelheid van de afgezette productie wordt berekend op basis van het wiskundige gemiddelde van de totale hoeveelheden van de producten waarvoor de producentenorganisatie is erkend en die tijdens de vorige drie jaar via de producentenorganisatie zijn afgezet.

• 2. 

  Voor recentelijk erkende producentenorganisaties wordt gebruik gemaakt van de volgende gegevens over de verkoopseizoenen die aan de erkenning voorafgingen:

Artikel 78

Voorafgaande melding van het uit de markt nemen van producten

• 1. 

  Telkens wanneer de producentenorganisaties en unies van producentenorganisaties van plan zijn producten uit de markt te nemen, melden zij dit aan de nationale bevoegde autoriteiten aan de hand van een schriftelijk of elektronisch bericht.

Deze melding bevat met name de lijst van de producten waarvoor interventie wordt toegepast, alsmede de belangrijkste kenmerken van die producten uit het oogpunt van de betrokken handelsnormen, een schatting van de hoeveelheid van elk betrokken product, de beoogde bestemming van de uit de markt genomen producten en de plaats waar zij overeenkomstig artikel 108 kunnen worden gecontroleerd.

De melding bevat tevens een certificaat waarin staat dat de uit de markt genomen producten voldoen aan de in artikel 76 bedoelde handelsnormen of minimumeisen.

• 2. 

  De lidstaten stellen de door de producentenorganisaties in acht te nemen uitvoeringsbepalingen vast met betrekking tot de in lid 1 bedoelde meldingen, met name wat de termijnen betreft.

• 3. 

  Binnen de in lid 2 bedoelde termijnen handelt de lidstaat als volgt:

Artikel 79

Steun

• 1. 

  De steun voor het uit de markt nemen van producten, waaronder zowel de bijdrage van de Unie als die van de producentenorganisatie valt, mag niet hoger zijn dan de bedragen die in bijlage XI zijn vastgesteld voor de in die bijlage bedoelde producten. Voor andere producten stellen de lidstaten maximale steunbedragen vast.

Wanneer een producentenorganisatie van derde partijen een vergoeding voor de uit de markt genomen producten heeft ontvangen, worden de netto-inkomsten die de producentenorganisatie met de uit de markt genomen producten heeft verdiend, in mindering gebracht op de in de eerste alinea bedoelde steun. Om voor steun in aanmerking te komen, moeten de betrokken producten uit de commerciële markt voor groenten en fruit worden genomen.

• 2. 

  Niet meer dan 5 % van de hoeveelheid van de productie van een bepaald product die een bepaalde producentenorganisatie afzet, mag uit de markt worden genomen. Voor de bepaling van de met dat percentage overeenstemmende hoeveelheid wordt evenwel geen rekening gehouden met de hoeveelheden die overeenkomstig artikel 103 quinquies, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 of op een andere door de lidstaten krachtens artikel 80, lid 2, van de onderhavige verordening goedgekeurde wijze worden weggewerkt.

Het volume van de afgezette productie wordt berekend als het gemiddelde van de hoeveelheden van de in de voorafgaande drie jaren afgezette productie. Indien deze informatie niet beschikbaar is, wordt gebruik gemaakt van de hoeveelheden van de afgezette productie waarvoor de producentenorganisatie is erkend.

Het in de eerste alinea genoemde percentage is een jaargemiddelde over een periode van drie jaar dat in een gegeven jaar met ten hoogste 5 procentpunten mag worden overschreden.

• 3. 

  De financiële steun van de Unie voor uit de markt genomen hoeveelheden groenten en fruit die worden weggewerkt of gratis worden uitgereikt aan in artikel 103 quinquies, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde liefdadigheidsinstellingen en -organisaties, mag slechts worden gebruikt voor de betaling van de weggewerkte producten overeenkomstig lid 1 van het onderhavige artikel en voor de betaling van de in artikel 81, lid 1, en artikel 82, lid 1, van de onderhavige verordening bedoelde kosten.

Artikel 80

Bestemmingen voor uit de markt genomen producten

• 1. 

  De lidstaten bepalen de toegestane bestemmingen voor uit de markt genomen producten. Zij stellen bepalingen vast om te voorkomen dat noch het uit de markt nemen van de producten, noch de bestemming van de betrokken producten, een negatieve milieu-impact of negatieve fytosanitaire gevolgen heeft. De kosten die de producentenorganisaties maken als gevolg van de naleving van deze bepalingen, komen in aanmerking voor de steun voor het uit de markt nemen van producten in het kader van het operationele programma.

• 2. 

  De in lid 1 van het onderhavige artikel bedoelde bestemmingen omvatten de gratis uitreikingen als bedoeld in artikel 103 quinquies, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 en andere door de lidstaten goedgekeurde gelijkwaardige bestemmingen.

De lidstaten mogen de in artikel 103 quinquies, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde liefdadigheidsinstellingen en -organisaties toestaan de eindontvangers van de uit de markt genomen producten een symbolische bijdrage te vragen indien die producten zijn verwerkt.

De begunstigden van de gratis uitreiking van groenten en fruit mogen de verwerkers van de betrokken producten in natura betalen, wanneer met die betaling enkel de verwerkingskosten worden vergoed en wanneer de lidstaat waar de betaling wordt verricht, regels heeft vastgesteld die garanderen dat de verwerkte producten inderdaad zijn bestemd om door de in de tweede alinea bedoelde eindontvangers te worden verbruikt.

De lidstaten nemen de nodige maatregelen om de contacten en de samenwerking tussen de producentenorganisaties en de in artikel 103 quinquies, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde liefdadigheidsinstellingen en -organisaties die door de lidstaten zijn erkend, te vergemakkelijken.

• 3. 

  Levering van producten aan de verwerkende industrie is mogelijk in dit verband. De lidstaten moeten bepalingen vaststellen om ervoor te zorgen dat dit voor de betrokken bedrijfstakken in de Unie of voor ingevoerde producten geen verstoring van de mededinging veroorzaakt, en dat de uit de markt genomen producten niet opnieuw in het commerciële handelscircuit worden gebracht. Uit distillatie verkregen alcohol wordt uitsluitend gebruikt voor industriële of energiedoeleinden.

Artikel 81

Vervoerskosten

• 1. 

  De vervoerskosten die gepaard gaan met de gratis uitreiking van uit de markt genomen producten, komen in het kader van het operationele programma in aanmerking voor vergoeding op basis van de forfaitaire bedragen die in bijlage XII zijn vastgesteld op basis van de afstand tussen de plaats van de uitdemarktneming en de plaats van levering.

In het geval van zeevervoer bepalen de lidstaten de afstand tussen de plaats van de uitdemarktneming en de plaats van levering. De vergoeding mag niet hoger zijn dan de kosten die in aanmerking zouden komen bij landvervoer – waar landvervoer mogelijk is – over de kortste afstand tussen de plaats van lading en de theoretische plaats van uitgang. Op de in bijlage XII vastgestelde bedragen wordt een correctiecoëfficiënt van 0,6 toegepast.

• 2. 

  De vervoerskostenvergoeding wordt betaald aan degene die de financiële kosten van het betrokken vervoer daadwerkelijk draagt.

De betaling van deze vergoeding vindt plaats tegen overlegging van bewijsstukken waarin met name de volgende gegevens zijn vermeld:

Artikel 82

Sorteer- en verpakkingskosten

• 1. 

  De kosten voor het sorteren en verpakken van voor gratis uitreiking uit de markt genomen groenten en fruit in verpakkingen van minder dan 25 kg nettogewicht komen in het kader van het operationele programma in aanmerking voor vergoeding tegen de in bijlage XIII, deel A, opgenomen forfaitaire bedragen.

• 2. 

  De verpakkingen van de voor gratis uitreiking bestemde producten moeten zijn voorzien van het Europese embleem en één of meer van de in bijlage XIII, deel B, opgenomen vermeldingen.

• 3. 

  De vergoeding van de kosten voor het sorteren en verpakken wordt betaald aan de producentenorganisatie die deze werkzaamheden heeft uitgevoerd.

De betaling van deze vergoeding vindt plaats tegen overlegging van bewijsstukken waarin met name de volgende gegevens zijn vermeld:

Artikel 83

Voorwaarden voor de ontvangers van uit de markt genomen producten

• 1. 

  De in artikel 103 quinquies, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde ontvangers van uit de markt genomen producten verbinden zich ertoe:

De lidstaten kunnen bepalen dat de verplichting om de in de eerste alinea, onder b), bedoelde voorraadboekhouding en financiële boekhouding te voeren, niet geldt voor ontvangers die slechts kleine hoeveelheden in ontvangst nemen en voor gevallen waarin het risico volgens de lidstaten gering is. Dit besluit en de motivering ervan worden geregistreerd.

• 2. 

  De ontvangers van voor andere bestemmingen uit de markt genomen producten verbinden zich ertoe:

Sectie 3

Groen oogsten en niet oogsten

Artikel 84

Definitie van groen oogsten en niet oogsten

• 1. 

  In deze verordening wordt verstaan onder:

• a) 

  „groen oogsten”: het oogsten van de totale hoeveelheid niet-afzetbare producten op een bepaalde oppervlakte voordat de normale oogst van start gaat. De betrokken producten mogen vóór het groen oogsten niet beschadigd zijn als gevolg van klimaatomstandigheden, ziekte of andere oorzaken;

• b) 

  „niet oogsten”: de situatie waarin de betrokken oppervlakte tijdens de normale productiecyclus geen commerciële productie oplevert. De vernietiging van producten als gevolg van klimaatomstandigheden of ziekte wordt evenwel niet als niet oogsten beschouwd.

• 2. 

  Groen oogsten en niet oogsten vullen de normale teeltpraktijken aan als een daarvan verschillende praktijk.

Artikel 85

Voorwaarden voor de toepassing van groen oogsten en niet oogsten

• 1. 

  De lidstaten moeten met betrekking tot groen oogsten en niet oogsten:

• 2. 

  Producentenorganisaties en unies van producentenorganisaties die van plan zijn groen te oogsten of niet te oogsten, melden dit aan de hand van een schriftelijk of elektronisch bericht aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat.

De eerste melding van een bepaald jaar en voor een bepaald product dient een op de verwachte marktsituatie gebaseerde analyse te bevatten die groen oogsten als een crisispreventiemaatregel rechtvaardigt.

• 3. 

  Groen oogsten en niet oogsten mogen niet samen worden toegepast voor hetzelfde product en dezelfde oppervlakte in een bepaald jaar, noch in twee opeenvolgende jaren.

• 4. 

  De voor groen oogsten en niet oogsten toegepaste vergoedingen, waaronder zowel de bijdrage van de Unie als die van de producentenorganisatie valt, zijn hectarebetalingen die de lidstaat in het kader van lid 1, onder a), vaststelt:

Sectie 4

Afzetbevordering en communicatie

Artikel 86

Uitvoering van afzetbevorderings- en communicatiemaatregelen

• 1. 

  De lidstaten stellen bepalingen vast voor de uitvoering van afzetbevorderings- en communicatiemaatregelen. Deze bepalingen moeten, zo nodig, een snelle toepassing van de maatregelen mogelijk maken.

• 2. 

  Acties in het kader van afzetbevorderings- en communicatiemaatregelen moeten een aanvulling vormen op reeds lopende afzetbevorderings- en communicatieacties van de betrokken producentenorganisatie op andere gebieden dan crisispreventie en -beheer.

Sectie 5

Opleiding

Artikel 87

Uitvoering van opleidingsacties

De lidstaten stellen bepalingen vast voor de uitvoering van opleidingsacties.

Sectie 6

Oogstverzekering

Artikel 88

Doelstelling van oogstverzekeringsacties

Oogstverzekeringsacties worden beheerd door een producentenorganisatie en dragen bij tot het vrijwaren van het producenteninkomen en het dekken van marktverliezen die de producentenorganisatie en/of haar leden hebben geleden als gevolg van natuurrampen, ongunstige klimaatomstandigheden en, in voorkomend geval, ziekten of plagen.

Artikel 89

Uitvoering van oogstverzekeringsacties

• 1. 

  De lidstaten stellen bepalingen vast voor de uitvoering van oogstverzekeringsacties, met inbegrip van bepalingen om te voorkomen dat de oogstverzekeringsacties de mededinging op de verzekeringsmarkt verstoren.

• 2. 

  De lidstaten mogen aanvullende, nationale financiering verlenen voor onder het actiefonds vallende oogstverzekeringsacties. De totale overheidssteun voor oogstverzekeringen mag evenwel niet meer bedragen dan:

Het in de eerste alinea, onder b), vastgestelde maximum geldt zelfs voor gevallen waarin de uniale financiële steun in het kader van het actiefonds normaliter 60 % bedraagt op grond van artikel 103 quinquies, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

• 3. 

  Oogstverzekeringsacties hebben geen betrekking op verzekeringsuitkeringen die meer dan 100 % van het door de producent geleden inkomensverlies dekken, inclusief vergoedingen die de producent ontvangt op grond van andere steunregelingen voor het verzekerde risico.

• 4. 

  Voor de toepassing van het onderhavige artikel geldt de in artikel 2, lid 8, van Verordening (EG) nr. 1857/2006 van de Commissie (13) vastgestelde definitie van „ongunstige weersomstandigheden die met een natuurramp kunnen worden gelijkgesteld”.

Sectie 7

Steun voor de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen

Artikel 90

Voorwaarden inzake de steun voor de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen

• 1. 

  De lidstaten stellen uitvoeringsbepalingen vast betreffende de steun voor de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen.

• 2. 

  De steun voor de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen omvat zowel de bijdrage van de Unie als die van de producentenorganisatie. Het totale bedrag van de steun voor de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen bedraagt tijdens respectievelijk het eerste, het tweede en het derde jaar van de werking van het onderlinge fonds, een deel van de bijdrage van de producentenorganisatie in het onderlinge fonds ten belope van maximaal:

• 3. 

  Een producentenorganisaties mag de in lid 2 bedoelde steun slechts één keer en uitsluitend in de loop van de eerste drie jaar van de werking van het fonds ontvangen. Als een producentenorganisatie slechts in het tweede of het derde jaar van de werking van het fonds steun aanvraagt, bedraagt de steun:

• 4. 

  De lidstaten mogen maxima vaststellen voor de bedragen die een producentenorganisatie mag ontvangen als steun voor de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen.

HOOFDSTUK IV

Nationale financiële steun

Artikel 91

Mate van organisatie van de producenten

• 1. 

  Voor de toepassing van artikel 103 sexies, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt de mate van organisatie van de producenten in een regio van een lidstaat berekend aan de hand van de waarde van de groente- en fruitproductie van de regio die is afgezet door producentenorganisaties, unies van producentenorganisaties en producentengroeperingen, gedeeld door de totale waarde van de groente- en fruitproductie van die regio.

• 2. 

  De mate van organisatie van de producenten in een regio van een lidstaat wordt als bijzonder zwak beschouwd wanneer de overeenkomstig lid 1 berekende gemiddelde mate van organisatie voor de laatste drie jaar waarover gegevens beschikbaar zijn, minder bedraagt dan 20 %.

Alleen voor de groente- en fruitproductie van de in dit artikel bedoelde regio mag nationale financiële steun worden verleend. Voor de toepassing van dit hoofdstuk wordt onder regio verstaan een gebied dat vanwege zijn administratieve, geografische of economische kenmerken als een duidelijk op zich staand deel van het grondgebied van een lidstaat wordt beschouwd.

Artikel 92

Toestemming voor de betaling van nationale financiële steun

• 1. 

  Uiterlijk op 31 januari van het kalenderjaar vragen de lidstaten toestemming aan de Commissie om op grond van artikel 103 sexies, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 nationale financiële steun te verlenen voor tijdens dat kalenderjaar uit te voeren operationele programma's.

Dit verzoek gaat enerzijds vergezeld van bewijsstukken waaruit blijkt dat de producenten in de betrokken regio bijzonder zwak georganiseerd zijn in de zin van artikel 91 van de onderhavige verordening en dat alleen steun wordt verleend voor producten van de sector groenten en fruit die in die regio geproduceerd zijn, en gaat anderzijds vergezeld van gegevens over de betrokken producentenorganisatie, het betrokken steunbedrag en het niveau van de financiële bijdragen op grond van artikel 103 ter, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

• 2. 

  Het verzoek wordt uiterlijk drie maanden na de indiening ervan door de Commissie goedgekeurd of afgewezen. Indien de Commissie niet binnen deze termijn reageert, wordt het verzoek als goedgekeurd beschouwd.

Indien het verzoek onvolledig is, wordt de periode van drie maanden opgeschort en wordt de geconstateerde niet-naleving aan de lidstaat gemeld. De opschorting gaat in op de dag waarop de opschorting aan de lidstaat wordt gemeld en loopt tot het vervolledigde verzoek wordt ontvangen.

Artikel 93

Wijziging van het operationele programma

Een producentenorganisatie die nationale financiële steun wil aanvragen, moet desnoods zijn operationele programma wijzigen overeenkomstig artikel 65 of artikel 66.

Artikel 94

Het aanvragen en betalen van nationale financiële steun

• 1. 

  Het aanvragen van nationale financiële steun door de producentenorganisaties en het betalen van deze steun door de lidstaten vinden plaats overeenkomstig de artikelen 69 en 70.

• 2. 

  De lidstaten mogen aanvullende regels inzake het betalen van de nationale financiële steun vaststellen, onder meer betreffende de mogelijkheid voorschotten te betalen en gedeeltelijke betalingen te verrichten.

Artikel 95

Vergoeding van de nationale financiële steun door de Unie

• 1. 

  Vóór 1 januari van het tweede jaar na het jaar van uitvoering van het operationele programma mogen de lidstaten de Unie verzoeken om vergoeding van de goedgekeurde nationale financiële steun die daadwerkelijk aan de producentenorganisaties is betaald.

Dit verzoek gaat vergezeld van, enerzijds, bewijsstukken waaruit blijkt dat tijdens drie van de voorafgaande vier jaren aan de in artikel 103 sexies, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde voorwaarden is voldaan, en, anderzijds, gegevens over de betrokken producentenorganisaties, het daadwerkelijk betaalde steunbedrag en een beschrijving van het actiefonds, met aparte vermelding van het totale bedrag en de bijdragen van de Unie, de lidstaat (nationale financiële steun) en de producentenorganisaties en hun leden.

• 2. 

  De Commissie beslist over de goedkeuring of de afwijzing van het verzoek. Het verzoek wordt afgewezen wanneer de verzoekende lidstaat de voorschriften inzake het toestaan en het vergoeden van de nationale financiële steun niet is nagekomen of de voorschriften inzake producentenorganisaties, actiefondsen en operationele programma's die zijn vastgesteld in Verordening (EG) nr. 1234/2007 en de onderhavige verordening, niet in acht heeft genomen.

• 3. 

  Wanneer het verzoek tot vergoeding van de steun door de Unie is goedgekeurd, worden de subsidiabele uitgaven bij de Commissie aangegeven overeenkomstig de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 883/2006 van de Commissie (14) vastgestelde procedure.

• 4. 

  De Unie vergoedt maximaal 60 % van de aan de producentenorganisaties verleende nationale financiële steun.

HOOFDSTUK V

Algemene bepalingen

Sectie 1

Verslagen en meldingen

Artikel 96

Verslagen van producentengroeperingen en producentenorganisaties

• 1. 

  Op verzoek van de bevoegde autoriteit van de lidstaat verstrekken producentengroeperingen en producentenorganisaties alle gegevens die nodig zijn voor het opstellen van het in artikel 97, onder b), bedoelde jaarverslag.

• 2. 

  De producentenorganisaties dienen, samen met de steunaanvragen, jaarverslagen in over de uitvoering van de operationele programma's.

Deze verslagen hebben betrekking op:

• 3. 

  Het jaarverslag bevat voor elk uitgevoerd operationeel programma:

In voorkomend geval wordt in het jaarverslag aangegeven welke doeltreffende maatregelen overeenkomstig de nationale strategie en artikel 103 quater, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 van toepassing zijn om het milieu te beschermen tegen potentiële hogere druk die wordt veroorzaakt door de in het kader van het operationele programma gesteunde investeringen.

• 4. 

  Voor het laatste jaar van uitvoering van een operationeel programma wordt in plaats van het in lid 1 bedoelde jaarverslag een eindverslag ingediend.

In het eindverslag wordt aangetoond in hoeverre de doelen van het programma zijn bereikt. Tevens moet er worden ingegaan op wijzigingen van de acties en/of methoden en op factoren met een impact op het slagen of mislukken van de uitvoering van het programma die in overweging zijn of zullen worden genomen bij het opstellen van volgende operationele programma's of bij het wijzigen van bestaande operationele programma's.

• 5. 

  Wanneer een producentengroepering of een producentenorganisatie de in de onderhavige verordening of in Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde meldingsplicht ten aanzien van de lidstaat niet nakomt of wanneer de melding onjuist lijkt in het licht van objectieve gegevens waarover de lidstaat beschikt, schort de lidstaat, onverminderd specifieke bepalingen in de onderhavige verordening, de voorlopige erkenning van de producentengroepering of de erkenning van de producentenorganisatie op totdat de melding correct is gedaan.

Gegevens over dergelijke gevallen worden door de lidstaat opgenomen in het in artikel 97, onder b), van de onderhavige verordening bedoelde jaarverslag.

Artikel 97

Meldingen van de lidstaten inzake producentenorganisaties, unies van producentenorganisaties en producentengroeperingen

De lidstaten verstrekken de volgende gegevens en documenten aan de Commissie:

Artikel 98

Meldingen van de lidstaten inzake producentenprijzen van groenten en fruit op de interne markt

• 1. 

  De bevoegde autoriteiten van de lidstaten melden elke woensdag uiterlijk om 12.00 uur (plaatselijke tijd Brussel) voor elke marktdag aan de Commissie welke gemiddelde prijzen op de in bijlage XV, deel A, opgenomen representatieve markten zijn genoteerd voor groenten en fruit.

Voor groenten en fruit die onder de algemene handelsnorm vallen, worden slechts de prijzen van de producten die aan die norm voldoen, gemeld, terwijl voor onder een specifieke handelsnorm vallende producten slechts de genoteerde prijzen van producten van klasse I worden gemeld.

Gemeld worden de prijzen af verpakkingsstation van gesorteerde, verpakte en eventueel op pallets aangeboden producten, uitgedrukt in euro per 100 kg nettogewicht.

Zo mogelijk melden de lidstaten de prijzen per type en variëteit van het product, per grootteklasse en/of per presentatie conform bijlage XV, deel A. Indien de genoteerde prijzen betrekking hebben op andere types, variëteiten, grootteklassen en/of presentatievormen dan die in bijlage XV, deel A, melden de bevoegde autoriteiten van de lidstaten aan de Commissie met welke types, variëteiten, grootteklassen en/of presentatievormen van de producten de prijzen overeenkomen.

• 2. 

  De lidstaten wijzen in het gebied waar de betrokken groenten en fruit worden geproduceerd, representatieve markten aan, hetzij op basis van transacties op fysiek identificeerbare markten, zoals groothandelsmarkten, veilingen of andere concrete plaatsen waar vraag en aanbod samenkomen, hetzij op basis van rechtstreekse transacties tussen producenten, waaronder producentenorganisaties, en individuele kopers, zoals groothandelaren, andere handelaren, distributiecentra of andere relevante marktdeelnemers. De representatieve markten mogen ook worden aangewezen op basis van een combinatie van transacties op fysiek identificeerbare markten en rechtstreekse transacties.

• 3. 

  De bevoegde autoriteiten van de lidstaten mogen op vrijwillige basis de producentenprijzen van groenten en fruit en andere in bijlage XV, deel B, opgenomen producten melden aan de Commissie.

• 4. 

  Bij de melding van de in lid 3 bedoelde prijzen moeten richtsnoeren in acht worden genomen die de Commissie vaststelt en op de door haar passend geachte wijze bekendmaakt.

Sectie 2

Controles

Artikel 99

Eén enkel identificatiesysteem

De lidstaten zien erop toe dat op alle steunaanvragen die door een bepaalde producentenorganisatie of producentengroepering worden ingediend, één enkel identificatiesysteem wordt toegepast. De identificatie moet in overeenstemming zijn met het in artikel 15, lid 1, onder f), van Verordening (EG) nr. 73/2009 van de Raad (15) bedoelde systeem voor de registratie van de identiteit.

Artikel 100

Indieningsprocedure

Onverminderd specifieke bepalingen in deze verordening voorzien de lidstaten in de nodige procedures voor de indiening van steunaanvragen, erkenningsaanvragen, aanvragen tot goedkeuring van operationele programma's en betalingsaanvragen.

Artikel 101

Monsterneming

Voor zover het passend is om op basis van monsterneming controles te verrichten, stemmen de lidstaten aan de hand van een risicoanalyse de aard en frequentie van de controles af op de betrokken maatregel.

Artikel 102

Administratieve controles

Alle steun- of betalingsaanvragen worden administratief gecontroleerd op alle ter zake relevante elementen. De procedures moeten voorzien in de registratie van de verrichte werkzaamheden, de verificatieresultaten en de ten aanzien van anomalieën genomen maatregelen.

Artikel 103

Controles ter plaatse

• 1. 

  Van elke controle ter plaatse wordt een controleverslag opgesteld aan de hand waarvan de bijzonderheden van de uitgevoerde controle kunnen worden nagetrokken. Dit verslag bevat met name de volgende informatie:

• 2. 

  De begunstigde kan in de gelegenheid worden gesteld het verslag te ondertekenen om zijn aanwezigheid bij de controle te bevestigen en er opmerkingen aan toe te voegen. Wanneer onregelmatigheden worden geconstateerd, kan aan de begunstigde een kopie van het controleverslag worden verstrekt.

• 3. 

  De controles ter plaatse mogen worden aangekondigd, op voorwaarde dat de doelstelling van de controle daardoor niet in het gedrang komt. De aankondiging mag niet vroeger worden gedaan dan strikt noodzakelijk is.

• 4. 

  Voor zover dat mogelijk is, worden de in deze verordening bedoelde controles ter plaatse tegelijk verricht met andere in de EU-wetgeving inzake landbouwsubsidies voorgeschreven controles.

Artikel 104

Verlening van erkenning en goedkeuring van operationele programma's

• 1. 

  Alvorens een producentenorganisatie op grond van artikel 125 ter, lid 2, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 te erkennen, gaan de lidstaten bij de producentenorganisatie ter plaatse na of deze aan de erkenningsvoorwaarden voldoet.

• 2. 

  Alvorens een operationeel programma op grond van artikel 64 goed te keuren, controleert de bevoegde autoriteit van de lidstaat met alle passende middelen, waaronder controles ter plaatse, het voor goedkeuring ingediende operationele programma en, in voorkomend geval, de wijzigingsverzoeken. De controles hebben met name betrekking op:

Artikel 105

Administratieve controles van aanvragen tot steunverlening in het kader van operationele programma's

• 1. 

  Alvorens de steun te verlenen, voeren de lidstaten administratieve controles van alle steunaanvragen uit, aangevuld met controles ter plaatse op basis van monsterneming als bedoeld in artikel 106.

• 2. 

  In het kader van de administratieve controles van de steunaanvragen worden met name, en voor zover dat relevant is voor de ingediende aanvraag, de volgende elementen geverifieerd:

• 3. 

  Met betrekking tot de in het kader van het operationele programma gedane uitgaven worden facturen en documenten, zoals bankafschriften, overgelegd waaruit blijkt dat de betalingen zijn verricht. Wanneer dit niet mogelijk is, worden de betalingen gestaafd door documenten met een gelijkwaardige bewijskracht. De gebruikte facturen moeten zijn opgesteld op naam van de producentenorganisatie, de unie van producentenorganisaties of de dochteronderneming indien artikel 50, lid 9, van toepassing is, of, indien de lidstaat dat goedkeurt, op naam van één of meer aangesloten producenten. Waar relevant moeten de facturen met betrekking tot de in bijlage IX, punt 2, onder b), bedoelde personeelskosten echter worden opgesteld op naam van de producentenorganisatie, de unie van producentenorganisaties of de dochteronderneming indien artikel 50, lid 9, van toepassing is.

Artikel 106

Controles ter plaatse van aanvragen tot steunverlening in het kader van operationele programma's

• 1. 

  In het kader van de verificatie van de in artikel 69, lid 1, bedoelde steunaanvragen voeren de lidstaten controles ter plaatse uit bij de producentenorganisaties om zich ervan te vergewissen dat de voorwaarden voor de verlening van de steun of het saldo van de steun voor het betrokken jaar worden nageleefd.

Deze controles hebben met name betrekking op:

• 2. 

  Jaarlijks moet een significant monster van de aanvragen worden gecontroleerd overeenkomstig lid 1. In lidstaten met meer dan tien erkende producentenorganisaties heeft het monster betrekking op ten minste 30 % van de totale aangevraagde steun. In andere gevallen wordt elke producentenorganisatie ten minste één keer om de drie jaar bezocht.

Bij elke producentenorganisatie wordt ten minste één controle uitgevoerd vóór de betaling van de steun of het saldo daarvan voor het laatste jaar van haar operationele programma.

• 3. 

  De resultaten van de controles ter plaatse worden geëvalueerd om vast te stellen of eventueel geconstateerde problemen systematisch voorkomen en daardoor een risico voor andere vergelijkbare acties, begunstigden of instanties met zich meebrengen. Tevens moet de evaluatie duidelijkheid verschaffen over de oorzaken van dergelijke situaties, over eventueel vereist nader onderzoek en over de noodzakelijke corrigerende en preventieve maatregelen.

Indien bij de controles significante onregelmatigheden in een regio, in een deel van een regio of bij een bepaalde producentenorganisatie aan het licht komen, voert de lidstaat in het betrokken jaar aanvullende controles uit en verhoogt hij het percentage overeenkomstige aanvragen dat het volgende jaar moet worden gecontroleerd.

• 4. 

  De lidstaat stelt op basis van een risicoanalyse vast welke producentenorganisaties moeten worden gecontroleerd.

Bij de risicoanalyse wordt met name rekening gehouden met:

Artikel 107

Controles ter plaatse van maatregelen in het kader van operationele programma's

• 1. 

  Tijdens de controles ter plaatse van maatregelen in het kader van operationele programma's, verifiëren de lidstaten met name het volgende:

• 2. 

  De waarde van de afgezette productie wordt geverifieerd op basis van het krachtens de nationale wetgeving gecontroleerde en gecertificeerde financiële boekhoudsysteem.

Met het oog daarop kunnen de lidstaten beslissen dat de opgave van de waarde van de afgezette productie op dezelfde manier wordt gecertificeerd als de financiële boekhoudkundige gegevens.

De controle van de opgave van de waarde van de afgezette productie mag worden uitgevoerd vóór de betrokken steunaanvraag wordt ingediend. De controles worden uiterlijk vóór de betaling van de steun uitgevoerd.

• 3. 

  Behalve in uitzonderlijke omstandigheden omvat de controle ter plaatse een bezoek aan de actie of, indien de actie niet tastbaar is, de promotor van de actie. Met name acties in individuele bedrijven die tot het in artikel 106, lid 2, bedoelde monster behoren, worden ten minste één keer per jaar bezocht om de uitvoering ervan te verifiëren.

De lidstaat kan echter besluiten van een dergelijk bezoek af te zien wanneer de acties kleinschalig zijn of wanneer volgens de lidstaat slechts een gering risico bestaat dat de voorwaarden voor het ontvangen van steun niet zijn vervuld of niet is voldaan aan de eis dat de actie een reëel karakter moet hebben. Dit besluit en de motivering ervan worden geregistreerd.

• 4. 

  De controle ter plaatse heeft betrekking op alle door de producentenorganisatie of de leden ervan aangegane verbintenissen en verplichtingen die tijdens het bezoek kunnen worden gecontroleerd.

• 5. 

  Alleen controles die aan alle eisen van het onderhavige artikel voldoen, mogen worden meegerekend om te bepalen of het in artikel 106, lid 2, vastgestelde controlepercentage is bereikt.

Artikel 108

Controles van het eerste niveau met betrekking tot het uit de markt nemen van producten

• 1. 

  Bij elke producentenorganisatie verrichten de lidstaten met betrekking tot het uit de markt nemen van producten en overeenkomstig de procedures van titel II, hoofdstuk II, controles van het eerste niveau die bestaan uit een documenten- en overeenstemmingscontrole, een eventueel aan de hand van monsterneming uitgevoerde fysieke controle van het gewicht van de uit de markt genomen producten en een controle van de naleving van de in artikel 76 vastgestelde voorschriften. De controle vindt plaats nadat de in artikel 78, lid 1, bedoelde melding binnen de in artikel 78, lid 2, bedoelde termijnen is ontvangen.

• 2. 

  De in lid 1 bedoelde controles van het eerste niveau hebben betrekking op 100 % van de hoeveelheid uit de markt genomen producten. Na deze controle worden de uit de markt genomen producten, met uitzondering van de voor gratis uitreiking bestemde producten, onder toezicht van de bevoegde autoriteiten gedenatureerd of via levering aan de verwerkingsindustrie weggewerkt overeenkomstig de bepalingen en voorwaarden die de lidstaat op grond van artikel 80 heeft vastgesteld.

• 3. 

  Wanneer de producten voor gratis uitreiking zijn bestemd, mogen de lidstaten een lager dan het in lid 2 vastgestelde percentage controleren, op voorwaarde dat per verkoopseizoen en per producentenorganisatie niet minder dan 10 % van de betrokken hoeveelheden wordt gecontroleerd. De controles mogen worden verricht bij de producentenorganisatie en/of op de plaats waar de ontvangers van de producten zich bevinden. Wanneer bij de controles belangrijke onregelmatigheden aan het licht komen, voeren de bevoegde autoriteiten van de lidstaat extra controles uit.

Artikel 109

Controles van het tweede niveau met betrekking tot het uit de markt nemen van producten

• 1. 

  In het kader van de in artikel 106 bedoelde controles voeren de lidstaten controles van het tweede niveau uit op het uit de markt nemen van producten.

De lidstaten stellen criteria vast om te analyseren en beoordelen of voor een bepaalde producentenorganisatie het risico bestaat dat deze bij het uit de markt nemen van producten de regelgeving niet in acht heeft genomen. Deze criteria hebben onder meer betrekking op de bevindingen bij eerdere controles van het eerste en het tweede niveau en op de vraag of de producentenorganisatie over een kwaliteitsborgingsprocedure beschikt. Aan de hand van deze criteria stellen de lidstaten voor elke producentenorganisatie een minimale frequentie van de controles van het tweede niveau vast.

• 2. 

  De in lid 1 bedoelde controles omvatten controles ter plaatse bij de producentenorganisaties en bij de ontvangers van de uit de markt genomen producten, en hebben tot doel vast te stellen of de voorwaarden voor de betaling van de EU-steun in acht zijn genomen. Deze controles omvatten:

• 3. 

  De in lid 2 bedoelde controles worden verricht bij de betrokken producentenorganisaties en de ontvangers waarmee deze organisaties samenwerken. Elke controle heeft onder meer betrekking op een monster van ten minste 5 % van de in de loop van het verkoopseizoen door de producentenorganisatie uit de markt genomen hoeveelheden.

• 4. 

  In de in de lid 2, onder a), bedoelde aparte voorraadboekhouding en financiële boekhouding worden voor elk uit de markt genomen product de volgende stromen, uitgedrukt in hoeveelheden, afzonderlijk vermeld:

• 5. 

  De controles van de bestemming van de in de lid 4, onder c), bedoelde producten omvatten onder meer:

• 6. 

  Wanneer bij de controles van het tweede niveau significante onregelmatigheden aan het licht komen, verrichten de bevoegde autoriteiten van de lidstaat grondiger controles van het tweede niveau voor het betrokken verkoopseizoen en verhogen zij in het volgende verkoopseizoen de frequentie van de controles van het tweede niveau bij de betrokken producentenorganisaties of unies van producentenorganisaties.

Artikel 110

Groen oogsten en niet oogsten

• 1. 

  Alvorens tot groen oogsten wordt overgegaan, controleren de lidstaten ter plaatse of de betrokken producten niet beschadigd zijn en of de betrokken oppervlakte goed is onderhouden. Na het groen oogsten controleren de lidstaten of de gewassen op de betrokken oppervlakte volledig zijn geoogst en het geoogste product is gedenatureerd.

Na afloop van de oogstperiode controleren de lidstaten de betrouwbaarheid van de in artikel 85, lid 2, bedoelde op de verwachte marktsituatie gebaseerde analyse. Zij verrichten tevens een analyse van eventuele verschillen tussen de verwachte en de reële marktsituatie.

• 2. 

  Alvorens tot niet oogsten wordt overgegaan, controleren de lidstaten ter plaatse of de betrokken oppervlakte goed is onderhouden, of de gewassen nog niet gedeeltelijk zijn geoogst en of het product goed ontwikkeld is en van een deugdelijke handelskwaliteit zou zijn.

De lidstaten vergewissen zich ervan dat de productie is gedenatureerd. Indien dat niet mogelijk is, vergewissen zij zich tijdens controles ter plaatse of bezoeken gedurende het oogstseizoen ervan dat niet wordt geoogst.

• 3. 

  Artikel 109, leden 1, 2, 3 en 6, zijn van overeenkomstige toepassing.

Artikel 111

Controles voorafgaand aan de goedkeuring van erkenningsprogramma's van producentengroeperingen

• 1. 

  Alvorens een erkenningsprogramma van een producentengroepering overeenkomstig artikel 125 sexies, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 goed te keuren, voeren de lidstaten een controle ter plaatse uit bij de betrokken rechtspersoon of het duidelijk omschreven onderdeel van de betrokken rechtspersoon.

• 2. 

  De lidstaat vergewist zich met alle passende middelen, waaronder controles ter plaatse, van:

Artikel 112

Controles van steunaanvragen van producentengroeperingen

• 1. 

  Alvorens de betaling toe te kennen, verrichten de lidstaten administratieve controles van alle door producentengroeperingen ingediende steunaanvragen, alsmede controles ter plaatse op basis van monsterneming.

• 2. 

  Na de indiening van de steunaanvraag als bedoeld in artikel 45, voeren de lidstaten controles ter plaatse uit bij de producentengroeperingen om zich ervan te vergewissen dat de voorwaarden voor de verlening van steun voor het betrokken jaar worden nageleefd.

Deze controles hebben met name betrekking op:

• 3. 

  Jaarlijks moet een significant monster van de aanvragen worden gecontroleerd overeenkomstig lid 2. Het monster dient betrekking te hebben op ten minste 30 % van het totale steunbedrag.

Elke producentengroepering wordt ten minste één keer om de vijf jaar gecontroleerd.

• 4. 

  De artikelen 105 en 107 zijn van overeenkomstige toepassing.

Artikel 113

Transnationale producentenorganisaties en transnationale unies van producentenorganisaties

• 1. 

  De lidstaat waar de hoofdzetel van een transnationale producentenorganisatie of een transnationale unie van producentenorganisaties is gevestigd, draagt de volledige verantwoordelijkheid voor de organisatie van controles van die organisatie of unie, met name met betrekking tot het operationele programma en het actiefonds, en past, waar nodig, sancties op deze organisatie of unie toe.

• 2. 

  De andere lidstaten die overeenkomstig artikel 28, lid 2, onder c), en artikel 35, lid 2, onder c), administratieve samenwerking moeten verlenen, voeren overeenkomstig de voorschriften van de in lid 1 van het onderhavige artikel bedoelde lidstaat deze administratieve controles en controles ter plaatse uit en stellen de laatstbedoelde lidstaat in kennis van de resultaten ervan. Deze lidstaten nemen alle door de in lid 1 bedoelde lidstaat vastgestelde termijnen in acht.

• 3. 

  Met betrekking tot de producentenorganisatie, het operationele programma en het actiefonds gelden de regels van de in lid 1 bedoelde lidstaat. Met betrekking tot milieu- en fytosanitaire aangelegenheden en het wegwerken van uit de markt genomen producten geldt evenwel de wetgeving van de lidstaat waar de productie plaatsvindt.

Sectie 3

Sancties

Artikel 114

Niet-naleving van de erkenningscriteria

• 1. 

  De erkenning van een producentenorganisatie die opzettelijk of uit grove nalatigheid een ernstige inbreuk op de erkenningscriteria pleegt, wordt door de lidstaten ingetrokken.

De lidstaten trekken de erkenning van een producentenorganisatie met name in wanneer de niet-naleving van de erkenningscriteria betrekking heeft op:

De intrekking van de erkenning op grond van dit lid treedt in werking op de datum waarop de erkenningsvoorwaarden niet langer werden vervuld, onverminderd eventuele nationale horizontale wetgeving over termijnbeperkingen.

• 2. 

  Wanneer lid 1 niet van toepassing is, schorsen de lidstaten de erkenning van een producentenorganisatie indien de inbreuk op de erkenningscriteria weliswaar ernstig, maar slechts tijdelijk is.

Tijdens de schorsingsperiode wordt geen steun betaald. De schorsing treedt in werking op de dag waarop de controle heeft plaatsgevonden en eindigt op de dag van de controle die aantoont dat de betrokken criteria weer worden nageleefd.

De schorsingsperiode duurt niet langer dan 12 maanden. Indien de betrokken criteria na 12 maanden nog steeds niet worden nageleefd, wordt de erkenning ingetrokken.

De lidstaten mogen na de in artikel 70 vastgestelde termijn betalingen verrichten, indien dat voor de toepassing van dit lid noodzakelijk is. Deze latere betalingen mogen echter in geen geval plaatsvinden ná 15 oktober van het tweede jaar volgende op het jaar van uitvoering van het programma.

• 3. 

  Bij niet onder de leden 1 en 2 vallende inbreuken op de erkenningscriteria sturen de lidstaten een waarschuwingsbrief waarin wordt bepaald welke corrigerende maatregelen moeten worden genomen. De lidstaten mogen de steunbetalingen uitstellen totdat de corrigerende maatregelen zijn genomen.

De lidstaten mogen na de in artikel 70 vastgestelde termijn betalingen verrichten, indien dat voor de toepassing van dit lid noodzakelijk is. Deze latere betalingen mogen echter in geen geval plaatsvinden ná 15 oktober van het tweede jaar volgende op het jaar van uitvoering van het programma.

Indien binnen 12 maanden geen corrigerende maatregelen zijn genomen, wordt dit beschouwd als een ernstige inbreuk op de criteria en is lid 2 van toepassing.

Artikel 115

Fraude

• 1. 

  Indien een producentenorganisatie, een unie van producentenorganisaties of een producentengroepering aantoonbaar fraude heeft gepleegd met betrekking tot steun in het kader van Verordening (EG) nr. 1234/2007, gaat de lidstaat, onverminderd andere sancties die op grond van de uniale en nationale wetgeving van toepassing zijn, over tot:

• 2. 

  Wanneer een producentenorganisatie, een unie van producentenorganisaties of een producentengroepering wordt verdacht van fraude met betrekking tot steun in het kader van Verordening (EG) nr. 1234/2007, mogen de lidstaten de erkenning van die organisatie, unie of groepering schorsen of de voor die organisatie, unie of groepering bestemde betalingen opschorten.

Artikel 116

Producentengroeperingen

• 1. 

  De lidstaten passen de in artikel 114 en/of artikel 117 vermelde sancties en boetes overeenkomstig toe op erkenningsprogramma's.

• 2. 

  Aanvullend op het bepaalde in lid 1 geldt dat, indien de producentengroepering na afloop van de overeenkomstig artikel 49, lid 4, door de lidstaat bepaalde periode niet als producentenorganisatie wordt erkend, de lidstaat overgaat tot terugvordering van:

Artikel 117

Operationeel programma

• 1. 

  De betalingen worden berekend op basis van wat subsidiabel blijkt te zijn.

• 2. 

  De lidstaat onderzoekt de van de begunstigde ontvangen steunaanvraag en stelt de subsidiabele bedragen vast. De volgende bedragen worden door de lidstaat vastgesteld:

• 3. 

  Indien het in lid 2, onder a), bedoelde bedrag meer dan 3 % hoger is dan het in lid 2, onder b), bedoelde bedrag, wordt een boete opgelegd. Het bedrag van de boete komt overeen met het verschil tussen de in lid 2, onder a) en b), bedoelde bedragen.

Indien de producentenorganisatie of de producentengroepering kan aantonen niet verantwoordelijk te zijn voor de opname van het niet-subsidiabele bedrag, wordt evenwel geen boete opgelegd.

• 4. 

  De leden 2 en 3 zijn van overeenkomstige toepassing op niet-subsidiabele uitgaven die tijdens de controles ter plaatse of controles achteraf aan het licht komen.

• 5. 

  Indien de waarde van de afgezette productie vóór het indienen van de steunaanvraag wordt opgegeven en gecontroleerd, worden de opgegeven en goedgekeurde waarden gebruikt voor de vaststelling van de in lid 2, onder a) en b), bedoelde bedragen.

Artikel 118

Sancties naar aanleiding van controles van het eerste niveau met betrekking tot het uit de markt nemen van producten

Indien naar aanleiding van de in artikel 108 bedoelde controles onregelmatigheden worden geconstateerd met betrekking tot de handelsnormen of de in artikel 76 bedoelde minimumeisen, wordt de begunstigde verplicht tot:

Artikel 119

Andere voor producentenorganisaties geldende sancties met betrekking tot het uit de markt nemen van producten

• 1. 

  De in artikel 117 bedoelde sancties hebben tevens betrekking op steun die wordt aangevraagd voor het uit de markt nemen van producten als integraal onderdeel van de uitgaven in het kader van het operationele programma.

• 2. 

  Uitgaven voor het uit de markt nemen van producten worden als niet-subsidiabel beschouwd indien de niet te koop aangeboden producten niet zijn weggewerkt volgens de door de lidstaat overeenkomstig artikel 80, lid 1, vastgestelde bepalingen of indien het uit de markt nemen, dan wel de bestemming van de uit de markt genomen producten een negatieve milieu-impact of negatieve fytosanitaire gevolgen heeft gehad en daarom in strijd is met de op grond van artikel 80, lid 1, vastgestelde bepalingen.

Artikel 120

Voor ontvangers van uit de markt genomen producten geldende sancties

Wanneer bij de overeenkomstig de artikelen 108 en 109 uitgevoerde controles onregelmatigheden worden geconstateerd die zijn toe te schrijven aan de ontvangers van uit de markt genomen producten, gelden de volgende sancties:

De onder a) bedoelde sanctie treedt onmiddellijk in werking en blijft ten minste één verkoopseizoen van toepassing. De sanctie kan naargelang van de ernst van de onregelmatigheid worden verlengd.

Artikel 121

Groen oogsten en niet oogsten

• 1. 

  Indien met betrekking tot groen oogsten wordt geconstateerd dat de producentenorganisatie haar verplichtingen niet is nagekomen, betaalt deze producentenorganisatie een boete ter waarde van het vergoedingsbedrag voor de oppervlakten waarvoor de verplichting niet is nageleefd. Er is onder meer sprake van niet-nakoming van de verplichtingen, wanneer:

• 2. 

  Indien met betrekking tot niet oogsten wordt geconstateerd dat de producentenorganisatie haar verplichtingen niet is nagekomen, betaalt deze producentenorganisatie een boete ter waarde van het vergoedingsbedrag voor de oppervlakten waarvoor de verplichting niet is nageleefd. Er is onder meer sprake van niet-nakoming van de verplichtingen, wanneer:

• 3. 

  De in de leden 1 en 2 bedoelde boetes komen bovenop boetes op grond van artikel 117.

Artikel 122

Verhindering van een controle ter plaatse

Indien een producentenorganisatie, een bij die organisatie aangesloten lid of de betrokken vertegenwoordiger van deze producentenorganisatie de uitvoering van een controle ter plaatse verhindert, wordt het deel van de steunaanvraag dat betrekking heeft op de desbetreffende uitgaven, afgewezen.

Artikel 123

Betaling van teruggevorderde steun en boetes

• 1. 

  Producentenorganisaties, unies van producentenorganisaties, producentengroeperingen of andere betrokken marktdeelnemers betalen onverschuldigd betaalde steun met rente terug en betalen daarbovenop de in deze sectie bedoelde boetes.

De rente wordt berekend:

• 2. 

  De teruggevorderde steun en de opgelegde rente en boetes worden betaald aan het Europees Landbouwgarantiefonds.

Artikel 124

Melding van onregelmatigheden

De in deze sectie bedoelde toepassing van administratieve sancties, boetes en terugvorderingen van onverschuldigd betaalde bedragen vindt plaats onverminderd de melding van onregelmatigheden aan de Commissie op grond van Verordening (EG) nr. 1848/2006 van de Commissie (16).

Sectie 4

Controle en evaluatie van operationele programma's en van nationale strategieën

Artikel 125

Gemeenschappelijke prestatie-indicatoren

• 1. 

  De controle en de evaluatie van de nationale strategieën en de operationele programma's hebben tot doel na te gaan in hoeverre en hoe efficiënt en doeltreffend vooruitgang wordt geboekt met het nastreven van de voor de operationele programma's vastgestelde doelen.

• 2. 

  Vooruitgang, efficiëntie en doeltreffendheid worden beoordeeld aan de hand van een in bijlage VIII opgenomen lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren die betrekking hebben op de uitgangssituatie, de financiële uitvoering, de output, de resultaten en de impact van de uitgevoerde operationele programma's.

• 3. 

  Wanneer een lidstaat dat als passend beschouwt, wordt in de nationale strategie een beperkte reeks aanvullende, op die strategie toegesneden indicatoren opgenomen die overeenstemmen met nationale en/of regionale behoeften, omstandigheden en doelen die specifiek zijn voor de operationele programma's die door de producentenorganisaties worden uitgevoerd. Eventueel beschikbare aanvullende indicatoren inzake milieudoelstellingen die niet door de gemeenschappelijke prestatie-indicatoren worden gedekt, moeten in de nationale strategie worden opgenomen.

Artikel 126

Controle- en evaluatieprocedures voor operationele programma's

• 1. 

  De producentenorganisaties controleren en evalueren hun operationele programma's aan de hand van de desbetreffende indicatoren in de in artikel 125 bedoelde lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren en, in voorkomend geval, aan de hand van aanvullende, in de nationale strategie vastgestelde indicatoren.

Hiertoe stellen zij een systeem vast om informatie die nuttig is voor de compilatie van deze indicatoren, te verzamelen, te registreren en bij te houden.

• 2. 

  De controle heeft tot doel na te gaan welke vooruitgang wordt gemaakt ten aanzien van de voor het operationele programma vastgestelde specifieke doelen. De controle wordt uitgevoerd aan de hand van financiële, output- en resultaatindicatoren. De resultaten van de controle dienen om:

De informatie over de resultaten van de controleactiviteiten wordt opgenomen in elk in artikel 96, lid 1, bedoeld jaarverslag dat de producentenorganisatie moet indienen bij de nationale autoriteit die met het beheer van de nationale strategie is belast.

• 3. 

  De evaluatie wordt verricht in de vorm van een afzonderlijk tussentijds evaluatieverslag.

In het kader van de tussentijdse evaluatie, die met de hulp van een gespecialiseerd consultancybureau mag worden uitgevoerd, wordt een analyse verricht van het niveau van benutting van de financiële middelen, de efficiëntie en doeltreffendheid van het operationele programma en de vooruitgang ten aanzien van de voor het programma vastgestelde algemene doelen. Hiertoe wordt gebruik gemaakt van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren betreffende de uitgangssituatie, de resultaten en, in voorkomend geval, de impact.

In voorkomend geval omvat de tussentijdse evaluatie een kwalitatieve beoordeling van de resultaten en de impact van milieuacties die gericht zijn op:

De resultaten van de evaluatie dienen om:

De tussentijdse evaluatie vindt plaats tijdens de uitvoering van het operationele programma in een fase die nog voldoende tijd laat om de evaluatieresultaten in aanmerking te nemen bij de voorbereiding van het volgende operationele programma.

Het verslag van de tussentijdse evaluatie wordt bij het betrokken, in artikel 96, lid 1, bedoelde jaarverslag gevoegd.

Artikel 127

Controle- en evaluatieprocedures voor de nationale strategie

• 1. 

  De nationale strategie wordt gecontroleerd en geëvalueerd aan de hand van de desbetreffende indicatoren in de in artikel 125 bedoelde lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren en, in voorkomend geval, aan de hand van aanvullende, in de nationale strategie vastgestelde indicatoren.

• 2. 

  De lidstaten stellen een systeem vast om informatie die nuttig is voor de compilatie van de in artikel 125 bedoelde indicatoren, elektronisch te verzamelen, te registreren en bij te houden. Zij baseren zich hiervoor op de door de producentenorganisaties verstrekte informatie over de controle en evaluatie van hun operationele programma's.

• 3. 

  De controle heeft tot doel continu na te gaan welke vooruitgang is gemaakt ten aanzien van de voor de operationele programma's vastgestelde doelen en streefcijfers. De controle wordt uitgevoerd aan de hand van financiële, output- en resultaatindicatoren. Hiertoe wordt gebruik gemaakt van de informatie over de controle van de operationele programma's die de producentenorganisaties in de jaarlijkse voortgangsverslagen verstrekken. De resultaten van de controle dienen om:

• 4. 

  In het kader van de evaluatie wordt beoordeeld hoeveel vooruitgang ten aanzien van de voor de strategie vastgestelde algemene doelen is geboekt. De evaluatie wordt uitgevoerd aan de hand van indicatoren betreffende de uitgangssituatie, de resultaten en, in voorkomend geval, de impact. Hiertoe wordt gebruik gemaakt van de resultaten van de controle en de tussentijdse evaluatie van de operationele programma's, die zijn opgenomen in de door de producentenorganisaties ingediende jaarlijkse voortgangsverslagen en eindverslagen. De resultaten van de evaluatie dienen om:

De evaluatie in 2012 dient tijdig te worden verricht om de resultaten ervan te kunnen opnemen in een afzonderlijk evaluatieverslag dat in hetzelfde jaar bij het in artikel 97, onder b), bedoelde nationale jaarverslag moet worden gevoegd. Dit verslag bevat een analyse van het niveau van benutting van de financiële middelen, de efficiëntie en doeltreffendheid van de uitgevoerde operationele programma's en een beoordeling van de effecten en de impact van deze programma's, getoetst aan de in de strategie vastgestelde doelstellingen en streefcijfers en, in voorkomend geval, aan andere, in artikel 103 quater, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde doelen. De evaluatie heeft tot doel conclusies te trekken die nuttig zijn om de kwaliteit van toekomstige nationale strategieën te verbeteren en, met name, vast te stellen of de voor steun in aanmerking komende doelen, streefcijfers of maatregelen wellicht niet geheel correct zijn gedefinieerd, dan wel of behoefte bestaat aan nieuwe instrumenten.

HOOFDSTUK VI

Uitbreiding van de voorschriften tot producenten van een economische regio

Artikel 128

Melding van de lijst van economische regio's

In het kader van de in artikel 125 septies, lid 2, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde melding van de lijst van economische regio's moeten alle gegevens worden vermeld die nodig zijn om na te gaan of aan de voorwaarden van artikel 125 septies, lid 2, eerste alinea, van die verordening is voldaan.

Artikel 129

Melding van de bindende voorschriften; representativiteit

• 1. 

  Lidstaten die de voorschriften die zij voor een bepaald product en een bepaalde economische regio verbindend hebben verklaard, overeenkomstig artikel 125 octies van Verordening (EG) nr. 1234/2007 aan de Commissie meedelen, stellen de Commissie tegelijkertijd in kennis van:

• 2. 

  De lidstaten stellen de voorwaarden voor het bepalen van de representativiteit in de zin van artikel 125 septies, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vast, zonder daarbij rekening te houden met:

Artikel 130

Financiële bijdragen

Lidstaten die overeenkomstig artikel 125 decies van Verordening (EG) nr. 1234/2007 besluiten dat niet bij een producentenorganisatie aangesloten producenten een financiële bijdrage moeten betalen, delen aan de Commissie de gegevens mee die nodig zijn om na te gaan of aan de in dat artikel vastgestelde voorwaarden is voldaan.

Deze gegevens omvatten met name de grondslag voor de berekening van de bijdrage, het betrokken bedrag per eenheid en de begunstigde(n), alsmede de aard van de in artikel 125 decies van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde kosten.

Artikel 131

Uitbreiding van de voorschriften voor een periode die langer is dan één verkoopseizoen

Als besloten wordt de uitbreiding van de voorschriften langer dan één verkoopseizoen toe te passen, gaan de lidstaten voor elk verkoopseizoen na of gedurende de hele geldigheidsduur van de uitbreiding wordt voldaan aan de voorwaarden inzake representativiteit die zijn vastgesteld in artikel 125 septies, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

Zodra de lidstaten constateren dat aan deze voorwaarden niet meer wordt voldaan, verklaren zij de uitbreiding nietig met ingang van het begin van het volgende verkoopseizoen.

De lidstaten brengen deze nietigverklaring onmiddellijk ter kennis van de Commissie, die de betrokken informatie op een door haar passend geachte wijze bekendmaakt.

Artikel 132

Verkoop van producten op stam; kopers

• 1. 

  In geval van verkoop van producten op stam door een producent die niet bij een producentenorganisatie is aangesloten, wordt de koper als producent van de betrokken producten beschouwd voor wat betreft de naleving van de in bijlage XVI bis, punt 1, onder e) en f), en punt 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde voorschriften.

• 2. 

  De betrokken lidstaat kan besluiten dat andere dan de in lid 1 bedoelde voorschriften die in bijlage XVI bis bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 zijn opgenomen, verbindend kunnen worden verklaard voor de koper, wanneer deze voor het beheer van de betrokken productie verantwoordelijk is.

TITEL IV

HANDELSVERKEER MET DERDE LANDEN

HOOFDSTUK I

Invoerrechten en invoerprijssysteem

Sectie 1

Invoerprijssysteem

Artikel 133

Toepassingsgebied en definities

• 1. 

  Deze sectie bevat uitvoeringsbepalingen voor artikel 140 bis van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

• 2. 

  Voor de toepassing van deze sectie wordt verstaan onder:

• a) 

  „partij”: de goederen die worden aangeboden met een aangifte voor het vrije verkeer die slechts betrekking heeft op goederen van dezelfde oorsprong en van dezelfde GN-code;

• b) 

  „importeur”: de aangever in de zin van artikel 4, lid 18, van Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad (17).

Artikel 134

Melding van prijzen en van hoeveelheden ingevoerde producten

• 1. 

  Voor elk van de in bijlage XVI, deel A, vermelde producten en perioden melden de lidstaten voor elke marktdag en elke oorsprong uiterlijk de eerstvolgende werkdag om 12.00 uur (plaatselijke tijd Brussel) de volgende gegevens aan de Commissie:

Als de onder b) bedoelde totale hoeveelheden kleiner zijn dan een ton, worden de betrokken prijzen niet aan de Commissie gemeld.

• 2. 

  De in lid 1, onder a), bedoelde prijzen worden geregistreerd:

Op deze prijzen worden de volgende bedragen in mindering gebracht:

Voor de overeenkomstig de vorige alinea in mindering te brengen vervoers- en verzekeringskosten kunnen de lidstaten forfaitaire bedragen vaststellen. Deze forfaitaire bedragen en de methoden voor de berekening van deze bedragen moeten onmiddellijk aan de Commissie worden gemeld.

• 3. 

  De overeenkomstig lid 2 geregistreerde prijzen worden, wanneer zij in het stadium groothandelaar/detailhandelaar worden vastgesteld, eerst verminderd met 9 % om rekening te houden met de handelsmarge van de groothandelaar, en vervolgens met 0,7245 euro / 100 kg om rekening te houden met de kosten voor goederenbehandeling, marktgeld en marktbelastingen.

• 4. 

  Voor in bijlage XVI, deel A, opgenomen producten waarvoor een specifieke handelsnorm geldt, worden de volgende prijzen als representatief beschouwd:

De in eerste alinea, onder c), bedoelde aanpassingscoëfficiënt wordt toegepast op de prijzen na aftrek van de in lid 2 bedoelde bedragen.

Voor in bijlage XVI, deel A, opgenomen producten waarvoor geen specifieke handelsnorm geldt, worden de prijzen van producten die aan de algemene handelsnorm voldoen, als representatief beschouwd.

Artikel 135

Representatieve markten

De lidstaten delen de gebruikelijke marktdagen op de in bijlage XVII vermelde en als representatief beschouwde markten mee aan de Commissie.

Artikel 136

Forfaitaire invoerwaarde

• 1. 

  Voor elk van de in bijlage XVI, deel A, vermelde producten en perioden stelt de Commissie elke werkdag voor elke oorsprong een forfaitaire invoerwaarde vast die gelijk is aan het gewogen gemiddelde van de in artikel 134 bedoelde representatieve prijzen, verminderd met een forfaitair bedrag van 5 euro/100 kg en met de ad-valoremdouanerechten.

• 2. 

  Wanneer voor de in bijlage XVI, deel A, vermelde producten en toepassingsperioden een forfaitaire invoerwaarde wordt vastgesteld overeenkomstig deze sectie, is de in artikel 152, lid 1, onder a), van Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie (18) bedoelde prijs per eenheid niet van toepassing. De prijs per eenheid wordt dan vervangen door de in lid 1 bedoelde forfaitaire invoerwaarde.

• 3. 

  Indien voor een product van een bepaalde oorsprong geen forfaitaire invoerwaarde van kracht is, wordt het gemiddelde van de voor dat product geldende forfaitaire invoerwaarden toegepast.

• 4. 

  Gedurende de in bijlage XVI, deel A, vermelde toepassingsperioden blijven de forfaitaire invoerwaarden van toepassing zolang zij niet worden gewijzigd. Zij gelden echter niet langer wanneer zeven opeenvolgende marktdagen geen gemiddelde representatieve prijs aan de Commissie is gemeld.

Wanneer door de toepassing van de eerste alinea geen forfaitaire invoerwaarde voor een bepaald product van kracht is, geldt het laatste gemiddelde van de geldende forfaitaire invoerwaarden als forfaitaire invoerwaarde voor dat product.

• 5. 

  In afwijking van lid 1 is, als geen forfaitaire invoerwaarde kon worden berekend, vanaf de eerste dag van de in bijlage XVI, deel A, vermelde toepassingsperioden geen forfaitaire invoerwaarde van toepassing.

• 6. 

  De representatieve prijzen worden in euro omgerekend met behulp van de voor de betrokken dag berekende representatieve marktkoers.

• 7. 

  De in euro uitgedrukte forfaitaire invoerwaarden worden door de Commissie op een door haar passend geachte wijze bekendgemaakt.

Artikel 137

Als basis te nemen invoerprijs

• 1. 

  De invoerprijs op basis waarvan de in bijlage XVI, deel A, vermelde producten in het gemeenschappelijk douanetarief worden ingedeeld, is, naar keuze van de importeur, gelijk aan:

• 2. 

  De invoerprijs op basis waarvan de in bijlage XVI, deel B, vermelde producten in het gemeenschappelijk douanetarief worden ingedeeld, is, naar keuze van de importeur, gelijk aan:

• 3. 

  Wanneer de invoerprijs wordt berekend op basis van de fob-prijs van de producten in het land van oorsprong, wordt voor de vaststelling van de douanewaarde de verkoop in aanmerking genomen waarop deze prijs betrekking heeft.

Wanneer de invoerprijs wordt berekend volgens één van de in lid 1, onder b) of c), of lid 2, onder b), vermelde procedures, wordt de douanewaarde berekend op dezelfde basis als de invoerprijs.

• 4. 

  De importeur moet binnen een maand, te rekenen vanaf de datum waarop de betrokken producten zijn verkocht, en uiterlijk binnen vier maanden, te rekenen vanaf de datum waarop de aangifte voor het vrije verkeer is geaccepteerd, hetzij bewijzen dat de partij is afgezet tegen zodanige condities dat de prijzen als bedoeld in lid 1, onder a), of lid 2, onder a), juist zijn, hetzij de douanewaarde als bedoeld in lid 1, onder b), of lid 2, onder b), bepalen. Onverminderd lid 5 wordt bij niet-inachtneming van één van bovengenoemde termijnen de zekerheid verbeurd.

De zekerheid wordt vrijgegeven voor zover de bewijzen met betrekking tot de afzetvoorwaarden ten genoegen van de douaneautoriteiten zijn geleverd.

Is dat niet het geval, dan wordt de zekerheid verbeurd bij wijze van betaling van de invoerrechten.

• 5. 

  Op een naar behoren gemotiveerd verzoek van de importeur kan de in lid 4 bedoelde termijn van vier maanden door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat met ten hoogste drie maanden worden verlengd.

• 6. 

  Indien de bevoegde autoriteiten bij verificatie constateren dat niet aan de eisen van dit artikel is voldaan, vorderen zij het verschuldigde recht in overeenkomstig artikel 220 van Verordening (EEG) nr. 2913/92. Bij de vaststelling van het bedrag of het resterende bedrag aan rechten dat moet worden ingevorderd, wordt een rente toegepast voor de periode vanaf de datum waarop de goederen in het vrije verkeer zijn gebracht tot en met de datum van de invordering. De rentevoet is de rentevoet die volgens het nationale recht bij invorderingen van toepassing is.

Sectie 2

Aanvullende invoerrechten

Artikel 138

Toepassingsgebied en definities

• 1. 

  De in artikel 141, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde aanvullende invoerrechten, hierna „aanvullende rechten” genoemd, kunnen tegen de in deze sectie vastgestelde voorwaarden worden toegepast voor de in bijlage XVIII vermelde producten en perioden.

• 2. 

  De drempelhoeveelheden voor de toepassing van aanvullende rechten worden opgenomen in bijlage XVIII.

Artikel 139

Melding van hoeveelheden

• 1. 

  Voor elk van de in bijlage XVIII genoemde producten delen de lidstaten tijdens de daar vermelde perioden bijzonderheden over de in het vrije verkeer gebrachte hoeveelheden aan de Commissie mee overeenkomstig de in artikel 308 quinquies van Verordening (EEG) nr. 2454/93 vastgestelde bepalingen inzake toezicht op preferentiële invoer.

Deze gegevens worden elke woensdag uiterlijk om 12.00 uur (plaatselijke tijd Brussel) gemeld voor de hoeveelheden die in de voorafgaande week in het vrije verkeer zijn gebracht.

• 2. 

  De aangiften voor het vrije verkeer voor onder deze sectie vallende producten, die de douaneautoriteiten op verzoek van de importeur kunnen aanvaarden hoewel hierin sommige van de in bijlage 37 bij Verordening (EEG) nr. 2454/93 bedoelde gegevens ontbreken, dienen naast de in artikel 254 van die verordening bedoelde gegevens, tevens een aanduiding van de nettomassa (in kg) van de betrokken producten te bevatten.

Wanneer voor het in het vrije verkeer brengen van onder deze sectie vallende producten gebruik wordt gemaakt van de in artikel 260 van Verordening (EEG) nr. 2454/93 bedoelde vereenvoudigde aangifteprocedure, dienen de vereenvoudigde aangiften, naast de andere vereiste gegevens, tevens een aanduiding van de nettomassa (in kg) van de betrokken producten te bevatten.

Wanneer voor het in het vrije verkeer brengen van onder deze sectie vallende producten gebruik wordt gemaakt van de in artikel 263 van Verordening (EEG) nr. 2454/93 bedoelde domiciliëringsprocedure, dient de in artikel 266, lid 1, van die verordening bedoelde kennisgeving aan de douaneautoriteiten alle voor de identificatie van de goederen noodzakelijke gegevens, alsmede een aanduiding van de nettomassa (in kg) van de betrokken producten te bevatten.

Artikel 266, lid 2, onder b), van Verordening (EEG) nr. 2454/93 is niet van toepassing op de invoer van onder deze sectie vallende producten.

Artikel 140

Toepassing van een aanvullend recht

• 1. 

  Indien voor één van de in bijlage XVIII vermelde producten en perioden wordt geconstateerd dat de in het vrije verkeer gebrachte hoeveelheden de desbetreffende drempelhoeveelheid overschrijden, legt de Commissie een aanvullend recht op, tenzij die invoer de EU-markt niet dreigt te verstoren of de gevolgen niet in verhouding zouden staan tot het beoogde doel.

• 2. 

  Het aanvullend recht wordt geheven op hoeveelheden die in het vrije verkeer worden gebracht na de datum waarop dit recht van toepassing is geworden, op voorwaarde dat:

Artikel 141

Bedrag van het aanvullend recht

Het aanvullend recht dat op grond van artikel 140 wordt opgelegd, bedraagt één derde van het douanerecht dat overeenkomstig het gemeenschappelijk douanetarief van toepassing is op het betrokken product.

Voor invoer waarvoor tariefpreferenties met betrekking tot het ad-valoremrecht gelden, is het aanvullend recht evenwel gelijk aan één derde van het specifieke recht dat voor het betrokken product geldt, voor zover artikel 140, lid 2, van toepassing is.

Artikel 142

Vrijstellingen van het aanvullend recht

• 1. 

  Het aanvullend recht wordt niet toegepast voor:

• 2. 

  Goederen gelden als onderweg naar de Unie als ze:

• 3. 

  De belanghebbende partijen leveren ten genoegen van de douaneautoriteiten het bewijs dat aan de in lid 2 bedoelde voorwaarden is voldaan.

Deze autoriteiten mogen er echter van uitgaan dat goederen het land van oorsprong hebben verlaten vóór de datum waarop het aanvullend recht van toepassing is geworden, als één van de volgende documenten wordt overgelegd:

TITEL V

ALGEMENE BEPALINGEN, OVERGANGSBEPALINGEN EN SLOTBEPALINGEN

Artikel 143

Controles

Onverminderd de specifieke bepalingen van deze verordening of van andere EU-wetgeving voeren de lidstaten controles en maatregelen in voor zover die nodig zijn om de correcte toepassing van Verordening (EG) nr. 1234/2007 en van de onderhavige verordening te garanderen. Deze controles en maatregelen moeten met het oog op een adequate bescherming van de financiële belangen van de Unie voldoende doeltreffend, evenredig en ontradend zijn.

De controles en maatregelen moeten er vooral voor zorgen dat:

Artikel 144

Nationale sancties

Onverminderd eventuele in de onderhavige verordening of in Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde sancties voorzien de lidstaten in sancties die op nationaal niveau worden toegepast voor onregelmatigheden ten aanzien van de voorschriften van de onderhavige verordening en van Verordening (EG) nr. 1234/2007, en die met het oog op een adequate bescherming van de financiële belangen van de Unie voldoende doeltreffend, evenredig en ontradend zijn.

Artikel 145

Kunstmatig tot stand gebrachte situaties

Onverminderd eventuele in de onderhavige verordening of in Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde specifieke bepalingen wordt geen betaling verricht aan begunstigden van wie vaststaat dat zij de voorwaarden voor het ontvangen van de betrokken betaling kunstmatig hebben gecreëerd om een voordeel te verkrijgen dat in strijd is met de doelstellingen van de betrokken steunregeling.

Artikel 146

Meldingen

• 1. 

  De lidstaten wijzen een autoriteit of instantie aan die als enige bevoegd is voor de meldingen inzake:

• 2. 

  De lidstaten stellen de Commissie in kennis van deze aanwijzing en van de contactgegevens van de betrokken autoriteit of instantie, alsmede van elke wijziging van deze gegevens.

De lijst van de aangewezen autoriteiten en instanties – met vermelding van naam en adres – wordt via de door de Commissie opgezette informatiesystemen met alle passende middelen, waaronder bekendmaking op het internet, ter beschikking van de lidstaten en van het publiek gesteld.

• 3. 

  Onverminderd eventuele in deze verordening vastgestelde specifieke bepalingen worden alle gegevens die de lidstaten in het kader van deze verordening aan de Commissie moeten melden, elektronisch en in het door de Commissie gespecificeerde formaat verstuurd via het informatiesysteem dat de Commissie de bevoegde autoriteiten of instanties van de lidstaten ter beschikking heeft gesteld.

Meldingen die niet met de in de eerste alinea bedoelde vastgestelde middelen en in het daar bedoelde formaat worden gedaan, mogen, onverminderd lid 5, als niet gedaan worden beschouwd.

• 4. 

  Onverminderd eventuele in deze verordening vastgestelde specifieke bepalingen nemen de lidstaten alle maatregelen die nodig zijn om de bij de onderhavige verordening vastgestelde termijnen voor meldingen te kunnen naleven.

• 5. 

  Als een lidstaat nalaat een melding te doen die vereist is op grond van de onderhavige verordening of van Verordening (EG) nr. 1234/2007 of als de melding niet juist blijkt te zijn in het licht van de objectieve gegevens waarover de Commissie beschikt, kan de Commissie de maandelijkse betalingen als bedoeld in artikel 14 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad (20) voor de sector groenten en fruit gedeeltelijk of volledig schorsen totdat de melding op correcte wijze is verricht.

Artikel 147

Kennelijke fouten

Meldingen, vorderingen of verzoeken die in het kader van de onderhavige verordening of van Verordening (EG) nr. 1234/2007 aan de lidstaten worden gericht, met inbegrip van steunaanvragen, kunnen op elk ogenblik na de indiening ervan worden aangepast als daarin kennelijke fouten voorkomen die door de bevoegde autoriteit van de lidstaat als zodanig zijn erkend.

Artikel 148

Overmacht en uitzonderlijke omstandigheden

Als op grond van de onderhavige verordening of van Verordening (EG) nr. 1234/2007 een sanctie of een boete moet worden opgelegd of een voordeel of een erkenning moet worden ontnomen, wordt de sanctie of de boete niet opgelegd of het voordeel of de erkenning niet ontnomen in geval van overmacht of uitzonderlijke omstandigheden in de zin van artikel 31 van Verordening (EG) nr. 73/2009.

De gevallen van overmacht moeten evenwel, met de bewijzen die daarvan ten genoegen van de bevoegde autoriteit worden geleverd, bij de autoriteit worden gemeld binnen tien werkdagen vanaf de datum waarop dit voor de betrokken persoon mogelijk is.

Artikel 149

Intrekking

Verordening (EG) nr. 1580/2007 wordt ingetrokken.

Artikel 134 van Verordening (EG) nr. 1580/2007 blijft evenwel van toepassing tot en met 31 augustus 2011.

Verwijzingen naar de ingetrokken verordening gelden als verwijzingen naar de onderhavige verordening en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage XIX.

Artikel 150

Overgangsbepalingen

• 1. 

  Operationele programma’s waarop artikel 203 bis, lid 3, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 van toepassing is, kunnen doorlopen tot het einde van hun looptijd op voorwaarde dat zij voldoen aan de voorschriften die vóór 1 januari 2008 van kracht waren.

• 2. 

  Met het oog op de toepassing van artikel 203 bis, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 worden met de regels inzake de minimumkenmerken van het voor verwerking geleverde basisproduct en de minimumkwaliteitseisen voor de eindproducten die van toepassing blijven op basisproducten die zijn geoogst op het grondgebied van lidstaten die gebruik maken van de in dat lid bedoelde overgangsregeling, de regels bedoeld die vervat zijn in de in bijlage XX van de onderhavige verordening bedoelde verordeningen van de Commissie en de in titel II van de onderhavige verordening bedoelde relevante handelsnormen.

• 3. 

  Erkenningsprogramma's die op grond van Verordening (EG) nr. 2200/96 zijn aanvaard en die op grond van artikel 203 bis, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 aanvaard blijven voor producentengroeperingen in andere lidstaten dan die welke op of na 1 mei 2004 tot de EU zijn toegetreden, en die zich niet bevinden in de ultraperifere regio's van de Unie als bedoeld in artikel 349 van het Verdrag of op de kleinere eilanden in de Egeïsche Zee als bedoeld in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1405/2006 van de Raad (21), worden gefinancierd aan de hand van de in artikel 103 bis, lid 3, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde percentages.

Erkenningsprogramma's die in het kader van de Verordening (EG) nr. 2200/96 zijn aanvaard en waarop artikel 14, lid 7, van die verordening van toepassing was en die aanvaard blijven op grond van artikel 203 bis, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007, worden gefinancierd aan de hand van de in artikel 103 bis, lid 3, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde percentages.

• 4. 

  De lidstaten wijzigen hun nationale strategie tegen 15 september 2011 indien dat nodig is om:

• 5. 

  Operationele programma's die zijn goedgekeurd vóór de datum van inwerkingtreding van deze verordening, mogen doorlopen tot het einde van de looptijd van deze programma's zonder dat aan het in artikel 60, lid 4, tweede alinea, vermelde percentage wordt voldaan.

Artikel 151

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de zevende dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te Brussel, 7 juni 2011.

Voor de Commissie

De voorzitter

José Manuel BARROSO

• (1) 

  PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1.

• (2) 

  PB L 350 van 31.12.2007, blz. 1.

• (3) 

  PB L 297 van 21.11.1996, blz. 1.

• (4) 

  PB L 297 van 21.11.1996, blz. 29.

• (5) 

  PB L 297 van 21.11.1996, blz. 46.

• (6) 

  PB L 273 van 17.10.2007, blz. 1.

• (7) 

  PB L 144 van 4.6.1997, blz. 19.

• (8) 

  PB L 41 van 14.2.2003, blz. 33.

• (9) 

  PB L 277 van 21.10.2005, blz. 1.

• (10) 

  PB L 368 van 23.12.2006, blz. 15.

• (11) 

  PB L 365 van 31.12.1994, blz. 10.

• (12) 

  PB L 205 van 3.8. 1985, blz. 5.

• (13) 

  PB L 358 van 16.12.2006, blz. 3.

• (14) 

  PB L 171 van 23.6.2006, blz. 1.

• (15) 

  PB L 30 van 31.1.2009, blz. 16.

• (16) 

  PB L 355 van 15.12.2006, blz. 56.

• (17) 

  PB L 302 van 19.10.1992, blz. 1.

• (18) 

  PB L 253 van 11.10.1993, blz. 1.

• (19) 

  PB L 256 van 7.9.1987, blz. 1.

• (20) 

  PB L 209 van 11.8.2005, blz. 1.

• (21) 

  PB L 265 van 26.9.2006, blz. 1.

BIJLAGE I

HANDELSNORMEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 3

DEEL A

Algemene handelsnorm

• 1. 

  Minimumeisen inzake kwaliteit

Onverminderd de toegestane toleranties moeten de producten als volgt zijn:

De producten moeten in een zodanige conditie zijn dat zij:

• 2. 

  Minimumeisen inzake rijpheid

De producten moeten voldoende ontwikkeld zijn, maar mogen niet te ontwikkeld zijn, en het fruit moet voldoende rijp zijn, maar mag niet overrijp zijn.

De producten moeten zodanig ontwikkeld en gerijpt zijn dat zij in staat zijn het rijpingsproces voort te zetten en zo een toereikende rijpheidsgraad te bereiken.

• 3. 

  Tolerantie

10 % van het aantal stuks of van het gewicht van de partij mag bestaan uit producten die niet aan de minimumeisen inzake kwaliteit voldoen. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende producten mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• 4. 

  Aanduiding van de oorsprong van het product

Volledige naam van het land van oorsprong (1). Met betrekking tot producten van oorsprong uit een lidstaat dient het land van oorsprong te worden vermeld in de taal van het land van oorsprong of in een andere taal die begrijpelijk is voor de consumenten in het land van bestemming. Met betrekking tot andere producten dient het land van oorsprong te worden vermeld in een taal die begrijpelijk is voor de consumenten in het land van bestemming.

DEEL B

Specifieke handelsnormen

DEEL 1:   HANDELSNORM VOOR APPELEN

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op appelvariëteiten (cultivars) van Malus domestica Borkh. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen appelen na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten appelen in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De appelen moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

• B. 

  Rijpheidseisen

De appelen moeten voldoende ontwikkeld en rijp genoeg zijn.

De appelen moeten zodanig ontwikkeld en gerijpt zijn dat zij in staat zijn het rijpingsproces voort te zetten en de juiste, bij de kenmerken van de betrokken variëteit behorende rijpheidsgraad te bereiken.

De naleving van de minimumeisen inzake rijpheid kan aan verschillende parameters worden getoetst (bijv. morfologie, smaak, vastheid en brekingsindex).

• C. 

  Indeling

Appelen worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen.

• i) 

  Klasse Extra

In deze klasse ingedeelde appelen moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke kenmerken van de variëteit (2) hebben en het steeltje moet intact zijn.

Wat de voor de variëteit kenmerkende oppervlaktekleur betreft, moeten de appelen aan de volgende minimumeisen voldoen:

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

De appelen mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van de volgende zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

• ii) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde appelen moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit (4) bezitten.

Wat de voor de variëteit kenmerkende oppervlaktekleur betreft, moeten de appelen aan de volgende minimumeisen voldoen:

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

De volgende kleine afwijkingen zijn evenwel toegestaan op voorwaarde dat zij het algemene uiterlijk van het product, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

• iii) 

  Klasse II

Tot deze klasse behoren appelen die niet in de hogere klassen kunnen worden ingedeeld, maar die aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Het vruchtvlees moet vrij zijn van ernstige afwijkingen.

Op voorwaarde dat de appelen nog hun kenmerkende eigenschappen inzake kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De appelen worden gesorteerd op basis van de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede, of op basis van het gewicht.

De appelen moeten bij sortering op basis van de diameter ten minste 60 mm groot zijn, of bij sortering op basis van het gewicht ten minste 90 g wegen. Kleinere of lichtere vruchten zijn aanvaardbaar, indien de Brix-waarde ervan ten minste 10,5° Brix bedraagt en de vruchten niet kleiner zijn dan 50 mm of niet minder wegen dan 70 g.

Om uniformiteit in grootte te garanderen, mag het verschil in grootte tussen vruchten in dezelfde verpakking de volgende waarden niet overschrijden:

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse Extra

In totaal mag 5 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de appelen zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende appelen mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

• ii) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de appelen zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse II vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende appelen mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen.

• iii) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit appelen die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende producten mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen: in totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit appelen die niet beantwoorden aan de eisen inzake groottesortering. Deze tolerantie geldt niet voor vruchten die ten minste:

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakking moet uniform zijn en moet bestaan uit appelen van dezelfde oorsprong, variëteit, kwaliteit, grootteklasse (wanneer sortering plaatsvindt) en rijpheidsgraad.

Bovendien moeten de vruchten van klasse Extra uniform van kleur zijn.

Appelen van duidelijk verschillende variëteiten mogen echter samen in een verkoopverpakking worden verpakt, op voorwaarde dat zij van uniforme kwaliteit zijn en voor elke betrokken variëteit homogeen zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de appelen goed beschermen. Met name verkoopverpakkingen met een nettogewicht van meer dan 3 kg moeten stevig genoeg zijn om het product degelijk te beschermen.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Het op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

De verpakkingen mogen geen vreemde substanties bevatten.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakking moeten op één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

Land van oorsprong (7) en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

In het geval van mengsels van duidelijk verschillende appelvariëteiten van verschillende oorsprong moet bij de naam van elke betrokken variëteit het land van oorsprong worden vermeld.

• D. 

  Handelskenmerken

Als de grootteklasse wordt vermeld, wordt deze als volgt aangegeven:

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

Aanhangsel

Niet-limitatieve lijst van appelvariëteiten

Variëteiten van vruchten die niet in de lijst zijn vermeld, moeten op basis van de kenmerken van de variëteit worden ingedeeld.

DEEL 2:   HANDELSNORM VOOR CITRUSVRUCHTEN

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op de volgende onder de benaming „citrusvruchten” ingedeelde variëteiten (cultivars) die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking:

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen de citrusvruchten na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten de citrusvruchten in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De citrusvruchten moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

• B. 

  Rijpheidseisen

De citrusvruchten moeten volgens de voor de variëteit, de pluktijd en het productiegebied geldende criteria behoorlijk ontwikkeld en gerijpt zijn.

De rijpheid van citrusvruchten wordt vastgesteld aan de hand van de volgende voor iedere soort genoemde parameters:

De kleur moet zo zijn dat de citrusvruchten door hun normale verdere ontwikkeling de voor de variëteit kenmerkende kleur bereiken op de plaats van bestemming.

Citrusvruchten die aan deze rijpheidscriteria beantwoorden, mogen worden onderworpen aan een behandeling die hun groene kleur doet verdwijnen. Deze behandeling is slechts toegestaan indien de andere natuurlijke organoleptische kenmerken niet worden gewijzigd.

• C. 

  Indeling

Citrusvruchten worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

• i) 

  Klasse Extra

In deze klasse ingedeelde citrusvruchten moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit en/of het handelstype hebben.

Zij mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

• ii) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde citrusvruchten moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit en/of het handelstype hebben.

De vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

• iii) 

  Klasse II

Tot deze klasse behoren citrusvruchten die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar wel voldoen aan de eerder genoemde minimumeisen.

Op voorwaarde dat de citrusvruchten nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De citrusvruchten worden gesorteerd op basis van de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede of op basis van het aantal stuks.

• A. 

  Minimumgrootte

De volgende minimumgrootten zijn van toepassing:

• B. 

  Uniformiteit

De citrusvruchten worden aan de hand van één van de volgende opties gesorteerd:

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse Extra

In totaal mag 5 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de citrusvruchten zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende citrusvruchten mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

• ii) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de citrusvruchten zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse II vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende citrusvruchten mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen.

• iii) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit citrusvruchten die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende producten mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen: 10 % van het aantal stuks of van het gewicht mag behoren tot de sorteringsschaal onmiddellijk boven en/of beneden de op de verpakking vermelde sorteringsschaal (of drie opeenvolgende sorteringsschalen).

De tolerantie van 10 % geldt in ieder geval uitsluitend voor vruchten met een diameter die niet kleiner is dan de onderstaande waarden.

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakking moet uniform zijn en bestaan uit citrusvruchten van dezelfde oorsprong, kwaliteit en grootteklasse en van dezelfde variëteit of hetzelfde handelstype, met vrijwel dezelfde mate van rijpheid en ontwikkeling.

Bovendien moeten de vruchten van klasse Extra uniform van kleur zijn.

Citrusvruchten van duidelijk verschillende soorten mogen echter samen in een verkoopverpakking worden verpakt, op voorwaarde dat zij van uniforme kwaliteit zijn en voor elke betrokken soort homogeen zijn wat de variëteit of het handelstype en de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de citrusvruchten goed beschermen.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Het op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

Wanneer iedere vrucht afzonderlijk wordt verpakt, moet hiervoor dun, droog, nieuw en reukloos (12) papier worden gebruikt.

Het is verboden stoffen of materiaal te gebruiken waardoor de natuurlijke kenmerken van de citrusvruchten, en met name de geur (13) of de smaak kunnen worden gewijzigd.

De verpakkingen mogen geen vreemde stoffen bevatten. Er mag echter wel een kort (niet-houtachtig) takje met enkele groene bladeren aan de vruchten vastzitten.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakking moeten op één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

• D. 

  Handelskenmerken

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

DEEL 3:   HANDELSNORM VOOR KIWI'S

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op kiwi's van variëteiten (cultivars) van Actinidia chinensis (Planch.) en Actinidia deliciosa (A. Chev.), C. F. Liang en A. R. Ferguson die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen kiwi's na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten kiwi's in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De kiwi's moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

• B. 

  Minimumeisen inzake rijpheid

De kiwi's moeten voldoende ontwikkeld en rijp genoeg zijn.

Om aan deze eis te voldoen, moeten de kiwi's in het stadium van de verpakking een rijpheidsgraad van ten minste 6,2° Brix of een gemiddeld drogestofgehalte van 15 % hebben bereikt, waardoor zij aan het begin van de afzetketen een Brix-waarde van 9,5 ° halen.

• C. 

  Indeling

Kiwi's worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

• i) 

  Klasse Extra

In deze klasse ingedeelde kiwi's moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit bezitten.

De kiwi's moeten vast zijn en het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

Zij mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

De verhouding tussen de minimale en de maximale diameter van de dwarsdoorsnede van de vruchten moet ten minste 0,8 bedragen.

• ii) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde kiwi's moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit bezitten.

De kiwi's moeten vast zijn en het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

De vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

De verhouding tussen de minimale en de maximale diameter van de dwarsdoorsnede van de vruchten moet ten minste 0,7 bedragen.

• iii) 

  Klasse II

Tot deze klasse behoren de kiwi's die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

De vrucht moet vrij vast zijn en het vruchtvlees mag geen ernstige afwijkingen vertonen.

Op voorwaarde dat de kiwi's nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De sortering naar grootte is gebaseerd op het gewicht per stuk.

Voor de klasse Extra geldt een minimumgewicht van 90 g, voor klasse I een minimumgewicht van 70 g en voor klasse II een minimumgewicht van 65 g.

Om uniformiteit in grootte te garanderen, mag het verschil in grootte tussen vruchten in dezelfde verpakking de volgende waarden niet overschrijden:

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse Extra

In totaal mag 5 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de kiwi's zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende kiwi's mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

• ii) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de kiwi's zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse II vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende kiwi's mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen.

• iii) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit kiwi's die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende producten mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen: in totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit kiwi's die niet beantwoorden aan de eisen inzake groottesortering.

Evenwel geldt voor de klasse Extra een minimumgewicht van 85 g, voor klasse I een minimumgewicht van 67 g en voor klasse II een minimumgewicht van 62 g.

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zijn en mag slechts bestaan uit kiwi's van dezelfde oorsprong, variëteit, kwaliteit en grootteklasse.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de kiwi's goed beschermen.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of zegels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits voor de bedrukking of de etikettering niet-giftige inkt of lijm wordt gebruikt.

Het op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

De verpakkingen mogen geen vreemde stoffen bevatten.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid moeten op één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

Land van oorsprong (16) en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

• D. 

  Handelskenmerken

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

DEEL 4:   HANDELSNORM VOOR SLA, KRULANDIJVIE EN ANDIJVIE

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op:

die bestemd is voor levering als vers product aan de consument.

Deze norm is niet van toepassing op voor industriële verwerking bestemde producten en op als losse bladeren gepresenteerde producten, noch op sla met kluit en op slaplanten in potten.

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In deze norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen de producten na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten de producten in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

Voor sla is een roodachtige verkleuring, veroorzaakt door lage temperaturen tijdens de groeiperiode, toegestaan, tenzij het uiterlijk hierdoor in aanzienlijke mate nadelig wordt beïnvloed.

De stronk moet onmiddellijk onder de onderste bladeren zijn afgesneden en het snijvlak moet glad zijn.

De producten moeten normaal ontwikkeld zijn. De producten moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

• B. 

  Indeling

De producten worden ingedeeld in de twee hieronder omschreven klassen:

• i) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde producten moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit en/of het handelstype hebben.

De producten moeten tevens als volgt zijn:

Kropsla van deze klasse moet één enkele, goed gevormde krop hebben. Bij glassla mag de krop minder goed gevormd zijn.

Bindsla moet een hart hebben, dat echter wel kleiner mag zijn.

Bij krulandijvie en andijvie moet het hart geel van kleur zijn.

• ii) 

  Klasse II

Tot deze klassen behoren producten die niet in klasse I kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

De producten moeten als volgt zijn:

Op voorwaarde dat de producten nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

Kropsla van deze klasse moet een krop hebben, maar deze mag kleiner zijn. Bij glassla mag de krop geheel ontbreken.

Bindsla hoeft geen hart te hebben.

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De producten worden op basis van gewicht per eenheid gesorteerd.

Om uniformiteit in grootte te garanderen, mag het verschil in grootte tussen producten in dezelfde verpakking de volgende waarden niet overschrijden:

• a) 

  Sla

• b) 

  Krulandijvie en andijvie

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks afwijken van de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse II vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende producten mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen.

• ii) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks bestaan uit producten die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende producten mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen: in totaal mag 10 % van het aantal stuks bestaan uit producten die niet beantwoorden aan de eisen inzake groottesortering.

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zijn en moet bestaan uit producten van dezelfde oorsprong, kwaliteit en grootteklasse en van dezelfde variëteit of hetzelfde handelstype.

Sla en/of andijvie van duidelijk verschillende variëteiten, handelstypes en/of met duidelijk verschillende kleuren mogen echter samen voor verkoop worden verpakt, op voorwaarde dat zij van uniforme kwaliteit zijn en voor elke variëteit, elk handelstype en/of elke kleur homogeen zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de producten goed beschermen. De producten moeten met inachtneming van de verpakkingsomvang en -soort zonder bovenmatige leemten of druk zijn verpakt.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

De verpakkingen mogen geen vreemde stoffen bevatten.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid moeten aan één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar, de onderstaande gegevens worden vermeld.

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

• D. 

  Handelskenmerken

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

DEEL 5:   NORM VOOR PERZIKEN EN NECTARINES

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op perziken en nectarines van de variëteiten (cultivars) van Prunus persica Sieb. et Zucc. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen perziken en nectarines na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten perziken en nectarines in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

• B. 

  Rijpheidseisen

De producten moeten voldoende ontwikkeld en rijp genoeg zijn. De vruchten moeten een brekingsindex hebben van ten minste 8° Brix.

• C. 

  Indeling

Perziken en nectarines worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

• i) 

  Klasse Extra

In deze klasse ingedeelde perziken en nectarines moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit bezitten.

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

Zij moeten vrij zijn van afwijkingen, met uitzondering van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

• ii) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde perziken en nectarines moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit bezitten. Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

De volgende geringe afwijkingen zijn evenwel toegestaan op voorwaarde dat zij het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

• iii) 

  Klasse II

Tot deze klasse behoren perziken en nectarines die niet in de hogere klassen kunnen worden ingedeeld, maar die aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Het vruchtvlees moet vrij zijn van ernstige afwijkingen. Op voorwaarde dat de perziken en nectarines nog hun kenmerkende eigenschappen inzake kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn evenwel de volgende afwijkingen toegestaan:

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Perziken en nectarines worden gesorteerd op basis van de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede, op basis van het gewicht of op basis van het aantal stuks.

De minimumgrootte/het minimumgewicht bedraagt:

Vruchten van minder dan 56 mm of 85 g worden echter niet afgezet in de periode van 1 juli tot en met 31 oktober (in het noordelijk halfrond) en in de periode van 1 januari tot en met 30 april (in het zuidelijk halfrond).

De volgende voorschriften zijn facultatief voor klasse II.

Om uniformiteit in grootte te garanderen, mag het verschil in grootte tussen producten in dezelfde verpakking de volgende waarden niet overschrijden:

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse Extra

In totaal mag 5 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de perziken of de nectarines zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende perziken of nectarines mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

• ii) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de perziken of de nectarines zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse II vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende perziken of nectarines mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen.

• iii) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit perziken of nectarines die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende producten mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen (wanneer sortering plaatsvindt): in totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit perziken of nectarines die niet beantwoorden aan de eisen inzake groottesortering.

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakking moet uniform zijn en moet bestaan uit perziken of nectarines van dezelfde oorsprong, variëteit, kwaliteit, rijpheidsgraad en grootteklasse (wanneer sortering plaatsvindt) en, voor de klasse Extra, dezelfde kleur.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de perziken en de nectarines goed beschermen.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Het op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

De verpakkingen mogen geen vreemde stoffen bevatten.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakking moeten op één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld:

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

Land van oorsprong (18) en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

• D. 

  Handelskenmerken

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

DEEL 6:   HANDELSNORM VOOR PEREN

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op perenvariëteiten (cultivars) van Pyrus communis L. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen peren na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten peren in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De peren moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

• B. 

  Rijpheidseisen

De peren moeten zodanig ontwikkeld en gerijpt zijn dat zij in staat zijn het rijpingsproces voort te zetten en de juiste, bij de kenmerken van de betrokken variëteit behorende rijpheidsgraad te bereiken.

• C. 

  Indeling

Peren worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

• i) 

  Klasse Extra

In deze klasse ingedeelde peren moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit (19) bezitten.

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn, en de schil moet vrij zijn van ruige ruwschilligheid.

De vruchten mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen aan de schil die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

Het steeltje moet intact zijn.

De peren mogen niet stenig zijn.

• ii) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde peren moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit (20) bezitten.

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

De volgende kleine afwijkingen zijn evenwel toegestaan op voorwaarde dat zij het algemene uiterlijk van het product, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

Het steeltje mag licht beschadigd zijn.

De peren mogen niet stenig zijn.

• iii) 

  Klasse II

Tot deze klasse behoren peren die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Het vruchtvlees moet vrij zijn van ernstige afwijkingen.

Op voorwaarde dat de peren nog hun essentiële kenmerken op het gebied van kwaliteit, houdbaarheid en presentatie bezitten, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Peren worden gesorteerd op basis van de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede, of op basis van het gewicht.

De minimumgrootte bedraagt:

In het aanhangsel bij deze norm opgenomen zomerperen hoeven niet aan de eisen inzake minimumgrootte te voldoen.

Om uniformiteit in grootte te garanderen, mag het verschil in grootte tussen vruchten in dezelfde verpakking de volgende waarden niet overschrijden:

Los in de verpakking of de verkoopverpakking aangeboden vruchten van klasse II hoeven qua grootte niet homogeen te zijn.

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse Extra

In totaal mag 5 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de peren zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende peren mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

• ii) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de peren zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse II vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende peren mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen.

• iii) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit peren die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende peren mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen: in totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit peren die niet beantwoorden aan de eisen inzake groottesortering, op voorwaarde dat de onder de tolerantie vallende vruchten niet meer dan:

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakking moet uniform zijn en moet bestaan uit peren van dezelfde oorsprong, variëteit, kwaliteit, grootteklasse (wanneer sortering plaatsvindt) en rijpheidsgraad.

Bovendien moeten de vruchten in de klasse Extra uniform van kleur zijn.

Peren van duidelijk verschillende variëteiten mogen echter samen in een verkoopverpakking worden verpakt, op voorwaarde dat de producten in het mengsel van uniforme kwaliteit zijn en voor elke betrokken variëteit homogeen zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de peren goed beschermen.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Het op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

De verpakkingen mogen geen vreemde stoffen bevatten.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakking moeten op één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

Land van oorsprong (21) en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam. Voor mengsels van duidelijk verschillende peervariëteiten van verschillende oorsprong moet bij de naam van elke betrokken variëteit het land van oorsprong worden vermeld.

• D. 

  Handelskenmerken

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

Aanhangsel

Grootteklassencriteria voor peren

Niet-limitatieve lijst van variëteiten met grote vruchten en zomerperen

De variëteiten met kleine vruchten en de andere variëteiten die niet in de lijst zijn vermeld, mogen worden afgezet mits zij voldoen aan de in afdeling III van de norm vastgestelde sorteringsvoorschriften.

Bepaalde in de onderstaande lijst vermelde variëteiten mogen worden afgezet onder handelsbenamingen waarvoor in één of meerdere landen bescherming is aangevraagd of verkregen. De eerste en de tweede kolom van onderstaande tabel bevatten geen dergelijke namen van handelsmerken. In de derde kolom is, uitsluitend ter informatie, een aantal bekende merken vermeld.

DEEL 7:   HANDELSNORM VOOR AARDBEIEN

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op aardbeivariëteiten (cultivars) van Fragaria L. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen aardbeien na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten aardbeien in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De aardbeien moeten voldoende ontwikkeld en rijp genoeg zijn. De ontwikkeling en de conditie van de aardbeien moeten zo zijn dat zij:

• B. 

  Indeling

Aardbeien worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

• i) 

  Klasse Extra

In deze klasse ingedeelde aardbeien moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit bezitten.

Zij moeten, naar gelang van de variëteit, een glanzend uiterlijk hebben.

Zij moeten vrij zijn van aarde.

Zij mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

• ii) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde aardbeien moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit bezitten.

De vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

Zij moeten nagenoeg vrij zijn van aarde.

• iii) 

  Klasse II

Tot deze klasse behoren aardbeien die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Op voorwaarde dat de vruchten nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Aardbeien worden gesorteerd op basis van de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede.

De minimumgrootte bedraagt:

Voor bosaardbeien wordt geen minimumgrootte vereist.

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse Extra

In totaal mag 5 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de aardbeien zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende aardbeien mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

• ii) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de aardbeien zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse II vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende aardbeien mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen.

• iii) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit aardbeien die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende aardbeien mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen: 10 % van het aantal stuks of van het gewicht mag afwijken van de eisen inzake de minimumgrootte.

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakking moet uniform zijn en moet bestaan uit aardbeien van dezelfde oorsprong, variëteit en kwaliteit.

Vooral in de klasse Extra moeten de aardbeien – uitgezonderd bosaardbeien – uniform en regelmatig zijn op het gebied van rijpheid, kleur en grootte. In klasse I mogen ze wat grootte betreft minder uniform zijn.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de aardbeien goed beschermen.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

De verpakkingen mogen geen vreemde stoffen bevatten.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakking moeten op één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

Land van oorsprong (22) en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

• D. 

  Handelskenmerken

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

DEEL 8:   HANDELSNORM VOOR PAPRIKA'S

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op paprika's van de variëteiten (23) (cultivars) van Capsicum annuum L. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen paprika's na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten paprika's in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De paprika's moeten zo ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

• B. 

  Indeling

Paprika's worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

• i) 

  Klasse Extra

In deze klasse ingedeelde paprika's moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit en/of het handelstype hebben.

De paprika's mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

• ii) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde paprika's moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit en/of het handelstype hebben.

De volgende kleine afwijkingen zijn evenwel toegestaan op voorwaarde dat zij het algemene uiterlijk van het product, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

• iii) 

  Klasse II

Tot deze klasse behoren paprika's die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Op voorwaarde dat de paprika's nog hun essentiële kenmerken op het gebied van kwaliteit, houdbaarheid en presentatie bezitten, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De paprika's worden gesorteerd op basis van de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede of op basis van het gewicht. Om uniformiteit in grootte te garanderen, mag het verschil in grootte tussen producten in dezelfde verpakking de volgende waarden niet overschrijden:

Langwerpige paprika's moeten qua lengte voldoende uniform zijn.

Uniformiteit in grootte is niet verplicht voor klasse II.

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse Extra

In totaal mag 5 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de paprika's zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende paprika's mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

• ii) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de paprika's zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse II vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende paprika's mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen.

• iii) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit paprika's die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende paprika's mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen (wanneer sortering plaatsvindt): in totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit paprika's die niet beantwoorden aan de eisen inzake groottesortering.

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakking moet uniform zijn en moet bestaan uit paprika's van dezelfde oorsprong, dezelfde variëteit of hetzelfde handelstype, dezelfde kwaliteit, dezelfde grootteklasse (wanneer sortering plaatsvindt) en, voor de klassen Extra en I, van waarneembaar vrijwel dezelfde rijpheid en kleur.

Paprika's van duidelijk verschillende handelstypen en/of met duidelijk verschillende kleuren mogen echter samen in een verpakking worden verpakt, op voorwaarde dat de producten in het mengsel van uniforme kwaliteit zijn en voor elk betrokken handelstype en/of elke betrokken kleur uniform zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de paprika's goed beschermen.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Het op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

De verpakkingen mogen geen vreemde stoffen bevatten.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakking moeten op één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

Land van oorsprong (24) en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

Wanneer het een mengsel van paprika's van duidelijk verschillende handelstypen en/of met duidelijk verschillende kleuren en van verschillende oorsprong betreft, moet in de onmiddellijke nabijheid van elk betrokken handelstype en elke betrokken kleur het betrokken land van oorsprong worden vermeld.

• D. 

  Handelskenmerken

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

DEEL 9:   HANDELSNORM VOOR TAFELDRUIVEN

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op tafeldruivenvariëteiten (cultivars) van Vitis vinifera L. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen tafeldruiven na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten de trossen en de bessen van alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

Bovendien moeten de bessen als volgt zijn:

Verkleuring door de zon wordt niet als een afwijking beschouwd.

Tafeldruiven moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

• B. 

  Rijpheidseisen

Het sap van de vruchten moet een brekingsindex hebben van ten minste:

Bovendien moet bij alle variëteiten de verhouding tussen suikergehalte en zuurgehalte bevredigend zijn.

• C. 

  Indeling

Tafeldruiven worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

• i) 

  Klasse Extra

In deze klasse ingedeelde tafeldruiven moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke kenmerken van de variëteit hebben, waarbij rekening wordt gehouden met het productiegebied. De bessen moeten stevig zijn, goed vastzitten, gelijkmatig verdeeld zijn over de rist en vrijwel geheel met „dauw” bedekt zijn.

De tafeldruiven mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

• ii) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde tafeldruiven moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke kenmerken van de variëteit hebben, waarbij rekening wordt gehouden met het productiegebied. De bessen moeten stevig zijn, goed vastzitten en over een zo groot mogelijk oppervlak met „dauw” bedekt zijn. Zij mogen evenwel minder gelijkmatig over de rist verdeeld zijn dan bij de klasse Extra.

De vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet schaden:

• iii) 

  Klasse II

Tot deze klasse behoren tafeldruiven die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

De trossen mogen geringe afwijkingen in vorm, ontwikkeling en kleur vertonen, op voorwaarde dat zij nog de essentiële kenmerken van de variëteit behouden, rekening houdende met het productiegebied.

De bessen moeten voldoende stevig zijn, voldoende goed vastzitten en zoveel mogelijk met „dauw” bedekt zijn. Zij mogen minder regelmatig over de rist zijn verdeeld dan bij klasse I.

Op voorwaarde dat de tafeldruiven nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Tafeldruiven worden naar gewicht per tros gesorteerd.

Een tros moet ten minste 75 g wegen. Dit voorschrift is niet van toepassing op verpakkingen met slechts één portie.

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse Extra

In totaal mag 5 % van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de trossen zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende trossen mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

• j) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de trossen zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende trossen mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen.

• k) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het gewicht bestaan uit trossen die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende trossen mag kwaliteitsvermindering vertonen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen: in totaal mag 10 % van het gewicht bestaan uit trossen die niet beantwoorden aan de eisen inzake groottesortering. In elke verkoopverpakking mag een tros van minder dan 75 g worden toegevoegd om het aangegeven gewicht te bereiken, mits deze tros aan alle overige eisen voor de aangegeven klasse voldoet.

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakking moet uniform zijn en moet bestaan uit trossen van dezelfde oorsprong, variëteit, kwaliteit en rijpheidsgraad.

In de klasse Extra moeten de trossen nagenoeg uniform zijn wat grootte en kleur betreft.

Druiven van duidelijk verschillende variëteiten mogen echter samen in één verpakking worden verpakt, op voorwaarde dat de producten in het mengsel van uniforme kwaliteit en voor elke betrokken variëteit uniform van oorsprong zijn.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de tafeldruiven goed beschermen.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Het op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

In de verpakking mogen geen vreemde substanties voorkomen, behalve eventueel bij een speciale presentatie waarbij een stukje rank van ten hoogste 5 cm lengte aan de tak van de tros vastzit.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakking moeten op één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

• D. 

  Handelskenmerken

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

Aanhangsel

Uitputtende lijst van alle variëteiten met kleine bessen

DEEL 10:   HANDELSNORM VOOR TOMATEN

• I. 

  DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op tomatenvariëteiten (cultivars) van Solanum lycopersicum L. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

Er worden bij tomaten vier handelstypen onderscheiden:

II.   KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In deze norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen tomaten na opmaak en verpakking moeten voldoen.

• A. 

  Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten tomaten in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

Bij tomaten in trossen moet de steel vers zijn, gezond, zuiver en vrij van bladeren en zichtbare vreemde stoffen.

Tomaten moeten zo ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

• B. 

  Indeling

Tomaten worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

• i) 

  Klasse Extra

In deze klasse ingedeelde tomaten moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten stevig zijn en de voor de variëteit en/of het handelstype kenmerkende eigenschappen bezitten.

De kleur van de tomaten, die de rijpheidsgraad aangeeft, moet zodanig zijn dat de tomaten kunnen beantwoorden aan de hierboven onder punt A, derde alinea, vastgestelde eisen.

Tomaten mogen geen „groene kraag” hebben en geen andere afwijkingen vertonen dan zeer lichte oppervlakkige afwijkingen, op voorwaarde dat deze het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

• ii) 

  Klasse I

In deze klasse ingedeelde tomaten moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten voldoende stevig zijn en de voor de variëteit en/of het handelstype kenmerkende eigenschappen bezitten.

Zij moeten vrij zijn van scheuren en van zichtbare „groene kragen”. De tomaten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

„Geribde” tomaten mogen bovendien de volgende afwijkingen vertonen:

• iii) 

  Klasse II

Tot deze klasse behoren tomaten die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Zij moeten redelijk stevig zijn (eventueel iets minder stevig dan tomaten van klasse I) en mogen geen scheurtjes vertonen die niet zijn dichtgegroeid.

Op voorwaarde dat de tomaten nog hun kenmerkende eigenschappen inzake kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn evenwel de volgende afwijkingen toegestaan:

„Geribde” tomaten mogen bovendien de volgende afwijkingen vertonen:

III.   SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Tomaten worden gesorteerd op basis van de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede, op basis van gewicht of op basis van het aantal stuks.

De onderstaande bepalingen gelden niet voor tomaten in trossen en kerstomaten, en zijn facultatief voor klasse II.

Om uniformiteit in grootte te garanderen, mag het verschil tussen tomaten in dezelfde verpakking de volgende waarden niet overschrijden:

IV.   TOLERANTIEVOORSCHRIFTEN

In alle afzetstadia gelden voor elke partij kwaliteits- en groottetoleranties ten aanzien van producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

• A. 

  Toleranties in kwaliteit

• i) 

  Klasse Extra

In totaal mag 5 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de tomaten zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse I vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende tomaten mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

• ii) 

  Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht afwijken van de eisen voor de klasse waarin de tomaten zijn ingedeeld, op voorwaarde dat zij voldoen aan de voor klasse II vastgestelde eisen. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende tomaten mogen producten zijn die noch aan de kwaliteitseisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen, of die kwaliteitsvermindering vertonen. Voor tomaten in trossen mag 5 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit tomaten die van de steel zijn losgekomen.

• iii) 

  Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit tomaten die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Niet meer dan in totaal 2 % van de binnen deze tolerantie vallende tomaten mag kwaliteitsvermindering vertonen. Voor tomaten in trossen mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit tomaten die van de steel zijn losgekomen.

• B. 

  Toleranties in grootte

Voor alle klassen: in totaal mag 10 % van het aantal stuks of van het gewicht bestaan uit tomaten die niet beantwoorden aan de eisen inzake groottesortering.

• V. 

  PRESENTATIEVOORSCHRIFTEN

• A. 

  Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakking moet uniform zijn en moet bestaan uit tomaten van dezelfde oorsprong, dezelfde variëteit of hetzelfde handelstype, dezelfde kwaliteit en dezelfde grootteklasse (wanneer sortering plaatsvindt).

Tomaten van de klassen Extra en I moeten nagenoeg uniform zijn qua rijpheid en kleur. Bovendien moet voor „langwerpige” tomaten de lengte voldoende uniform zijn.

Tomaten van duidelijk verschillende kleuren, variëteiten en/of handelstypen mogen echter samen in één verpakking worden verpakt, op voorwaarde dat de producten in het mengsel van uniforme kwaliteit zijn en voor elke betrokken kleur, variëteit en/of handelstype uniform zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

• B. 

  Verpakking

De verpakking moet de tomaten goed beschermen.

Het binnenin de verpakking gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

De verpakkingen mogen geen vreemde stoffen bevatten.

VI.   AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakking moeten op één kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

• A. 

  Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

• B. 

  Aard van het product

• C. 

  Oorsprong van het product

Land van oorsprong (26) en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

Als het mengsels van producten van duidelijk verschillende kleuren, variëteiten en/of handelstypen van verschillende oorsprong betreft, moet bij de naam van de betrokken kleur, de betrokken variëteit en/of het betrokken handelstype elk land van oorsprong worden vermeld.

• D. 

  Handelskenmerken

• E. 

  Officieel controlemerk (facultatief)

De in punt A genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op verpakkingen die verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens worden aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd

• (1) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (2) 

  In het aanhangsel bij deze norm is een niet-limitatieve lijst van variëteiten met een indeling op basis van kleur- en ruwschilligheidscriteria opgenomen.

• (3) 

  Variëteiten die in het aanhangsel zijn voorzien van de markering „R”, zijn vrijgesteld van de bepalingen inzake ruwschilligheid.

• (4) 

  In het aanhangsel bij deze norm is een niet-limitatieve lijst van variëteiten met een indeling op basis van kleur- en ruwschilligheidscriteria opgenomen.

• (5) 

  Variëteiten die in het aanhangsel zijn voorzien van de markering „R”, zijn vrijgesteld van de bepalingen inzake ruwschilligheid.

• (6) 

  Variëteiten die in het aanhangsel zijn voorzien van de markering „R”, zijn vrijgesteld van de bepalingen inzake ruwschilligheid.

• (7) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (8) 

  Minimum 20 % voor de klassen I en II.

• (9) 

  Voor de variëteit Jonagold wordt evenwel geëist dat de in klasse II ingedeelde vruchten op ten minste één tiende van hun oppervlakte rode strepen vertonen.

• (10) 

  Berekend conform de OESO-richtsnoeren inzake objectieve tests.

• (11) 

  De dwarsdoorsnedes van minder dan 45 mm gelden alleen voor clementines.

• (12) 

  Gebruik van conserveringsmiddelen of andere chemische stoffen die een vreemde geur op de schil kan achterlaten, is toegestaan voor zover deze stoffen overeenkomstig de ter zake geldende EU-voorschriften worden gebruikt.

• (13) 

  Gebruik van conserveringsmiddelen of andere chemische stoffen die een vreemde geur op de schil kan achterlaten, is toegestaan voor zover deze stoffen overeenkomstig de ter zake geldende EU-voorschriften worden gebruikt.

• (14) 

  Citrusvruchten zonder pitten kunnen af en toe pitten bevatten.

• (15) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (16) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (17) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (18) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (19) 

  De niet-limitatieve lijst van variëteiten met grote vruchten en zomerperen is opgenomen in het aanhangsel bij deze norm.

• (20) 

  De niet-limitatieve lijst van variëteiten met grote vruchten en zomerperen is opgenomen in het aanhangsel bij deze norm.

• (21) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (22) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (23) 

  Sommige paprikavariëteiten hebben een pikante smaak.

• (24) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (25) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

• (26) 

  De volledige naam of de doorgaans gebruikte naam.

BIJLAGE II

IN ARTIKEL 12, LID 1, GENOEMD MODEL

BIJLAGE III

NORMCONTROLECERTIFICAAT MET BETREKKING TOT DE OVEREENSTEMMING MET DE EU-HANDELSNORMEN VOOR VERSE GROENTEN EN FRUIT, ALS BEDOELD IN DE ARTIKELEN 12, 13 EN 14

BIJLAGE IV

DERDE LANDEN WAARVAN DE NORMCONTROLES ZIJN GOEDGEKEURD IN HET KADER VAN ARTIKEL 15, EN DE BETROKKEN PRODUCTEN

BIJLAGE V

IN ARTIKEL 17, LID 1, BEDOELDE CONTROLEMETHODEN

De hierna vermelde controlemethoden zijn gebaseerd op de handleiding voor kwaliteitscontroles voor verse groenten en fruit die is goedgekeurd in het kader van de OESO-regeling inzake de toepassing van internationale normen voor groenten en fruit.

• 1. 

  DEFINITIES

1.1.   Verpakking

Een individueel verpakt deel van een partij. De producten zijn zo verpakt dat de goederenbehandeling en het vervoer van een bepaald aantal verkoopverpakkingen, dan wel losse of gerangschikte producten worden vergemakkelijkt en schade door fysieke behandeling en vervoer wordt voorkomen. De verpakking kan een verkoopverpakking zijn. Containers voor weg-, rail-, zee- en luchtvervoer zijn geen verpakkingen.

1.2.   Verkoopverpakking

Een individueel verpakt deel van een partij. De producten zijn zo verpakt dat zij in het verkooppunt een verkoopeenheid vormen voor de eindverbruiker of de consument.

1.3.   Voorverpakkingen

Voorverpakkingen zijn verkoopverpakkingen die de inhoud geheel of gedeeltelijk omsluiten, maar zodanig dat de inhoud niet kan worden veranderd zonder dat het verpakkingsmateriaal wordt geopend of aangetast. Beschermingsfolie voor individuele producten wordt niet als voorverpakking beschouwd.

1.4.   Zending

Een bij de controle aangeboden hoeveelheid product die een bepaalde marktdeelnemer wil verkopen en die in een document wordt omschreven. De zending kan uit één of meer soorten producten en uit één of meer partijen verse, droge of gedroogde groenten en vruchten bestaan.

1.5.   Partij

Hoeveelheid product die, bij de controle op één plaats, wordt aangeboden met vergelijkbare kenmerken wat betreft:

Als echter bij de normcontrole van de in artikel 1.4 gedefinieerde zendingen de partijen moeilijk uit elkaar te houden zijn en/of geen afzonderlijke partijen kunnen worden gepresenteerd, mogen alle partijen van een bepaalde zending als één partij worden behandeld mits zij vergelijkbare kenmerken hebben wat betreft aard van het product, verzender, land van oorsprong, klasse en, als dat in de betrokken handelsnorm is opgenomen, variëteit of handelstype.

1.6.   Monsterneming

Het bij een normcontrole tijdelijk wegnemen van een bepaalde hoeveelheid product (monster genoemd).

1.7.   Basismonster

Willekeurig uit de partij genomen verpakking, bij verpakte producten, of, bij onverpakte producten (die rechtstreeks in het vervoermiddel of een compartiment daarvan worden geladen), een willekeurig op één plaats uit de partij genomen hoeveelheid.

1.8.   Verzamelmonster

Verschillende, voor de partij als representatief beschouwde basismonsters die samen een voldoende grote hoeveelheid vormen om de partij aan alle criteria te toetsen.

1.9.   Secundair monster

Een willekeurig uit het basismonster genomen hoeveelheid.

Bij verpakte dopvruchten weegt een secundair monster tussen 300 g en 1 kg. Als het basismonster bestaat uit verpakkingen met verkoopverpakkingen, bestaat het secundaire monster uit één of meer verkoopverpakkingen die samen ten minste 300 g wegen.

Bij andere verpakte producten omvat het secundaire monster 30 eenheden wanneer de verpakking ten hoogste 25 kg weegt en geen verkoopverpakkingen bevat. In sommige gevallen betekent dit dat de volledige inhoud van de verpakking moet worden gecontroleerd indien het basismonster uit niet meer dan 30 eenheden bestaat.

1.10.   Samengesteld monster (alleen voor droge en gedroogde producten)

Een mengsel van alle secundaire monsters van een verzamelmonster, met een gewicht van ten minste 3 kg. De producten in het samengestelde monster moeten gelijkmatig gemengd zijn.

1.11.   Gereduceerd monster

Een hoeveelheid producten die uit het verzamelmonster of het samengestelde monster wordt genomen en niet groter is dan de hoeveelheid die nodig is om het monster aan bepaalde criteria te toetsen.

Indien de controle tot vernietiging van het product zou leiden, mag de omvang van het gereduceerde monster niet groter zijn dan 10 % van het verzamelmonster of, in het geval van noten in de dop, 100 noten uit het samengestelde monster. Bij kleine droge of gedroogde producten (met meer dan 100 eenheden per 100 g) mag het gereduceerde monster niet meer wegen dan 300 g.

Met het oog op de beoordeling van de graad van ontwikkeling en/of rijpheid moet het monster worden samengesteld overeenkomstig de objectieve methoden in de handleiding over objectieve tests voor de vaststelling van de kwaliteit van groenten en fruit en droge en gedroogde producten (Guidance on Objective Tests to Determine Quality of Fruit and Vegetables and Dry and Dried Produce).

Uit een verzamelmonster of een samengesteld monster mogen meerdere gereduceerde monsters worden genomen om de overeenstemming van de partij met de verschillende criteria te toetsen.

• 2. 

  UITVOERING VAN DE NORMCONTROLE

2.1.   Algemene opmerking

Bij een normcontrole worden willekeurig op verschillende punten in de te controleren partij genomen monsters beoordeeld. De normcontrole is gebaseerd op de principiële veronderstelling dat de kwaliteit van de monsters als representatief voor de kwaliteit van de partij wordt beschouwd.

2.2.   Plaats van controle

Een normcontrole mag worden uitgevoerd tijdens het verpakken, op de plaats van verzending, tijdens het vervoer, op het punt van ontvangst, in de groothandel of in de detailhandel.

Wanneer de controle-instantie de normcontrole niet in de eigen inrichtingen uitvoert, dient de houder te zorgen voor de voor de uitvoering van een normcontrole vereiste voorzieningen.

2.3.   Identificatie van de partijen en/of algemene indruk van de zending

De partijen worden geïdentificeerd aan de hand van de aanduidingen of andere criteria zoals de vermeldingen die zijn vastgesteld overeenkomstig Richtlijn 89/396/EEG van de Raad (1). Bij zendingen die uit verschillende partijen bestaan, moet de controleur zich een algemeen beeld van de zending vormen aan de hand van de begeleidende documenten of verklaringen. Op basis daarvan bepaalt hij in hoeverre de partijen overeenstemmen met de in de documenten vermelde gegevens.

Als de producten op een vervoermiddel zijn of moeten worden geladen, dient het inschrijvingsnummer van dat vervoermiddel voor de identificatie van de zending.

2.4.   Presentatie van de producten

De controleur beslist welke verpakkingen hij wenst te onderzoeken. De marktdeelnemer verstrekt de verpakkingen, het verzamelmonster en de voor de identificatie van de zending of partij vereiste documenten.

Als de controleur gereduceerde of secundaire monsters nodig heeft, kiest hij deze uit het verzamelmonster.

2.5.   Fysieke controle

2.6.   Controle van het product

Bij verpakte producten worden de basismonsters gebruikt om het algemene uiterlijk van de producten, de presentatie, de zuiverheid van de verpakking en de etikettering ervan te controleren. In alle andere gevallen worden deze controles uitgevoerd aan de hand van de partij of het vervoermiddel.

Met het oog op de normcontrole wordt het product volledig van de verpakking ontdaan. De controleur mag hiervan slechts afzien wanneer de monsterneming gebaseerd is op samengestelde monsters.

De uniformiteit, de minimumeisen, de kwaliteitsklassen en de grootte worden gecontroleerd aan de hand van het verzamelmonster of het samengestelde monster met inachtneming van de brochures die zijn gepubliceerd in het kader van de OESO-regeling inzake de toepassing van internationale handelsnormen voor groenten en fruit (OECD Scheme for the Application of International Standards for Fruit and Vegetables).

Wanneer afwijkingen worden geconstateerd, bepaalt de controleur op basis van het aantal stuks of van het gewicht het percentage producten dat niet aan de handelsnorm voldoet.

Uitwendige afwijkingen worden gecontroleerd aan de hand van het verzamelmonster of het samengestelde monster. De overeenstemming van de producten met bepaalde criteria inzake ontwikkeling en/of rijpheid of het al dan niet voorkomen van inwendige afwijkingen kan worden nagegaan aan de hand van gereduceerde monsters. Met name wanneer de controle tot vernietiging van de handelswaarde van het product zou leiden, wordt aan de hand van het gereduceerde monster gecontroleerd.

De beoordeling van de graad van ontwikkeling en/of rijpheid moet worden gecontroleerd door gebruik te maken van de instrumenten en methoden die hiertoe zijn vastgesteld in de betrokken handelsnorm of overeenkomstig de handleiding over objectieve tests voor de vaststelling van de kwaliteit van groenten en fruit en droge en gedroogde producten (Guidance on Objective Tests to Determine Quality of Fruit and Vegetables and Dry and Dried Produce).

2.7.   Rapport over de controleresultaten

De in artikel 14 bedoelde documenten worden in voorkomend geval afgegeven.

Indien afwijkingen worden vastgesteld op basis waarvan het product als niet-conform moet worden beschouwd, wordt de marktdeelnemer of diens vertegenwoordiger schriftelijk in kennis gesteld van die afwijkingen, het percentage geconstateerde afwijkingen en de redenen waarom het product als niet-conform is aangemerkt. Als het product met de handelsnorm in overeenstemming kan worden gebracht door de aanduidingen aan te passen, wordt de marktdeelnemer of diens vertegenwoordiger daarvan ook op de hoogte gebracht.

Als in een product afwijkingen worden geconstateerd, wordt het percentage vermeld dat als niet conform de handelsnorm wordt beschouwd.

2.8.   Waardevermindering van het product als gevolg van de normcontrole

Na de normcontrole wordt het verzamelmonster of het samengestelde monster ter beschikking van de marktdeelnemer of diens vertegenwoordiger gesteld.

De controle-instantie hoeft geen elementen van het verzamelmonster of het samengestelde monster terug te geven die bij de controle verloren zijn gegaan.

• (1) 

  PB L 186 van 30.6.1989, blz. 21.

BIJLAGE VI

VERWERKTE PRODUCTEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 50, LID 3

BIJLAGE VII

STRUCTUUR EN INHOUD VAN DE IN ARTIKEL 55, LID 1, BEDOELDE NATIONALE STRATEGIE VOOR DUURZAME OPERATIONELE PROGRAMMA'S

• 1. 

  Looptijd van de nationale strategie

Door de lidstaat aan te geven.

• 2. 

  Analyse van de situatie wat de sterke en de zwakke punten en het ontwikkelingspotentieel betreft, de op basis daarvan gekozen strategie en een toelichting bij de keuze van de prioriteiten, op grond van artikel 103 septies, lid 2, onder a) en b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

2.1.   Analyse van de situatie

Beschrijf de bestaande situatie in de sector groenten en fruit aan de hand van gekwantificeerde gegevens, met nadruk op de sterke en de zwakke punten, de ongelijkheden, de behoeften, de achterstanden en het ontwikkelingspotentieel op basis van de in bijlage VIII omschreven relevante gemeenschappelijke uitgangssituatie-indicatoren en van andere relevante, aanvullende indicatoren. Deze beschrijving betreft in elk geval:

2.2.   Op basis van de sterke en de zwakke punten gekozen strategie

Beschrijf de voornaamste terreinen waarop het treffen van maatregelen naar verwachting een maximale meerwaarde zal opleveren:

2.3.   Effecten van de vorige operationele programma's (waar beschikbaar)

Beschrijf, in voorkomend geval, de effecten van recent uitgevoerde operationele programma's. Geef een samenvatting van de beschikbare resultaten ervan.

• 3. 

  Doelstellingen van de operationele programma's en instrumenten en prestatie-indicatoren, op grond van artikel 103 septies, lid 2, onder c), van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

Beschrijf het type gekozen acties die voor steun in aanmerking komen (niet-limitatieve lijst) en vermeld de nagestreefde doelen, de controleerbare streefcijfers en de indicatoren aan de hand waarvan de vorderingen op het gebied van de verwezenlijking van doelstellingen, efficiëntie en effectiviteit worden beoordeeld.

3.1.   Voorschriften voor alle of verschillende types van acties

Vastgestelde criteria en administratieve voorschriften die voorkomen dat bepaalde gekozen acties die voor steun in aanmerking komen, ook steun krijgen via andere instrumenten van het gemeenschappelijk landbouwbeleid, met name in het kader van de plattelandsontwikkeling.

Het voorhanden zijn, overeenkomstig artikel 103 quater, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1234/2007, van doeltreffende maatregelen ter bescherming van het milieu tegen potentiële extra milieudruk als gevolg van investeringen in het kader van de operationele programma's, en het voorhanden zijn van op grond van artikel 103 septies, lid 1, van die verordening vastgestelde criteria om ervoor te zorgen dat de in het kader van de operationele programma's gesteunde investeringen op individuele bedrijven overeenstemmen met de doelstellingen van artikel 191 van het Verdrag en van het Zesde Milieuactieprogramma van de Gemeenschap.

3.2.   Per type actie vereiste specifieke gegevens (alleen te verstrekken voor de types gekozen acties)

Hieronder wordt aangegeven welke specifieke gegevens over de voorgenomen acties moet worden verstrekt.

3.2.1.   Acties die gericht zijn op de productieplanning (niet-limitatieve lijst)

3.2.1.1.   Verwerving van vaste activa

3.2.1.2.   Andere acties

3.2.2.   Acties die gericht zijn op verbetering of behoud van de productkwaliteit (niet-limitatieve lijst)

3.2.2.1.   Verwerving van vaste activa

3.2.2.2.   Andere acties

3.2.3.   Acties die gericht zijn op de verbetering van de afzet (niet-limitatieve lijst)

3.2.3.1.   Verwerving van vaste activa

3.2.3.2.   Andere acties, waaronder andere afzetbevorderings- en communicatieactiviteiten dan die welke verband houden met crisispreventie en -beheer

3.2.4.   Onderzoek en experimentele productie (niet-limitatieve lijst)

3.2.4.1.   Verwerving van vaste activa

3.2.4.2.   Andere types acties

3.2.5.   Opleidingsacties (behalve die welke verband houden met crisispreventie en -beheer) en acties die gericht zijn op bevordering van de toegang tot adviesdiensten (niet-limitatieve lijst)

3.2.6.   Crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen

3.2.7.   Milieuacties (niet-limitatieve lijst)

3.2.7.1.   Verwerving van vaste activa

3.2.7.2.   Andere types acties

3.2.8.   Andere types acties (niet-limitatieve lijst)

3.2.8.1.   Verwerving van vaste activa

3.2.8.2.   Andere acties

• 4. 

  Aanwijzing van bevoegde autoriteiten en bevoegde instanties

De door de lidstaat aangewezen nationale autoriteit die verantwoordelijk is voor het beheer, de controle en de evaluatie van de nationale strategie

• 5. 

  Beschrijving van de controle- en evaluatiesystemen

Deze systemen worden opgezet op basis van de lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren in bijlage VIII. Voor zover dit wenselijk wordt geacht, worden in de nationale strategie aanvullende indicatoren opgenomen die betrekking hebben op nationale en/of regionale behoeften, omstandigheden en doelstellingen die specifiek zijn voor de nationale operationele programma's.

5.1.   Evaluatie van de operationele programma's en rapportageverplichtingen voor producentenorganisaties, op grond van artikel 103 septies, lid 2, onder d) en e), van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

Beschrijf de controle- en evaluatieverplichtingen en -procedures voor de operationele programma's, met inbegrip van de rapportageverplichtingen voor producentenorganisaties.

5.2.   Controle en evaluatie van de nationale strategie

Beschrijf de controle- en evaluatieverplichtingen en -procedures voor de nationale strategie.

BIJLAGE VIII

In artikel 59, onder a), artikel 96, lid 3, onder a), en artikel 125, lid 2, bedoelde lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren

Het systeem van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren voor acties die door de producentenorganisaties, de unies van producentenorganisaties en hun leden worden uitgevoerd in het kader van een operationeel programma, houdt niet noodzakelijkerwijs rekening met alle factoren die een rol kunnen spelen en de output, de resultaten en de impact van een operationeel programma kunnen beïnvloeden. De aan de hand van de gemeenschappelijke prestatie-indicatoren verzamelde informatie moet daarom worden geïnterpreteerd in het licht van de kwantitatieve en kwalitatieve gegevens over andere factoren die het slagen of mislukken van de uitvoering van het programma beïnvloeden.

• 1. 

  GEMEENSCHAPPELIJKE INDICATOREN INZAKE DE FINANCIËLE UITVOERING (INPUTINDICATOREN) (JAARLIJKS)

• 2. 

  GEMEENSCHAPPELIJKE OUTPUTINDICATOREN (JAARLIJKS)

• 3. 

  GEMEENSCHAPPELIJKE RESULTAATINDICATOREN

Noot: De resultaatindicatoren moeten pas na de beoordeling van de resultaten worden gemeld.

• 4. 

  GEMEENSCHAPPELIJKE IMPACTINDICATOREN

Noot: De impactindicatoren moeten pas na de beoordeling van de impact worden gemeld.

• 5. 

  GEMEENSCHAPPELIJKE UITGANGSSITUATIE-INDICATOREN

Noot: De uitgangssituatie-indicatoren dienen voor het analyseren van de situatie aan het begin van de programmeringsperiode. Sommige uitgangssituatie-indicatoren zijn slechts relevant voor de individuele operationele programma’s op het niveau van de producentenorganisaties (bijv. hoeveelheid van de productie die tegen minder dan 80 % van de gemiddelde, door de PO/UPO ontvangen prijs is afgezet). Andere gemeenschappelijke uitgangssituatie-indicatoren zijn tevens relevant voor de nationale strategieën op het niveau van de lidstaten (bijv. de totale waarde van de afgezette productie).

Normaliter moeten de uitgangssituatie-indicatoren worden berekend als driejaarsgemiddelden. Indien geen gegevens beschikbaar zijn, moeten zij worden berekend aan de hand van gegevens over ten minste één jaar.

• (1) 

  Vul slechts in voor het jaar waarin de investering is gedaan.

• (2) 

  Elke dag van een afzetbevorderingscampagne geldt als één actie.

• (3) 

  Slechts voor acties met betrekking tot experimentele productie op percelen van aangesloten bedrijven.

• (4) 

  Slechts voor acties met betrekking tot experimentele productie op percelen van aangesloten bedrijven en/of de producentenorganisatie.

• (5) 

  Ongeacht de bron van het advies (d.w.z. via een adviesdienst die is ontwikkeld door de producentenorganisatie of door een extern orgaan) en het voorwerp van de dienst.

• (6) 

  Uitdemarktnemingen van één product in verschillende perioden van het jaar en uitdemarktnemingen van verschillende producten worden als verschillende acties beschouwd. Elke uitdemarktneming van een bepaald product wordt als één actie beschouwd.

• (7) 

  Het groen oogsten en het niet oogsten van verschillende producten worden als verschillende acties beschouwd. Het groen oogsten en het niet oogsten van één product wordt als één actie beschouwd, ongeacht het aantal daardoor in beslag genomen dagen, het aantal deelnemende ondernemingen en het aantal betrokken percelen of hectaren.

• (8) 

  Acties voor het opzetten van verschillende onderlinge fondsen worden als verschillende acties beschouwd.

• (9) 

  Met inbegrip van niet-productieve investeringen die verbonden zijn met de in het kader van andere milieuacties aangegane verbintenissen.

• (10) 

  Met inbegrip van andere vormen van verwerving van vaste activa die verbonden zijn met de in het kader van andere milieuacties aangegane verbintenissen.

• (11) 

  Onder voorschriften inzake „kwaliteit” wordt hier verstaan: een reeks nadere voorschriften voor de productiemethoden: a) waarbij een onafhankelijke controle-instantie controleert of deze worden nageleefd en b) die leiden tot een eindproduct waarvan de kwaliteit: i) duidelijk uitstijgt boven de in de handel gangbare normen inzake volksgezondheid, plantengezondheid en milieu en ii) aansluit bij de bestaande en te verwachten afzetmogelijkheden. De voornaamste „kwaliteitsregelingen” zijn, onder meer: a) gecertificeerde biologische productie; b) beschermde geografische aanduidingen en beschermde oorsprongsbenamingen, c) gecertificeerde geïntegreerde productie, d) particuliere gecertificeerde kwaliteitsregelingen voor producten.

• (12) 

  Met inbegrip van niet-productieve investeringen die verbonden zijn met de in het kader van andere milieuacties aangegane verbintenissen.

• (13) 

  Met inbegrip van andere vormen van verwerving van vaste activa die verbonden zijn met de in het kader van andere milieuacties aangegane verbintenissen.

• (14) 

  Actieve leden zijn leden die producten leveren aan de PO/UPO.

• (15) 

  Actieve leden zijn leden die producten leveren aan de PO/UPO.

• (16) 

  Onder voorschriften inzake „kwaliteit” wordt hier verstaan: een reeks nadere voorschriften voor de productiemethoden: a) waarbij een onafhankelijke controle-instantie controleert of deze worden nageleefd en b) die leiden tot een eindproduct waarvan de kwaliteit: i) duidelijk uitstijgt boven de in de handel gangbare normen inzake volksgezondheid, plantengezondheid en milieu en ii) aansluit bij de bestaande en te verwachten afzetmogelijkheden. De voornaamste „kwaliteitsregelingen” zijn, onder meer: a) gecertificeerde biologische productie; b) beschermde geografische aanduidingen en beschermde oorsprongsbenamingen, c) gecertificeerde geïntegreerde productie, d) particuliere gecertificeerde kwaliteitsregelingen voor producten.

• (17) 

  Bedoeld wordt: de bodemerosie die dreigt op schuin aflopende percelen met een helling van meer dan 10 %, ongeacht of erosiebestrijdingsmaatregelen (zoals bodembedekking en vruchtwisseling) zijn getroffen. Lidstaten die over de relevante informatie beschikken, mogen in plaats daarvan de volgende definitie gebruiken: als een met bodemerosie bedreigd perceel wordt beschouwd elk perceel dat op voorspelbare wijze meer bodem verliest dan op een natuurlijke manier wordt gevormd, ongeacht of erosiebestrijdingsmaatregelen (zoals bodembedekking en vruchtwisseling) zijn getroffen.

• (18) 

  Met intern vervoer wordt bedoeld het vervoer van producten van aangesloten bedrijven voor levering aan de PO/UPO.

BIJLAGE IX

LIJST VAN IN ARTIKEL 60, LID 1, BEDOELDE NIET-SUBSIDIABELE ACTIES EN UITGAVEN IN HET KADER VAN OPERATIONELE PROGRAMMA'S

• (1) 

  PB L 93 van 31.3.2006, blz. 12.

BIJLAGE X

IN ARTIKEL 76, LID 2, BEDOELDE MINIMUMEISEN VOOR UIT DE MARKT GENOMEN PRODUCTEN

BIJLAGE XI

IN ARTIKEL 79, LID 1, BEDOELDE MAXIMALE STEUNBEDRAGEN VOOR UIT DE MARKT GENOMEN PRODUCTEN

BIJLAGE XII

IN ARTIKEL 81, LID 1, BEDOELDE VERVOERSKOSTEN IN VERBAND MET DE GRATIS UITREIKING VAN UIT DE MARKT GENOMEN PRODUCTEN

• (1) 

  Toeslag voor gekoeld vervoer: 8,5 EUR/t.

BIJLAGE XIII

DEEL A

IN ARTIKEL 82, LID 1, BEDOELDE SORTEER-EN VERPAKKINGSKOSTEN

DEEL B

KRACHTENS ARTIKEL 82, LID 2, OP DE VERPAKKING VAN VOOR GRATIS UITREIKING BESTEMDE PRODUCTEN AAN TE BRENGEN VERMELDINGEN

BIJLAGE XIV

Krachtens artikel 97, onder b), in het jaarverslag van de lidstaten te vermelden gegevens

Alle gegevens moeten betrekking hebben op het jaar waarover wordt gerapporteerd. Het verslag moet gegevens bevatten over uitgaven die na het jaar waarover wordt gerapporteerd, zijn betaald. Tevens moet informatie worden verstrekt over de controles en sancties met betrekking tot dat jaar, ook indien deze na dat jaar zijn uitgevoerd, respectievelijk opgelegd. De informatie (die tijdens het jaar verandert) moet betrekking hebben op de situatie die geldt op 31 december van het jaar waarover gerapporteerd wordt.

DEEL A —   INFORMATIE INZAKE MARKTBEHEER

• 1. 

  Administratieve informatie

• 2. 

  Informatie over de uitgaven

• 3. 

  Informatie over de uitvoering van de nationale strategie:

In 2012 bevat het jaarverslag ook het evaluatieverslag van 2012 als bedoeld in artikel 127, lid 4, tweede alinea.

• 4. 

  De lijst van erkende eerste verwerkers en inzamelaars per product, voor de lidstaten die gebruik maken van de overgangsregeling als bedoeld in artikel 203 bis, lid 6 van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

DEEL B —   INFORMATIE VOOR DE GOEDKEURING VAN DE REKENINGEN

• 5. 

  Informatie over controles en sancties:

BIJLAGE XV

DEEL A

In artikel 98, lid 1, bedoelde prijsmeldingen

DEEL B

Lijst van in artikel 98, lid 3, bedoelde groenten en fruit en andere producten

BIJLAGE XVI

INVOERPRIJSSYSTEEM ALS BEDOELD IN TITEL IV, HOOFDSTUK I, SECTIE 1

Onverminderd de regels voor de interpretatie van de gecombineerde nomenclatuur, wordt de tekst van de omschrijving als louter indicatief beschouwd. De werkingssfeer van de regelingen van titel IV, hoofdstuk I, sectie 1, wordt in het kader van deze bijlage bepaald door de draagwijdte van de GN-codes zoals deze bij de vaststelling van de recentste wijziging van de onderhavige verordening van toepassing zijn. Wanneer de GN-code wordt voorafgegaan door „ex”, wordt de werkingssfeer van de aanvullende rechten zowel door de draagwijdte van de GN-code en de omschrijving van de producten als door de corresponderende periode van toepassing bepaald.

DEEL A

DEEL B

• (1) 

  Behalve de komkommers die in deel B van deze bijlage worden bedoeld.

BIJLAGE XVII

IN ARTIKEL 135 BEDOELDE REPRESENTATIEVE MARKTEN

BIJLAGE XVIII

AANVULLENDE INVOERRECHTEN ALS BEDOELD IN TITEL IV, HOOFDSTUK I, SECTIE 2

Onverminderd de regels voor de interpretatie van de gecombineerde nomenclatuur wordt de tekst van de omschrijving als louter indicatief beschouwd. De werkingssfeer van de aanvullende rechten wordt in het kader van deze bijlage bepaald door de draagwijdte van de GN-codes zoals deze bij de vaststelling van de onderhavige verordening bestaan.

BIJLAGE XIX

CONCORDANTIETABEL ALS BEDOELD IN ARTIKEL 149

BIJLAGE XX

IN ARTIKEL 150, LID 2, BEDOELDE VERORDENINGEN

Verordening (EEG) nr. 1764/86 van de Commissie van 27 mei 1986 inzake de minimumkwaliteitsnormen waaraan verwerkte producten op basis van tomaten moeten voldoen om voor productiesteun in aanmerking te komen (1)

Verordening (EEG) nr. 2320/89 van de Commissie van 28 juli 1989 tot vaststelling van minimumkwaliteitseisen waaraan perziken op siroop en op natuurlijk vruchtensap moeten voldoen om voor productiesteun in aanmerking te komen (2)

Artikel 2 en bijlage I, delen A en B, van Verordening (EG) nr. 464/1999 van de Commissie van 3 maart 1999 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 2201/96 van de Raad inzake de steunregeling voor pruimedanten (3)

Artikel 1, leden 1 en 2, en de bijlagen II en III van Verordening (EG) nr. 1573/1999 van de Commissie van 19 juli 1999 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 2201/96 van de Raad, wat betreft de kenmerken van gedroogde vijgen die voor productiesteun in aanmerking komen (4)

De bijlagen I en II van Verordening (EG) nr. 1621/1999 van de Commissie van 22 juli 1999 houdende bepalingen ter uitvoering van Verordening (EG) nr. 2201/96 van de Raad wat betreft de steun voor de teelt van druiven die bestemd zijn voor de productie van bepaalde krenten- en rozijnenvariëteiten (5)

Verordening (EG) nr. 1666/1999 van de Commissie van 28 juli 1999 houdende toepassingsbepalingen van Verordening (EG) nr. 2201/96 van de Raad betreffende de minimumkenmerken voor het in de handel brengen van bepaalde krenten- en rozijnenvariëteiten (6)

Verordening (EG) nr. 1010/2001 van de Commissie van 23 mei 2001 betreffende minimumkwaliteitseisen voor vruchtenmengsels in het kader van de productiesteunregeling (7)

Artikel 3 van Verordening (EG) nr. 217/2002 van de Commissie van 5 februari 2002 houdende vaststelling van de criteria waaraan basisproducten moeten voldoen om voor de productiesteunregeling van Verordening (EG) nr. 2201/96 in aanmerking te komen (8)

Artikel 2 van Verordening (EG) nr. 1535/2003 van de Commissie van 29 augustus 2003 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 2201/96 van de Raad wat de steunregeling voor verwerkte producten op basis van groenten en fruit betreft (9)

Artikel 16 en bijlage I van Verordening (EG) nr. 2111/2003 van de Commissie van 1 december 2003 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 2202/96 van de Raad tot invoering van een steunregeling voor telers van bepaalde citrusvruchten (10)

Verordening (EG) nr. 1559/2006 van de Commissie van 18 oktober 2006 tot vaststelling van minimumkwaliteitseisen waaraan Williams- en Rochaperen op siroop en/of natuurlijk vruchtensap in het kader van de productiesteunregeling moeten voldoen (11).

• (1) 

  PB L 153 van 7.6.1986, blz. 1.

• (2) 

  PB L 220 van 29.7.1989, blz. 54.

• (3) 

  PB L 56 van 4.3.1999, blz. 8.

• (4) 

  PB L 187 van 20.7.1999, blz. 27.

• (5) 

  PB L 192 van 24.7.1999, blz. 21.

• (6) 

  PB L 197 van 29.7.1999, blz. 32.

• (7) 

  PB L 140 van 24.5.2001, blz. 31.

• (8) 

  PB L 35 van 6.2.2002, blz. 11.

• (9) 

  PB L 218 van 30.8.2003, blz. 14.

• (10) 

  PB L 317 van 2.12.2003, blz. 5.

• (11) 

  PB L 288 van 19.10.2006, blz. 22.

Deze samenvatting is overgenomen van EUR-Lex.