Verordening 2011/142 - Uitvoering van Verordening 1069/2009 tot vaststelling van gezondheidsvoorschriften inzake niet voor menselijke consumptie bestemde dierlijke bijproducten en afgeleide producten en tot uitvoering van Richtlijn 97/78/EG wat betreft bepaalde monsters en producten die vrijgesteld zijn van veterinaire controles aan de grens krachtens die richtlijn

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 54/1

Bij Verordening (EG) nr. 1069/2009 zijn dier- en volksgezondheidsvoorschriften vastgesteld voor dierlijke bijproducten en daarvan afgeleide producten. In die verordening is bepaald in welke omstandigheden dierlijke bijproducten moeten worden verwijderd, teneinde de verspreiding van risico's voor de volksgezondheid en de diergezondheid te voorkomen. Bovendien zijn in die verordening de voorwaarden vastgesteld waaronder dierlijke bijproducten gebruikt mogen worden in diervoeder en voor diverse andere doeleinden, zoals voor cosmetische producten, geneesmiddelen en technische toepassingen. Voorts bevat die verordening verplichtingen voor exploitanten om dierlijke bijproducten te hanteren in inrichtingen of bedrijven die aan officiële controles onderworpen worden.

Verordening (EG) nr. 1069/2009 bepaalt dat gedetailleerde voorschriften voor het hanteren van dierlijke bijproducten en afgeleide producten, zoals verwerkingsvoorschriften, hygiënevoorschriften en het standaardformaat voor de bewijsstukken waarvan zendingen van dierlijke bijproducten en afgeleide producten ten behoeve van de traceerbaarheid vergezeld moeten gaan, middels uitvoeringsmaatregelen worden vastgesteld.

De in deze verordening opgenomen gedetailleerde voorschriften voor het gebruik en de verwijdering van dierlijke bijproducten dienen te worden vastgesteld met het oog op de verwezenlijking van de doelstellingen van Verordening (EG) nr. 1069/2009, met name het duurzame gebruik van dierlijke producten en de handhaving van een hoog niveau van bescherming van de volksgezondheid en de diergezondheid in de Europese Unie.

Verordening (EG) nr. 1069/2009 is niet van toepassing op hele kadavers of delen van wilde dieren waarvan niet wordt vermoed dat zij met een op mens of dier overdraagbare ziekte zijn besmet of erdoor zijn aangetast, met uitzondering van voor commerciële doeleinden aangevoerde waterdieren. Zij is evenmin van toepassing op hele kadavers of delen van vrij wild die, overeenkomstig goede jachtpraktijken, na het doden niet worden verzameld. Dergelijke dierlijke bijproducten van de jacht dienen zodanig te worden verwijderd dat de overdracht van risico's wordt voorkomen, zoals bepaalde jachtpraktijken dat vereisen en overeenkomstig de goede praktijken die voor het jagersberoep zijn beschreven.

Verordening (EG) nr. 1069/2009 is van toepassing op dierlijke bijproducten voor de vervaardiging van jachttrofeeën. De vervaardiging van dergelijke trofeeën en de preparatie van dieren en delen van dieren met andere methoden, zoals plastinatie, dienen onder dusdanige voorwaarden te gebeuren dat geen risico's voor de gezondheid van mens en dier worden overgedragen.

Verordening (EG) nr. 1069/2009 is van toepassing op keukenafval en etensresten die afkomstig zijn van internationaal opererende vervoermiddelen, zoals afgeleide producten van voedingsmiddelen die worden opgediend aan boord van vliegtuigen of schepen die vanuit een derde land de Europese Unie binnenkomen. Keukenafval en etensresten vallen bovendien onder diezelfde verordening indien zij bestemd zijn voor vervoedering aan dieren, voor verwerking met een van de methoden die krachtens deze verordening zijn toegestaan of voor omzetting in biogas of voor compost. Krachtens Verordening (EG) nr. 1069/2009 is het verboden andere landbouwhuisdieren dan pelsdieren met keukenafval en etensresten te voederen. Keukenafval en etensresten mogen daarom overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1069/2009 verwerkt en vervolgens gebruikt worden op voorwaarde dat het afgeleide product niet aan dergelijke dieren vervoederd wordt.

Voor de samenhang van de wetgeving van de Unie wordt de term voedermiddelen van dierlijke oorsprong in deze verordening gedefinieerd op basis van de definitie van voedermiddelen die is vastgesteld in Verordening (EG) nr. 767/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 13 juli 2009 betreffende het in de handel brengen en het gebruik van diervoeders, tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1831/2003 van het Europees Parlement en de Raad en tot intrekking van Richtlijn 79/373/EEG van de Raad, Richtlijn 80/511/EEG van de Commissie, Richtlijnen 82/471/EEG, 83/228/EEG, 93/74/EEG, 93/113/EG en 96/25/EG van de Raad en Beschikking 2004/217/EG van de Commissie (3).

Verordening (EG) nr. 1069/2009 verbiedt de verzending van dierlijke bijproducten en afgeleide producten van voor ziekte vatbare soorten vanuit agrarische bedrijven, inrichtingen, bedrijven of gebieden waarop wegens de aanwezigheid van een ernstige overdraagbare ziekte beperkende maatregelen van toepassing zijn. Teneinde in de Unie een hoog niveau van bescherming van de diergezondheid te waarborgen en ter bepaling van het toepassingsgebied van het verbod, dient de lijst van ziekten in de Terrestrial Animal Health Code (gezondheidscode voor landdieren) en de Aquatic Animal Health Code (gezondheidscode voor waterdieren) van de Werelddiergezondheidsorganisatie (hierna „OIE” genoemd) als de lijst van ernstige overdraagbare ziekten te worden aangewezen.

Aangezien verbranding en meeverbranding van bepaalde dierlijke bijproducten niet binnen de werkingssfeer van Richtlijn 2000/76/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 december 2000 betreffende de verbranding van afval (4) vallen, dienen in deze verordening passende voorschriften te worden vastgesteld ter voorkoming van gezondheidsrisico's als gevolg van dergelijke activiteiten, met inachtneming van de mogelijke gevolgen voor het milieu. Residuen van de verbranding of meeverbranding van dierlijke bijproducten of afgeleide producten dienen te worden gerecycleerd of verwijderd overeenkomstig de milieuwetgeving van de Unie, aangezien met name die wetgeving het gebruik in meststoffen van de fosfor uit as en de overhandiging van de as van gecremeerde gezelschapsdieren aan de eigenaars toelaat.

Producten van dierlijke oorsprong en levensmiddelen die dergelijke producten bevatten, dienen overeenkomstig Richtlijn 1999/31/EG van de Raad van 26 april 1999 betreffende het storten van afvalstoffen (5) naar een stortplaats te worden gebracht indien zij verwerkt zijn in de zin van Verordening (EG) nr. 852/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake levensmiddelenhygiëne (6), teneinde mogelijke gezondheidsrisico's te beperken.

Het verwijderen van dierlijke bijproducten en afgeleide producten via de afvalwaterstroom dient verboden te worden aangezien voor afvalwater geen eisen gelden die een afdoende beheersing van de risico's voor de volksgezondheid en de diergezondheid waarborgen. Er dienen passende maatregelen te worden genomen ter voorkoming van onaanvaardbare risico's als gevolg van een accidentele verwijdering van vloeibare dierlijke bijproducten, zoals bij het schoonmaken van vloeren en van apparatuur die voor de verwerking van de producten gebruikt wordt.

Richtlijn 2008/98/EG van het Europees Parlement en de Raad van 19 november 2008 betreffende afvalstoffen en tot intrekking van een aantal richtlijnen (7) bevat bepaalde maatregelen ter bescherming van het milieu en de menselijke gezondheid. Artikel 2, lid 2, onder b), van die richtlijn bepaalt dat bepaalde producten van het toepassingsgebied van die richtlijn zijn uitgesloten voor zover zij al onder andere wetgeving van de Unie vallen, waaronder dierlijke bijproducten die onder Verordening (EG) nr. 1774/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 3 oktober 2002 tot vaststelling van gezondheidsvoorschriften inzake niet voor menselijke consumptie bestemde dierlijke bijproducten (8) vallen, behalve die welke bestemd zijn om te worden verbrand of gestort of voor gebruik in een biogas- of composteerinstallatie. Die verordening is met ingang van 4 maart 2011 ingetrokken en vervangen door Verordening (EG) nr. 1069/2009. Met het oog op de samenhang van de wetgeving van de Unie moeten de processen waarmee dierlijke bijproducten en afgeleide producten in biogas en compost worden omgezet, voldoen aan de gezondheidsvoorschriften van deze verordening en aan de maatregelen ter bescherming van het milieu van Richtlijn 2008/98/EG.

De bevoegde autoriteit van een lidstaat moet toestemming kunnen geven voor alternatieve parameters voor de omzetting van dierlijke bijproducten in biogas en compost op grond van een validatie overeenkomstig een geharmoniseerd model. In dat geval moeten gistingsresiduen en compost in de hele Europese Unie in de handel gebracht kunnen worden. Bovendien moet de bevoegde autoriteit van een lidstaat toestemming kunnen verlenen voor bepaalde parameters voor specifieke dierlijke bijproducten, zoals keukenafval en etensresten en mengsels daarvan met bepaalde andere materialen, die in biogas of compost worden omgezet. Aangezien die toestemming niet volgens een geharmoniseerd model wordt verleend, mogen gistingsresiduen en compost alleen in de handel worden gebracht in de lidstaat waar toestemming voor de parameters is verleend.

Teneinde verontreiniging van levensmiddelen met ziekteverwekkers te voorkomen, dienen inrichtingen en bedrijven waar dierlijke bijproducten verwerkt worden hun activiteiten op grond van Verordening (EG) nr. 853/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong (9) op een andere locatie te verrichten dan slachthuizen of andere inrichtingen waar levensmiddelen verwerkt worden, tenzij de dierlijke bijproducten verwerkt worden onder omstandigheden die door de bevoegde autoriteit zijn goedgekeurd, dit om te voorkomen dat risico's voor de volksgezondheid en de diergezondheid overgedragen worden naar inrichtingen waar levensmiddelen verwerkt worden.

Verordening (EG) nr. 999/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2001 houdende vaststelling van voorschriften inzake preventie, bestrijding en uitroeiing van bepaalde overdraagbare spongiforme encefalopathieën (10) bepaalt dat de lidstaten jaarlijkse toezichtprogramma's uit moeten voeren met betrekking tot overdraagbare spongiforme encefalopathieën (TSE's). Kadavers van dieren die voor bepaalde soorten als voeder gebruikt worden met het oog op de bevordering van biodiversiteit, dienen in deze toezichtprogramma's te worden opgenomen in zoverre dat nodig is om ervoor te zorgen dat de programma's voldoende informatie verstrekken over de prevalentie van overdraagbare spongiforme encefalopathieën in een bepaalde lidstaat.

Om de biodiversiteit te bevorderen, staat Verordening (EG) nr. 1069/2009 toe dat met uitsterven bedreigde of beschermde aasetende vogelsoorten en andere soorten die in hun natuurlijke habitat leven, in de lidstaten gevoederd worden met bepaald categorie 1-materiaal. Dergelijke voederpraktijk dient te worden toegestaan voor bepaalde vleesetende soorten die worden genoemd in Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (11), alsook voor bepaalde soorten roofvogels die worden genoemd in Richtlijn 2009/147/EG van het Europees Parlement en de Raad van 30 november 2009 inzake het behoud van de vogelstand (12), om rekening te houden met de natuurlijke voedingspatronen van de betrokken soorten.

Verordening (EG) nr. 1069/2009 voorziet in een goedkeuringsprocedure voor alternatieve verwijderings- en verwerkingsmethoden voor dierlijke bijproducten of afgeleide producten. De Commissie kan dergelijke methoden goedkeuren na advies van de Europese Voedselautoriteit (hierna „EFSA” genoemd). Om de beoordeling van aanvragen door de EFSA te vergemakkelijken, moet een standaardformaat worden vastgesteld die indieners aangeeft welk soort bewijsstukken moet worden overgelegd. Overeenkomstig de Verdragen moeten de aanvragen voor alternatieve methoden in de officiële talen van de Unie kunnen worden ingediend, als vastgesteld in Verordening nr. 1 van de Raad van de Europese Economische Gemeenschap tot regeling van het taalgebruik in de Europese Economische Gemeenschap (13).

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 183/2005 van het Europees Parlement en de Raad van 12 januari 2005 tot vaststelling van voorschriften voor diervoederhygiëne (14) moeten andere exploitanten van diervoederbedrijven dan primaire producenten bij de opslag en het vervoer van producten bepaalde hygiënevoorschriften naleven. Aangezien die voorschriften mogelijke risico's in dezelfde mate beperken, zijn de in deze verordening vastgestelde eisen inzake opslag en vervoer niet van toepassing op mengvoeders die van dierlijke bijproducten zijn afgeleid.

Teneinde wetenschap en onderzoek te bevorderen en ervoor te zorgen dat dierlijke bijproducten en afgeleide producten bij de diagnose van ziekten bij mens en dier optimaal benut worden, moet de bevoegde autoriteit gemachtigd zijn voorschriften vast te stellen voor monsters van dergelijk materiaal die bestemd zijn voor onderzoek, onderwijs en diagnose. Dergelijke voorschriften mogen echter niet worden vastgesteld voor monsters van ziekteverwekkers waarvoor bijzondere voorschriften zijn vastgesteld bij Richtlijn 92/118/EEG van de Raad van 17 december 1992 tot vaststelling van de veterinairrechtelijke en de gezondheidsvoorschriften voor het handelsverkeer en de invoer in de Gemeenschap van producten waarvoor ten aanzien van deze voorschriften geen specifieke communautaire regelgeving geldt als bedoeld in bijlage A, hoofdstuk I, van Richtlijn 89/662/EEG, en, wat ziekteverwekkers betreft, van Richtlijn 90/425/EEG (15).

Krachtens Richtlijn 97/78/EG zijn dierlijke bijproducten die bestemd zijn voor tentoonstellingen, mits zij niet voor afzet bestemd zijn, en dierlijke bijproducten die voor bijzondere studies of analyses bestemd zijn, vrijgesteld van veterinaire controles in de grensinspectiepost van binnenkomst in de Unie. Die richtlijn voorziet in de vaststelling van uitvoeringsbepalingen voor die vrijstellingen. In deze verordening moeten passende voorwaarden worden vastgesteld voor de invoer van dierlijke bijproducten en afgeleide producten die voor tentoonstellingen en bijzondere studies of analyses bestemd zijn, zodat de binnenkomst van die producten in de Unie niet tot onaanvaardbare risico's voor de volkgezondheid of de diergezondheid leidt. Met het oog op de samenhang van de wetgeving van de Unie en de rechtszekerheid van de exploitanten moeten die voorwaarden en de uitvoeringsbepalingen voor Richtlijn 97/78/EG in deze verordening worden vastgesteld.

Dierlijke bijproducten moeten nadat zij zijn verzameld, worden gehanteerd onder passende voorwaarden die de overdracht van onaanvaardbare risico's voor de volksgezondheid of de diergezondheid uitsluiten. Inrichtingen of bedrijven waar bepaalde activiteiten worden verricht voordat dierlijke bijproducten verder worden verwerkt, moeten zodanig gebouwd zijn en werken dat die overdracht wordt voorkomen. Dit dient ook te gelden voor inrichtingen en bedrijven waar activiteiten met dierlijke bijproducten overeenkomstig de veterinaire wetgeving van de Unie plaatsvinden, afgezien van de hantering van dierlijke bijproducten voor curatieve doeleinden door particuliere dierenartsen.

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1069/2009 dienen exploitanten ervoor te zorgen dat dierlijke bijproducten en afgeleide producten in alle fasen van de keten van productie tot gebruik en verwijdering traceerbaar zijn, ter voorkoming van nodeloze verstoringen van de interne markt als gevolg van gebeurtenissen met feitelijke of mogelijke risico's voor de volksgezondheid of de diergezondheid. De traceerbaarheid moet bijgevolg niet alleen worden gewaarborgd door exploitanten die dierlijke bijproducten produceren, verzamelen of vervoeren, maar ook door exploitanten die dierlijke bijproducten of afgeleide producten verwijderen door verbranding of meeverbranding dan wel door ze naar stortplaatsen te brengen.

Recipiënten en vervoermiddelen die gebruikt worden voor dierlijke bijproducten of afgeleide producten dienen schoon te worden gehouden om verontreiniging te voorkomen. Wanneer zij gebruikt worden voor het vervoer van een bepaald materiaal, zoals een vloeibaar dierlijk bijproduct dat geen onaanvaardbaar gezondheidsrisico inhoudt, kunnen exploitanten hun maatregelen ter voorkoming van verontreiniging afstemmen op het feitelijke risico dat uit het betrokken materiaal voortvloeit.

De lidstaten moeten de mogelijkheid hebben het gebruik van het geïntegreerde veterinaire computersysteem Traces, dat werd ingesteld bij Beschikking 2004/292/EG van de Commissie van 30 maart 2004 betreffende de toepassing van het Traces-systeem en tot wijziging van Beschikking 92/486/EEG (16) (hierna „het Traces-systeem” genoemd), verplicht te maken voor exploitanten om te kunnen bewijzen dat zendingen van dierlijke bijproducten of afgeleide producten op de plaats van bestemming zijn aangekomen. Anders moet de aankomst van zendingen worden bewezen met een vierde exemplaar van het handelsdocument, dat aan de producent wordt teruggestuurd. De ervaring met beide mogelijkheden moet worden geëvalueerd nadat deze verordening een jaar lang is toegepast.

In Verordening (EG) nr. 853/2004 zijn bepaalde parameters gespecificeerd voor de behandeling van gesmolten vet, visolie en eiproducten die de mogelijke gezondheidsrisico's op gepaste wijze onder controle houden wanneer dergelijke producten voor andere doeleinden dan menselijke consumptie worden gebruikt. Die parameters dienen bijgevolg toegelaten te worden als alternatieven voor de behandelingen van dierlijke bijproducten die in deze verordening zijn opgenomen.

Biest en biestproducten moeten afkomstig zijn van rundveebeslagen die vrij zijn van bepaalde ziekten als bedoeld in Richtlijn 64/432/EEG van de Raad van 26 juni 1964 inzake veterinairrechtelijke vraagstukken op het gebied van het intracommunautaire handelsverkeer in runderen en varkens (17).

De verwijzingen naar Richtlijn 76/768/EEG van de Raad van 27 juli 1976 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der Lid-Staten inzake cosmetische producten (18), Richtlijn 96/22/EG van de Raad van 29 april 1996 betreffende het verbod op het gebruik, in de veehouderij, van bepaalde stoffen met hormonale werking en van bepaalde stoffen met thyreostatische werking, alsmede van β-agonisten (19) en Richtlijn 96/23/EG van 29 april 1996 inzake controlemaatregelen ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in levende dieren en in producten daarvan (20) moeten worden bijgewerkt en de verwijzing naar Richtlijn 2009/158/EG van de Raad van 30 november 2009 tot vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften voor het intracommunautaire handelsverkeer en de invoer uit derde landen van pluimvee en broedeieren (21) in de gezondheidsvoorschriften voor onverwerkte mest moet worden bijgewerkt.

Bepaald ingevoerd materiaal voor de productie van voeder voor gezelschapsdieren moet worden gehanteerd en gebruikt onder voorwaarden die zijn afgestemd op het risico dat dergelijk materiaal kan inhouden. Er dienen met name maatregelen te worden genomen om ervoor te zorgen dat het materiaal veilig naar de inrichtingen of bedrijven van bestemming kan worden gekanaliseerd, waar dergelijk materiaal, alsook categorie 3-materiaal in voeder voor gezelschapsdieren verwerkt wordt. Met betrekking tot de inrichtingen of bedrijven van bestemming moet de bevoegde autoriteit gemachtigd worden toe te staan dat ingevoerd materiaal samen met categorie 3-materiaal wordt opgeslagen, op voorwaarde dat het ingevoerde materiaal traceerbaar is.

Verordening (EG) nr. 1069/2009 noemt bepaalde afgeleide producten die overeenkomstig de voorschriften van bepaalde andere wetgeving van de Unie in de handel gebracht mogen worden. Die wetgeving bevat ook voorwaarden voor de invoer, het verzamelen en het vervoer van dierlijke bijproducten en afgeleide producten voor de vervaardiging van dergelijke afgeleide producten. Verordening (EG) nr. 1069/2009 is echter van toepassing wanneer in die andere wetgeving van de Unie geen voorwaarden zijn vastgelegd in verband met de risico's voor de volksgezondheid en de diergezondheid die dergelijke grondstoffen kunnen opleveren. Aangezien dergelijke voorwaarden niet zijn vastgesteld voor materiaal dat bepaalde stadia van verwerking heeft ondergaan voordat het aan de voorwaarden van die andere wetgeving van de Unie voldeed om in de handel gebracht te worden, dienen zij in deze verordening te worden vastgesteld. Er dienen met name bepalingen voor de invoer en het hanteren van dergelijk materiaal binnen de Unie onder strikte controle, alsook documentatievereisten te worden vastgesteld, teneinde de overdracht van mogelijke gezondheidsrisico's van dergelijk materiaal te voorkomen.

In deze verordening moeten met name passende gezondheidsvoorwaarden worden vastgesteld voor materiaal dat gebruikt wordt voor de vervaardiging van geneesmiddelen voor menselijk gebruik overeenkomstig Richtlijn 2001/83/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 november 2001 tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor menselijk gebruik (22), van geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik overeenkomstig Richtlijn 2001/82/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 november 2001 tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik (23), van medische hulpmiddelen overeenkomstig Richtlijn 93/42/EEG van de Raad van 14 juni 1993 betreffende medische hulpmiddelen (24), van medische hulpmiddelen voor in-vitrodiagnostiek overeenkomstig Richtlijn 98/79/EG van het Europees Parlement en de Raad van 27 oktober 1998 betreffende medische hulpmiddelen voor in-vitrodiagnostiek (25), van actieve implanteerbare medische hulpmiddelen overeenkomstig Richtlijn 90/385/EEG van de Raad van 20 juni 1990 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten inzake actieve implanteerbare medische hulpmiddelen (26) en van laboratoriumreagentia („de eindproducten”). Indien de uit dergelijk materiaal voortvloeiende risico's beperkt worden door zuivering, concentratie in het product dan wel door de voorwaarden waaronder zij worden gehanteerd of verwijderd, dienen uitsluitend de traceerbaarheidsvereisten van Verordening (EG) nr. 1069/2009 en van deze verordening van toepassing te zijn. In dat geval dienen de vereisten inzake de scheiding van dierlijke bijproducten van verschillende categorieën in de inrichting of het bedrijf waar de eindproducten vervaardigd worden, niet van toepassing te zijn; het latere gebruik van het materiaal voor andere doeleinden, met name de verwerking ervan in levensmiddelen of diervoeder, kan immers worden uitgesloten door juiste toepassing van de voorschriften door de exploitant, onder de verantwoordelijkheid van de bevoegde autoriteit. Zendingen van dergelijk materiaal die in de Unie worden ingevoerd, moeten aan de grensinspectiepost van binnenkomst veterinaire controles ondergaan overeenkomstig Richtlijn 97/78/EG, om na te gaan of de producten daadwerkelijk aan de eisen voldoen om in de Unie in de handel te worden gebracht.

Krachtens Richtlijn 2009/156/EG van de Raad van 30 november 2009 tot vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften voor het verkeer van paardachtigen en de invoer van paardachtigen uit derde landen (27) geldt een kennisgevingsplicht voor bepaalde ziekten waarvoor paardachtigen vatbaar zijn. Bloedproducten van paardachtigen die bestemd zijn voor andere doeleinden dan voeder, zoals bloedproducten die bestemd zijn voor geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik, moeten afkomstig zijn van paardachtigen die geen klinische tekenen van die ziekten vertonen, teneinde het risico op overdracht van deze ziekten te beperken.

Het in de handel brengen van verse huiden voor andere doeleinden dan menselijke consumptie moet mogelijk zijn, op voorwaarde dat zij voldoen aan de diergezondheidsvoorwaarden voor vers vlees die zijn vastgesteld op grond van Richtlijn 2002/99/EG van de Raad van 16 december 2002 houdende vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften voor de productie, de verwerking, de distributie en het binnenbrengen van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong (28), aangezien die voorwaarden de mogelijke risico's afdoende beperken.

De gezondheidsvoorschriften van deze verordening voor het vervaardigen en in de handel brengen van wildtrofeeën en andere dierpreparaten die de mogelijke risico's elimineren, moeten bovenop de regels voor de bescherming van bepaalde in het wild levende diersoorten komen die zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 338/97 van de Raad van 9 december 1996 inzake de bescherming van in het wild levende dier- en plantensoorten door controle op het desbetreffende handelsverkeer (29) omdat die verordening een andere doelstelling nastreeft. Anatomisch geprepareerde dieren of dierlijke bijproducten die een procedé als plastinatie hebben ondergaan dat de mogelijke risico's even goed wegneemt, hoeven niet aan veterinairrechtelijke beperkende maatregelen worden onderworpen teneinde het gebruik van dergelijke preparaten, met name in het onderwijs, te vergemakkelijken.

Bijproducten van bijenteelt die in de handel worden gebracht, moeten vrij zijn van bepaalde ziekten waarvoor bijen vatbaar zijn en die zijn opgenomen in Richtlijn 92/65/EEG van de Raad van 13 juli 1992 tot vaststelling van de veterinairrechtelijke voorschriften voor het handelsverkeer en de invoer in de Gemeenschap van dieren, sperma, eicellen en embryo's waarvoor ten aanzien van de veterinairrechtelijke voorschriften geen specifieke communautaire regelgeving als bedoeld in bijlage A, onder I, van Richtlijn 90/425/EEG geldt (30).

Het Europees Parlement en de Raad hebben de Commissie verzocht om voor oleochemische producten in de productieketen een eindpunt te bepalen waarna die producten niet meer aan Verordening (EG) nr. 1069/2009 hoeven te voldoen. De beslissing omtrent dat eindpunt moet worden genomen zodra een beoordeling beschikbaar is van de mate waarin de oleochemische procedés mogelijke gezondheidsrisico's die alle categorieën verwerkt dierlijk vet met zich mee kunnen brengen, weg kunnen nemen.

In deze verordening moet verwezen worden naar Verordening (EU) nr. 206/2010 van de Commissie van 12 maart 2010 tot vaststelling van lijsten van derde landen en gebieden, of delen daarvan, waaruit bepaalde dieren en vers vlees in de Europese Unie mogen worden binnengebracht, en van de voorschriften inzake veterinaire certificering (31), voor zover het toegestaan moet worden uit die derde landen en gebieden bepaalde dierlijke bijproducten en afgeleide producten in de Unie in te voeren, aangezien die producten dezelfde risico's inhouden als die welke kunnen voortvloeien uit de invoer van levende dieren of vers vlees.

Er moet ook verwezen worden naar andere lijsten van derde landen waaruit bepaald materiaal van dierlijke oorsprong mag worden ingevoerd om, op grond van soortgelijke overwegingen betreffende de gezondheidsrisico's en met het oog op de samenhang van de wetgeving van de Unie, te bepalen uit welke derde landen dierlijke bijproducten van de respectieve soorten mogen worden ingevoerd. Dergelijke lijsten zijn vastgesteld bij Beschikking 2004/211/EG van de Commissie van 6 januari 2004 tot vaststelling van de lijst van derde landen en delen van hun grondgebied waaruit de lidstaten de invoer toestaan van levende paardachtigen en sperma, eicellen en embryo's van paarden en tot wijziging van de Beschikkingen 93/195/EEG en 94/63/EG (32), Verordening (EU) nr. 605/2010 van de Commissie van 2 juli 2010 tot vaststelling van de volks- en diergezondheidsvoorwaarden en de veterinaire certificeringsvoorschriften voor het binnenbrengen in de Europese Unie van rauwe melk en zuivelproducten, bestemd voor menselijke consumptie (33), Beschikking 2006/766/EG van de Commissie van 6 november 2006 tot vaststelling van de lijsten van derde landen en gebieden waaruit tweekleppige weekdieren, stekelhuidigen, manteldieren, mariene buikpotigen en visserijproducten mogen worden ingevoerd (34), Verordening (EG) nr. 798/2008 van de Commissie van 8 augustus 2008 tot vaststelling van een lijst van derde landen, gebieden, zones of compartimenten waaruit pluimvee en pluimveeproducten mogen worden ingevoerd in en doorgevoerd door de Gemeenschap, en van de voorschriften inzake veterinaire certificering (35) en Verordening (EG) nr. 119/2009 van de Commissie van 9 februari 2009 tot vaststelling van een lijst van derde landen of delen daarvan voor de invoer in of de doorvoer door de Gemeenschap van vlees van wilde leporidae, bepaalde niet-gedomesticeerde landzoogdieren en gekweekte konijnen en tot vaststelling van de voorschriften inzake de veterinaire certificering (36).

Aangezien afvalstoffen van de fotografische industrie, die gebruikmaakt van bepaalde dierlijke bijproducten zoals de wervelkolom van runderen, niet alleen risico's inhouden voor de volksgezondheid en de diergezondheid, maar ook voor het milieu, moeten deze afvalstoffen worden verwijderd of overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1013/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 14 juni 2006 betreffende de overbrenging van afvalstoffen (37) naar het derde land van oorsprong van de dierlijke bijproducten worden uitgevoerd.

In de voorschriften voor de doorvoer van bepaalde dierlijke bijproducten en afgeleide producten door de Europese Unie tussen de verschillende delen van het grondgebied van de Russische Federatie moet verwezen worden naar de lijst van grensinspectieposten die is vastgesteld bij Beschikking 2009/821/EG van de Commissie van 28 september 2009 tot opstelling van een lijst van erkende grensinspectieposten, tot vaststelling van bepaalde voorschriften voor door veterinaire deskundigen van de Commissie uitgevoerde inspecties en tot vaststelling van de veterinaire eenheden in Traces (38). Voor een dergelijke doorvoer dient het Gemeenschappelijk veterinair document van binnenkomst te worden gebruikt, dat is vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 136/2004 van de Commissie van 22 januari 2004 tot vaststelling van procedures voor de veterinaire controles in de grensinspectieposten van de Gemeenschap bij het binnenbrengen van producten uit derde landen (39).

In deze verordening moet worden bepaald dat de gezondheidscertificaten waarvan zendingen van dierlijke bijproducten en afgeleide producten vergezeld moeten gaan op het punt waar deze producten de Unie binnenkomen en de veterinaire controles worden uitgevoerd, worden afgegeven op basis van certificeringsbeginselen van dezelfde strekking als die van Richtlijn 96/93/EG van de Raad van 17 december 1996 inzake de certificering van dieren en dierlijke producten (40).

Met het oog op de consistentie van de wetgeving van de Unie moeten de officiële controles in de hele keten van dierlijke bijproducten en afgeleide producten worden verricht overeenkomstig de algemene verplichtingen inzake officiële controles die zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn (41).

In deze verordening moeten dan ook uitvoeringsmaatregelen voor de uitvoering van Verordening (EG) nr. 1069/2009 worden vastgesteld.

Verordening (EG) nr. 1774/2002 wordt met ingang van 4 maart 2011 ingetrokken door Verordening (EG) nr. 1069/2009.

Nadat Verordening (EG) nr. 1774/2002 was vastgesteld heeft de Commissie een aantal uitvoeringsbesluiten vastgesteld, namelijk Verordening (EG) nr. 811/2003 (42) betreffende het verbod op hergebruik binnen dezelfde soort voor vis en de begraving en verbranding van dierlijke bijproducten, Beschikking 2003/322/EG (43) betreffende het voederen van bepaalde aasetende vogels met bepaald categorie 1-materiaal, Beschikking 2003/324/EG (44) inzake een afwijking van het verbod op hergebruik binnen dezelfde soort voor pelsdieren, Verordening (EG) nr. 79/2005 (45) betreffende melk en melkproducten, Verordening (EG) nr. 92/2005 (46) betreffende methoden voor de verwijdering of het gebruik van dierlijke bijproducten, Verordening (EG) nr. 181/2006 (47) betreffende andere biologische meststoffen en bodemverbeteraars dan mest, Verordening (EG) nr. 1192/2006 (48) betreffende lijsten van erkende bedrijven en Verordening (EG) nr. 2007/2006 (49) betreffende de invoer en doorvoer van bepaalde tussenproducten die afgeleid zijn van categorie 3-materiaal.

Bovendien is een aantal overgangsmaatregelen vastgesteld, met name Verordening (EG) nr. 878/2004 van de Commissie (50) betreffende de invoer en hantering van bepaalde dierlijke bijproducten die als categorie 1- of categorie 2-materiaal zijn ingedeeld, Beschikking 2004/407/EG van de Commissie (51) betreffende de invoer van bepaalde stoffen voor de productie van fotografische gelatine en Verordening (EG) nr. 197/2006 van de Commissie (52) betreffende de hantering en de verwijdering van voormalige voedingsmiddelen, om voor bepaalde specifieke toepassingen van dierlijke bijproducten naargelang het risico maatregelen vast te stellen.

Om de voorschriften van de Unie voor dierlijke bijproducten nog verder te vereenvoudigen, zoals het voorzitterschap van de Raad bij de vaststelling van Verordening (EG) nr. 1069/2009 had gevraagd, zijn die uitvoerings- en overgangsmaatregelen herzien. Zij moeten nu worden ingetrokken en voor zover nodig door deze verordening worden vervangen, om zo een samenhangend wettelijk kader voor dierlijke bijproducten en afgeleide producten te verkrijgen.

Verordening (EG) nr. 1069/2009 is met ingang van 4 maart 2011 van toepassing en daarom moet deze verordening vanaf diezelfde datum van toepassing zijn. Bovendien moet een overgangsperiode worden vastgesteld om de belanghebbenden de kans te geven zich aan de nieuwe voorschriften van deze verordening aan te passen en bepaalde producten in de handel te brengen die zijn geproduceerd overeenkomstig de gezondheidsvoorschriften van de Unie die vóór de inwerkingtreding van deze verordening van toepassing waren, en om de continuïteit van de invoer te waarborgen wanneer de in deze verordening vastgestelde vereisten van toepassing worden.

Het in de handel brengen en de uitvoer van bepaalde in Verordening (EG) nr. 878/2004 opgenomen producten moeten overeenkomstig de nationale regelgeving blijven plaatsvinden; gezien de risico's van de beperkte hoeveelheid materiaal waar het om gaat, kan dit in afwachting van een eventuele harmonisering namelijk nog op nationaal niveau worden geregeld. In afwachting van de goedkeuring van maatregelen voor het verzamelen en verwijderen van bepaalde beperkte hoeveelheden producten van dierlijke oorsprong uit de detailhandel op basis van aanvullende bewijsstukken, moet de bevoegde autoriteit het verzamelen en verwijderen van dergelijke producten op een andere wijze kunnen blijven toestaan, op voorwaarde dat de volksgezondheid en diergezondheid in dezelfde mate gewaarborgd worden.

Overeenkomstig het verzoek van het Europees Parlement bij het akkoord over Verordening (EG) nr. 1069/2009 in eerste lezing en gelet op de meer specifieke suggesties van het Parlement om bepaalde technische problemen aan te pakken, werd op 27 september 2010 een ontwerp van deze verordening ter discussie aan de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid van het Parlement voorgelegd.

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

voor de volksgezondheidsvoorschriften en veterinairrechtelijke voorschriften voor dierlijke bijproducten en afgeleide producten van Verordening (EG) nr. 1069/2009;

betreffende bepaalde monsters en producten die overeenkomstig artikel 16, lid 1, onder e) en f), van Richtlijn 97/78/EG van veterinaire controles in grensinspectieposten zijn vrijgesteld.

biodiesel die aan de eisen voor de verwijdering en het gebruik van afgeleide producten in bijlage IV, hoofdstuk IV, afdeling 3, punt 2, onder b), voldoet;

verwerkt voeder voor gezelschapsdieren dat aan de eisen inzake verwerkt voeder voor gezelschapsdieren in bijlage XIII, hoofdstuk II, punt 7, onder a), voldoet;

hondenkluiven die aan de specifieke eisen voor hondenkluiven in bijlage XIII, hoofdstuk II, punt 7, onder b), voldoen;

huiden van hoefdieren die aan de specifieke eisen voor het eindpunt voor die producten in bijlage XIII, hoofdstuk V, onder C, voldoen;

wol en haar die aan de specifieke eisen voor het eindpunt voor die producten in bijlage XIII, hoofdstuk VII, onder B, voldoen;

veren en dons die aan de specifieke eisen voor het eindpunt voor die producten in bijlage XIII, hoofdstuk VII, onder C, voldoen;

bont dat aan de voorwaarden in bijlage XIII, hoofdstuk VIII, voldoet.

in verbrandings- en meeverbrandingsinstallaties waaraan overeenkomstig Richtlijn 2000/76/EG een exploitatievergunning is verleend, of

in geval van bedrijven die overeenkomstig Richtlijn 2000/76/EG geen exploitatievergunning nodig hebben, in bedrijven die door de bevoegde autoriteit erkend zijn om dierlijke bijproducten of afgeleide producten door verbranding te verwijderen of, als het om afval gaat, door meeverbranding te verwijderen of te hergebruiken, overeenkomstig artikel 24, lid 1, onder b) of c), van Verordening (EG) nr. 1069/2009.

ingevoerd voeder voor gezelschapsdieren of voeder voor gezelschapsdieren dat is vervaardigd uit geïmporteerd materiaal, afkomstig van categorie 1-materiaal als bedoeld in artikel 8, onder c), van Verordening (EG) nr. 1069/2009;

categorie 3-materiaal als bedoeld in artikel 10, onder f) en g), van Verordening (EG) nr. 1069/2009, op voorwaarde dat:

de algemene voorschriften inzake verwerking in afdeling 1;

de eisen inzake de behandeling van afvalwater in afdeling 2;

de specifieke eisen voor de verwerking van categorie 1- en categorie 2-materiaal in afdeling 3;

de specifieke eisen voor de verwerking van categorie 3-materiaal in afdeling 4.

de eisen inzake hygiëne en verwerking in hoofdstuk II;

de standaardverwerkingsmethoden als beschreven in hoofdstuk III, indien dergelijke methoden in de inrichting of het bedrijf toegepast worden;

de alternatieve verwerkingsmethoden als beschreven in hoofdstuk IV, indien dergelijke methoden in de inrichting of het bedrijf toegepast worden.

de eisen voor biogas- en composteerinstallaties in hoofdstuk I;

de eisen inzake hygiëne voor biogas- en composteerinstallaties in hoofdstuk II;

de standaardomzettingsparameters in hoofdstuk III, afdeling 1;

de normen voor gistingsresiduen en compost in hoofdstuk III, afdeling 3;

categorie 1- en categorie 2-materiaal en vleesbeendermeel of dierlijk vet dat afgeleid is van categorie 1- en categorie 2-materiaal;

verwerkte dierlijke eiwitten.

categorie 1- en categorie 2-materiaal en vleesbeendermeel of dierlijk vet dat afgeleid is van categorie 1- en categorie 2-materiaal;

verwerkte dierlijke eiwitten.

dierentuindieren;

pelsdieren;

honden in erkende kennels of meutes;

honden en katten in asielen;

maden en wormen die als visaas worden gebruikt.

dierentuindieren;

pelsdieren;

honden in erkende kennels of meutes;

honden en katten in asielen;

maden en wormen die als visaas worden gebruikt.

in voederstations, aan met uitsterven bedreigde of beschermde aasetende vogelsoorten en andere soorten die in hun natuurlijke habitat leven, om de biodiversiteit te bevorderen, mits de in bijlage VI, hoofdstuk II, afdeling 2, vastgestelde voorwaarden in acht worden genomen;

buiten voederstations, eventueel zonder dat de dode dieren eerst worden verzameld, als voeder voor de in bijlage VI, hoofdstuk II, afdeling 2, punt 1, onder a), bedoelde wilde dieren, mits de in afdeling 3 van dat hoofdstuk vastgestelde voorwaarden in acht worden genomen.

de bijzondere voorschriften voor de verwijdering van dierlijke bijproducten van afdeling 1;

de voorschriften voor de verbranding en begraving van dierlijke bijproducten in afgelegen gebieden van afdeling 2;

de voorschriften voor de verbranding en begraving van bijen en bijproducten van bijenteelt van afdeling 3;

voldoen aan de eisen inzake verzameling, vervoer en identificatie van bijlage VIII, hoofdstukken I en II;

tijdens het vervoer vergezeld gaan van handelsdocumenten of gezondheidscertificaten overeenkomstig de eisen van bijlage VIII, hoofdstuk III.

hoofdstuk I, wanneer zij voeder voor gezelschapsdieren vervaardigen als bedoeld in artikel 24, lid 1, onder e), van die verordening;

hoofdstuk II, wanneer zij dierlijke bijproducten opslaan als bedoeld in artikel 24, lid 1, onder i), van die verordening en wanneer zij dierlijke bijproducten na het verzamelen ervan hanteren met de volgende in artikel 24, lid 1, onder h) genoemde handelingen:

hoofdstuk III, wanneer zij afgeleide producten opslaan voor bepaalde voorgenomen doeleinden als bedoeld in artikel 24, lid 1, onder j) van die verordening.

erkende exploitanten voor wie het vervoer van dierlijke bijproducten of afgeleide producten een nevenactiviteit vormt;

exploitanten die geregistreerd zijn voor vervoersactiviteiten overeenkomstig Verordening (EG) nr. 183/2005.

exploitanten die jachttrofeeën of andere preparaten als bedoeld in bijlage XIII, hoofdstuk VI, voor niet-commerciële of privédoeleinden hanteren of vervaardigen;

exploitanten die voor onderzoek en diagnose bestemde monsters voor educatieve doeleinden hanteren of verwijderen.

de algemene eisen inzake verwerking en het in de handel brengen van hoofdstuk I;

de specifieke eisen voor verwerkte dierlijke eiwitten en andere afgeleide producten van hoofdstuk II;

de eisen voor bepaald visvoeder en visaas in hoofdstuk III.

de inrichting of het bedrijf adequate voorzieningen heeft voor de ontvangst van de tussenproducten, die de overdracht van op mens of dier overdraagbare ziekten voorkomen;

de tussenproducten geen risico vormen voor de overdracht van op mens of dier overdraagbare ziekten, omdat zij zijn gezuiverd of omdat de dierlijke bijproducten in de tussenproducten andere behandelingen hebben ondergaan, vanwege de concentratie van dierlijke bijproducten in het tussenproduct of vanwege passende maatregelen op het gebied van de bioveiligheid voor de hantering van de tussenproducten;

de inrichting of het bedrijf een administratie bijhoudt van de hoeveelheid ontvangen materiaal, de categorie van het materiaal, indien van toepassing, en de inrichting, het bedrijf of de exploitant aan wie zij hun producten geleverd hebben, en

ongebruikte tussenproducten of andere overschotten van de inrichting of het bedrijf, zoals vervallen producten, worden verwijderd overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1069/2009.

niet-verwerkte mest;

onbehandelde veren en delen van veren en onbehandeld dons;

bijenwas in de vorm van honingraat.

wol die en haar dat machinaal gewassen is of met een ander procedé is behandeld zodat er geen onaanvaardbare risico's meer aanwezig zijn;

bont dat gedurende minimaal twee dagen gedroogd is bij een omgevingstemperatuur van 18 °C en een vochtigheid van 55 %.

de specifieke eisen inzake het invoeren en het doorvoeren van categorie 3-materiaal en afgeleide producten voor een ander gebruik in de voederketen dan als voeder voor gezelschapsdieren of pelsdieren, vermeld in hoofdstuk I van die bijlage;

de specifieke eisen inzake het invoeren en het doorvoeren van dierlijke bijproducten en afgeleide producten voor gebruik buiten de voederketen van landbouwhuisdieren, vermeld in hoofdstuk II van die bijlage;

het gaat niet om categorie 1-materiaal dat afkomstig is van de volgende dieren:

het materiaal is niet bestemd voor de volgende toepassingen:

het materiaal wordt met een etiket en overeenkomstig de specifieke eisen voor bepaalde verplaatsingen van dierlijke bijproducten in bijlage XIV, hoofdstuk IV, afdeling 1, bij deze verordening ingevoerd;

het materiaal wordt overeenkomstig de nationale voorschriften inzake gezondheidscertificering ingevoerd.

de bevoegde autoriteit van de lidstaat van bestemming heeft vooraf toestemming gegeven om de zending binnen te brengen, en

de zending wordt rechtstreeks van het punt van binnenkomst in de Unie naar de geautoriseerde gebruiker gezonden.

de zending is in de grensinspectiepost van binnenkomst in de Unie door de veterinaire dienst van de bevoegde autoriteit verzegeld met een zegel dat van een volgnummer is voorzien;

de documenten die de zending vergezellen, als bedoeld in artikel 7 van Richtlijn 97/78/EG, worden op elke bladzijde door de officiële dierenarts van de bevoegde autoriteit waaronder de grensinspectiepost valt, voorzien van het stempel „ALLEEN VOOR DOORVOER DOOR DE EU NAAR RUSLAND”;

aan de procedurevoorschriften van artikel 11 van Richtlijn 97/78/EG is voldaan;

de officiële dierenarts van de grensinspectiepost van binnenkomst heeft op het in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 136/2004 vastgestelde Gemeenschappelijk veterinair document van binnenkomst verklaard dat de zending mag worden doorgevoerd.

officiële controles in verwerkingsbedrijven zoals aangegeven in hoofdstuk I;

officiële controles van andere activiteiten in het kader waarvan dierlijke bijproducten gehanteerd worden, zoals aangegeven in hoofdstuk III, afdelingen 1 tot en met 9.

verwerkte dierlijke eiwitten en andere afgeleide producten als bedoeld in bijlage X, hoofdstuk II;

voeder voor gezelschapsdieren en andere afgeleide producten als bedoeld in bijlage XIII;

dierlijke bijproducten en afgeleide producten die worden ingevoerd in of doorgevoerd door de Unie, als bedoeld in bijlage XIV.

Verordening (EG) nr. 811/2003;

Beschikking 2003/322/EG;

Beschikking 2003/324/EG;

Verordening (EG) nr. 878/2004;

Beschikking 2004/407/EG;

Verordening (EG) nr. 79/2005;

Verordening (EG) nr. 92/2005;

Verordening (EG) nr. 181/2006;

Verordening (EG) nr. 197/2006;

Verordening (EG) nr. 1192/2006;

Verordening (EG) nr. 2007/2006.

mits zij zijn geproduceerd op basis van:

ook indien zij niet gemengd zijn met een stof die het mengsel voor vervoederingsdoeleinden moet uitsluiten.

In Estland, Letland en Finland mogen de volgende pelsdieren gevoederd worden met vleesbeendermeel of met andere producten die verwerkt zijn overeenkomstig bijlage IV, hoofdstuk III, en die afgeleid zijn van kadavers of gedeelten daarvan van dieren van dezelfde soort:

In Estland en Letland mogen pelsdieren van de Amerikaanse nerts (Mustela vison) gevoederd worden met vleesbeendermeel of met andere producten die verwerkt zijn overeenkomstig bijlage IV, hoofdstuk III, en die afgeleid zijn van kadavers of gedeelten daarvan van dieren van dezelfde soort.

Het voederen als bedoeld in de punten 1 en 2 is onderworpen aan de volgende voorwaarden:

de wachttijd van ten minste 21 dagen als genoemd in artikel 11, lid 1, onder c), van Verordening (EG) nr. 1069/2009 moet in acht zijn genomen;

er zijn uitsluitend organische meststoffen en bodemverbeteraars gebruikt die in overeenstemming zijn met artikel 32, leden 1 en 2, van Verordening (EG) nr. 1069/2009 en met bijlage XI, hoofdstuk II, bij deze verordening.

mest en guano;

inhoud van het maag-darmkanaal, melk, melkproducten, melkderivaten, biest en biestproducten, waarvan de bevoegde autoriteit meent dat zij geen risico op verspreiding van een ernstige dierziekte inhouden.

Exploitanten van verbrandings- en meeverbrandingsinstallaties als bedoeld in artikel 6, lid 1, onder b), van deze verordening zien erop toe dat de volgende hygiënische omstandigheden in de bedrijven onder hun controle worden gewaarborgd:

De exploitant van de verbrandings- of meeverbrandingsinstallatie treft in samenhang met de inontvangstneming van dierlijke bijproducten en afgeleide producten alle nodige voorzorgsmaatregelen om directe risico’s voor de gezondheid van mens of dier te voorkomen of zo veel als praktisch haalbaar is te beperken.

Dieren mogen geen toegang hebben tot de installaties, de te verbranden of mee te verbranden dierlijke bijproducten en afgeleide producten, of de as van verbrande of meeverbrande dierlijke bijproducten.

Indien de verbrandings- of meeverbrandingsinstallatie op een veehouderij gelegen is:

Te verbranden of mee te verbranden dierlijke bijproducten en afgeleide producten en as moeten worden opgeslagen in afgedekte, correct geïdentificeerde en, zo nodig, lekvrije recipiënten.

Dierlijke bijproducten die niet volledig zijn verbrand, moeten opnieuw worden verbrand of op een andere wijze worden verwijderd dan door storting op een toegelaten stortplaats, overeenkomstig de artikelen 12, 13 en 14 van Verordening (EG) nr. 1069/2009, naargelang het artikel dat van toepassing is.

Het ontstaan van residuen van verbranding en meeverbranding en de schadelijkheid ervan worden tot een minimum beperkt. Deze residuen moeten, in voorkomend geval, overeenkomstig de toepasselijke wetgeving van de Unie in de installatie zelf of daarbuiten hergebruikt worden of op een toegelaten stortplaats worden verwijderd.

Vervoer en tussentijdse opslag van droge residuen, met inbegrip van stof, vinden op zodanige wijze plaats dat verspreiding in het milieu voorkomen wordt, bijvoorbeeld in gesloten recipiënten.

Er wordt gebruikgemaakt van technieken ter bewaking van de parameters en omstandigheden die relevant zijn voor het verbrandings- of meeverbrandingsproces.

De door de bevoegde autoriteit verleende erkenning of de daaraan gehechte voorwaarden dienen temperatuurmeetvoorschriften te bevatten.

Gecontroleerd wordt of alle automatische bewakingsapparatuur naar behoren functioneert; jaarlijks wordt een verificatietest uitgevoerd.

De temperatuurmeetresultaten worden op passende wijze geregistreerd en gepresenteerd, zodat de bevoegde autoriteit volgens door haar vast te stellen procedures kan controleren of de in deze verordening vastgestelde bedrijfsvoorschriften worden nageleefd.

elke verbrandings- of meeverbrandingsstraat van installaties is uitgerust met ten minste één hulpbrander. Deze brander wordt automatisch ingeschakeld wanneer de temperatuur van de verbrandingsgassen na de laatste toevoer van verbrandingslucht tot onder 850 °C of 1 100 °C zakt, naargelang het geval. Hij wordt ook tijdens de inwerkingstelling en de stillegging van de installatie gebruikt teneinde ervoor te zorgen dat de temperatuur van 850 °C of 1 100 °C, naargelang het geval, gedurende bedoelde werkzaamheden steeds wordt gehandhaafd zolang zich onverbrand materiaal in de verbrandings- of meeverbrandingskamer bevindt;

wanneer dierlijke bijproducten of afgeleide producten in continubedrijf in de verbrandings- of meeverbrandingskamer worden binnengebracht, is de installatie voorzien van een automatisch systeem dat voorkomt dat dierlijke bijproducten of afgeleide producten bij de inwerkingstelling worden binnengebracht nog voor de temperatuur 850 °C of 1 100 °C, naargelang het geval, is bereikt en wanneer de temperatuur niet gehandhaafd blijft.

De exploitant moet de verbrandingsinstallatie zo exploiteren dat een verbrandingsniveau wordt bereikt waarbij de totale hoeveelheid organische koolstof in de slakken en de bodemas minder bedraagt dan 3 %, of hun gloeiverlies minder bedraagt dan 5 %, van het droge gewicht van het materiaal. Zo nodig wordt het materiaal met passende technieken voorbehandeld.

Terreinen van installaties met een hoge capaciteit, met de bijbehorende terreinen voor de opslag van dierlijke bijproducten, zijn zodanig ontworpen dat het ongeoorloofd en accidenteel vrijkomen van verontreinigende stoffen in bodem, oppervlaktewater en grondwater wordt voorkomen.

Er wordt voorzien in opvangcapaciteit voor van het terrein van de installatie wegvloeiend verontreinigd regenwater en voor verontreinigd water dat afkomstig is van overlopen of brandbestrijding.

Zo nodig zorgt de exploitant ervoor dat dergelijk regenwater en water kan worden onderzocht en gezuiverd alvorens het, indien nodig, wordt verwijderd.

uitsluitend gebruikt voor de verwijdering van:

uitgerust met een hulpbrander indien categorie 1-materiaal als bedoeld in artikel 8, onder b), van Verordening (EG) nr. 1069/2009 in de installatie met lage capaciteit wordt binnengebracht;

zodanig geëxploiteerd dat de dierlijke bijproducten volledig tot as worden gereduceerd.

Verwerkingsbedrijven voldoen aan de volgende eisen voor verwerking door sterilisatie onder druk of door gebruikmaking van een van de in artikel 15, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1069/2009 bedoelde verwerkingsmethoden:

Het verwerkingsbedrijf moet beschikken over adequate voorzieningen voor het reinigen en ontsmetten van de open en de afsluitbare recipiënten waarin de dierlijke bijproducten zijn ontvangen, alsmede van de vervoermiddelen waarin zij zijn vervoerd, schepen uitgezonderd.

Het verwerkingsbedrijf moet beschikken over adequate voorzieningen om de wielen van de voertuigen en, indien nodig, de overige onderdelen van het voertuig te ontsmetten bij het verlaten van de onreine zone van het bedrijf.

Alle verwerkingsbedrijven moeten uitgerust zijn met een afvalwaterlozingsinstallatie die voldoet aan de door de bevoegde autoriteit overeenkomstig de wetgeving van de Unie vastgestelde eisen.

Het verwerkingsbedrijf moet over een eigen laboratorium beschikken of gebruikmaken van de diensten van een extern laboratorium. Het laboratorium moet zo zijn uitgerust dat de noodzakelijke analyses kunnen worden uitgevoerd en moet door de bevoegde autoriteit erkend zijn op basis van een beoordeling van het vermogen van het laboratorium om die analyses uit te voeren; het moet op basis van internationaal erkende normen geaccrediteerd zijn of regelmatig door de bevoegde autoriteit gecontroleerd worden ter beoordeling van het vermogen van het laboratorium om voornoemde analyses uit te voeren.

Als het op basis van een risicobeoordeling, gezien de hoeveelheid producten die wordt behandeld, nodig is dat de bevoegde autoriteit regelmatig of permanent aanwezig is, moeten de verwerkingsbedrijven beschikken over een adequaat uitgeruste afsluitbare ruimte die uitsluitend door de inspectiedienst mag worden gebruikt.

Categorie 1-verwerkingsbedrijven en andere bedrijfsruimten waar gespecificeerd risicomateriaal wordt verwijderd, slachthuizen en categorie 2-verwerkingsbedrijven beschikken als eerste fase van de afvalwaterbehandeling over een voorbehandelingsproces voor het opvangen en verzamelen van dierlijk materiaal.

De apparatuur voor het voorbehandelingsproces bestaat uit sifons of zeven met een poriegrootte of maaswijdte van maximaal 6 mm in de eindfase van het proces of uit soortgelijke systemen die vaste deeltjes van 6 mm of meer in het afvalwater tegenhouden.

Afvalwater uit bedrijfsruimten als bedoeld in punt 1 moet een voorbehandelingsproces doorlopen zodat het gefilterd uit de bedrijfsruimten wordt afgevoerd. Vast dierlijk materiaal uit afvalwater wordt niet vermalen, geweekt of op enige andere wijze verwerkt of onder druk gezet om het voorbehandelingsproces te vergemakkelijken.

Al het dierlijke materiaal dat wordt opgevangen bij het voorbehandelingsproces in bedrijfsruimten als bedoeld in punt 1 wordt, naargelang het geval, als categorie 1- of categorie 2-materiaal verzameld en vervoerd en overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1069/2009 verwijderd.

Afvalwater dat het voorbehandelingsproces in bedrijfsruimten als bedoeld in punt 1 heeft doorlopen en afvalwater van andere bedrijfsruimten waar dierlijke bijproducten worden gehanteerd of verwerkt, wordt overeenkomstig de wetgeving van de Unie en zonder beperkingen overeenkomstig deze verordening behandeld.

In aanvulling op punt 4 mag de bevoegde autoriteit exploitanten verplichten om afvalwater van de onreine zone van verwerkingsbedrijven en van bedrijven of inrichtingen die tussenhandelingen met categorie 1- of categorie 2-materiaal uitvoeren of categorie 1- of categorie 2-materiaal opslaan, onder zodanige voorwaarden te behandelen dat de risico's van ziekteverwekkers worden beperkt.

Onverminderd de punten 1 tot en met 5 is het verwijderen van dierlijke bijproducten, inclusief bloed en melk, of afgeleide producten, via de afvalwaterstroom verboden.

Categorie 3-materiaal bestaande uit centrifuge- en separatorslib mag wel via de afvalwaterstroom worden verwijderd, op voorwaarde dat het een in bijlage X, hoofdstuk II, afdeling 4, deel III, bedoelde behandeling voor centrifuge- en separatorslib heeft ondergaan.

Verwerkingsbedrijven die categorie 3-materiaal verwerken, zijn niet op hetzelfde terrein gelegen als verwerkingsbedrijven die categorie 1- of categorie 2-materiaal verwerken, tenzij zij zich in een volledig afzonderlijk gebouw bevinden.

De bevoegde autoriteit mag evenwel toestaan dat categorie 3-materiaal wordt verwerkt op een terrein waar categorie 1- of categorie 2-materiaal wordt gehanteerd of verwerkt indien versleping voorkomen wordt door:

Verwerkingsbedrijven die categorie 3-materiaal verwerken, zijn uitgerust met een installatie waarmee zij de aanwezigheid van vreemde bestanddelen, zoals verpakkingsmateriaal of metaal, in de dierlijke bijproducten of afgeleide producten kunnen opsporen, indien het verwerkte materiaal voor vervoedering bestemd is. Dergelijke vreemde bestanddelen worden vóór of tijdens het verwerkingsproces verwijderd.

Er moeten nauwkeurig geijkte meters/registreertoestellen worden gebruikt om de verwerking continu te controleren. Er wordt een administratie bijgehouden met de data waarop de meters/registreertoestellen zijn geijkt.

Materiaal dat mogelijk niet de gespecificeerde warmtebehandeling heeft ondergaan, zoals materiaal dat bij het opstarten van het verwerkingsproces wordt afgevoerd of uit kooktoestellen is gelekt, moet opnieuw door het warmtebehandelingsproces worden geleid of worden verzameld en opnieuw worden verwerkt of worden verwijderd overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1069/2009.

Voor iedere in hoofdstuk III beschreven verwerkingsmethode omvatten de kritische controlepunten die bepalend zijn voor de bij de verwerking toegepaste warmtebehandeling:

In het geval van chemische behandelingen die door de bevoegde autoriteit zijn toegestaan als verwerkingsmethode 7 overeenkomstig hoofdstuk III, onder G, is ook de gerealiseerde pH-bijstelling een kritisch controlepunt dat bepalend is voor de bij de verwerking toegepaste chemische behandeling.

De verzamelde gegevens worden ten minste twee jaar bewaard om aan te tonen dat voor ieder kritisch controlepunt de minimumwaarden voor verwerking worden toegepast.

Categorie 3-materiaal wordt verwerkt met een van de verwerkingsmethoden 1 tot en met 5 of met verwerkingsmethode 7 of, indien het materiaal afkomstig is van waterdieren, met een van de verwerkingsmethoden 1 tot en met 7, zoals beschreven in hoofdstuk III.

Als de deeltjesgrootte van de te verwerken dierlijke bijproducten meer dan 50 mm bedraagt, worden de dierlijke bijproducten met behulp van adequate apparatuur zo verkleind dat de deeltjes na de verkleining niet groter zijn dan 50 mm. De doeltreffendheid van de apparatuur wordt dagelijks gecontroleerd en de staat ervan geregistreerd. Indien uit de controles blijkt dat er deeltjes voorkomen die groter zijn dan 50 mm, wordt de verwerking stopgezet en worden er herstelwerkzaamheden verricht voordat de verwerking wordt hervat.

Dierlijke bijproducten met een deeltjesgrootte van ten hoogste 50 mm moeten ononderbroken gedurende ten minste 20 minuten bij een (absolute) druk van ten minste 3 bar worden verhit tot een kerntemperatuur van meer dan 133 °C. De druk moet worden opgewekt door de sterilisatieruimte luchtledig te maken en stoom te injecteren („verzadigde stoom”); de warmtebehandeling kan als enig procedé worden toegepast of vóór of na de sterilisatie plaatsvinden.

De verwerking kan worden uitgevoerd in een batch- of continuprocedé.

Als de deeltjesgrootte van de te verwerken dierlijke bijproducten meer dan 150 mm bedraagt, worden de dierlijke bijproducten met behulp van adequate apparatuur zo verkleind dat de deeltjes na de verkleining niet groter zijn dan 150 mm. De doeltreffendheid van de apparatuur wordt dagelijks gecontroleerd en de staat ervan geregistreerd. Indien uit de controles blijkt dat er deeltjes voorkomen die groter zijn dan 150 mm, wordt de verwerking stopgezet en worden er herstelwerkzaamheden verricht voordat de verwerking wordt hervat.

Na de verkleining moeten de dierlijke bijproducten zodanig worden verhit dat zij gedurende ten minste 125 minuten een kerntemperatuur boven 100 °C, gedurende ten minste 120 minuten een kerntemperatuur boven 110 °C en gedurende ten minste 50 minuten een kerntemperatuur boven 120 °C bereiken.

De kerntemperatuurwaarden mogen achtereenvolgens of in een overlappende combinatie van de aangegeven perioden worden bereikt.

De verwerking moet worden uitgevoerd in een batchprocedé.

Als de deeltjesgrootte van de te verwerken dierlijke bijproducten meer dan 30 mm bedraagt, worden de dierlijke bijproducten met behulp van adequate apparatuur zo verkleind dat de deeltjes na de verkleining niet groter zijn dan 30 mm. De doeltreffendheid van de apparatuur wordt dagelijks gecontroleerd en de staat ervan geregistreerd. Indien uit de controles blijkt dat er deeltjes voorkomen die groter zijn dan 30 mm, wordt de verwerking stopgezet en worden er herstelwerkzaamheden verricht voordat de verwerking wordt hervat.

Na de verkleining moeten de dierlijke bijproducten zodanig worden verhit dat zij gedurende ten minste 95 minuten een kerntemperatuur boven 100 °C, gedurende ten minste 55 minuten een kerntemperatuur boven 110 °C en gedurende ten minste 13 minuten een kerntemperatuur boven 120 °C bereiken.

De kerntemperatuurwaarden mogen achtereenvolgens of in een overlappende combinatie van de aangegeven perioden worden bereikt.

De verwerking kan worden uitgevoerd in een batch- of continuprocedé.

Als de deeltjesgrootte van de te verwerken dierlijke bijproducten meer dan 30 mm bedraagt, worden de dierlijke bijproducten met behulp van adequate apparatuur zo verkleind dat de deeltjes na de verkleining niet groter zijn dan 30 mm. De doeltreffendheid van de apparatuur wordt dagelijks gecontroleerd en de staat ervan geregistreerd. Indien uit de controles blijkt dat er deeltjes voorkomen die groter zijn dan 30 mm, wordt de verwerking stopgezet en worden er herstelwerkzaamheden verricht voordat de verwerking wordt hervat.

Na de verkleining worden de dierlijke bijproducten in een ketel met toegevoegd vet gebracht en zodanig verhit dat zij gedurende ten minste 16 minuten een kerntemperatuur boven 100 °C, gedurende ten minste 13 minuten een kerntemperatuur boven 110 °C, gedurende ten minste 8 minuten een kerntemperatuur boven 120 °C en gedurende ten minste 3 minuten een kerntemperatuur boven 130 °C bereiken.

De kerntemperatuurwaarden mogen achtereenvolgens of in een overlappende combinatie van de aangegeven perioden worden bereikt.

De verwerking kan worden uitgevoerd in een batch- of continuprocedé.

Als de deeltjesgrootte van de te verwerken dierlijke bijproducten meer dan 20 mm bedraagt, worden de dierlijke bijproducten met behulp van adequate apparatuur zo verkleind dat de deeltjes na de verkleining niet groter zijn dan 20 mm. De doeltreffendheid van de apparatuur wordt dagelijks gecontroleerd en de staat ervan geregistreerd. Indien uit de controles blijkt dat er deeltjes voorkomen die groter zijn dan 20 mm, wordt de verwerking stopgezet en worden er herstelwerkzaamheden verricht voordat de verwerking wordt hervat.

Na de verkleining worden de dierlijke bijproducten verhit totdat zij coaguleren en vervolgens geperst zodat vet en water uit het eiwitmateriaal worden verwijderd. Daarna wordt het eiwitmateriaal zodanig verhit dat het gedurende ten minste 120 minuten een kerntemperatuur boven 80 °C en gedurende ten minste 60 minuten een kerntemperatuur boven 100 °C bereikt.

De kerntemperatuurwaarden mogen achtereenvolgens of in een overlappende combinatie van de aangegeven perioden worden bereikt.

De verwerking kan worden uitgevoerd in een batch- of continuprocedé.

De dierlijke bijproducten worden verkleind tot een deeltjesgrootte van maximaal:

Vervolgens worden zij met mierenzuur gemengd om de pH te verlagen tot 4,0 of minder. Het mengsel wordt in afwachting van een nieuwe behandeling gedurende 24 uur opgeslagen.

Na de verkleining moet het mengsel worden verhit tot:

Bij het gebruik van een continusysteem wordt het product mechanisch door de verhittingsinstallatie doorgevoerd met zodanige snelheid dat de cyclus van de warmtebehandeling zowel qua tijd als temperatuur toereikend is.

De verwerking kan worden uitgevoerd in een batch- of continuprocedé.

Elke door de bevoegde autoriteit toegestane verwerkingsmethode waarvoor de exploitant aan de betrokken autoriteit het volgende heeft aangetoond:

De gegevens inzake de kritische controlepunten waaruit moet blijken dat een verwerkingsbedrijf aan de microbiologische normen voldoet, worden geregistreerd en bewaard, zodat de exploitant en de bevoegde autoriteit het functioneren van het bedrijf kunnen controleren. De te registreren en controleren informatie moet gegevens bevatten betreffende de deeltjesgrootte en eventueel de kritische temperatuur, de absolute tijd, het drukprofiel, het verwerkingsdebiet en de vetrecyclage.

In afwijking van punt 1 kan de bevoegde autoriteit het gebruik toestaan van verwerkingsmethoden die vóór de datum van inwerkingtreding van deze verordening zijn goedgekeurd overeenkomstig bijlage V, hoofdstuk III, bij Verordening (EG) nr. 1774/2002.

De bevoegde autoriteit verbiedt de toepassing van de in de punten 1 en 3 bedoelde verwerkingsmethoden tijdelijk of definitief indien zij aanwijzingen heeft dat een van de in punt 1, onder a) en b), bedoelde omstandigheden in belangrijke mate is veranderd.

De bevoegde autoriteit stelt de bevoegde autoriteit van een andere lidstaat op verzoek in kennis van de informatie waarover zij ten aanzien van de punten 1 en 2 voor een toegestane verwerkingsmethode beschikt.

Materiaal dat afkomstig is van de verwerking van categorie 1- en categorie 2-materiaal, met uitzondering van biodiesel die geproduceerd wordt overeenkomstig afdeling 2, onder D, van dit hoofdstuk, wordt permanent gemerkt overeenkomstig de voorschriften voor het merken van bepaalde afgeleide producten in bijlage VIII, hoofdstuk V.

De bevoegde autoriteit van een lidstaat stelt op verzoek de resultaten van officiële controles ter beschikking van de bevoegde autoriteit van een andere lidstaat wanneer een alternatieve methode voor het eerst in die lidstaat wordt gebruikt, teneinde de algemene toepassing van de nieuwe alternatieve methode te vergemakkelijken.

er wordt een natriumhydroxide (NaOH)- of kaliumhydroxide (KOH)-oplossing (of een combinatie daarvan) gebruikt in een hoeveelheid die bij benadering molair gelijkwaardig is met het gewicht, de soort en de samenstelling van de af te breken dierlijke bijproducten.

Indien de dierlijke bijproducten een hoog gehalte aan vet hebben, dat de base neutraliseert, wordt de toegevoegde base zodanig aangepast dat de hierboven genoemde molaire gelijkwaardigheid wordt bereikt;

de dierlijke bijproducten worden in een vat van een staallegering geplaatst. De afgemeten hoeveelheid base wordt in vaste vorm of als oplossing toegevoegd zoals beschreven onder a);

het vat wordt gesloten en het mengsel van dierlijke bijproducten en base wordt bij een (absolute) druk van ten minste 4 bar verhit tot een kerntemperatuur van minimaal 150 °C gedurende ten minste:

de verwerking wordt uitgevoerd in een batchprocedé en het materiaal in het vat wordt constant dooreengemengd om het afbraakproces te bevorderen, totdat de weefsels zijn opgelost en de beenderen en tanden zacht zijn geworden, en

de dierlijke bijproducten worden zodanig behandeld dat gelijktijdig aan de eisen met betrekking tot tijd, temperatuur en druk wordt voldaan.

de dierlijke bijproducten worden ononderbroken gedurende ten minste 40 minuten bij een (absolute) druk van ten minste 12 bar verhit tot een kerntemperatuur van ten minste 180 °C, welke temperatuur wordt bereikt door de indirecte toevoer van stoom naar de biolytische reactor;

de verwerking wordt uitgevoerd in een batchprocedé en het materiaal in het vat wordt constant dooreengemengd, en

de dierlijke bijproducten worden zodanig behandeld dat gelijktijdig aan de eisen met betrekking tot tijd, temperatuur en druk wordt voldaan.

de dierlijke bijproducten worden eerst verwerkt volgens verwerkingsmethode 1 (sterilisatie onder druk) zoals beschreven in hoofdstuk III, in een erkend verwerkingsbedrijf;

na het onder a) bedoelde procedé wordt het ontvette materiaal gedurende ten minste 20 minuten bij een (absolute) druk van ten minste 25 bar en een temperatuur van ten minste 220 °C behandeld, waarbij de verhitting in twee stappen plaatsvindt, eerst door de rechtstreekse injectie van stoom en vervolgens indirect in een coaxiale warmtewisselaar;

de verwerking wordt uitgevoerd in een batch- of continuprocedé en het materiaal in het vat wordt constant dooreengemengd;

de dierlijke bijproducten worden zodanig behandeld dat gelijktijdig aan de eisen met betrekking tot tijd, temperatuur en druk wordt voldaan,;

het daarvan afkomstige materiaal wordt vervolgens met water gemengd en in een biogasreactor anaeroob vergist (omzetting in biogas);

voor categorie 1-grondstoffen verloopt het volledige procedé op dezelfde plaats en in een gesloten systeem; het tijdens het proces geproduceerde biogas wordt in dezelfde installatie snel verbrand bij een minimumtemperatuur van 900 °C en vervolgens snel afgekoeld („geblust”).

tenzij gebruik wordt gemaakt van visolie die, of gesmolten vet dat geproduceerd is overeenkomstig respectievelijk sectie VIII of sectie XII van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 853/2004, wordt de vetfractie afkomstig van dierlijke bijproducten eerst verwerkt:

het verwerkte vet wordt dan met gebruikmaking van een van de volgende methoden verwerkt:

de naverbrandingskamer wordt met aardgas gestookt;

de dierlijke bijproducten worden in de primaire kamer van de vergasser geladen en de deur wordt gesloten. De primaire kamer heeft geen branders, maar wordt verhit door warmteoverdracht door geleiding van de naverbrander, die onder de primaire kamer gelegen is. De enige lucht die in de primaire kamer wordt binnengelaten, is afkomstig van drie inlaatkleppen op de hoofddeur om de efficiëntie van het proces te vergroten;

de dierlijke bijproducten worden vervluchtigd tot complexe koolwaterstoffen en de daarbij vrijkomende gassen gaan van de primaire kamer door een nauwe opening boven in de achterwand naar de meng- en kraakzones, waar zij uiteenvallen in hun bestanddelen. Ten slotte gaan de gassen naar de naverbrandingskamer, waar zij in de vlam van een aardgasbrander bij luchtovermaat worden verbrand;

elke proceseenheid beschikt over twee branders en twee secundaire ventilatoren voor het geval een brander of ventilator uitvalt. De secundaire kamer is ontworpen voor een minimale verblijftijd van twee seconden bij een minimumtemperatuur van 950 °C onder alle verbrandingscondities;

bij het verlaten van de secundaire kamer gaan de afvalgassen door een barometrische demper onder in de schoorsteen, waar zij worden afgekoeld en met omgevingslucht worden verdund, zodat in de primaire en secundaire kamer een constante druk gehandhaafd blijft;

het proces vindt plaats in een cyclus van 24 uur, het laden, verwerken, afkoelen en verwijderen van de as inbegrepen. Aan het einde van de cyclus wordt de overblijvende as met behulp van een vacuümextractiesysteem uit de primaire kamer in gesloten zakken gedaan, die vervolgens worden verzegeld alvorens te worden vervoerd;

de vergassing van ander materiaal dan dierlijke bijproducten is niet toegestaan.

tenzij gebruik wordt gemaakt van visolie die, of gesmolten vet dat geproduceerd is overeenkomstig respectievelijk sectie VIII of sectie XII van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 853/2004, wordt de vetfractie van dierlijke bijproducten eerst verwerkt:

de vetfractie wordt van het eiwit gescheiden; in het geval van vet van herkauwers dat bestemd is voor verstoking in een ander bedrijf worden de onoplosbare verontreinigingen verwijderd tot een maximumgehalte van 0,15 gewichtsprocent overblijft;

na het onder a) en b) beschreven proces wordt het vet:

de verstoking van ander materiaal van dierlijke oorsprong dan dierlijk vet is niet toegestaan;

vet afkomstig van categorie 1- en categorie 2-materiaal wordt verstookt in hetzelfde bedrijf waar het vet gesmolten wordt, teneinde de opgewekte energie voor de verwerkingsprocessen te gebruiken. De bevoegde autoriteit mag echter het vervoer van dit vet voor verstoking naar andere bedrijven toestaan mits:

de verstoking overeenkomstig de wetgeving van de Unie ter bescherming van het milieu plaatsvindt, met name overeenkomstig de in die wetgeving vastgestelde normen inzake de beste beschikbare technieken voor de controle en de bewaking van emissies.

de dierlijke bijproducten worden in een converter geladen en vervolgens gedurende een periode van acht uur bij een temperatuur van 80 °C behandeld. Tijdens deze periode wordt het materiaal voortdurend in grootte verkleind onder gebruikmaking van geschikte mechanische verkleiningsapparatuur;

het materiaal wordt vervolgens gedurende ten minste twee uur bij een temperatuur van 100 °C behandeld;

de deeltjesgrootte van het resulterende materiaal mag niet groter zijn dan 20 mm;

de dierlijke bijproducten worden zodanig behandeld dat gelijktijdig aan de onder a) en b) vastgestelde eisen met betrekking tot tijd, temperatuur en druk wordt voldaan;

tijdens de warmtebehandeling van het materiaal wordt het verdampte water continu uit de luchtruimte boven de biobrandstof afgezogen en door een condensor van roestvrij staal geleid. Het condenswater wordt gedurende ten minste één uur op een temperatuur van minstens 70 °C gehouden voordat het als afvalwater wordt geloosd;

na de warmtebehandeling van het materiaal wordt de resulterende biobrandstof uit de converter verwijderd en via een volledig overdekte en afgesloten transportband automatisch vervoerd naar een verbrandings- of meeverbrandingsinstallatie op hetzelfde terrein;

De verwerking moet worden uitgevoerd in een batchprocedé.

Producten afkomstig van de verwerking van:

Materiaal dat verwerkt is met gebruikmaking van:

Afval zoals slib, filterinhoud, as en gistingsresiduen dat van de verwerking van dierlijke bijproducten overeenkomstig deze afdeling afkomstig is, wordt verwijderd overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1069/2009 en deze verordening.

Een biogasinstallatie moet beschikken over een pasteurisatie-/ontsmettingstoestel, dat niet overgeslagen kan worden voor de dierlijke bijproducten of afgeleide producten, waarvan de maximale deeltjesgrootte 12 mm bedraagt alvorens dit toestel binnen te gaan; dit toestel is uitgerust met:

In afwijking van punt 1 is een pasteurisatie-/ontsmettingstoestel niet verplicht voor biogasinstallaties die alleen worden gebruikt voor de omzetting van:

Indien de biogasinstallatie zich op of naast bedrijfsterreinen bevindt waar landbouwhuisdieren worden gehouden en de installatie ook andere producten dan alleen mest, melk of biest van deze dieren gebruikt, dient de installatie zich op een zekere afstand te bevinden van de plaats waar de dieren worden gehouden.

Die afstand moet zodanig zijn dat de biogasinstallatie geen onaanvaardbaar risico voor de overdracht van op mens of dier overdraagbare ziekten inhoudt.

In ieder geval moet de biogasinstallatie volledig fysiek van de dieren en hun voeder en strooisel worden gescheiden, zo nodig door een omheining.

Elke biogasinstallatie moet beschikken over een eigen laboratorium of gebruikmaken van een extern laboratorium. Het laboratorium moet zo zijn uitgerust dat het de noodzakelijke analyses kan uitvoeren en moet door de bevoegde autoriteit erkend zijn; het moet op basis van internationaal erkende normen geaccrediteerd zijn of regelmatig door de bevoegde autoriteit gecontroleerd worden.

Een composteerinstallatie moet beschikken over een gesloten composteerreactor of gesloten ruimte waardoor de ingevoerde dierlijke bijproducten of afgeleide producten moeten worden geleid; dit toestel is uitgerust met:

In afwijking van punt 1 mogen andere soorten composteersystemen worden toegestaan, mits:

Indien de composteerinstallatie zich op of naast bedrijfsterreinen bevindt waar landbouwhuisdieren worden gehouden en de installatie ook andere producten dan alleen mest, melk of biest van deze dieren gebruikt, dient de installatie zich op een zekere afstand te bevinden van de plaats waar de dieren worden gehouden.

Die afstand moet zodanig zijn dat de composteerinstallatie geen onaanvaardbaar risico voor de overdracht van op mens of dier overdraagbare ziekten inhoudt.

In ieder geval moet de composteerinstallatie volledig fysiek van de dieren en hun voeder en strooisel worden gescheiden, zo nodig door een omheining.

Elke composteerinstallatie moet beschikken over een eigen laboratorium of gebruikmaken van een extern laboratorium. Het laboratorium moet zo zijn uitgerust dat het de noodzakelijke analyses kan uitvoeren en moet door de bevoegde autoriteit erkend zijn; het moet op basis van internationaal erkende normen geaccrediteerd zijn of regelmatig door de bevoegde autoriteit gecontroleerd worden.

Dierlijke bijproducten moeten zo spoedig mogelijk na aankomst in de biogas- of composteerinstallatie worden omgezet. Tot de behandeling moeten zij adequaat worden opgeslagen.

Open en afsluitbare recipiënten en voertuigen die voor het vervoer van onbehandeld materiaal worden gebruikt, worden in een daarvoor aangewezen gedeelte gereinigd en ontsmet.

De plaats van dat gedeelte wordt zo gekozen of dat gedeelte wordt zo ontworpen dat er geen gevaar bestaat voor verontreiniging van behandelde producten.

Er moeten systematisch preventieve maatregelen tegen vogels, knaagdieren, insecten en ander ongedierte worden getroffen.

Hiertoe dient een gedocumenteerd bestrijdingsprogramma te worden gebruikt.

Voor alle delen van de ruimten worden reinigingsprocedures gedocumenteerd en vastgelegd. Voor de reiniging moeten geschikt materiaal en geschikte schoonmaakmiddelen worden verstrekt.

De controle op de hygiëne omvat regelmatige inspectie van de omgeving en de apparatuur. De inspectieschema’s en -resultaten moeten worden gedocumenteerd.

De installaties en apparatuur moeten goed worden onderhouden en de meetapparatuur moet regelmatig worden geijkt.

Gistingsresiduen en compost moeten in de biogas- of composteerinstallatie zodanig worden gehanteerd en opgeslagen dat herverontreiniging wordt voorkomen.

Categorie 3-materiaal dat als grondstof in een biogasinstallatie met een pasteurisatie-/ontsmettingstoestel wordt gebruikt, moet aan de volgende minimumeisen voldoen:

Melk, melkproducten, melkderivaten, biest en biestproducten van categorie 3 mogen echter zonder pasteurisatie/ontsmetting als grondstof in een biogasinstallatie worden gebruikt, indien zij volgens de bevoegde autoriteit geen risico opleveren voor de verspreiding van een ernstige op mens of dier overdraagbare ziekte.

De in de eerste alinea, onder b) en c), vastgestelde minimumeisen zijn ook van toepassing op categorie 2-materiaal dat zonder voorafgaande verwerking in een biogasinstallatie wordt omgezet overeenkomstig artikel 13, onder e) ii), van Verordening (EG) nr. 1069/2009.

Categorie 3-materiaal dat als grondstof in een composteerinstallatie wordt gebruikt, moet aan de volgende minimumeisen voldoen:

De in de eerste alinea, onder b) en c), vastgestelde minimumeisen zijn ook van toepassing op categorie 2-materiaal dat zonder voorafgaande verwerking tot compost wordt verwerkt overeenkomstig artikel 13, onder e) ii), van Verordening (EG) nr. 1069/2009.

De bevoegde autoriteit mag het gebruik van parameters die afwijken van de in hoofdstuk I, afdeling 1, punt 1, vermelde parameters en de standaardomzettingsparameters toestaan, mits de aanvrager bewijst dat die parameters de biologische risico’s afdoende beperken. Dit bewijs omvat een validatie, die wordt uitgevoerd overeenkomstig de volgende punten:

In afwijking van punt 1 kan de bevoegde autoriteit in afwachting van de vaststelling van de in artikel 15, lid 2, onder a) ii), van Verordening (EG) nr. 1069/2009 bedoelde voorschriften de toepassing van andere specifieke eisen toestaan dan in dit hoofdstuk zijn vastgesteld, mits zij een gelijkwaardig effect hebben wat de vermindering van ziekteverwekkers betreft, voor:

Wanneer het in punt 2, onder b), genoemde materiaal of in artikel 10, onder g), van Verordening (EG) nr. 1069/2009 bedoelde afgeleide producten de enige grondstoffen van dierlijke oorsprong zijn die in een biogas- of composteerinstallatie worden behandeld, mag de bevoegde autoriteit toestaan dat andere specifieke eisen worden gebruikt dan in dit hoofdstuk zijn vastgesteld, mits zij:

Exploitanten mogen gistingsresiduen en compost in de handel brengen indien deze producten zijn geproduceerd volgens parameters die door de bevoegde autoriteit zijn toegestaan:

Voor a) en b) geldt:

Gistingsresiduen of compost, die niet voldoen aan de in deze afdeling vastgestelde eisen, worden opnieuw omgezet of gecomposteerd en in het geval van Salmonella gehanteerd of verwijderd overeenkomstig de instructies van de bevoegde autoriteit.

Exploitanten zorgen ervoor dat zendingen voor onderzoek en diagnose bestemde monsters vergezeld gaan van een handelsdocument waarin het volgende wordt vermeld:

Gebruikers die voor onderzoek en diagnose bestemde monsters hanteren, treffen alle nodige maatregelen om te voorkomen dat op mens of dier overdraagbare ziekten worden verspreid zolang zij het materiaal onder hun controle hanteren, met name door de toepassing van goede laboratoriumpraktijken.

Elk daaropvolgend gebruik van voor onderzoek en diagnose bestemde monsters voor andere doeleinden dan in bijlage I, punt 38, worden genoemd, is verboden.

Tenzij zij voor referentiedoeleinden worden bewaard, worden voor onderzoek en diagnose bestemde monsters en producten die afkomstig zijn van het gebruik van dergelijke monsters, verwijderd:

Gebruikers die voor onderzoek en diagnose bestemde monsters hanteren, houden een register van ontvangen zendingen van die monsters bij.

Het register bevat de in punt 1 bedoelde informatie, alsook de verwijderingsdatum en -methode van de monsters en de eventuele afgeleide producten.

In afwijking van de punten 1, 4 en 5 kan de bevoegde autoriteit toestaan dat de voor onderzoek en diagnose bestemde monsters voor educatieve doeleinden op een andere wijze gehanteerd en verwijderd worden, die onaanvaardbare risico’s voor de volksgezondheid en de diergezondheid uitsluit.

Handelsmonsters en demonstratiemateriaal mogen uitsluitend worden vervoerd, gebruikt en verwijderd overeenkomstig afdeling 1, punten 1 tot en met 4 en 6.

Tenzij de handelsmonsters voor referentiedoeleinden worden bewaard, worden zij na de voltooiing van de bijzondere studies of analyses:

Na afloop van de tentoonstelling of na de artistieke activiteit wordt demonstratiemateriaal teruggezonden naar de lidstaat van oorsprong, verzonden of verwijderd, overeenkomstig punt 2.

de dierlijke bijproducten worden naar de gebruikers of naar verzamelcentra vervoerd overeenkomstig bijlage VIII, hoofdstuk I, afdelingen 1 en 3;

verzamelcentra worden door de bevoegde autoriteit geregistreerd, mits zij:

de lidstaten mogen toestaan dat een categorie 2-verwerkingsbedrijf als verzamelcentrum wordt gebruikt;

exploitanten van verzamelcentra die eindgebruikers ander materiaal dan dierlijke bijproducten van waterdieren en aquatische ongewervelden leveren, moeten ervoor zorgen dat het een van de volgende behandelingen ondergaat:

De bevoegde autoriteit mag onder de volgende voorwaarden toestaan dat het in artikel 18, lid 2, onder b), van Verordening (EG) nr. 1069/2009 genoemde categorie 1-materiaal in voederstations vervoederd wordt aan de hieronder genoemde met uitsterven bedreigde en beschermde soorten:

Wanneer een lidstaat bij de Commissie een aanvraag indient om te worden opgenomen in de lijst als bedoeld in punt 1, onder a), gaat de aanvraag vergezeld van:

de bevoegde autoriteit heeft zich er, op basis van een beoordeling van de specifieke situatie van de betrokken soorten en hun habitat, van vergewist dat de staat van instandhouding erop zal vooruitgaan;

de bevoegde autoriteit specificeert in de vergunning de bedrijven of beslagen binnen een bepaald geografisch voedergebied onder de volgende voorwaarden:

de bevoegde autoriteit heeft aan de voor het voederen verantwoordelijke exploitant een vergunning afgegeven. De bevoegde autoriteit geeft dergelijke vergunningen af indien:

de door de bevoegde autoriteit afgegeven vergunning wordt onmiddellijk geschorst wanneer:

de voor het voederen verantwoordelijke exploitant:

Indien de bevoegde autoriteit toestaat dat dierlijke bijproducten ter plaatse worden verwijderd overeenkomstig artikel 19, lid 1, onder a), b), c) en e), van Verordening (EG) nr. 1069/2009, mag die verwijdering worden uitgevoerd:

Dierlijke bijproducten die op de in artikel 19, lid 1, onder b), c) en e), van Verordening (EG) nr. 1069/2009 bedoelde locaties worden verbrand, moeten worden verbrand:

Dierlijke bijproducten die op de in artikel 19, lid 1, onder a), b), c) en e), van Verordening (EG) nr. 1069/2009 bedoelde locaties worden begraven, moeten worden begraven:

Bij verwijdering overeenkomstig artikel 19, lid 1, onder a), b), c) en e), van Verordening (EG) nr. 1069/2009 moet bij de verplaatsing van de dierlijke bijproducten van de plaats van oorsprong naar de plaats van verwijdering aan de volgende voorwaarden worden voldaan:

10 % van de runderpopulatie van de betrokken lidstaat;

25 % van de schapen- en geitenpopulatie van de betrokken lidstaat;

10 % van de varkenspopulatie van de betrokken lidstaat, en

een percentage van de populatie van andere diersoorten dat door de bevoegde autoriteit wordt vastgesteld op grond van een beoordeling van de mogelijke risico’s voor de volksgezondheid en de diergezondheid als gevolg van de verwijdering van dieren van die soorten door verbranding of begraving ter plaatse.

het volume van het materiaal van de inrichting of het bedrijf waar het materiaal wordt verzameld, ongeacht de soorten waarvan het materiaal afkomstig is, niet meer dan 20 kg per week bedraagt;

het materiaal zodanig wordt verzameld, vervoerd en verwijderd dat er geen onaanvaardbare risico’s voor de volksgezondheid en de diergezondheid ontstaan;

de bevoegde autoriteit regelmatig controles uitvoert, inclusief controles van de door de exploitanten bijgehouden administratie, in de inrichtingen of bedrijven waar het materiaal wordt verzameld, teneinde ervoor te zorgen dat de bepalingen van deze afdeling worden nageleefd.

Aanvragen om toelating van een alternatieve methode voor het gebruik of de verwijdering van dierlijke bijproducten of afgeleide producten als bedoeld in artikel 20, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1069/2009 („aanvragen”) worden ingediend in een van de officiële talen van de Europese Unie als bedoeld in artikel 1 van Verordening no. 1 van 1958.

Betrokkenen die hun aanvraag in een andere taal dan het Engels indienen, moeten de officiële vertaling van hun aanvraag, die door de EFSA wordt verstrekt, vóór de beoordeling valideren.

De in artikel 20, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1069/2009 genoemde termijn gaat in zodra de betrokken partij de officiële vertaling van de aanvraag heeft gevalideerd.

De aanvragen bevatten alle nodige informatie over de hieronder genoemde punten, zodat de EFSA de veiligheid van de voorgestelde alternatieve methode kan beoordelen:

De aanvragen worden ingediend met schriftelijke bewijsstukken, met name een stroomdiagram waarop de werking van het proces wordt weergegeven, het in punt 1, onder c), bedoelde bewijsmateriaal, alsook andere bewijzen ter ondersteuning van de toelichting die binnen het in punt 1 vastgestelde kader wordt verstrekt.

De betrokken partijen vermelden in hun aanvraag een contactadres, met inbegrip van hun naam en volledige adres, een telefoon- en/of faxnummer en/of het e-mailadres van een bepaalde contactpersoon die optreedt in de hoedanigheid of in naam van de betrokken partij.

Vanaf het in artikel 4, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1069/2009 genoemde beginpunt in de productieketen moeten dierlijke bijproducten en afgeleide producten worden verzameld en vervoerd in gesloten nieuwe verpakkingen of afgedekte lekvrije recipiënten of voertuigen.

Voertuigen en recipiënten die opnieuw gebruikt kunnen worden en alle opnieuw te gebruiken uitrusting of apparatuur die in contact komen met andere dierlijke bijproducten of afgeleide producten dan afgeleide producten die in de handel worden gebracht overeenkomstig Verordening (EG) nr. 767/2009 en die worden opgeslagen en vervoerd overeenkomstig bijlage II bij Verordening (EG) nr. 183/2005, moeten schoon worden gehouden.

Tenzij zij bestemd zijn voor het vervoeren van bijzondere dierlijke bijproducten of afgeleide producten op zodanige wijze dat er geen gevaar voor versleping bestaat, moeten zij met name:

Recipiënten die opnieuw gebruikt kunnen worden, moeten specifiek bestemd worden voor het vervoer van een bepaald dierlijk bijproduct of afgeleid product, voor zover dat nodig is om versleping te voorkomen.

Recipiënten die opnieuw kunnen worden gebruikt, mogen evenwel worden gebruikt, mits de bevoegde autoriteit voor dat gebruik toestemming heeft verleend:

Verpakkingsmateriaal moet overeenkomstig de wetgeving van de Unie worden verwijderd door verbranding of volgens een andere methode.

Dierlijke bijproducten die bestemd zijn voor de productie van voedermiddelen of rauw voeder voor gezelschapsdieren moeten tijdens het vervoer op een geschikte temperatuur worden gehouden om alle mogelijke risico’s voor de diergezondheid en de volksgezondheid te voorkomen; in het geval van dierlijke bijproducten op basis van vlees en vleesproducten die bestemd zijn voor andere gebruiksdoelen dan menselijke consumptie, is dit bij een maximumtemperatuur van 7 °C, tenzij de bijproducten als voeder worden gebruikt overeenkomstig bijlage II, hoofdstuk I.

Onverwerkt categorie 3-materiaal dat bestemd is voor de productie van voedermiddelen of voeders voor gezelschapsdieren moet gekoeld, ingevroren of na inkuiling vervoerd en opgeslagen worden, tenzij het:

De koelwagens die voor het vervoer gebruikt worden, moeten zo ontworpen zijn dat gedurende de gehele vervoerperiode de temperatuur op een geschikt niveau kan worden gehandhaafd en dat de temperatuur kan worden gecontroleerd.

Alle nodige maatregelen moeten worden getroffen om ervoor te zorgen dat:

Tijdens het vervoer en de opslag moet op de verpakking, de recipiënt of het voertuig een etiket worden aangebracht waarop:

De lidstaten mogen systemen opzetten of voorschriften vaststellen voor de kleurcodering van verpakkingen, recipiënten of voertuigen die worden gebruikt voor het vervoer van dierlijke bijproducten en afgeleide producten die van hun grondgebied afkomstig zijn en op hun grondgebied blijven, mits die systemen of voorschriften niet leiden tot verwarring met het in punt 1, onder c), bedoelde kleurcoderingssysteem.

De lidstaten kunnen systemen opzetten of voorschriften vaststellen voor het merken van dierlijke bijproducten die van hun grondgebied afkomstig zijn en op hun grondgebied blijven, mits die systemen of voorschriften niet in strijd zijn met de in hoofdstuk V van deze bijlage vastgestelde voorschriften voor het merken van afgeleide producten.

In afwijking van de punten 3 en 4 kunnen de lidstaten gebruikmaken van de in die punten bedoelde systemen of voorschriften voor dierlijke bijproducten die van hun grondgebied afkomstig zijn maar niet bedoeld zijn om op hun grondgebied te blijven, als de lidstaat of het derde land van bestemming zijn instemming heeft betuigd.

Hierbij geldt echter het volgende:

Tijdens het vervoer moeten de dierlijke bijproducten en de afgeleide producten vergezeld gaan van een handelsdocument dat is opgesteld overeenkomstig het in dit hoofdstuk vastgestelde model of, wanneer deze verordening dat voorschrijft, een gezondheidscertificaat.

Een dergelijk document of certificaat is evenwel niet vereist indien:

Het handelsdocument moet ten minste in drievoud worden opgemaakt (een origineel en twee afschriften). Het origineel gaat samen met de zending naar de eindbestemming. De ontvanger moet het bewaren. De producent en de vervoerder bewaren ieder een afschrift.

De lidstaten kunnen eisen dat bewijs wordt geleverd dat de zendingen zijn aangekomen, via het Traces-systeem of met een vierde exemplaar van het handelsdocument dat door de ontvanger naar de producent wordt teruggezonden.

Gezondheidscertificaten moeten door de bevoegde autoriteit afgegeven en ondertekend worden.

Dierlijke bijproducten en afgeleide producten moeten vanaf het in artikel 4, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1069/2009 genoemde beginpunt van de productieketen tijdens het vervoer in de Europese Unie vergezeld gaan van een handelsdocument dat is opgesteld overeenkomstig het in punt 6 vastgestelde model.

In aanvulling op de toestemming om de informatie bekend te maken via een alternatief systeem als bedoeld in artikel 21, lid 3, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1069/2009 kan de bevoegde autoriteit ook toestaan dat op haar grondgebied vervoerde dierlijke bijproducten en afgeleide producten vergezeld gaan van:

Registers en aanverwante handelsdocumenten of gezondheidscertificaten worden ten minste twee jaar bewaard, zodat zij aan de bevoegde autoriteit kunnen worden overgelegd.

Model voor een handelsdocument

Opmerkingen