Besluit 2009/359 - Aanvulling van de definitie van inert afval ter uitvoering van artikel 22, lid 1, onder f), van Richtlijn 2006/21/EG betreffende het beheer van afval van winningsindustrieën

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/46

Artikel 3, lid 3, van Richtlijn 2006/21/EG bevat een definitie van inert afval.

De aanvulling van de definitie van inert afval is bedoeld om duidelijke criteria en voorwaarden vast te stellen om te kunnen bepalen welke afvalstoffen uit de winningsindustrieën als inert afval kunnen worden beschouwd.

Om de administratieve lasten in verband met de uitvoering van deze beschikking tot een minimum te beperken, dienen vanuit technisch oogpunt afvalstoffen waarvoor bestaande relevante informatie beschikbaar is, van specifieke tests te worden vrijgesteld en dienen de lidstaten de mogelijkheid te hebben om lijsten op te stellen van afvalmaterialen die overeenkomstig de in deze beschikking vermelde criteria als inert kunnen worden beschouwd.

Om de kwaliteit en de representativiteit van de gebruikte informatie te waarborgen dient deze beschikking te worden toegepast in het kader van de afvalkarakterisering die overeenkomstig Beschikking 2009/360/EG van de Commissie (2) wordt uitgevoerd, en op dezelfde informatiebronnen te worden gebaseerd.

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 18 van Richtlijn 2006/12/EG van het Europees Parlement en de Raad (3) ingestelde comité,

het afval is niet in significante mate onderhevig aan ontleding of oplossing of andere significante veranderingen waarvan kan worden verwacht dat ze schadelijke milieueffecten of schade aan de gezondheid van de mens kunnen veroorzaken;

het afval heeft een sulfidezwavelgehalte van ten hoogste 0,1 % of het afval heeft een sulfidezwavelgehalte van ten hoogste 1 % en de neutralisatievermogensverhouding, gedefinieerd als de verhouding tussen het neutralisatievermogen en het zuurvormend vermogen en bepaald op basis van een statische test (prEN 15875), is groter dan 3;

het afval levert geen risico op zelfontbranding op en is niet brandbaar;

het gehalte van stoffen in het afval die mogelijkerwijs schadelijk voor het milieu of de gezondheid van de mens zijn, met name As, Cd, Co, Cr, Cu, Hg, Mo, Ni, Pb, V en Zn, ook alleen in kleine deeltjes van het afval, is zo laag dat het risico voor mens en milieu op zowel korte als lange termijn te verwaarlozen is. Om te kunnen worden beschouwd als zo laag dat het risico voor mens en milieu te verwaarlozen is, mag het gehalte aan deze stoffen niet hoger zijn dan de nationale drempelwaarden voor locaties die als niet verontreinigd worden gekwalificeerd, of relevante nationale natuurlijke achtergrondniveaus;

het afval bevat nagenoeg geen bij de winning of verwerking gebruikte producten die schadelijk voor het milieu of de gezondheid van de mens kunnen zijn.