Opinie Clingendael: Europa: wat wil de PvdA niet?
Adriaan Schout, Senior Research fellow / Coordinator Europe at the Clingendael Intsitute
Het concept-verkiezings-programma van de PvdA voor het Europees Parlement i gaat tegen de stroom in, met hoge ambities voor Europa. Dat is dapper, maar de relatie tussen de sociale ambities en de institutionele plannen is onduidelijk.
Het is nog slechts in kleine kring bekend wat de slogan van de verkiezingen voor het Europees Parlement is: This time it’s different.
Tijdens een diner met uitgesproken pro-Europese vertegenwoordigers van het bedrijfsleven bleek dat er amper een idee bestaat zelfs bij redelijk ingewijden over wat deze slogan betekent.
Dit keer lijken het warempel regeringsverkiezingen. Nationale partijen die samenwerken in het Europees Parlement proberen voor het eerst als heuse Europese partijen i te opereren met gezamenlijke programma’s en lijsttrekkers.
Voor de Progressive Alliance of Socialists and Democrats (S&D), waar de PvdA deel van uitmaakt in het Europees Parlement, is Martin Schulz i (van de Duitse SPD) de lijsttrekker.
De lijsttrekkers van de verschillende fracties hopen meteen de democratisch gekozen kandidaten te zijn voor de ‘president’ van de Europese Commissie i (nu Barroso) en straks te kunnen meeonderhandelen over de samenstelling van het College van Commissarissen i en over de nieuwe president van de Europese Raad i (nu Van Rompuy). De verkiezingen gaan straks dus over de keuze voor een president van de Commissie die daarmee de enige democratisch gekozen president wordt omdat de opvolger van Van Rompuy sowieso achter de gesloten deuren van de Europese Raad wordt aangesteld.
Fijnproevers weten dat Frans Timmermans i als minister van Buitenlandse Zaken probeert de ambities wat betreft het Europees Parlement te temperen door de volgende president van de Commissie sterker te binden aan de Europese Raad. Van traditioneel pro-Europees Parlement zijn Nederland en de PvdA-minister Timmermans opgeschoven naar het kamp dat de voorkeur geeft aan een sterkere intergouvernementele inkleuring van de Europese Unie i.
Jammer voor degenen die houden van links-rechts-beleidsdebatten, maar de verkiezingen van 2014 zijn vooral van institutioneel belang. Dit keer is de inzet een Europese president en regering. Het Europees Parlement presenteert zich in deze verkiezingen als hét democratisch gekozen orgaan en hoopt daarmee de Europese Commissie in de regeringsrol te dwingen. Beide instellingen winnen zo aan macht. ‘This time it’s different.’
Lees hier de rest van het artikel in PDF formaat.