Als de liefde door je lichaam klotst
Foto Liefdevollid.nl
Laatst stond ik bij de Zeeman achter de kassa een winkelmeisje te omarmen. Ze liet het toe. Toen ze mijn nieuwe onderbroeken in een tasje deed, keek ze me schuchter aan. Toen ik deze blik echter beantwoordde met mijn EO-achtige je-mag-er-zijn-blik, glimlachte ze. Dat is mijn bijdrage aan de samenleving. Liefde. Enzo. Een column van Marcel Duyvestijn.
In Volkskrant Magazine stond een mooi interview met Nico Dijkshoorn. Hij was het zat, om altijd maar te schoppen tegen alles en iedereen. Dat voel ik net zo. In 2011 heb ik mijn partij met regelmaat zweepslagen toe gediend. Dat is over. Het is nu liefde dat de klok gaat slaan. Die liefde wil ik overbrengen, zoals een Jehovagetuige je het lichaam van Christus aanbiedt.
Ja. Ook voor Job Cohen. Aardige meneer. Het is dan ook uit liefde dat ik tegen hem zeg: niet zo katten op Rutte. Dat past je niet. Eigenlijk begin je een beetje op mij te lijken: het is niet goed of het deugt niet. Altijd maar klagen. Altijd maar nee zeggen.
Job is een verbinder. Een keiharde theedrinker. Dat stond hem goed. Als je die machtige arm om je heen voelde, voelde je je echt verbonden. Dan stroomde de liefde bij je binnen. Dat was zijn kracht. Ik heb al eerder geschreven: laat Cohen Cohen zijn. Laat hem herbronnen. Laat hem zichzelf opnieuw uitvinden, zodat hij weer een aureool van liefde om zich heen krijgt.
Ook Hans Spekman ga ik lief hebben. Er zal geen gelegenheid voorbij gaan of ik ga zijn machtige torso omhelzen. Ook Hans kan af en toe zurig uit de hoek komen. Dan slaat hij op de verontwaardigingstrom. Dat klinkt lekker. Maar wat is er mooier dan het lied van de verzoening? Van de liefde.
Maar als eerste wil ik Lilianne Ploumen lief hebben. Als er iemand in onze partij een beetje liefde kan gebruiken, is zij het wel. Één onhandig interview en we kapittelen haar met z’n allen. Zo zijn wij.
Dat moet over zijn. Ik ken Lilianne als een mooi mensch. Voorzitter zijn is geen sinecure. Je doet het eigenlijk nooit goed. Je bent meer brandweer dan dat je met een verrekijker over de dijken kunt kijken. Toch deed ze dat, vooruitkijken, bijvoorbeeld op het gebied van integratie en de publieke zaak.
Liefde is de toekomst. Laat me u meenemen. Laat me u leiden door de woestijn. De menschen in het land zijn een beetje klaar met ons gezeur. Kijk even om je heen, zie ons. Wees trots op ons. Wees blij dat we in het mooiste land ter wereld wonen en neem dat als uitgangspunt.
Amen.
Marcel Duyvestijn is onafhankelijk columnist en 'liefdevol lid' van de PvdA.